Oase (bij jou)
Een ruimtetuig dat snakt naar een plek om te verademen, gegrepen door de draaikolk van de seizoenen en de jaren, zo voel ik mij
Een parabool die snikt voor wat kracht om te verpozen, bekogeld door een stortbui van meteoren en gevaren, zo voel ik mij.
Een torenklok die tikt op het ritme van het dwarrelen, verstoten door de krachten van een wervelwind van liefde, zo zie ik jou.
Een fijnbalans die wikt door het zalven en beminnen, gedreven op de maalstroom van tegenslag en verlangen, zo ken ik ons.
29/9/2009
|