Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
10-06-2008
Whale Watching!
Om precies 9 uur staat de bus voor en begint onze dag met een busrit van 160 km naar Kaikoura. Daar hebben we even tijd om wat te eten en rond te kijken. Dan gaat het gebeuren. Dick en Anda zijn hier 2 jaar terug ook al geweest. Dick mee op de boot en Anda bleef waarschijnlijk even shoppen en theedrinken. Toen we aan boord zaten en wegvoeren was dat ook wel even schrikken, want de zee was behoorlijk ruw. Wat een gebonk net een hoge schommel met schokken. De organisatie was perfect en er werden zelfs aanwijzingen gegeven hoe met misselijkheid om te gaan. Er werd om ons heen behoorlijk gekotst, maar ik geloof niemand van onze groep. Degene die daar bang voor waren, waren al in Christchurch gebleven. De vrouwelijke kapitein en haar mensen vonden een stuk of 3 walvissen en we zagen ze spuiten, zwemmen en weer duiken. De belangrijke foto ven de staart van de walvis bij zon duik is maar bij een paar gelukt. Ik weet in elk geval bij Bart en Annemiek en Henk en Aagje. Wij hebben alleen wat minder spectaculaire, maar de beelden staan op onze persoonlijke memorystick, zullen we maar zeggen. Het was een eenmalige belevenis, maar ik weet niet of ik het ooit weer ga doen met zulk weer, want Riet en ik waren toch behoorlijk misselijk. Terug op weg naar Christchurch besef ik dat dit ons laatste ritje door dit prachtige land is, want de komende dagen staan in het teken van de stad Christchurch, afscheidsavond, schoonmaken en inpakken! Maar eerst krijgen we nog een buffet aangeboden door de ANWB en nemen we het er nog maar even van! Het buffet is heerlijk. We zijn hier regelmatig mee verwend. Dat wordt straks nog afzien!
De laatste foto met de staart is van Marijke-- eerlijk is eerlijk!
In Tips voor Trips wordt het Antarctisch Centrum nog aanbevolen en omdat we toch zoveel mogelijk uit deze reis willen halen gaan we dit ook nog bezoeken. Het is een mooie aanvulling op wat we op Zuidpool-, pinguin- en walvisgebied tot nu toe meegemaakt hebben. Hier is oa een ruimte als Zuidpool ingericht en om de zoveel uur laten ze er een ijzige poolstorm op los. Iedereen moet dan speciale schoenen en een jack aan en dan mogen ze 10 minuten ervaren hoe de Zuidpool aanvoelt. Er is een shelter waar je even kunt schuilen. Er zijn ook een aantal kleine blauwe pinguins, het soort dat we in Oamaru aan land zagen komen. Eén had er een soort paarse slofjes aan. Gek gezicht! Wim en ik zijn het er helemaal over eens: in de vrije natuur zoals in Oamura en Dunedin is het zóveel mooier om de pinguins te zien! Er is een verhaal van de Maories over een pinguin en een albatros die ruzie had over wie de beste vleugels zou krijgen. De Tana Mahuta -god van het woud- loste het op door de albatros vleugels te geven waardoor hij het beste in de lucht kon vliegen. De pinguin kreeg de beste vleugels om pijlsnel door het water te kunnen schieten. Nu vlug naar de camping in Christchurch. Deze krijgt van ons zo 4 sterren. Het sanitair is supermodern .wasmachines, drogers , fohn enz. Alleen de plekken halen het niet bij camping De Boomgaard en ook het uitzicht is er niet. Wel wireless internet! We gaan ons voorbereiden op de grote excursie morgen naar Kaikaura, waar we walvissen gaan spotten!
Wie nu nieuwsgierig is geworden naar de Vekabo Camping van de familie Eggink moet maar eens op www.campingboomgaard.nl kijken!
Dan gaan we echt op weg. De cd Waar zijn we gebleven van Paul van Vliet staat op en we schieten steeds weer in de lach ook al horen we zijn cd al voor de zoveelste keer! Deze laatste route gaat door een veeteeltgebied veel Schotse namen. Het eerste stuk is een vrij ruw gebied met veel lupinen aan de kant en brem. Oorspronkelijk was die brem bedoeld als afscheiding, maar nu vind je het overal. De Schotten hebben die meegebracht uit Schotland hebben we ons laten vertellen. Daarna volgt een skigebied. Ook een heel stuk is vlakker en breder en zie je veel schapen, koeien (beef) en herten. Hier zien de boerderijen er ook wat welvarender uit. We zien enorme sproei-installaties, soms met een lengte van 1000 m en op wielen. Het weer is nu echt omgeslagen. Het is koud en het regent. We stoppen maar eens extra om een cappucino te scoren.
--Het regent --Een windroos met informatie op een prachtig stuk greenstone --Sheepcountry --De plaquette bij the Church of the Good Shepherd in Tekapo
Ooit werkte Wim bij de Kwaliteitsdienst in de pijpenbuigerij bij Stork Hengelo. Ze noemden het zelf de achterste titte van het varken. Wie een beetje bekend is met de varkenshouderij weet dat dat nu niet de beste plaats voor stelt. Wij stonden op de camping in Oarama ook helemaal achteraan en ik moest toch even aan de Tukkers in Twente denken. We kwamen er niets te kort, maar dit keer bij Lake Tekapo staat Frans ons met zijn zakje nummers op te wachten en trekken we het nummer van de eerste plaats met een schitterend uitzicht op het meer. Toen de zon begon onder te gaan verscheen er al helemaal een soort gouden gloed op de bergen! De volgende morgen.. Lake Tekapo is oneindig mooi! De camping ligt ook vlak boven het meer. Alleen het sanitair op de camping is ietwat gedateerd en het schoonhouden laat zeker wat te wensen over! Wim ontmoette een kwaaie medekampeerder bij de wasbakken: Sixty dollar for nothing, not even mixed water . Echt goedkoop is deze camping dus ook weer niet! Onze reis wordt vandaag de laatste met de camper: TekapoChristchurch 273 km.
Met enige tegenzin gaan we op pad. Het is hier ook zo mooi, al is het weer deze morgen wat minder. We need the rain, zegt een mevrouw die om precies 9 uur The Church of the Good Shepherd komt open doen. Maar we zijn al iets eerder gelijk met Gerrit en Loes. Er is nog een meisje aan het vegen en wanneer ze haar bezem binnen wil wegzetten, neemt Loes de kans waar en staat al op de mat. Its almost 9 oclock, zegt ze, maar wat Loes ook zegt over verder reizen .9 oclock is 9 oclock. We gaan dan eerst maar even bij het standbeeld van de bordercollie kijken. In dit gebied van sheepfarmers wordt deze schapendrijver in ere gehouden en terecht! Dan komt de mevr. met de grote sleutel en opent voor ons de deur van het piepkleine sfeervolle kerkje. Het is hier aan de oever van het Tekapo Lake gebouwd met stenen uit de omgeving ter nagedachtenis aan de eerste pioniers in dit Mackenzie District. Het heeft dat bijzondere uitzicht op het meer. Gauw maar, zegt Loes nog. Daar komt een bus met Koreanen aan. We gunnen ons toch maar even de tijd om rustig te gaan zitten. Loes ook!
--Prachtig zicht op het Tekapo Lake vanaf de camping --The old church -- uitzicht op het Lake vanuit de old church. -- standbeeld voor the boundery dog... de grote hulp voor de eerste bewoners.
Maoritekeningen, Canterbury sheep en de Claycliffs
12- 12- 07 Onze chauffeur gisteren naar de pinguins heette Ralph. Hij komt uit Rotterdam en is sinds 2006 in Nw Zeeland, samen met zn vrouw. Hij had het na 25 jaar lesgeven in het voortgezet onderwijs wel gezien in Nederland. Ze kwamen vorig jaar al reizend op de camping in Oamora terecht en zijn gebleven. Ze hebben hier een huis gekocht en werken beiden free lance. Daarnaast zijn ze een bedrijfje begonnen op gebied van golf, maar dat moet nog groeien. Nu was hij dus onze gids naar de pinguins en gaf uitgebreide uitleg over de streek. Vandaag hadden we dan die mooie route door een schitterende vallei. Er liepen hier inderdaad veel schapen, dit keer van een ander soort: Canterbury. Ze hebben in dit landschap gewoon een schutkleur. Ze zijn wat donkerder grijzer. Als je naar ze kijkt gaan ze er al vandoor, zo schuw.
Onverwacht komen we op een plek waar heel oude Maori-tekeningen bewaard zijn gebleven. Even later staan er 4 campers van ons bij. Ook bij de Aviemore en Benmore stuwdammen is het leuk om even te staan. We drinken daar samen met Ben en Riet koffie. Altijd gezellig! We beginnen nu ook al de besneeuwde toppen te zien van de Young Range en de Ben Ohau Range. We rijden bijna het bord van de Clay Cliffs voorbij. Dat zou ook de moeite waard zijn. Daar zien we Ben en Riet en anderen weer terug. Ben is zo enthousiast dat we heel nieuwsgierig worden. We worden gelukkig op tijd tegen gehouden door Henk en Aagje anders was het wel moeilijk keren geworden. Het laatste stuk klauteren wordt beloond met een smalle kloof en een geweldig uitzicht op de vallei met lupinen. Na ons middagslaapje komen we langs het Visiterscentre aan het Pukaki Lake. Opnieuw treffen we daar een hele club van ons, ook Fred en Janny die altijd de achterhoede vormen. Hun camper is helemaal bruin van het stof en Dick ( ja die) wil net bij het langslopen even ondeugend zijn. Nee, Dikkie! Och, zei Dick, ik wilde er net Fred is gek op zetten. Die twee doen niet voor elkaar onder! Het Pukaki Lake is lichtblauw van kleur. Het zou komen van stofdeeltjes van de bergen. Dick wil bij het Visitor Centre weten wat dat voor stof is, maar dat kunnen ze hem niet vertellen. Toch raar!, vindt hij. Achter het Lake zijn de Mount Cook en Mount Tasman goed te zien. Wat een land! Nu zitten we dan bij te komen en praten de dag door met Jan, Greet, en Piet en Annie. In Lake Tekapo.
Vandaag was het maar een kippeneindje- 113km- naar Oamora. We waren bijna het laatst binnen, zo vaak stopten we, vooral aan de kust bij oa Shag Point en de Boulder Rocks. Het deed Gerhard vanmorgen veel plezier, dat ik aan de telefoon kon melden dat het hier ook kan regenen.Maak er maar gauw een paar fotos van!, zei hij nog. We hebben zoveel geluk met het weer gehad. Het is nu ook allang weer droog, maar het is niet meer zo heet. Vanavond gingen we kijken hoe de kleine blauwe pinguin (30 cm) aan land komt s avonds. We hebben er 154 in groepjes aan land zien komen. Ze spoelen gewoon aan, vlug de pootjes eronder en lopen maar nou ja meer waggelen! Ze wachtten in groepjes op elkaar al schreeuwend, want aan het geluid herkennen ze hun partner! Ze zijn nl heel monogaam. Dat geluid had wel iets van een kikker weg. t Zijn net mensen , zei Dick , door Fred al liefkozend Dikkie Donder genoemd. Dat internet gebeuren is me wat. Ik leer iedere dag nog bij, wel af en toe met het zweet in mn handen van ergernis. Dan weer is er geen aansluiting voor de usb stick. Ja die hebben we ook al. Dan staat mn tekst in een Knipsel ipv gewoon in Word en kan die vreemde computer hem niet openen. Dan zoek ik de fotos ook al lastig eerst en dan zijn ze zo vaag op dat campingscherm dat ik zo gauw de goeie niet meer vinden kan. En je wilt het allemaal ook nog een beetje snel invoeren, want . Ja...tijd is geld. Morgen komen we door een brede vallei,richting Tekapo Lake( 221km). Veel schapen... werd er gezegd. Mooi!
Ja, Gerhard, hier ben je al jarig! Gefeliciteerd! Ik geloof dat het de eerste keer is dat we er niet bij zijn. Natuurlijk stonden we vanmorgen hier om7 uur al in de telefooncel! Maar denk je dat we dat ding aan de praat kregen?!! Daarom maar ge SMS-t. We hadden het idee dat jullie tegen die tijd nog wel aan het feestvieren zouden zijn. Om half 8 vertrokken we met de bus voor een dagvullende excursie stadstoer..een bezoek aan de yellow eyed penguin colony lunch rondrit door een weer nieuw landschap, rotsachtig, ruw en verlaten. Daarna met een comfortabele trein weer terug naar Dunedin. De topper was toch wel de pinguin kolonie. Je wordt er stil van wanneer je zo dicht bij ze kunt komen zomaar in de vrije natuur. We liepen ahw door overdekte loopgraven en zagen zo verschillende pinguins met jongen van heel dichtbij. Dus niet praten en niet flitsen! Vader en moeder broeden en zorgen om de beurt voor hun jongen en gaan de zee op om voedsel te halen. Later als de jongen 3 maand zijn vertrekken ze naar een andere plek wat noordelijker. Daar leren de jongen zelf vis te vangen en in het volgend broedseizoen komen ze deze kant weer op.
Tweede foto: het beeldje van Peter Pan in de Botanic Garden Foto 4 en 5 het stationsgebouw en één van de prachtige glas in loodramen. Op de één na laatste foto kun je die overdekte loopgraven bij de yellow eyed penguins goed zien. En wanneer je goed kijkt zie je een pinguin op weg vanaf de zee naar zijn nest. De laatste foto geeft een beeld van het landschap vol brem op weg met de trein naar Dunedin.
Denk ik op de pc hier de verhaaltjes en foto's in te kunnen voeren, maar onze memorystick past er niet op. Morgen beter dan maar. We hebben een mooie rit gehad vandaag, waarbij de Boulder rocks een mooie stop vormden. Ronde stenen op het strand , gevormd miljoenen jaren geleden door allerlei schelpen in de zee. Vanmorgen hebben we gelukkig Gerhard kunnen feliciteren en hebben gelijk al de aanvraag om volgende week op Robin te mogen passen kunnen honoreren. En....met plezier! Iedereen begint nu toch wel een beetje aan thuis te denken. Volgende week nog...en dan is het goed geweest. Goed...? Fantastisch zelfs!! 9 12 Ik ging met Jan mee naar Nw Zeeland omdat het er niet zo heet zou zijn! Greet loopt te puffen net als ik. Met zulk weer zit ik ook liever in de schaduw nou vooruit de beentjes in de zon. We zijn opnieuw op een Top 10 Holiday camping, nu dan in Dunedin, een van oorsprong Schotse nederzetting. De Schotse ruiten, shortbread en de naam Campbell zijn al gesignaleerd. We hebben net een glaasje op de goede aankomst gedronken met Ben Riet, Martien , Bets, Joop en Ans. Ook de sterke verhalen doen de ronde, vooral bij de mannen dan! Over wat je kan gebeuren op de Copa Cabana nou dan weet je het wel. Maar .Wim heeft heerlijk gekookt Ik mopper vast niet! Halverwege de trip van vandaag zijn we gestopt bij het Tiger Moth Restaurant waar een hele hangar en een grote werkplaats bij is. Van over de hele wereld worden oude vliegtuigen hier naar toe gebracht om gerestaureerd en gerepareerd te worden. Henk, Fred en Wim konden het niet laten en gingen de hangar in. Daar stonden de oudjes, prachtig opgeknapt, ééntje zelfs met fietsbanden Er zou net een piloot opstijgen in zon pronkstuk met een oudere dame als passagier voorin. De hele familie zwaaide en filmde haar de lucht in. De piloot haalde nog wat stunts met haar uit waaronder een looping. Ze was helemaal enthousiast..ze straalde. Ze vond het erg leuk dat we er als publiek ook bij waren en vroeg al gauw:Where are you from? Ooh, my sister in law is Dutch too, you knowen Oooh, I love that man .André Rieu. He is coming to Nw Zeeland!!!
Vandaag hebben we een lees-, shop- en relexdag! We zitten hier dichtbij een leuk winkelcentrum in Te Anau èn we hebben een vrije dag èn het is heetsorry Gerhard! De site is weer bijgewerkt èn de mail gecheckt. Leuk om te weten dat er veel met ons meegereisd wordt via de website. Gerhard heeft een gezellige mail gestuurd met fotos van het sinterklaasgebeuren. Rick meldt dat hij vakantie heeft en volgend weekend bij Ben en Niesje is om Hattem onveilig te maken. Johan en Joke vroegen of Wim hier s nachts soms ook zn hoed ophoudt. Ze zijn druk bezig om op hun Vekabo Camping een recreatieruimte in te richten. Een mogelijkheid om wireless te internetten is er ook al. En ze meldden dat de kindertjes van de peuterspeelzaal op de Keyenborg erg blij waren met hun sintcadeautje in de vorm van Ik ben Moniek! Mark heeft intusen ook al een bestelling verzorgd van beide boekjes via Evas oma Pieta! Dus . Wie voor de Kerst nog graag één of meer boekjes wil het kan nog! Morgen gaan we weer verkassen. We steken dwars door het Zuidereiland over naar Dunedin ( = Edinburgh) aan de oostkant. Soms is Willem even de hort op. Ik informeer bij onze naaste buren Greet en Jan. Ooh, Wim die was hier net nog. Hij is nu bij Ben en Riet, geloof ik . Ben je hem kwijt alweer ?? Het lijkt De Vliegende Hollander wel! Wim vindt dat buurten erg gezellig. Er wordt al druk overlegd wat we de laatste avond zullen gaan doen. Het is allemaal nog strikt geheim, maar er wordt al aan gewerkt.
Maar dan zijn we er De Milford Sound ligt in al zijn glorie voor ons. De boot vertrekt al gauw en we krijgen een lunchbuffet. Opnieuw zijn de Koreanen en Japanners ons voor. En die kunnen er wat van van vol stapelen van hun bord. Frans zorgt dat er op tijd aanvulling komt voor ons! Dan gaan we naar boven en bewonderen de fjord aan alle kanten. We zien zeehonden lekker in de zon liggen, maar pinguins of misschien toch nog een dolfijn?.... Nee dat zit er vandaag niet in. De waterval waar de kapitein vlak onder gaat liggen bezorgt een aantal een nat pak, maar verder alleen maar lachen! Om 2 uur zijn we dan weer terug en Prince Albert wacht ons met zn bus! We brengen nu eerst een zestal van ons naar het vliegveld, want die nemen de kans waar om met de helicopter over de gletsjers te vliegen, er even te landen om dan na de tunnel weer bij ons in te kunnen stappen. Voor Annemiek en Rietje was het de eerste keer en dat hebben ze geweten. Met een : Nou mensen het ga jullie goed!, neemt Annemiek afscheid. Fred gelijk erop: Mag ik straks je stukje vlees? De piloot schijnt hun een echte vuurdoop te hebben gegeven. Wat waren ze enthousiast toen ze weer landden. Frans raakte niet uitgepraat en Rietje en Adrienne zeiden: Je kunt het niet uitleggen hoe mooi het was, je moet het meegemaakt hebben! Tja voor Dick liep het wat minder af. Die werd wagenziek en mocht voorin zitten. Hij zei nog wel even zoiets van : Dan kan ik tenminste zelf sturen!, maar voor hem was er duidelijk de lol even af! Nick moet nog 2,5 uur rijden met de bus naar Queenstown, back to Monaco and sisters Caroline, Stefanie and his bankaccount!
Oooh wat een lupinen! Er gaat een zucht van bewondering door de bus ja vooral bij de vrouwen! Nick belooft op de terugweg even te stoppen. Nu stoppen we bij een plek waar normaal veel Keas zijn, die brutale papegaaien die het op je eten en cameras voorzien hebben ..zeggen ze. Ik had er allang eerder één zien vliegen, maar hier?...... geen één! Het landschap wordt steeds ruiger met bergen met sneeuwtoppen. November was hier de op één na droogste maand ooit, vertelt Nick. En oktober was de op één na natste maand. Het regent hier ong. 250 dagen van het jaar en er valt hier gemiddeld 6 tot 8 meter regen per jaar! 800 jaar geleden kwamen de Polynesiërs hier voor voedsel, greenstone en de Moa, een soort vogel. Toen waren er veel flightless birds, vogels die niet kunnen vliegen, zoals de Kiwi. Tot de Europeanen kwamen hadden ze ook geen vijanden, maar nadat eerst Abel Tasman en later James Cook Nw Zeeland ontdekt hadden en op de kaart gezet, kwamen ook de ratten, honden katten èn possems hier en zijn die vogels bijna uitgestorven. The only good possem is a dead possem, wordt hier wel gezegd. Eigenlijk is de Milford Sound een fjord, lang geleden gevormd door gletsjers. Er zijn er 14 hier en 3 er van zijn open en kun je bezoeken, waarvan de Milford Sound er één is. We zien onderweg vele watervallen o.a. de Christy Falls. Nick heeft het ook wel meegemaakt dat de weg afgesloten was door modder en stenen die naar beneden gestort waren en dan konden ze zo weer met de bus terug naar Te Anau of Queenstown. We maken zelfs nog een wandeling van een kwartier door het Chasm, een kloof in het regenwoud met allemaal watervallen. In ong. 1930 is er een verbinding dmv een lange tunnel gemaakt om de Milford Sound open te stellen voor publiek.[/
6-12-07 De rit vandaag naar Te Anau was niet lang- 173 km. We komen nu meer in een Sheep Country. Er zijn natuurlijk ook wel veel koeien, maar meer schapen dan hiervoor. Wat we ook meer gaan zien zijn Deer Farms: herten en dan van een flink soort. Toen we onderweg in een klein plaatsje de buurtsuper bezochten vroeg ik of er ook Nederlanders in deze omgeving wonen. Het gezicht van deze mevrouw betrok wat toen ze vertelde dat het juist de Nederlanders waren met zon Dairy Farm- melkveebedrijf- en die hebben daar blijkbaar ook nogal invloed op de Community. We zien hele grote kuddes schapen en zien ook hoe ze met hulp van wel 4 honden en een lang stuk doek een kudde aan het verweiden zijn. Mooi gezicht! Het gebied is hier dun bevolkt en ziet er minder welvarend uit dan andere stukken van Nw Zeeland. Dat is over het hele Zuidereiland zo. Toch zijn er veel toeristen veel campers. Je ziet er bijna geen caravans! Nu staan we dan op de Top 10 Holiday Camping in Te Anau, lekker dicht bij het centrum. Wanneer we ons gesetteld hebben trekken Wim en Ben zich terug met een pilsje en gaan Riet en ik éééven het winkelcentrum verkennen. Morgen is het de grote dag! Dan gaan we op excursie naar de Milford Sound. Het kan niet op!
7- 12- 07 De Milford Sound
No, Im not Prince Albert of Monaco!. My name is Nick and Im from Ireland. Hij is een echte lookelike van Albert. Vijf jaar geleden kwam hij naar Nw Zeeland en is gebleven! Hij is een echte Guide. Nick vertelt in uitstekend verstaanbaar Engels dat de 40 miljoen schapen die Nw Zeeland heeft nog maar de helft is van 10 jaar geleden. Nu zijn de Dairyfarms in opmars, zoals de mevrouw in de buurtsuper al vertelde. Op dit moment zijn er 7 miljoen koeien en dat aantal gaat verdubbelen. De vraag naar zuivelproducten stijgt met 3,5% per jaar en de productie maar met 2,4 %. De grondprijzen zijn de afgelopen 10 jaar ook 10 x zo hoog geworden. Dan komen we door het Rain Forest bij het Mirror Lake, dat zn naam eer aandoet. De cameras klikken dat het een lieve lust is en dat zal vandaag zo blijven! Dan volgt er in de wildernis een Quick stop van 5 minuten. Je kan hier je de pot op!, roept de nu nog vrolijke Dick. Er is ons net een bus met Japanners voor, maar er zijn zoveel keurige toiletten dat we ook echt binnen 5 minuten weer verder kunnen.
5-12-07 Na de ontspannen morgen gaan we vanmiddag met de stoomboot naar de overkant van het meer naar een schapenfarm. Gek dat je wanneer je de stoomfluit hoort stiekem verwacht dat er toch misschien wel één Zwarte Piet aan boord zal zijn. Maar nee .! De farm was leuk, wel echt op de toeristen gericht en er was weer een High Tea! We horen alles over het leven van een schapenboer en over de soorten schapen die ze hier hebben. Meestal Merinos of een kruising er van. Natuurlijk mag je een lam knuffelen en dat laat ik me geen 2 x zeggen. Wim net zo trouwens. Tijdens de High Tea krijgen we contact met een Japans echtpaar, dat geen woord engels spreekt, maar met handen en voeten kwamen we toch een heel eind, Riet, Carla en ik. Joschiko heette ze. Haar man had zon vertaalcomputer bij zich, maar verder als breakfastkwamen we niet! Ha! Wim was opnieuw weer eens wat kwijt: zn bril. Hij zou naar beneden gevallen kunnen zijn in de machinekamer waar hij natuurlijk geweest was. Alles in rep en roer. Maar nergens een bril te zien! Dit was een middag naar m'n hart: honden... schapen.. en dat alles in een prachtige omgeving. En... het was niet voor niets 5 december.... we vierden samen sinterklaas. Fred, onze wegenwacht en technische begeleider speelde de ondeugende Zwarte Piet.
We zijn nog niet op de kiwis uitgekeken. Vlakbij de camping is een Kiwi- en Bird Centre. Samen met Frans, Rietje en Ben en Riet zien we de kiwi met zn lange snavel snuffelend in het donker naar voedsel zoeken tussen de dorre bladeren. De show met de kleine papagaaitjes en de Maoris mocht er ook zijn. Vooral de krijgsdans was indrukwekkend. Je moet als kind al jong dat rollen met de ogen wel leren, want later leer je dat nooit meer zo! Where are you from?en I recognize your language. Eén van de meisjes die ook mee deed met de Maori Show en ook de kassa èn het café bemand hekende onze taal. Gisteren was net de cast van de Brides Flight ( De Bruidsvlucht) weer naar Nederland vertrokken. Zij had mogen meedoen met de opnames die zich in de omgeving van Queenstown afspeelden. De hoofdrolspeler, die naar wij begrepen Rutger Hauer zou kunnen zijn ( ong. 70 jaar and very famous in Holland) Heeft een vriend hier. We zijn benieuwd. De film zou bij ons volgend jaar uit komen. Zijzelf komt aan bod bij de Maori-begrafenis van de hoofdrolspeler. Ze had het over de ook al wat oudere hoofdrolspeelster als Monica ( Monique van der Ven misschien?) en een andere pretty young girl with black hair. Deze middag zijn Riet en ik onze mannen misgelopen. We zouden Queenstown in gaan, maar raakten elkaar gelijk in het begin al kwijt omdat we een andere weg namen. Je mag 3 x raden wie de schuld kreeg!! Het kwam uiteindelijk nog goed en we namen na het bewonderen van diverse shops een ijsje bij een Turk net zo lekker als bij de Italiaan!! Straks gaan we met een kabelbaan naar boven om daar in een restaurant weer eens lekker te gaan eten. Ja .zon trip met de ANWB heeft hele leuke kanten.
4- 12 Verdikkeme, dr hef t- er mien toch weer ene te pakken! Wat een wonder! Wim loopt er weer uitdagend bij: slechts korte broek, hoed en slippers. Ik kijk eens om me heen en zie opvallend veel lange broeken ondanks het warme weer. We zijn in Queenstown op een drukke stadscamping. We staan mannetje aan mannetje! Gistermiddag ontstond er na aankomst spontaan een niet georganiseerd happy hour onder de dikke bomen met uitzicht op een meer, want bij de caravans was er te weinig plaats of te veel zon! Het was een relatief korte rit- 120 km, maar wel veel stops, die ons in ons Tips voor Trips Boek werden aangeraden. Puzzle World is leuk. Ecodrome in Zwolle heeft ook van die kijkgrapjes, maar niet zoveel bij elkaar. In het café erbij lag ook op iedere tafel een puzzel om te proberen. Daarna hebben we een poosje op ons gemak naar het skydiven gekeken. Vanuit een vliegtuigje kon je met een ervaren springer een sprong maken. Leuk om te zien. Even later passeren we de 45e breedtegraad, die bij ons op het Noordelijk Halfrond ergens over Nrd- Frankrijk gaat. Fred en Janny staan ons daar op te wachten en maken een mooie foto van ons bij die dikke steen! Wij zijn vandaag het laatst. Het landschap waar we nu doorheen rijden heeft wat weg van dat achter Revelstoke in Canada. Je zou er ieder moment een stel Indianen verwachten die achter de heuvel vandaan komen! Verderop vullen we onze fruitvoorraad weer aan bij een fruitstalletje. Nu volgt een gebied met veel fruit. We stoppen nog ergens voor een heerlijke cappucino en een wat uitgebreidere stop bij Arrowtown, een aardig goudstadje. Nee Anda, wij zijn niet met zon pannetje in de weer geweest. Riet wel die heeft wel een potje met een splinter goud.Leuk veur de wichter!
Geïnteresseerd in een schilderij van uw lievelingsdier of een dierenprentenboekje? Welkom op www.hettysite.nl
Vandaag was het net of we bij iedere bocht een bladzij van een prachtige natuurkalender omsloegen. Wat een natuur! Vanuit Franz Josef ging de rit van 292 km naar Wanaka dwars door bergen met besneeuwde toppen en langs een prachtige kust toch weer iets het binnenland in. Onderweg werden we weer massaal aangevallen door de sandflys, maar we zijn nu geprepareerd!! De gesprekken onderweg gaan ook over de middeltjes voor de prik èn na de prik. 2-12 Deze zondag is weer lekkere vrije dag. We zitten lekker in de zon zo bloot mogelijk. Toch blijft de wind die er is koud. Dat maakt het voor mij echt aangenaam. Straks gaan we Wanaka in om weer ons rantsoen in te slaan en .een internetcafé te zoeken!! Dag dag! Het Happy Hour , glas en stoel meebrengen, is om 5 uur. Na de boodschappen en het internetten hebben we met Ben en Riet heerlijk aan het strand van het Wanaka meer gezeten, genietend van de zon èn het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Bij het glas wijn en alle lekkere hapjes, door Janny en Lya met zorg klaargemaakt, blijkt dat veel mensen een heerlijk ontspannen dag hebben gehad. Het weer is geweldig zo mooi! Morgen gaan we naar Queenstown. Het moet het mooiste plekje van Nw Zeeland zijn.
Franz Josef is een leuk toeristenplaatsje. Terwijl een aantal van onze groep zich per helicopter naar de Franz Josefgletsjer laten vervoeren gaan wij het plaatsje maar eens in. Met Ben en Riet natuurlijk. Riet en ik gaan winkeltje in winkeltje uit. Maar dan zien onze mannen ineens een nieuwe mooie rode quad staan. Je kunt hier nl ook een paar uur uitleven over woest terrein op een quad. Ze zien het helemaal voor zich. Er is geen praten aan. Dit is het einde en wij . wij moeten wel mee. Anders vinden de mannen het niet zo leuk. Vanmiddag zijn we geweest en ik moet zeggen dat het een geweldige ervaring was. Frans, Fred en Janny gingen ook en nog wat Schotten en een stel Japanners. We kregen duidelijke uitleg van een leuke jonge knul over wat je wel en juist niet moet doen. Zijn duim omhoog betekent: Hoe gaat het. En onze duim omhoog: o.k. Armen wijd: afstand nemen.(vanwege het stof!) Als we in nood zitten: met beide armen in de lucht zwaaien. Wanneer je een steile bult afgaat: achterover leunen wanneer je er tegenop moet: voorover gaan zitten. Het ging allemaal goed. Over heel ruw terrein door rivierbeddingen. Ben en Riet kwamen eventjes bijna in een moeras terecht, ze waren even de weg kwijt. Hup Riet er af Ben eraf en even gas gelukkig weer op de harde ondergrond! We zitten van onder tot boven onder het stof. Het kraakt tussen onze tanden. Tot slot worden we allemaal afgespoten met een waterslang!! We hadden veel bij te praten. Dat hadden ze vaste niet van ons edacht, daw dat zollen doen, zegt Riet.[/b]
En nu staan we op de Rain Forest Campsite in Franz Josef. En het is inderdaad net of we hier in het regenwoud staan. En het regent hier ook nog!! Wij hebben het mooiste plekje!, zei Dick, toen hij naast ons kwam te staan. Maar we hebben er ook de hele dag aan gewerkt!. Eindelijk heb ik een vogelboekje gekocht. Ik zag zoveel onbekende vogels dat ik steeds nieuwsgieriger werd. De Pukeko heb ik nu al vaak gezien en vandaag zien we verschillende keren een bruine vogel zonder duidelijke staart. Dat blijkt de Weka te zijn. Op onze route zagen we vandaag ook weer zwarte zwanen met een heel regiment kuikens er achteraan! De Paradise Duck, waarvan het vrouwtje een witte kop heeft is ook zo mooi! Op het Noordereilend was er steeds een soort merel, maar met bruine vleugels en een witte rand langs vleugels en staart: de Minah. Er is ook een soort mengsel kraai/ ekster met een witte rug. Het is de Australian Magpie. En dan is er nog de Nw Zeelandse duif met zn witte borst. De Kea hebben we al gezien, de Kiwi en de Kaka in het Wildlife Centre enz. Nu zit er steeds een vogel buiten in de bomen die het geluid maakt van een paar tonen op de blokfluit, maar we hebben hem nog niet kunnen ontdekken. We raken ook een beetje onthecht aan alles en hebben hier het gevoel steeds door te gaan met het ontdekken van nieuwe dingen. Er is zoveel te zien hier dat je keuzes moet maken anders raak je overvoerd. Wel fijn om iedere keer berichten van het thuisfront te krijgen. Ik denk dat Rick wel aangekomen zal zijn. Hij eet regelmatig de pannen leeg bij de familie! Hij is al met Didi, zijn maatje van het Maatjesproject, naar Assen geweest naar een workshop beeldhouwen. En natuurlijk is het geweldig dat zoveel vrienden en bekenden meeleven en af en toe reageren!
Er werd vanmorgen flink gespoten en gesmeerd met anti- mug, in dit geval anti- sandfly. Iedereen heeft ineens heilig ontzag voor die kleine op onweersbeestjes lijkende lastpakken. Ook de after bite wordt al driftig aangesproken. t Zijn sekreten. Je kunt je het beste niet douchen. Stinkende mensen daar hebben ze een hekel aan.( opm .? natuurlijk Dick) Steeds vertrekken Frans en Lya als eersten en meestal volgen Frans en Rietje al snel daarna. Ik wil niet steeds de laatste zijn, roept Greet iedere keer. Ach wat maakt het ook uit. Ik hebbe mien thee nog niet op, zei Ben pas nog, toen wij vertrokken. Zo heeft ieder zn eigen ritme. Gisteren kwamen we nog bij de Swingbridge. Het zou een toeristenattractie zijn. Dus wij ook 5 dollar de man betaald en gaan op weg naar de brug een smalle brug helemaal van touwen gemaakt. Durf jij dat?, roept Greet me toe die aan de kant op haar Jan zit te wachten. Ik loop wiebelend 5 m. achter Wim aan de brug op. Die begint me heen en weer te zwabberen. In de verte komen ons een heel stel mensen tegen. Dan zie ik ineens de diepe kloof waar we overheen zouden moeten . Afgelopen dat doe ik niet. Mn maag krimpt al helemaal in elkaar. Wim wel hij wel . Hij zegt altijd dat hij zon hoogtevrees heeft. Nou dat hoef je dus van nu af aan niet meer te geloven. Petje af Anda dat je dat gedaan hebt! Je kunt ook terug met een of andere schietstoel waarmee je met een rotgang naar de overkant geslingerd wordt. Ze verzinnen wat .!! Na de Pancake Rocks ( net een stapel..inderdaad pannekoeken) en Blowholes in Punaikaki rijden we door naar Hokitika waar we in zon groensteenatelier mooie sieraden zien maken. We komen verscheidene keren over een One Line Bridge, die ook gebruikt wordt door de trein, een raar idee. Maar we weten ondertussen dat er in Nw Zeeland niet veel treinen lopen. Dat scheelt.
We zitten nu in Kaiteriteri, aan een baai...warm...en we lassen een dag in met luieren, wasje draaien, lezen,...gezellig teuten en strand!! O.o dat wordt huilen vannacht"!, zegt Loes als ze Wim z'n rood/bruine borstkas ziet. Gelukkig valt dat mee. We hebben heerlijk gegeten in het restaurant met de groep gisteravond en als je soms denkt dat we de sint hier mislopen...mis! Er worden briefjes getrokken en...aan het werk voor de 5e december! Marijke heeft daar heeeeelemaal geen zin in, maar haar Dick wel. Dus probleempje opgelost. Na de rustige dag gaan we nu op weg naar Westport aan ... jazeker de Westkust. Bij een stop kopen we kiwi's, want dit is een fruitgebied. Daarna stoppen we weer...maar zijn snel weer terug in de camper!....SANDFLY'S. Anda had ons gewaarschuwd. We zijn voorbereid. We spuiten dat het een lieve lust is. Het is een prachtige rit. We zouden hier zo wel willen wonen. We zien deze vogels in een soort balts. Ik moet hun naam nu toch echt opzoeken. En nu zijn we dan even in Murchison om het Visitors Centre van de aardbevingen te bezoeken. Hier rijden we dan vanuit Westport op weg naar Franz Josef, een route van 290 km. We komen weer langs de Seal Colony. Gisteren hebben we de zeeleeuwen nog met elkaar zien spelen in de zon of lekker luieren op een steen. Onverwacht gingen we gisteravond nog naar een Beach Restaurantje. Lekker, gemakkelijk en gezellig! Buiten staat een prachtig uitgesneden zeeleeuw met welp. Een oude Kauriboom is hiervoor gebruikt. Het was erg lawaaiig in het kleine restaurant. Een kippenhok was er niks bij. Riet vraagt bij het weggaan op haar Sallands aan een mevrouw uit Wales:Hej ok nog las ehad van ons gekakel? Pardon? Ze moeten er allebei om lachen, maar met zn allen komen we er wel uit. Riet is nergens bang voor en praat met iedereen als het moet met handen en voeten. We rijden op dreigende hoge bergen af. We komen langs Greymouth. Hier zou de meeste regen van NW Zeeland vallen, zon 3 x zoveel als in Nederland. Het is een woest gebied hoge heide- en andere struiken: Het Paparoa National Park. En we krijgen inderdaad een buitje. Er is hier ook bijna geen verkeer.
Vandaag hebben we een lees-, shop- en relexdag! We zitten hier dichtbij een leuk winkelcentrum in Te Anau èn we hebben een vrije dag èn het is heetsorry Gerhard!
