Het is geel en het heeft 2 pootjes?
Een kuiken?
Nee...2 glaasjes advocaat?

Het is geel en het heeft één pootje?
Een glaasje advocaat?
Nee....een kuiken op één poot

Het is geel en het heeft 3 pootjes?
???...Een kuiken èn een glaasje advocaat?
Nee….. drie glaasjes advocaat!

Jan Veen hield een korte speech voor zijn gasten en we klonken samen op zijn en ons nieuwe jaar. Iedereen begint op een leeftijd te raken dat er zich mankementen in de gezondheid voordoen en we hopen dat we hier volgend jaar met de volledige koppel weer feest kunnen vieren. Robin maakt zich verdienstelijk door met zelf opgemaakte eitjes rond te gaan. Judith heeft het hele gebeuren helpen voorbereiden. Nee die verjaardag van Jan Veen zo aan het begin van het jaar is een bijeenkomst van oude vrienden waar wij nu ook al zo lang deel van mogen uitmaken. En de gesprekken komen aan onze tafel vanzelf op de 'rugzakjes' die ieder van ons meekrijgt in z'n leven.
We verlaten het feestje op zijn hoogtepunt om ons voor te bereiden op het volgende, de nieuwjaarsbijeenkomst der Shanty’s in hun vaste oefengebouw Ons Belang in Klazienaveen. Johanna heeft alweer een plekje voor me vrijgehouden en we hebben met ons groepje aan tafel een gezellig avondje. Na de koffie zingen de mannen een half uurtje een paar van hun liederen als voorbereiding op de nazit. Het klonk als vanouds, mooi dus.
“Zouden ze hier ook advocaat hebben”, vroeg een van ons. ‘Met slagroom”, vulde no. twee aan. Ons gesprek komt op de ouderwetse drankjes die vroeger graag door vrouwen gedronken werden op verjaardagen en met nieuwjaar: citroenjenever, bessenjenever, schilletje…. en een advocaatje. Daar kregen wij, drie vrouwen, meteen zin in. En we troffen het, onze mannen scoorden die meteen voor ons aan de bar.
Toen we nog in Hengelo woonden meldde Wim dat wanneer hij later ooit naar een bejaardencentrum zou gaan, ze wel een biljart moesten hebben. Wij drieën vonden ook zo’n glaasje advocaat voor de nacht een must. Maar voorlopig hebben we nog geen biljart nodig en die advocaat kopen we toch liever zelf.

04-01-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

Nog even mèt hert.

Kerstboom opgeruimd, het hert weer naar de schuurzolder en nu nog de krans? Nee die mag nog een dagje blijven. De dennennaalden beginnen wel naar beneden te ratelen, maar eventjes nog…. De kaarsen kunnen nog net een paar uurtjes branden.
En dan…? Ik kan niet zeggen dat het een straf is om binnen te zitten. Het is stralend weer, er is vannacht opnieuw een laagje wit bijgekomen, ijzel dit keer. Dat is wel minder als je er op uit moet. De vogels zijn druk in de weer. Zonet heb ik de pindakaaspot bijgevuld die in de speciale houder van Joost zit geschoven. Het duurde voor de kerst een paar dagen voor ze het in de gaten hadden dat dit een feestje voor ze werd. Vooral de meesjes zijn er gek op. De merels en roodborstjes zoeken het meer op de grond en op de bloembak waar ik ook voer gestrooid heb. De katten? Het is net of de vogels hier er aan gewend zijn. Zodra Loeder of Suze naar buiten zijn is meteen de achtertuin leeg en ze verschijnen pas als het onraad weer weg is. Het is vooral zomers dat de katten met vogeltjes in de bek lopen, meest jonge.
De enige kip die we nog hebben mengt zich ook af en toe tussen de merels. We misten haar al tot ik aan het eind van een middag de kip in het gebladerte van de struiken voor het huis zag zitten voor haar nachtplek, de gekleurde borstveren glommen in de avondzon. En nu heeft ze dan mede overwinteraars gevonden. In het voorjaar moeten we maar een paar maatjes voor haar vinden. Tja… het leven van deze senioren op het platteland is erg rustig vanmorgen.
Maar vanmiddag hè… dan beginnen de feestelijkheden. Jan Veen is jarig, daarna is er de nieuwjaarsbijeenkomst van de Shanty’s en morgen wordt het wokken met Valerius.

03-01-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

Ik gebruik nog steeds graag de nieuwjaarswens: Völle heil en zegen, maar de wens van onze buurjongens vroeger: en völle hazen en knien’ns laat ik maar achterwege.
Het is al weer de 2e januari en zondag. Daarom zitten we in de kerk. Voor ons zit de zangeres, zoals we haar onder elkaar noemen. Het is een genot om bij haar in de buurt te zitten. Ze heeft vandaag een keurig mantelpakje aan en tot mijn verbazing heeft ze er een nertskraag op in de vorm van een echte nerts die met z’n kopje precies onze kant op kijkt. Ze rekent blijkbaar niet op dierenactivisten die met spuitbussen met verf klaar staan.
Zij vindt blijkbaar Wim z’n stem ook prettig want ze wenste hem : veel zangplezier in ’t nieuwe jaar. Ik bekijk de andere hoofden voor me en zie de verscheidenheid in kleur. Ik zie er maar een paar met gekleurd haar en eigenlijk vind ik het haar waar het grijs doorheen geweven zit of zelfs de overhand heeft mooier, het leeft meer.
Zoals overal is het kerkbezoek erg achteruit gegaan en één van de beide kerken in Emmen-oost moet verkocht worden. Het bracht de laatste jaren veel onrust, maar binnenkort komt er duidelijkheid. De kindernevendienst die met kerst nog door heel wat kinderen bezocht werd bestond nu uit twee jongetjes en dat waren de zoontjes van de leider. Toch goed dat de mogelijkheid blijft bestaan. In Eefde bestaat die hele nevendienst niet meer en ook is er al heel lang geen zondagschool meer zoals dat vroeger bij de Hervormde kerk was.
Vandaag zongen we elkaar de wens toe:

Vrede wens ik je toe, Liefde wens ik je toe.
Moge God je behoeden, leef met zijn liefde. Vrede wens ik je toe.
Zegen wens ik je toe. Aandacht wens ik je toe.
Dat er mensen zijn met wie je kunt delen. Zegen wens ik je toe.

En of ik nog iets van de overdenking onthouden heb? Zakt gauw weg hoor, bij mij.
Nou vooruit:
Als je iemand echt de zegen toe wenst, heb je die al in jezelf en kun je hem ook zo weer doorgeven aan anderen.
En zo is het toch?!

02-01-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

Tussen de bedrijven door gaat Robin achter de computer. De muts... och, die houdt hij maar even op.

“Noe zie wie-j vanaovend niks van ‘et vuurwerk, zegt Wim wat sipjes. Het is dik van de mist als we naar Gerhard en Judith rijden. Daar zullen we van 4 tot een uur of 8 zijn . Ik heb wat appelflappen mee en Wim een fles wijn. Edith zorgt voor een lekker gevulde erwtensoep. Het is nog steeds dik van de mist als de mannen om 7 uur naar buiten gaan om een vuurwerkspektakel aan te richten. Het valt mee. Als er gekleurd vuurwerk met gekleurde Bengaalse ballen afgestoken wordt zien we de hele buurt afgetekend tegen al die mooie kleuren. Het is erg gezellig samen.
Wim moest vroeger niet veel hebben van vuurwerk, veel te gevaarlijk, maar op lang aandringen van de jongens bestelde hij dan toch een kinderpakketje. Dat werd oudejaarsochtend samen met de jongens opgehaald. Eén keer kwamen ze allemaal glunderend zelfs met een enorm pakket aanzetten. “Kinderpakketje”, vraag ik? “Ik heb het nog gezegd, klopt dit wel, maar ze zeiden als er je naam en adres op staat is het goed. En er stond echt van der Kolk Marnixstraat 40 op.”
Nu koopt Wim al jaren zelf geen vuurwerk meer, maar Gerhard en Mark gaan steeds even de grens over en halen in Meppen hun voorraad. Nee….  geen kinderpakketjes.
Om 10 voor 12 schenkt Wim thuis onze glazen vol en we klinken met z’n tweeën op het nieuwe jaar:”En dat we maar samen oud mogen worden!”
Even later staan we buiten. Het is helder en aan alle kanten zien we het vuurwerk de lucht in gaan. Bargeroosterveld is het best te zien en buurman Alle heeft de prachtigste gekleurde fonteinen en vuurpijlen... ook vast geen kinderpakketje...

01-01-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

Rick heeft z’n uitje er weer op zitten. Begin december belde Berend hem al:”Heb je nog tijd over tussen kerst en oud en nieuw? Kom je dan weer naar Apeldoorn?” Het begint op een goede gewoonte te lijken om in die dagen naar Berend en José te gaan. Vandaag brachten ze Rick weer naar huis. De badkamer moest natuurlijk bewonderd worden en even later kwamen ze met z’n allen naar het Schoolpad. Sascha moest even kennis maken mat Tessa en de katten, maar toen was ze er door. Olaf ging gewoon z’n gang en vond alles best hier. Ze kunnen goed samen al spelen, die twee.
Rick is de hele middag nog in de ban van de stoomtrein waar ze dinsdag meegereisd hebben van Apeldoorn naar Eerbeek. Hij schijn op een videoclip te staan van een band. Rick vindt dat geweldig.
Gisteren zijn ze bovendien nog naar Ben en Diny geweest, net op tijd voor Berend om Diny te helpen met het röllekes maken. En dan naar de Boomgaard. Zo waren het wel heel mooi bestede dagen samen. Ze brachten een zak röllekes uit Eefde mee en ze smaakten net zo lekker als die van Anja...ja wel met slagroom natuurlijk.
Gerhard en Judith, die ook vrij zijn, komen gezellig langs met Ziva en Robin. Zo zien de neven elkaar weer eens.
Olaf schijnt gek te zijn op alles wat paard is en moest mee naar de pony’s. Hij ploegde ervoor met die beide beentjes door de sneeuw. Hij zal toch wat van de genen van z’n opa en oma meegekregen hebben.
Wim had de ouderwetse van der Kolk nassi al voorbereid en er werd flink toegetast.
En straks.....? Dan komt Frank, van de buren, helpen met het appelflappen bakken. Er is een bestelling binnen van Mark en Jennifer. Die eten ze graag met oud en nieuw, maar Judith bakt altijd zelf net als de buurt hier, die bezig is met kniepertjes en spekdikken.

31-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

Uit: Ik ben Moniek.

“Dag Hetty”, klinkt een zachte en melodieuze stem in m’n oor als ik de telefoon opneem. Het is een bekende stem, maar toch kan ik die niet meteen thuisbrengen. “Weet je niet wie ik ben?”......
Het is oom Bram uit Durgerdam. Die wil me persoonlijk bedanken voor de boekjes Ik ben Moniek en Ik ben Scotty die ik voor de kerst naar hem en Betty had opgestuurd. Beiden zijn opa en oma en ik herinnerde me dat André een zoontje heeft die ook nog eens Johan genoemd wordt. André is overleden intussen, maar het komt waarschijnlijk toch wel over. Het doet me plezier dat Bram mijn manier van vertellen erg leuk vindt.
Bram wilde het nog even hebben over opa en opoe. Een tijdje terug kreeg ik via Joop de brieven van opa en een paar van opoe, die tante Hanna ooit aan hem en Betty gestuurd had.
Eigenlijk zat het hem nogal dwars dat opa door zijn vele schrijven zo in het middelpunt staat, terwijl opoe op de achtergrond zoveel voor hem en zeker voor allemaal heeft betekend. Hij gaat naadloos over in het Achterhoeks als hij vertelt dat opoe toen ze op haar sterfbed lag, afscheid van hem nam. Ze was gewend om hen altijd iets mee te geven op de terugreis naar Amsterdam. Nu kon ze zelfs daar nog aan denken en had ze met een heel benauwd stemmetje uitgebracht:”En noe kan ik oe niks meer metgeven.” Nee, mien vader was geen echte boer. Die was meestal in zijn werkplaats te vinden  met het repareren, bouwen of uitvinden van iets op technisch gebied. Als het melkenstijd was moest opoe hem altijd roepen:”Johan… de beeste mot emolken wodden”. Maar het duurde vaak nog zeker 10 minuten voor hij kwam. Ja… dat moest Bram even kwijt. Hij zou willen dat opoe meer naar voren kwam in de verhalen op deze, langzamerhand familiearchief geworden, website. Zie weblog 2 op onderstaande website. Dus… wie bepaalde herinneringen aan opoe Eggink heeft… ik hoor ze graag.

En verder… Ik heb nog meer boekjes van Moniek en Scotty in de aanbieding. zie www.hettysite.nl
Over  prijs en verzending worden we het wel eens. Wie mag ik blij maken?

30-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

Ik heb grote bewondering voor die jongens in de bouw. De meesten hebben gouden handjes. Wat hun ogen zien kunnen hun handen maken. Buurman Alle heeft ook van die gouden handjes. Was hij van de zomer in de bouwvak zéér actief met het bouwen van een enorme boomhut, ook nu laat hij zich samen met de drie jongens van de creatieve kant zien.
Vorige week kon je de Bargerweg niet door vanwege de enorme sneeuwduinen, buurman Jans deed nog een poging en die moest met een trekker weer losgetrokken worden. Maar Alle maakte van de nood een deugd. Ze wonen midden op de vlakte aan die Bargerweg. De opgestoven sneeuw was heel vast geworden en je kon er gewoon grote blokken van snijden. Het kon niet anders of het plan om een iglo te bouwen kwam vanzelf bij hem op.
Vanmorgen waren we bij hen op de koffie en moesten we het witte wonder natuurlijk even bewonderen. Op deze manier moeten de iglo’s door de Eskimo’s ook gebouwd zijn. Er zit bij deze zelfs een bankje in waar de jongens kunnen zitten. Frank en Tim laten dat even zien.

29-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

Nog één keer de uiterwaarden van de IJssel bij Hattem als een winters plaatje, met het zicht op IJsselstein. 's Zomers lopen hier de koeien.
De uiterwaarden bij Hattem heten de Hoenwaard. Vroeger was het allemaal gemeenteweide waar in het voorjaar de koeien en vooral ook het jongvee naartoe gebracht werd. Het was een vrije dag voor de schoolkinderen en nadat het vee gebrandmerkt was ging het in optocht naar de Hoenwaard. Op Homoet wordt nog steeds door de Hattemers gezegd. Wim herinnert het zich nog goed, vooral ook de brandlucht die er bij het brandmerken vrij kwam. Het wekelijkse krantje, zoals dat in Vorden het Contact is, heet in Hattem nog steeds De Homoet.
Nu staan er op dat stuk toch een aantal boerderijen.

28-12-2010 om 09:22 geschreven door hetty  

Sinds 1983 hoor ik ook bij de Noordelingen.
Hier een impressie van de markt in Emmen, bij de Grote Kerk.

Waar kom jij weg?”, vroeg me iemand in keurig Nederlands toen ik nog maar net in Emmen woonde. Ik snapte het wel maar het klonk me wat vreemd in de oren. En toen ik iemand vroeg hoe het met hem ging antwoordde die:”Dat kon minder.” Toen ik hem aankeek besefte ik dat het dus goed met hem ging. Dat er mensen op Urk wonen vind ik wel logisch op een voormalig eiland, maar hier wonen ze ook òp Erica en òp Klazienaveen en òp Zwartemeer, maar wel weer ìn Sleen en ìn Emmen. Misschien heeft het te maken met het veen, waarop die eerste drie dorpen gebouwd zijn..
Pas zag ik het interview van Paul Witteman met Herman Finkers. Witteman vroeg op een gegeven moment wat Finkers van de hemel verwachtte. Die zag je even nadenken en antwoordde toen:”Je wordt er niet slechter op.”
Nee in het noorden en oosten van ons land is de aard van de mensen en dus ook de taal verschillend van de rest. Het Nederlands kun je volgens Erwin Boers in ons Dagblad van het Noorden beter het Noorderlands noemen. Je kunt wel gewoon Nederlands spreken maar er zijn woorden die je vanuit je eigen streektaal ook in het Nederlands blijft gebruiken. Het noorden is volgens dit artikel het land van de sleef en de neefjes. Deze kende ik voor ik hier kwam wonen nog niet. “Wet ie-j niet wat een sleef is… een sleef….?” Buurvrouw wees hem aan: de soeplepel. “O gattegat wat een neefjes hier”, meldde buurvrouw Geesje toen we hier net aan het Schoolpad woonden. Ze bedoelde muggen. En als ze die smerige ‘muggen’ weg wil hebben bedoelt ze de vliegen.
Het was leuk om te zien hoe die Witteman echt verbaasd opkeek toen Finkers als antwoord gaf: “Dat kump zo better oet” en bij het zien van die opgetrokken wenkbrouwen gaf hij meteen de vertaling er maar bij; “Dat komt zo beter tot zijn recht”. Het is dus niet een letterlijke vertaling maar soms is de zin gewoon anders. Het is toch veel mooier om met het Twents te zeggen: hee is uut de tied komm’n dan :hij is dood is of: hij is overleden. Voor zover je in dit geval van mooi kunt spreken vanzelf. In de rest van het land zal voor dit laatste woord meestal natuurlijk gebruikt worden.
En waor ik weg kom? Uut Vorden vanzelf ..eh....natuurlijk. En... in Vodden köj wat wodden, zeiden we er vaak achteraan.

28-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

26-12-2010 om 19:28 geschreven door hetty  

26-12-2010 om 19:21 geschreven door hetty  

25-12-2010 om 08:58 geschreven door hetty  

De veranda bij Ben en Diny met de kerststal en ster is prachtig om te zien.

"Ie-j snapt niet da-w d'r nog bie-j konn'n werken", merkt Ben vanavond op. Het is voor hen beiden het eerste jaar van de pensioengerechtigde leeftijd.
Na ons bezoekje aan tante Jantje gaat het stuur van de auto vanzelf rechts en weer linksaf richting Switch, de geliefde Kringloopwinkel in Lochem. We geven onszelf precies 3 kwartier en met een leuke trui van State Art voor Rick en een vest voor Ben gaat het richting Warnsveld voor de laatste boodschappen. Daarna moeten er kaarten rondgebracht voor de Wereldwinkel en gaan we op huis aan. Ben heeft intussen met Wouter in de manege Cassandra getraind. Cassandra, de danseres, wordt ze al genoemd vanwege haar zwevende gang.
Daarna gaan we met Ben en Diny naar de Eefdese kerk, waar ze Christmas Carols gaan zingen bij de Kerstmarkt voor de kinderen, daarna weer naar huis. Ben brengt kerstbakjes weg, Wim maakte het erf sneeuwvrij, Diny kookt en ik werk de site bij. Na het eten moet er alweer geoefend worden met de Cantorij om 1e Kerstdag goed voor de dag te komen wanneer Als een Appelbloesem in de winter wordt opgevoerd. Ze hebben beloofd om kwart over 8 terug te zijn om samen naar Johans verjaardag te gaan, maar onderweg gaan we nog even een creatief product van Joost Bloemendaal op te halen: een geval dat je buiten op kunt hangen met een pot pindakaas erin voor de vogels.
Tja... bij zo'n gevulde dag kun je echt niet werken... toch?

24-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

"Gao es effen bie-j tante Jantje staon", commandeer ik Diny als we weer weg zullen gaan, want ik heb m'n kleine zakcameraatje bij me. "Niks d'r van... gao ie noe maor es bie-j eur staon". Zo gaat dat met zussen onder elkaar. Toeval of niet maar het schilderij van De Boskamp, gemaakt door een vriendin van de familie, hangt precies boven ons.


" Van disse kolde wod ik neet ziek", zegt tante Jantje als ze Diny en mij, zo zonder jas, weer uitzwaait. Morgen wordt ze 91 en ze lijkt nog zo fit als een hoentje. Het is precies 0 graden, we zijn ook al meer vorst gewend. Wim en ik zijn een paar dagen in de Achterhoek om de verjaardagen van Ben en Johan te vieren.
De wegen zijn redelijk schoon en Wim waagde het er op. "Dan ku-j mooi blieven slaopen had Diny gezegd en dan neudig ik Reini en Tea, Joop en Marianne ok uut. En dan kan ik ok net zo goed Erna en Bennie ok vraogen, want dee bunt ok al es in Amerika ewes."
Gisteravond was dus de avond van onze memories aan de Amerikaanse tak van de familie Eggink. De bijna volledige familie Groot Nuelend was er om samen naar de dvd van hun Amerika reis te kijken. Reini en Tea waren er in mei al geweest en trokken met camper bij de familie en de natuurparken langs. Ben had er ook aardige en passende muziek onder gezet en we waanden ons allemaal in het land waar onze oom Herman in 1924 naar toe emigreerde bij het verslag wat Ben gaf over de reis en de ontmoeting met zo'n beetje alle nazaten van Ome Herman.
Het werd een mooie avond waarbij de familiebanden met dit deel van de familie weer eens aangehaald werden.

24-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

Als hondenliefhebber voel je je niet gauw alleen. Als je je hond uitlaat kom je altijd anderen tegen, ook met hond en gesprekstof is er dan genoeg. Meestal zit je op één lijn en uit deze liefhebberij komen vriendschappen voort. Ook met de familie waar Toska, nu Josca, naar toe ging hebben wij steeds contact en echt niet alleen over de honden. We hebben al eens fleslammeren van hen gehad en de adviezen kregen we er ook gratis bij.
Ons eerste bezoekje aan hen strandde aanvankelijk in de Groningse klei omdat we de verkeerde afslag richting wad namen. Met veel spektakel en een handdoek voor de achterwielen, die bedoeld was voor de lammeren, kwamen we al slippend weer los. De grijze spetters zaten tot boven m’n knieën. De handdoek hebben we maar achter gelaten in de klei.
Maar nog steeds houden we contact al is jammer genoeg vader Siebrand overleden.
Van Corrie kreeg ik een mooie pps, zo heet zoiets geloof ik. Ik had al eens eerder zoiets gelezen, maar in deze tijd van bezinning vond ik dit verhaal de moeite waard om het te laten lezen. Op de foto zie je Nienke met hun honden. Met de oudste hond is ze ook op behendigheid geweest en Jet, de kleine, is hun nieuwste aanwinst die veel belovend lijkt. Ze komt van de honden van Tjitse Terpstra, een grote naam in Bordercollieland. En met zoveel schapen ben je afhankelijk van een goede hond. 


 

22-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

21-12-2010 om 09:45 geschreven door hetty  

20-12-2010 om 11:00 geschreven door hetty  

De jongsten van het Poznanski Chor Katedralny komen hier net binnen.

In de Grote Kerk in Emmen ging het gebeuren. Voor de tweede keer was het jongenskoor uit Poznan de gast van Valerius en samen gaven ze een prachtig concert. Twee jaar geleden waren ze samen in de hele oude kerk in Sleen. In de zomer er op waren wij, ja de vrouwen mochten ook mee, te gast in Poznan waar Valerius een paar mooie concerten weggaf.
En nu zijn de jongens weer een weekje in Nederland. Het blijft vertederend om die jonge kinderen te zien èn horen optreden. Stemmen als nachtegalen, zeggen ze wel eens. Nou dat hadden ze. Zo'n vier jongens zongen ook nog solo bij een kerstlied. Zó mooi! Maar vlak Valerius ook niet uit. Samen met Daniel Rouwkema en Jan de Roos op de piano zorgden zij voor een geweldige avond.
Ben en Niesje hadden de sneeuw getrotseerd en waren erbij. En nu ook nog, want ze blijven het weekend.... wie weet nog langer, want toen wij vanmorgen onze ogen open deden lag er weer nieuwe sneeuw. Wim is al druk bezig om ons erf beloop- en berijdbaar te maken. En omdat ze, net als wij, in de gelukkige omstandigheid zijn dat ze niet meer om half 8 op het werk aan hoeven te treden, kunnen ze eventueel betere tijden afwachten.
Maar eerst gaan we zo maar eens beddenrijden voor de kerkdienst in het Scheperziekenhuis.

19-12-2010 om 17:41 geschreven door hetty  

‘Zullen we naar de Gouden Loekie verkiezing kijken vanavond’, stel ik Wim voor. Zo na 8 uur is het toch gezellig om samen naar iets te kijken. ‘Nou mij lijkt the Lord of the Rings wel wat’, zegt Wim. Het is me wat met ons. Er is niet veel wat we allebei echt kunnen waarderen. Vanwege de gezelligheid doen we allebei wat water bij de wijn. We beginnen bij de Loekie,  een hele zaal vol met reclamemakers die allemaal betaald worden van ons geld, tenminste als we hun producten kopen of er gebruik van maken. Ja hoor… de ING is er bij, wel een mooie reclame… dat wel… met die oranje leeuwen in Afrika. Maar wat zal die een geld gekost hebben. De muis, achtervolgd door massa’s dun beton kende ik amper. Die van  Pietertje  in de rol van zo’n onbeholpen voetballertje waarvan er in ieder F-jes team er wel eentje zit. Die is het voor mij.

Dan schakelen we over naar the Lord of the Rings en zien meteen dat akelige gluiperige onderkruipertje. Ik vind die film helemaal niks. Toen we in Nieuw Zeeland in Queenstown de gelegenheid hadden om een excursie naar de woeste streek te maken waar die film opgenomen was, heb ik zelfs die kans laten schieten. Daar heb ik achteraf wel spijt van. Maar diezelfde dag maakten we in een Bird Centre kennis met een Maorie vrouw die mee had mogen dansen bij de begrafenis van de hoofdrolspeler in the Brides Flight. Dat was Rutger Hauer en ook Willeke van Ammelrooy vervulde een rol van een van die bruiden. De zomer erop in 2008 kwam de film uit en hebben Wim en ik hem meteen gezien in Utopolis, onze nieuwste bioscoop. Daar was ook veel te herkennen van onze trip. Nu komt hij binnenkort  voor het eerst op de tv.  

We zijn weer even geswitchst naar de Loekie’s en och het is wel gezellig om wat meer reclames te zien en vooral de achtergronden er bij. Wim is intussen toch verhuisd naar de achterkamer waar hij naar Wegmisbruikers kijkt.”Daor he-j teminste wat an”, zegt hij vaak.

Pietertje is wel de winnaar geworden van de gouden Loekie. De loden Loekie is er ook nog, daar kon je ook op stemmen. Ik vind die vent van Mediamarkt zo afschuwelijk, ik moet nog wel eens aan Mark denken toen hij  vroeger genoemd werd in de maandagkrant bij de Sport. Vaak kwam hij er goed van af. Een enkele keer maakte hij een blunder en werd ook dat gemeld. “Och”, relativeerde hij dan,”als je naam maar genoemd wordt”. En zo schijnt dat ook bij de reclames te werken.

18-12-2010 om 11:02 geschreven door hetty  

Het uitzicht vanuit de kamer vanmorgen.

Je kunt niet zeggen dat we niet gewaarschuwd zijn. De NS mailde al dat je vooral de reisplanner moet consulteren voor je op weg gaat. Het weerbericht zelf liegt er ook niet om en als we gistermorgen wakker worden ligt het eerste laagje sneeuw er al.
“Zal ik je straks maar even wegbrengen?”, vraagt Wim die mijn rijstijl bij gladde wegen niet vertrouwt. Zelf heeft hij een paar keer een slipcursus gevolgd, de laatste keer zelfs samen met de drie jongens, toen vlak bij een slipschool geopend werd.
En zo kom ik gemakkelijk zonder stress bij het Aquarenabad voor mijn wekelijkse aquajoggen. We zwemmen 5 minuten korter omdat we voor het kerstreces samen koffie gaan drinken. Tegelijk worden wat nieuwtjes uitgewisseld. Een van de mede-jogsters is alleen met de kerst, wel met dochter, maar haar man die gezagvoerder is ziet ze pas eind maart weer terug en haar zoon die ook in de voetsporen van zijn ouders bezig is, is stagiair op een ander schip. Zelf was ze stuurman op de grote vaart, maar na een lelijke val kwam er de klad in en na de geboorte van haar kinderen is ze thuis gebleven en is overgestapt op vrijwilligerswerk. Wanneer haar man thuis is, is hij ook echt thuis. Na 3,5 maand op zee is hij daarna 3,5 maand thuis. “Hij denkt altijd dat het huishouden bij ons een zootje is”, zei ze. “Als hij thuis is, is meteen alles ontregelt. Dan wil hij ineens fietsen… Alles is dan anders. Maar wanneer hij weg is, is er tenminste regel.” Ik denk vanzelf aan de tijd in het begin van ons huwelijk dat Wim 6-8 weken weg was als scheepswerktuigkundige en maar een week thuis kon blijven. Nee op den duur was dat niks voor ons.
Als Wim me precies op tijd weer ophaalt, kan hij het niet laten en maakt op de parkeerplaats een flinke slip en rechtvaardigt dat met:”Ja dat moet je toch regelmatig blijven oefenen!” Volgens mij kan hij het gewoon niet laten. Toen de jongens nog klein waren was er aan het begin van de Marnixstraat in Hengelo ook zo’n plek waar hij bij gladheid niet voorbij kon komen zonder een paar keer op de rem te gaan staan om ons kevertje rond te laten draaien. Ik kon protesteren wat ik wou, de jongens riepen net zo hard:”Toe maar papa, toe maar papa..!” En daar luisterde hij natuurlijk naar.
En 's middags is Eva er een paar uurtjes. Gezellig. Ze had al van te voren bedacht dat ze een soort kubus wilde beschilderen. Nee die zal zich nooit vervelen. Jammer, vanwege het weer, het is intussen witter dan wit buiten, gaat de wedstrijd behendigheid met Queeny niet door. Dat wordt dan januari.

17-12-2010 om 00:00 geschreven door hetty