Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
02-02-2011
Spannend hè?
Spannend hè? Mark kijkt me verbaasd aan. Heb ik iets gemist? Hij komt gisteravond Queeny halen en wil weer weggaan. Nou . nog één nachtje slapen toch? Dan schiet hij in de lach. Vandaag is hij jarig en wordt 41. Ik kan het zelf ook bijna niet geloven 41. Nu hebben we drie kinderen die alledrie al aan een midlife crisis toe zijn, al merk ik daar tot nu toe niet veel van. Het is wel een lekker gevoel dat je niet meer hoeft op te voeden. Adviseren mag af en toe, maar dat proberen we te beperken tot er om gevraagd wordt. Bij Rick gaan we nog wel eens de fout in. Die moet je niet zeggen: Breng je even iets voor me mee als je morgen toch komt? Zelfs voorzichtig zeggen: Als ik jou was zou ik uit het werk meteen even lekker douchen. Fout fout helemaal fout. Het is dat hij nu een nieuwe badkamer heeft, maar douchen doet hij op zìjn tijd en hij zegt niet wanneer. Mark zn vragen om advies heeft te maken met spijkerbroeken die zo lekker zitten en slijtage vertonen. "Als je nog even tijd over hebt?" Of de vraag of je Eva ergens vandaan wilt halen. Dat is geen straf. Zo zie je haar weer wat vaker. En Gerhard en Judith zijn in de ban van hun komende verbouwing. Het huis krijgt wat meer ruimte, een werkplek en een ruimere hal en een schuur waar nu de carport is. Judith weet precies hoe het worden moet en Gerhard heeft de financiën keurig op een rij en weet precies wat wel en niet kan. Wat dat betreft kunnen we rustig een paar weken op stap. Alleen . Nu heeft buurman Jans een haantje over. Hij kan niet bij de haan en kippen in het hok want ze staan elkaar naar het leven die hanen dan. Broer Wim had hem in Assen in de nieuwbouw en dat was geen succes. De buren werden te vroeg wakker. Nu zit hij in een te kleine kooi bij Jans in het stookhok te wachten of er bij ons een plekje is of . tja . Zullen wij dan is ons kippetje niet meer zo alleen? Maar Wim heeft zijn veto al uitgesproken. Hij ziet de boom bij het kippenhok al weer vol nakomelingen zitten en natuurlijk zullen dat allemaal haantjes zijn. Och Wim het is wel een leuk haantje en anders moet hij geslacht?? Wordt vervolgd.
De nieuwe halsketting die ik kreeg van Wim voor onze 45 jarige trouwdag is mooi. De hanger is van zilver op glas en dan nog geëmailleerd een ontwerp van de Italiaan Daniel Vior. Het verving, dacht ik, het zilveren hangertje dat ik 40 jaar geleden kreeg. Dat was zo lelijk geworden en vertoonde slijtage. Toch lieten we het aan de juwelier/ zilversmid zien. O geen probleem, hij zou het kleinood even onder handen nemen. En zowaar, het hangertje is als nieuw. Het lijkt op een rammelaartje. Ik denk dat ik er op gevallen ben omdat onze no 3 net geboren was en ja dan zit je nog op de roze, in ons geval lichtblauwe wolk. Toch vind ik het nog steeds mooi en heb het in die 40 jaar bijna dagelijks gedragen, ook onder mijn kleding. Ik heb veel hangers en kettingen, geen kostbare, maar allemaal met een verhaal. Een van mijn leukste heeft allemaal gekleurde keramieken kralen. Ik heb hem om op de foto op de website waar ik pup Queeny vasthoudt. Gisteren was ik even bij Anja en de beide kleinsten Tim en Daan kwamen bij me zitten en natuurlijk grepen ze meteen naar de ketting. Ze kozen de mooiste kleur uit en toen nog een en nog een. Toen ik vijftien jaar op het, toen nog, KDC De Zuidoosthoek was, kreeg ik een waardebon. Vlak erop gingen we met alle collegas een dagje naar Schiermonnikoog en daar ontdekte ik in een apart winkeltje een bijzondere hanger, bestaand uit allemaal slierten metaal. Daar besteedde ik het bedrag. Ik draag het veel. Van onze kinderen kreeg ik een zilveren snoertje met handgemaakte blauw- met- groene glazen kralen, gecombineerd met zilveren Pandora kralen met speciaal voor mij uitgezocht: een lieveheersbeestje, een uiltje èn twee hartjes. Je ziet het bij elk stuk hoort een verhaal. Ook bij die ene die ik niet draag en nooit zal dragen. In Nieuw Zeeland kocht ik als souvenir voor mezelf een grote ivoorkleurige paarlemoeren hanger in een museumshop. Ik zag al voor me waarbij ik die zou kunnen dragen. Toen we echter thuis kwamen heb ik alle bagage op de kop gezet, alle ritsen geopend, alle zakken omgekeerd. Nergens te bekennen. Het moet wel in de gehuurde camper achtergebleven zijn net als de dubbel cd van Paul van Vliet die we na 6 weken trekken door Nieuw Zeeland helemaal uit ons hoofd kenden. Net als de indrukken die we daar opgedaan hebben. Het is een land dat je altijd bijblijft . zo mooi!
Als Eva toch bij jullie is, kun je haar dan ik even helpen met wiskunde? Eva was een paar dagen ziek en moet nog een proefwerk wiskunde inhalen. Nou ja wiskunde. Het is wel erg lang gelden dat ik me daarmee bezighield. De wiskunde in de IVBO klassen timmeren waren echt op de praktijk gericht. De stelling van Pythagoras, door de leerlingen meteen Piet Hazegras genoemd, was zon beetje de top. De MMS die ik vroeger bezocht bood ook een minimum aan exacte vakken. Daar tegenover stonden veel vakken die met algemene ontwikkeling te maken had. En als je je niet genoeg inzette dreigde onze leraar Nederlands met een baantje als dweilen in het postkantoor. Maar Wim heeft meer affiniteit met het vak. Als Eva er is wordt de wiskunde tevoorschijn gehaald en gaat ze aan het werk. Even later klinkt het:Oma . doe ik dit zo goed. Ik werp een blik op de algebrasommen. Zolang het om cijfers gaat of een x als grote onbekende, kom ik er uit, maar als er a's en b's aan te pas komen wordt het minder. Ik slaak een zucht en laat Wim de boel verder controleren. Ik laat het bij wat tips om de sommen wat overzichtelijker op te schrijven. Dan gaat het verder met Nederlands. Je merkt dat het Havo/ Atheneum nivo wat meer van de zelfwerkzaamheid vraagt dan het VBO. In welke landen wordt er allemaal Arabisch gesproken? Daar moeten we zelfs even bij googlen. Na het eten is het tijd om met Queeny naar de behendigheid te gaan in Noord Sleen. Ze horen al bij de gevorderden. t Gaat goed met die twee. We moeten maar gauw weer eens gaan kijken.
Hé wat is dat voor christelijke muziek? Zitten jullie nog in kersttijd? Als Mark Queeny komt halen kijkt hij dan ook wat verwonderd om zich heen. De cd staat op hard, behoorlijk hard. En Wim staat in de keuken mee te zingen. Gisteren na het zingen in De Opgang met Valerius bracht hij de cd mee waarop het Kerstconcert van Valerius met het Jongenskoor uit Poznan te horen is. Nu hebben we net een nieuwe dvd recorder, in mijn ogen een heel ingewikkelde. Er zitten onnoemelijk veel knopjes met afkortingen op de afstandsbediening waar ik in elk geval al niks mee kan. Maar ook Wim en Rick komen er die eerste avond niet uit. Nu belt Rick iedere avond hoever het is met dat ding. Na lang bestuderen van de gebruiksaanwijzing en dat nog eens stap voor stap uitproberen kan Wim er mee opnemen, en ook het afspelen van kant en klare dvds en cds gaat nu van een leien dakje. Maar het bekijken wat je net hebt opgenomen ? Nee dat is niet te vinden. Oh het is makkelijk zat, had Hennie van Expert gezegd. Maar na 5 dagen experimenteren zonder het gewenste resultaat mag Hennie het a.s maandag bij ons thuis proberen . Dus Rick hoeft er niet meer wakker van te liggen. Komt allemaal goed. En nu na het eten kijk ik in de achterkamer naar mijn geliefde Man bijt hond terwijl Wim op de bank in de voorkamer zit waar de cd met het Kerstconcert nog eens helemaal beluisterd wordt en met de ogen dicht meegezongen. Nee... de buren zullen hier geen opmerkingen maken, want die hebben we zo dichtbij niet.
Een nieuw jaar, een nieuwe kalender. Allereerst natuurlijk de Achterhoekse spreukenkalender. Wanneer ik s morgens wat duffig beneden kom en ik kom op de wc, dan klaart mijn humeur meteen op als ik lees:
Stark waen is neet hard houwen, Maor ráák houwen. Of: De zunne wil ok wal s deur kleine raemkes schienen. Of: Veur lastige leu bunt r gin gemakkelijke steule. Of: 'n Vriejgezel is ene die van jagen hölt, maor et wild neet op et.
Vooral die laatste... daar knap ik van op. Maar ook op onze werkplek hoort een kalender en die wisselt nogal eens. Twee jaar terug hing er een prachtige bordercolliekalender, gekregen van het bazinnetje van Tessa jr, één van de pups uit het laatste nestje van Scott en Tessa. Vorig jaar een spiritueel getinte kalender, gekregen van de sint. Maar dit jaar hebben we een kalender meegebracht uit Canada van de brandweer van Red Deer County Protective Services. Deze bestrijkt de plaatsen Bowden, Sylvan Lake, Innisfail, Red Deer County en Spruce View. En net in Spruce View is ons nichtje Gera een gewaardeerd medewerkster bij het team van de vrijwillige brandweer. Wij waren er eind augustus net toen tijdens een open dag van de Brandweer deze kalenders werden verkocht om de kas wat te spekken en wat meer bekendheid èn waardering te krijgen voor hun werk. Gera heeft ons, toen we terug waren van onze campertocht, in september alles laten zien: de brandweerautos, waaronder een Rescue-wagen en reddingsmateriaal. Ze is nu ook helemaal klaar als ambulance verpleegkundige, een hele studie was het. Ze komt er nu even van bij maar zal dan een baan in de buurt gaan zoeken. De grote foto bij de maand februari is die van Spruce View. Op de pasfoto rechtsonder is Gera te zien en als ik het goed heb de tweede van rechts op de onderste grote foto.
Op weg naar de brunch bij van der Valk kregen we een smsje van Mark: Eta 11.40. Snap jij dat, vroeg ik Wim: Eta 11.40. Dat 11.40 kon ik nog wel raden. Ze zouden 10 minuten later zijn dan gepland. Natuurlijk wel, zei Wim:dat is Estimate Time of Arrival. Dat moet je maar net weten. De brunch bij van der Valk was mooi en lekker. Het smaakt mooi, zeggen ze hier wel. De formule van het brunchen bij van der Valk is blijkbaar : een zeer gevarieerd aanbod in buffetvorm met service gerichte bediening, maar in het groot . alles in het groot.. Ik denk dat er wel 250 man zat in die zaal, wel allemaal met eigen gezelschap aan tafel. We werden door de kinderen, aanhang en de ouders van Jennifer en Judith, verwend met bloemen en wat mooie flessen met het een en ander lekkers. Wel bijzonder om met een complete groep te zijn: zes grootouders. We hebben allemaal wat mankementen, maar iedereen functioneert nog naar behoren. Met twee kleinkinderen is wel wat zuinigjes, maar we zijn er maar wat blij mee. Klaas wees me op prachtig geschilderde wolven. Hij schatte in dat ze in het begin van de vorige eeuw geschilderd zijn. Niet fotografisch weergegeven. Op de achtergrond en voorgrond zie ie al een begin van het impressionisme, maar we konden geen signatuur ontdekken. Heel tevreden gaat iedereen naar huis. Dom eigenlijk dat we niet meteen zijn gaan wandelen, maar we komen samen op de bank terecht met een mooie dvd van de Bieb. We bellen onze Luttenbergse vrienden en maken een afspraak om hen volgende week op te zoeken. En dan . gaan we spijkers met koppen slaan. We houden jullie op de hoogte! Ha!
Daar krijg ik nou de zeurderitis van. Ik zit klaar om naar Op zoek naar Zorro te kijken. Ik dacht dat jij zo van muziek hield, probeer ik nog even bij Rick. Die lui van die jury dààr ben ik allergisch voor . De zeurderitis ja..!. Rick had vanmiddag met ons afgesproken bij ons stamcafeetje Mickey voor een kop koffie. Ik mag zijn telefoon hebben, want hij heeft na 2 jaar abonnement recht op een nieuwe. Maar nu moet die oude toch nog simlockvrij gemaakt worden. Wij gaan dus samen met dat toestel en mijn simkaartje naar de Vodafoonshop. Dan blijkt dat je dat thuis achter de pc moet doen. Wim maakt van de gelegenheid gebruik om Rick mee te nemen naar Expert. Hij heeft zijn zinnen gezet op een dvd recorder waar je mee kunt opnemen èn afspelen. En Rick mag adviseren. Heel tevreden zit Wim wat later op me te wachten op het bankje midden in de Weiert. Hij heeft een groot pak bij zich en zit te glunderen. Hij is zo blij dat hij me mee sleept naar Klazienaveen om een nieuwe zilveren hanger uit te zoeken, nog vanwege ons 45 jarig huwelijk dat we morgen nog eens gaan vieren. 3 maart was eigenlijk de datum, maar toen zat ik te wachten op een oproep voor de galoperatie. De zilveren hanger die we uitzoeken, vervangt de 40 jaar oude die ik bijna dag en nacht heb gedragen en slijtage vertoont. We gaan het straks nog eens dunnetjes overdoen met de kinderen. We gaan brunchen bij Motel van der Valk. Dat belooft wat!
Wim kreeg voor zijn verjaardag een weermeter als gezamenlijk cadeau! Dat was een echte verrassing voor hem. Maar ja . waar moet je dat ding hangen of zetten. Hij moet in het vrije veld aangebracht worden en mag niet verder dan 50 m, wat betreft de regenmeter, en voor de andere metingen mag het tot 100 m vanaf het kastje binnen staan. Dat wordt nog een heel gepuzzel. Het hek bij de wei is te ver voor de regenmeter. De paal voor het vogelvoer staat onder de grote eikenboom achter het huis, niets geen vrij veld. De oude tv mast dan. Wim ziet zich daar niet in klimmen en ik al helemaal niet. Ik denk dat het hele geval het beste aan de bovenste punt van de schuur komt te hangen. Verder heb ik voor ons samen een Shiatsu massage rug- en zitkussen aangeschaft. Dat leek me voor ons beiden een goed idee. Zo voor je naar bed gaat even een kwartier lekkere rugmassage met infra rood ondersteuning èn met trilfunctie voor de onderkant van de dijen. Dat beloofde veel goeds. Toen het geval aankwam heb ik eerst maar eens gelet op de bijsluiter. Daarin stond dat er voor bijzondere personen - pacemaker, kunstheupen e.d.- eerst toestemming van de arts gevraagd moest worden. Ze nemen als bedrijf geen enkel risico. De cardioloog gaf toestemming en vandaag hebben we het rug-en zitkussen ingewijd. Lekker ontspannen word je ervan. Mark heeft hem ook al even geprobeerd. Wie zich ook eens lekker wil ontspannen kom maar langs!
Gerhard is na de late dienst nog net op tijd voor de pilaf.
Nou .jullie mogen het best weten. Het werd het Vlaaienbakkertje. In de oven van magnetron draaide de ronde plaat en ik denk dat daardoor de soezen zo plat werden. Ik was toch nog naar buurvrouw Wolterdina gefietst en had het met echte kristalbloem nog eens geprobeerd, maar ja.... Murphy hè! Had die glazen plaat er dan uit gehaald, zei Ben vandaag. Ja en daar had ik nog niet aan gedacht. Ach maakt nu ook niet meer uit, maar als we weer bezoek krijgen, mogen de soezen een herkansing. Het werd een drukke dag. Ben en Niesje waren er al bijtijds, Ben en Diny iets later èn Johan en Joke kwamen in de loop van de dag. Ben W. had zn video jaaroverzicht 2010 klaar en wij kregen een exemplaar, want dit jaar hebben we veel samen beleefd, van vakanties, logeerpartijen tot hun 40 jarig huwelijksfeest. Als Johan er is komen de sterke verhalen boven tafel. Over verbouwen kunnen Johan en Ben v d K elkaar een hand geven. Johan heeft zelf ook het een en ander geklust aan zn nieuwe onderkomen. Zo heeft hij een rolluik vast willen maken aan een dakraam. Je moet natuurlijk ook niet op het dak klimmen als je alleen bent want gegarandeerd dat er iets gebeurt dat niet je bedoeling is. Bij hem viel gewoon de ladder om. Daar zit je dan.... op het dak... in de winter. Joke zou pas een uur later thuis komen. De buurt bellen was geen optie. Hij zou het zeker nog jaren moeten horen:He Johan was t kold boaven? Nee Johan dacht na, probeerde een ander dakraam en hij had geluk dat die open kon. "Nee, de buurte hoeft 'et niet te wetten." Ben had tijdens zijn verbouwing een schuiver gemaakt met een kwast in de ene en een open pot verf in de andere hand. Er brak een poot van het trapje en hij kwam plat op de rug maar met kwast èn nog verfpot rechtop. Doe hem dat eens na! Vlug had hij om zich heen gekeken en gelukkig niemand had het spektakel gezien. Niesje deed ook een duit in t zakje. Toen ze vorig jaar boven de vlag had willen ophangen toen Ben met zn heup in t gips zat was ze achterover vanaf de vensterbank naar beneden gekieperd met de benen in de lucht. Vanuit werk en school komen de kinderen allemaal eten. "Eten we pilaf", zei Judith. Ze sprak de naam heel langzaam uit. "Ik krijg daar vreemde associaties bij......." Maar de pilaf van Wim gaat schoon op net als de grote pan met soep. Nu zitten we beiden toch wat uitgeteld maar heel tevreden nog even voor de buis. Er werd worldwide gebeld, gemaild en geschreven en Wim voelt zich echt jarig!
Iè könt ok niet zuken, zeg ik regelmatig wanneer Wim iets kwijt is. Echt waar, soms ligt iets pal voor zn neus en ziet hij het nog niet. Waorumme zal ik zuken as ie-j wet waor et lig, is zijn gevatte antwoord vaak. Waor heb ie-j et het laatste gebruukt dan? Ook dat helpt niet. Echt waar ik vind het gemiste kleinood vaak terug. Het heeft lang geduurd voor ik de autosleutels altijd meteen op de goede plek hang als ik thuiskom, want dat moet. Het heeft heel wat gemopper opgeleverd, maar het heeft succes gehad. Ik hang nu altijd de sleutels aan de goede spijker in de balk. Nu is hij het die de sleutels in zn broekzak laat zitten i.p.v aan de spijker te hangen. Die spijkers hangen in dit huis op cruciale plekken, al bedacht door een van de vorige bewoners. Op de balk richting woonkamer twee, worden nu gebruikt voor allerhande sleutels. Boven op het overloopje zelfs drie. Waarschijnlijk werden die net als bij ons gebruikt om een shirt of overhemd op een hangertje te laten drogen. Een ideale plek ervoor. Nu heb ik zon heel klein handzaam cameraatje. Ja ja ik weet het .die ik ook al eens buiten heb laten liggen. Vorige week heb ik hem nog gebruikt en nu kon ik hem ineens niet weer terug vinden. Alle jaszakken nagezocht, alle tassen omgekeerd, maar 0,0. Dan maar de plekken die minder logisch zijn op de boekenplank, naast het bed, bij de naaimachine, op het plankje in de w.c. Ik heb zelfs stiekem buiten gezocht. Maar ik weet zeker dat ik er hier in huis de laatste foto mee gemaakt heb. Eindelijk heb ik het Wim tussen neus en lippen maar opgebiecht:Heb ie-j toevallig mien fototoestelleken ezien? Dan begint het:Ie bunt ok völ te nonchalant met oew spul, ie mot alles op dezelfde plaatse neerleggen en hij begint de zoektocht opnieuw langs jassen en tassen. Dat was gisteren. Vanmorgen begint hij opnieuw te zoeken, want als hij iets kwijt is moet het gevonden worden en wel direkt. Dan zie ik hem een helder ogenblik krijgen, hij pakt ineens de bibliotheektas en ja hoor .in het vakje van de bibliotheekpas zit ook mn camera. Opluchting alom. Ie-j könt ok niet zuken, klinkt het terwijl hij me slim aankijkt.
Tussen de bedrijven door gaat Robin achter de computer. De muts... och, die houdt hij maar even op.
Noe zie wie-j vanaovend niks van et vuurwerk, zegt Wim wat sipjes. Het is dik van de mist als we naar Gerhard en Judith rijden. Daar zullen we van 4 tot een uur of 8 zijn . Ik heb wat appelflappen mee en Wim een fles wijn. Edith zorgt voor een lekker gevulde erwtensoep. Het is nog steeds dik van de mist als de mannen om 7 uur naar buiten gaan om een vuurwerkspektakel aan te richten. Het valt mee. Als er gekleurd vuurwerk met gekleurde Bengaalse ballen afgestoken wordt zien we de hele buurt afgetekend tegen al die mooie kleuren. Het is erg gezellig samen. Wim moest vroeger niet veel hebben van vuurwerk, veel te gevaarlijk, maar op lang aandringen van de jongens bestelde hij dan toch een kinderpakketje. Dat werd oudejaarsochtend samen met de jongens opgehaald. Eén keer kwamen ze allemaal glunderend zelfs met een enorm pakket aanzetten. Kinderpakketje, vraag ik? Ik heb het nog gezegd, klopt dit wel, maar ze zeiden als er je naam en adres op staat is het goed. En er stond echt van der Kolk Marnixstraat 40 op. Nu koopt Wim al jaren zelf geen vuurwerk meer, maar Gerhard en Mark gaan steeds even de grens over en halen in Meppen hun voorraad. Nee . geen kinderpakketjes. Om 10 voor 12 schenkt Wim thuis onze glazen vol en we klinken met zn tweeën op het nieuwe jaar:En dat we maar samen oud mogen worden! Even later staan we buiten. Het is helder en aan alle kanten zien we het vuurwerk de lucht in gaan. Bargeroosterveld is het best te zien en buurman Alle heeft de prachtigste gekleurde fonteinen en vuurpijlen... ook vast geen kinderpakketje...
Rick heeft zn uitje er weer op zitten. Begin december belde Berend hem al:Heb je nog tijd over tussen kerst en oud en nieuw? Kom je dan weer naar Apeldoorn? Het begint op een goede gewoonte te lijken om in die dagen naar Berend en José te gaan. Vandaag brachten ze Rick weer naar huis. De badkamer moest natuurlijk bewonderd worden en even later kwamen ze met zn allen naar het Schoolpad. Sascha moest even kennis maken mat Tessa en de katten, maar toen was ze er door. Olaf ging gewoon zn gang en vond alles best hier. Ze kunnen goed samen al spelen, die twee. Rick is de hele middag nog in de ban van de stoomtrein waar ze dinsdag meegereisd hebben van Apeldoorn naar Eerbeek. Hij schijn op een videoclip te staan van een band. Rick vindt dat geweldig. Gisteren zijn ze bovendien nog naar Ben en Diny geweest, net op tijd voor Berend om Diny te helpen met het röllekes maken. En dan naar de Boomgaard. Zo waren het wel heel mooi bestede dagen samen. Ze brachten een zak röllekes uit Eefde mee en ze smaakten net zo lekker als die van Anja...ja wel met slagroom natuurlijk. Gerhard en Judith, die ook vrij zijn, komen gezellig langs met Ziva en Robin. Zo zien de neven elkaar weer eens. Olaf schijnt gek te zijn op alles wat paard is en moest mee naar de ponys. Hij ploegde ervoor met die beide beentjes door de sneeuw. Hij zal toch wat van de genen van zn opa en oma meegekregen hebben. Wim had de ouderwetse van der Kolk nassi al voorbereid en er werd flink toegetast. En straks.....? Dan komt Frank, van de buren, helpen met het appelflappen bakken. Er is een bestelling binnen van Mark en Jennifer. Die eten ze graag met oud en nieuw, maar Judith bakt altijd zelf net als de buurt hier, die bezig is met kniepertjes en spekdikken.
En natuurlijk voor iedereen: Een geweldig mooi en gezond 2011 gewenst!
