Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
05-07-2012
Museum Brands
'Gaan jullie er eens even voor staan?' vroeg ik na ons bezoekje aan het
Museum Brands. Mevr. Oving deed het graag, rechtop en even zonder
rollator.
Ik had al vaak gehoord van de Collectie Brands. In Nieuw
Dordrecht woonde Jans Brands die erg geïnteresseerd was in oude spullen en het
bleek een groot verzamelaar. Maar nooit had ik er iets van gezien. Nu is er
eindelijk wat meer aandacht aan besteed want de verzameling barstte uit zijn
voegen en er is nu een compleet museum neergezet: Museum Brands, compleet met
shop en café. Het huis van Brands is er een onderdeel van en de rest is een
strak en modern gebouw geworden dat er aan is gebouwd. En vanmiddag was het
zover dat wij er met een oudere dame gingen kijken. Mevr. Oving heeft lang in
Bargeroosterveld gewoond maar woont nadat haar man overleden is in een flat in
Angelslo. Zij was er ook nog nooit geweest en achter de rollator is het nog een
heel eind naar Nieuw Dordrecht. We keken onze ogen uit zoveel spullen. Veel
dingen zijn herkenbaar omdat ze uit grootmoeders tijd komen. Mevr. Oving uitte
heel wat ohs en ahs. Wat erg interessant is zijn de verhalen die Brands
vertelt op de verschillende videos, alles aan de hand van zijn verzameling. We
hebben er een paar afgekeken en geluisterd. Onze gast trakteerde op koffie en
voldaan gaan we op huis aan. Hier gaan we beslist nog eens naar toe om meer te
horen. En met de Museumjaarkaart kun je er zo in.
Een klasseavond aan het Schoolpad kon ook niet zonder een
vuurtje.
'Zouden ze niet jaloers worden als ze ons zo vuurtje zien
stoken, pleegt Wim regelmatig te zeggen als we bij ons kampvuurtje bij de wei
zitten. Alle afvalhout wordt zo verbrand en wij mogen daar graag zitten aan het
eind van de dag. Ik mis alleen de gitaar nog en country liedjes, Wim zingt graag
maar blijkbaar niet bij zijn kampvuur. We zetten onze stoelen zo dat we meteen
de lammeren kunnen zien rennen, want s avonds hebben die altijd een
speeluurtje. Buurman Jans heeft een of ander soort kachel op de kop getikt voor
buiten. Wim heeft al gezegd dat wanneer Jans niet weet wat hij er mee moet hij
dat wel weet. Dat vuurtje stoken zit er bij hem goed in net als bij onze
jongens. Rick herinnert hem er regelmatig aan dat Fred ooit zei toen Wim in
Canada bij het vuurtje zat:Kijk die Indiaan is ook weer bezig. Ik zie Wim met
de jongens nog zo de laatste vracht bij de verhuizing naar de Kuifmees in brand
steken. Die kon er daar niet meer in en een Kringloop had je toen nog niet. Ze
hadden de dag van hun leven, zo leek het. Mark is degene die nog steeds graag
vuurtjes stookt. Hij heeft ook twee houtkachels in Sleen en regelmatig vraagt
hij of er niet een paar bomen weg moeten op ons erf. We hebben pas het mooie
nieuwe appartement van Klaas en Boukje gezien in het centrum van Emmen. Wim was
er helemaal weg van. Het is ook een mooi huis en een plek met uitzicht. Hier
zou ik ook wel willen wonen, sprak hij. Toen ik hem er vanavond bij dat vuurtje
naar vroeg zei hij: Maar nu nog niet .
...aan welke kant hij een koe moest gaan melken....
Er wordt getoeterd en dhr Haveman waarmee we in gesprek zijn spoedt zich
naar het kleine autootje. Even denken we dat deze uitzonderlijk lange man zich
gaat opvouwen achterin, maar nee... even later komt hij terug. Het lampje
brandde met ABS erop en Haveman moest helderheid brengen. Dhr Haveman
vertelde dat ook hij uit een boerenfamilie komt. Hij was voorbestemd om boer te
worden op de boerderij van zijn vader, maar toen hij na de Mavo al ingeschreven
stond voor de Middelbare Landbouwschool, kwam een vriend langs die vertelde dat
hij naar de Kweekschool in Leeuwarden zou gaan. Vader dacht na en had een
serieus gesprek met zijn zoon. De ruilverkaveling die er aan zat te komen en
allerlei veranderingen hadden hem aan het denken gezet en hij vroeg zijn zoon of
hij ook niet liever het onderwijs in zou willen gaan. Er bleek nog plek te zijn
op de Kweekschool, de Middelbare Landbouwschool werd afgezegd en hij ging verder
in het onderwijs. En zoals we nu weten met veel succes. Voor zijn pensionering
is hij jarenlang rector geweest van het CSG. Vader had geen opvolgers meer. De
jongere zoon had geen boerenbloed, die wist nog niet aan welke kant hij de koe
moest gaan melken, en vader verkocht zijn bedrijf op tijd en had nog een mooie
tijd samen met zijn vrouw. Het geeft een band, zo vertelt mevr. Haveman
terwijl we buiten de kerk nog even na praten. Ds Olthof, die twee huizen bij hen
vandaan woont en al met emeritaat is, leidde de kerkdienst van vandaag en hij
deed dat met de moderne communicatiemiddelen. Alles werd op de beamer gezet. Ons
psalmboek bleef dicht. Mevr. Olthof overleed een jaar geleden terwijl op
hetzelfde moment hun zoon, Dick Haveman die politieagent was in Noord Drente,
met zn eigen dienstwapen werd dood geschoten. Een tragische bijkomstigheid was
dat het gebeurde door een asielzoeker, terwijl de fam. Haveman zich juist
inzette voor de asielzoekers bij de Stichting Op Stee, die asielzoekers
ondersteunt die om de een of andere reden weg moeten maar niet weg kunnen. Ik
heb ze er steeds om bewonderd dat ze hun leven ondanks alle verdriet weer
opgepakt hebben. Maar ook ds Olthof heeft zijn leven voortgezet. Hij schildert
iconen, fietst en wandelt de routes die hij van plan was met zijn vrouw te
ondernemen. Hij wandelt zelfs in haar schoenen, want die van hem waren versleten
en het bleek dat die van haar hem ook pasten.
Hebben jullie dat nou ook dat je je soms een ongeluk moet zoeken om een
stuk gereedschap terug te vinden? Zo hebben wij een schoffel, twee harken, twee
spades en een bats en ook nog een lang soort spade. Ik laat ze wel eens bij mijn
tuintje bij het keetje staan als ik daar de aardappels aan ga aarden. O ja en
ook wel eens om de hoek bij de schutting of in de voortuin als ik even ga
koffie drinken. Maar volgens mij hadden we alles netjes opgehangen voor Ben en
Niesje kwamen. Maar toen Wim vanmiddag een schop wilde gebruiken kon hij er geen
een vinden. Wie had hem het laatst gehad? Hij was al twee keer alle plekken
langs gegaan waar ooit een schop neergezet had kunnen worden. Even later deed ik
hetzelfde want Wim staat er niet om bekend dat hij goed kan zoeken zeg ik wel
eens. Maar nee hoe ik ook keek en zocht, de struiken waren hard gegroeid de
laatste weken, dus je weet het maar nooit , ik kon evenmin een schop
vinden. Zol Mark em met enommen hebben, bedacht Wim. Meestal als je wat
mist moet je die even bellen. Maar hij nam niet op. Dan maar Ben en Niesje
gebeld, misschien hebben die een idee. Ja hoor Niesje wist het zeker, Mark had
beide schoppen meegenomen naar Gerhard want daar moet het een en ander
uitgegraven worden voor de nieuwe veranda. De aanhanger was wel teruggebracht
maar zonder de beide spades. t Is bie-j jullie al net as bie-j ons, meldde
Ben. Ie heb oe de konte nog niet ekeerd of ze haalt oe al wat uut de schure,
maor weerbrengen ho maar. Daor mo-j eerst achteran bellen. Vanavond zijn we
naar Gerhard en Judith geweest. De schoppen opgehaald en een aanhanger met
tuinafval voor de stort. Maar we hebben gezellig weer bijgepraat èn voetbal
gekeken. Ja bij thuiskomst telden we de schapen voor alle zekerheid. Alle
tien zijn er nog.
Buurvrouw, kiek ie ok voetbal vanaovend?, vroeg Ben een poosje terug.
Ja heur, ik bun gek op voetbal en as Nederland speult zeker. Komt jullie hier
maor kieken, dat vin ik gezellig. Dat kwam goed uit. Ben, onze oppas de
afgelopen weken, had ons even ervoor al gebeld omdat de tv of de schotel kuren
vertoonde. En je zult net zien wanneer er een belangrijke wedstrijd is dat het
bingo is. We hadden al verteld dat de buurvrouw ook vaak voetbal kijkt. En zo
hadden ze met elkaar een gezellige avond. Vandaag is het allemaal TT wat de
klok slaat. Wim heeft zich voorbereid en heeft zijn klusjes voor half 11 gedaan,
staat fris gedoucht en nog half aangekleed de tv in te stellen, want om kwart
voor 11 gaat het spektakel van start op Nederland 2. Want zijn liefde voor de TT
is niet over, maar heeft zich verplaatst van de TT tribune naar zijn eigen bank.
Maar welke knop hij ook probeert er verschijnt alleen dat gehate rode
vierkantje. Probeer die witte klimroze nog es an de kante te schoeven,
adviseer ik hem. Die wil nog wel eens het beeld via de schotel verstoren. Nee
man as t daoran lig dan kriej toch een rood rundtien!Wim heeft het niet meer
Zö-j altied zien as t er wat biezunders is dan hej dàt weer . Even
later geeft hij het op. Vraog de buurvrouw maor öf die beeld hef op Ned. 2 die
kik ok nog wel es naor de TT. Harm was t er altied gek op, stel ik voor. Wim
belt. Ja buurvrouw heeft wel beeld en zegt meteen: Dan kom ie toch hier
hen. Maar ineens hoeft het niet meer. Ik probeer nog even door met de
verschillende knopjes te goochelen van schotel en tv en zowaar Nederland 2
geeft beeld. Opgelucht laat Wim zich op zn favoriete plekje op de bank zakken.
Daar hebben we geen kind meer aan vandaag.
