Dag Vrijdag middag als ik naar het toilet moest, trek ik toch wel mijn prothese kapot zeker, om te kunnen gaan zitten moet ik mijn prothese lostrekken, vermits dat die blokkeert aan de knie om te kunnen rechtstaan, nu trek ik toch wel dat stukje hout eraf waardoor ik ze kan los trekken, dan heb ik alles geprobeerd om dit toch te kunnen oplossen zodanig dat ik terug kon gaan zitten, maar dat lukte niet, dus het enig mogelijke was ze af doen en bellen naar Pellenberg om te vragen of ik mocht komen om ze te vermaken, gelukkig dat mocht, dus mijn man heeft mij dan weggebracht en ze hebben het vrij vlot kunnen maken zodanig dat ik weer gered was. Terwijl ik moest wachten ben ik naar de pijnkliniek geweest , het is ondertussen een week of vier geleden dat de dokter van daar mij heeft opgebeld dat ze een voorschriftje ging opsturen met de richtlijnen voor een bepaald medicament dat ik zou moeten nemen, ik verstond ze al moeilijk want het is een engelse, ze spreekt wel nederlands maar met een verschrikkelijk accent, enfin ik heb enorm moeite om haar te verstaan, ze heeft er mij zelfs twee maal voor opgebeld met dezelfde boodschap maar het voorschrift kwam maar niet, ik heb zelf ondertussen al een paar maal gebeld, maar telkens was ze er niet maar zouden ze het haar vragen, dus tot op de dag van vandaag had ik nog steeds niets gekregen, ze zeiden nu dat ze in een bespreking was maar dat we maar eventjes moesten wachten en dat ze het dan zou in orde brengen, dus dat is dan uiteindelijk gelukt, en nu heb ik het briefje meegekregen met de nodige richtlijnen, ik heb het nog niet gaan halen bij de apothekert, ik wil dat eerst eens vragen aan mijn huisdokter die moet maandag toch komen want ik heb bijna niets meer van medicatie dus het wordt tijd dat hij alles komt voorschrijven en dan zien we wel. Ik heb eens opgezocht op internet wat soort medicament het eigenlijk is dat ze mij heeft voorgeschreven, en er zijn weer zoveel kans op bijwerkingen, waar voor te vrezen is dat het niet mooi meer is. Enfin ik hoop dat ik er tegen kan, want anders zie ik het toch niet zo goed zitten . Groetjes
Dag Het was al wel een week te laat, maar vorige zondag had mijn zoon de kinderen niet, dus is hij met alle vier reeds zaterdag afgekomen, hebben ze hier allemaal geslapen opdat we gisteren de verjaar dag van de oudste konden vieren, mijn man had gezegd we zullen schapenragout klaarmaken, dan hebben ze allemaal eten en kan de andere zoon en schoondochter ook komen. Quido is op 20 november 8 jaar oud geworden, mijn man had voor hem samen met zijn papa een nieuwe fiets gekocht, zo een soort montenbike, want hij vond dat zijn fiets niet meer voldeed, dus er moest een nieuwe komen, die heeft hij in de loop van de week al gekregen, vorige zaterdag had hij zijn verjaardag mogen vieren met zijn vriendjes van de school, ik geloof dat er zo'n 10 op afgekomen zijn, dus nu werd het bij ons gevierd, mijn andere zoon had hem een nieuw spelletje gekocht voor zijn nintendo, en van mijn schoonzus, mijn man zijn zus heeft hij een auto gekregen met afstandsbediening, ja zij konden er niet bij zijn want die zijn gisteren vertrokken naar Florida voor een maand, wij zijn uitgenodigd, maar mijn man heeft geen tijd om te gaan, hij heeft te veel werk met zijn Beagle trading, er moeten teveel zendingen vertrekken en dat moet hij toch onder controle houden. Aanvankelijk was het ik die niet wilde gaan omdat ik bang ben van Florida, en vooral van de vele orkanen die daar voorkomen, maar ze hebben mij allemaal proberen te overtuigen dat dit zeker niet het seizoen is voor tornado's en orkanen, maar ze kunnen mij toch niet goed overtuigen, enfin we gaan nu toch niet, ik heb juist naar de foto's gekeken van het appartement waar ze gaan logeren, en ik moet zeggen dat het wel de moeite is, het is er gewoon prachtig, vlak aan de oceaan, met een prachtig zicht erop. En de kamers zien er gewoon schitterend uit. Maar het zal dus voor een volgende keer zijn. Het is toch wel serieus druk geweest het weekend met die vier kindjes, en mijn huis is dan natuurlijk een slagveld maar dat is onvermijdelijk. Ze moeten toch kunnen spelen. De schapenragout vonden ze allemaal heel lekker, ik heb mijn twee zonen nog elk een paar porties meegegeven en we hebben nog over voor ons zelf, het was dan ook een heel grote pot dat ik had klaargemaakt. Nadien hebben we dan natuurlijk een grote taart aagesneden met 8 kaarsjes op en gelukkige verjaardag Quido. Voor de kindjes vertrokken hebben ze dan nog een rozijneboke gegeten met confituur, zodanig dat niet meer moesten eten als ze thuiskwamen, yoska was niet zo lekker, hij was al hangerig als hij zaterdag toekwam, en gisteren deed hij dan ook niets dan hoesten, ik heb dan eens zijn temperatuur genomen, hij had toch wel 39,1 graden koorts, mijn zoon is dan naar een apotheker moeten gaan om iets te halen tegen de koorts want ik had niets voor kinderen in huis, ze heeft hem dan perdolan voor kinderen meegegeven in siroop, ik denk niet dat hij naar school zal kunnen, maar volgens mij was hij zaterdag al ziek als hij van zijn mama kwam. Mijn zoon wilt nu dat wij de tweede week van de kerst vakantie de kinderen voor een week bij ons nemen, omdat hij moet werken, maar dat zie ik toch niet goed zitten, ik kan met moeite voor mijn eigen zorgen, en vier kinderen is toch niet niets he, ze zijn dan nog zo klein, enfin we zien wel wat er van komt. Groetjes
Dag Ja maar nu kom ik wel serieus in de problemen, ik rijd ondertussen al meer dan een maand terug met mijn oude rolstoel, waar ik ondertussen reeds bijna 7 jaar mee rijd, niettegenstaande ik om de vijf jaar recht heb op een nieuwe electronische rolstoel, gisteravond keek ik naar mijn joystick en ik schrok mij een hoedje, die stond nog op één streepje en dit stond te flikkeren, dus mijn batterij was plat, je moet dan weten dat die elke dag opgeladen wordt, heel de nacht ligt die aan de oplader, ik rijd er alleen maar mee binnen van de ene plaats naar de andere, en toch was die batterij plat, abnormaal. Normaal gezien is die rolstoel natuurlijk afgeschreven, maar natuurlijk door de problemen met mijn nieuwe rolstoel ben ik verplicht om hem terug te gebruiken, met al de gevolgen van dien. Dus nu ben ik verplicht om nog een nieuwe batterij te laten plaatsen in die oude rolstoel, ik moet toch met iets kunnen rijden, maar ja dat kost enorm veel geld, en ik ben niet van plan om dit zelf nog op te hoesten, maar voor Ortec is er blijkbaar geen problemm, dat zetten ze op de rekening van mijn Salsa, voor het Vlaams Fonds, natuurlijk met het feit dat mijn geld dat voorzien is voor de nieuwe rolstoel zo met een heel deel zal verminderd worden, enfin ik maak er mij niet al te veel zorgen over, we zien wel, morgen komen ze de nieuwe batterijen plaatsen, want mijn Salsa rolstoel zal wel nog een tijdje uit de circulatie zijn, want het stuk dat ze nodig hebben moet van Nieuw Zeeland komen, dus dat is niet bij de deur, en ze wilden eerst mijn roltoel zo terug brengen maar daar ben ik natuurlijk niets mee vooruit, hij moet toch vermaakt worden, en ik moet toch een nieuwe batterij hebben, in geval die oude rolstoel in de toekomst nog zou nodig hebben. Nu vandaag moet ik zeggen dat het precies iets beter is, normaal is het rond deze tijd dat mijn batterij al half leeg is, maar dat is hetzelfde als dat je naar de tandarts moet, en in de wachtzaal is je tandpijn over, dus nu lijkt de batterij niet zo vlug af te gaan als gisteren, nu weet ik het ook niet meer, enfin morgen komen ze toch een nieuwe plaatsen , dan ben ik toch gerust. Groetjes
Dag Zondag hebben we eindelijk mijn ventje zijn verjaardag gevierd, samen met de waarming up van mijn zoon zijn huis. Mijn andere zoon was er ook met zijn vriendin, mijn man zijn zus en haar man, en wij dan natuurlijk. Ze hadden een lekker diner besteld met fazant. Wij hadden voor mij zoon en schoondochter een stel gekocht voor zijn open haard, het moest iets modern zijn, want zijn haard is ook modern, dus we hebben zo'n stel gekocht in inoxidabel, mooi maar eenvoudig, hij was er toch heel content mee. Eerst natuurlijk kregen we een lekker glas champagne, mijn man had een paar flesen meegenomen die we nog in Frankrijk gaan halen zijn, en enkele appertizers, dus dat was al een goed begin, mijn zoon en vriendin moesten met zijn zus en schoonbroer natuurlijk van de kust komen, dus die hadden er al een hele trip opzitten, gewoonlijk zijn wij het die het verst moeten rijden, nu waren de zaken eens omgedraaid, en moesten wij het kortste eind rijden. Hij had ook lekkere oesters en gerookte zalm als voorgerecht, dan een witloofsoep, en dan fasant met witloof en appeltjes en rode besjes, met de aangepaste wijnen. Mijn man had vissoep gemaakt, alhoewel ze gezegd hadden dat dit niet nodig was, kon hij het toch niet laten, maar we hebben er toch een deel voor hun daar gelaten, en de rest terug mee naar huis genomen. Het was heel goed verzorgt, na de hoofdschotel kreeg mijn man zijn verjaardagspakje, de zonen hadden hem een ipad beloofd, dus hij kreeg een pakje en wat zat daar in een "ipad", maar dan wel letterlijk, een groene kikker in vorm van rugzak met i opgeschreven, natuurlijk was het dat niet dat hij wilde, maar lang moest hij niet wachten want daar kwam dan zijn echte ipad op de proppen, bij telenet was er al de installatie van een WIFI besteld, dat zijn ze dinsdag komen doen, want anders kon hij er uiteraard niets mee aanvangen, dus hij kon nu op internet, maar zijn émail en TV lukte nog niet, dan is de zoon op een middag eens gekomen, en heeft hem zo weg wijs gemaakt voor de tv, nu nog voor het émail verkeer, daarvoor moest hij naar een winkel in Mechelen, waar de zoon eerst geweest was, maar hij kon de ipad daar niet kopen, zodanig dat hij het toch langs internet heeft moeten bestellen, maar in die winkel hebben ze hem wel goed geholpen, hij heeft dan wel een abonnement moeten nemen voor hulp van een 75 , maar als hij problemen moest hebben kan hij naar de winkel bellen of er naar toe gaan, dus dat is dan wel handig, nu was hij aan het proberen om allerlei proeven te doen voor zijn geheugen van Albert Einstein, en vanavond wilt hij in zijn bed kijken naar het voetbal op zijn ipad. Het is natuurlijk wel handig als hij in het buitenland is, hij moet dan natuurlijk opletten dat hij een speciale code intikt, zodanig dat de rekening niet reikt tot het plafond, wan als je niet oplet is het toch wel verschrikkelijk duur, vooral in het buitenland, maar dat weet hij ondertussen, en hij zal hem wel niet laten verrassen. Zo heeft hij toch weer een nieuw speelgoedje bij. We hebben daar toch een zeer gezellige namiddag gehad, spijtig dat het weer niet zo meeviel, er was spijtig genoeg geen zon, dus op terras zitten zat er niet direct in, maar dat is dan voor de volgende keer. Groetjes
Dag Ik begrijp er niets meer van, mijn nieuwe rolstoel die ik tenslotten nog maar heb van ergens begin dit jaar is ondertussen al bijna vier weken weg om hem te herprogrammeren. Hiervoor zijn ze al twee maal bij mij thuis geweest, en telkens is dit mislukt, dus hebben ze hem meegenomen om dit bij hun te doen, ondertussen hebben ze al een nieuwe motor gestoken, ik vroeg waarom een nieuwe motor, omdat er dus een geluid in zat als ik er mee reed dat niet normaal was, ze hebben ook al de voorste wieltjes vervangen want ze vonden die afgesleten, op nog geen zeven maanden, mijn oude rolstoel heb ik bijna 7 jaar mee gereden en die voorste wieltjes zijn nog nooit vervangen, er is ook een barst in het schermpje van de joistick, dus ik moet daar ergens mee tegen gezeten hebben, nu gaan ze zoeken of ze zo'n plastiekje kunnen vinden om dat te vervangen, vinden ze dit niet moeten ze heel de joistick vervangen en dat kost natuurlijk wel een beetje geld, hoeveel weet ik niet, maar ik hoop dat ik dat niet moet betalen en dat ik dit kan doorzenden naar het Vlaams Fonds, die motor is het enige dat ze onder de waarborg kunnen nemen zeggen ze, ik ben toch eens benieuwd. Ik vraag mij toch af hoe lang het allemaal nog zal duren, ze hebben wel gezegd dat het nog wel een paar weken in beslag zal nemen, voor mij is het ok, ik heb mijn oude rolstoel nog, ik wist niet dat die nog zo goed van pas zou komen, maar je ziet wel dat je nooit iets te vroeg moogt afschrijven, voor je zeker weet of alles in orde is, ja en het toppunt van al, waar hij uiteindelijk voor werd meegenomen zullen ze dan toch nog bij mij thuis moeten doen, ik begrijp er niets meer van. Groetjes
Dag Mijn ventje is ondertussen verjaart op 4 november, maar ik heb nog geen stukje kunne schrijven hierover. Ik heb niet zo graag dat hij verjaart want een paar maanden later volg ik dan, hij is dus 70 jaar geworden, en vermits wij maar een paar maanden schelen, wel van een ander jaar wordt ik in maart dus ook 70, en dat heb ik niet zo graag, alles gaat veel te rap, de weken vliegen voorbij alsof het niets is, en de jaren volgen elkaar zo vlot op dat je de tel zou kwijt raken, zijn verjaardag hebben we nog niet gevierd dit wordt gedaan op 13 november, bij mijn jonste zoon, en terzelfdertijd gaat bij mijn zoon de houswarming door, want sedert hij in zijn nieuwe huis is ingetrokken, is dat nog niet ingewijd, ze hebben dit al wel gedaan met hun vrienden vorige zondag, maar nog niet met de familie, dus op 13 november wordt dit samen gedaan, zij zouden voor een etentje zorgen, wij moesten aan niets denken. Op 4 november had mijn man wel oesters meegebracht, om toch een beetje zijn verjaardag onder ons te vieren, ik lust ook graag oesters, maar de dokter was s'middags nog geweest omdat mijn verkoudheid blijft aanslepen, en ik een enorme zware hoest behoud, dus hij heeft dan nog maar een kuur voorgeschreven met zwaardere antibiotica, maar een uur na dat ik een genomen had, voelde ik mij enorm misselijk en moest ik overgeven, dus dat is mij twee maal overkomen, ik heb dan s'avonds teruggebeld naar hem, en hij zou de volgende dag een voorschrift voor een ander medicament in de bus steken, wan deze die hij eerst had voorgeschreven mag ik dus niet meer nemen. En natuurlijk oesters heb ik dan ook niet gegeten, maar mijn man vond hij dit niet erg, hij heeft ze in twee dagen maar zelf opgegeten, en ze waren heel goed zij hij. Dus nu heb ik een ander medicament en ik moet zeggen dat het wel effect heeft, mijn hoest is al veel verbeterd, misschien komt het nog wel goed. Groetjes
Dag Zoals elk jaar zijn we zondag, lijk de meeste mensen denk ik naar het kerkhof geweest, naar Blankenberge, wij gaan altijd naar het kerkhof voor het graf van mijn schoonouders te gaan bezoeken, nooit gaan we naar het kerkhof waar mijn ouders liggen, dat is zo gegroeid, elk jaar is dit een traditie, en daar wordt dus niet van afgeweken. Onze zoon is ons komen ophalen zodanig dat we maar met een auto moesten rijden, het spaart natuurlijk brandstof, en we moesten toch dezelfde richting uit, Om 10 uur is hij ons komen halen, we hadden afgesproken dat we om 12 uur daar aan het kerkhof zouden zijn, mijn oudste zoon stond al te wachten met zijn vier kindjes, zijn vrouw was er niet bij, want spijtig genoeg zij willen gaan scheiden, ik begrijp er niets van maar ja het is hun beslissing en daar kan ik natuurlijk niet tussen komen, het is natuurlijk de mode, er zijn tegenwoordig niet veel getrouwde koppels die nog samen blijven, ik vind het natuurlijk heel erg voor de kindjes, nu is alles nog zo onzeker, mijn zoon woont voor het ogenblik in een appartement aan de kust, terwijl zijn vrouw met de kinderen in hun nieuwe huis zit, enfin hij had dus dat weekend voor vier dagen de kinderen onder zijn hoede, en zijn vrouw wilt dus niet als hij de kinderen heeft dat hij dan in het huis verblijft, hij moet dan weg. Enfin ik hoop dat ze gauw een overeenkomst bereiken zodanig dat iedereen content is. Na het kerkhof zij we dan naar het appartement van mijn schoonzus geweest, we hebben daar samen wat soep en broodjes gegeten, het was gezellig, de kindjes waren wel wat druk, maar ja houd eens vier kindjes van bijna 8 en drie van 4 jaar stil, dat kan dus niet, mijn zoon zou ze nadien terug naar huis brengen, hij vertelde achteraf dat zijn "ex"vrouw zelfs niet thuis was, hij heeft natuurlijk moeten wachten tot ze thuis was. Ik wil er nog niet teveel over kwijt, omdat ik er mij niet zo goed bij voel, maar dat is mijn probleem. Groetjes
Dag Ja gisteren moest hij een paar boodschappen doen, zoals elke dag trouwens, na een tijdje komt hij thuis, hij zegt is mijn telefoon hier, ik zeg ik weet niet ik heb hem nog niet gezien, dus ik bel om te horen of ik hem eventueel hoor bellen, dat moet ik regelmatig doen, want regelmatig vind hij zijn telefoon niet, maar direkt vingen wij hem dan terug, maar nu hoorden we niets, alles afgezocht, maar niets te vinden. Ik zeg maar had je hem als je wegging, hij wist het niet meer, maar dacht van wel, dus hij is dan terug gegaan naar de winkels waar hij geweest was, onderandere de krantenwinkel, maar die was al gesloten en hij moest dus wachten tot halftwee, en de carre four in Tremelo. Maar daar hadden ze niets gevonden, hij heeft dan toch maar zijn naam en adres en telefoonnummer opgegeven, je weet maar nooit dat er nog eerlijke mensen zijn op de wereld, en nu maar hopen, maar hij zag het dus niet zitten, waarschijnlijk is die uit zijn zak gevallen en heeft iemand die opgeraapt, en ja wie kan nu geen telefoon gebruieken. Hij heeft dan onmiddellijk gebeld naar Proximus om zijn nummer e blokkeren, moest hem iemand vinden dan kunnen zij op zijn kosten toch niet meer bellen. Hij is dan maar naar de winkel gegaan voor een nieuwe telefoon want hij kan die dus niet missen, maar hij moest een dag wachten om hem te activeren voor hij hem kon gebruiken, dus hij kon hem nog niet meebrengen. Nu s'avonds rond 6u30 bellen ze van de carre four dat ze zijn telefoon gevonden hadden, hij lag op de parking en inderdaad een eerlijke vinder heeft hem in het magazijn binnen gebracht, dus hij was uit het zakje gevallen terwijl hij uit zijn auto stapte, het is zo'n zakje dat van boven open is, niets waard dus, hij heeft dit direct weggegooid, hij heeft nog wel een ander met een tiret maar hij vond het eerder niet, maar nu wel, dus heb ik maar gebeld naar de electriekwinkel dat hij zijn nieuwe telefoon niet nodig had, en gelukkig vonden ze dit geen probleem, hij moest natuurlijk ook terug bellen naar Proximus om zijn telefoon terug te activeren, die deden een beetje moeilijk, je moet daar natuurlijk allerlei nummertjes doorlopen voor je aan de juiste persoon kunt geraken maar gelukkig is dat allemaal in orde gekomen. Dus weer een akefietje die goed is afgelopen, mijn man was er toch efkens niet goed van, want niemand verliest graag zijn gerief dat hij nodig heeft, hij was ook enorm nerveus, maar gelukkig nu is alles terug in orde, en kan hij weer op zijn twee oren slpapen. Groetjes
Dag Een week of 6 geleden kreeg ik pijn in mijn rug ter hoogte van de catheter die daar geplaatst is om het vocht dat in de grote cyste zit die in het ruggenmergkanaal zit af te leiden naar de buik, en heel het verloop van de catheter doet enorm veel pijn, in Pellenberg hebben ze dan geconstateerd dat de kracht in mijn benen op twee jaar met 2 punten was afgenomen, van 4op5 nu naar 2op5, dus dat is wel een groot verschil, ze hebben dan ook gekeken naar mijn rug, en er zit daar een dikte en als je daar op drukt doet dit dus enorm veel pijn, er is toen een ct scan genomen, en men vond dat ik zo vlug mogelijk naar neurochirurgie moest gaan, op 31 augustus was ik daar geweest, maar volgens de dokter die ik toen gezien heb was er niet echt iets aan de hand. Dan heeft de dokter van de pijnkliniek naar mijn rug gekeken omdat ik dus bleef klagen, en volgens de foto's vond zij dat daar iets zat, zij dacht aan een cyste, ik heb dan gemaild naar een andere prof van neurochirurgie en alles uitgelegd, en ik ben daar dus gisteren bij geweest, die heeft mij onderzocht en inderdaad geconstateerd dat ik nog weinig kracht heb in mijn benen, hij zegt er zit daar inderdaad een cyste maar ik zou daar voorlopig niets aan doen, of het moest zijn dat ze natuurlijk veel groter wordt en meer problemen veroorzaakt, dus voorlopig mag ik gerust zijn, ik was al bang dat er eventueel een tumor zou zitten maar het is gelukkig maar een cyste, die uiteraard niets te maken heeft met die andere cyste van in het ruggenmergkanaal, deze zit er buiten. Maar nu ben ik min of meer gerust gesteld, de kracht in mijn benen zal wel niet meer verbeteren als je weet dat die grote cyste het ruggenmerg volledig platdrukt tegen de wand, die cyste wegnemen heeft natuurlijk geen zin, want dit is in het verleden al twee maal gebeurd en elke keer stond ze er op een week terug, dus dat is verloren moeite. Ik zal daar moeten mee verder leven, en kan alleen maar hopen dat het verlies van kracht niet te snel gaat. Groetjes
Dag Ja hij is al terug van Kenia, vorige maandag is hij met mijn zoon van hieruit om 4u30 vertrokken, mijn zoon was hier blijven slapen natuurlijk, de vlucht was om 7 uur naar Zurich, en dan van daar naar Nairobi, zodanig dat ze s'avonds rond 6 uur onze tijd ter plaatse zouden zijn, dan te bedenken dat er maximaal twee uur verschil is met ons, ttz. 2 uur later dan bij ons, zal het daar rond 20 uur geweest zijn. Om 21 uur heeft hij gebeld dat ze veilig in het hotel waren toegekomen. Ze hadden een goede reis gehad, moe waren ze wel, maar nu konden ze gaan slapen, eerst nog een beetje eten en dan komt dit wel goed. Op dinsdag moesten ze in de namiddag vertrekken naar Eldoret, met een binnnenlandse vlucht, want de volgende dag moesten ze de fabriek bezoeken, en het contract tekenen met de bazen van het leger. Hij heeft mij een paar keer gebeld van Kenia, en éénmaal gesmst, dit laatste kan hij nog niet lang, hij wilde dit nooit doen, hij had dit niet nodig vond hij, maar hij moest het toch eens voor iets hebben ik heb het hem dan getoond, en nu doet hij het vlot, hij zegt ik wist niet dat dit zo simpel was, zo zie je maar. De volgende dag moesten ze terug in Nairobi zijn voor de banken, alles is goed verlopen, en de vrijdagavond zijn ze terug vertrokken naar Zaventem, ik dacht dat ze terug kwamen langs Zurich dus ik had gekeken op teletext hoe laat hun vliegtuig zou landen, en van Zurich zou dit om 9u10 zijn, maar ineens hoor ik de voordeur open gaan en hij was er al, zij waren dus rechtstreeks van Nairobi naar Brussel gereisd zonder omweg, ze zijn zelfs in bissnesklas afgekomen, dus ze hebben wel een beetje kunnen slapen, en maar goed ook want mijn zoon moest nog naar de kust rijden en dan nog een zware vergadering voorzitten op zaterdag, dus ik hoop dat hij toch een beetje uitgerust was. Mijn man zegt ook dat hij daar mensen zonder benen op de grond heeft zien kruipen, dus zonder rolstoel of niets, ja dan hebben wij het hier toch nog heel wat beter dan daar. En mogen we blij zijn dat we in Belgie wonen en niet in Afrika. Ik zat dus heel de week alleen, maar alles is goed verlopen, op woensdag is mijn werkvrouw eindelijk komen kuisen, dit was ondertussen een maand geleden, dus het was wel even nodig, mijn was en strijk kan ik met enige moeite zelf doen, maar de kuis zie ik toch niet zitten, zij was eerst een paar weken op verlof geweest naar Turkije, en vorige week woensdag, de dag dat ze normaal ging komen kreeg ik een sms dat ze nog maar pas was terug gekomen en dat ze zaterdag zou komen, de zaterdagmorgen kreeg ik dan telefoon dat ze zich niet goed voelde, en ja dus ze kon dan ook niet komen, en dan is ze toch woensdag erop gekomen. Op vrijdagavond is mijn zoon en schoondochter hier geweest, dan hebben we samen gekookt en samen lekker gegeten, het is toch plezanter dan hier alleen te moeten zitten, maar ik heb mijn plan getrokken, enkel had ik een verschrikkelijke verkoudheid, al van de week voordien als mijn kleinkindjes hier geweest waren, eentje had een verkoudheid en ja ik twee dagen later ook, ik wilde wachten met de dokter te bellen tot mijn man thuis was, want hij moest bij hem bloed nemen om zijn suiker te controleren en daarom heb ik gewacht niettegenstaande ik het wel lastig had, gepaard met een zeer zware hoest, dus nu neem ik anitibiotica en zal het gauw wel beteren, we leven op hoop. Groetjes
Dag Het is reeds van het begin dat ik mijn nieuwe rolstoel heb dat ze gingen komen om hem te herprogrameren, als ik hem op binnen zet, zelfs op maximum raak ik niet vooruit, ik moet hem dus zetten op buiten om binnen vooruit te raken, ze zijn ondertussen al twee maal geweest om dit varkentje te wassen, maar twee maal lukte het niet, ze raakten gewoon niet in het programma om te kunnen herprogrameren. Eindelijk hebben ze dan beslist om hem te komen halen, want er zijn toch nog een paar ander details die ze moeten in orde stellen, onderandere mijn voetsteunen die dus volledig losstaan, vooraan het schermpje is er een krak in tot in het scherm, ik moet daar ergens mee tegen gestoot hebben, maar waar weet ik absoluut niet, maar ja het komt ook zo ver vooruit, het is natuurlijk niet moeilijk om daar ergens mee tegen te stoten, maar waar en wanneer ik dat zou gedaan hebben kan ik mij echt niet herinneren, zondag heb ik gezien dat dit kapot was, ik hoop alleen dat ze het laten vallen onder waarborg, maar ik betwijfel het we zullen wel zien, dus vrijdag namiddag zijn ze hem komen halen, ik had gelukkig mijn oude rolstoel beneden laten opladen, zodanig dat die altijd klaar staat als het moest nodig zijn, dus nu was het nodig, mijn man is hem gaan halen, ik was terwijl nog met mijn nieuwe rond gereden om mijn was in te steken, dus ik heb hem dan geholpen om te zeggen wat hij moest doen om hem van de garage tot vooraan binnen te krijgen, natuurlijk als je dit niet gewoon bent om daar mee te rijden is dat toch niet zo simpel. Van uit de garage tot vooraan ging het nog, maar het hellend vlak nemen zag hij toch niet zo goed zitten, hij is er dan maar uit gegaan en heeft hem maar binnen geduwd. Ik zat er juist terug in als ze daar waren om hem te komen halen. Nu moest ik hem nog terug weer gewoon worden, want hij is toch een stukje lager dan de andere, maar hij is veel eleganter en lichter dan die andere, enfin ik rijd er veel liever mee, en dat is toch ook belangrijk, van mij moeten ze hem niet te vlug terug brengen, ik red mij wel. Groetjes
Dag Maandag morgen vertrekt hij naar Kenia, hij moet om 4 uur opstaan want zijn vlucht is om 7 uur; en ze moeten tenminste anderhalf uur op voorhand in de luchthaven zijn, mijn zoon gaat mee met hem, hij komt hier dan slapen, want van de kust moeten komen s'morgens vroeg is toch wel een beetje moeilijk, hij rijdt met zijn aoto naar de luchthaven, normaal zou mijn zoon vrijdag alleen afkomen omdat hij zaterdag een belangrijke vergadering heeft, mijn man zou dan blijven tot maandag, hij zou het weekend naar Mombassa gaan, om te kijken naar het hotel, waar wij eventueel eind van het jaar zouden naartoe gaan, en hij wilde ter plaatse gaan kijken of het hotel wel een aangepaste badkamer heeft voor gehandicapten, maar ze hebben het hem afgeraden omdat er zoveel mensen gekidnapt worden voor geld, hierdoor riskeert hij niet goed om riskeert hij toch niet goed om alleen naar Mombassa te gaan, er zijn vrienden van mijn zoon die er pas geweest zijn en die met die zware verhalen naar huis kwamen en nu durft hij niet meer, nu komt hij dus met de zoon vrijdag af dat ze zaterdagmorgen terug op Zaventem staan, ik zal dan wel een week alleen zitten , maar mijn werkvrouw is terug uit verlof, ze is drie weken niet komen kuisen, normaal ging ze gisteren komen maar ze sm mste mij dat ze pas was teruggekomen en dat ze zaterdag komt, mijn andere zoon is er ook nog, die woont maar vijf minuten met de wagen van mij vandaan dus dat zal geen probleem zijn, in geval ik iets nodig moest hebben. Ik ben er gerust op. Ik doe er nog een foto bij van de kindjes, van gistermiddag in Ikea, daar gaan ze nu de woensdagmiddag met hun papa gaan eten. Groetjes
Dag Vorige week woensdag zegt mijn man, ben je klaar om te vertrekken, ik viel uit de lucht, ik zeg vertrekken naar waar, wel ik moet naar de walen om de producten te gaan bekijken die toegekomen zijn voor Kenia, om te kijken of alles in orde is, en dan moet ik naar Frankrijk naar de fabriek, terzelfdertijd kunnnen we champagne meebrengen want ik heb geen meer, we hadden de laatste fles gegeven aan ons kapster, die vorige week geweest was om mijn haar te doen, ze is eigenlijk getrouwd op rock Werchter, het heeft in al de kranten gestaan, ze hebben haar zelfs geintervieuwd voor radio 2 en Rob, en voor verschillende kranten, enfin we hadden haar nog niet gezien, dus we konden haar niet laten vertrekken zonder iets te geven. Dus we moesten naar Frankrijk, dus ook om champagne te gaan halen, dan moesten we naar Epernay, mijn man had daar een hotel gevonden dat volgens de gegevens een aangepaste badkamer had, aangepast voor rolstoelgebruikers, dus wij vol goede moed, vrijdag morgen rond 10u30 zijn we vertrokken, eerst moesten we dus naar Theux, voor zijn goederen, en dan reden we verder naar Epernay, het hotel noemde "Briquetterie"zag er chic uit, dus nu kijken wat de kamer zegt en vooral de badkamer, nee dus, niet aangepast, wc niet verhoogd en ja er was één bar, maar die stond veel te ver vooruit, dus daar kon ik niets mee aanvangen, dus moest mijn man mij weer elke keer helpen als ik naar het toilet moest, ik begrijp niet waarom ze dan durven zeggen dat het aangepast is als dit in de verste verte niet het geval is, ik zal eens een nationale dienst, of misschien beter een internationale dienst moeten zien te pakken krijgen die voor de hotels de richtlijnen uitschrijft hoe dit moet zijn, maar waar kan ik daar voor terecht, ik weet het niet, ik zal eens moeten zoeken op internet wie mij hier van dienst kan zijn. We zijn altijd verplicht om een beter hotel te boeken omdat ja daar meer kans hebt dat het is aangepast, maar dat is niet altijd het geval. Gelukkig zijn we daar maar één nacht gebleven, het eten was niet slecht maar ook niet zo speciaal, voor de rest ging het nog. Zaterdag zijn we dan naar Reims gereden, voor onze champagne en we wilden nog wat shopping doen, dus eerst zullen we maar eens kijken hoe het ander hotel is, want we riskeerden het niet goed, als dit ook niet aangepast is, ja dan rijden we naar huis zonder nog te overnachten in een hotel, de naam van het hotel was : "L'Assiette Champignoise", en dit zag er al heel anders uit, het was blijkbaar nog vrij nieuw en de badkamer was ook goed, verhoogd toilet met ook maar één bar maar wel op de goede plaats, wij hebben altijd onze eigen handvatten mee maar dan moet de muur heel glad zijn, en zeker geen geschilderde muur want dan plakt het niet, dus hier lpakte hij ook niet, maar het is mij gelukt om zonder hulp naar het toilet te gaan , dus dat was ok. Maar opeens denk ik o mijn god ik ben mijn oorbelletjes vergeten, normaal als ik ze s'avonds uit doe, dan leg ik ze op de lavabo, maar nu was ik dit vergeten en had ik ze op mijn nachtkastje gelegd, dus ik was ze vergeten, mijn man heeft dan onmiddellijk gebeld naar het hotel, hij moest dan een minuutje of tien wachten en dan terug bellen en gelukkig ze hadden ze gevonden, deze waren al een vervanging, mijn vorige ben ik kwijtgespeeld in Gasthuisberg, samen met mijn trouwring en nog een gouden ringetje dat ik in Bujunbura gekocht had, deze had ik van mijn man gekregen, het zijn gouden stekertjes met een robijntje in, dus moesten we terug naar dat hotel rijden, zo'n 32 km. terug, maar ja ik was toch blij dat ik ze niet kwijt ben, dan hebben we in het terug komen toch onderweg onze champagne kunnen kopen, dus dat viel nog mee. We hebben in dat laatste hotel heel lekker gegeten, het was enorm fijn, enorm veel schoteltjes, geen grote hoeveelheden maar zo fijn, ik heb mij maar gehouden bij één glas champagne, want de vorige avond had ik een paar glazen meer op, en kon ik mij zelfs tijden het eten niet wakker houden, dus dat kon ik mij nu niet permitteren, maar alles is verder perfect verlopen. De shopping is er niet meer van gekomen, we hebben wel in Reims rondgereden n en gezocht naar de grote winkels maar niet gevonden, we hadden ook een beetje teveel tijd verloren met terug naar dat eerste hotel te moeten rijden, maar ja ik moest eigenlijk niets speciaals hebben, mijn man moest iets hebben van parfumerie maar dat kan hij overal kopen he, daarvoor moet je niet speciaal naar frankrijk rijden, dus zondag zijn we dan op ons gemak naar huis gekomen, zelfs zonder onder weg te stoppen, enkel voor brandstof, maar we zijn dus niet uit de auto geweest. rond 15 uur waren we terug thuis. We gaan graag weg, maar komen even graag terug thuis. Groetjes
Dag Mijn blog noemt wel, hoe ik moet leven zonder benen, maar ik heb nog nooit verteld hoe ik ze eigenlijk ben kwijt geraakt, dus vond ik dit toch uiteindelijk wel tijd worden dat ik dit uit de doeken deed.
Nee ik heb geen ongeval gehad, het is gewoon een stomme bijwerking van een medicament tegen migraine.
Geloof het of niet maar toch is het zo.
Ik ben al mijn hele leven migraine lijder, eerst moest ik de dokter bellen als ik een aanval had, die kwam mij dan een inspuiting geven, zo niet had ik drie dagen vreselijke hoofdpijn, altijd aan de rechtse kant met zwaar overgeven en geen licht kunnen verdragen.
Nadien ging ik zelf naar de dokter, voor een inspuiting, of hij nu consultatie had of niet.
Later gaf ik mij de inspuitingen zelf, ik ben tenminste verpleegster, ik kon dat dus zelf, alhoewel ik moet zeggen jezelf inspuiten is toch niet zo vanzelfsprekend, het duurde soms toch wel efkens voor ik effectief die naald in mijn bil durfde te planter, het was gelukkig maar 1 cc. , maar ze deden toch pijn., Maar het was dit of de verschrikkelijke migraine, dan is de keuze vlug gemaakt.
Natuurlijk in die ampulletjes van Dihydergot want zo heten die, zat dus niet anders in dan ERGOTAMINE.
En deze stof blijkt toch wel vrij gevaarlijk, maar dat wist ik niet, en niemand heeft mij daar ook ooit attent op gemaakt, verder kreeg ik nog magistrale bereidingen met ergotamine in, in de vorm van capsules en suppositoires, omdat ik het medicament Cafergot, wat normaal werd voorgeschreven niet verdroeg, voor mij was dit veel te zwaar. Er zat teveel ergotamine in.
Op 15 augustus 1995 kreeg ik plots zeer hoge koorts, zonder enig ander symptoom, 40 graden en meer, dit had ik nog nooit gehad, ik ben dan naar de dokter van wacht geweest, die vond niets speciaals, hij vermoedde dat ik misschien een nierinfectie doormaakte, dus ik moest mijn urine binnen brengen, hij zou dit dan laten onderzoeken.
De volgende dag was de koorts verdwenen en dan ook nog geen symptomen, dus dat was raar. Tegen de avond begon de kracht in mijn benen af te nemen, ik raakte met moeite naar mijn slaapkamer, om te gaan slapen, en tegen de morgen kon ik niet meer gaan, ik kon mij met moeite wassen doordat ik verschrikkelijke krampen in mijn armen gekregen had, het was midden in de zomer, met temperaturen van 30 graden, en mijn benen waren ijskoud en spierwit, ik wist helemaal niet wat er aan de hand was, ik kon nog staan maar niet meer lopen.
Ik heb contact opgenomen met de neuroloog, omdat ik dacht dat dit van mijn rug kwam, ik was al lang zwaar ruglijder, dus wie weet. Hij stelde voor om direct naar het ziekenhuis te komen.
Mijn man heeft mij naar de auto moeten dragen want ik kon niet meer lopen, ik moest niet wachten en mocht direct binnen bij de dokter, hij heeft mij onderzocht maar kon niet zeggen wat er aan de hand was.
Hij heeft mij wel laten opnemen, naar het schijnt ben ik dan in coma gegaan, en moest ik naar intensieve, men heeft wel voor mijn leven gevreesd, mijnman zegde tegen de iedereen dat ik waarschijnlijk de morgen niet zou halen, daar weet ik dus niets van, het heeft nog een paar dagen geduurd voor men wist wat er aan de hand was, nu bleek dat ik acute ischemie had in beide onderbenen, dus in het nederlands een hevige spasme in de slagaders van de benen, met volledige blokkage van de bloedvaten, met afsterven van de benen tot gevolg, en dit alles tengevolge de ergotamine die ik genomen had voor mijn migraine.
Ik heb gelukkig de morgen wel gehaald, maar als ik wakker werd op intensieve, had ik een verschrikkelijke pijn in mijn benen, dit was gewoon niet te harden, en mijn voeten waren bedekt met grote blaren. De dokter zegde mij direct je onderbenen zijn verlamd en dat zal zo blijven.
Na een paar weken op intensieve en na zware medicatie om de bloedvoorziening in mijn benen proberen te herstellen, besliste men om eens onder narcose te gaan kijken hoe de toestand van mijn benen inwendig er aan toe was, dan besliste men om mijn rechter been toch te amputeren omdat er sprake was was ernstige necrose en ik mijzelf aan het vergiftigen was als ze niet ingrepen, ik vond dit verschrikkelijk, maar ja je hebt geen keuze ofwel amputeren ofwel doodgaan, ja dan weet je ook wel wat je beslist.
Op 20 september werd mijn rechterbeen dan geamputeerd door de knie, de wonde genas voorspoedig, links was het ook niet goed, maar dat been konden ze nog behouden mits het weghalen van genecroseerde delen, zoals de fibula, pezen en spieren.
Dit was een zeer grote wonde en die is maar heel moeilijk dicht gegaan.
Met mijn linkerbeen is de miserie dan pas begonnen, door de verlamming groeide mijn voet in klompvoet, en kon ik dus geen gewone schoen aandoen, dan heeft men uiteindelijk die voet door een tripleartrodese recht gezet en vast gezet, en daar haken in gestoken, dat is uiteindelijk nooit goed gekomen, het groeide gewoon niet vast, ik had daar ook vreselijk veel pijn aan, dan heeft men op een bepaald moment die haken verwijderd, daar heb ik dan een zware infectie door gekregen, een osteomyelitis , waardoor ik 6 weken in het ziekenhuis moest verblijven met antibiotica intraveneus.
Die infectie heb ik nadien nog enkele keren aan mijn voet doorgemaakt, doordat er van de wond aan mijn been, zon groot en zeer pijnlijk lidteken was achtergebleven werd daar met de tijd dan een flap op gelegd, dat genas aanvankelijk goed maar is dus ook nooit goed gekomen, ik werd in januari geopereerd, en na een paar overbruggingen in mijn linker been werd er uiteindelijk na de laatste overbrugging, waar ik uit gekomen ben met een grote vuile wonde aan mijn voet wrijf en zwarte tenen, ik moest voor het verband 2 x per week hier voor naar Leuven,bij de vaatchirurg, ze wilde er alles aan doen om mijn been te kunnen behouden, maar op een zekere dag op 25 juli 2006 werd ik wakker met vreselijke pijn in mijn voet, en als ik later het verband verwijderde zag mijn voet helemaal blauw, ik wist direct hoe laat het was en nam contact op met de vaatspecialist in Leuven, en ja mijn been moest er dus zo vlug mogelijk af, ik heb hemel en aarde verzet op dat ze zouden onder de knie amputeren, men heeft dit dan gedaan met het gevolg dat de wonde niet genas en men daar door plastische chirurgie nog een flap heeft moeten opzetten, dat was uiteindelijk wel de goede beslissing .
Maar door dat de wonde van de amputatie maar niet genas kon ik ook niet terug aan het werk, en van de mutualiteit kreeg ik maar drie maanden meer omdat ik na mijn 63 jaar, de tijd dat ik normaal op pensioen moest, ben blijven werken, natuurlijk wel met het verlies van het geld dat ik kreeg van de mutualiteit ter compensatie dat ik maar halftijds mocht werken,dus dat geld was ik al kwijt, maar toch ging ik nog liever werken dan op 63 op pensioen te gaan, maar nu was ik bijna 65, dus heb ik twee maanden geen inkomen gehad, en ben dan op 1 januari 2007 op pensioen gegaan, twee maanden voor ik 65 werd.
Nu heb ik twee prothesen maar mijn knie links is al zo dikwijls open en ontstoken geweest, daar is al twee maal een flap opgelegd en verschillende malen een greffe dat ik vrees dat het met de tijd nog verder zal moeten geamputeerd worden, momenteel is alles dicht en heb ik dus geen wonden meer, ik hoop dat het zo nog een tijdje mag blijven . Nu met ouder te worden zijn de aanvallen van migraine gelukkig ook heel erg afgezwakt en heb ik door de band geen medicatie mee nodig tegen migraine.
Al de bloedvaten in mijn lichaam zijn aangetast door dit medicament.
Dit heb ik allemaal te danken aan de bijwerking van de ERGOTAMINE, en als ik dan de farmaceutische firma, waar het medicament van komt aan schrijf, zelfs de grote baas in Zwitserland van de firma Novartis, heb ik aangeschreven, en vraag of ze iets kunnen doen krijg ik nul op het request, zij voelen zich niet verantwoordelijk voor hetgeen mij door hun medicament is aangedaan.
In Amerika is er ook zon geval geweest, van een mevrouw die door een medicament een lidmaat was kwijt geraakt, de farmaceutische firma in kwestie, voelde zich ook niet verantwoordelijk, maar heeft haar toch maar 2.000.000 $ schadevergoeding toegekend, ik zeg niet dat het hier zulke toestanden moeten worden als in Amerika, maar absoluut niets krijgen ter compensatie, tegenover 2.000.000 $ is toch nog een groot verschil. Vind je ook niet?
Dag Ondertussen is mijn zonnehemel al gemaakt, de electrieker is ze woensdag komen halen, ze moesten hier voor met twee zijn, want het is toch een groot spel, en alleen is dit natuurlijk niet mogelijk. Gisteren donderdag belde hij al of wij thuis waren, en heeft hij de lamp terug gebracht. Als ik vroeg wat er aan was, wist hij mij te vertellen dat er binnen in iets verbrand was, dit hebben ze vervangen en nu zou ze terug pico belo zijn, ik denk dat ik ze vanavond eens ga uitproberen, want er is weer voetbal op tv, de rode duivels spelen, het is wel om 18 uur, vrij vroeg voor mij, maar dan doe ik mijn prothesen maar niet meer aan, ik moet toch niet meer weg, en er komt voor zo ver ik weet toch niemand. Gisteren was het natuurlijk ook eerste schooldag, en mijn zoon heeft natuurlijk een paar foto's doorgestuurd van de kindjes als ze klaar staan om de bus te nemen naar hun school. Ik ben gisteren eindelijk naar neurochirurgie op consultatie geweest, er was vorige week een scan genomen van mijn rug, maar ik wist dat ze daar niets zouden op zien, zelfs de cyste is er niet op te zien, daarvoor zouden ze moeten een MR nemen, maar omdat de kans bestaat dat mijn neurostimulator kapot gaat, doen ze dit liever niet, en voor hun is er ook geen dringende reden om dit te doen, dus moet ik maar verder behandeld worden in de pijnkliniek. Ik heb al zo dikwijls daar naartoe gebeld, maar ze nemen daar eenvoudigt niet op, gisteren is het eenmaal gelukt, en dan zou er mij een dokter zelf opbellen, maar ik heb natuurlijk niets gehoord, vandaag al verschillende malen gebeld, maar geen antwoord, ik weet niet meer wat ik moet doen, want onlangs hebben ze mijn plakkers van durogegic veranderd in transtec plakkers, aanvankelijk ging dit goed, maar nu krijg ik daar enorme uitslag van onder de plakkers en dit jeukt verschrikkelijk, dus ik ben daar allergisch aan, dan heb ik maar uit mijn eigen terug overgeschakeld op durogegic, wat moet ik anders doen, ik krijg toch geen antwoord. Groetjes
Dag Ik heb al verteld dat de electrieker geweest was om na te kijken wat er eventueel aan de lamp fout was, hij vond niets speciaals, enkel de zekering heeft hij vervangen door een zwaardere, hij zegt ook dat zekeringen kunnen verslijten, en dat dit eventueel de reden kan zijn dat ze is uitgevallen vorige keer, ik was toch niet helemaal gerust, maar enfin, mijn man is er een paar maal onder geweest zonder probleem, dus ja dan zou ik het ook eens durven proberen. Aanvankelijk alles ok, na ongeveer 15 minuten, hoor ik een knal, mijn eerste reactie zeer de lamp terug naar boven doen, want ze brande nog, maar dan een harde knal, en niet alleen lamp maar heel de electriek valt uit, het was natuurlijk avond, en donker, want tijdens een voetbal match, ik ben er dan maar onderuit gekropen, maar deze keer wel langs de goede kant, en doordat mijn rolstoel een verlicht schermpje heeft zag ik toch nog iets, ik zeer mijn kleren terug aan gedaan, maar ik hoorde niets van mijn man, ik dacht is er bij hem niets aan de hand, maar ja hoor, maar hij was in slaap gevallen en had het niet direct door dat er geen stroom meer was, dan ben ik er maar naartoe gegaan, hij heeft de lamp maar eerst op nul gezet, en dan is hij naar beneden gegaan met mijn pillamp om de electriek terug aan te zetten, maar telkens hij dit probeerde sloeg die terug af, ik zeg je moet eerst de stekker van de lamp uit trekken want er zit kortsluiting in, als hij dat gedaan had, dan ging het wel. Een mail gestuurd naar de electrieker, maar ze zullen de lamp moeten komen halen, en dat zullen ze met twee moeten doen, kwestie van veel te groot en te zwaar om die klus alleen te klaren, dus ze zullen eerst bellen voor ze komen. Ik hoop dat ze vinden wat er aan de hand is en dat de lamp kan gerepareerd worden, dat we niet verplicht zullen zijn om een nieuwe aan te schaffen, want als er bij kleine apparaten een korstsluiting is dan mag je dit gewoonlijk weggooien, dus vingers cross, zou ik zeggen. Ik zal toch moeten goed overtuigd worden dat alles in orde is want ik wil toch geen brand stichten in mijn huis. Groetjes
Dag Ja de derde keer in nog geen twee weken hadden we er van, heel onze kelder en garages onder water, gelukkig dat mijn werkvrouw de vorige week niet geweest was, anders had ze in nog geen drie weken heel de benedenverdieping mogen kuisen. Want het is meer dan één plaats, het zijn twee vrij grote garages, een chauffage kelder, een wijnkelder en een grote kelder. Alles staat al op een klein verhoog, want het is al jaren dat we last hebben telkens een serieuze regenbui of zwaar onweer over ons komt, niettegenstaande we al drie pompen staan hebben, maar blijkbaar werken die dus niet goed, mijn man zegt dat het nog nooit zo erg is geweest, het water komt tot aan zijn enkels als hij in de garage komt. Dus we hebben dan maar de loodgieter laten komen om te zien wat we nog meer kunnen doen, en wat blijkt dat de pompen verstopt zijn door het slijk, ja dat er slijk inkomt is niet moeilijk, onze klusjesman heeft het zo danig geregeld dat door een rooster in het midden van de oprit achteraan al het regenwater binnenkomt, en dan door de pompen moet weggepompt worden, je kan begrijpen dat dit op een bepaald moment moet fout gaan, dus nu heeft hij de pompen gekuist, maar hij zegt dat we een zwaardere pomp zullen moeten plaatsen die ook de modder wegzuigt, hoe veel dit zal kosten kon hij niet zeggen, dat zal natuurlijk wel weer wat geld gaan kosten, maar zoals het nu is kan het echt niet verder dus er zal echt iets afdoends moeten gebeuren, hij gaat het uitzoeken en zal het ons laten weten, dus ik ben eens benieuwd. Mijn werkvrouw zal lachen als ze eventueel zaterdag komt, want dat moet ik nog afwachten of ze wel komt. Groetjes
Dag Gisteren had ik weer iets voor. Het was weer voetbal, en mijn man en ik hebben een afspraak gemaakt, als het voetbal is dan mag hij de eerste helft in de living kijken, maar voor de tweede helft moet hij dan wel naar zijn kamer, er is daar ook een tv, maar die is niet zo groot of die van de living uiteraard, maar daar zit hij niet mee, en nu natuurlijk met die regeling van prime van telenet is er wel vrij veel voetbal op tv, enfin gisteren was het dan wel op RTL, en niet op prime. Ik heb dan eerst nog naar canvas naar de canvascrac gekeken, de crac heeft ondertussen toch al 17 tafels gewonnen, dus het wordt spannend, we hebben dus afgesproken dat ik dan onder mijn zonnehemel ga liggen voor een klein half uurtje. Dus zo ook gisteren. Ik keek eerst hoelang de voetbal nog zou duren, want hij was al begonnen om 8 uur, waar het normaal 8u30 is.
Dus ik lig onder mijn hemel, en ik laat die altijd vrij laag zakken, tot zo'n 5 a 10 cm boven mij, omdat ik denk dat het anders geen effect heeft als je dat een halve meter boven je laat hangen. Dus ik wist dat het ongeveer afgelopen was, maar opeens een knal, niet normaal, lampen uit, ik probeerde om de lamp terug naar boven te doen maar dat lukte niet, dus ik begon te roepen op mijn man, maar ik wist dat die mij niet kon horen, dus ik probeer er onderuit te kruipen, maar zonder benen en met weinig kracht in mijn bovenbenen had ik de grootste moeite van de wereld om er onderuit te geraken, ik moet zeggen dat ik wel een beetje in paniek was, en in mijn verwarring kroop ik langs de verkeerde kant onder de lamp onderuit, ik besefte het maar als ik het al te laat was, in plaats van de kant van mijn rolstoel te nemen nam ik de andere kant. Dus ja ik zat vast, en maar roepen op mijn echtgenoot, maar geen respons, ik denk dat al de buren het gehoord moeten hebben zo hard heb ik geroepen, maar diegene die het moest horen reageerde niet. Natuurlijk is dat niet verwonderlijk, hij zat vooraan in de living, terwijl er nog de gang en een vrij grote keuken tussen de kamer en de living is, en het bij ons wel vrij goed geisoleerd is. Ondertussen had ik al van alles geprobeerd om aan de andere kant te raken, maar die lamp bestrijkt wel ongeveer de lengte van mijn bed, dus langs achter kon ik er onmogelijk passeren, dan maar aan de bovenkant geprobeerd voorbij de lamp, maar mijn kussens lagen daar in de weg, ik heb dan geprobeerd om er terug onderdoor te kruipen maar dat lukte niet .Dus dan maar wachten, mijn man zal toch eens moeten komen, als hij naar zijn bureau gaat zal hij mij wel horen, en eindelijk na een half uur, had hij mij gehoord, dus hij met mijn rolstoel naar de achterkant van het bed, zodanig dat ik er in kon, dan zag ik dat mijn witte broek vol bloed was, en ja natuurlijk met er proberen terug onderdoor te kruipen heb ik mijn knie gekwetst, en doordat ik weinig gevoel heb ik mijn knie had ik dit niet gevoeld, enfin het zal weer een tijdje duren voor dit is dicht gegroeid. Mijn man is dan gaan kijken of er beneden geen zekering gesprongen was, het geen ik hoopte natuurlijk, en ja hoor er was een kapotte zekering, dus hij heeft de lamp rustig terug naar boven kunnen doen zonder problemen, ik was blij dat het de lamp zelf niet was die kapot was. Nu weet ik één ding dat ik nooit onder de zonnehemel ga als ik alleen ben want dan ben ik helemaal gezien, ik zag mij al de nacht moeten door brengen in mijn relaxzetel en dan de volgende dag bellen naar de electrieker, maar gelukkig was dit niet nodig, en uiteindelijk is alles goed gekomen, we zullen de lamp toch eens moeten laten nakijken, enfin het zal nu wel een tijdje duren voor ik er terug durf onder te gaan. Groetjes
Dag Ja ik weet het ook niet meer maar het gaat inderdaad van kwaad naar erger, ik vind dat de kracht in mijn benen altijd maar achteruit gaat. En inderdaad het is nu ook bevestigd door de fysische dokter in Pellenberg, vorige week ben ik nog naar de prof. geweest voor mijn linker schouder, door de rotatorcufscheur heb ik daar toch veel pijn aan maar ik krijg dan een inspuiting met cortisone en dan is dit weer voor een tijdje draaglijker, nu was het zelfs vijf maanden geleden, mijn linker schouder is ook al naar de vaantjes daar moet met de tijd een heel nieuw gewricht in geplaatst worden, maar dat zal ik nog maar zo lang mogelijk uitstellen. Ook links zou het moeten geopereerd worden maar dit kan ik mij ook niet permitteren want dan kan ik niets doen voor tenminste 6 weken, als ik niet kan steunen ben ik comleet verloren. Enfin ik vertelde hem dat ik ondervond dat de toestand in mijn benen achteruit ging en dan ik geweldige krampen krijg in mijn armen en vingers vond hij dat dit niet zijn winkel was en heeft hij direct een afspraak gemaakt met dr. Kiekens en dat ik best naar neurochirurgie zou terug gaan. Maar nu is er nog iets anders bij gekomen, ik heb nu vreselijke pijn gekregen van waar die catheter in mijn rug, in die cyste vertrekt over mijn rug naar de pomp en naar mijn buik, het is gewoon verschrikkelijk, er is niets aan te zien maar de pijn is wel ondraaglijk. Dus heb ik direct een mail gestuurd naar de prof. van neurochirurgie om te vertellen wat er aan de hand is en dat ik mij wel zorgen maak, maar natuurlijk op die mail werd niet gereageerd, dan heb ik gebeld voor een afspraak, ik vroeg bij de prof maar dan moet ik wachten tot november, en dat vind ik toch wel overdreven, dan heb ik maar een afspraak gemaakt met supervisie, en dan kon het op 8 september om 15 uur in de namiddag, ik vind het nog lang maar ja wat doe je er aan. Nu donderdag had ik dus een afspraak op fysische in Pellenberg dr. Kiekens was nog in verlof, dus het was een vervangster, en zij vond het toch ook lang dat ik nog moet wachten voor neurochirurgie, dus heeft de zelf gebeld naar leuven en verteld wat er aan de hand was, de kracht in de benen is inderdaad drastisch verminderd, van 4 op 5 in 2009 naar 2 op 5 nu, dus dat is toch wel een groot verschil, maar in Leuven vinden ze het blijkbaar nog niet allarmerend, en heb ik een nieuwe afspraak gekregen op 6 september om 9 uur s'morgens, onder supervisie van een andere prof, maar de volgende morgen belden ze mij van Leuven om te zeggen dat ik mocht komen op 31 augustus om 9u30, en dan wel bij de normale prof, die mij tenslotten ook al tweemaal geopereerd heeft om die cyste weg te halen, maar ze komt dus telkens terug, en omdat men constant hersenvocht aanmaakt, en dat kan niet weg, ja dan raak je verlamd, en vandaar die drainage, maar ik denk dat er toch iets niet in orde is, enfin ik wacht af, ik hoop alleen dat die pijn een beetje begint af te zakken, want zo is het toch ook geen leven. Groetjes
Dag De kindjes zijn terug uit Slowakije van vorige week, en woensdag is mijn zoon met de drieling nog eens hier geweest. Hij had dinsdagavond gebeld dat hij met de drieling eens zou afkomen, en of ik wilde macaroni klaarmaken want dit aten ze graag zegde hij, Quido was niet mee omdat die de dag voordien op kamp vertrokken was naar ergens in de Limburg voor een week, met de chiro. Ze zouden hier zijn om 12 uur s'middags, rond 12 uur belde hij dat hij in de file stond want hij kwam van Brussel, hij was blijven slapen bij vrienden en moest eerst nog naar huis om de kindjes op te halen, maar door wegenwerken stond hij dus vast aan de tunnel aan de basiliek van Koekelberg, dus uiteindelijk was het na 1uur 30 als ze hier toe kwamen, dus ik had mijn eten al klaar tegen 12 uur maar ik had de schotel nog niet in de oven gezet gelukkig , maar als het uitkwam was het niet de kindjes die graag macaroni aten maar mijn zoon zelf, de kindjes hebben er wel van gegeten maar voor hun eten moeten we toch altijd aandringen het zijn toch niet zo'n goede eters we kunnen ze nog over halen door een snoepje te beloven als ze alles hebben opgegeten. Maar dat zal nog wel beteren zeken, ik moet zeggen Quido is toch altijd makkelijker geweest voor te eten, mijn jongste zoon was ook zo'n ambetanterik, groenten moest hij nooit hebben, alleen compote was het enige dat hij eigenlijk lusste, nu is dat gelukkig al wel verbeterd, maar nen echte groenteneter is hij toch niet. Enfin ze wilden ook eens naar het nieuwe huis gaan kijken van mijn jongste zoon, die pas maandag verhuisd is, enkel de badkamer moest helemaal veranderd worden en daar zijn ze nog mee bezig, daarom komt hij elke morgen bij ons douchen voor hij naar zijn bureau gaat, maar dat is geen enkel probleem, volgens de oudste zoon is het een prachtig huis, ik ben er nog niet geweest, wel heb ik het al van buiten gezien, maar toen was het nog bewoond van de vorige eigenaar. Ik heb hem gezegd dat ik zou komen als ze een beetje op hun plaats zitten, hij heeft toch al gezegd dat hij een toilet voor mij zou aanpassen, met baren, dat vind ik dan tof, want mijn andere zoon heeft ik weet niet hoeveel toiletten in zijn huis maar niettegenstaande we het al duizend maal gevraagd hebben doet hij niet de minste moeite om het voor mij op dat gebied een beetje makkelijker te maken, maar ja dat is de een tegen de ander he. Dus ze zijn dan niet zo lang gebleven maar ja je weet met drie kleine kindjes dat je huis direct een slagveld is. Mijn werkvrouw is weer nog niet geweest, ik weet nooit wanneer zij komt, dat vind ik toch wel vervelend, eerst kwam ze niet zonder iets te laten weten, dan kwam ze de woensdag, vorige week was het dan donderdag, en vandaag is het vrijdag en nu is ze nog niet geweest, het zal dan weer zaterdag worden of misschien niet dat ze weer ziek is, ik wacht af. Op de foto mijn vier kleikindjes: Quido, links Archie, dan Ziggy en rechts Yoshka Groetjes
Dag
Dag
