Dag Ja de drieling is 2 jaar geworden, al van 2 april, maar vorige zondag waren we pas gevraagd om te komen om hun verjaardag in de verf te zetten, wij dat wil dan zeggen ik en mijn man, mijn schoonzus en haar man, want de meters en peter s waren de vorige week al uitgenodigd om hun verjaardag te vieren en allemaal samen zou een beetje te veel geweest zijn, het was redelijk goed weer en we hebben heel de tijd op het terras gezeten, het tochtte wel een beetje maar daar moet je dan maar tegen kunnen, Sylvia had een schuifaf gekocht die wij dan moeten betalen, en voor mijn schoonzus had ze een tafel en stoeltjes gekocht, ze hebben dat samen allemaal in elkaar gezet, en het was leuk. Silvia had chili con carne gemaakt, ze wist dat er bij mijn man diabetes type 2 vastgesteld was, enfin bij zijn checup van veertien dagen geleden, wat voornamelijk bedoeld was om te weten hoe de toestand van zijn hart was, en dat bleek wonderwel goed te zijn, hebben ze bij bloedonderzoek ontdekt dat ziijn suiker veel te hoog stond, 276 waar dit normaal maar rond de honderd moet zijn dus hij moest naar een specialist voor endocrinologie om te bepalen wat er verder moest gebeuren, en zo moest hij dus ook naar een dietist om zijn dieet aan te passen, want het drinken van westmallen is sindsdien ook gedaan, en hij moet dus dieet volgen vooral om een beetje te vermageren, maar hij heeft daar dus blijkbaar geen probleem mee, en volgt dit dus op de voet, ik ben er echt verwonderd over ik had dit van hem niet verwacht, intussen is er al een tweetal kg. af en er moesten er maar een vijftal af, ik zou willen dat ik zelf ook zoveel moed had als hij, ik kan het roken niet laten, maar hij laat dit al vanaf zijn 40 jaar en blijkbaar zonder problemen, en nu is het al een week dat hij geen druppel alcohol heeft aangeraakt, ook zijn oefeningen doet hij plichtsbewust, elke dag een half uur op zijn home trainer, voor de televisie weliswaar, maar dat mag. Ik zeg chapeau, maar met de medicatie heeft hij een beerje problemen, als hij die pillen pakt voor de suiker voelt hij zich toch niet zo lekker tegen de middag, zo heeft hij er op mijn aanraden enkele dagen geen genomen en dan voelde hij zich terug ok, maar vandaag is hij toch maar terug gestart met de medicatie en deze middag voelde hij zich toch niet slechter, ik hoop dat het nu verder goed gaat. Silvia had dan ook een taart gebakken voor de drieling , ze mochten er eerst met hun vingertjes aan zitten en ze hebben er al het fruit dat er aan de zijkant aanplakte afgesnoept, en ze vonden het nog lekker ook. Het zijn echt geestige kindjes, maar qua karakter zegt mijn zoon alle drie verschillend, gelukkig maar. Quido zijn voetjes moeten in augustus terug geopereerd worden, ze zijn goed geweest tot nu, maar nu groeien ze terug naar binnnen en in augustus gaan zr die allebei rechtzetten en vastzetten en dan moet hiij 6 weken in het gips, dus hij zal niet kunnen lopen, dit zal erg worden want het is zo'n energiek kind, maar ja het is voor zijn goed, hij was tenslotten met twee klompvoetjes geboren, en vanaf de geboorten heeft hij in het gibs gezeten tot zijn 10 maanden, en dan later een operatie gehad aan de achillespees, maar nu moet er dus terug ingegrepen worden, dan zal het hopelijk in orde zijn voor hij naar het eerste studiejaar moet, en dat is toch belangrijk dat hij alles zal kunnen meedoen, het zal vermoedelijk geen voetballer worden, maar dat moet ook niet. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ik ben gebuisd voor de Vlaamse Zorgverzekering, ik haalde maar 30 punten op de 35, en je moet er 35 halen. Waarop ik gebuisd ben is het feit dat ik niet verward ben en niet dementerend, gelukkig maar, voor de rest was alles ok, maar dat ik niet verward was wist ze al als ze met mij een afspraak heeft gemaakt, ik begrijp dit toch niet meer, hoe veel problemen je ook hebt, maar als je durft vertellen dat je bepaalde dingen nog zelf wilt doen, hoe moeilijk dit ook is wordt je dus gebuisd en wordt je gestraft, ik zal dus van geen enkele vergoeding kunnen genieten, hoveel onkosten ik door mijn zware handicap ook heb. Ik moest het formulier eerst ondertekenen voor er ook maar iets was op ingevuld, ik deed dit zonder er bij na te denken, ik had dit beter niet gedaan, want achteraf had ik dit zeker nooit gedaan want ik was niet akkoord met de score, ik heb nooit gezien wat ze heeft ingevuld, ze vertelde mij gewoon dat ik maar 30 punten scoorde, dus onvoldoende om van de vergoeding te kunnen genieten. Dit is toch te gek voor woorden, ik was zo kwaad dat ik direct een brief gestuurd heb naar de verantwoordelijke van de zorgverzekering, dat ik die codering allesbehalve vindt en dat daar dringend in de toekomst moet aan gewerkt worden omdat mensen die er echt recht op hebben dit ook kunnen krijgen, het komt er dus op neer dat je eigenlijk niets meer zelf kan of wil doen om te kunnen trekken, dus mensen die proberen nog iets van hun leven te maken vallen gewoon uit de boot. Ik zou graag de mening hierover krijgen van andere mensen, en vooral van mensen die die vergoeding, ook niet krijgen om welke reden dan ook maar ook van mensen die die vergoeding wel krijgen en waarom dan wel. Ik vind dat ik bestolen wordt, en waarschijnlijk ik niet alleen. Als we nu met zijn allen hier proberen iets aan te doen kan het misschien in de goede zin nog veranderen. groetjes
Dag Een tijdje geleden moesten we terug onze 25 betalen voor de vlaamse zorgverzekering, dit moet trouwens iedereen ieder jaar doen, ik heb eens gebeld met die dienst om te vragen voor wie dit geld eigenlijk bestemd is, ik kreeg te horen dat dit voor zwaar gehandicapte mensen is, die veel hulp nodig hebben, ik zei maar ik krijg dit niet wie krijdt dit dan wel en wat moet je daar voor doen, hij heeft mij dan de papieren opgestuurd, ik heb die zorgvuldig ingevuld en een bijhorende brief ingesloten, vorige week kreeg ik dan telefoon van een sociaal assistente dat ze zou langskomen, en nu is dat toch wel vandaag, het is dezelfde sociaal assistente die vorig jaar hier al geweest was, voor die rekeningen van Hendriks die ik in de bus kreeg terwijl ik gedekt was door de mutualiteit,voor een totaal bedrag van 1000 , zij hebben mij beloofd dat ik 500 zou ontvangen als hulp om die rekeningen te betalen, maar tot op de dag van vandaag heb ik daar nog steeds niets van gezien, ze beweren wel dat ik het gekregen heb, maar ik vind er niets van terug. Onlangs kreeg ik terug telefoon van Hendriks waar die betalingen bleven, ik heb ze doorverwezen naar de mutualiteit, maar die beweren dat ik het zelf moet betalen, ik heb dan zelf gebeld met die mr. Vervoort en die werd zelfs een beetje kwaad, hij zou mij de bewijzen opsturen, ik heb hem dan een brief geschreven en nog eens de situatie uitgelegd dat ik het zo unfair vind, en dat hij de bewijzen maar moet opsturen, maar tot op de dag van vandaag heb ik nog niets gezien, ik heb al wel een rekening betaadd van 260 , maar op de rest zullen ze toch nog even moeten wachten, gisteren kreeg ik terug telefoon van Hendriks met de zelfde vraag, waar de betalingen bleven, ze hadden zelfs nog niet gezien dat ik al 260 betaald had. Ik vroeg aan de assistente of ze van ons nog niet genoeg wist, vorig jaar moest ze alles van ons weten, wat we verdienden, wat onze uitgaven waren, hoeveel water electriciteit we verbruikten enz. En het heeft allemaal niets opgeleverd, ik ben eens benieuwd wat ze deze keer te vertellen zal hebben. Het is wel een beetje ambetant dat ze deze middag komt, mijn twee zonen komen naar huis eten, ik heb gisteravond witloof in de oven met aardappelkoek klaargemaakt, dat ik het alleen nog moet in de oven zetten, maar ze komen tegen 1 uur terwijl die sociaal assistente al tegen 2 uur hier zal zijn. Het was wel even een koers met hindernissen gisteravond, terwijl ik mijn aardappelpuree aan het klaarmaken was, brandde mijn witloof aan, dan heb ik achteraf nog een paar stronken witloof apart moeten koken omdat ik een deel dat verbrand was moest weggooien, maar uiteindelijkl is het toch gelukt. Dus wens mij geluk deze namiddag, want ik heb zoveel onkosten en krijg van niemand financiele hulp, terwijl ik omzeggens niets meer kan doen zonder hulp. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ik kan niet meer recht staan met mijn prothesen, doordat ze mijn pees hebben weggesneden onder miin knie omdat die ernstig ontstoken was samen met de rest, kan ik mijn knie niet meer strekken, en als ik met mijn prothese wil recht staan lukt dit niet en zak ik door mijn knie, ook omdat mijn benen zo zwak geworden zijn door de druk op het ruggenmerg door die stomme cyste die daar zit en die volgens mij steeds groter wordt met meer druk op het ruggenmerg tot gevolg. Ik ben gisteren naar Pellenberg geweest, ik had een afspraak op de protheseraadpleging, en daar stond een nieuwe prothese helemaal klaar en afgewerkt op mij te wachten, een prothese met een bovenbeenstuk. Maar nu moeten ze die terug uit elkaar halen en een systeem opzetten dat toelaat om eerst te blokkeren voordat ik recht sta, net zoals aan de rechterkant, hoe dit in zijn werk zal gaan weet ik nog niet daarom hebben ze mij op de wachtlijst gezet voor opname en zal ik dat daar onder begeleiding moeten leren, ik hoop dat het mij toch zal lukken, maar het zal niet simpel zijn. Zo verlies ik met de dag meer functies die ik niet meer kan doen, wanneer gaat dit proces eens stoppen? Groetjes
Dag Ik heb gisteren met mijn zus gebeld, ik moet zeggen het was een hele tijd geleden, mijn zus heeft MS maar gelukkig in een lichte vorm, ze heeft het reeds van haar 18 jaar maar kon nog alles doen, enfin ze was er alleszins nog veel beter aan toe dan ik, maar van haar 50 jaar werkt ze niet meer, en krijgt ze een pesioen, omdat ze MS. heeft, In het verleden heeft ze al enkele keren een opstoot gedaan, dan werd ze telkens opgenomen voor een behandeling met cortisonen, en gelukkig elke keer er toch weer goed doorgekomen zonder bijkomende uitval of zo, nu heeft ze een paar maanden geleden een zware opstoot gehad, terwijl ze in vakantie was in Spanje, ze is eigenlijk vanaf de trein naar het ziekenhuis gegaan, enfin ik zeg gegaan, maar eigenlijk kon ze dit niet meer zegt ze, ze heeft dan een maand in het ziekenhuis gelegen en twee maanden in het revalidatiecentrum, nu is ze terug thuis en het gaat redelijk goed met haar, volgens mijn andere zus had ze een zware depressie omdat ze niet meer naar buiten kan hetgeen ze gewoon was, en vroeg ze constant naar mij, maar waarom ze mij dan niet belt weet ik niet, het is altijd ik die naar iedereen moet bellen, naar mij belt er niemand, enfin ze was zo content dat ik belde, ze gaat weer alle dagen naar buiten, maar nu niet met haar brommer maar met haar shopper die ze van de mutualiteit gekregen heeft, dus geen enkel probleem, thuis loopt ze rond zonder steun, ze kan wel geen wasmand dragen zegt ze, ja zeg sorry, ik kan dat nog niet als ik zit, ze heeft hulp van alle kanten, dus ik zie niet echt een probleem, dus ik denk dat ze tegenover mijn andere zus toch een beetje overdreven heeft, enfin zo veel te beter. Mijn zoon en schoondochter zijn van vrijdag terug van Thailand, en komen dit weekend naar huis, vanaf zaterdag tot zondag, het is nu nog maar een maand geleden dat ik ze nog gezien heb, en niet een jaar zoals voordien, maar ik zie ze toch graag komen. Wat de toekomst voor hem brengt weten we nog niet, hij zou zo graag iets anders gaan doen, maar als het kon toch nog altijd liefst in het buitenland, maar met de wereldwijde crisis is daar nu toch weinig kans toe, misschien komt hij mee in de zaak, wie weet. Heel de voormiddag gekeken naar tennis, de finale Federer Nadal, maar spijtig Nadal heeft gewonnen, ik heb het veel meer voor Federer, maar het mocht niet baten. Toch een prachtige match gezien. Groetjes
Dag ja het is al weer een week geleden dat ik op controle geweest ben in Gasthuisberg voor de wonde aan mijn knie. Ik ben zelf gereden, maar heb dan wel aan de portier gevraagd of hij mij even kon helpen om mijn rolstoel uit de auto te halen, ik kan hem er wel uithalen maar ik krijg de wielen er niet aan, doordat ik niet kan steunen, maar met een beetje hulp van de portier is dit geen probleem. De wonde is zo goed als dicht, nog een paar kleine plekjes die nog open zijn, maar het ziet er toch raar uit, het is heel teer en voelt zeer hard aan dit is natuurlijk omdat het vel op de knieschijf vastzit, en niet kan bewogen worden, ik heb eindelijk de prof nog eens gezien, Dit was toch al wel een hele tijd geleden, en eigenlijk heeft hij mij niet zoveel goed nieuws gegeven. Hij vertelde mij dat ik nadat de wonde dicht was zeker nog enkele weken moest wachten voor ik mijn prothesen terug mag aandoen, mijn god het is nu al meer dan drie maanden voor ik nog eens kon recht staan, en nu zal het alleszins nog moeilijker worden want ze hebben onder mijn knie nog een pees moeten wegnemen die zwaar ontstoken was, eigenlijk was ze rot wist de dokter mij te vertellen, met het gevolg dat ik mijn been niet meer kan strekken, amai weer een plezant vooruitzicht, en dan nog dit, als de knie in de toekomst terug open gaat, en volgens hem zal dit zeker nog gebeuren, dat ze dan weer spreken van een flap ergens anders uit mijn lichaam te halen, om er op te plaatsen, maar dan moeten ze eerst operatief gaan kijken of het grote bloedvat waar nu een stent opzit vertakkingen gemaakt heeft om voldoende bloedvoorziening in de flap te garanderen, zo niet mag ik dit ook vergeten, ik probeer er even nog niet aan te denken, en hopen dat het nu verder goed geneest en dan zien we wel. Ondertussen ben ik terug beginnen breien voor onze drieling, ik heb bijna twee maanden moeten wachten voor ik wol had, mijn werkvrouw had die besteld maar ging ze maar niet halen, eindelijk heb ik ze wel, en een pulletje is reeds af, ik moet het nog wel in elkaar zetten en afwerken, nu ben ik het tweede al begonnen. Groetjes
Dag Eindelijk ben ik van mijn vacuumsysteem verlost, normaal moest ik maandag naar het ziekenhuis om een greffe te laten plaatsen, maar het had enorm gesneeuwd, en ik had de vervoerdienst gevraagd om mij naar Gasthuisberg te voeren, normaal moesten ze mij om 7u30 komen halen, we hadden al een paar maal gebeld maar kregen geen antwoord, om 9u15 belden ze dan zelf om te zeggen dat hun chauffeurs niet uitreden dat het veel te gevaarlijk was, ik heb dan met het ziekenhuis afgesproken dat de operatie dinsdag zou doorgaan, dus afgesproken met de vervoerdienst en dit was geen enkel probleem, zelfs de directeur heeft mij opgebeld om zich te verontschuldigen voor het ongemak, maar ja dit is een geval van overmacht en daar kan niemand iets aan verhelpen, beter save spelen natuurlijk. Dus ze hebben dan een greffe op mijn knie gelegd van uit mijn bovenbeen, niettegenstaande ze gezegd hadden dat er een dikke greffe moest opkomen vanuit de lies, maar ja ze zullen het wel het best weten zeker, wel werd de vacuumpomp nog aangesloten, naar het schijnt geneest dit beter. Ik heb nog wel een vacuumsysteem gekregen voor enkele dagen, naar het schijnt pakt de greffe dan beter. Nu zaterdag 9 januari moest ik terug op controle en hebben ze de pomp verwijderd, volgens de dokter was die niet meer nodig, ik vind niet dat het er goed uitziet, de wonde ziet nog erg rood, het is net of er nog niets op ligt, maar je ziet aan de randen duidelijk de draadjes zitten, maar ik vind dat het er niet mooi uitziet, en volgens de dokter is dit zeer delicaat en zou het bij de minste druk terug kapot gaan dus moet er een dik verband op als buffer.
Vorig weekend is onze Quido hier geweest, wij wilden eens een rustig weekend hebben, dus mijn man zegt het is ok maar je moet hem zelf brengen en zelf komen halen, dus vrijdag heeft mijn zoon voor ze naar Brussel reden hem gebracht, zaterdag heeft mijn man hem even meegenomen naar de bureau en in de namiddag is hij met hem naar een film gaan kijken in Mechelen, hij koopt dan altijd pop corn, en op de terugweg heeft hij de zak omgestoten en al de popcorn in de auto, met de kleine hebben we verder geen enkel probleem gehad, hij komt graag want hier is hij de koning, thuis moet hij de aandacht delen, met zijn drie broertjes, dus zondag zijn ze hem dan komen halen, en ze hadden de drieling natuurlijk mee, maar om rustig te eten was dit natuulijk een enorm probleem, dat kun je wel denken drie kleine lopertjes, mijn zoon en zijn vrouw moesten ieder apart eten om ze een beetje in het oog te houden, maar ja thuis hebben ze een aparte kamer waar ze kunnen verblijven en spelen, maar hier is dat natuurlijk niet, onmiddellijk na het eten zijn ze dan terug vertrokken, want de kleintjes moesten slapen, dat moesten ze dan maar in de auto doen. Voor het eten zijn ze nog wel even gaan wandelen en op het meer geweest dat helemaal dicht gevroren was, ze hebben zich nog goed geamuseerd. Ik stuur een foto bij van het gezinnetje voor nieuwjaar.
Vandaag heb ik mijn verband zelf moeten doen, de dokter had gezegd dat de thuisverpleging moest komen maar hij had geen aanvraag geschreven dus moest ik het maar zelf doen, ik vind dat de wonde er raar uitziet, het ziet in plaats van rood nu meer paars ik weet niet of dit goed is, ik denk dat ze de vacuumpomp terug zullen moeten aansluiten, dinsdag moet ik terug op contole, maar dan rijd ik zelf. Groetjes
Dag Ja ik ben met mijn vacuumsysteem naar huis mogen komen voor thuisbehandeling, dit is een primeur, want volgens de dokter krijgen 30 patienten deze behandeling, maar moeten ze allen in het ziekenhuis blijven, door d'e eenvoudige reden dat dit een vrij dure aangelegenheid is, die per dag zo'n 70 tot 100 kost, zonder de waarborg, die bedraagt nog eens 1750 , ik kan dit ook niet betalen maar mijn hospitaalverzekering wilt dit dus wel betalen, ze hebben ze kunnen overtuigen met het argument, als ik in, het ziekenhuis moet blijven, dat het hun nog veel meer zou kosten. En ik moet zeggen we hebben goed resultaat, ik moet tweemaal per week naar Leuven om heel den boel te laten vervangen, en dinsdag waren ze zo enthoesiast dat ze al direkt spraken om een greffe te plaatsen, en het pompsysteem mocht gestopt worden tot na de operatie, maar dan na de opetatie terug een vacuumsystmeen, naar het schijnt geneest dit dan veel beter, en dit zou woensdag of donderdag doorgaan, maar dinsdag namiddag belden ze mij op om te zeggen dat er deze week geen plaats meer vrij was en dat dit dan zou doorgaan op 23 december, volgende week dinsdag, ja maar dat zag ik al helemaal niet zitten en ik heb dan ook uitstel gevraagd tot na Kerstmis, want maandag komt mijn zoon van Amerika met zijn vrouwtje naar hier, en donderdag moeten we naar de andere zoon voor het kerstfeestje.Ze zouden mij dan later bellen voor een nieuwe apspraak Ik moest dan woensdag terug naar Leuven om het verband te vernieuwen Drie maal ben ik zelf gereden, het rijden op zich is geen probleem, in en uit mijn auto raken wel, en zeker de wielen aan mijn rorlstoel zetten lukte mij niet, dus moest ik wachten tot er iemand in de parking kwam om mij te helpen. Woensdag heeft mijn man mij gevoerd, zo kon hij ook de wonde eens terug zien, en bemerken hoeveel ze verbeterd was. De dokter die samen met de mevouw van de firma het verband zou vernieuwen, want vanaf volgende week is die mevtouw in verlof en moet de dokter het alleen zien te klaren, dus die dokter vond de wonde er niet zo proper uitzien, en heeft voor alle zekerheid maar culturen genomen, om er zeker van te zijn dat er geen bacterien in de wonde zaten en dat ik niet hetzelfde zou ervaren als met die flap in oktober. Ik vind dit niet slecht want het is toch al geleden van 11 november dat er nog een cultuur genomen werd, ik hoop wel dat alles ok is en dat de nog te plannen operatie kan doorgaan zonder problemen. Deze morgen, vrijdag op 19 dec. hebben ze mij dan gebels dat de operatie zou doorgaan op 5 janu. 2009, dat is natuurlijk al beter. Groetjes
Dag Ja ik heb ondertussen weer 5 weken in het ziekenhuis gelegen, een keer of vijf geopereerd, eerst werd de wonde verzorgd met zalf die er in een heel dikke laag opgelegd werd, om de wonde te zuiveren, dit gedurende een tweetal weken, dan moest ik terug naar de ok, om de wonde operatief te zuiveren, en een vacuumsysteem aan te leggen, dit is met een soort spons die op de wonde gelegd word en met een drain verbonden wordt met een pomp, die het vuil uitzuigt, de bedoeling is dat de wonde gezuiverd wordt, dat ze verkleind en opgroeid, want aan vankelijk lag de knieschijf helemaal bloot, maar na de vacuum enkele keren verwisseld te hebben begon er al duidelijk weefsel rond te groeien, maar dit gaat natuurlijk uiterst traag en duurt dus heel lang. Als het voldoende opgegroeid was zou men een flap van ergens anders in mijn lichaam er op gelegd worden, maar om zeker te weten dat er voldoende bloedvoorziening zou zijn heeft men eerst een arteriografie gedaan, daar uit bleek dat het enige grote bloedvat dat ik nog heb in mijn bovenbeen erg vernauwd was, dus stelde men voor om dit in de operatiekamer open te maken met een balonnetje, dit is gelukt maar men is verplicht geweest om er een stent in te plaatsen, met als gevolg dat er geen flap meer kan geplaatst worden omdat ze dat bloedvat met die stent niet meer kunnen gebruken. Dit was voor mij een enorme afknapper, want nu bleven er nog twee opties over, conservatief verder doen met de vacuumpomp tot de wonde voldoende opgegroeid is en dan een dikke greffe plaatsen, en als dit niet lukt amputatie tot boven de knie, ik wist niet wat ik hoorde, maar van amputatie wil ik in geen geval horen, ik vind dat het al erg genoeg is zoals het nu is. Dus a.u.b. laatt het voldoende opgroeien en niets meer fout gaan zodanig dat ik mijn knie kan behouden, het is een enorm groot verschil tussen een bovenbeenamputatie en een onderbeenamputatie, zeker als je geen benen meer hebt. Tegen dat ik thuiskwam had mijn man de oudste kleinzoon gaan halen , om het weekend bij ons door te brengen, mijn zoon was op dit moment samen met mijn andere zoon mee gaan zeilen in de Karaiben, voor een tiental dagen, dus zat mijn schoondochter alleen met de vier kindjes tijdens het weekend, de kinderverzorgster die ze tijdens de week elke dag hebben komt niet tijdens het weekend, en om haar toch een beetje te ontlasten wilde we de kleine van 5 jaar bij ons hebben, hij komt heel graag naar hiern, natuurlijk hier is hij de god, en thuis moet hij de aandacht delen met zijn drie broertjes, en vermits ze alle drie kunnen lopen denk ik dat dit wel niet zo simpel zal zijn. Het was natuurlijk sint niklaas als hij bij ons was, en de cadeautjes lagen tegen s'morgens natuurlijk klaar voor hem, ook een kleinigheif voor zijn broertjes natuurlijk. Ik stuur nog een foto bij van met sint niklaas als mijn man onze Quido terug naar huis bracht. Groetjes
Dag Het was dus 31 oktober dat ik terug op controle moest, ik moest dus onmiddellijk blijven maar dat wilde ik niet, ik kon toch niet verwachten dat mijn man mijn spullen zou moeten bijeenzoeken en brengen, nee dat kon niet ik wilde dus alles zelf uitkiezen wat ik nodig had, en daardoor had ik de toestemming om terug naar huis te gaan en s'avonds tegen 20 uur ten laatste terug te komen want ze zouden mij diezelfde avond nog opereren. Ik was op tijd terug in het ziekenhuis maar kreeg dan te horen dat de operatie uitgesteld was tot zaterdag 1 november omdat er een spoedgeval was tussengekomen. Een kamer alleen had ik natuurlijk weer niet, ik moest bij een oud madammeke die haar been gebroken had, en die geopereerd was, ik was er niet mee content maar ja wat kon ik doen, ik moest blijven en van als er een kamer vrij was kon ik verhuizen, het was nochans weekend en dan gaan er toch veel naar huis, maar niet van een een privé kamer. Ik vroeg aan mijn kamergenote of ik mocht t.v. kijken, dit was geen probleem vertelde zij mij, want van 9 uiur lag zij al te slapen. Maar s'anderendaags kreeg ik op mijn donder dat ik heel de nacht t.v. gekeken had, wat natuurlijk niet waar was, om 12 uur heb ik de t.v. uitgezet, maar ja als je van voor 9 uur al ligt te slapen dan denk je natuurlijk dat de nacht al grotendeels voorbij is om 12 uur. Dus ik heb de t.v. van heel de dag niet meer durven aan zetten, maar als ik iets vroeg kreeg ik ook geen antwoord, ik hoop dat ik gauw mag verhuizen, want dit is geen leven. Om 9 uur mocht ik naar de ok, en ben iets na de middag terug naar mijn kamer terug gemogen. Ik had enorm veel pijn maar had gelukkig een morfinepomp gekregen waar ik mocht op drukken als het niet meer ging, dus dat hielp wel, en dan kwam er een anestesist zeggen dat ik alle 7 minuten mocht drukken dat ik zeker geen pijn moest lijden. Ik kreeg ook antibiotica i.v., Dalacine 3 x per dag 500gr. Maar ze moesten wel nog het antibiogram afwachten om te zien aan welke antibiotica de bacteries gevoelig waren maar dat zal maar na een paar dagen bekend zijn. Groetjes
Dag Ja ik heb lang niets meer geschreven, maar daar is een goede reden voor, ik lig ondertussen al bijna een maand in het ziekenhuis, ik ben nu in weekend en daarom kan ik een kort een berichtje schrijven. Op 27 oktober werd ik dus geopereerd aan mijn knie, hij heeft dus een flap gelegd van boven de knie, omdat daar dus blijkbaar goede huid voorhanden was. Ik ben maar twee dagen hiervoor in het ziekenhuis geweest, ze hadden er een gipsgoot aangelegd om te voorkomen dat ik mijn knie zou buigen, en dat mocht niet anders zou die wonde kunnen open komen en niet goed genezen. Vier dagen later moest ik terug op controle en zouden ze het verband voor de eerste keer er afhalen, maar de laatste twee dagen voelde ik mij niet zo lekker, en had ik wat koorts, ik dacht dat ik een verkoudheid aan het krijgen was. Er hing ook een slechte geur rond mij die ik niet kon thuisbrengen. Maar als de dokter het verband afdeed schrok ik mij zowat een bult, de wonde was helemaal open gevallen en verschrikkelijk ontstoken, en stinken dat dit deed. Dus dit was een heel slecht verhaal, ik moest onmiddellijk opgenomen worden en ze zouden het opnieuw opereren, zo vlug mogelijk. Morgen schrijf ik verder. Groetjes
Dag Ja de wonde aan mijn knie wordt steeds groter en doet behoorlijk veel pijn, ik ben gisteren terug naar Leuven geweest bij mijn plastisch chirurg, en hij kon er dus ook niet mee lachen, hij zegt hier mogen we niet mee wachtern, hier moeten we dus zo vlug mogelijk ingrijpen, Zoals ik al in mijn vorig berichtje verteld heb moet het dus geopereerd worden, in de loop van volgende week zou de secretaresse mij bellen om te zeggen wanneer ik moet opgenomen worden, ik zal maar een dag of drie moeten blijven, maar de lijdensweg moet dan nog beginnen, wan ik kan dan geen prothese aandoen en dus ook niet rechtstaan, dit zal dus weer een zeer moeilijke tijd worden, ik heb er nu al zoveel gehad, wanneer zal dit eens stoppen. Ik moest niet lang wachten voor ik aan de beurt was, maar dan moest ik nog langs anesthesie passeren, eerst een lange lijst vragen beantwoorden, dan langs bij de anesthesist, dan nog bloednamee, en dan nog een ECG, want dit was meer dan 6 maanden geleden, het ECG gaf storingen dus moest eerst mijn stimulator afgezet worden, dus moest ik eerst nog naar neurochirurgie voor de technieker, en dan pas kon ik terug naar de hartconsultatie. Enfin na 5 uur was ik klaar en kon ik terug vertrekken. Zo was mijn namiddag ook weer voorbij zonder dat ik ook maar iets fatsoenlijk heb kunnen doen, maar ja dat is zo als je in een ziekenhuis moet zijn. Hij heeft terug een ander verband voorgeschreven, maar de apotheker kent het niet en kon het ook niet terugvinden, hij heeft nu iets anders meegegeven en besteld wat hij dacht dat het kon zijn, maar dat zal ik dan maar maandag kunnen halen. Groetjes
Dag Ja inderdaad mijn wonde aan de knie wordt alsmaar groter, ik ben vrijdag namiddag naar dr. Vranckx geweest, plastisch chirurg in Gasthuisberg, die heeft mij in het verleden al zo dikwijls geopereerd, dus die kent mij ondertussen zeer goed, ik moest wel een twee uuur wachtern tot het mijn beurt was, maar wat dus heel raar is, onder die liner komt er geen vocht uuit, maar s'avonds vanaf die liner af is begint er vocht uit te komen, en s'morgens is heel dat verband doordrenkt van vocht, dus ook als ik bij de dokter kwam, droog geen vocht, hij vond zelfs dat er een epitheel oplag, een laag huid in de wonde, als ik bij hem was, vertoonde de wonde een grootte van ongeveer 2 cm in doorsnede, maar nu twee dagen verder is het reeds 3 cm, hij heeft dus een ander wondverband voorgeschreven in de hoop dat het hiermee zou genezen, maar ik vrees dus het ergste, normaal moet ik pas na veertien dagen terug naar hem, maar hij heeft wel gezegd als het moest groter worden dat ik moet bellen met het secretariaat van plastische, hij denkt niet dat de liner het probleem is maar wel de staat van de huid die over de knie ligt, die is van zo'n slechte kwaliteit dat de minste druk of wrijving voor wonden zou zorgen, dus hij denkt dat hij hier misschien iets kan aan verhelpen, door huid beven de knie en onder de knie met elkaar te verbinden, en dit over de knie te leggen, aanvankelijk wel beschermd door een gips die voorkomt dat de knie kan gebogen worden, en dit dan voor een viertal weken, als dat kon waar zijn, dan zou mijn probleem misschien toch nog kunnen opgelost raken, wie weet, maar hij wil toch eerst afwachten hoe het verder evolueert, ik zelf zie het niet zo gunstig in, ik vrees dat er met de tijd nog een stuk van mijn been moet geamputeerd worden om deze problemen in de toekomst te voorkomen. Ik hoop van niet natuurlijk want dan zie ik mij toch niet meer zo "makkelijk" recht staan zoals ik nu nog kan doen. Groetjes
Dag Ja het is zo, na vier maanden dat ik mijn liner draag ligt mijn knie terug open, vorige keer is ze open geweest van september vorig jaar tot juni van dit jaar tot het uiteindelijk terug dicht was. Dus dat waren 9 maanden van miserie, dat ik mijn oude prothe terug moest dragen, zonder mijn liner, maar die zo breed is aan de knie dat ik geen gewone broek meer kan dragen, gaat die miserie nu weer beginnen ik mag er niet aan denken. ik heb al wel een afspraak gemaakt met dr. Vranckx van het UZ Leuven maar die was er een hele week niet dus kan ik maar pas volgende week vrijdag naar hem toe, ik heb al wel het verband gebruikt waar het vorige keer mee genezen is, maar veel verandert het niet, in tegendeel het wordt nog groter, en is enorm verweekt het enige dat hier moet gedaan worden is de liner aflaten maar dan kan ik geen prothese meer aandoen en dus ook niet meer recht staan, dus dat zie ik even niet zitten. Dinsdag moet ik ook naar Pellenberg en daar zullen ze natuurlijk zeggen dat ik mijn liner niet meer mag aandoen tot de wonde terug dicht is. Ik was nu zo goed bezig, de kunesist komt 4 maal per week, ik ben met hem zelfs al een paar maal met mijn fiets gaan rijden, ik hoor je al denken met een fiets rijden met twee prothesen, en je hebt gelijk, maar het is wel een driewieler die al enkele jaren in de garage staat en waar ik ooit twee maal samen met mijn man eens een toertje gedaan heb, als ik nog maar één prothese had, en toen was het al moeilijk, ik heb wel een probleem om er op of af te raken, dat kan ik dus niet alleen, ik heb er een stop laten opzetten maar ik vind die niet meer, dus hij houdt de fiets tegen als ik er probeer op te komen, en ik moet zeggen het rijden valt al bij al nog redelijk mee, het is wel duwen maar ja zo traint ik mijn bovenbenen, in de hoop dat ze een beter sterker worden, maar nu heb ik gezegd dat hij best enkele dagen niet komt en dat ik mijn benen even laat rusten, ik weet niet dat dit een goed idee is maar dinsdag als ik van Pellenberg kom bel ik hem wel op. Ik stuur nog een foto van de drieling terwijl ze samen hun troley duwen. Groetjes
Enige update over toestand van zoon in Houston na doortocht Ike
Dag Ja ik heb gisteen nog een mailtje gehad van mijn schoondochter over hun toestand nu, zij logeren momenteel bij vrienden, er is geen enkel hotel waar ze terecht kunnen, ze waren bij een ingeschreven maar die belden af om te zeggen dat het dak te zwaar beschadigd was en dat ze nog 2 a 3 weken moesten sluiten. Donderdag gaan ze naar een huis van andere Belgische vrienden die voor enkele weken naar Belgie komen en dan mogen ze logeren in hun huis, tot ongeveer eind oktober. Intussenteid gaan ze proberen hun spulletjes die nog goed zijn met een verhuiswagen over te brengen naar een storytchroom, op 2 november vertrekken ze toch op zeiltocht voor 6 weken, en dan komen ze naar Belgie want het project in Amerika loopt ten einde, het zal een maand vroeger zijn dan voorzien, maar ja dat is dan maar zo. Of hij terug kan gaan werken weet ik nog niet daar is alleszins in de mail of aan de phone niet over gesproken.. Ik hoop dat ze het voor de laatste maand ze daar nog verblijven een leuke tijd doormaken en niet te veel problemen meer kennen onderandere met de verzekering want die zou ondertussen ook al moeten geweest zijn, ik hoop voor hun alleszins het allerbeste. Groetjes
Dag Zoals ik al vertelde in mijn vorig bericht, was mijn zoon geévacueerd van zijn woonplaats aan de Bay van Galveston, hij logeerde bij vrienden, maar vermits ze geen electriciteit hadden zijn ze naar San Antonio getrokken, zo'n 4 uur rijden van hun woonplaats, maar eenst zijn ze gaan kijken hoe het gesteld was met hun huis, ze hadden zoveel mogelijk boven gezet omdat ze vreesden dat er van de bay veel water zou binnenkomen, er is inderdaad een deel binnengekomen zo'n 20 cm. water, maar dit was al weg, ze zagen wel aan de muren hoe hoog het gestaan had, maar grote delen van het dak zijn verdwenen, en het water is met bakken binnen gekomen, en al het gerief dat ze boven gezet hadden om te beschermen is zo goed als naar de vaantjes, hun lederen wit salon is helemaal doorweekt, ook zijn muziekinstallatie en benodigdheden is vol met water, hun bed is drijfnat, dus het huis is onbewoonbaar, ze zitten nu nog in San Antonio omdat ze daar electriciteit hebben, dus ze kunnen mailen en hun telefoon opladen, maar ze blijven er niet lang meer , ze willen zo vlug mogelijk met een verhuiswagen naar hun huis om te redden wat nog te redden valt, maar ze kunnen nog niet door te straten want die liggen nog bezaaid met rotzooi van de daken, takken en al andere dingen waar ze dus onmogelijk door kunnen , en dan zouden ze gaan logeren bij een vriend van hem, mar hoe het nu verder moet dat wisten ze nog niet, er moet eerst electriciteit komen en dan zien ze wel. De eigenaar van de woning was niet te bereien, die zat in Mexico, en de verzekering was niet te bereiken. Gaan werken kan hij ook niet want de firma heeft ook geen electriciteit. ik hoop dat ze gauw een oplossing vinden, zoniet moeten ze maar naar huis komen, maar ik denk niet dat hij dit vlug zal doen, hij is tenslotten pas thuis geweest, ze waren nog maar een kleine week terug ginder als dit gebeurde, 3 jaar geleden zijn ze ook moeten geévacueerd worden, maar dan hadden ze geen schade op gelopen omdat de storm op het laatste moment afgeweken was, maar tweemaal geluk hebben zou vermoedelijk iets te veel gevraagd geweest zijn. Het valt in ieder geval niet mee, wetende dat ze in de problemen zitten en je niets kunt doen. Ik hoop echt dat alles gauw in orde komt. Groetjes
Dag Waarom schrijf ik hier nu over, omdat mijn zoon daar woont, hij is vrijdagmorgen geévacueerd van zijn woonplaats naar een hoger gelegen plaats bij vrienden ver van het water, gisteravond belde hij om te zeggen dat ze ok zijn maar, het huis waar ze verblijven heeft geen schade ondervonden enkel de tuin zou naar de knoppen zijn, maar hij weet dus niets hoe de toestand is bij huis, zij hebben geen electriciteit net zo min als 4 miljoen andere mensen, dus ze weten eigenlijk niets van hoe erg het in hun streek is, maar wij weten het wel, ik heb gisteren heel de dag gekeken op CNN en heel de kust is dus overstroomd, veel huizen zijn met de grond gelijk gemaakt, maar of zijn huis hier bij is ja dat weten we niet, ze hebben wel alles zo veel mogelijk naar boven geplaats van meubelen en waardevolle spullen, maar als hun huis weg is hebben ze dus ook niets meer. Ze voorspellen zelfs dat er nog een muur van water van 4 meter hoog afkomt op de kust van Texas, dus ik heb hem maar gezegd dat ze nog niet mochten gerugkeren, hij kon wel mobiel bellen maar niet lang natuurlijk want ze kunnen hun telefoon niet oplaten, ik hoop dat ze gauw hulp krijgen, want hoe moeten ze aan eten geraken, tenslotten moet je ook niet naar een resaurant gaan want die kunnen ook niets doen zonder power, wat een toestanden, ik hoop echt dat alles nog meevalt voor hun, maar ja wat denk je ik ben daar toch serieus mee begaan, en we kunnen van hieruit ook niets doen, ik hoop dat hij straks belt met meer nieuws. Groetjes
Dag Ik hoor weer niets meer in mijn rechter oor, begin van het jaar als ik naar het ziekenhuis moest voor het verplaatsen van mijn electrode was ik er s'morgens mee opgestaan, maar in de loop van de tijd is het terug open gegaan, ik weet wat het is ik heb dit al een paar maal gehad, er zit een stop, en die moet er uit, ik heb al mijn huisdokter gebeld, maar die stelde dus eerst druppels voor cerubex of zoiets, maar ik heb dit vroeger al eens geprobeerd en ik werd daar misselijk van, dus daar begin ik niet meer mee, hij stelde dan voor een afspraak te maken met een specialist neus keel en oor, ik heb dit gedaan maar moet nog wachten tot 2 september , dus dat is nog tien dagen, het is wel lastig, het is lijk heel de rechterkant van mijn hoofd verdoofd is, dus ik zal het nog even moeten verdragen er zit niets anders op. Gisteren is mijn schoondochter van Amerika langsgeweest, we zijn samen een grote wandeling gaan doen, ik met mijn shoppper en zij te voet, we zijn dan een leklkere pannenkoek gaan eten, ik met suiker en boter, en zij met appelen en calvados, maar ze vond dat er te weinig calvados in zat, maar het was toch lekker, de pannenkoeken waren wel vrij groot, dus s'avonds moest ik niet meer eten, ik zat nog goed vol. Vandaag komt mijn zoon af van Amerika, het is een jaar en 4 maanden dat ik hem niet meer gezien heb, volgens de foto's is hij wel een beetje verdikt, dit mocht wel, want hij is altijd heel mager geweest, en hij is toch wel vrij groot, 1,88 meter, dus dit is zeker niet klein, ik ben echt blij dat ik hem eindelijk nog eens te zien zal krijgen, zondag gaan ze eerst naar mijn andere zoon naar de kindjes kijken, hij is tenslotten peter van een van de drieling, en dan komen ze zondagavond naar hier en blijven ze uiteraard ook slapen. Groetjes
Dag Ik heb gekeken van wanneer het geleden is dat ik nog iets aan mijn blog heb toegevoegd, en ik schrok een beetje, het is reeds geleden van 27 mei 2008, terwijl we reeds 13 augustus zijn, niet normaal, ik weet ook niet hoe het komt maar ik had er altijd maar geen zin in, eigenlijk had ik in niets geen zin, enkel in een beetje video poker spelen op de computer, maar dat kost uiteindelijk zoveel geld dat ik er noodzalelijkherwijze moet mee stoppen, het kost teveel, en winnen kan je ook al zo weinig, en als je al eens wint, betalen ze je geld niet uit, dus dit is gedaan. Ik ben inderdaad 2 weken in Pellenberg geweest maar dit is een afknapper van jewelste geworden, het enige dat ze met mij gedaan hebben is een beetje gangrevalidatie, met mijn voorlopige prothese en mijn liner, eerst tussen de baren dan met een looprekje en dan met een rolator, geen kuné, geen ergo, geen sport, geen begeleiding van geen enkele aard, als ik dan vroeg hoe dit kwam kreeg ik als antwoord dat er geen stagiairs waren, dit was trouwens ook de reden dat ik niet ambulant mocht komen, hetgeen ik uiteraard veel liever gedaan had, uiteraard niet met taxi Hendriks, want die zijn veel te duur, maar met mijn eigen auto. Dus voor mij waren dit veertien verloren dagen, ik moet dan wel de kinesist thuis laten komen 5 of 3 maal per week, maar mijn definitive prothese die ik uiteindelijk na een paar weken gekregen heb, was altijd maar niet goed, ik kon ze niet goed aandoen, mijn voet stond te veel naar buiten, en ik sloeg door mij knie langs de binnenkant, dit kan toch niet goed zijn, ik heb dan terug een afspraak gemaakt in Pellenberg om ze aan te passen, en nu is ze beter, ik heb dan uiteindelijk maar de kinesist gebeld die ze mij van Pellenberg hadden voorgesteld. Vorige week is hij voor de eerste keer gekomen, en hij begint met vijf maal per week, maar woensdag was het zo warm en heb ik afgebeld, dan ben ik met mijn shopper een grote toer gaan doen, en ben ik een paar uren weggeweest, ik heb er echt van genoten. Hij doet oefeningen met mij om mijn benen wat te versterken, hij geeft mij ook massage voor mijn rug, waar ik volgens de dokter een spier heb die constant in kramtoestand is, enfin het bezorgt mij enorm veel last, en ik hoop dat dit toch een beetje zal verbeteren met die massage, verder doe ik ook loopoefeningen met hem. Maar nu met dit slechte weer zit ik weer thuis, ik moet nog eens een bezigheid vinden die mij volledig inpalmt, maar voorlopig is dat nog niet zo, nu met die olympische spelen heb ik wel genoeg afleiding, maar ik voel mij zo nutteloos, ik ben ook terug aan het breien geslagen, voor mijn oudste kleinzoontje. Een debardeurtje met wol die ik nog liggen had. Groetjes
Dag Mijn man is 12 dagen naar het buitenland geweest, hij had wel goed voor mij gezorgd, dat ik het meeste van hetgeen ik nodig had, in huis had gehaald, maar na een paar dagen kwam ik toch zonder kateten te zitten, het is geleden van als mijn tweede been is afgezet dat ik zelf nog boodschappen gedaan heb, eigenlijk is dat een beetje mijn man zijn schuld, elke keer ik iets nodig heb en ik wil het zelf gaan halen houdt hij mij tegen en zegt dat hij dit zelf wel zal doen. Ik denk dat hij niet graag heeft dat ik buiten ga met mijn rolstoel, maar ik kan mij toch nog behelpen, ik rij met mijn aangepaste wagen, in en uit de auto komen en de rolstoel uithalen is moeilijk maar als je het niet genoeg doet zal je het ook nooit voldoende onder de knie hebben denk ik dan. Er was toch wel veel veranderd ik het groot magazijn, maar ik vond wel alles makkelijk wat ik nodig had, ik kwam zelfs een oude kennis tegen die ik al jaren niet meer gezien had, ze nodigde mij onmiddellijk uit om bij haar te komen koffiedrinken om een beetje bij te babbelen, ik zal dit toch nog even in beraad houden. Maar ja zo kom ik niet meer buiten he, of het is alleen om op controle te gaan naar het ziekenhuis in Leuven of Pellenberg, Het wordt hoog tijd dat ik terug op mijn eigen benen kom te staan, letterlijk en figuurlijk. De wonde aan mijn knie is eindelijk dicht, van in september, ontstaan als gevolg van de liner van mijn prothese, dus voor die wonde dicht was mocht ik die liner niet meer aandoen, dus 14 dagen geleden hebben ze beslist dat ik mocht beginnen met de liner terug aan te doen, maar heel geleidelijk opbouwen, beginnen met een half uur per dag tot tenminste 3 uur per dag, wel mijn knie beschermen met een tegaderm, om het vrijwen te voorkomen, maar mijn prothese kreeg ik nog niet mee, dus s'avonds als mijn prothesen af waren heb ik dan mijn liner aangedaan tot ik ging slapen rond 1 uur. Knie blijft ok, gisteren terug op controle en nu is beslist dat ik best terug een paar weken binnen ga voor revalidatie, ik denk echt dat dit nodig is want inu bijna 5 maanden na die operatie van 2 januari, waardoor ik die verlamming gekregen heb, heb ik niets meer gedaan, ik kan met moeite een beetje recht staan maar mijn benen slagen paraplu, omdat ik er geen cotrole over heb, en geen coordinatie, dus ik hoop echt dat dit toch wat kan verbeteren, maandag ga ik dus binnen, op hoop van zegen. Groetjes
Dag
Dag
Dag
