Dag Ja eindelijk ben ik bij de oogarts kunnen gaan, de periode dat ik in Gasthuisberg lag? dus van 31 oktober tot 12 december 2008, had ik al een afspraak gevraagd, maar dan moest ik wachten tot in maart voor ik een afspraak kon krijgen, nu is het mij uiteindelijk gelukt na toch twee maanden wachten om in St Rafael terecht te kunnen bij de oogarts, want ik ondervind dat mijn ogen hoe langer hoe slechter worden en dan vooral mijn linker oog vaar ik in 2006 een nieuwe lens heb ingeplant gekregen tengevolge van cataract, als ik mijn rechter oog dicht doe en alleen met mijn linker oog kijk zie ik niets dan sneeuw, dat kan dus niet goed zijn. Mijn schoonbroer zegt dat hij dit ook gehad heeft, en dat dit bij hem nastaar was, dit kan optreden na een lensoperatie tot zelfs enkele jaren later, maar dat zou dus makkelijk kunnen verholpen worden met een laserbehandeling. Ik ben eens benieuwd. Als we daar toe kwamen zat het er enorm veel voll volk, er zat zeker wel 100 man te wachten voor de oogarts, ik kon alleen maar hopen dat die niet allemaal voor dezelfde dokter waren want dan zaten we er nog lang, maar het viel allemaal redelijk mee, er werden eerst allerlei onderzoeken gedaan, en dan uiteindelijk kwam ik bij de professor, ik dacht dat het nastaar zou zijn , ik had dit trouwens opgezocht op internet, maar dat bleek niet zo te zijn, nu blijkt er vocht achter de lens de zitten, en daarvoor moet ik niu gedurende een maand 6 maal per dag druppels in mijn oog doen, en dan zou hij zien, of het ermee beterde of niet en wat er dan verder nog kon gebeuren, hij sprak hij van een inspuiting of operatie, maar dat zien we dan wel weer, enfin na een week zorgvuldig mijn druppels te hebben ingedaaan ken ik niet zeggen dat er al iets verbeterd is, maar ik wanhoop nog niet. Morgen moet ik wel naar Pellenberg, en natuurlijk met de auto rijden is wel een probleem want ik kan de borden nieet meer goed lezen, maar het zal nog wel lukken. Groetjes
Dag Ik ben blij dat het toch al een beetje minder warm is buiten, maar natuurlijk nu zit de warmte binnen. Maar vanaf morgen zal het wel een beetje beter aanvoelen, nu kunnen we met ventilators de warmte nog een beerje temperen. Ik zou toch niet graag wonen in het land waar het een heel jaar door in de 30 graden warm is zoals in Thailand, miin zoon heeft daar 6 jaar gewoond, wij zij er dan ook 5 maal naartoe geweest, maar dat is nog iets anders dan er constant wonen, maar zij hadden natuurlijk wel aircondition, maar hier hebben we dat niet. Vorig weekend zijn we een paar dagen even weg geweest, mijn man moest eens terug naar Frankrijk, eerst wilde hij naar de streek van de Bourgonje, want hij wilde in Saint Amour met de hand beschilderde potten gaan halen, ik heb hem er gelukkig kunnen van overtuigen dat we er nog geen nodig hebben en dat dit veel te ver was om in een paar dagen te doen. Ik zei dan laat ons eens naar Straatsburg gaan, we wisten daar in de buurt een leuk hotel, in een kasteel, Le Chateau de L'ile, en voor zover ik mij kon herinneren was er een aangepaste kamer voor gehandicapten, want dat is natuurlijk altijd ons probleem, wij meoten altijd in de duurdere prijsklasse van hotels gaan omdat alleen die een aangepaste kamer ter beschikking hebben, en dan moet je nog geluk hebben dat ze niet is ingenomen, maar nu hadden wij geluk ze was vrij. Zaterdag om 10 uur zijn we vertrokken, hij wilde eens een verre rreis doen met zijn nieuwe wagen, want die moest gerodeerd worden, we werden langs alle kanten bestookt met het bericht dat er enorm veel files zouden zijn op alle wegen want het laatste weekend van juni, dat kon niet anders, rond Luxemburg gaf zijn GPS aan dat er vertraagd verkeer zou zijn, maar niets geen enkele vertraging of geen enkele file tegengekomen, heel rustig kunnen doorrijden, We waren rond 5 uur in het hotel, de kamer was ok, maar de badkamer en dan vooral het toilet viel voor mij tegen, het was lager dan mijn rolstoel en er was maar één baar voorzien redelijk ver en hoog bij het toilet, ik geraakte op het toilet, maar geraakte er alleen niet af, mijn man heeft mij elke keer moeten helpen, die zat daar wel niet mee, maar ik wel. De dag van aankomst heeft het wel veel geregend, maar zondag en maandag was het prachtig weer, zondag hebben we een tijdje rongereden en enkele plaatsen gaan gezoeken, en de maandag hebben we eerst shopping gaan doen in Straatsburg, daar was alles al in solden, dus even van geprofiteerd terwijl ik de kans had, en dan terug naar huis, om dan uit Luxemburg te raken hebben we bijna anderalf uur stilgestaan in een file, niet te doen, dus in plaats van om 6 uur terug thuis te zijn was dit maar 8 uur, maar ik moet zeggen hij heeft wel enorm succes gehad met zijn wagen, overral werd hij bewonderd. En fier dat hij was. Het is een prachtige wagen donkergroen van kleur, mat beige lederen zetels en air co, hij reed heel zacht, op de autostrade heeft hij een paar maal op zijn staart geduwd tot 180, ik voelde het nog nooit, ja hij moest gerodeerd worden, hij heeft dit gelukkig maar korte eindjes gedaan, wij wilden natuurlijk ook niet geflitst worden, maar alles is goed verlopen, om in de auto te gaan kon ik mij rechttrekken en dan laat ik mij vallen en dat komt goed, maar er uit komen lukt mij niet om recht te staan dus helpt mijn man mij uit te auto te trekken op mijn rolstoel, en dat gaat zo ook Groetjes
Dag Ondertussen ben ik al een week terug thuis van Pellenberg, ik kan niet zeggen dat er al heel veel veranderd is, ok ik kan terug recht staan, maar het is en blijft verschrikkelijk moeilik, ik ben ook bang om te vallen. Het is niet makkelijk het is elke dag een gevecht bij wijze van spreken mat mijn twee prothesen, vooreerst om ze aan te doen, dit is al moeilijk, ik heb er ook een lange tijd voor nodig, je mag toch elke dag tenminste een uur rekenen om mij te wassen en miijn prothesen aan te doen, ik moet die eerst door mijn broek steken alvorrens ik die kan aan doen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Ook als ik wil rechtstaan moet ik er mijn kopje goed bijhouden, eerst proberen recht te staan met mijn linker been, maar dit is maar eventjes want dit is zeer zwak en ik zak door mijn knie, dan mijn rechter prothese blokkeren, en die hapert dikwijls, dan mijn linker prothese blokkeren door mijn knie naar achteren te drukken, en dan sta ik recht, maar wel op twee zwakke benen, want ik sta te swalpen op mijn benen.. maar als ik mij goed vast hou dan kan ik wel enkele stapjes zetten. Gisteren zijn we naar de carrefour geweest, ik zeg tegen mijn man ik zal zelf wel rechtstaan om in de auto te gaan, en dat lukte maar dan moest ik gaan zitien en dat is andere koek, eerst mijn linker been lostrekken, want gewoonlijk trek ik maar ene kant los, en dan de rechter kant, maar dan gebeurde het, ik viel als een blok naar beneden, op de rand van de auto en het deed geen deugd, maar die auto is ook zo laag, maar er uit komen lukte mij absoluut niet dus heeft mijn man mij maar moeten pakken om op mijn rolstoel te zetten., als ik dan terugkwam heb ik mijnj prothesen niet losgetrokken en mij zo op de zetel laten vallen en dat ging ook zonder mij pijn te doen. Ik zal nog veel moeten oefenen morgen bel ik mijn kinesist op om drie maal per week te komen om mij te helpen en dan zal het wel beter gaan hoop ik, want als ik alleen ben durf ik toch niet veel en mijn man is altijd de hele dag naar de bureau, hij moet dat niet meer doen maar hij kan het niet laten. Groetjes
Dag Ja vandaag moesten we gaan stemmen, ik begrijp er niets meer van, de CD&V die twee jaar niets gedaan hebben, maar dan vooral in de federale regering, winnen fors, zijn de mensen blind of wat, ik begrijp hier niets van, enfin mijn stem hebben ze in ieder geval niet gekregen, wel de NVA, je ziet wel dat die de CD&V niet nodig hebben om te scoren, nu kunnen ze tenminste hun stempel beter drukken op het geen waar ze voor staan, het vlaams belang heeft fors verloren, dit is logisch, die kunnen toch niet mee regeren, dus waarom zou je daar moeten blijven op stemmen, er zijn nu tenminste alternatieven, met alle respect.
Ondertussen begin ik morgen mijn vierde week in Pellenberg. Ik had gehoopt dat drie weken genoeg zouden geweest zijn maar het blijkt niet het geval te zijn, ik kan nu al beter recht staan, maar durf het nog niet altijd, vb. om naar het toilet te gaan ben ik nog bang, omdat ik mijn prothesen moeilijk kan lostrekken, en ik toch plaats genoeg moet hebben om te kunnen gaan zitten, natuurlijk iemand die dit niet heeft begrijpt hier niets van, maar neem het maar van mij aan, het is en blijft moetlijk, deze week probeer ik toch met een looprekje te stappen en dan zien we wel dat ik dan thuis met mijin kinesist verder kan werken, er is één pluspunt ik heb nog geen wondjes en mijn knie houdt het tot hiertoe vol, ik bescherm ze wel altijd met een verband, ik vermoed dat ik dat wel zal moeten blijven doen, en hoop toch dat ik in de toekomst toch terug met mijn auto boodscappen kan gaan doen zonder al te veel problemen, en dat ik makkelijker mijn rolstoel kan in en uit mijn auto krijgen. Mijn man heeft het hoe langer hoe moeilijker om alleen thuis te zijn, natuurlijk het is zo druk in de bureau en al hij dan thuiskomt moet hij alles nog zelf doen, boodschappen doet hij anders ook maar hij zegt voor mij alleen is dit niet zo leuk, hij wilt dat ik zo vlug mogelijk definief kan thuisblijven, het weinig dat ik kan doen is in zijn ogen toch nog alitjd de moeite, en dat doet mij wel plezier, maar ik voelde mij wel triest als hij vorkge week belde en zijn beklag deed. Het is wel aangenaam om te weten dat je gemist wordt. Dus we leven nog maar eens op hoop, maar nu toch met een klein beetje meer hoop dan voordien. Groetjes.
Dag Ja nu heb ik een lang weekend, ik ben al thuis van woensdagavond rond 7 uur, vermits het gisteen Ons Heer Hemelvaart was en vandaag zondagdienst in Pellenberg, mochten wij van woensdag al naar huis, en moeten we maandag morgen pas terug zijn, tenminste ik moet maandag terug zijn, de meesten komen al zondagavond terug binnen, ik vraag niets maar ga gewoon maandag morgen terug, er is nog niemand die mij gezegd heeft dat ik dat niet mag, maar waarom zou ik zondagavond binnen gaan ze moeten aan mij toch niets doen, want ik doe alles zelf, niet makkelijk maar ik wil het liever zo. Normaal was ik van plan om gisteren mijn strijk te doen, maar woensdag belde mijn zoon om ons uit te nodigen voor een barbeque, hij had pas een nieuwe bbq gekocht en moest dit natuurlijk uit testen, het is zo een grote die op gas werkt, ik moet zeggen een mooi stuk. Ik mocht mijn prothesen meenemen maar mocht die nieuwe nog niet aandoen, ik heb dit wel gedaan, maar heb het mij enorm beklaagd, wij hadden eerst verschrikkelijk lang in de file gehangen, we zijn hier om 10u15 vertrokken en zijn pas om kwart om een toe gekomen, een afstzand die we normaal in maximaal een uur afleggen, maar het was wel de moeite op de autostrade van af Aalst stonden we in de file tot in Gent, dan zijn we maar van de autostrade afgereden, enfin wat wil je een lang weekend en prachtig weer iedereen wilde naar de kust. Na een paar uur kon ik het niet meer uithouden en heb ik mijn linker prothese moeten uitdoen, ik werd zowat slecht van de pijn, onvoorstelbaar, nadien was het iets beter. Ik zag er eerst wel tegenop om er naartoe te gaan, maar ik ben toch blij dat we geweest zijn, zo was ik er eens tussenuit en nog eens met de familie samen. We hebben een heel leuke namiddag gehad met de kleinkindjes, en het was lekker om te eten, niettegenstaande dat ik niet erg ben voor bbq, viel het toch nog mee. Rond half zes zijn we terug vertrokken, bang om weer in de file te hangen, maar dit viel heel goed mee, niks file, we hebben heel goed kunnen doorrijden en waren o minder dan een uur terug thuis, wel moe maar voldaan, maar mijn was is dus blijven staan, mijn werkvrouw is dan vandaag geweest en een nieuwe was is er nog bijgekomen maar ik heb nog tot maandag om hier komaf mee te maken, dus dat komt wel in orde. Ik zet er nog een foto bij van de drieling voor hun tweede verjaardag. Groetjes
Dag Ja ondertussen ben ik al een week in Pellenberg geweest, vanaf dinsdag morgen mocht ik mijn prothesen aandoen, ze legden dan een speciaal kussen in mijn rolstoel, en de bedoeling hiervan is als ik de beweging doe om rercht te staan, en het kussen komt onder mij omhoog en duwt mij dan als het ware recht, dan moet ik eerst zorgen dat mijn rechterprothese blokkeert aan de knie en dan moet ik mijn linkerknie zo ver mogelijk naar achter trekken, dus zo ver mogelijk proberen miin knie te strekken, tot het systeem klikt en ik min of meer kan blijven staan, dan probeer ik een paar passen te zetten, tussen de baren weliswaar, maar simpel is dat toch niet, ik heb de indruk dat mijn rechterbeen korter is en als ik probeer mijn rechtervoet te verplaatsen komt mijn voet los en zweeft hij een beetrje heen en weer, dus dat geeft niet zo'n veilig gevoel, maar ik denk dat ik het nog een beerje zal moeten gewoon worden, de bedoeling is natuurlijk dat ik het thuis alleen kan en zonder hulpmiddelen, alhoewel ze zouden voor mij zo'n kussen bestellen en aanvragen bij het Vlaams Fonds, en dan zouden ze er een systeem opzetten dat blokkeert als ik mijn transferst moet doen, vb. om in bed te gaan anders komt dit omhoog en is het veel te moeilijk om over te schuiven, en als ik dan wil recht staan heb ik maar op een knop te drukken om het systeeem terug in werking te zetten. Het ambetantste in Pellenberg is dat je daar een hele dag moet zitten en dat er eigenlijk maar hoogstens een paar uur met jou gewerkt wordt, dat vind ik wel rot, voor een paar weken gaat dit nog maar als het langer zou moeten duren zou ik toch liever ambulant gaan tegen het uur dat ze mij kunnen helpen, ik zal er alleszins voor pleiten maar of het mij zal lukken weet ik nog niet, afwachten maar en hopen dat het rechtkomen en een paar stappen zetten mij lukt. Ik zet er nog een foto biij van pasen als we de drieling hun tweede verjaardag gevierd hebben. Groetjes
Dag Ik heb al duizend keer gezworen dat ik nooit meer naar Pellenberg zou gaan voor revalidatie of wat dan ook, maar ik kan ook deze keer mijn belofte niet waar maken. Vorig jaar ben ik er 14 geweest in juni maar dit was een zeer slechte ervaring want er waren geen stagiairs en niemand heeft naar mij omgekeken. Vorige week donderdag ben ik er dus geweest om mijn prothese te passen nadat ze er het systeem hadden in geplaatst dat de knie moet blokkeren, ik schrok, de vorige keer dat ik ze zag was ze helemaal afgewerkt en klaar om dragen, maar dat ging dus niet, nu was ze volledig terug ontmanteld, en het zag er helemaal niet zo goed uit, ik moest dan proberen om recht te staan, maar dat was gewoon een ramp het lukte mij van geen kanten, maar ja met een gebogen knie waar absoluut geen kracht meer inzit is dat ook niet zo evident, twee mannen hebben mij dan recht getrokken en dan lukte het wel, maar het is natuurlijk niet opportuun om dat in mijn eentje thuis te proberen en nog vallen op de koop toe waar ik nog een breuk bij kan oplopen, dit moeten we natuurlijk ten allen prijze vermijden. Dus ja ik stond allang op de wachtliijst en na telefonisch contact met dr. Kiekens werd de opname nu bevestigd, nog niet voor deze week, maar gisteren hebben ze gebeld van Pellenberg om maandag binnen te komen. Ik heb dan heksentoeren moeten uithalen om een vervoermaatschappij te vinden die mij kan wegbrengen, want met mijn kapotte schouders ga ik niet de hele week met mijn gewone rolstoel rondrijden, maar wel met mijn electronische rolstoel, en het is mij toch gelukt, maandag komt het Vlaams kruis mij ophalen, het zal mij wel weer veel geld kosten rond de 100 , maar ja DAV kon niet, ik heb al een afspraak met Prof. Debeers voor mijn schouders, dus dat komt goed uit, mijn trip van Pellenberg vrijdag is ook al geregeld, wel om 11 uur in de voormiddag, dat gaan ze niet leuk vinden maar het kan niet anders. Natuurlijk vandaag moest mijn werkvrouw komen, om 9u45 was ze er nog niet dus ik belde haar, en ze ging mij juist bellen dat ze niet kwam deze week, want haar zussen en broer waren nu afgekomen om bij haar te komen schilderen in plaats van volgende week, dus ja dan moest ik natuurlijk zorgen dat mijn was gedaan werd, ik had gisteren nog maar alles gestreken, dus dat wordt morgen terug strijken, ik kan dit zelf insteken, ik bind de was zoveel mogelijk samen in een tafelkleed en gooi dit naar beneden, dan moet ik helemaal langs de voordeur rond gaan om in de garage te geraken, want als ik niet kan staan kan ik ook mijn trapliften niet gebruken ik raak er gewoon niet op, dus dat wordt enkele keren rond riijden, en dan moet mijn man maar vanavond de mand naar boven brengen, dus het is niet onmogelijk maar een beerje omslachtig, maar voor te kuisen daar heb ik natuurlijk een veel groter probleem mee, dat kan ik niet van uit mijn rolstoel, maar zo vuil is het nu ook nog niet dus een weekje kunnen we wel wachten. Dit is voorlopig zowat het belangrijkste wat er vandaag is gebeurd. Groetjes
Gisteren eindelijk voor mijn prothese naar Pellenberg geweest
Dag Ja eindelijk is het gelukt vorige vrijdag had ik nog eens gebeld voor mijn prothese of ze nu nog niet klaar was, en wonder boven wonder ze zeiden me dat ze klaar stond, waarom konden ze mij dan niet opbellen zoals ze beloofd hadden, enfin ik mocht een afspraak maken en dit kon dus niet voor donderdagnamiddag, omdat het zo druk was, dus gisteren was het dan zo ver, maar het was wel een sereuse domper als ik probeerde recht te staan, het lukte mij gewoon niet, je mag niet vergeten ik kan dus mijn linker knie niet meer strekken, nu hebben ze die prothese gemaakt zodanig dat die blolkkeert op een bepaald punt, maar dat punt ligt op 40 graden van normaal, dan hebben ze mij met twee mannen recht getrokken en dan lukte het wel, maar alleen ga ik dit nooit kunnen, en zeker thuis alleen proberen zit er dus niet in, dus ik sta al heel lang op de wachtlijst voor opname, en dat zal nu dus werkelijkheid moeten worden, telefonisch contact met de dokter, zal het nog niet voor volgende week zijin, ik hoop alleen dat ze weer niet wachten tot juni want dan is er weer geen enkele stagiair en kijken ze naar mij weer niet om net als vorig jaar in juni, ik ben daar dan 14 dagen geweest en niemand heeft naar mij omgekeken, het enige dat ik er gedaan heb was een paar maal per dag tussen de baren lopen met mijn twee prothesen, maar nu zal het toch nog iets anders zijn, ik hoop toch maar dat er geen verdere amputatie van komt, alhoewel. Nu gaan ze proberen met zo'n speciaal kussen, als je op een knop drukt komt dit recht en helpt dit bij het rechtstaan, ik ben eens benieuwd of het dan zal lukken, in ieder geval ik hou de moed er toch nog even in. Groetjes
Dag Ja de drieling is 2 jaar geworden, al van 2 april, maar vorige zondag waren we pas gevraagd om te komen om hun verjaardag in de verf te zetten, wij dat wil dan zeggen ik en mijn man, mijn schoonzus en haar man, want de meters en peter s waren de vorige week al uitgenodigd om hun verjaardag te vieren en allemaal samen zou een beetje te veel geweest zijn, het was redelijk goed weer en we hebben heel de tijd op het terras gezeten, het tochtte wel een beetje maar daar moet je dan maar tegen kunnen, Sylvia had een schuifaf gekocht die wij dan moeten betalen, en voor mijn schoonzus had ze een tafel en stoeltjes gekocht, ze hebben dat samen allemaal in elkaar gezet, en het was leuk. Silvia had chili con carne gemaakt, ze wist dat er bij mijn man diabetes type 2 vastgesteld was, enfin bij zijn checup van veertien dagen geleden, wat voornamelijk bedoeld was om te weten hoe de toestand van zijn hart was, en dat bleek wonderwel goed te zijn, hebben ze bij bloedonderzoek ontdekt dat ziijn suiker veel te hoog stond, 276 waar dit normaal maar rond de honderd moet zijn dus hij moest naar een specialist voor endocrinologie om te bepalen wat er verder moest gebeuren, en zo moest hij dus ook naar een dietist om zijn dieet aan te passen, want het drinken van westmallen is sindsdien ook gedaan, en hij moet dus dieet volgen vooral om een beetje te vermageren, maar hij heeft daar dus blijkbaar geen probleem mee, en volgt dit dus op de voet, ik ben er echt verwonderd over ik had dit van hem niet verwacht, intussen is er al een tweetal kg. af en er moesten er maar een vijftal af, ik zou willen dat ik zelf ook zoveel moed had als hij, ik kan het roken niet laten, maar hij laat dit al vanaf zijn 40 jaar en blijkbaar zonder problemen, en nu is het al een week dat hij geen druppel alcohol heeft aangeraakt, ook zijn oefeningen doet hij plichtsbewust, elke dag een half uur op zijn home trainer, voor de televisie weliswaar, maar dat mag. Ik zeg chapeau, maar met de medicatie heeft hij een beerje problemen, als hij die pillen pakt voor de suiker voelt hij zich toch niet zo lekker tegen de middag, zo heeft hij er op mijn aanraden enkele dagen geen genomen en dan voelde hij zich terug ok, maar vandaag is hij toch maar terug gestart met de medicatie en deze middag voelde hij zich toch niet slechter, ik hoop dat het nu verder goed gaat. Silvia had dan ook een taart gebakken voor de drieling , ze mochten er eerst met hun vingertjes aan zitten en ze hebben er al het fruit dat er aan de zijkant aanplakte afgesnoept, en ze vonden het nog lekker ook. Het zijn echt geestige kindjes, maar qua karakter zegt mijn zoon alle drie verschillend, gelukkig maar. Quido zijn voetjes moeten in augustus terug geopereerd worden, ze zijn goed geweest tot nu, maar nu groeien ze terug naar binnnen en in augustus gaan zr die allebei rechtzetten en vastzetten en dan moet hiij 6 weken in het gips, dus hij zal niet kunnen lopen, dit zal erg worden want het is zo'n energiek kind, maar ja het is voor zijn goed, hij was tenslotten met twee klompvoetjes geboren, en vanaf de geboorten heeft hij in het gibs gezeten tot zijn 10 maanden, en dan later een operatie gehad aan de achillespees, maar nu moet er dus terug ingegrepen worden, dan zal het hopelijk in orde zijn voor hij naar het eerste studiejaar moet, en dat is toch belangrijk dat hij alles zal kunnen meedoen, het zal vermoedelijk geen voetballer worden, maar dat moet ook niet. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ik ben gebuisd voor de Vlaamse Zorgverzekering, ik haalde maar 30 punten op de 35, en je moet er 35 halen. Waarop ik gebuisd ben is het feit dat ik niet verward ben en niet dementerend, gelukkig maar, voor de rest was alles ok, maar dat ik niet verward was wist ze al als ze met mij een afspraak heeft gemaakt, ik begrijp dit toch niet meer, hoe veel problemen je ook hebt, maar als je durft vertellen dat je bepaalde dingen nog zelf wilt doen, hoe moeilijk dit ook is wordt je dus gebuisd en wordt je gestraft, ik zal dus van geen enkele vergoeding kunnen genieten, hoveel onkosten ik door mijn zware handicap ook heb. Ik moest het formulier eerst ondertekenen voor er ook maar iets was op ingevuld, ik deed dit zonder er bij na te denken, ik had dit beter niet gedaan, want achteraf had ik dit zeker nooit gedaan want ik was niet akkoord met de score, ik heb nooit gezien wat ze heeft ingevuld, ze vertelde mij gewoon dat ik maar 30 punten scoorde, dus onvoldoende om van de vergoeding te kunnen genieten. Dit is toch te gek voor woorden, ik was zo kwaad dat ik direct een brief gestuurd heb naar de verantwoordelijke van de zorgverzekering, dat ik die codering allesbehalve vindt en dat daar dringend in de toekomst moet aan gewerkt worden omdat mensen die er echt recht op hebben dit ook kunnen krijgen, het komt er dus op neer dat je eigenlijk niets meer zelf kan of wil doen om te kunnen trekken, dus mensen die proberen nog iets van hun leven te maken vallen gewoon uit de boot. Ik zou graag de mening hierover krijgen van andere mensen, en vooral van mensen die die vergoeding, ook niet krijgen om welke reden dan ook maar ook van mensen die die vergoeding wel krijgen en waarom dan wel. Ik vind dat ik bestolen wordt, en waarschijnlijk ik niet alleen. Als we nu met zijn allen hier proberen iets aan te doen kan het misschien in de goede zin nog veranderen. groetjes
Dag Een tijdje geleden moesten we terug onze 25 betalen voor de vlaamse zorgverzekering, dit moet trouwens iedereen ieder jaar doen, ik heb eens gebeld met die dienst om te vragen voor wie dit geld eigenlijk bestemd is, ik kreeg te horen dat dit voor zwaar gehandicapte mensen is, die veel hulp nodig hebben, ik zei maar ik krijg dit niet wie krijdt dit dan wel en wat moet je daar voor doen, hij heeft mij dan de papieren opgestuurd, ik heb die zorgvuldig ingevuld en een bijhorende brief ingesloten, vorige week kreeg ik dan telefoon van een sociaal assistente dat ze zou langskomen, en nu is dat toch wel vandaag, het is dezelfde sociaal assistente die vorig jaar hier al geweest was, voor die rekeningen van Hendriks die ik in de bus kreeg terwijl ik gedekt was door de mutualiteit,voor een totaal bedrag van 1000 , zij hebben mij beloofd dat ik 500 zou ontvangen als hulp om die rekeningen te betalen, maar tot op de dag van vandaag heb ik daar nog steeds niets van gezien, ze beweren wel dat ik het gekregen heb, maar ik vind er niets van terug. Onlangs kreeg ik terug telefoon van Hendriks waar die betalingen bleven, ik heb ze doorverwezen naar de mutualiteit, maar die beweren dat ik het zelf moet betalen, ik heb dan zelf gebeld met die mr. Vervoort en die werd zelfs een beetje kwaad, hij zou mij de bewijzen opsturen, ik heb hem dan een brief geschreven en nog eens de situatie uitgelegd dat ik het zo unfair vind, en dat hij de bewijzen maar moet opsturen, maar tot op de dag van vandaag heb ik nog niets gezien, ik heb al wel een rekening betaadd van 260 , maar op de rest zullen ze toch nog even moeten wachten, gisteren kreeg ik terug telefoon van Hendriks met de zelfde vraag, waar de betalingen bleven, ze hadden zelfs nog niet gezien dat ik al 260 betaald had. Ik vroeg aan de assistente of ze van ons nog niet genoeg wist, vorig jaar moest ze alles van ons weten, wat we verdienden, wat onze uitgaven waren, hoeveel water electriciteit we verbruikten enz. En het heeft allemaal niets opgeleverd, ik ben eens benieuwd wat ze deze keer te vertellen zal hebben. Het is wel een beetje ambetant dat ze deze middag komt, mijn twee zonen komen naar huis eten, ik heb gisteravond witloof in de oven met aardappelkoek klaargemaakt, dat ik het alleen nog moet in de oven zetten, maar ze komen tegen 1 uur terwijl die sociaal assistente al tegen 2 uur hier zal zijn. Het was wel even een koers met hindernissen gisteravond, terwijl ik mijn aardappelpuree aan het klaarmaken was, brandde mijn witloof aan, dan heb ik achteraf nog een paar stronken witloof apart moeten koken omdat ik een deel dat verbrand was moest weggooien, maar uiteindelijkl is het toch gelukt. Dus wens mij geluk deze namiddag, want ik heb zoveel onkosten en krijg van niemand financiele hulp, terwijl ik omzeggens niets meer kan doen zonder hulp. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ik kan niet meer recht staan met mijn prothesen, doordat ze mijn pees hebben weggesneden onder miin knie omdat die ernstig ontstoken was samen met de rest, kan ik mijn knie niet meer strekken, en als ik met mijn prothese wil recht staan lukt dit niet en zak ik door mijn knie, ook omdat mijn benen zo zwak geworden zijn door de druk op het ruggenmerg door die stomme cyste die daar zit en die volgens mij steeds groter wordt met meer druk op het ruggenmerg tot gevolg. Ik ben gisteren naar Pellenberg geweest, ik had een afspraak op de protheseraadpleging, en daar stond een nieuwe prothese helemaal klaar en afgewerkt op mij te wachten, een prothese met een bovenbeenstuk. Maar nu moeten ze die terug uit elkaar halen en een systeem opzetten dat toelaat om eerst te blokkeren voordat ik recht sta, net zoals aan de rechterkant, hoe dit in zijn werk zal gaan weet ik nog niet daarom hebben ze mij op de wachtlijst gezet voor opname en zal ik dat daar onder begeleiding moeten leren, ik hoop dat het mij toch zal lukken, maar het zal niet simpel zijn. Zo verlies ik met de dag meer functies die ik niet meer kan doen, wanneer gaat dit proces eens stoppen? Groetjes
Dag Ik heb gisteren met mijn zus gebeld, ik moet zeggen het was een hele tijd geleden, mijn zus heeft MS maar gelukkig in een lichte vorm, ze heeft het reeds van haar 18 jaar maar kon nog alles doen, enfin ze was er alleszins nog veel beter aan toe dan ik, maar van haar 50 jaar werkt ze niet meer, en krijgt ze een pesioen, omdat ze MS. heeft, In het verleden heeft ze al enkele keren een opstoot gedaan, dan werd ze telkens opgenomen voor een behandeling met cortisonen, en gelukkig elke keer er toch weer goed doorgekomen zonder bijkomende uitval of zo, nu heeft ze een paar maanden geleden een zware opstoot gehad, terwijl ze in vakantie was in Spanje, ze is eigenlijk vanaf de trein naar het ziekenhuis gegaan, enfin ik zeg gegaan, maar eigenlijk kon ze dit niet meer zegt ze, ze heeft dan een maand in het ziekenhuis gelegen en twee maanden in het revalidatiecentrum, nu is ze terug thuis en het gaat redelijk goed met haar, volgens mijn andere zus had ze een zware depressie omdat ze niet meer naar buiten kan hetgeen ze gewoon was, en vroeg ze constant naar mij, maar waarom ze mij dan niet belt weet ik niet, het is altijd ik die naar iedereen moet bellen, naar mij belt er niemand, enfin ze was zo content dat ik belde, ze gaat weer alle dagen naar buiten, maar nu niet met haar brommer maar met haar shopper die ze van de mutualiteit gekregen heeft, dus geen enkel probleem, thuis loopt ze rond zonder steun, ze kan wel geen wasmand dragen zegt ze, ja zeg sorry, ik kan dat nog niet als ik zit, ze heeft hulp van alle kanten, dus ik zie niet echt een probleem, dus ik denk dat ze tegenover mijn andere zus toch een beetje overdreven heeft, enfin zo veel te beter. Mijn zoon en schoondochter zijn van vrijdag terug van Thailand, en komen dit weekend naar huis, vanaf zaterdag tot zondag, het is nu nog maar een maand geleden dat ik ze nog gezien heb, en niet een jaar zoals voordien, maar ik zie ze toch graag komen. Wat de toekomst voor hem brengt weten we nog niet, hij zou zo graag iets anders gaan doen, maar als het kon toch nog altijd liefst in het buitenland, maar met de wereldwijde crisis is daar nu toch weinig kans toe, misschien komt hij mee in de zaak, wie weet. Heel de voormiddag gekeken naar tennis, de finale Federer Nadal, maar spijtig Nadal heeft gewonnen, ik heb het veel meer voor Federer, maar het mocht niet baten. Toch een prachtige match gezien. Groetjes
Dag ja het is al weer een week geleden dat ik op controle geweest ben in Gasthuisberg voor de wonde aan mijn knie. Ik ben zelf gereden, maar heb dan wel aan de portier gevraagd of hij mij even kon helpen om mijn rolstoel uit de auto te halen, ik kan hem er wel uithalen maar ik krijg de wielen er niet aan, doordat ik niet kan steunen, maar met een beetje hulp van de portier is dit geen probleem. De wonde is zo goed als dicht, nog een paar kleine plekjes die nog open zijn, maar het ziet er toch raar uit, het is heel teer en voelt zeer hard aan dit is natuurlijk omdat het vel op de knieschijf vastzit, en niet kan bewogen worden, ik heb eindelijk de prof nog eens gezien, Dit was toch al wel een hele tijd geleden, en eigenlijk heeft hij mij niet zoveel goed nieuws gegeven. Hij vertelde mij dat ik nadat de wonde dicht was zeker nog enkele weken moest wachten voor ik mijn prothesen terug mag aandoen, mijn god het is nu al meer dan drie maanden voor ik nog eens kon recht staan, en nu zal het alleszins nog moeilijker worden want ze hebben onder mijn knie nog een pees moeten wegnemen die zwaar ontstoken was, eigenlijk was ze rot wist de dokter mij te vertellen, met het gevolg dat ik mijn been niet meer kan strekken, amai weer een plezant vooruitzicht, en dan nog dit, als de knie in de toekomst terug open gaat, en volgens hem zal dit zeker nog gebeuren, dat ze dan weer spreken van een flap ergens anders uit mijn lichaam te halen, om er op te plaatsen, maar dan moeten ze eerst operatief gaan kijken of het grote bloedvat waar nu een stent opzit vertakkingen gemaakt heeft om voldoende bloedvoorziening in de flap te garanderen, zo niet mag ik dit ook vergeten, ik probeer er even nog niet aan te denken, en hopen dat het nu verder goed geneest en dan zien we wel. Ondertussen ben ik terug beginnen breien voor onze drieling, ik heb bijna twee maanden moeten wachten voor ik wol had, mijn werkvrouw had die besteld maar ging ze maar niet halen, eindelijk heb ik ze wel, en een pulletje is reeds af, ik moet het nog wel in elkaar zetten en afwerken, nu ben ik het tweede al begonnen. Groetjes
Dag Eindelijk ben ik van mijn vacuumsysteem verlost, normaal moest ik maandag naar het ziekenhuis om een greffe te laten plaatsen, maar het had enorm gesneeuwd, en ik had de vervoerdienst gevraagd om mij naar Gasthuisberg te voeren, normaal moesten ze mij om 7u30 komen halen, we hadden al een paar maal gebeld maar kregen geen antwoord, om 9u15 belden ze dan zelf om te zeggen dat hun chauffeurs niet uitreden dat het veel te gevaarlijk was, ik heb dan met het ziekenhuis afgesproken dat de operatie dinsdag zou doorgaan, dus afgesproken met de vervoerdienst en dit was geen enkel probleem, zelfs de directeur heeft mij opgebeld om zich te verontschuldigen voor het ongemak, maar ja dit is een geval van overmacht en daar kan niemand iets aan verhelpen, beter save spelen natuurlijk. Dus ze hebben dan een greffe op mijn knie gelegd van uit mijn bovenbeen, niettegenstaande ze gezegd hadden dat er een dikke greffe moest opkomen vanuit de lies, maar ja ze zullen het wel het best weten zeker, wel werd de vacuumpomp nog aangesloten, naar het schijnt geneest dit beter. Ik heb nog wel een vacuumsysteem gekregen voor enkele dagen, naar het schijnt pakt de greffe dan beter. Nu zaterdag 9 januari moest ik terug op controle en hebben ze de pomp verwijderd, volgens de dokter was die niet meer nodig, ik vind niet dat het er goed uitziet, de wonde ziet nog erg rood, het is net of er nog niets op ligt, maar je ziet aan de randen duidelijk de draadjes zitten, maar ik vind dat het er niet mooi uitziet, en volgens de dokter is dit zeer delicaat en zou het bij de minste druk terug kapot gaan dus moet er een dik verband op als buffer.
Vorig weekend is onze Quido hier geweest, wij wilden eens een rustig weekend hebben, dus mijn man zegt het is ok maar je moet hem zelf brengen en zelf komen halen, dus vrijdag heeft mijn zoon voor ze naar Brussel reden hem gebracht, zaterdag heeft mijn man hem even meegenomen naar de bureau en in de namiddag is hij met hem naar een film gaan kijken in Mechelen, hij koopt dan altijd pop corn, en op de terugweg heeft hij de zak omgestoten en al de popcorn in de auto, met de kleine hebben we verder geen enkel probleem gehad, hij komt graag want hier is hij de koning, thuis moet hij de aandacht delen, met zijn drie broertjes, dus zondag zijn ze hem dan komen halen, en ze hadden de drieling natuurlijk mee, maar om rustig te eten was dit natuulijk een enorm probleem, dat kun je wel denken drie kleine lopertjes, mijn zoon en zijn vrouw moesten ieder apart eten om ze een beetje in het oog te houden, maar ja thuis hebben ze een aparte kamer waar ze kunnen verblijven en spelen, maar hier is dat natuurlijk niet, onmiddellijk na het eten zijn ze dan terug vertrokken, want de kleintjes moesten slapen, dat moesten ze dan maar in de auto doen. Voor het eten zijn ze nog wel even gaan wandelen en op het meer geweest dat helemaal dicht gevroren was, ze hebben zich nog goed geamuseerd. Ik stuur een foto bij van het gezinnetje voor nieuwjaar.
Vandaag heb ik mijn verband zelf moeten doen, de dokter had gezegd dat de thuisverpleging moest komen maar hij had geen aanvraag geschreven dus moest ik het maar zelf doen, ik vind dat de wonde er raar uitziet, het ziet in plaats van rood nu meer paars ik weet niet of dit goed is, ik denk dat ze de vacuumpomp terug zullen moeten aansluiten, dinsdag moet ik terug op contole, maar dan rijd ik zelf. Groetjes
Dag Ja ik ben met mijn vacuumsysteem naar huis mogen komen voor thuisbehandeling, dit is een primeur, want volgens de dokter krijgen 30 patienten deze behandeling, maar moeten ze allen in het ziekenhuis blijven, door d'e eenvoudige reden dat dit een vrij dure aangelegenheid is, die per dag zo'n 70 tot 100 kost, zonder de waarborg, die bedraagt nog eens 1750 , ik kan dit ook niet betalen maar mijn hospitaalverzekering wilt dit dus wel betalen, ze hebben ze kunnen overtuigen met het argument, als ik in, het ziekenhuis moet blijven, dat het hun nog veel meer zou kosten. En ik moet zeggen we hebben goed resultaat, ik moet tweemaal per week naar Leuven om heel den boel te laten vervangen, en dinsdag waren ze zo enthoesiast dat ze al direkt spraken om een greffe te plaatsen, en het pompsysteem mocht gestopt worden tot na de operatie, maar dan na de opetatie terug een vacuumsystmeen, naar het schijnt geneest dit dan veel beter, en dit zou woensdag of donderdag doorgaan, maar dinsdag namiddag belden ze mij op om te zeggen dat er deze week geen plaats meer vrij was en dat dit dan zou doorgaan op 23 december, volgende week dinsdag, ja maar dat zag ik al helemaal niet zitten en ik heb dan ook uitstel gevraagd tot na Kerstmis, want maandag komt mijn zoon van Amerika met zijn vrouwtje naar hier, en donderdag moeten we naar de andere zoon voor het kerstfeestje.Ze zouden mij dan later bellen voor een nieuwe apspraak Ik moest dan woensdag terug naar Leuven om het verband te vernieuwen Drie maal ben ik zelf gereden, het rijden op zich is geen probleem, in en uit mijn auto raken wel, en zeker de wielen aan mijn rorlstoel zetten lukte mij niet, dus moest ik wachten tot er iemand in de parking kwam om mij te helpen. Woensdag heeft mijn man mij gevoerd, zo kon hij ook de wonde eens terug zien, en bemerken hoeveel ze verbeterd was. De dokter die samen met de mevouw van de firma het verband zou vernieuwen, want vanaf volgende week is die mevtouw in verlof en moet de dokter het alleen zien te klaren, dus die dokter vond de wonde er niet zo proper uitzien, en heeft voor alle zekerheid maar culturen genomen, om er zeker van te zijn dat er geen bacterien in de wonde zaten en dat ik niet hetzelfde zou ervaren als met die flap in oktober. Ik vind dit niet slecht want het is toch al geleden van 11 november dat er nog een cultuur genomen werd, ik hoop wel dat alles ok is en dat de nog te plannen operatie kan doorgaan zonder problemen. Deze morgen, vrijdag op 19 dec. hebben ze mij dan gebels dat de operatie zou doorgaan op 5 janu. 2009, dat is natuurlijk al beter. Groetjes
Dag Ja ik heb ondertussen weer 5 weken in het ziekenhuis gelegen, een keer of vijf geopereerd, eerst werd de wonde verzorgd met zalf die er in een heel dikke laag opgelegd werd, om de wonde te zuiveren, dit gedurende een tweetal weken, dan moest ik terug naar de ok, om de wonde operatief te zuiveren, en een vacuumsysteem aan te leggen, dit is met een soort spons die op de wonde gelegd word en met een drain verbonden wordt met een pomp, die het vuil uitzuigt, de bedoeling is dat de wonde gezuiverd wordt, dat ze verkleind en opgroeid, want aan vankelijk lag de knieschijf helemaal bloot, maar na de vacuum enkele keren verwisseld te hebben begon er al duidelijk weefsel rond te groeien, maar dit gaat natuurlijk uiterst traag en duurt dus heel lang. Als het voldoende opgegroeid was zou men een flap van ergens anders in mijn lichaam er op gelegd worden, maar om zeker te weten dat er voldoende bloedvoorziening zou zijn heeft men eerst een arteriografie gedaan, daar uit bleek dat het enige grote bloedvat dat ik nog heb in mijn bovenbeen erg vernauwd was, dus stelde men voor om dit in de operatiekamer open te maken met een balonnetje, dit is gelukt maar men is verplicht geweest om er een stent in te plaatsen, met als gevolg dat er geen flap meer kan geplaatst worden omdat ze dat bloedvat met die stent niet meer kunnen gebruken. Dit was voor mij een enorme afknapper, want nu bleven er nog twee opties over, conservatief verder doen met de vacuumpomp tot de wonde voldoende opgegroeid is en dan een dikke greffe plaatsen, en als dit niet lukt amputatie tot boven de knie, ik wist niet wat ik hoorde, maar van amputatie wil ik in geen geval horen, ik vind dat het al erg genoeg is zoals het nu is. Dus a.u.b. laatt het voldoende opgroeien en niets meer fout gaan zodanig dat ik mijn knie kan behouden, het is een enorm groot verschil tussen een bovenbeenamputatie en een onderbeenamputatie, zeker als je geen benen meer hebt. Tegen dat ik thuiskwam had mijn man de oudste kleinzoon gaan halen , om het weekend bij ons door te brengen, mijn zoon was op dit moment samen met mijn andere zoon mee gaan zeilen in de Karaiben, voor een tiental dagen, dus zat mijn schoondochter alleen met de vier kindjes tijdens het weekend, de kinderverzorgster die ze tijdens de week elke dag hebben komt niet tijdens het weekend, en om haar toch een beetje te ontlasten wilde we de kleine van 5 jaar bij ons hebben, hij komt heel graag naar hiern, natuurlijk hier is hij de god, en thuis moet hij de aandacht delen met zijn drie broertjes, en vermits ze alle drie kunnen lopen denk ik dat dit wel niet zo simpel zal zijn. Het was natuurlijk sint niklaas als hij bij ons was, en de cadeautjes lagen tegen s'morgens natuurlijk klaar voor hem, ook een kleinigheif voor zijn broertjes natuurlijk. Ik stuur nog een foto bij van met sint niklaas als mijn man onze Quido terug naar huis bracht. Groetjes
Dag Het was dus 31 oktober dat ik terug op controle moest, ik moest dus onmiddellijk blijven maar dat wilde ik niet, ik kon toch niet verwachten dat mijn man mijn spullen zou moeten bijeenzoeken en brengen, nee dat kon niet ik wilde dus alles zelf uitkiezen wat ik nodig had, en daardoor had ik de toestemming om terug naar huis te gaan en s'avonds tegen 20 uur ten laatste terug te komen want ze zouden mij diezelfde avond nog opereren. Ik was op tijd terug in het ziekenhuis maar kreeg dan te horen dat de operatie uitgesteld was tot zaterdag 1 november omdat er een spoedgeval was tussengekomen. Een kamer alleen had ik natuurlijk weer niet, ik moest bij een oud madammeke die haar been gebroken had, en die geopereerd was, ik was er niet mee content maar ja wat kon ik doen, ik moest blijven en van als er een kamer vrij was kon ik verhuizen, het was nochans weekend en dan gaan er toch veel naar huis, maar niet van een een privé kamer. Ik vroeg aan mijn kamergenote of ik mocht t.v. kijken, dit was geen probleem vertelde zij mij, want van 9 uiur lag zij al te slapen. Maar s'anderendaags kreeg ik op mijn donder dat ik heel de nacht t.v. gekeken had, wat natuurlijk niet waar was, om 12 uur heb ik de t.v. uitgezet, maar ja als je van voor 9 uur al ligt te slapen dan denk je natuurlijk dat de nacht al grotendeels voorbij is om 12 uur. Dus ik heb de t.v. van heel de dag niet meer durven aan zetten, maar als ik iets vroeg kreeg ik ook geen antwoord, ik hoop dat ik gauw mag verhuizen, want dit is geen leven. Om 9 uur mocht ik naar de ok, en ben iets na de middag terug naar mijn kamer terug gemogen. Ik had enorm veel pijn maar had gelukkig een morfinepomp gekregen waar ik mocht op drukken als het niet meer ging, dus dat hielp wel, en dan kwam er een anestesist zeggen dat ik alle 7 minuten mocht drukken dat ik zeker geen pijn moest lijden. Ik kreeg ook antibiotica i.v., Dalacine 3 x per dag 500gr. Maar ze moesten wel nog het antibiogram afwachten om te zien aan welke antibiotica de bacteries gevoelig waren maar dat zal maar na een paar dagen bekend zijn. Groetjes
Dag Ja ik heb lang niets meer geschreven, maar daar is een goede reden voor, ik lig ondertussen al bijna een maand in het ziekenhuis, ik ben nu in weekend en daarom kan ik een kort een berichtje schrijven. Op 27 oktober werd ik dus geopereerd aan mijn knie, hij heeft dus een flap gelegd van boven de knie, omdat daar dus blijkbaar goede huid voorhanden was. Ik ben maar twee dagen hiervoor in het ziekenhuis geweest, ze hadden er een gipsgoot aangelegd om te voorkomen dat ik mijn knie zou buigen, en dat mocht niet anders zou die wonde kunnen open komen en niet goed genezen. Vier dagen later moest ik terug op controle en zouden ze het verband voor de eerste keer er afhalen, maar de laatste twee dagen voelde ik mij niet zo lekker, en had ik wat koorts, ik dacht dat ik een verkoudheid aan het krijgen was. Er hing ook een slechte geur rond mij die ik niet kon thuisbrengen. Maar als de dokter het verband afdeed schrok ik mij zowat een bult, de wonde was helemaal open gevallen en verschrikkelijk ontstoken, en stinken dat dit deed. Dus dit was een heel slecht verhaal, ik moest onmiddellijk opgenomen worden en ze zouden het opnieuw opereren, zo vlug mogelijk. Morgen schrijf ik verder. Groetjes
Dag Ja de wonde aan mijn knie wordt steeds groter en doet behoorlijk veel pijn, ik ben gisteren terug naar Leuven geweest bij mijn plastisch chirurg, en hij kon er dus ook niet mee lachen, hij zegt hier mogen we niet mee wachtern, hier moeten we dus zo vlug mogelijk ingrijpen, Zoals ik al in mijn vorig berichtje verteld heb moet het dus geopereerd worden, in de loop van volgende week zou de secretaresse mij bellen om te zeggen wanneer ik moet opgenomen worden, ik zal maar een dag of drie moeten blijven, maar de lijdensweg moet dan nog beginnen, wan ik kan dan geen prothese aandoen en dus ook niet rechtstaan, dit zal dus weer een zeer moeilijke tijd worden, ik heb er nu al zoveel gehad, wanneer zal dit eens stoppen. Ik moest niet lang wachten voor ik aan de beurt was, maar dan moest ik nog langs anesthesie passeren, eerst een lange lijst vragen beantwoorden, dan langs bij de anesthesist, dan nog bloednamee, en dan nog een ECG, want dit was meer dan 6 maanden geleden, het ECG gaf storingen dus moest eerst mijn stimulator afgezet worden, dus moest ik eerst nog naar neurochirurgie voor de technieker, en dan pas kon ik terug naar de hartconsultatie. Enfin na 5 uur was ik klaar en kon ik terug vertrekken. Zo was mijn namiddag ook weer voorbij zonder dat ik ook maar iets fatsoenlijk heb kunnen doen, maar ja dat is zo als je in een ziekenhuis moet zijn. Hij heeft terug een ander verband voorgeschreven, maar de apotheker kent het niet en kon het ook niet terugvinden, hij heeft nu iets anders meegegeven en besteld wat hij dacht dat het kon zijn, maar dat zal ik dan maar maandag kunnen halen. Groetjes
Dag
Dag
Dag
