Dag Ik moest terug naar Pellenberg, naar het "lac", dit is het leuvens algologisch centrum, in ander woorden de pijnkliniek, waar ze dus de pijnen behandelen waar chirurgisch of op een ander manier niets meer kan aan gedaan worden. Ik had drie maal een behandeling gehad langs dagziekenhuis met een baxter met verdoving met de bedoeling dat dit iets zou afdoen aan de verschrikkelijke pijn die ik ervaar, nu al zo lang, in mijn rug uitstralend over mijn bil langs mijn been tot in mijn tenen, die ik niet meer heb, maar toch voel ik ze nog. Het heeft op zich niets te maken met fantoom pijn alhoewel ze denken dat het er toch iets mee te maken heeft, maar de pijn vertrekt wel uit mijn rug en dat heeft dus met spookpijnen in mijn ogen niets te maken, enfin die behandeling met die baxters heeft tot dusver niets uitgehaald, dus ik had een afspraak om alles met de dokter te bespreken. Nu kwamen ze op het idee om Lyrica te proberen, ik heb dit vroeger nog genomen tegen spookpijnen, maar ik heb dit na een tijd gestopt omdat er geen tussenkomst was van de mutualiteit, en dit is toch een vrij duur medecament, maar nu is dat veranderd vanaf juli van dit jaar is de terugbetaling uitgebreid en zou ik er ook kunnen van genieten, ik moet wel nog de aanvraag doen aan de medisch adviseur van de mutualiteit en dan zou alles in orde komen, dus ik heb alles opgestuurd, ik ben gisteren er al mee begonnen, maar vanmorgen voelde ik mij toch niet zo lekker, misselijk en duizelig, ik zal dit moeten gewoon worden, maar vandaag neem ik toch geen want morgen gaan we weg voor een dagje en dan wil ik mij toch niet slecht voelen, dus nog maar een dagje uit stellen, groetjes
Dag, Ja na bijna drie weken is mijn werkvrouw toch nog eens komen kuisen, het gebeurt dikwijls dat ze niet komt maar dan belt ze gewoonlijk s'morgens om te zeggen waarom ze niet komt, maar nu kwam ze niet af zonder iets te zeggen, ze belde wel als ik bij de dokter in zijn consultatiekamer zat, dat ze niet kon komen, maar wel de volgende week dinsdag en dan zou ze vertellen wat er aan de hand was. Ok, maar de dinsdag kwam ze niet, evenmin de woensdag, donderdag of vrijdag, maar zaterdag morgen om 7 uur belde ze, wij lagen nog in ons bed om te zeggen dat ze niet kon komen maar wel de volgende week de woensdag, ze had problemen met haar man blijkbaar, en ze was ook enkele dagen in Duitsland geweest. Mijn was kan ik met enige moeite zelf doen, alhoewel ik er wel langer over doe dan als zij dit doet, maar na een paar dagen krijg ik het wel in orde. Maar de kuis daar kan ik niet aan beginnen, ik kan nog zelfs het stof niet afdoen, want ik kan nergens bij, dus na drie weken was het wel hoog tijd dat er nog eens gekuist werd, dus woensdag is ze dan eindelijk toch gekomen, ik denk dat ik in de toekomst toch eens gaan moeten uitzien naar een ander maar dat zal niet makkelijk zijn dat weet ik nu al Enfin ik hoop dat ze nog een tijdje wilt komen ze is hier nu al zo lang en ze weet alles bij ons, beter of ik zelf voor het ogenblik. Maandag gaan we er nog eens een dagje tussenuit, mijn man wilt eens naar Rotterdam voor een dag, dat is een dik uur rijden dus dat is niet zo ver, ik hoop dat we zo'n leuke dag mogen beleven net als in Luxemburg. Ik hoop dat het weer nog een beetje goed is, die grote warmte zullen we niet meer hebben maar dat is ook niet nodig, als het maar niet de hele dag regent dan zijn we al content. Groetjes
Dag Zoals ik in mijn vorig artikeltje had vermeld zijn we dan toch maandag voor een dag naar Luxemburg geweest. Nochtans zondagavond begon ik te beseffen hoe ver dit wel is, tenminste 2uur 30 rijden, en dan nog eens terug, ik zei dan ook tegen mijn man, dit is veel te ver voor 1 dag, dit gaan we zeker niet doen, hij was akkoord, hij zegt dan kunnen we in Namen of zo van richting veranderen en zien waar we toekomen. Dus maandag vroeg opgestaan want we wilden er wel een leuke dag van maken. Om 9 uur waren we al weg. Het was mooi weer, ze voorspelden 30 graden maar dat was voor ons zeker niet nodig, in de auto was toch lekker air conditioning, dus laat maar komen. De gps voorspelde overal opstoppingen en vertraagd verkeer, maar we hebben nergens ook maar enige vertraging gehad, dus alles liep gesmeerd, we hebben eenmaal gestopt om een koffietje te drinken, ik ben zelfs niet uit de auto geweest, ik mocht van mijn man met de deur open en mijn benen buiten de auto een sigaretje roken. Plots zag ik staan nog 50 km. voor Luxemburg, ja we zijn dan maar doorgereden, ik wilde dus sigaretten kopen die daar per pakje toch bijna een goedkoper zijn, dus dat is toch al de moeite, zeker omdat we nu toch al zo ver waren, en het was nog maar rond de middag dus we konden nog lekker een beetje shopping doen, ik heb dan bij Zara een mooie bloes gekocht, ik had de juiste maat genomen maar als ik thuiskwam bleek ik een verkeerde maat mee te hebben, vermits die winkels zowat in elke stad voorkomen, heb ik gebeld naar de winkel in Mechelen of ik bij hun kon ruilen, dit bleek geen enkel probleem te zijn als ik het kasticketje maar had, ze hadden ze zelfs in voorraad. We hebben dus een leuk dagje beleefd in Luxemburg, het was lekker weer, we hebben lekker gegeten op een terrasje en de terugreis is gelukkig ook zonder probleem verlopen, enkel dat mijn man niet ver van Brussel een verkeerde afslag genomen had en we een grote omleiding hebben moeten doen. ik moest wel dringend naar het toilet maar vermits ik daar al op getraind ben was dat niet zo'n zwaar probleem. Groetjes
Dag Dinsdag 18 aug 2009 ben ik nog eens weg geweest met mijn shoprider, je weet wel mijn scooter, het was lekker weer nog niet de grote hitte, maar toch warm, dus het beste dat ik dan kan doen is een beetje rondrijden met mijn shopper, ik zou eens naar de Colruyt gaan, mijn man zegt nog ga naar Haacht, ik zeg nee dit is nu al ver genoeg en ik kan toch niet veel meenemen, enkel maar hetgeen in de mand vooraan kan. Als ik vertrok vond ik al dat hij een beetje raar deed, maar ik zag er niets verkeerd aan, tenminste hetgeen ik al kan zien, dus ik op weg, alles ging goed tot op de terugweg, op ongeveer vijfhonderd meter van mijn woning begint hij echt raar te doen, het ging van boem boem boem, ik wist niet wat er aan de hand was, en ik kan ook niet zo maar afstappen om te kijken wat er aan de hand was, dus ik reed door, zo goed en zo kwaad het kon, tot een paar honderd meter voor mijn huis, had ik echt moeite om mijn stuur vast te houden hij trok helemaal naar de rechter kant, ik kon met moeite nog sturen, en ik hoorde alleen een metaalachtig geluid, dus dit voorspelde niet veel goeds, ik ben dan met enorm veel moeite toch thuis geraakt, en met nog veel meer moeite heb ik hem terug op zijn plaats gekregen naast mijn rolstoel, dat ik terug kon overschuiven, en ja dan zag ik wat er aan de hand was, mijn voorste band stond helemaal plat en vermits ik nog verder gereden heb, ik kon hem uiteraard niet onderweg laten staan en te voet naar huis komen, dat zit er bij mij dus niet in, heb ik het wiel dus helemaal kapot gereden, ik heb dan direct de fietsenmaker gebeld, maar die had het zo druk, maar beloofde toch van te komen kijken, we zijn ondertussen zaterdag maar hij is nog steeds niet komen opdagen, en ik kan dus niet meer weg, nu is dit al zo warm geweest en ben ik aan mijn huis gekluisterd, o.k. ik zou met mijn rolstoel ook buiten gekund hebben, maar dat doe ik niet zo graag want dan valt het toch nog meer op dat ik gehandicapt ben, alhoewel ik er ook niet kan aan verhelpen. Ik hoop dat hij gauw komt om hem in orde te brengen, want ik hoor dat er nog mooie dagen staan aan te komen0. Maandag gaan we toch nog eens weg voor een dag, mijn man wilt nog eens naar Luxemburg, het is ver voor een dag, maar best te doen. We zien wel. Groetjes
Dag Ja woensdag moest ik dus terug naar de oogarts, nadat ik 5 weken druppels a rato van 6 x per dag had ingedaan, zonder enig resultaat, mijn zicht op mijn linkeroog bleef slecht, als ik mijn rechteroog dicht deed en alleen met mijn linker oog keek was het een en al mist, ik kon geen details meer onderscheiden en dat was dus in plaats van te verbeteren zelfs nog verslechterd. Ik moest eerst weer allerlei testen ondergaan, nu zat er niet zo veel volk en moesten we ook niet al te lang wachten, na de testen moest ik dan naar de professor, en dan zei hij ja het vocht zal weg zijn dus het is nastaar en dat kan alleen behandeld worden met een laserbehandeling, ze hebben het kunnen regelen dat het onmiddellijk gedaan werd, ik kreeg nog enkele druppels, oa. om mijn pupil te vergroten, en ook om te verdoven, de behandeling zou geen pijn doen en maar een paar minuten in beslag nemen. Dus ik moest weer naar een andere plaats waar de behandeling zou plaatsgrijpen. Ik moest dan wel op een tabouretje zitten, dat was even moeilijk maar het lukte mij toch. Het deed inderdaad geen pijn maar toch was het raar, je voelt dat er iets gebeurd in je oog, en het duurde en bleef maar duren, en volgens de dokter zei was het een moeilijk geval, het was heel hard en moeilijk kapot te schieten, want dat is wat ze doen, ze schieten de schijf die zich rond de lens gevormd heeft letterlijk kapot, en normaal zegt hij gaat dit heel simpel maar bij mij dus blijkbaar niet, uiteindelijk is het dan toch gelukt, ik dacht eerst dat er geen einde aan zou komen, als ik dan vroeg hoe dikwijls hij geschoten heeft bleek dit 70 maal geweest te zijn, ik was toch blij dat het gedaan was vooral door de houding dit ik moest aannemen, kreeg ik zo'n verschrikkelijke pijn in mijn rug dat het niet meer te houden was, hij zegt dat ik de eerste dagen vlokjes zal zien zweven en dat het zicht na een paar dagen terug moet zijn zoals het was na mijn lensoperatie van 2006, en inderdaad ik zie constant vlokjes voorbij vliegen, maar ik dacht dat het witte zouden zijn, vermits ik toch mist zag, maar het zijn er zwarte, en mijn zicht is inderdaad al veel verbeterd, nu moet ik binnen 14 dagen terug op controle, moest het zicht terug verslechten moet ik contact opnmen en vroeger gaan, maar dat zal wel niet. Ik moet wel die druppels 6 x per dag blijven indoen, + nog andere druppels om de druk te verminderen 2 x per dag voor 5 dagen, alhoewel de druk in mijn oog goed was, maar misschien kan die na die behandeling toenemen, er zal wel een reden voor zijn. Groetjes
Dag Ons Quidotje is geopereerd aan zijn voetjes, hij is geboren met twee klompvoetjes, van na de geboorte hebben ze hem in het gips gestoken, tot ongeveer 10 maanden, dan moest hij speciale schoentjes aandoen, met een stok tussen de voetjes om de stand verder te verbeteren, uiteindelijk moest hij die nog alleen s'nachts aan doen, dan is hij eens geopereerd aan de achillespees om de stand nog te verbeteren, en tot hiertoe is dat allemaal goed gelukt, maar de laatste tijd begonnen zijn voetjes terug naar binnen te groeien en had hij last aan zijn knietjes als hij veel gelopen had, dus een operatie drong zich op, vooral omdat hij op 1 september naar het eerste studiejaar moet. Dus dinsdag 12 augustus is hij dan geopereerd, ze hebben zijn twee voetjes recht gezet en vast gezet met haken, nu moet hij voor 6 weken in het gips, en mag hij absoluut niet steunen, dus zit hij tijdelijk in een rolstoel, om hem een beetje te troosten en hem efficient bezig te kunnen houden hebben we hem een nintendo DS gekocht, nu nog met spelletjes vooral met dieren, omdat dit hem het meeste interresseert, maar hij kan daar later dus alles mee doen. Zelfs rekenoefeningen maken en zo veel meer. Vrijdag mocht hij terug naar huis, vol muggenbeten, van de verpleging hadden ze geen goed woord over, van de dokter zo veel te meer. Zaterdag zijn we hem dan gaan bezoeken, het doet toch raar ook je kleinkind in een rolstoel te zien zitten, maar gelukkig is het maar tijdelijk. Voor school zou alles geregeld zijn en zijn ze akkoord om hem te helpen voor dingen die hij niet kan, zoals naar het toilet gaan ea. Zondag kwam zijn vriendje spelen met hem, en hij mocht blijven slapen, maar nu is de kinderverzorgster die komt voor de drieling voor heel de week ziek, dus mijn schoondochter heeft het nu dubbel zo zwaar, een drieling van 2 jaar en onze Quido die constant moet geholpen worden, dan voel ik mijzelf zo nutteloos, ik zou daar moeten kunnen gaan helpen, maar ik kan met moeite voor mijzelf zorgen. Als het maar in orde komt, hij vroeg aan zijn mama waarom hij moest geopereerd worden, waarom hij dit moest hebben, ja wat kun je daar op antwoorden, dat je dit niet zelf in handen hebt natuurlijk. Groetjes
Dag Ja ik vind dat sommige mensen toch rare uitspraken kunnen doen. Donderdag, als het zo warm was ben ik met mijn scooter er eens op uit geweest, net als de vorige dag, ik doe dit dan met de bedoeling om dan eens een pannenkoekje te kunnen gaan eten in de Lodge, dus ik rijd dan rond het meer, maar woensdag had ik niet zo veel geluk de zaak was niet open, ik ben dan maar onverrichterzake terug naar huis gereden, na eerst een tussenstop gedaan te hebben op de plaats waar je bij het meer kunt, gewoonlijk zit het daar vol jonge gasten, maar nu was er niemand, dus ik heb daar dan een beerje halt gehouden en een beerje in mijn boek gelezen. Dus donderdag was het wel open, dus ik rijd op het terras, de poort stond open, en er zat al redelijk wat volk, het is daar ook rustig zitten, in een mooi kader. Ik zag achteraan een tafeltje vrij, er was een vriendelijke meneer die de stoel voor mij wegzette zodanig dat ik met mijn scooter aan tafel kon, dus ik draai mijn zit om zodanig dat ik gewoon aan tafel kan zitten, ik bestel gelijk miijn pannenkoek met een koffie, en haal mijn boek uit om een beetje te lezen, vermits ik alleen ben en ik dus met niemand een gesprek kan aangaan lees ik een beetje in mijn boek 'In een vreemd lichaam' van Robin Cook, en het begint toch wel spannend te worden, Op de tafel naast mij waar eeen mijnheer en een mevouw aan zitten zie ik een asbak staan, en ik vraag aan die mevrow of ze die nog nodig had, ze zei direct ja, ze zegt maar ik zal voor jou een gaan zoeken. Uiteindelijk brachten ze dan mijn pannenkoeken, mijn koffie had ik al gehad, maar er was geen suiker bij, dus ik doe teken naar de serveuse om even te komen, en die mevrouw aan de tafel naast mij, zegt, "uw paanenkoek gaat koud worden", ik zeg ja maar ik heb geen suiker gekregen, wacht zegt ze ik zal er voor jou eens gaan halen, ze bracht die dan met de mededeling, ik zou hier beter komen werken. Dus ik geniet van mijn pannenkoek met mijn koffie, als ik klaar ben betaal ik mijn rekening, en begin met mijn scooter te manuvreren om hem te draaien en weg te rijden, als dit gelukt is zegt die zelfde mevrouw, vind je dat nu niet erg dat je je zo moet behelpen, ik zeg wat bedoel je, wel ja zegt ze dat moet toch erg zijn om je zo te moeten behelpen, ik zeg, ik ben blij dat ik mij zo nog kan behelpen, of kan je niet meer gaan zegt ze, ik zeg ik ben mijn twee benen kwijt, hoe?, ja ik heb twee prothesen, dan krijg ik als respons, dat moet toch niet gemakkelijk zijn, ik zeg dat is een understaitmaen, nee dat is niet makkelijk, en dan gaf ze mij toch een schouderklopje, als ik naar huis terug reed speelde dit tafereel constant door mijn hoofd, was dit nu om haar interressant te maken, want het zat daar vol volk, en die stonden natuurlijk allemaal met verstomming te kijken en te luisteren, ik vermoed dat er achteraf ook nog wel over zal gebabbeld zijn, enfin ik weet niet wat ik er moet van denken, durf ik daar nu nog naartoe gaan, of moet ik dit nu schrappen van mijn enkele uitjes, ik weet het niet. Groetjes
Dag Ja eindelijk ben ik bij de oogarts kunnen gaan, de periode dat ik in Gasthuisberg lag? dus van 31 oktober tot 12 december 2008, had ik al een afspraak gevraagd, maar dan moest ik wachten tot in maart voor ik een afspraak kon krijgen, nu is het mij uiteindelijk gelukt na toch twee maanden wachten om in St Rafael terecht te kunnen bij de oogarts, want ik ondervind dat mijn ogen hoe langer hoe slechter worden en dan vooral mijn linker oog vaar ik in 2006 een nieuwe lens heb ingeplant gekregen tengevolge van cataract, als ik mijn rechter oog dicht doe en alleen met mijn linker oog kijk zie ik niets dan sneeuw, dat kan dus niet goed zijn. Mijn schoonbroer zegt dat hij dit ook gehad heeft, en dat dit bij hem nastaar was, dit kan optreden na een lensoperatie tot zelfs enkele jaren later, maar dat zou dus makkelijk kunnen verholpen worden met een laserbehandeling. Ik ben eens benieuwd. Als we daar toe kwamen zat het er enorm veel voll volk, er zat zeker wel 100 man te wachten voor de oogarts, ik kon alleen maar hopen dat die niet allemaal voor dezelfde dokter waren want dan zaten we er nog lang, maar het viel allemaal redelijk mee, er werden eerst allerlei onderzoeken gedaan, en dan uiteindelijk kwam ik bij de professor, ik dacht dat het nastaar zou zijn , ik had dit trouwens opgezocht op internet, maar dat bleek niet zo te zijn, nu blijkt er vocht achter de lens de zitten, en daarvoor moet ik niu gedurende een maand 6 maal per dag druppels in mijn oog doen, en dan zou hij zien, of het ermee beterde of niet en wat er dan verder nog kon gebeuren, hij sprak hij van een inspuiting of operatie, maar dat zien we dan wel weer, enfin na een week zorgvuldig mijn druppels te hebben ingedaaan ken ik niet zeggen dat er al iets verbeterd is, maar ik wanhoop nog niet. Morgen moet ik wel naar Pellenberg, en natuurlijk met de auto rijden is wel een probleem want ik kan de borden nieet meer goed lezen, maar het zal nog wel lukken. Groetjes
Dag Ik ben blij dat het toch al een beetje minder warm is buiten, maar natuurlijk nu zit de warmte binnen. Maar vanaf morgen zal het wel een beetje beter aanvoelen, nu kunnen we met ventilators de warmte nog een beerje temperen. Ik zou toch niet graag wonen in het land waar het een heel jaar door in de 30 graden warm is zoals in Thailand, miin zoon heeft daar 6 jaar gewoond, wij zij er dan ook 5 maal naartoe geweest, maar dat is nog iets anders dan er constant wonen, maar zij hadden natuurlijk wel aircondition, maar hier hebben we dat niet. Vorig weekend zijn we een paar dagen even weg geweest, mijn man moest eens terug naar Frankrijk, eerst wilde hij naar de streek van de Bourgonje, want hij wilde in Saint Amour met de hand beschilderde potten gaan halen, ik heb hem er gelukkig kunnen van overtuigen dat we er nog geen nodig hebben en dat dit veel te ver was om in een paar dagen te doen. Ik zei dan laat ons eens naar Straatsburg gaan, we wisten daar in de buurt een leuk hotel, in een kasteel, Le Chateau de L'ile, en voor zover ik mij kon herinneren was er een aangepaste kamer voor gehandicapten, want dat is natuurlijk altijd ons probleem, wij meoten altijd in de duurdere prijsklasse van hotels gaan omdat alleen die een aangepaste kamer ter beschikking hebben, en dan moet je nog geluk hebben dat ze niet is ingenomen, maar nu hadden wij geluk ze was vrij. Zaterdag om 10 uur zijn we vertrokken, hij wilde eens een verre rreis doen met zijn nieuwe wagen, want die moest gerodeerd worden, we werden langs alle kanten bestookt met het bericht dat er enorm veel files zouden zijn op alle wegen want het laatste weekend van juni, dat kon niet anders, rond Luxemburg gaf zijn GPS aan dat er vertraagd verkeer zou zijn, maar niets geen enkele vertraging of geen enkele file tegengekomen, heel rustig kunnen doorrijden, We waren rond 5 uur in het hotel, de kamer was ok, maar de badkamer en dan vooral het toilet viel voor mij tegen, het was lager dan mijn rolstoel en er was maar één baar voorzien redelijk ver en hoog bij het toilet, ik geraakte op het toilet, maar geraakte er alleen niet af, mijn man heeft mij elke keer moeten helpen, die zat daar wel niet mee, maar ik wel. De dag van aankomst heeft het wel veel geregend, maar zondag en maandag was het prachtig weer, zondag hebben we een tijdje rongereden en enkele plaatsen gaan gezoeken, en de maandag hebben we eerst shopping gaan doen in Straatsburg, daar was alles al in solden, dus even van geprofiteerd terwijl ik de kans had, en dan terug naar huis, om dan uit Luxemburg te raken hebben we bijna anderalf uur stilgestaan in een file, niet te doen, dus in plaats van om 6 uur terug thuis te zijn was dit maar 8 uur, maar ik moet zeggen hij heeft wel enorm succes gehad met zijn wagen, overral werd hij bewonderd. En fier dat hij was. Het is een prachtige wagen donkergroen van kleur, mat beige lederen zetels en air co, hij reed heel zacht, op de autostrade heeft hij een paar maal op zijn staart geduwd tot 180, ik voelde het nog nooit, ja hij moest gerodeerd worden, hij heeft dit gelukkig maar korte eindjes gedaan, wij wilden natuurlijk ook niet geflitst worden, maar alles is goed verlopen, om in de auto te gaan kon ik mij rechttrekken en dan laat ik mij vallen en dat komt goed, maar er uit komen lukt mij niet om recht te staan dus helpt mijn man mij uit te auto te trekken op mijn rolstoel, en dat gaat zo ook Groetjes
Dag Ondertussen ben ik al een week terug thuis van Pellenberg, ik kan niet zeggen dat er al heel veel veranderd is, ok ik kan terug recht staan, maar het is en blijft verschrikkelijk moeilik, ik ben ook bang om te vallen. Het is niet makkelijk het is elke dag een gevecht bij wijze van spreken mat mijn twee prothesen, vooreerst om ze aan te doen, dit is al moeilijk, ik heb er ook een lange tijd voor nodig, je mag toch elke dag tenminste een uur rekenen om mij te wassen en miijn prothesen aan te doen, ik moet die eerst door mijn broek steken alvorrens ik die kan aan doen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Ook als ik wil rechtstaan moet ik er mijn kopje goed bijhouden, eerst proberen recht te staan met mijn linker been, maar dit is maar eventjes want dit is zeer zwak en ik zak door mijn knie, dan mijn rechter prothese blokkeren, en die hapert dikwijls, dan mijn linker prothese blokkeren door mijn knie naar achteren te drukken, en dan sta ik recht, maar wel op twee zwakke benen, want ik sta te swalpen op mijn benen.. maar als ik mij goed vast hou dan kan ik wel enkele stapjes zetten. Gisteren zijn we naar de carrefour geweest, ik zeg tegen mijn man ik zal zelf wel rechtstaan om in de auto te gaan, en dat lukte maar dan moest ik gaan zitien en dat is andere koek, eerst mijn linker been lostrekken, want gewoonlijk trek ik maar ene kant los, en dan de rechter kant, maar dan gebeurde het, ik viel als een blok naar beneden, op de rand van de auto en het deed geen deugd, maar die auto is ook zo laag, maar er uit komen lukte mij absoluut niet dus heeft mijn man mij maar moeten pakken om op mijn rolstoel te zetten., als ik dan terugkwam heb ik mijnj prothesen niet losgetrokken en mij zo op de zetel laten vallen en dat ging ook zonder mij pijn te doen. Ik zal nog veel moeten oefenen morgen bel ik mijn kinesist op om drie maal per week te komen om mij te helpen en dan zal het wel beter gaan hoop ik, want als ik alleen ben durf ik toch niet veel en mijn man is altijd de hele dag naar de bureau, hij moet dat niet meer doen maar hij kan het niet laten. Groetjes
Dag Ja vandaag moesten we gaan stemmen, ik begrijp er niets meer van, de CD&V die twee jaar niets gedaan hebben, maar dan vooral in de federale regering, winnen fors, zijn de mensen blind of wat, ik begrijp hier niets van, enfin mijn stem hebben ze in ieder geval niet gekregen, wel de NVA, je ziet wel dat die de CD&V niet nodig hebben om te scoren, nu kunnen ze tenminste hun stempel beter drukken op het geen waar ze voor staan, het vlaams belang heeft fors verloren, dit is logisch, die kunnen toch niet mee regeren, dus waarom zou je daar moeten blijven op stemmen, er zijn nu tenminste alternatieven, met alle respect.
Ondertussen begin ik morgen mijn vierde week in Pellenberg. Ik had gehoopt dat drie weken genoeg zouden geweest zijn maar het blijkt niet het geval te zijn, ik kan nu al beter recht staan, maar durf het nog niet altijd, vb. om naar het toilet te gaan ben ik nog bang, omdat ik mijn prothesen moeilijk kan lostrekken, en ik toch plaats genoeg moet hebben om te kunnen gaan zitten, natuurlijk iemand die dit niet heeft begrijpt hier niets van, maar neem het maar van mij aan, het is en blijft moetlijk, deze week probeer ik toch met een looprekje te stappen en dan zien we wel dat ik dan thuis met mijin kinesist verder kan werken, er is één pluspunt ik heb nog geen wondjes en mijn knie houdt het tot hiertoe vol, ik bescherm ze wel altijd met een verband, ik vermoed dat ik dat wel zal moeten blijven doen, en hoop toch dat ik in de toekomst toch terug met mijn auto boodscappen kan gaan doen zonder al te veel problemen, en dat ik makkelijker mijn rolstoel kan in en uit mijn auto krijgen. Mijn man heeft het hoe langer hoe moeilijker om alleen thuis te zijn, natuurlijk het is zo druk in de bureau en al hij dan thuiskomt moet hij alles nog zelf doen, boodschappen doet hij anders ook maar hij zegt voor mij alleen is dit niet zo leuk, hij wilt dat ik zo vlug mogelijk definief kan thuisblijven, het weinig dat ik kan doen is in zijn ogen toch nog alitjd de moeite, en dat doet mij wel plezier, maar ik voelde mij wel triest als hij vorkge week belde en zijn beklag deed. Het is wel aangenaam om te weten dat je gemist wordt. Dus we leven nog maar eens op hoop, maar nu toch met een klein beetje meer hoop dan voordien. Groetjes.
Dag Ja nu heb ik een lang weekend, ik ben al thuis van woensdagavond rond 7 uur, vermits het gisteen Ons Heer Hemelvaart was en vandaag zondagdienst in Pellenberg, mochten wij van woensdag al naar huis, en moeten we maandag morgen pas terug zijn, tenminste ik moet maandag terug zijn, de meesten komen al zondagavond terug binnen, ik vraag niets maar ga gewoon maandag morgen terug, er is nog niemand die mij gezegd heeft dat ik dat niet mag, maar waarom zou ik zondagavond binnen gaan ze moeten aan mij toch niets doen, want ik doe alles zelf, niet makkelijk maar ik wil het liever zo. Normaal was ik van plan om gisteren mijn strijk te doen, maar woensdag belde mijn zoon om ons uit te nodigen voor een barbeque, hij had pas een nieuwe bbq gekocht en moest dit natuurlijk uit testen, het is zo een grote die op gas werkt, ik moet zeggen een mooi stuk. Ik mocht mijn prothesen meenemen maar mocht die nieuwe nog niet aandoen, ik heb dit wel gedaan, maar heb het mij enorm beklaagd, wij hadden eerst verschrikkelijk lang in de file gehangen, we zijn hier om 10u15 vertrokken en zijn pas om kwart om een toe gekomen, een afstzand die we normaal in maximaal een uur afleggen, maar het was wel de moeite op de autostrade van af Aalst stonden we in de file tot in Gent, dan zijn we maar van de autostrade afgereden, enfin wat wil je een lang weekend en prachtig weer iedereen wilde naar de kust. Na een paar uur kon ik het niet meer uithouden en heb ik mijn linker prothese moeten uitdoen, ik werd zowat slecht van de pijn, onvoorstelbaar, nadien was het iets beter. Ik zag er eerst wel tegenop om er naartoe te gaan, maar ik ben toch blij dat we geweest zijn, zo was ik er eens tussenuit en nog eens met de familie samen. We hebben een heel leuke namiddag gehad met de kleinkindjes, en het was lekker om te eten, niettegenstaande dat ik niet erg ben voor bbq, viel het toch nog mee. Rond half zes zijn we terug vertrokken, bang om weer in de file te hangen, maar dit viel heel goed mee, niks file, we hebben heel goed kunnen doorrijden en waren o minder dan een uur terug thuis, wel moe maar voldaan, maar mijn was is dus blijven staan, mijn werkvrouw is dan vandaag geweest en een nieuwe was is er nog bijgekomen maar ik heb nog tot maandag om hier komaf mee te maken, dus dat komt wel in orde. Ik zet er nog een foto bij van de drieling voor hun tweede verjaardag. Groetjes
Dag Ja ondertussen ben ik al een week in Pellenberg geweest, vanaf dinsdag morgen mocht ik mijn prothesen aandoen, ze legden dan een speciaal kussen in mijn rolstoel, en de bedoeling hiervan is als ik de beweging doe om rercht te staan, en het kussen komt onder mij omhoog en duwt mij dan als het ware recht, dan moet ik eerst zorgen dat mijn rechterprothese blokkeert aan de knie en dan moet ik mijn linkerknie zo ver mogelijk naar achter trekken, dus zo ver mogelijk proberen miin knie te strekken, tot het systeem klikt en ik min of meer kan blijven staan, dan probeer ik een paar passen te zetten, tussen de baren weliswaar, maar simpel is dat toch niet, ik heb de indruk dat mijn rechterbeen korter is en als ik probeer mijn rechtervoet te verplaatsen komt mijn voet los en zweeft hij een beetrje heen en weer, dus dat geeft niet zo'n veilig gevoel, maar ik denk dat ik het nog een beerje zal moeten gewoon worden, de bedoeling is natuurlijk dat ik het thuis alleen kan en zonder hulpmiddelen, alhoewel ze zouden voor mij zo'n kussen bestellen en aanvragen bij het Vlaams Fonds, en dan zouden ze er een systeem opzetten dat blokkeert als ik mijn transferst moet doen, vb. om in bed te gaan anders komt dit omhoog en is het veel te moeilijk om over te schuiven, en als ik dan wil recht staan heb ik maar op een knop te drukken om het systeeem terug in werking te zetten. Het ambetantste in Pellenberg is dat je daar een hele dag moet zitten en dat er eigenlijk maar hoogstens een paar uur met jou gewerkt wordt, dat vind ik wel rot, voor een paar weken gaat dit nog maar als het langer zou moeten duren zou ik toch liever ambulant gaan tegen het uur dat ze mij kunnen helpen, ik zal er alleszins voor pleiten maar of het mij zal lukken weet ik nog niet, afwachten maar en hopen dat het rechtkomen en een paar stappen zetten mij lukt. Ik zet er nog een foto biij van pasen als we de drieling hun tweede verjaardag gevierd hebben. Groetjes
Dag Ik heb al duizend keer gezworen dat ik nooit meer naar Pellenberg zou gaan voor revalidatie of wat dan ook, maar ik kan ook deze keer mijn belofte niet waar maken. Vorig jaar ben ik er 14 geweest in juni maar dit was een zeer slechte ervaring want er waren geen stagiairs en niemand heeft naar mij omgekeken. Vorige week donderdag ben ik er dus geweest om mijn prothese te passen nadat ze er het systeem hadden in geplaatst dat de knie moet blokkeren, ik schrok, de vorige keer dat ik ze zag was ze helemaal afgewerkt en klaar om dragen, maar dat ging dus niet, nu was ze volledig terug ontmanteld, en het zag er helemaal niet zo goed uit, ik moest dan proberen om recht te staan, maar dat was gewoon een ramp het lukte mij van geen kanten, maar ja met een gebogen knie waar absoluut geen kracht meer inzit is dat ook niet zo evident, twee mannen hebben mij dan recht getrokken en dan lukte het wel, maar het is natuurlijk niet opportuun om dat in mijn eentje thuis te proberen en nog vallen op de koop toe waar ik nog een breuk bij kan oplopen, dit moeten we natuurlijk ten allen prijze vermijden. Dus ja ik stond allang op de wachtliijst en na telefonisch contact met dr. Kiekens werd de opname nu bevestigd, nog niet voor deze week, maar gisteren hebben ze gebeld van Pellenberg om maandag binnen te komen. Ik heb dan heksentoeren moeten uithalen om een vervoermaatschappij te vinden die mij kan wegbrengen, want met mijn kapotte schouders ga ik niet de hele week met mijn gewone rolstoel rondrijden, maar wel met mijn electronische rolstoel, en het is mij toch gelukt, maandag komt het Vlaams kruis mij ophalen, het zal mij wel weer veel geld kosten rond de 100 , maar ja DAV kon niet, ik heb al een afspraak met Prof. Debeers voor mijn schouders, dus dat komt goed uit, mijn trip van Pellenberg vrijdag is ook al geregeld, wel om 11 uur in de voormiddag, dat gaan ze niet leuk vinden maar het kan niet anders. Natuurlijk vandaag moest mijn werkvrouw komen, om 9u45 was ze er nog niet dus ik belde haar, en ze ging mij juist bellen dat ze niet kwam deze week, want haar zussen en broer waren nu afgekomen om bij haar te komen schilderen in plaats van volgende week, dus ja dan moest ik natuurlijk zorgen dat mijn was gedaan werd, ik had gisteren nog maar alles gestreken, dus dat wordt morgen terug strijken, ik kan dit zelf insteken, ik bind de was zoveel mogelijk samen in een tafelkleed en gooi dit naar beneden, dan moet ik helemaal langs de voordeur rond gaan om in de garage te geraken, want als ik niet kan staan kan ik ook mijn trapliften niet gebruken ik raak er gewoon niet op, dus dat wordt enkele keren rond riijden, en dan moet mijn man maar vanavond de mand naar boven brengen, dus het is niet onmogelijk maar een beerje omslachtig, maar voor te kuisen daar heb ik natuurlijk een veel groter probleem mee, dat kan ik niet van uit mijn rolstoel, maar zo vuil is het nu ook nog niet dus een weekje kunnen we wel wachten. Dit is voorlopig zowat het belangrijkste wat er vandaag is gebeurd. Groetjes
Gisteren eindelijk voor mijn prothese naar Pellenberg geweest
Dag Ja eindelijk is het gelukt vorige vrijdag had ik nog eens gebeld voor mijn prothese of ze nu nog niet klaar was, en wonder boven wonder ze zeiden me dat ze klaar stond, waarom konden ze mij dan niet opbellen zoals ze beloofd hadden, enfin ik mocht een afspraak maken en dit kon dus niet voor donderdagnamiddag, omdat het zo druk was, dus gisteren was het dan zo ver, maar het was wel een sereuse domper als ik probeerde recht te staan, het lukte mij gewoon niet, je mag niet vergeten ik kan dus mijn linker knie niet meer strekken, nu hebben ze die prothese gemaakt zodanig dat die blolkkeert op een bepaald punt, maar dat punt ligt op 40 graden van normaal, dan hebben ze mij met twee mannen recht getrokken en dan lukte het wel, maar alleen ga ik dit nooit kunnen, en zeker thuis alleen proberen zit er dus niet in, dus ik sta al heel lang op de wachtlijst voor opname, en dat zal nu dus werkelijkheid moeten worden, telefonisch contact met de dokter, zal het nog niet voor volgende week zijin, ik hoop alleen dat ze weer niet wachten tot juni want dan is er weer geen enkele stagiair en kijken ze naar mij weer niet om net als vorig jaar in juni, ik ben daar dan 14 dagen geweest en niemand heeft naar mij omgekeken, het enige dat ik er gedaan heb was een paar maal per dag tussen de baren lopen met mijn twee prothesen, maar nu zal het toch nog iets anders zijn, ik hoop toch maar dat er geen verdere amputatie van komt, alhoewel. Nu gaan ze proberen met zo'n speciaal kussen, als je op een knop drukt komt dit recht en helpt dit bij het rechtstaan, ik ben eens benieuwd of het dan zal lukken, in ieder geval ik hou de moed er toch nog even in. Groetjes
Dag Ja de drieling is 2 jaar geworden, al van 2 april, maar vorige zondag waren we pas gevraagd om te komen om hun verjaardag in de verf te zetten, wij dat wil dan zeggen ik en mijn man, mijn schoonzus en haar man, want de meters en peter s waren de vorige week al uitgenodigd om hun verjaardag te vieren en allemaal samen zou een beetje te veel geweest zijn, het was redelijk goed weer en we hebben heel de tijd op het terras gezeten, het tochtte wel een beetje maar daar moet je dan maar tegen kunnen, Sylvia had een schuifaf gekocht die wij dan moeten betalen, en voor mijn schoonzus had ze een tafel en stoeltjes gekocht, ze hebben dat samen allemaal in elkaar gezet, en het was leuk. Silvia had chili con carne gemaakt, ze wist dat er bij mijn man diabetes type 2 vastgesteld was, enfin bij zijn checup van veertien dagen geleden, wat voornamelijk bedoeld was om te weten hoe de toestand van zijn hart was, en dat bleek wonderwel goed te zijn, hebben ze bij bloedonderzoek ontdekt dat ziijn suiker veel te hoog stond, 276 waar dit normaal maar rond de honderd moet zijn dus hij moest naar een specialist voor endocrinologie om te bepalen wat er verder moest gebeuren, en zo moest hij dus ook naar een dietist om zijn dieet aan te passen, want het drinken van westmallen is sindsdien ook gedaan, en hij moet dus dieet volgen vooral om een beetje te vermageren, maar hij heeft daar dus blijkbaar geen probleem mee, en volgt dit dus op de voet, ik ben er echt verwonderd over ik had dit van hem niet verwacht, intussen is er al een tweetal kg. af en er moesten er maar een vijftal af, ik zou willen dat ik zelf ook zoveel moed had als hij, ik kan het roken niet laten, maar hij laat dit al vanaf zijn 40 jaar en blijkbaar zonder problemen, en nu is het al een week dat hij geen druppel alcohol heeft aangeraakt, ook zijn oefeningen doet hij plichtsbewust, elke dag een half uur op zijn home trainer, voor de televisie weliswaar, maar dat mag. Ik zeg chapeau, maar met de medicatie heeft hij een beerje problemen, als hij die pillen pakt voor de suiker voelt hij zich toch niet zo lekker tegen de middag, zo heeft hij er op mijn aanraden enkele dagen geen genomen en dan voelde hij zich terug ok, maar vandaag is hij toch maar terug gestart met de medicatie en deze middag voelde hij zich toch niet slechter, ik hoop dat het nu verder goed gaat. Silvia had dan ook een taart gebakken voor de drieling , ze mochten er eerst met hun vingertjes aan zitten en ze hebben er al het fruit dat er aan de zijkant aanplakte afgesnoept, en ze vonden het nog lekker ook. Het zijn echt geestige kindjes, maar qua karakter zegt mijn zoon alle drie verschillend, gelukkig maar. Quido zijn voetjes moeten in augustus terug geopereerd worden, ze zijn goed geweest tot nu, maar nu groeien ze terug naar binnnen en in augustus gaan zr die allebei rechtzetten en vastzetten en dan moet hiij 6 weken in het gips, dus hij zal niet kunnen lopen, dit zal erg worden want het is zo'n energiek kind, maar ja het is voor zijn goed, hij was tenslotten met twee klompvoetjes geboren, en vanaf de geboorten heeft hij in het gibs gezeten tot zijn 10 maanden, en dan later een operatie gehad aan de achillespees, maar nu moet er dus terug ingegrepen worden, dan zal het hopelijk in orde zijn voor hij naar het eerste studiejaar moet, en dat is toch belangrijk dat hij alles zal kunnen meedoen, het zal vermoedelijk geen voetballer worden, maar dat moet ook niet. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ik ben gebuisd voor de Vlaamse Zorgverzekering, ik haalde maar 30 punten op de 35, en je moet er 35 halen. Waarop ik gebuisd ben is het feit dat ik niet verward ben en niet dementerend, gelukkig maar, voor de rest was alles ok, maar dat ik niet verward was wist ze al als ze met mij een afspraak heeft gemaakt, ik begrijp dit toch niet meer, hoe veel problemen je ook hebt, maar als je durft vertellen dat je bepaalde dingen nog zelf wilt doen, hoe moeilijk dit ook is wordt je dus gebuisd en wordt je gestraft, ik zal dus van geen enkele vergoeding kunnen genieten, hoveel onkosten ik door mijn zware handicap ook heb. Ik moest het formulier eerst ondertekenen voor er ook maar iets was op ingevuld, ik deed dit zonder er bij na te denken, ik had dit beter niet gedaan, want achteraf had ik dit zeker nooit gedaan want ik was niet akkoord met de score, ik heb nooit gezien wat ze heeft ingevuld, ze vertelde mij gewoon dat ik maar 30 punten scoorde, dus onvoldoende om van de vergoeding te kunnen genieten. Dit is toch te gek voor woorden, ik was zo kwaad dat ik direct een brief gestuurd heb naar de verantwoordelijke van de zorgverzekering, dat ik die codering allesbehalve vindt en dat daar dringend in de toekomst moet aan gewerkt worden omdat mensen die er echt recht op hebben dit ook kunnen krijgen, het komt er dus op neer dat je eigenlijk niets meer zelf kan of wil doen om te kunnen trekken, dus mensen die proberen nog iets van hun leven te maken vallen gewoon uit de boot. Ik zou graag de mening hierover krijgen van andere mensen, en vooral van mensen die die vergoeding, ook niet krijgen om welke reden dan ook maar ook van mensen die die vergoeding wel krijgen en waarom dan wel. Ik vind dat ik bestolen wordt, en waarschijnlijk ik niet alleen. Als we nu met zijn allen hier proberen iets aan te doen kan het misschien in de goede zin nog veranderen. groetjes
Dag Een tijdje geleden moesten we terug onze 25 betalen voor de vlaamse zorgverzekering, dit moet trouwens iedereen ieder jaar doen, ik heb eens gebeld met die dienst om te vragen voor wie dit geld eigenlijk bestemd is, ik kreeg te horen dat dit voor zwaar gehandicapte mensen is, die veel hulp nodig hebben, ik zei maar ik krijg dit niet wie krijdt dit dan wel en wat moet je daar voor doen, hij heeft mij dan de papieren opgestuurd, ik heb die zorgvuldig ingevuld en een bijhorende brief ingesloten, vorige week kreeg ik dan telefoon van een sociaal assistente dat ze zou langskomen, en nu is dat toch wel vandaag, het is dezelfde sociaal assistente die vorig jaar hier al geweest was, voor die rekeningen van Hendriks die ik in de bus kreeg terwijl ik gedekt was door de mutualiteit,voor een totaal bedrag van 1000 , zij hebben mij beloofd dat ik 500 zou ontvangen als hulp om die rekeningen te betalen, maar tot op de dag van vandaag heb ik daar nog steeds niets van gezien, ze beweren wel dat ik het gekregen heb, maar ik vind er niets van terug. Onlangs kreeg ik terug telefoon van Hendriks waar die betalingen bleven, ik heb ze doorverwezen naar de mutualiteit, maar die beweren dat ik het zelf moet betalen, ik heb dan zelf gebeld met die mr. Vervoort en die werd zelfs een beetje kwaad, hij zou mij de bewijzen opsturen, ik heb hem dan een brief geschreven en nog eens de situatie uitgelegd dat ik het zo unfair vind, en dat hij de bewijzen maar moet opsturen, maar tot op de dag van vandaag heb ik nog niets gezien, ik heb al wel een rekening betaadd van 260 , maar op de rest zullen ze toch nog even moeten wachten, gisteren kreeg ik terug telefoon van Hendriks met de zelfde vraag, waar de betalingen bleven, ze hadden zelfs nog niet gezien dat ik al 260 betaald had. Ik vroeg aan de assistente of ze van ons nog niet genoeg wist, vorig jaar moest ze alles van ons weten, wat we verdienden, wat onze uitgaven waren, hoeveel water electriciteit we verbruikten enz. En het heeft allemaal niets opgeleverd, ik ben eens benieuwd wat ze deze keer te vertellen zal hebben. Het is wel een beetje ambetant dat ze deze middag komt, mijn twee zonen komen naar huis eten, ik heb gisteravond witloof in de oven met aardappelkoek klaargemaakt, dat ik het alleen nog moet in de oven zetten, maar ze komen tegen 1 uur terwijl die sociaal assistente al tegen 2 uur hier zal zijn. Het was wel even een koers met hindernissen gisteravond, terwijl ik mijn aardappelpuree aan het klaarmaken was, brandde mijn witloof aan, dan heb ik achteraf nog een paar stronken witloof apart moeten koken omdat ik een deel dat verbrand was moest weggooien, maar uiteindelijkl is het toch gelukt. Dus wens mij geluk deze namiddag, want ik heb zoveel onkosten en krijg van niemand financiele hulp, terwijl ik omzeggens niets meer kan doen zonder hulp. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ik kan niet meer recht staan met mijn prothesen, doordat ze mijn pees hebben weggesneden onder miin knie omdat die ernstig ontstoken was samen met de rest, kan ik mijn knie niet meer strekken, en als ik met mijn prothese wil recht staan lukt dit niet en zak ik door mijn knie, ook omdat mijn benen zo zwak geworden zijn door de druk op het ruggenmerg door die stomme cyste die daar zit en die volgens mij steeds groter wordt met meer druk op het ruggenmerg tot gevolg. Ik ben gisteren naar Pellenberg geweest, ik had een afspraak op de protheseraadpleging, en daar stond een nieuwe prothese helemaal klaar en afgewerkt op mij te wachten, een prothese met een bovenbeenstuk. Maar nu moeten ze die terug uit elkaar halen en een systeem opzetten dat toelaat om eerst te blokkeren voordat ik recht sta, net zoals aan de rechterkant, hoe dit in zijn werk zal gaan weet ik nog niet daarom hebben ze mij op de wachtlijst gezet voor opname en zal ik dat daar onder begeleiding moeten leren, ik hoop dat het mij toch zal lukken, maar het zal niet simpel zijn. Zo verlies ik met de dag meer functies die ik niet meer kan doen, wanneer gaat dit proces eens stoppen? Groetjes
Dag Ik heb gisteren met mijn zus gebeld, ik moet zeggen het was een hele tijd geleden, mijn zus heeft MS maar gelukkig in een lichte vorm, ze heeft het reeds van haar 18 jaar maar kon nog alles doen, enfin ze was er alleszins nog veel beter aan toe dan ik, maar van haar 50 jaar werkt ze niet meer, en krijgt ze een pesioen, omdat ze MS. heeft, In het verleden heeft ze al enkele keren een opstoot gedaan, dan werd ze telkens opgenomen voor een behandeling met cortisonen, en gelukkig elke keer er toch weer goed doorgekomen zonder bijkomende uitval of zo, nu heeft ze een paar maanden geleden een zware opstoot gehad, terwijl ze in vakantie was in Spanje, ze is eigenlijk vanaf de trein naar het ziekenhuis gegaan, enfin ik zeg gegaan, maar eigenlijk kon ze dit niet meer zegt ze, ze heeft dan een maand in het ziekenhuis gelegen en twee maanden in het revalidatiecentrum, nu is ze terug thuis en het gaat redelijk goed met haar, volgens mijn andere zus had ze een zware depressie omdat ze niet meer naar buiten kan hetgeen ze gewoon was, en vroeg ze constant naar mij, maar waarom ze mij dan niet belt weet ik niet, het is altijd ik die naar iedereen moet bellen, naar mij belt er niemand, enfin ze was zo content dat ik belde, ze gaat weer alle dagen naar buiten, maar nu niet met haar brommer maar met haar shopper die ze van de mutualiteit gekregen heeft, dus geen enkel probleem, thuis loopt ze rond zonder steun, ze kan wel geen wasmand dragen zegt ze, ja zeg sorry, ik kan dat nog niet als ik zit, ze heeft hulp van alle kanten, dus ik zie niet echt een probleem, dus ik denk dat ze tegenover mijn andere zus toch een beetje overdreven heeft, enfin zo veel te beter. Mijn zoon en schoondochter zijn van vrijdag terug van Thailand, en komen dit weekend naar huis, vanaf zaterdag tot zondag, het is nu nog maar een maand geleden dat ik ze nog gezien heb, en niet een jaar zoals voordien, maar ik zie ze toch graag komen. Wat de toekomst voor hem brengt weten we nog niet, hij zou zo graag iets anders gaan doen, maar als het kon toch nog altijd liefst in het buitenland, maar met de wereldwijde crisis is daar nu toch weinig kans toe, misschien komt hij mee in de zaak, wie weet. Heel de voormiddag gekeken naar tennis, de finale Federer Nadal, maar spijtig Nadal heeft gewonnen, ik heb het veel meer voor Federer, maar het mocht niet baten. Toch een prachtige match gezien. Groetjes
Dag
Dag
Dag
