Dag Ik heb de laatste dagen niet anders gedaan dan het internet afgezocht naar een job dat ik thuis kan doen voor mijn computer, maar ik vind maar niks, overal moet je eerst betalen om een bepaald programma te downlauden, en iedereen belooft dat je zo dan aan de slag kan. Ik heb het eenmaal geprobeerd, ze vroegen mij 41 te betalen om émails te bewerken en door te sturen, ik heb mij laten verleiden om te betalen, ik had dan toegang tot een cursus waar over niet anders gesproken werd dan over producten kopen en een klantenbestand aanmaken en hoe meer producten je kocht hoe meer punten je kon verdienen, ik heb ik weet niet hoeveel van die training doorgenomen, en nergens werd er gesproken over émails, ja zeg, en als ik dan uitleg vroeg zeiden ze mij dat dit maar na de vierde training aan bod zou komen, maar ik moest al weer 21 betalen om verder te mogen doen, en blijkbaar moet je dus elke maand betalen, maar van verdienen krijg ik niets te horen, ik heb gezegd dat ik er mee stop en dat ik mijn geld terugeis, het is nu al 2 dagen geleden dat ik dit heb meegedeeld, maar ik heb nog geen teactie gehoord. Ik ben eens benieuwd of ik nog een reactie zal krijgen en of ik mijn geld terug krijig. Ik zou zo graag iets te doen hebben, en terzelfdertijd toch ook nog een klein beetje geld verdienen, als er iemand is die iets weet dat voor mij zou geschiikt zijn mogen mij het altijd laten weten. émails versturen, artikels uittippen of wat dan ook. Ik hoop echt dat er iemand mij kan helpen want ik ben een klein beetje aan het eind van mijn latiijn, als je zoekt op internet wordt er zoveel aangeboden, je houd het niet voor mogelijk, maar als je dan effectief contact opneemt moeten ze allemaal eerst geld zien, ik snap dit niet, als je voor een job gaat moet je toch niet betalen, maar verwacht je dat je zelf betaald wordt voor hetgeen je wilt doen. En nattuurlijk door al die vragenlijsten in te vullen om eventueel aan een jobje te geraken krijg ik zoveel spam je houdt het niet voor mogelijk, het is net of mijn gegevens aan al de firma's zijn doorgegeven om mij allemaal hun producten te kopen, het is echt niet meer te doen, ik heb nog niet anders gedaan dan unsubscribe, en toch blijven ze maar komen ik begrijp er niets meer van. Ik heb mij voorgenomen om geen enkele vragenlijst met mijn gegevens op internet meer in te vullen. Groetjes
Dag Woensdag kwam mijn man s'middags thuis van de bureau, hij zegt ik moet naar Verviers, heb je zin om mee te gaan, ik moest er even over nadenken, en ik dacht ja waarom niet, zo zijn we nog eens weg, dus gauw een beetje soep gegeten, mijn rolstoel in de auto gezet, en weg waren we. Het weer was wel niet zo fameus, maar het regende niet, dus dat viel nog mee. We reden langs de E 314, niettegenstaande de gps ons constant langs Antwerpen wilde laten rijden, ze zegde ons constant dat er vertraagd verkeer was en opstoppingen, wij hebben nergens opstoppingen of vertragingen gezien, onze heenreis is zonder enige moeite verlopen, mijn man moest in Verviers zijn om iets zakelijk te regelen, ik bleef uiteraard in de auto zitten, hij had gelukkig wel de radio laten aanstaan, ik mocht een sigaretje roken, ik heb dan wel de deur opengezet en mijn benen buiten de auto laten hangen, dus dat er niet veel rook in de auto zou kunnen komen, na ongeveer een kwartiertje was hij al buiten, dan zijn we naar Spa gereden, onze auto daar geparkeerd en een wandelingetje gedaan in het stadspark, maar dat viel niet zo goed mee want er lagen van die kleine steentjes waar heel moeilijk op te rijden was met de rolstoel, dan zijn we daar in een hotel in het centrum een pannenkoek gaan eten, en waren er gelukkig aangepaste toiletten, voor mij wel belangrijk want het werd wel hoogtijd dat ik naar het toilet kon, en dat kan in mijn geval niet overal, er waren twee baren aan het toilet maar ze waren een beetje laag maar het is mij wel gelukt. Het was nog maar iets na viet uur en het begon al donker te worden, dus om nog ergens naartoe te gaan was het al te laat, dan maar terug richting huis, dat was iets moeilijker, het was wel druk verkeer, en aan de afrit die we wilden nemen stonden ze al een kilometer aan te schuiven, dan zijn we maar doorgereden tot Herentals, daar konden we makkelijk af, maar vermits we niet langs Schriek konden wegens wegenwerken moesten we een heel grote omleiding doen om thuis te geraken, eindelijk zijn we dan toch veilig thuis geraakt, dit was een heerlijk dagje er tussen uit , we hebben wel niet zo veel gezien, wel enkele mooie landschappen, want ons landje heeft toch ook mooie plejes. Groetjes
Dag Ja ons tripje naar Londen is heel goed verlopen, zondag middag om 12 uur zijn we thuis vertrokken, we moesten er een uur op voorhand zijn, en onze trein vertrok om 14u30, dus we hadden ruim te tijd om er naar toe te gaan, de treinreis is ook zeer goed verlopen, we zaten in 1ste klas, omdat daar alleen een plaats voorzien is voor rolstoelgebruikers, maar er was heel weinig volk, en we konden dus op de banken voor ons gaan zitten om met de trein mee te rijden, want tegen de stroom in word ik misselijk. We kregen een glaasje champagne om onze trip te beginnen. Dan konden we kiezen uit een warme schotel of een koude, wij kozen voor de koude, omdat de warme zalm was en wij geen van beiden zalm op die wijze lusten. De trip met de trein is heel goed verlopen te weten dat we maar 20 minuten onder de zee waren, dus dat viel nog goed mee. In Londen moesten we een zwarte taxi vragen omdat die uitgerust waren met een ramp waardoor ik makkelijk met de rolstoel zou kunnen binnen rijden, en inderdaad zo gezegd zo gedaan, het was nog wel zo een kwartiertje rijden naar het hotel, dit bevond zich in Westminster, ons hotel noemde Parc Plaze Victoria, het was dan ook dicht gelegen bij het Victoria station. Het hotel was ook perfect, de badkamer was goed aangepast, met twee baren aan het toilet, enkel was het toilet een beetje laag volgens mijn rolstoel, maar met enige moeite lukte het mij toch, enkel heb ik mij s'nachts gekwets aan mijn been, want op een bepaald moment was er enorm veel bloed aan mijn pyama broek, en dan zag ik van waar het kwam, ik heb dit dan ook direct verzorgt. De maandag hebben we te voet een grote wandeling gedaan, het was prachtig weer, wel een beetje koud maar volop zon, dan zijn we naar Buchanan Palace geweest, de wisseling van de wacht was net gedaan, zo hebben we ook Westminster Abay bezocht, wel indrukwekkend, een wandeling gedaan door James Park, een fantastische dag gehad. We zijn dan in de namiddag naar Harrods geweest, ik had graag een vest gehad, en ik had mijn man een lamswollen pull beloofd voor zijn verjaardag, die hebben we daar gelukkig allebei gevonden, ik heb wel lang moeten zoeken voor ik mijn vest vond, ik had het al bijna opgegeven, al de veste die we zagen waren allemaal doorstikt zoals vroeger de millet vesten, en dat wilde ik absoluut niet, en plots zag ik er een hangen in het wit die ik wilde, maar liefst niet in het wit, want met mijn rolstoel is dit zo vlug vuil aan de mouwen, maar ze hadden ze ook in het zwart, maar mijn maat stond op een manequin, dan hebben ze die er maar afgehaald want het was nog de enige die ze hadden, en die was perfect, van binnen stond er in dat het van Ralf Loren was, dus dat viel dan nog goed mee, ze was zeker niet goedkoop maar mijn man heeft ze betaald. Dinsdag hebben we dan een sicht- seen gedaan met een bus door heen Londen, heel impressionant, prachtige gebouwen gezien, we hadden een oortelefoon gekregen waar heel de uitleg gedaan werd waar we overal voorbij kwamen, echt de moeite, dan een cruise op de Thames. Het was een volledige dag dat we op schok waren, maar echt wel de moeite. Elke taxi in Londen is aangepast voor rolstoelgebruikers, ik ben nooit uit mijn rolstoel moeten uitgaan, maar altijd met de rolstoel kunnen in de taxi rijden, wel makkelijk, ik denk niet dat dit in Belgie mogelijk is. Het is wel duur om telkens een taxi te moeten nemen, elke keer tenminste 15 tot 20 £, dus dat liep dan wel op, maar voor de rest niets dan positiefs over Londen. Toch waren we blij da we terug thuis waren, maar zo moet dit zijn he. Groetjes
Dag Onze Quido is enkele dagen bij ons komen logeren, hij komt graag naar hier, hier voelt hij zich de koning, thuis wordt de aandacht verdeeld naar vier, maar hier is hij alleen, en op al wat hij vraagt wordt met grote aandacht op gereageerd, mijn man is hem dinsdag gaan halen, en in de namiddag is hij met hem naar de cinenma geweest, naar een kinderfilm gaan kijken, mijn man vond het een beetje flauw maar de kleine was in de wolken, dus dat was geslaagd, woensdag zijn we dan naar het museum van kunstwetenschappen geweest in Brussel om naar de dinosauriers te gaan kijken , hij is daar zot van, niettegenstaande hij al een paar dino's in verkleinde versie had wilde hij er natuurlijk nog een paar, maar als we de prijzen bekeken zijn het toch maar een paar kleine exemplaren geworden, maar hij was content, dus dat was het voornaamste, de donderdag is hij met mijn man naar de bureau geweest, zijn vader kwam ook, mijn man heeft er getrakteerd met pateetjes voor zijn 68ste verjaardag op 4 november, hij zelf werd die dag getracteerd met een ontbijtset, met alles erop en eraan tot de champagne toe, dat was echt een leuke attentie. Ze zijn hier dan allemaal komen eten, en na dat ze in de bureau de pateetjes zijn gaan opeten is mijn zoon met de kleinzoon terug vertrokken, langer kon hij niet blijven want de kleine moest naar de kinesist en wij moesten ons voor bereiden op onze trip naar Londen, morgen zondag vertrekken wij voor drie dagen naar Londen, ik ben er nog nooit geweest, enkel maar in de luchthaven Heatrow, maar meer niet, mijn man is er al zeer vele keren geweest, maar dit is alweer een hele tijd geleden, we gaan met de eurostar, ik vind dit wel een enge gedachte dat dit onder de zee gaat, dan denk ik er moest zo eens iets gebeuren en dan, maar je moogt daar niet aan denken he, het is natuurlijk allemaal niet zo evident, ik zit tenslotte in een rolstoel, een aangepast hotel vinden was al de eerste moeilijkheid, mijn man heeft vier dagen niet anders gedaan dan gebeld met Engeland om alles geregeld te krijgen, gelukkig wel met skype, dat is niet zo duur, we hebben ook geboekt voor een theater voorstelling, the Mousetrapp, ik ben eens benieuwd, ik wil zeker naar Harrods, Buchinem Palace, te Westmister Cathedrale, en het zou allemaal op loopafstand zijn van het hotel, nu maar hopen dat het niet te veel regent. Ik moet alles nog inpakken, maar dat zal rap gedaan zijn, de belangrijkste dingen liggen al klaar. Groetjes
Dag Ja mijn schoondochter heeft nu toch wel een beetje problemen met de drie kleintjes. Archie heeft met zijn vingertje tussen de deur gezeten, terwijl een van zijn broertjes de deur dicht deed, een deel van zijn vingertje was er bijna af, het bloede enorm maar Archie huilde niet, maar trok zeer bleek weg, in het ziekenhuis hebben ze het stukje er terug aangehecht maar zijn niet zeker of het terug in orde komt. Zondag op 1 november zijn we dan met zijn allen naar het kerkhof geweest in Blankenberge, dat is elk jaar zo de traditie dan gaan we naar het graf van mijn man zijn ouders, en normaal gaan we dan nadien in een restaurant gaan eten, maar dit jaar vond S. dit gaan goed idee omdat de drieling mee was, en stelde zij voor om met ons allen naar Drongen te gaan omdat zij daar in hun natuurlijk habitat rustiger zouden zijn, zij zou soep maken en ieder bracht iets mee om te eten en te drinken, dus zo gezegd zo gedaan, Maar we waren nog maar pas in Drongen of er gebeurde weer een ongeval, Yoshka viel met zijn kin op de rand van de salontafel en een open wonde was het resultaat, ze vroegen aan mij wat ik er van dacht, vermits ik verpleegster ben heb ik er toch een beter zicht op dachten ze, ik vond dat ze er mee naar de spoed moesten want dat het te diep was en het vermoedelijk zou moeten gehecht worden, dus mijn zoon en mijn man zijn dan met de kleine naar de spoed gereden, ze moesten er wel een uur wachten voor het hun beurt was, maar inderdaad ze hebben er drie draadjes ingezet en dan steristrips, ze moesten het droog houden, ik was toch blij dat ik de juiste beslissing had genomen, ik heb dan ook naar Archie zijn vingertje gekeken en zijn verbandje vernieuwd, het zag er niet slecht uit enkel helemaal aan het topje zag het helemaal wit en daar was ik dan niet zo gerus in, dinsdag zijn ze dan op controle moeten gaan om de draadjes uit te doen, en daar hebben ze juist hetzelfde gezegd. Verder is de dag goed verlopen, het eten had dan wel enorme vertraging opgelopen, maar kreeften en oesters moet je niet warm houden dat is ook nog een voordeel. Met Quido gaat het ook al veel beter, met zijn schoentjes aan staan zijn voetjes mooi recht, als hij op blote voetjes loopt is het nog wel een beetje moeilijk en een beetje stijf, maar daar voor gaat hij dus naar de kinesist om alles te versoepelen, dit komt wel goed. Als wij naar huis reden zaten we uiteraard weer in de file, maar dat zijn we ondertussen gewoon als we naar de kust of naar Drongen gaan, dus niets aan de hand. Groetjes
Dag Ik ben vorige week terug op controle geweest bij de prof voor mijn schouders in Pellenberg, de vorige keer zo'n zes weken geleden heb ik een inspuiting gehad in mijn linker schouder, daar zijn een paar pezen afgescheurd, door dat ik constant mij moet afdrukken voor mijn transfers, voor te kunnen recht staan, voor alles eigenlijk, daardoor kan hij die schouder dus ook niet opereren en die pezen hechten want ik kan mij onmogelijk permitteren om tenminste zes weken mijn schouder niet te kunnen gebruiken, ik heb het al een paar maal meegemaakt als mijn rechterschouder geopereerd werd, de eerste maal was het nog niet zo erg dan had ik mijn benen nog en was er nog geen probleem dat ik mijn armen constant nodig had, maar de tweede keer was dit anders dan heb ik 6 weken in het ziekenhuis gelegen, het was wel gekoppeld aan een zware operatie aan mijn linker been die een week vroeger gedaan was, maar nu heb ik dus geen benen meer en kan ik dus zelf niets meer doen, ik mag er niet aan denken dat ik mij zelf niet meer kan wassen of alleen niet naar het toilet kan, daarom krijg ik regelmatig een inspuiting in mijn schouder, niet altijd met cortizone, soms met een bepaalde gel, en daar mag je er zoveel van krijgen als nodig is, blijkbaar kan dit geen kwaad, natuurlijk is dit uitstel van executie, maar ik kan niet anders. Nu was mijn rechterschouder weer aan de beurt, daar is alles aan kapot, en dringt zich een volledige nieuwe schouderprothese zich op, maar ik zal dit zo lang uitstellen als mogelijk is, de assistente had mij al bang gemaakt dat ik 3 maanden buiten strijd zou zijn, maar de prof heeft dit weerlegt, dat het maar drie weken zou duren, hij zou mij dan voor drie weken opnemen, en na drie weken zou ik bekwaam moeten zijn om mijzelf terug te behelpen, en zou ik terug mogen steunen, enfin in afwachting heeft hij mij toch nog maar een inspuiting gegeven met cortisone, maar hij zegt ook, ik kan dat natuurlijk niet blijven doen, maar we gaan toch nog een hele tijd wachten, tot het echt niet meer kan. Dus nu met die inspuiting is het toch weer een beetje beter en kan ik er weer tegenaan. Hopelijk nog lang, ik heb wel een nieuwe afspraak op 7 december, en dan zien we wel. Groetjes
Dag Maandag zijn we naar het voedingssalon geweest, ik voelde mij al een paar dagen niet zo goed, ik was duizelig en had hoofdpijn, maar dacht dat dit van de lyrica was die ik momenteel moet nemen en geleidelijk moet opdrijven, ik doe dit heel zachtjes aan want ik kan hier allemaal niet zo goed tegen. Als we thuiskwamen waren de toppen van mijn vingers dood en wit, en ik maar vrijven tot er weer een beetje bloed in kwam, dit duurde zo lang dat ik bang werd, we zijn om 4 uur terug thuis gekomen, mijn man is om 5 uur weggegaan naar een afspraak, en opeens begon ik te beven en te bibberen, ik kon dit niet stoppen, om 7 uur kwam mijn man terug thuis en ik zei hem mijn oren gloeien en mijn handen hebben koud, ik denk dat ik koorts heb, en ja hoor 38,5, ik wist niet wat er aan de hand was, en plotseling kreeg ik een zeer zware hoest. Dinsdag en woensdag geen koorts, maar donderdag had ik terug 38,3 graden, dan heb ik maar de huisdokter laten komen, dit vond ik niet normaal meer, ik heb in heel mijn leven 2 maal de griep gehad, telkens met 1 dag koorts en dan niets meer, ik vroeg aan de dokter of dit nu de Mexicaanse griep was, maar dat wist hij niet, ik vroeg kan je dit niet controleren, maar hij zei van niet. Hij heeft mij wel zware antibiotica voorgeschreven om te voorkomen dat ik een longontsteking zou krijgen, en ik moest er direct mee beginnen, dus als mijn man thuiskwam mocht hij nog naar de apotheker, onze apotheker was dicht, dus moest hij maar naar een andere, ik ben er direct mee begonnen, het is al een beetje beter maar ik blijf met een zeer zware hoest zitten en geweldige hoofdpijn. Ik hoop dat het gauw gedaan is want mij schoondochter wilt met de kleinkinderen komen, maar nu laat ik het nog niet toe, ik wil ze niet ziek maken, dan is het beter dat ze nog een weekje wachten om te komen. Ik doe er nog een foto van de drieling bij, mijn zoon zegt dat hij ze kan stil krijgen bij bob de bouwer, zoals wij de onze konden stil krijgen met de fabeltjeskrant. Groetjes
Dag Ja dinsdag hebben ze de plaaster van onze quido zijn beentjes verwijderd. Hij mag nu steunen en beginnen lopen, maar dat gaat natuurlijk nog niet zo goed, daarom moet hij drie maal per week naar de kinesist voor oefeningen en massage van zijn voetjes, om alles een beetje meer soepel te maken, dus hij zit nog veel in zijn rolstoeltje ook om naar school te gaan, maar het is al verbeterd, en binnen de 6 weken zou het terug in orde moeten zijn, dus nog even tanden bijten en alles komt weer goed, tenminste dat hopen we toch. Veel heb ik niet te vertellen want als je alle dagen thuis zit is er niet zo veel te gebeuren, alhoewel, dinsdag wilde ik naar de Colruyt gaan met mijn shopper, maar mijn man had een beter idee, laten we naar de Carrefour gaan zei hij, de Carefour is het enige magazijn waar ik mee naartoe mag, naar Delhaise of de Colruyt gaat hij altijd alleen, maar de Carrefour is iets speciaals, als we op vacantie gaan naar het buitenland gaan we dus ook altijd naar de Carrefour, want die magazijnen vind je dus overal in de wereld, zelfs in Thailand, daar is een enorm groot magazijn dat ik nog nergens anders in de wereld had gezien, en het feit dat ik meemag naar dit magazijn in Belgie is het precies of we een beetje in verlof zijn, tenminste zo voel ik het aan, ik had van alles nodig, waar mijn man gewoonlijk niet aan toe komt als hij boodschappen gaat doen, of wel vind hij het niet of het is er niet, dus ik was content dat we nog eens er naaartoe gingen. Ik zei hem niet veel, enkel maar hetgeen we nodig hebben. Maar we kwamen buiten en hadden een rekening van meer dan 220 . Ongelooflijk he, en we hadden niet eens zo veel mee. Enfin we kunnen nu weer een tijdje voort. Gisteren was het donderdag en dan komt onze Bart naar Tremelo, ofwel gaan ze samen iets gaan eten s'middags, maar ik stelde voor om te koken, ik heb graag dat we samen s'middags kunnen eten, tien jaar hebben we dit niet kunnen doen als onze Tom in het buitenland zat, maar nu hij dus terug in het land is en zelfs ook in de zaak, kan dit dus wel, hij komt elke dag naar huis eten, soms kook ik maar meestal eet hij zo een menu die hij haalt in Delhaise, en die maar alleen moet opgewarmd worden in de microgolfoven. Dus nu heb ik stoofvlees klaargemaakt met verse comtpote en patatjes, het stoofvlees had ik al wel s'avonds voor dien klaargemaakt want anders geraak ik er niet als ik dit allemaal in de voormiddag moet doen, het is voor mij niet makkelijk, maar moeilijk gaat ook, al duurt het dan wel een beetje langer, maar ze vonden het lekker, dus alles was geslaagd. Vandaag moest mijn werkvrouw komen, maar ik zag ze niet en kreeg ook geen telefoon. Om kwart voor twaalf belde ze dat ze pas terug was van de zee, en dat ze morgen zaterdag zou komen, ja wat kan ik dan zeggen, als dat het goed is zeker, als ze maar komt, dan is het voor mij ok. Groetjes
Dag Zoals ik had voorspeld zijn we er dus weer een dagje op uit geweest, naar Nederland deze keer, het is niet zo ver en het was al een tijdje geleden dat we er nog geweest waren. De reis ging naar de kust deze keer, en wel naar Vlissingen, het was lekker weer en het was er zeer rustig, maar om onze auto kwijt te raken was het toch niet zo simpel, geen parkingplaats voor gehandicapten meer voor handen, dan maar op een gewone parkingplaats gezet, ik dacht eerst nog om mijn gehandicapten kaart achter de ruit te leggen, maar ik dacht dit zal niet nodig zijn vermits we op een gewone plaats stonden. Dus wij doen een grote wandeling langs de dijk, en als we terug kwamen dacht mijn man, oei ik heb niet gekeken dat er een parkeerautomaat stond, dus ik heb niet betaald, ik zal maar eens gaan kijken, en ja er stond een parkeerautomaat, dus mijn man betaald en wilt zijn ticket in zijn auto leggen maar hij was al te laat, er lag al een boete onder zijn ruitenwissers, hij kon zijn ogen niet geloven, 50 , omdat hij geen parkeerticket had betaald, dus nog geen half uur later werden wij al zwaar beboet, in plaats van eerst een verwittiging te geven, was het van de eerste keer de zware straf. Ja dit konden wij natuurlijk niet zo laten, hij is dan naar het politiekantoor geweest om te proberen dit ongedaan te maken, omdat we geen parkingplaats voor gehandicapten meer vonden, maar daar zeiden ze dat ze er niets konden aan verhelpen, en ze stuurden ons naar het stadhuis, wij daar naartoe, daar konden ze ons ook niet helpen, maar ze vertelden ons wel dat we een klacht konden indienen bij de verantwoordelijke van de parkeerwachters, en hebben ons het adres gegeven. Dus dat zullen we maar proberen. Mijn man had op slag genoeg van de hollanders, en we zijn direct uit Vlissingen vertrokken, eerst wilde hij direct terug naar huis rijden maar we zijn dan toch nog naar Middenburg gereden, en daar was op de markt een soort "marché aux pus" aan de gang, enorm veel volk, we hebben daar dan op een terras iets gegeten en hebben dan toch nog een beetje shopping gedaan, en dan zij we maar terug naar huis gereden, al bij al was het toch nog een leuke dag maar ik denk dat Nederland voor een lange tijd uit ons verlanglijstje van bestemmingen zal gewist worden. Groetjes
Dag Ik moest terug naar Pellenberg, naar het "lac", dit is het leuvens algologisch centrum, in ander woorden de pijnkliniek, waar ze dus de pijnen behandelen waar chirurgisch of op een ander manier niets meer kan aan gedaan worden. Ik had drie maal een behandeling gehad langs dagziekenhuis met een baxter met verdoving met de bedoeling dat dit iets zou afdoen aan de verschrikkelijke pijn die ik ervaar, nu al zo lang, in mijn rug uitstralend over mijn bil langs mijn been tot in mijn tenen, die ik niet meer heb, maar toch voel ik ze nog. Het heeft op zich niets te maken met fantoom pijn alhoewel ze denken dat het er toch iets mee te maken heeft, maar de pijn vertrekt wel uit mijn rug en dat heeft dus met spookpijnen in mijn ogen niets te maken, enfin die behandeling met die baxters heeft tot dusver niets uitgehaald, dus ik had een afspraak om alles met de dokter te bespreken. Nu kwamen ze op het idee om Lyrica te proberen, ik heb dit vroeger nog genomen tegen spookpijnen, maar ik heb dit na een tijd gestopt omdat er geen tussenkomst was van de mutualiteit, en dit is toch een vrij duur medecament, maar nu is dat veranderd vanaf juli van dit jaar is de terugbetaling uitgebreid en zou ik er ook kunnen van genieten, ik moet wel nog de aanvraag doen aan de medisch adviseur van de mutualiteit en dan zou alles in orde komen, dus ik heb alles opgestuurd, ik ben gisteren er al mee begonnen, maar vanmorgen voelde ik mij toch niet zo lekker, misselijk en duizelig, ik zal dit moeten gewoon worden, maar vandaag neem ik toch geen want morgen gaan we weg voor een dagje en dan wil ik mij toch niet slecht voelen, dus nog maar een dagje uit stellen, groetjes
Dag, Ja na bijna drie weken is mijn werkvrouw toch nog eens komen kuisen, het gebeurt dikwijls dat ze niet komt maar dan belt ze gewoonlijk s'morgens om te zeggen waarom ze niet komt, maar nu kwam ze niet af zonder iets te zeggen, ze belde wel als ik bij de dokter in zijn consultatiekamer zat, dat ze niet kon komen, maar wel de volgende week dinsdag en dan zou ze vertellen wat er aan de hand was. Ok, maar de dinsdag kwam ze niet, evenmin de woensdag, donderdag of vrijdag, maar zaterdag morgen om 7 uur belde ze, wij lagen nog in ons bed om te zeggen dat ze niet kon komen maar wel de volgende week de woensdag, ze had problemen met haar man blijkbaar, en ze was ook enkele dagen in Duitsland geweest. Mijn was kan ik met enige moeite zelf doen, alhoewel ik er wel langer over doe dan als zij dit doet, maar na een paar dagen krijg ik het wel in orde. Maar de kuis daar kan ik niet aan beginnen, ik kan nog zelfs het stof niet afdoen, want ik kan nergens bij, dus na drie weken was het wel hoog tijd dat er nog eens gekuist werd, dus woensdag is ze dan eindelijk toch gekomen, ik denk dat ik in de toekomst toch eens gaan moeten uitzien naar een ander maar dat zal niet makkelijk zijn dat weet ik nu al Enfin ik hoop dat ze nog een tijdje wilt komen ze is hier nu al zo lang en ze weet alles bij ons, beter of ik zelf voor het ogenblik. Maandag gaan we er nog eens een dagje tussenuit, mijn man wilt eens naar Rotterdam voor een dag, dat is een dik uur rijden dus dat is niet zo ver, ik hoop dat we zo'n leuke dag mogen beleven net als in Luxemburg. Ik hoop dat het weer nog een beetje goed is, die grote warmte zullen we niet meer hebben maar dat is ook niet nodig, als het maar niet de hele dag regent dan zijn we al content. Groetjes
Dag Zoals ik in mijn vorig artikeltje had vermeld zijn we dan toch maandag voor een dag naar Luxemburg geweest. Nochtans zondagavond begon ik te beseffen hoe ver dit wel is, tenminste 2uur 30 rijden, en dan nog eens terug, ik zei dan ook tegen mijn man, dit is veel te ver voor 1 dag, dit gaan we zeker niet doen, hij was akkoord, hij zegt dan kunnen we in Namen of zo van richting veranderen en zien waar we toekomen. Dus maandag vroeg opgestaan want we wilden er wel een leuke dag van maken. Om 9 uur waren we al weg. Het was mooi weer, ze voorspelden 30 graden maar dat was voor ons zeker niet nodig, in de auto was toch lekker air conditioning, dus laat maar komen. De gps voorspelde overal opstoppingen en vertraagd verkeer, maar we hebben nergens ook maar enige vertraging gehad, dus alles liep gesmeerd, we hebben eenmaal gestopt om een koffietje te drinken, ik ben zelfs niet uit de auto geweest, ik mocht van mijn man met de deur open en mijn benen buiten de auto een sigaretje roken. Plots zag ik staan nog 50 km. voor Luxemburg, ja we zijn dan maar doorgereden, ik wilde dus sigaretten kopen die daar per pakje toch bijna een goedkoper zijn, dus dat is toch al de moeite, zeker omdat we nu toch al zo ver waren, en het was nog maar rond de middag dus we konden nog lekker een beetje shopping doen, ik heb dan bij Zara een mooie bloes gekocht, ik had de juiste maat genomen maar als ik thuiskwam bleek ik een verkeerde maat mee te hebben, vermits die winkels zowat in elke stad voorkomen, heb ik gebeld naar de winkel in Mechelen of ik bij hun kon ruilen, dit bleek geen enkel probleem te zijn als ik het kasticketje maar had, ze hadden ze zelfs in voorraad. We hebben dus een leuk dagje beleefd in Luxemburg, het was lekker weer, we hebben lekker gegeten op een terrasje en de terugreis is gelukkig ook zonder probleem verlopen, enkel dat mijn man niet ver van Brussel een verkeerde afslag genomen had en we een grote omleiding hebben moeten doen. ik moest wel dringend naar het toilet maar vermits ik daar al op getraind ben was dat niet zo'n zwaar probleem. Groetjes
Dag Dinsdag 18 aug 2009 ben ik nog eens weg geweest met mijn shoprider, je weet wel mijn scooter, het was lekker weer nog niet de grote hitte, maar toch warm, dus het beste dat ik dan kan doen is een beetje rondrijden met mijn shopper, ik zou eens naar de Colruyt gaan, mijn man zegt nog ga naar Haacht, ik zeg nee dit is nu al ver genoeg en ik kan toch niet veel meenemen, enkel maar hetgeen in de mand vooraan kan. Als ik vertrok vond ik al dat hij een beetje raar deed, maar ik zag er niets verkeerd aan, tenminste hetgeen ik al kan zien, dus ik op weg, alles ging goed tot op de terugweg, op ongeveer vijfhonderd meter van mijn woning begint hij echt raar te doen, het ging van boem boem boem, ik wist niet wat er aan de hand was, en ik kan ook niet zo maar afstappen om te kijken wat er aan de hand was, dus ik reed door, zo goed en zo kwaad het kon, tot een paar honderd meter voor mijn huis, had ik echt moeite om mijn stuur vast te houden hij trok helemaal naar de rechter kant, ik kon met moeite nog sturen, en ik hoorde alleen een metaalachtig geluid, dus dit voorspelde niet veel goeds, ik ben dan met enorm veel moeite toch thuis geraakt, en met nog veel meer moeite heb ik hem terug op zijn plaats gekregen naast mijn rolstoel, dat ik terug kon overschuiven, en ja dan zag ik wat er aan de hand was, mijn voorste band stond helemaal plat en vermits ik nog verder gereden heb, ik kon hem uiteraard niet onderweg laten staan en te voet naar huis komen, dat zit er bij mij dus niet in, heb ik het wiel dus helemaal kapot gereden, ik heb dan direct de fietsenmaker gebeld, maar die had het zo druk, maar beloofde toch van te komen kijken, we zijn ondertussen zaterdag maar hij is nog steeds niet komen opdagen, en ik kan dus niet meer weg, nu is dit al zo warm geweest en ben ik aan mijn huis gekluisterd, o.k. ik zou met mijn rolstoel ook buiten gekund hebben, maar dat doe ik niet zo graag want dan valt het toch nog meer op dat ik gehandicapt ben, alhoewel ik er ook niet kan aan verhelpen. Ik hoop dat hij gauw komt om hem in orde te brengen, want ik hoor dat er nog mooie dagen staan aan te komen0. Maandag gaan we toch nog eens weg voor een dag, mijn man wilt nog eens naar Luxemburg, het is ver voor een dag, maar best te doen. We zien wel. Groetjes
Dag Ja woensdag moest ik dus terug naar de oogarts, nadat ik 5 weken druppels a rato van 6 x per dag had ingedaan, zonder enig resultaat, mijn zicht op mijn linkeroog bleef slecht, als ik mijn rechteroog dicht deed en alleen met mijn linker oog keek was het een en al mist, ik kon geen details meer onderscheiden en dat was dus in plaats van te verbeteren zelfs nog verslechterd. Ik moest eerst weer allerlei testen ondergaan, nu zat er niet zo veel volk en moesten we ook niet al te lang wachten, na de testen moest ik dan naar de professor, en dan zei hij ja het vocht zal weg zijn dus het is nastaar en dat kan alleen behandeld worden met een laserbehandeling, ze hebben het kunnen regelen dat het onmiddellijk gedaan werd, ik kreeg nog enkele druppels, oa. om mijn pupil te vergroten, en ook om te verdoven, de behandeling zou geen pijn doen en maar een paar minuten in beslag nemen. Dus ik moest weer naar een andere plaats waar de behandeling zou plaatsgrijpen. Ik moest dan wel op een tabouretje zitten, dat was even moeilijk maar het lukte mij toch. Het deed inderdaad geen pijn maar toch was het raar, je voelt dat er iets gebeurd in je oog, en het duurde en bleef maar duren, en volgens de dokter zei was het een moeilijk geval, het was heel hard en moeilijk kapot te schieten, want dat is wat ze doen, ze schieten de schijf die zich rond de lens gevormd heeft letterlijk kapot, en normaal zegt hij gaat dit heel simpel maar bij mij dus blijkbaar niet, uiteindelijk is het dan toch gelukt, ik dacht eerst dat er geen einde aan zou komen, als ik dan vroeg hoe dikwijls hij geschoten heeft bleek dit 70 maal geweest te zijn, ik was toch blij dat het gedaan was vooral door de houding dit ik moest aannemen, kreeg ik zo'n verschrikkelijke pijn in mijn rug dat het niet meer te houden was, hij zegt dat ik de eerste dagen vlokjes zal zien zweven en dat het zicht na een paar dagen terug moet zijn zoals het was na mijn lensoperatie van 2006, en inderdaad ik zie constant vlokjes voorbij vliegen, maar ik dacht dat het witte zouden zijn, vermits ik toch mist zag, maar het zijn er zwarte, en mijn zicht is inderdaad al veel verbeterd, nu moet ik binnen 14 dagen terug op controle, moest het zicht terug verslechten moet ik contact opnmen en vroeger gaan, maar dat zal wel niet. Ik moet wel die druppels 6 x per dag blijven indoen, + nog andere druppels om de druk te verminderen 2 x per dag voor 5 dagen, alhoewel de druk in mijn oog goed was, maar misschien kan die na die behandeling toenemen, er zal wel een reden voor zijn. Groetjes
Dag Ons Quidotje is geopereerd aan zijn voetjes, hij is geboren met twee klompvoetjes, van na de geboorte hebben ze hem in het gips gestoken, tot ongeveer 10 maanden, dan moest hij speciale schoentjes aandoen, met een stok tussen de voetjes om de stand verder te verbeteren, uiteindelijk moest hij die nog alleen s'nachts aan doen, dan is hij eens geopereerd aan de achillespees om de stand nog te verbeteren, en tot hiertoe is dat allemaal goed gelukt, maar de laatste tijd begonnen zijn voetjes terug naar binnen te groeien en had hij last aan zijn knietjes als hij veel gelopen had, dus een operatie drong zich op, vooral omdat hij op 1 september naar het eerste studiejaar moet. Dus dinsdag 12 augustus is hij dan geopereerd, ze hebben zijn twee voetjes recht gezet en vast gezet met haken, nu moet hij voor 6 weken in het gips, en mag hij absoluut niet steunen, dus zit hij tijdelijk in een rolstoel, om hem een beetje te troosten en hem efficient bezig te kunnen houden hebben we hem een nintendo DS gekocht, nu nog met spelletjes vooral met dieren, omdat dit hem het meeste interresseert, maar hij kan daar later dus alles mee doen. Zelfs rekenoefeningen maken en zo veel meer. Vrijdag mocht hij terug naar huis, vol muggenbeten, van de verpleging hadden ze geen goed woord over, van de dokter zo veel te meer. Zaterdag zijn we hem dan gaan bezoeken, het doet toch raar ook je kleinkind in een rolstoel te zien zitten, maar gelukkig is het maar tijdelijk. Voor school zou alles geregeld zijn en zijn ze akkoord om hem te helpen voor dingen die hij niet kan, zoals naar het toilet gaan ea. Zondag kwam zijn vriendje spelen met hem, en hij mocht blijven slapen, maar nu is de kinderverzorgster die komt voor de drieling voor heel de week ziek, dus mijn schoondochter heeft het nu dubbel zo zwaar, een drieling van 2 jaar en onze Quido die constant moet geholpen worden, dan voel ik mijzelf zo nutteloos, ik zou daar moeten kunnen gaan helpen, maar ik kan met moeite voor mijzelf zorgen. Als het maar in orde komt, hij vroeg aan zijn mama waarom hij moest geopereerd worden, waarom hij dit moest hebben, ja wat kun je daar op antwoorden, dat je dit niet zelf in handen hebt natuurlijk. Groetjes
Dag Ja ik vind dat sommige mensen toch rare uitspraken kunnen doen. Donderdag, als het zo warm was ben ik met mijn scooter er eens op uit geweest, net als de vorige dag, ik doe dit dan met de bedoeling om dan eens een pannenkoekje te kunnen gaan eten in de Lodge, dus ik rijd dan rond het meer, maar woensdag had ik niet zo veel geluk de zaak was niet open, ik ben dan maar onverrichterzake terug naar huis gereden, na eerst een tussenstop gedaan te hebben op de plaats waar je bij het meer kunt, gewoonlijk zit het daar vol jonge gasten, maar nu was er niemand, dus ik heb daar dan een beerje halt gehouden en een beerje in mijn boek gelezen. Dus donderdag was het wel open, dus ik rijd op het terras, de poort stond open, en er zat al redelijk wat volk, het is daar ook rustig zitten, in een mooi kader. Ik zag achteraan een tafeltje vrij, er was een vriendelijke meneer die de stoel voor mij wegzette zodanig dat ik met mijn scooter aan tafel kon, dus ik draai mijn zit om zodanig dat ik gewoon aan tafel kan zitten, ik bestel gelijk miijn pannenkoek met een koffie, en haal mijn boek uit om een beetje te lezen, vermits ik alleen ben en ik dus met niemand een gesprek kan aangaan lees ik een beetje in mijn boek 'In een vreemd lichaam' van Robin Cook, en het begint toch wel spannend te worden, Op de tafel naast mij waar eeen mijnheer en een mevouw aan zitten zie ik een asbak staan, en ik vraag aan die mevrow of ze die nog nodig had, ze zei direct ja, ze zegt maar ik zal voor jou een gaan zoeken. Uiteindelijk brachten ze dan mijn pannenkoeken, mijn koffie had ik al gehad, maar er was geen suiker bij, dus ik doe teken naar de serveuse om even te komen, en die mevrouw aan de tafel naast mij, zegt, "uw paanenkoek gaat koud worden", ik zeg ja maar ik heb geen suiker gekregen, wacht zegt ze ik zal er voor jou eens gaan halen, ze bracht die dan met de mededeling, ik zou hier beter komen werken. Dus ik geniet van mijn pannenkoek met mijn koffie, als ik klaar ben betaal ik mijn rekening, en begin met mijn scooter te manuvreren om hem te draaien en weg te rijden, als dit gelukt is zegt die zelfde mevrouw, vind je dat nu niet erg dat je je zo moet behelpen, ik zeg wat bedoel je, wel ja zegt ze dat moet toch erg zijn om je zo te moeten behelpen, ik zeg, ik ben blij dat ik mij zo nog kan behelpen, of kan je niet meer gaan zegt ze, ik zeg ik ben mijn twee benen kwijt, hoe?, ja ik heb twee prothesen, dan krijg ik als respons, dat moet toch niet gemakkelijk zijn, ik zeg dat is een understaitmaen, nee dat is niet makkelijk, en dan gaf ze mij toch een schouderklopje, als ik naar huis terug reed speelde dit tafereel constant door mijn hoofd, was dit nu om haar interressant te maken, want het zat daar vol volk, en die stonden natuurlijk allemaal met verstomming te kijken en te luisteren, ik vermoed dat er achteraf ook nog wel over zal gebabbeld zijn, enfin ik weet niet wat ik er moet van denken, durf ik daar nu nog naartoe gaan, of moet ik dit nu schrappen van mijn enkele uitjes, ik weet het niet. Groetjes
Dag Ja eindelijk ben ik bij de oogarts kunnen gaan, de periode dat ik in Gasthuisberg lag? dus van 31 oktober tot 12 december 2008, had ik al een afspraak gevraagd, maar dan moest ik wachten tot in maart voor ik een afspraak kon krijgen, nu is het mij uiteindelijk gelukt na toch twee maanden wachten om in St Rafael terecht te kunnen bij de oogarts, want ik ondervind dat mijn ogen hoe langer hoe slechter worden en dan vooral mijn linker oog vaar ik in 2006 een nieuwe lens heb ingeplant gekregen tengevolge van cataract, als ik mijn rechter oog dicht doe en alleen met mijn linker oog kijk zie ik niets dan sneeuw, dat kan dus niet goed zijn. Mijn schoonbroer zegt dat hij dit ook gehad heeft, en dat dit bij hem nastaar was, dit kan optreden na een lensoperatie tot zelfs enkele jaren later, maar dat zou dus makkelijk kunnen verholpen worden met een laserbehandeling. Ik ben eens benieuwd. Als we daar toe kwamen zat het er enorm veel voll volk, er zat zeker wel 100 man te wachten voor de oogarts, ik kon alleen maar hopen dat die niet allemaal voor dezelfde dokter waren want dan zaten we er nog lang, maar het viel allemaal redelijk mee, er werden eerst allerlei onderzoeken gedaan, en dan uiteindelijk kwam ik bij de professor, ik dacht dat het nastaar zou zijn , ik had dit trouwens opgezocht op internet, maar dat bleek niet zo te zijn, nu blijkt er vocht achter de lens de zitten, en daarvoor moet ik niu gedurende een maand 6 maal per dag druppels in mijn oog doen, en dan zou hij zien, of het ermee beterde of niet en wat er dan verder nog kon gebeuren, hij sprak hij van een inspuiting of operatie, maar dat zien we dan wel weer, enfin na een week zorgvuldig mijn druppels te hebben ingedaaan ken ik niet zeggen dat er al iets verbeterd is, maar ik wanhoop nog niet. Morgen moet ik wel naar Pellenberg, en natuurlijk met de auto rijden is wel een probleem want ik kan de borden nieet meer goed lezen, maar het zal nog wel lukken. Groetjes
Dag Ik ben blij dat het toch al een beetje minder warm is buiten, maar natuurlijk nu zit de warmte binnen. Maar vanaf morgen zal het wel een beetje beter aanvoelen, nu kunnen we met ventilators de warmte nog een beerje temperen. Ik zou toch niet graag wonen in het land waar het een heel jaar door in de 30 graden warm is zoals in Thailand, miin zoon heeft daar 6 jaar gewoond, wij zij er dan ook 5 maal naartoe geweest, maar dat is nog iets anders dan er constant wonen, maar zij hadden natuurlijk wel aircondition, maar hier hebben we dat niet. Vorig weekend zijn we een paar dagen even weg geweest, mijn man moest eens terug naar Frankrijk, eerst wilde hij naar de streek van de Bourgonje, want hij wilde in Saint Amour met de hand beschilderde potten gaan halen, ik heb hem er gelukkig kunnen van overtuigen dat we er nog geen nodig hebben en dat dit veel te ver was om in een paar dagen te doen. Ik zei dan laat ons eens naar Straatsburg gaan, we wisten daar in de buurt een leuk hotel, in een kasteel, Le Chateau de L'ile, en voor zover ik mij kon herinneren was er een aangepaste kamer voor gehandicapten, want dat is natuurlijk altijd ons probleem, wij meoten altijd in de duurdere prijsklasse van hotels gaan omdat alleen die een aangepaste kamer ter beschikking hebben, en dan moet je nog geluk hebben dat ze niet is ingenomen, maar nu hadden wij geluk ze was vrij. Zaterdag om 10 uur zijn we vertrokken, hij wilde eens een verre rreis doen met zijn nieuwe wagen, want die moest gerodeerd worden, we werden langs alle kanten bestookt met het bericht dat er enorm veel files zouden zijn op alle wegen want het laatste weekend van juni, dat kon niet anders, rond Luxemburg gaf zijn GPS aan dat er vertraagd verkeer zou zijn, maar niets geen enkele vertraging of geen enkele file tegengekomen, heel rustig kunnen doorrijden, We waren rond 5 uur in het hotel, de kamer was ok, maar de badkamer en dan vooral het toilet viel voor mij tegen, het was lager dan mijn rolstoel en er was maar één baar voorzien redelijk ver en hoog bij het toilet, ik geraakte op het toilet, maar geraakte er alleen niet af, mijn man heeft mij elke keer moeten helpen, die zat daar wel niet mee, maar ik wel. De dag van aankomst heeft het wel veel geregend, maar zondag en maandag was het prachtig weer, zondag hebben we een tijdje rongereden en enkele plaatsen gaan gezoeken, en de maandag hebben we eerst shopping gaan doen in Straatsburg, daar was alles al in solden, dus even van geprofiteerd terwijl ik de kans had, en dan terug naar huis, om dan uit Luxemburg te raken hebben we bijna anderalf uur stilgestaan in een file, niet te doen, dus in plaats van om 6 uur terug thuis te zijn was dit maar 8 uur, maar ik moet zeggen hij heeft wel enorm succes gehad met zijn wagen, overral werd hij bewonderd. En fier dat hij was. Het is een prachtige wagen donkergroen van kleur, mat beige lederen zetels en air co, hij reed heel zacht, op de autostrade heeft hij een paar maal op zijn staart geduwd tot 180, ik voelde het nog nooit, ja hij moest gerodeerd worden, hij heeft dit gelukkig maar korte eindjes gedaan, wij wilden natuurlijk ook niet geflitst worden, maar alles is goed verlopen, om in de auto te gaan kon ik mij rechttrekken en dan laat ik mij vallen en dat komt goed, maar er uit komen lukt mij niet om recht te staan dus helpt mijn man mij uit te auto te trekken op mijn rolstoel, en dat gaat zo ook Groetjes
Dag Ondertussen ben ik al een week terug thuis van Pellenberg, ik kan niet zeggen dat er al heel veel veranderd is, ok ik kan terug recht staan, maar het is en blijft verschrikkelijk moeilik, ik ben ook bang om te vallen. Het is niet makkelijk het is elke dag een gevecht bij wijze van spreken mat mijn twee prothesen, vooreerst om ze aan te doen, dit is al moeilijk, ik heb er ook een lange tijd voor nodig, je mag toch elke dag tenminste een uur rekenen om mij te wassen en miijn prothesen aan te doen, ik moet die eerst door mijn broek steken alvorrens ik die kan aan doen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Ook als ik wil rechtstaan moet ik er mijn kopje goed bijhouden, eerst proberen recht te staan met mijn linker been, maar dit is maar eventjes want dit is zeer zwak en ik zak door mijn knie, dan mijn rechter prothese blokkeren, en die hapert dikwijls, dan mijn linker prothese blokkeren door mijn knie naar achteren te drukken, en dan sta ik recht, maar wel op twee zwakke benen, want ik sta te swalpen op mijn benen.. maar als ik mij goed vast hou dan kan ik wel enkele stapjes zetten. Gisteren zijn we naar de carrefour geweest, ik zeg tegen mijn man ik zal zelf wel rechtstaan om in de auto te gaan, en dat lukte maar dan moest ik gaan zitien en dat is andere koek, eerst mijn linker been lostrekken, want gewoonlijk trek ik maar ene kant los, en dan de rechter kant, maar dan gebeurde het, ik viel als een blok naar beneden, op de rand van de auto en het deed geen deugd, maar die auto is ook zo laag, maar er uit komen lukte mij absoluut niet dus heeft mijn man mij maar moeten pakken om op mijn rolstoel te zetten., als ik dan terugkwam heb ik mijnj prothesen niet losgetrokken en mij zo op de zetel laten vallen en dat ging ook zonder mij pijn te doen. Ik zal nog veel moeten oefenen morgen bel ik mijn kinesist op om drie maal per week te komen om mij te helpen en dan zal het wel beter gaan hoop ik, want als ik alleen ben durf ik toch niet veel en mijn man is altijd de hele dag naar de bureau, hij moet dat niet meer doen maar hij kan het niet laten. Groetjes
Dag Ja vandaag moesten we gaan stemmen, ik begrijp er niets meer van, de CD&V die twee jaar niets gedaan hebben, maar dan vooral in de federale regering, winnen fors, zijn de mensen blind of wat, ik begrijp hier niets van, enfin mijn stem hebben ze in ieder geval niet gekregen, wel de NVA, je ziet wel dat die de CD&V niet nodig hebben om te scoren, nu kunnen ze tenminste hun stempel beter drukken op het geen waar ze voor staan, het vlaams belang heeft fors verloren, dit is logisch, die kunnen toch niet mee regeren, dus waarom zou je daar moeten blijven op stemmen, er zijn nu tenminste alternatieven, met alle respect.
Ondertussen begin ik morgen mijn vierde week in Pellenberg. Ik had gehoopt dat drie weken genoeg zouden geweest zijn maar het blijkt niet het geval te zijn, ik kan nu al beter recht staan, maar durf het nog niet altijd, vb. om naar het toilet te gaan ben ik nog bang, omdat ik mijn prothesen moeilijk kan lostrekken, en ik toch plaats genoeg moet hebben om te kunnen gaan zitten, natuurlijk iemand die dit niet heeft begrijpt hier niets van, maar neem het maar van mij aan, het is en blijft moetlijk, deze week probeer ik toch met een looprekje te stappen en dan zien we wel dat ik dan thuis met mijin kinesist verder kan werken, er is één pluspunt ik heb nog geen wondjes en mijn knie houdt het tot hiertoe vol, ik bescherm ze wel altijd met een verband, ik vermoed dat ik dat wel zal moeten blijven doen, en hoop toch dat ik in de toekomst toch terug met mijn auto boodscappen kan gaan doen zonder al te veel problemen, en dat ik makkelijker mijn rolstoel kan in en uit mijn auto krijgen. Mijn man heeft het hoe langer hoe moeilijker om alleen thuis te zijn, natuurlijk het is zo druk in de bureau en al hij dan thuiskomt moet hij alles nog zelf doen, boodschappen doet hij anders ook maar hij zegt voor mij alleen is dit niet zo leuk, hij wilt dat ik zo vlug mogelijk definief kan thuisblijven, het weinig dat ik kan doen is in zijn ogen toch nog alitjd de moeite, en dat doet mij wel plezier, maar ik voelde mij wel triest als hij vorkge week belde en zijn beklag deed. Het is wel aangenaam om te weten dat je gemist wordt. Dus we leven nog maar eens op hoop, maar nu toch met een klein beetje meer hoop dan voordien. Groetjes.
Dag
Dag
Dag
