Dag Gisteren ben ik met mijn man naar Leuven geweest, naar Ortec, om mijn nieuwe electronische rolstoel uit te proberen, het is die dat ik vorige keer een foto van op mijn blog heb gezet, ik weet natuurlijk nog niet of ik hem wel zal kunnen kopen, want eerst moet er nog een multidisciplinair onderzoek gedaan worden en dat moet dan samen met het voorschrift van de dokter eerst opgestuurd worden naar de mutualiteit, maar iik mocht hem toch al eens komen testen, en ik moet zeggen het valt heel goed mee, het is voorwielaandrijiving, dus dat wil zeggen dat hij draait gewoon rond zijn as, je hebt dus bijna geen plaats nodig om te draaien, dit is natuurlijk wel een serieuse aanpassing, maar ik denk wel dat ik er rap zal mee weg zijn, en hier kan ik tenminste ook eens in rusten als ik dat al zou willen, ik kan hem met zit en rug helemaal naar achter laten kantelen, hij zit echt goed, in april gaan we een weekje naar zee, om eens uit te proberen of het allemaal wel zal lukken in het penthouse van mijn zoon, als we al naar zee zouden verhuizen, en ik mag de rolstoel een week thuis uitproberen, dus ik zal proberen om die stoel naar Blankenberge te krijgen, vermoedelijk met DAV, dus de dienst voor aangepast vervoer, het zal mij wel iets kosten maar ik wil hem toch ginder uit proberen, om te zien of mij dit lukt. Groetjes
Dag Bart heeft vorige donderdag Quido meegebracht om hier een paar dagen te komen logeren. Het was krokusvakantie en zijn mama heeft nog teveel last van haar tweede knie die onlangs is geopereerd, ze is nog dik, en ze heeft er een hematoom in, daardoor kan ze nog niet zo goed lopen en heeft ze nog vrij veel pijn, en om haar een beetje te ontlasten had ze gevraagd of Quido enkele dagen bij ons mocht komen, dat is geen enkel probleem, ik zelf kan er niet zoveel mee doen, maar mijn man is er vrijdag namiddag mee naar de cinema geweest, een animatiefilm, maar de film van de princes en de kikker was volledig volgeboekt, zij hadden al een uur moeten aanschuiven om binnen te raken zo druk was het en dan hebben ze nog een andere film moeten uitzoeken, Quido vond het niet erg, voor hem was deze film ook ok, hij gaat liever met mijn man naar de cinema dan met zijn mama zegt hij, dat is normaal, mijn man koopt hem dan een hele zak popcorn, en snoepjes en van zijn mama krijgt hij dat niet, maar ja voor die enkele keer dat hij dan hier komt mogen wij hem wel verwennen. Voor vrijdagavond wilde Quido macaroni met hesp en kaas hebben, hij eet dit zo graag zegt hij, als ik dan vraag of zijn mama dit veel maakt zegt hij dat zijn mama dit nooit maakt maar dat hij dit kent van op school. Dus heb ik maar macaroni klaargemaakt. Hij heeft er toch goed van gegeten, om te slapen maakt hij nooit problemen, om 8 uur als hij gegeten heeft maak ik hem klaar voor zijn bedje, dan mag hij nog een kwartiertje tv kijken en gaat hij naar boven, mijn man zet hem dan op mijn traplift en dat vind hij leuk, rond 12 uur maakt mijn man hem nog eens wakker om pipi te doen en dan slaapt hij tot rond 8 uur s'morgens. Normaal zou mijn man hem zaterdag terug doen met de trein, want Quido wilde absoluut eens met de trein reizen, hij heeft dit nog maar een keer gedaan, hij is met mijn man zo eens naar de zoo naar Antwerpen geweest, maar zaterdagmorgen belde zijn mama om te zeggen dat ze hem zouden komen halen op zondag en dan zouden ze de drieling meebrengen, ze wilden frietjes met beefstaek eten en compote. Ja thuis krijgen ze dit niet want Silvia bakt geen frieten. Dus zo gezegd zo gedaan, rond 1 uur waren ze hier, we hebben dan eerst de kindjes laten eten, eerst verse kervelsoep, Silvia zegde wel dat ze dit niet graag hadden maar ze vroegen allemaal nog bij, ze hebben alle vier lekker gegeten, S. had dan een paar taarten mee één met frachipan en een appeltaart, dus dit hebben ze dan nog gekregen als dessert, dan hebben we de salontafel aan de kant geschoven zodanig dat ze een grote ruimte hadden op het tapijt waar ze konden spelen terwijl de volwassenen aan het eten waren. Quido was wel uitgelaten, hij deed niet anders dan zijn broertjes plagen, maar S. was er gerust in dat hij ze geen pijn zou doen, en dat heeft hij dan ook niet gedaan, thuis hebben ze een speelkamer waar ze rustig kunnen spelen, maar hier moeten we ons behelpen, ik moet zeggen het is toch al iets beter verlopen dan de vorige keer als ze hier allemaal waren. Ze beginnen al goed te babbelen nu, maar dat zal wel te maken hebben met het feit dat ze nu naar de kleuterklas gaan wel nog maar een halve dag, maar toch, het is natuurlijk wel een beetje moeilijk B. en S. spreken tegen elkaar engels, S. spreekt tegen de kindjes Slovaaks en hun papa en op school spreken ze nederlands, allemaal toch niet zo simpel zou ik zeggen, maar ja ze spreekt er slowaaks tegen zoniet zouden ze haar ouders niet niet kunnen verstaan. In de namiddag zijn ze vertrokken en hebben we alles kunnen opruimen maar dat deden we met liefde. Groetjes
Dag Ja als ik de beelden zag deze morgen was ik op slag wakker, ik dacht die mensen willen gewoon naar hun werk en op zulke vreselijke manier wordt hun dit belet. Ik hoorde dat er misschien wel twintig doden te betreuren vielen, en 50 gewonden waarvan 11 zeer zwaar. Als ik dan hoor dat de oorzaak is dat een machinist het rode licht genegeerd heeft, vraag ik mij af hoe dit in deze tijd nog mogelijk is dat dit de oorzaak kan zijn van zo'n vreselijk drama. Zulke treinen zouden toch onmiddelijk tot stoppen moeten gedwongen worden, ze zien dit toch in de dispatching, of een treinbestuurden zulke fouten maakt, enfin ik begrijp dit allemaal niet meer zo goeg. Ik zit hier thuis gevangen, ik kan nergens meer naar toe, ik kan niet buiten met al die sneeuw, ik hoop dat hij gauw weg is, het zal beteren als we ooit aan de kust zullen wonen, dan kan ik wandelen op de dijk en zelf naar de winkel gaan, mijn man zegt dat de winkel kort bij de deur is, en niet als hier waar we voor alles minstens 7 km. moeten rijden om aan iets te raken, als het er al van zal komen, er moet nog zoveel geregeld worden, we weten nog niet wat we met ons huis hier moeten doen, verkopen, verhuren leeg, verhuren gedeeldelijk gemeubeld, ik weet het niet, maar ikwil dus ook niet van de eerste keer achter mij de bruggen opblazen, moest het niet lukken aan zee dan wil ik toch nog altijd kunnen terug komen, alhoewel dit misschien niet zo evident is, nu wonen we in een vrij groot huis, maar bij meer dan de helft kan ik niet bij, misschien met een beetje moeite wel, maar dat ontbreekt mij tegenwoordig, ik zoek een leuke hobby, maar weet echt niet wat, het zoeken naar een job om thuis te doen heb ik min of meer al een beetje opgegeven, maar ja je weet nooit dat er misschien toch nog iets uit de bus valt. Ik ben aan het breien maar heb er weinig zin in tegenwoordig, en toch zal ik er moeten aan voortdoen als ik wil dat het vestje van mijn kleinzoon af geraak. Groetjes
Dag Ik had al een bericht geschreven? en wilde er dan ook een foto van de rolstoel bijzetten, dit lukte niet, en zo is mijn bericht ook verdwenen, ik begrijp niet hoe dit kan, dus moet ik terug beginnen. Gisteren is er dus iemand van Ortec hier geweest om te kijken welke rolstoel voor mij best geschikt zou zijn, ik dacht dat ik nu 6 jaar zou moeten wachten voor een nieuwe, maar blijkbaar is dit nu nog maar 4 jaar, omdat ik nog geen 65 jaar was als ik mijn vorige rolstoel gekocht heb. Hij had geen folders of wat dan ook mee, maar hij heeft alles getoond langs de pc,en internet, en wat hij voor mij de beste vind ziet er inderdaad heel leuk uit, met enorm veel mogelijkheden om de zit te plaatsen en zo, ik zal er proberen om een foto er bij te zetten. De rug kan helemaal plat gelegd worden, heel de stoel kan met zit en beenstukken volledig plat gelegd worden, en de zit kan dan nog in de hoogte versteld worden, de technieker zegt mij dat dit wel de Rolls Royce van de electronische rolstoelen is. Er moet natuurlijk eerst nog een voorschrift van de dokter zijn, en ik moet nog een multidisciplinair onderzoek laten doen, om vast te stellen in hoe ver ik recht heb of zo'n rolstoel. Dus het is nog niet voor direct want dan moet de aanvraag nog naar de mutualiteit en dan duurt het nog een week of drie of vier voor ik antwoord krijg en dan moet hij nog besteld worden wat nog eens een week of zes in beslag neemt,dus als ik hem tegen het eind van het jaar zal hebben zal ik content mogen zijn . Groetjes
Dag Ja voor de zoveelste keer is ze weer niet afgekomen, en heeft ze weer niets laten weten. Vorige week vrijdag morgen belde ze om 8 uur om te zeggen dat ze ziek was, ze had koorts en lag plat, ik hoorde aan haar stem dat ze inderdaad een verkoudheid had. Dus ik moest mijn was nog maar eens zelf doen. De was doen op zich is natuurlijk niet zo moeilijk maar ik moet de was wel beneden krijgen, dus dan neem ik een tafelkleed waar ik de witte was in draai, dat pak moet ik dan op mijn schoot krijgen, wat vanuit zitende houding niet zo evident is, als dit gelukt is bind ik de hoeken samen met een knoop en dan rijd ik naar de keldertrap en gooi dit pak langs alle trappen naar beneden, dan rijd ik langs de voordeur naar achter toe om in de garage te komen, ik moet dat pak nog eens op mijn schoot krijgen en dan kan ik de was in de machine steken en kan dit gewassen worden. Voor de andere was, het gekleurd en de wol, neem ik mijn wasmand waar ik de overige was in doe, mijn man brengt dit dan naar beneden en zo kan ik de rest van de was verder af werken. Dus alles bij elkaar doe ik er wel een paar dagen over om alles gedaan te krijgen, want telkens moet ik die avette doen met mijn rolstoel naar de garage, en als alles klaar is brengt mijn man alles naar boven en kan ik aan de strijk beginnen. Natuurlijk de kuis kan ik niet doen, vanuit mijn rolstoel zie ik mij nog niet mijn huis kuisen, ik kan met moeite overal aan, ik kan nergens door, overal staat er wel iets in de weg, op de meest plaatsen kan ik gewoon niet bij, dus dat is voor mij onmogelijk om aan te beginnen, zelfs het stof afdoen is voor mij onmogelijk omdat ik gewoon nergen bij kan. Ik hoop dat ze morgen toch komt. Groetjes
Dag Ik had al lang niet meer met mijn auto gereden, en ja natuurlijk nu moet ik het bekopen. Ik wilde vorige week zelf naar Pellenberg rijden, voor een constultatie voor mijn schouder. Ik liet mijn man eerst eens proberen of mijn auto wel wilde starten, en wat ik min of meer verwachte hij deed het dus niet, maar ja wat wil je hij heeft zo lang stil gestaan, en dan zo'n zware vorst gehad, eigenlijk was dit niet te vermijden, hij staat dan wel binnen, maar als Silvia mijn werkvrouw er is dan laat ze de poort altijd open staan, en dan is het binnen ook koud natuurlijk, en is dat voor de auto ook niet zo ideaal, vooral als er niet mee gereden wordt. Ik zal de garagist moeten bellen, maar ik ben bang dat het weer zo'n zware rekening wordt, en dat ik het mij niet goed kan permitteren, maar ja als ik er nog wil mee rijden zal ik hem toch moeten laten komen en het probleem fixen, ik hoop dat het geen nieuwe batterij wordt want dat is toch direct een zware rekening he. Groetjes
Dag Gisteravond belde mijn zoon om te zeggen dat de kindjes alle drie braken en diaree hebben, hiij vroeg mij wat hij kon doen, hij zegt ze hebben bijna geen kleren meer om aan te doen, ze hebben alles al ondergespuwd. Ik zeg ja jongen dat is natuurlijk een probleem, je kunt ze geen suppo"s geven als ze diahree hebben en pilletjes om het overgeven te stoppen gaat ook al niet, ik zeg je moet wel zorgen dat ze voldoende vocht binnen krijgen, alhoewel dit niet makkelijkl zal zijn, zoniet moeten ze naar het ziekenhuis voor extra vocht langs een baxter. Ik zeg bel naar een dokter en vraag wat je kan doen, dat heeft hij dan gedaan, maar blijkbaar kon de dokter er ook niets aan verhelpen, hij zegt dit zal wel niet lang duren, het zal griep in de buik zijn. Dus vandaag belde hij terug, en gelukkig het was toch al een beetje beter. Hij zegt wat ze met die gastjes allemaal tegen komen, eigenlijk kan je niet anders dan er mee lachen, yoshka hadden ze een kommetje gegeven om in over te geven, en dat had hij heel keurig gedaan, maar dan heeft hij het omgekanteld in zijn bedje en is er in gaan zitten, dus veel avance heeft het niet opgleverd met hem een kommetje te geven, maar ja ze zijn nog geen drie jaar ze leren het nog wel. Zijn mama heeft het ook niet makkelijk, ze is pas geopereerd aan haar tweede knie van een meniscus, ze is ondertussen al terug moeten gaan naar het ziekenhuis omdat haar knie helemaal gezwollen was en nu blijkt ze met een groot hematoom te zitten in haar knie, dus dit doet behoorlijk veel pijn, ik zou haar moeten kunnen helpen maar ik kan met moeite voor mijzelf zorgen, ik weet het ook niet meer, in zo'n gevallen zie ik het soms ook niet meer zitten. Maar ja ik heb geen keuze ik moet verder hoe moeilijk het soms ook is. Groetjes
Je bent toch een sukkel als er iets mis is met je rolstoel
Dag Ja inderdaad, als je iets voor hebt met je rolstoel ben je echt wel een sukkel, dat mocht ik deze week nog maar eens ondervinden. Mijn man was naar Drongen, met mijn zoon naar een nieuwe eigendom gaan kijken met mijn zoon, hij wilt een groter huis kopen, want zijn huis wordt een beetje klein met zijn vier kinderen, en zo was hij op een gevallen die wel erg groot is, met vijf slaapkamers, voor hun zou dit ideaal zijn, zou kan hij aan elk kind zijn eigen kamer geven, maar er moet nog zeer veel werk in gedaan worden, en het is natuurlijk ook wel prijzig, enfin hij was dus weg. Bij het leegmaken van het afwasmachine had ik een glas laten vallen, en ik dacht dat ik alles had opgeraapt, en zelfs met mijn kruimeldief er over geweest, niet makkelijk natuurlijk als je alles vanuit de rolstoel moet doen. Dus ik was vrij gerust, mijn andere zoon was komen eten, nog niets aan de hand, ik ging beginnen strijken, ik rijd achteruit en op slag mijn achterste band volledig plat, ik dacht oh nee dat kan niet waar zijn, ik kon dus niet meer rijden, ik heb dan direct gebeld naar de firma van de rolstoelen, Ortec, die beloofde mij wel dat er iemand zou komen maar niet meer diezelfde dag omdat al de techniekers weg waren, ik dacht dat kan niet, ik kan niets doen, ik heb dan gebeld naar mijn werkvrouw om mijn rolstoel van beneden naar boven te halen om mij uit de nood te helpen, ik had geluk zij was net thuis gekomen en zou onmiddellijk komen, ondertussen kreeg ik telefoon van Ortec dat de technieker net was binnengekomen en dat hij binnen het half uur bij mij zou zijn. Natuurlijk de rolstoel stond niet beneden, die stond nog in mijn man zij auto, dan heeft ze maar de rolstoel van boven gehaald, zo kon ik mij toch een beetje uit de slag trekken en aan mijn strijk beginnen, natuurlijk die rolstoel is veel lager dan mijn electronische, maar wetende dat het niet lang zou duren ben ik zo dan maar aan de slag gegaan, en inderdaad een goed half uur later was de technieker daar en heeft hij er een nieuwe binnen en buitenband opgezet, want die was zo erg afgesleten dat het eigenlijk niet meer verantwoord was om dit niet te doen. De linker band zag er nog veel beter uit. Dien vriendelijke mijnheer heeft de laatste restjes glas nog verder opgekuisd opdat ik niet hetzelfde meer zou voor hebben, enfin ik was content dat alles terug in orde was. Mijne gewone rolstoel staat nog altijd op het terras die zal nog wel boven geraken een van de volgende dagen denk ik. Groetjes
Dag Mijn man wilt nu kost wat kost terug naar de kust gaan wonen. Het is mijn eigen schuld, hij kwam af dat we zoveel gemeentebelasting moeten betalen voor ons huis hier, door het hoge KI, en ik zei daarop laat ons het huis aan de kust verkopen en van dat geld een appartement kopen. Dit vond hij onmiddellijk een goed idee, maar ik kreeg al direct op mijn boterham dat dit zeker niet voldoende zou zijn om een appartement te kunnen kopen. Mijn zoon had daarom een beter idee, hij zegt komt in het appartement van ons en verhuurt jullie huis waar je nu woont, ja dat zagen we aanvankelijk wel zitten, maar dan begon ik te denken, zelfs zo erg dat ik er s'nachts mijn slaap van laat, ik heb er nachtmerries over. Als je bedenkt dat we nu in een vrij groot huis wonen , en dat dit van boven tot onder volgestouwd is met van alles en nog wat, dan zou je misschien ook zo reageren. Het desbetreffend appartement is gemeubeld, en wij hebben natuurlijk ook onze eigen meubelen natuurlijk, en die zouden we graag behouden, want nog maar een recente slaapkamer, een vrij recent lederen salon met toebehoren enz. Mijn man heeft in zijn bureau een boekenkast die een lange en een korte muur inneemt en vol boeken staat, waar moeten wij daar in godsnaam allemaal mee naartoe, hoe meer ik er aan denk hoe erger ik het krijg, ik zeg het, ik kan er al niet meer van slapen, maar het idee op zich om naar de kust te gaan trekt mij wel aan, nu moeten we om naar de dichtsbijzijnde winkel te gaan 7 km. rijden, er is niets van winkels of wat ook in de buurt, en daar zou ik natuurlijk makkelijk zelf buitern kunnen en op de dijk gaan "wandelen", al is het dan met mijn rolstoel, ik kan er zelfs alleen op uit, maar ik kan ook met mijn man er op uit, hetgeen hij hier in geen geval wilt doen, maar daar ziet hij het wel zitten, dus moest het van hem af hangen zou het snel mogen gaan, er is niets dat hem nu nog hier houdt zegt hij, en dat is ook zo, vermits mijn zoon het in Tremelo heeft overgenomen, hetgeen hij 10 jaar geleden heeft gestart, is hij hier niet zo veel meer nodig. En het werk dat hij nog doet, zoals goederen opkopen en zenden naar het buitenland zoals naar Kenia, dit kan hij van gelijk waar doen, overal is er telefoon en overal is er internet, dus dat is geen probleem, en hij is van de kust, dus ik begrijp het wel, ik heb er ook 10 jaar gewoond en in lhet ziekenhuis gewerkt tussen 1966 en 1976, maar ja dat is ondertussen 34 jaar geleden, en het is dus al zolang dat wij in dit huis wonen, mijn zonen zeggen dat ze zullen komen helpen om de kamers leeg te maken als het zo ver is, maar ik zie het toch niet zo positief in, ik ben er bang van. Ik heb er ook al over gedacht om ons huis hier gemeubeld te verhuren, maar ja wie zal dit dan huren, we hebben wel het voordeel dat het aangepast is om gehandicapten te huisvesten, doordat we twee trapliften hebben geinstalleerd en drie aangepaste toiletten hebben. Hier maak ik mij dus ook zorgen over, gelijk waar we komen moet dit dus ook aangepast worden of ik mag het vergeten, en als het iets is dat niet van ons is ben ik bang dat ik van alles zal schenden, hier zijn alle deuren geschonden door mijn rolstoel, enfin ik zit waarschijnlijk problemen te zoeken waar geen nodig zijn, ik weet het niet, we zien wel hoe het uitdraait. Groetjes
Dag Ja ze hebben er wel een zeer koude dag voor uitgekozen om voor de eerste keer naar de kleuterklas te gaan Mijn zoon en schoondochter zouden ze samen met hun oudere broertje naar school brengen. Ik ben zo benieuwd hoe ze het gesteld hebben, mijn zoon zou foto's doorsturen maar tot nu toe heb ik nog niets gezien, ze hebben er wel een genomen met hun schooltasjes op voorhand en die zal ik dan ook mee posten, maar meer weet ik nog niet te vertellen hoe ze het gesteld hebben. Groetjes
Dag Zondagavond, is de kraan die we op het terras hebben plots beginnen lopen, ik dacht zonder enige reden, maar de vorige dagen hing er een bevroren ijskegel aan, het had dan ook ernstig gevroren, nu was de temperatuur blijkbaar een beetje aan het klimmen en is die kraan opeens beginnen lopen, het werd zo erg dat we constant de emmer die we er onder hadden gezet moest leeggemaakt worden, dus ja dat kon niet blijven duren, dus belde ik naar de loodgieter, het was dan wel zondagavond maar ja dit kon zo maar niet, we zouden ik weet niet hoeveel water verliezen die we natuurlijk moesten betalen, en dit was natuurlijk absurd. De loodgieter zei ons dat er een kraantje binnen moest zijn onder de pompbak dat we konden sluiten en dan zou het probleem tijdelijk verholpen zijn, maar wij vonden geen kraantje, ik vroeg hem of hij eventueel wilde komen niettegenstaande het zondagavond was, hij zei draait al de hoofdkraan dicht en dan zal ik wel komen maar niet de eerste vijf minuten. Dus mijn man heeft dit gedaan, en ja dan is het water gestopt, maar dat kon natuurlijk niet blijven want zonder water kan een mens niet leven. Een half uur later is hij dan gekomen, maar hij vond dus ook geen kraantje achter onder de pompbak, dan heeft hij er maar een nieuwe kraan opgezet, en was het probleem opgelost. Het zal ons wel een kostelijk grapje worden, maar ja je zult dit altijd zien als je zoiets voor hebt dan gebeurt dit de zondag of toch zeker tijdens het weekend. Hij heeft ons wel op het hart gedrukt om de kranen zowel vooraan als achteraan goed af te dekken zodanig dat dit in de eerstvolgende toekomst niet meer kan gebeuren, want het zal zeker nog vriezen misschien niet meer zo hard maar toch, een verwittigd mens is er nog altijd twee waard. Groetjes
Dag Deze nieuwjaarswens stuurt mijn zoon naar al zijn klanten, er is op TV niets anders te zien dan kookprogramma's, en dit naar aanleiding ervan. EEN "GEHEIM" RECEPT VOOR EEN GELUKKIG 2010 Neem 12 volle maanden, Ontdoe ze grondig van alle bitterheid, haat en jaloezie, Probeer ze zo vers en zuiver te maken als mogelijk, Snij nu iedere maand in hetzij achtentwintig, dertig of eenendertig verschillende stukjes , maar doe dit niet allemaal tegelijk, maar slechts een per een. Maak iedere dag klaar door gebruik te maken van volgende ingredienten: Meng in elke dag een voldoende deel geloof, een deel geduld, een deel moed en een deel werk, Voeg ook iedere dag een deel hoop, een deel geloofwaardigheid, generositeit en vriendelijkheid toe, Besprenkel de dag met een deel luisteren, een deel meditatie en een goede daad, Leng het geheel aan met een streepje fijnbesnaardheid en een volle tas humor, Giet dit nu over in een grote kom van liefde, Goed laten doorkoken op een vuurtje van genot, versier met een glimlach en dien bescheiden, goedgemutst en attentvol op, Wij garanderen U een gelukkig nieuw jaar, Van wege het voltallig team. Groetjes
Dag Donderdag moest mijn man naar Gent, ik zei hem nog het zal sneeuwen, ja zegt hij dat weet ik maar dat zal niet zo veel zijn, ik zeg hem nog bent toch maar voorzichtig. Onze Bart moest van Drongen naar keerbergen komen, ik had voor de drieling elk een mutsje gekocht, tenminste mijn werkvrouw had die op de markt gekocht, de mama had gevraagd om voor elk een gekleurd mutsje te breien, maar dat heb ik nog nooit gedaan, en ik wist ook niet hoe ik er moest aan beginnen, en het moesten allemaal dezelfde zijn, zodanig dat ze de kindjes makkelijk zou erkennen als ze ergens naartoe zouden gaan. Enfin ik had die mutsjes met mijn andere zoon meegegeven omdat ze niet naar huis zouden komen eten, en hem op het hart gedrukt dat hij die niet mocht vergeten te geven aan ziijn broer, met de melding, eerst passen en dan het eticket verwijderen, want als ze niet goed zijn kan ik ze nog gaan verwisselen. Mijn man was ongeveer een uur weg als het hier stilletjes begon te sneeuwen, maar het werd geleidelijk meer en meer, ik had gehoord op de radio dat er overal enorme file was als gevolg van de sneeuw. Rond de middag heb ik mijn man gebeld om te horen waar hij zat, hij zei ik moet nog een iemand zien en dan kom ik naar huis want het is toch wel enorm druk en het is aan het sneeuwen. Om 2 uur nog eens gebeld, hij zei mij je moet niet constant bellen, ik ga nu vertrekken uit Gent en binnen een paar uur ben ik thuis. Onze Tom was toch thuis komen eten want Bart zat in de file en wist niet wanneer hij er zou geraken, rond 4 u heb ik nog eens gebeld en dan zat hij in St. Niklaas, ik dacht ja nog een uur en hij is thuis, ik heb dan nog eens terug gebeld om 5 u, maar zijn telefoon stond af, en even later belde hij mij terug dat hij in Willebroek was, ik dacht ja nu nog een uurtje en hij is er, maar nee hoor, ik werd nu toch wel ernstig ongerust, en terwijl was het toch maar aan het sneeuwen, en op de radio hoorde ik niet anders dan onheilspellende berichten over de wegen. Men sprak van 500 km. file, in 25 jaar nooit vertoond. Maar dat maakte mijn ongerustheid er niet minder op. Eindelijk om 20u10 zag ik zijn auto afdraaien naar onze oprit, ik denk dat ik nog nooit zo opgelucht geweest ben dan op dit moment. Hij was volledig leeg, en doodmoe, 6 uur heeft hij er over gedaan om van Gent naar huis te komen, bumper aan bumper, aan 20 km. per uur,l naar Keerbergen. Dit is toch ongelovig niet. Enfin eind goed al goed. Mijn zoon die naar Tremelo moest vanuit Drongen is er nooit geraakt, hij moest naar Brussel en is dan terug naar huis gereden, hij is om 7 uur thuisgekomen, en de mutsjes liggen dus nog altijd in Tremelo. Ik zend nog een foto bij van Quido zijn zesde verjaardag, kijk eens hoe mooi hij er op staat, het is dan ook een echte kapoen. Groetjes
Dag Ik heb de laatste dagen niet anders gedaan dan het internet afgezocht naar een job dat ik thuis kan doen voor mijn computer, maar ik vind maar niks, overal moet je eerst betalen om een bepaald programma te downlauden, en iedereen belooft dat je zo dan aan de slag kan. Ik heb het eenmaal geprobeerd, ze vroegen mij 41 te betalen om émails te bewerken en door te sturen, ik heb mij laten verleiden om te betalen, ik had dan toegang tot een cursus waar over niet anders gesproken werd dan over producten kopen en een klantenbestand aanmaken en hoe meer producten je kocht hoe meer punten je kon verdienen, ik heb ik weet niet hoeveel van die training doorgenomen, en nergens werd er gesproken over émails, ja zeg, en als ik dan uitleg vroeg zeiden ze mij dat dit maar na de vierde training aan bod zou komen, maar ik moest al weer 21 betalen om verder te mogen doen, en blijkbaar moet je dus elke maand betalen, maar van verdienen krijg ik niets te horen, ik heb gezegd dat ik er mee stop en dat ik mijn geld terugeis, het is nu al 2 dagen geleden dat ik dit heb meegedeeld, maar ik heb nog geen teactie gehoord. Ik ben eens benieuwd of ik nog een reactie zal krijgen en of ik mijn geld terug krijig. Ik zou zo graag iets te doen hebben, en terzelfdertijd toch ook nog een klein beetje geld verdienen, als er iemand is die iets weet dat voor mij zou geschiikt zijn mogen mij het altijd laten weten. émails versturen, artikels uittippen of wat dan ook. Ik hoop echt dat er iemand mij kan helpen want ik ben een klein beetje aan het eind van mijn latiijn, als je zoekt op internet wordt er zoveel aangeboden, je houd het niet voor mogelijk, maar als je dan effectief contact opneemt moeten ze allemaal eerst geld zien, ik snap dit niet, als je voor een job gaat moet je toch niet betalen, maar verwacht je dat je zelf betaald wordt voor hetgeen je wilt doen. En nattuurlijk door al die vragenlijsten in te vullen om eventueel aan een jobje te geraken krijg ik zoveel spam je houdt het niet voor mogelijk, het is net of mijn gegevens aan al de firma's zijn doorgegeven om mij allemaal hun producten te kopen, het is echt niet meer te doen, ik heb nog niet anders gedaan dan unsubscribe, en toch blijven ze maar komen ik begrijp er niets meer van. Ik heb mij voorgenomen om geen enkele vragenlijst met mijn gegevens op internet meer in te vullen. Groetjes
Dag Woensdag kwam mijn man s'middags thuis van de bureau, hij zegt ik moet naar Verviers, heb je zin om mee te gaan, ik moest er even over nadenken, en ik dacht ja waarom niet, zo zijn we nog eens weg, dus gauw een beetje soep gegeten, mijn rolstoel in de auto gezet, en weg waren we. Het weer was wel niet zo fameus, maar het regende niet, dus dat viel nog mee. We reden langs de E 314, niettegenstaande de gps ons constant langs Antwerpen wilde laten rijden, ze zegde ons constant dat er vertraagd verkeer was en opstoppingen, wij hebben nergens opstoppingen of vertragingen gezien, onze heenreis is zonder enige moeite verlopen, mijn man moest in Verviers zijn om iets zakelijk te regelen, ik bleef uiteraard in de auto zitten, hij had gelukkig wel de radio laten aanstaan, ik mocht een sigaretje roken, ik heb dan wel de deur opengezet en mijn benen buiten de auto laten hangen, dus dat er niet veel rook in de auto zou kunnen komen, na ongeveer een kwartiertje was hij al buiten, dan zijn we naar Spa gereden, onze auto daar geparkeerd en een wandelingetje gedaan in het stadspark, maar dat viel niet zo goed mee want er lagen van die kleine steentjes waar heel moeilijk op te rijden was met de rolstoel, dan zijn we daar in een hotel in het centrum een pannenkoek gaan eten, en waren er gelukkig aangepaste toiletten, voor mij wel belangrijk want het werd wel hoogtijd dat ik naar het toilet kon, en dat kan in mijn geval niet overal, er waren twee baren aan het toilet maar ze waren een beetje laag maar het is mij wel gelukt. Het was nog maar iets na viet uur en het begon al donker te worden, dus om nog ergens naartoe te gaan was het al te laat, dan maar terug richting huis, dat was iets moeilijker, het was wel druk verkeer, en aan de afrit die we wilden nemen stonden ze al een kilometer aan te schuiven, dan zijn we maar doorgereden tot Herentals, daar konden we makkelijk af, maar vermits we niet langs Schriek konden wegens wegenwerken moesten we een heel grote omleiding doen om thuis te geraken, eindelijk zijn we dan toch veilig thuis geraakt, dit was een heerlijk dagje er tussen uit , we hebben wel niet zo veel gezien, wel enkele mooie landschappen, want ons landje heeft toch ook mooie plejes. Groetjes
Dag Ja ons tripje naar Londen is heel goed verlopen, zondag middag om 12 uur zijn we thuis vertrokken, we moesten er een uur op voorhand zijn, en onze trein vertrok om 14u30, dus we hadden ruim te tijd om er naar toe te gaan, de treinreis is ook zeer goed verlopen, we zaten in 1ste klas, omdat daar alleen een plaats voorzien is voor rolstoelgebruikers, maar er was heel weinig volk, en we konden dus op de banken voor ons gaan zitten om met de trein mee te rijden, want tegen de stroom in word ik misselijk. We kregen een glaasje champagne om onze trip te beginnen. Dan konden we kiezen uit een warme schotel of een koude, wij kozen voor de koude, omdat de warme zalm was en wij geen van beiden zalm op die wijze lusten. De trip met de trein is heel goed verlopen te weten dat we maar 20 minuten onder de zee waren, dus dat viel nog goed mee. In Londen moesten we een zwarte taxi vragen omdat die uitgerust waren met een ramp waardoor ik makkelijk met de rolstoel zou kunnen binnen rijden, en inderdaad zo gezegd zo gedaan, het was nog wel zo een kwartiertje rijden naar het hotel, dit bevond zich in Westminster, ons hotel noemde Parc Plaze Victoria, het was dan ook dicht gelegen bij het Victoria station. Het hotel was ook perfect, de badkamer was goed aangepast, met twee baren aan het toilet, enkel was het toilet een beetje laag volgens mijn rolstoel, maar met enige moeite lukte het mij toch, enkel heb ik mij s'nachts gekwets aan mijn been, want op een bepaald moment was er enorm veel bloed aan mijn pyama broek, en dan zag ik van waar het kwam, ik heb dit dan ook direct verzorgt. De maandag hebben we te voet een grote wandeling gedaan, het was prachtig weer, wel een beetje koud maar volop zon, dan zijn we naar Buchanan Palace geweest, de wisseling van de wacht was net gedaan, zo hebben we ook Westminster Abay bezocht, wel indrukwekkend, een wandeling gedaan door James Park, een fantastische dag gehad. We zijn dan in de namiddag naar Harrods geweest, ik had graag een vest gehad, en ik had mijn man een lamswollen pull beloofd voor zijn verjaardag, die hebben we daar gelukkig allebei gevonden, ik heb wel lang moeten zoeken voor ik mijn vest vond, ik had het al bijna opgegeven, al de veste die we zagen waren allemaal doorstikt zoals vroeger de millet vesten, en dat wilde ik absoluut niet, en plots zag ik er een hangen in het wit die ik wilde, maar liefst niet in het wit, want met mijn rolstoel is dit zo vlug vuil aan de mouwen, maar ze hadden ze ook in het zwart, maar mijn maat stond op een manequin, dan hebben ze die er maar afgehaald want het was nog de enige die ze hadden, en die was perfect, van binnen stond er in dat het van Ralf Loren was, dus dat viel dan nog goed mee, ze was zeker niet goedkoop maar mijn man heeft ze betaald. Dinsdag hebben we dan een sicht- seen gedaan met een bus door heen Londen, heel impressionant, prachtige gebouwen gezien, we hadden een oortelefoon gekregen waar heel de uitleg gedaan werd waar we overal voorbij kwamen, echt de moeite, dan een cruise op de Thames. Het was een volledige dag dat we op schok waren, maar echt wel de moeite. Elke taxi in Londen is aangepast voor rolstoelgebruikers, ik ben nooit uit mijn rolstoel moeten uitgaan, maar altijd met de rolstoel kunnen in de taxi rijden, wel makkelijk, ik denk niet dat dit in Belgie mogelijk is. Het is wel duur om telkens een taxi te moeten nemen, elke keer tenminste 15 tot 20 £, dus dat liep dan wel op, maar voor de rest niets dan positiefs over Londen. Toch waren we blij da we terug thuis waren, maar zo moet dit zijn he. Groetjes
Dag Onze Quido is enkele dagen bij ons komen logeren, hij komt graag naar hier, hier voelt hij zich de koning, thuis wordt de aandacht verdeeld naar vier, maar hier is hij alleen, en op al wat hij vraagt wordt met grote aandacht op gereageerd, mijn man is hem dinsdag gaan halen, en in de namiddag is hij met hem naar de cinenma geweest, naar een kinderfilm gaan kijken, mijn man vond het een beetje flauw maar de kleine was in de wolken, dus dat was geslaagd, woensdag zijn we dan naar het museum van kunstwetenschappen geweest in Brussel om naar de dinosauriers te gaan kijken , hij is daar zot van, niettegenstaande hij al een paar dino's in verkleinde versie had wilde hij er natuurlijk nog een paar, maar als we de prijzen bekeken zijn het toch maar een paar kleine exemplaren geworden, maar hij was content, dus dat was het voornaamste, de donderdag is hij met mijn man naar de bureau geweest, zijn vader kwam ook, mijn man heeft er getrakteerd met pateetjes voor zijn 68ste verjaardag op 4 november, hij zelf werd die dag getracteerd met een ontbijtset, met alles erop en eraan tot de champagne toe, dat was echt een leuke attentie. Ze zijn hier dan allemaal komen eten, en na dat ze in de bureau de pateetjes zijn gaan opeten is mijn zoon met de kleinzoon terug vertrokken, langer kon hij niet blijven want de kleine moest naar de kinesist en wij moesten ons voor bereiden op onze trip naar Londen, morgen zondag vertrekken wij voor drie dagen naar Londen, ik ben er nog nooit geweest, enkel maar in de luchthaven Heatrow, maar meer niet, mijn man is er al zeer vele keren geweest, maar dit is alweer een hele tijd geleden, we gaan met de eurostar, ik vind dit wel een enge gedachte dat dit onder de zee gaat, dan denk ik er moest zo eens iets gebeuren en dan, maar je moogt daar niet aan denken he, het is natuurlijk allemaal niet zo evident, ik zit tenslotte in een rolstoel, een aangepast hotel vinden was al de eerste moeilijkheid, mijn man heeft vier dagen niet anders gedaan dan gebeld met Engeland om alles geregeld te krijgen, gelukkig wel met skype, dat is niet zo duur, we hebben ook geboekt voor een theater voorstelling, the Mousetrapp, ik ben eens benieuwd, ik wil zeker naar Harrods, Buchinem Palace, te Westmister Cathedrale, en het zou allemaal op loopafstand zijn van het hotel, nu maar hopen dat het niet te veel regent. Ik moet alles nog inpakken, maar dat zal rap gedaan zijn, de belangrijkste dingen liggen al klaar. Groetjes
Dag Ja mijn schoondochter heeft nu toch wel een beetje problemen met de drie kleintjes. Archie heeft met zijn vingertje tussen de deur gezeten, terwijl een van zijn broertjes de deur dicht deed, een deel van zijn vingertje was er bijna af, het bloede enorm maar Archie huilde niet, maar trok zeer bleek weg, in het ziekenhuis hebben ze het stukje er terug aangehecht maar zijn niet zeker of het terug in orde komt. Zondag op 1 november zijn we dan met zijn allen naar het kerkhof geweest in Blankenberge, dat is elk jaar zo de traditie dan gaan we naar het graf van mijn man zijn ouders, en normaal gaan we dan nadien in een restaurant gaan eten, maar dit jaar vond S. dit gaan goed idee omdat de drieling mee was, en stelde zij voor om met ons allen naar Drongen te gaan omdat zij daar in hun natuurlijk habitat rustiger zouden zijn, zij zou soep maken en ieder bracht iets mee om te eten en te drinken, dus zo gezegd zo gedaan, Maar we waren nog maar pas in Drongen of er gebeurde weer een ongeval, Yoshka viel met zijn kin op de rand van de salontafel en een open wonde was het resultaat, ze vroegen aan mij wat ik er van dacht, vermits ik verpleegster ben heb ik er toch een beter zicht op dachten ze, ik vond dat ze er mee naar de spoed moesten want dat het te diep was en het vermoedelijk zou moeten gehecht worden, dus mijn zoon en mijn man zijn dan met de kleine naar de spoed gereden, ze moesten er wel een uur wachten voor het hun beurt was, maar inderdaad ze hebben er drie draadjes ingezet en dan steristrips, ze moesten het droog houden, ik was toch blij dat ik de juiste beslissing had genomen, ik heb dan ook naar Archie zijn vingertje gekeken en zijn verbandje vernieuwd, het zag er niet slecht uit enkel helemaal aan het topje zag het helemaal wit en daar was ik dan niet zo gerus in, dinsdag zijn ze dan op controle moeten gaan om de draadjes uit te doen, en daar hebben ze juist hetzelfde gezegd. Verder is de dag goed verlopen, het eten had dan wel enorme vertraging opgelopen, maar kreeften en oesters moet je niet warm houden dat is ook nog een voordeel. Met Quido gaat het ook al veel beter, met zijn schoentjes aan staan zijn voetjes mooi recht, als hij op blote voetjes loopt is het nog wel een beetje moeilijk en een beetje stijf, maar daar voor gaat hij dus naar de kinesist om alles te versoepelen, dit komt wel goed. Als wij naar huis reden zaten we uiteraard weer in de file, maar dat zijn we ondertussen gewoon als we naar de kust of naar Drongen gaan, dus niets aan de hand. Groetjes
Dag Ik ben vorige week terug op controle geweest bij de prof voor mijn schouders in Pellenberg, de vorige keer zo'n zes weken geleden heb ik een inspuiting gehad in mijn linker schouder, daar zijn een paar pezen afgescheurd, door dat ik constant mij moet afdrukken voor mijn transfers, voor te kunnen recht staan, voor alles eigenlijk, daardoor kan hij die schouder dus ook niet opereren en die pezen hechten want ik kan mij onmogelijk permitteren om tenminste zes weken mijn schouder niet te kunnen gebruiken, ik heb het al een paar maal meegemaakt als mijn rechterschouder geopereerd werd, de eerste maal was het nog niet zo erg dan had ik mijn benen nog en was er nog geen probleem dat ik mijn armen constant nodig had, maar de tweede keer was dit anders dan heb ik 6 weken in het ziekenhuis gelegen, het was wel gekoppeld aan een zware operatie aan mijn linker been die een week vroeger gedaan was, maar nu heb ik dus geen benen meer en kan ik dus zelf niets meer doen, ik mag er niet aan denken dat ik mij zelf niet meer kan wassen of alleen niet naar het toilet kan, daarom krijg ik regelmatig een inspuiting in mijn schouder, niet altijd met cortizone, soms met een bepaalde gel, en daar mag je er zoveel van krijgen als nodig is, blijkbaar kan dit geen kwaad, natuurlijk is dit uitstel van executie, maar ik kan niet anders. Nu was mijn rechterschouder weer aan de beurt, daar is alles aan kapot, en dringt zich een volledige nieuwe schouderprothese zich op, maar ik zal dit zo lang uitstellen als mogelijk is, de assistente had mij al bang gemaakt dat ik 3 maanden buiten strijd zou zijn, maar de prof heeft dit weerlegt, dat het maar drie weken zou duren, hij zou mij dan voor drie weken opnemen, en na drie weken zou ik bekwaam moeten zijn om mijzelf terug te behelpen, en zou ik terug mogen steunen, enfin in afwachting heeft hij mij toch nog maar een inspuiting gegeven met cortisone, maar hij zegt ook, ik kan dat natuurlijk niet blijven doen, maar we gaan toch nog een hele tijd wachten, tot het echt niet meer kan. Dus nu met die inspuiting is het toch weer een beetje beter en kan ik er weer tegenaan. Hopelijk nog lang, ik heb wel een nieuwe afspraak op 7 december, en dan zien we wel. Groetjes
Dag Maandag zijn we naar het voedingssalon geweest, ik voelde mij al een paar dagen niet zo goed, ik was duizelig en had hoofdpijn, maar dacht dat dit van de lyrica was die ik momenteel moet nemen en geleidelijk moet opdrijven, ik doe dit heel zachtjes aan want ik kan hier allemaal niet zo goed tegen. Als we thuiskwamen waren de toppen van mijn vingers dood en wit, en ik maar vrijven tot er weer een beetje bloed in kwam, dit duurde zo lang dat ik bang werd, we zijn om 4 uur terug thuis gekomen, mijn man is om 5 uur weggegaan naar een afspraak, en opeens begon ik te beven en te bibberen, ik kon dit niet stoppen, om 7 uur kwam mijn man terug thuis en ik zei hem mijn oren gloeien en mijn handen hebben koud, ik denk dat ik koorts heb, en ja hoor 38,5, ik wist niet wat er aan de hand was, en plotseling kreeg ik een zeer zware hoest. Dinsdag en woensdag geen koorts, maar donderdag had ik terug 38,3 graden, dan heb ik maar de huisdokter laten komen, dit vond ik niet normaal meer, ik heb in heel mijn leven 2 maal de griep gehad, telkens met 1 dag koorts en dan niets meer, ik vroeg aan de dokter of dit nu de Mexicaanse griep was, maar dat wist hij niet, ik vroeg kan je dit niet controleren, maar hij zei van niet. Hij heeft mij wel zware antibiotica voorgeschreven om te voorkomen dat ik een longontsteking zou krijgen, en ik moest er direct mee beginnen, dus als mijn man thuiskwam mocht hij nog naar de apotheker, onze apotheker was dicht, dus moest hij maar naar een andere, ik ben er direct mee begonnen, het is al een beetje beter maar ik blijf met een zeer zware hoest zitten en geweldige hoofdpijn. Ik hoop dat het gauw gedaan is want mij schoondochter wilt met de kleinkinderen komen, maar nu laat ik het nog niet toe, ik wil ze niet ziek maken, dan is het beter dat ze nog een weekje wachten om te komen. Ik doe er nog een foto van de drieling bij, mijn zoon zegt dat hij ze kan stil krijgen bij bob de bouwer, zoals wij de onze konden stil krijgen met de fabeltjeskrant. Groetjes
Dag
Dag
Dag
