Dag Zoals elk jaar zijn we zondag 31 oktoberr naar t'kerkhof van Blankenberge geweest, naar het graf van mijn man zijn ouders, omdat het voor mijn schoondochter niet paste om op allerheiligen te gaan. We zijn om 10u15 vertrokken om er om 12uur te ziijn, , maar op de autostrade tussen Wetteren en Sint Denijs Westrem stonden we in de file, daar hebben we wel een half uur verloren, dus we kwamen er maar om 12 u 20 aan, mijn man had al gebeld met zijn zuster dat we een beetje later zouden zijn, maar heel de familie stond er te wachten wachten, ik begrijp als je met vier kindjes moet staan wachten dat dit niet leuk is, maar natuurlijk, zoals gewoonte was het weer mijn schuld dat we te laat waren, hij had zogezegd op mij moeten wachten, alhoewel dit helemaal niet het geval was, en zo is mijn man heel de dag kwaad op mij geweest omdat we niet op tijd waren, maar mijn zoon en schoondochter die dus ook in de file hadden gestaan waren nog later dan wij. Maar mijn zoon nam de schuld hiervoor volledig op zichzelf, hij vond dat hij te laat vertrokken was. Na het kerkhof zijn we allen samen naar mijn schoonzus haar appartement gegaan om iets te eten, dat is ook een gewoonte van elk jaar, maar normaal gaan we naar een restaurant, maar mijn schoondochter vond dit te moeilijk met de vier kindjes, en daar had ze natuurlijk vokomen gelijk in. De huurders waren gelukkig een dag vroeger vertrokken dan normaal en zo konden we in het appartement. Mijn zoon had oesters en kreeften gaan halen voor diegenen die dit lusten, en mijn schoonzus had voor lekkere minestrone soep gezorgd. Ook had ze lasagne voor degenen die geen oesers of kreeften aten , en dat waren vooral de kindjes natuurlijk. Ook in moest geen kreeft hebben, maar ik heb wel enkele oesters gegeten. Het was lekker en gezellig, vorig jaar zijn we bij mijn schoondochter in het Gentse geweest, en dan moesten ze nog naar het ziekenhuis met Yoshka, die was met zijn kin op de salontafel gevallen en dit was een open wondje dat moest gehecht worden daar zijn ze dan toch een uur en half mee weggeweest, maar dit jaar is er gelukkig niets gebeurd. We hadden afgesproken dat er twee van de kindjes met ons mee zouden komen om bij ons te logeren, Quido en Yoshka, voor Quido was het al bijna de normaalste zaak van de wereld, die is hier al zo dilwijls geweest, maar voor yoshka was het wel iets nieuw, hij had hier nog nooit gelogeerd, zonder zijn mama en papa natuurlijk. We stonden al in de file voor we in Brugge waren, en plots begon Quido te wenen, dat hij niet graag meeging dat hij wilde bij zijn mama blijven, we wisten niet wat er gebeurde, maar het was gelukkig vlug voorbij. Ze zijn gelukkig allebei in slaap gevallen voor de rest van de rit, we hebben er toch weer meer dan twee uur over gedaan, maar eens thuis hebben ze nog een yochourtje gegeten en dan direct in hun bedje, ze zouden samen slapen in het grote bed, en dat vonden ze allebei geestig , ik heb ze nog een hele tijd horen vertellen, mijn man had eerst een stukje voorgelezen uit een kinderboek, en dat vonden ze leuk. Ze hebben wel goed geslapen maar ze waren vroeg wakker, om 6 uur stonden ze al beneden, we wilden dat ze bij ons in bed kwamen en naar de tv keken, maar ze wilden in de living tv kijken, we zijn dan ook maar op gestaan Na hun ontbijt dat bestond voor Yoshka uit rozijnenbokes met confituur en Quido uit een paar boterkoeken met een tas warme melk heeft mijn man ze in bad gestoken, alletwee tegelijk, en dat vonden ze natuurlijkl leuk. In de namiddag zijn ze dan naar de cinema geweest naar een tekenfilm in drie D, dus ze moesten een brilletje opzetten maar bij de kleine viel die constant van zijn neusje, dan is mijn man met hem naar een andere zaal getrokken maar na een paar minuten wilde hij toch terug naar zijn broertje, en heeft hij de film maar uitgekeken zonder brilletje, maar dat effect is natuurlijk niet hetzelfde, voor Yoshka was het de eerste keer dat hij naar de cinema is geweest en hij vond het toch wel indrukwekkend. Dinsdagavond hebben we ze terug naar huis gedaan, ze moesten voor 7 uur thuis zijn, maar als we aan hun huis kwamen was er niemand thuis, en haar telefoon werd niet opgenomen, we zijn dan nog een beetje boodschappen gaan doen, enkele koeken voor de kindjes en een beetje snoep, en als we dan terug aan hun huis kwamen moesten we nog vijf minuten wachten voor hun mama er was, maar nu bleek dat ze haar sleutels laten liggen had in hun nieuwe huis, dus moest ze terug met de vier kindjes om die te gaan halen, uiteindelijk is alles toch in orde gekomen. Groetjes
Dag Om de twee jaar is er het bal van de BAFI, dit is het bal van de luchthaven en airlines, dat om de twee jaar gehouden wordt. Mijn man is daar zoveel jaren geleden mee begonnen, en om de twee jaar in de maand oktober wordt dit gehouden. Er is altijd zo'n 300 man op aanwezig en elke keer worden er 12 reizen verloot. Het is een gala bal met een grote diner, vroeger ging ik altijd mee, maar sinds ik in een rolstoel zit ga ik niet meer mee, het is veel te moeilijk voor mij, het is in smoking en gala tenu. Dus mijn man is er alleen naar toe gegaan, uitgedost, hij kwam lijk uit een doosje, ik zei hem nog zie dat je een reis wint, hij zei ja als dat kon waar zijn. Hij was terug thuis rond 2 uur, en ik zag het al, hij hield een envelop vast van Lumphtansa, ik zeg je hebt een reis gewonnen, en ja hoor een reis naar gelijk waar in Europa, en we hebben er een jaar de tijd voor. Aan zijn tafel hadden er drie een reis gewonnen, wij naar een bestemming in Europa, Raymond, mijn man zijn vroegere collega een reis naar de Caraiben, en een derde een helicopter vlucht. We zijn nu natuurlijk aan het denken waar we naartoe kunnen gaan, hij sprak van Wenen maar ik zeg, zijn er nu geen verdere plaatsen in Europa waar we naartoe kunnen, en dan kwam hij af met Napels, en inderdaad het ziet er mooi uit, hij wilt ook nog eens terug naar Rome, maar dat zie ik niet zo goed zitten, we zijn er nog maar pas geweest en met de gids hebben we toch zowat alles gezien wat moet gezien worden, maar Napels dat zegt mij wel iets, we zouden dan gaan met Kerstmis of mat nieuwjaar, daar zijn we nog niet uit. Enfin we hebben toch weer leuke vooruitzichten, want normaal gezien haat ik die periode van Kerstmis en nieuwjaar, ik heb daar een grondige hekel aan, de samenkomst van de familie en al die cadeautjes, voor mij hoeft dat niet echt. Volgende week, het is dan herfstverlof, komen twee van onze kleindkindjes voor een paar dagen logeren, Quido en Yoshka, voor Quido ben ik niet bang, die is al dikwijls hier geweest, Yoshka is een ander paar mouwen, dat is een waar je niet mee doet wat je wil. Enfin ik hoop dat het goed verloopt, mijn man heeft al gezegd dat hij er mee naar de film zal gaan, en misschien naar de dierentuin, we zien wel, het hangt natuurlijk ook van het weer af. Groetjes
Dag Ja zondag in de late voormiddag kreeg mijn man telefoon van mijn zoon, of ze mochten komen met de kindjes, zij moestern even een bezoek brengen naar een soort antiekbeurs, en natuurlijk met vier kleine kindjes gaat dit niet zo goed. Hij vroeg wel om voor middageten te zorgen, maar mijn man zei, dat gaat nu niet want ik heb niets in huis, ik zal wel verse soep maken en dan moeten ze maar een stukje pain francais of een pistoletje er bij eten. Rond 2 uur waren ze daar, razend van de honger, dus we hebben ze direct verse soep gegeven met een broodje, zij hebben zelf ook een tas soep gedronken, en zijn dan vertrokken. Aanvankelijk ging alles goed, Fernand is met hun een voor een langs de stoeltjeslift naar boven gegaan, dat vinden ze leuk, maar je kunt dit geen hele namiddag vol houden, hij is dan maar de grote zak met al het speelgoed naar boven gaan halen en dan konden ze rustig spelen, daar zit zowat van alles in, van puzzels tot bokken enz. Quido keek terwijl naar televisie naar caroon net, het zou maar twee uur duren en dan zouden ze al terug zijn, dus eve volhouden, maar ik kan natuurlijk niet veel doen met die kindjes, als je in een rolstoel zit dan heb je niet zo veel mogelijkheden, maar alle momenten stonden ze daar om iets te eten, ik heb al het fruit dat ik in huis had, in stukjes gedaan, youchourt hadden we spijtig genoeg niet in huis, als er nu eens de dag vroeger gebeld hadden, maar ja het was nu maar zo. Ik heb hun dan nog een beetje bezig gehouden met hen te laten tekenen, maar ze waren alles nogal vlug beu. En dorst hadden ze ook nogal, het eerste glas dat viel was gelukkig niet kapot, maar het tweede was dit dus wel, gelukkig was hun mama en papa al terug thuis, en hebben zij het glas opgekuisd, want daar was ik wel een beetje bang van voor de banden van mijn rolstoel, ze hadden dan ook taart meegebracht, dus ieder een stuk taart en dan konden ze er weer tegen. Het was een leuke maar drukke namiddag, rond 5u30 zijn ze terug vertrokken. Groetjes
Vandaag moest ik gaan voor de uitslag van mijn scan van mijn schouder
Dag Nadat ik woensdag naar Pellenberg moest voor een arthrographie en scan van mijn linker schouder moest ik vandaag bij de prof zijn voor de uitslag. Ja er is inderdaad een grote scheur in de pees van mijn linker schouder. Zij kunnen dat opereren, dus het is te repareren, maar met een zeer lange en zware revalidatie als gevolg, en dat laatste kan ik mij in de verste verte niet veroorloven, ik heb mijn beide armen meer dan nodig. Dus operatie heb ik afgeketst, hij stuurt mij nu naar het LAC, of het algologisch centrum, ook in Pellenberg, naar dr. Kumar, maar daar ben ik al zo lang in behandeling voor mijn rug, en mijn bil, ze hebben een paar weken geleden nog maar de zenuwen van mijn rug doorgebrand, en inderdaad in de rug heb ik minder pijn, maar de pijn in mijn bil is hetzelfde gebleven. Ik zal nog even afwachten, ik heb nog maar een inspuiting gevraagd in mijn schouder, die van vorige week heeft wel niet zoveel geholpen, maar misschien doet deze iets meer, ik hoop het want als elke beweging van mijn arm een marteling blijft weet ik niet of ik dit nog zal kunnen verder uithouden. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, nu zit ik met een rotatorcuffscheur in mijn linker schouder, in mei hebben ze al een arthroscopie gedaan om het gewricht te kuisen, sindsdien heb ik constant pijn gehad in mijn linkerschouder, ik heb al zo'n spijt gehad dat ik dit heb laten doen, de bedoeling was dat de pijn hiermee zou verdwijnen, maar het tegengestelde is waar, dus voor we naar Amerika gingen had de prof gezegd normaal moet je niet meer terugkomen, maar moesten er problemen zijn mag je mij altijd bellen, vorige week, ik weet niet dat er ook maar een aanleiding is geweest heb ik zo'n vreselijke pijn gekregen in mijn linker schouder, en heel mijn arm, elke beweging is een marteling. Ik belde naar de prof, en mocht vrijdag komen, hij zei mij direct dat ziet er niet goed uit, ik moest dan een echographie laten doen van mijn schouder, en inderdaad wat bleek, een grote scheur in de pees en zware ontsteking van het gewricht, hij zegt we gaan een scan laten nemen om te zien of we dit nog kunnen aan elkaar zetten, ik zeg dat is dan terug opereren, hij zegt ja en een heel lange revalidatie, ik zei en als je dit niet meer kan hechten, moet ik er dan direct een einde aan maken, hij zegt neen dan wordt het een prothese, ik dacht nee dat kan niet waar ziijn. Aan mijn rechter schouder zijn alle pezen afgescheurd en daar heb ik omzeggens geen pijn aan, daar is al beslist daar moet een volledig gewricht in geplaatst worden, hij zegt daar begrijpen wij dus niets van hoe je daar dus geen pijn kunt in hebben. Maar links weet ik er alles van, wat moet ik gaan doen, ik heb enkel nog mijn armen waarmee ik mij moet behelpen, ik heb die alle twee nodig , dus ik kan die absoluut niet missen ook niet voor 6 weken ik mag er niet aan denken, dus woensdag moet ik gaan voor die arthrographie en scan, en vrijdag moet ik dan terug op controle bij de prof, en dan zal hij zeggen wat er kan gedaan worden, hij heeft mij vrijdag wel nog maar een inspuiting gegeven om de pijn toch een beetje te verzachten, maar tot hiertoe heeft het nog niet veel geholpen, ik hoop nog altijd dat het zal beteren zonder operatie, want dat zie ik echt niet zitten, dat ik zo'n zes weken mijn linker arm niet kan gebruiken is voor mij een drama. Groetjes
Ik ben met een kanjer van een blaasontsteking thuisgekomen van reis
Dag Ja deze keer heb ik het wel goed zitten, ik moet zeggen dat het al wel een hele tijd geleden is dat ik nog een gehad heb, vroeger had ik dit regelmatig, en moest ik constant antibiotica slikken, maar dat is toch al wel enkele jaren geleden. Maar ja moeilijk is dat natuurlijk niet, als je weet dat ik van in Los Angeles niet meer naar het toilet geweest ben tot we toekwamen in Zaventem. Ik was op de luchthaven van Los Angeles nog geweest voor we aan boord van het vliegtuig gingen, en doordat ik in een rolstoel zit moet ik altijd als eerste erop, voor de andere passagiers aan boord komen, omdat ze mij met een speciaal stoeltje moeten tot aan mijn plaats brengen, mijn rolstoel kan daar dus niet tussen. De vlucht van Los Angeles tot Atlanta duurde ongeveer vier uur, Normaal hadden we in Atlanta tijd genoeg, we moesten naar een ander vliegtuig, maar we moesten ons niets aantrekken van onze bagage die ging automatisch over van het ene vliegtuig naar het andere. Maar iedereen was er al af, en ik zat er nog op, de piloot had mij al gerust gesteld dat ik niet moest panikeren dat we tijd genoeg zouden hebben, maar de kuisploeg was er al, en ik werd bijna letterlijk buiten gekuisd. Eindelijk kwamen ze mij dan toch halen, maar wat bleek, ze vonden nergens mijn rolstoel terug, en het was zeker dat hij meegekomen was, dus alles afgezocht, maar niets te vinden, maar de tijd verstreek, en ik zat geblokkeerd op de gate ik kon daar niet weg, als de tijd al helemaal verstreken was kwamen ze eindelijk met mijn rolstoel af, nu bleek dat een ander passagier hem zo maar genomen had en er mee aan de haal was gegaan, ze hebben dus heel de luchthaven moeten afzoeken om mijn rolstoeol terug te vinden, mijn man had al geprobeerd om tenminste een upgrading te bekomen voor al onze miserie, maar dat kon niet want business klas zat helemaal vol, hij heeft wel voor ons eventuele volgende vlucht een afslag van een paar honderd dollars gekregen, maar of dat voor ons zal zijn is nog maar de vraag, maar ja de kinderen zijn er ook nog. Dus ik moest direct het vliegtuig op, zonder naar het toilet te kunnen gaan maar zegden, ze het zal op het vliegtuig ook wel lukken, niet dus. Je moet dan weten dat een vlucht van Atlanta naar Brussel 9 uur duurt, dan begrijp je het wel. Mijn man was eens gaan kijken naar het toilet, maar dat was dus niets aangepast, er was zelfs geen baar, dan is hij gaan kijken naar het toilet van business clas, daar was wel een baar aanwezig, en zou het eventueel kunnen lukken, maar de stewardess kwam naar hem om te vragen wat hij daar kwam doen, hij legde het uit, maar zij vond dus dat hij daar niet hoorde, ze heeft er dan de hoofdsteward van business clas er bij gehaald, en die vond dat ik natuurlijk wel het recht had om daar naar het toilet te gaan. Maar het was al de moeite voor niets want ik raakte gewoon van mijn stoel niet recht, ik zei dan maar ik zal wel wachten, en heb dan ook niets gedronken, op heel die vlucht. Maar het kwaad was al geschied, als ik thuis kwam wist ik hoe laat het was, maar ik dacht dat het wel in een dag of drie zou gedaan zijn, niet dus, dus ik heb dan de huisdokter gebeld en ik had nog een voorschriftje liggen voor antibiotica, en van hem mocht ik dit dus gebruiken. Dus nu hoop ik dat het vlug zal over zijn, want ik voel mij er toch niet zo lekker bij. Groetjes
Dag Gisteren zijn we thuis gekomen van onze reis naar Amerika, een paar dagen eerder hadden we gebeld met mijn werkvrouw die de boel een beetje in de gaten houd terwijl wij weg zijn, onder andere de schilders helpt, om dingen te verplaatsen of terug te zetten indien ze ergens gedaan hebben, en ook om voor ons poes te zorgen, haar eten en drinken te geven, zorgen dat ze s'avonds niet binnen is als iedereen weg is, en alles was ok, ook de poes was in goede doen. Maar van als ik gisteren in de keuken kwam, hoorde ik een zeer klagelijk geluid, ik wist niet wat ik hoorde, en dan zag ik ons poes in haar mandje liggen, zonder te bewegen, normaal zou ze er al lang uit geweest zijn om ons te begroeten, en dan zag ik dat er een briefje op tafel lag van mijn werkvrouw, er stond op, prutske is niet goed, bel mij op, dus dat heb ik gedaan, maar ze was niet thuis, maar haar man wist er iets van, en ze zou zeker nog komen. Als ik aan ons prutske kwam bewoog ze amper, ik zeg dat ziet er niet goed uit. Even later is mijn werkvrouw dan gekomen, en ze zei dat ze de poes de dag voordien in de gang had gevonden, en dat ze niet meer kon opstaan, ze lag in een plas urine, ze heeft ze dan opgepakt en in haar bedje gelegd, en geprobeerd haar met ee pipetje een beetje water te geven, maar ze slikte niet meer, ik zeg ze zal een ataque gekregen hebben, ze is ondertussen 19 jaar oud geworden. Ik heb dan naar de veearts gebeld om haar een spuitje te komen geven. Die is dan in de namddag gekomen, ze heeft ze dan eerst een spuitje gegeven om haar te verdoven en dan heeft ze een dodelijk injectie gegeven, ik heb mijn man er bij geroepen, hij moest niet zo veel hebben van de poes, maar hij was toch ook aangedaan dat dit het einde was. De veearts heeft ze dan meegenomen, ik moest er wel 100 voor betalen maar een poes laat je toch niet afzien he, ik weet dat ze het zeker niet lang meer getrokken zou hebben want ze was nu al helemaal uitgedroogd van een dag niets te drinken. Mijn man zegt we zullen maar zorgen voor een ander zeker, maar ik wil een tijdje wachten, we zien wel. Maar het heeft er alle schijn van dat ze op ons gewacht heeft, tot we terug thuis waren van onze reis. Ik zal er nog een foto bijdoen van onze poes. Het verslag van onze reis, die wel goed verlopen is met een paar strubbelingen zal ik uitgebreid vertellen in mijn reisverslag op seniorennet. Groetjes
Dag Ik begrijp er niets meer van, ze zijn vorige week geweest om onze wc van de badkamer te ontstoppen, nadat er dacht ik zo'n houdertje van een wc blokje in gevallen was. Nu is het al terug een paar dagen als je doortrekt dat het water naar boven komt, het gaat dan wel weg maar het papier blijft liggen, dus dat is niet normaal. Ik dan maar terug gebeld naar de algemende ontstopper, dus hij is geweest, en nu zat er een groot stuk kalk in, van waar dat kwam weet ik ook niet, maar volgens die meneer is het omdat de buis die leid naar de ceptische put doorgezakt is, hij zegt dat we dit waarschijnlijk nog gaan hebben maar dat het wel lang kan duren, hij zegt het is zelfs mogelijk dat het al van in het begin verzakt is, en dat het uiteindelijk na al die jaren van gebruik er kalk in gevormd is en dat is los gekomen en heeft dus heel de boel verstopt, dus die buis zal moeten vervangen worden, dus nu moeten we terug 209 betalen om met de camera te kijken in de buizen en alles door te spoelen, wat gaan we nog allemaal meemaken, het stopt hier niet meer, het is constant het een na het andere, en het kost allemaal zo veel geld dat het niet mooi meer is. Enfin we laten het niet teveel aan ons hart komen, en gaan toch eerst eens genieten van onze vakantie, en dan zien we wel weer, de schilder komt terwijl schilderen zodanig dat alles klaar is tegen we terug komen, enfin dat hoop ik toch, en S. zal het huis onder controle houden en voor ons poes zorgen, gelukkig dat we die nog hebben. Groetjes
Dag Het is weer van dat, we hebben drie pompen in de kelder staan om het binnenkomende water weg te pompen, maar natuurlijk als er teveel ineens uit de hemel valt kunnen die pompen dat natuurlijk niet meer slikken en loopt die put waar de pompen in staan gewoon over, dus eerst in de chauffageruimte dan in mijn garage, want dit is het laagste punt van de garages en de kelder, en ten slotte de kelder en mijn man zijn garage, de regen van eergisteren die toch heel erg was had nog niets veroorzaakt, mijn man was s'morgens gaan kijken en er was nog geen druppel te zien, maar die van gisteren heeft het hem weer gedaan, als hij nadien terug ding kijken stond het weer vol water en slijk, mijn man heeft met een aftrekker het meeste weggevaagd, maar onder mijn auto staat er natuurlijk nog wel slijk, ik vind het zo erg voor mijn werkvrouw, ze heeft nu al zo dikwijls het water en de slijk moeten wegdoen uit de garages, ik dacht dat kunnen we haar toch niet weer aan doen, maar ja het zal moeten want proper is het natuurlijk nog niet, alles staat bij ons op een verhoog, ttz. op paletten, om te voorkomen dat er iets zo beschadigd worden, Ons reis naar Amerika staat voor de deur, morgen is het onze laatste dag hier, dus ik moet er stilaan aan denken om alles klaar te maken voor de reis, mijn man heeft het nodige gedaan om alles in goede banen te laten leiden, dus ik hoop dat de reis nu ook een beetje meevalt, ik zal natuurlijk dan weer een reisverslag schrijven, van wat we allemaal gezien en beleeft hebben, want met mij op reis gaan is toch wel een echt avontuur, zo simpel is dit toch allemaal niet, maar blijkbaar ziet mijn man daar niet tegenop, en daar kan ik aleen maar blij mee zijn, wie weet het is misschien onze laatste lange reis dat we kunnne maken, dus we zullen er maar het beste va maken. Groetjes
Dag Kun je je dat voorstellen, ik heb over ons poes gereden met mijn electronische rolstoel, doordat ze doof is en mij dus niet meer hoort afkomen, kijk ik altijd goed of ze niet achter mij zit als ik moet achteruit rijden, gewoonlijk zit ze altijd bij mij in de buurt, maar gewoonlijk naast mij of op de vensterbank voor mij, dus ik rijd weg van mijn computer, en kijk eerst links achter mij, niets in de weg, dus ik rijd achteruit en voel dat ik over iets rijid, ik kijk en zie dat pruts, onze poes plots rechtspringt en wegloopt, ik dacht nee dat kan niet, ik heb ons poes overreden, maar blijkbaar heeft ze niets als ze nog kan weglopen, op een ik en een gij, liep ze de trappen af en zat ze in de hof, ze keek nog eens heel beschuldigend om naar mij, ik was wel ongerust, dat ze toch iets zou mankeren. Ik heb ze dan heel de namiddag niet meer gezien, en dan s'avonds zat ze naast een boom, ik gaf haar eten maar ze moest niets hebben, ik was echt overtuigd dat dit haar laatste dag zou zijn, ze is 19 jaar oud geworden deze maand. Maar deze morgen stond ze er terug, zonder dat er blijkbaar iets aan de hand was, en al haar eten was op, dus ik was gerust gesteld, ik wist niet dat een poes zoveel kon verdragen, zo'n rolstoel met mij erin weegt toch een beetje, ik ben toch blij dat ik ze niet heb doodgereden.. Groetjes
Dag Nog zo'n gezegde, waarvan we de juistheid hebben mogen ondervinden, nadat mijn zus op 74 jarige leeftijd overleden is belt mijn zoon op, dat zijn schoonmoeder ook plots is overleden, zij was 77 jaar oud, ze was nog maar pas opgenomen in een home. Het was niet meer mogelijk om haar nog thuis te laten wonen, zegde mijn schoondochter, haar man leeft gelukkig nog, maar hij is 80 jaar oud, en zij had toch wel veel verzorging nodig. Ze kon met moeite nog een beetje stappen maar ze liep helemaal voorover als gevolg van osteoporose, verder had ze parkinson, en de laatste tijd werd ze meer en meer verward, dus ja, moest ik in zo'n toestand terechtkomen ik zou toch ook willen dat ik mocht gaan, enfin niemand wenst het een ander toe, maar vroeg of laat moeten we toch allemaal gaan. Ik weet nog niet wanneer ze zal begraven worden, en of ze begraven wordt, ofwel gecremeerd, het is daarom dat mijn zoon en schoondochter terug naar huis gereden zijn, want ze waren voor het weekend aan de kust, maar ze moeten alles toch regelen he. Mijn andere zoon is met zijn vrouw nar Slowakije met het vliegtuig om de kindjes te gaan halen, ik denk dat ze op 24 augustus terug thuis zullen zijn, hun huis is toch al wat gevorderd, ze zijn nu bezig met het dak te vernieuwen, en is nog zeer veel werk aan maar als het zal klaar zijn zal het wel een juweeltje zijn. Na 6 weken zal het toch wel raar zijn voor de kindjes als ze weer thuis gaan zijn. Ik hoop dat ze nog een beetje nederlands kennen, want ginder spreken ze natuurlijk niet anders dan Slowaaks, ik hoop dat ze als ze terug naar school gaan toch daardoor geen problemen krijgen, maar een kind past zich vlug aan he dus dat zal wel loslopen denk ik. Natuurlijk Quido zal wel zijn oefeningskes gedaan hebben, maar voor taal zal er hem niemand kunnen verbeteren hebben, toch wel voor rekenen en andere dingen, vernieuwen, en is nog zeer veel werk aan maar als het zal klaar zijn zal het wel een juweeltje zijn Ondertussen hebben we al een doodsbrief gekregen van Anneke haar mama, het is geregeld voor zaterdag om 11 u in Antwerpen, ik zou willen bellen naar Anneke maar ik dusf niet te goed, ik zal het seffens toch maar doen, om haar een hart onder de riem te steken, en een beetje goede moed in te spreken. Groetjes
Dag Dat is toch zo, een probleem komt toch nooit alleen. We hebben uiteindelijk de beslissing genomen om ons verwarmingssysteel te veranderen, nadat we van onze man van het sanitair het minder goede rapport gekregen hadden, dat onze stookketel teveel CO2 uitstootte, en dat die moet vervangen worden. De ketel vervangen is niet zo'n groot probleem, maar hij maakte ons bang dat de tank met de tijd zou kunnen gaan lekken, omdat die er ook al 37 jaar in de grond zit, en dat heeft ons wel behoorlijk bang gemaakt, die vervangen dat zie ik helemaal niet zitten. Dus het wordt dan verwarming met gas. Maar voor ze dit gas kunnen aansluiten moet het dus eerst tot bij ons huis kunnen gebracht worden. Dus onze tuinman zou een gleuf graven, hij zou eerst het groen aan de zijkanten van de voetpad naar ons huis uithalen dat waren we toch al lang beu, het nam ook teveel plaats in, en dan aan de rechterkant een gleuf maken, in de namiddag kwam dan de man van het sanitair om de buis te plaatsen, maar om te beginnen was de gleuf niet diep genoeg, dus moesten ze dieper graven, best dat ze aan ons huis begonnen, want wat bleek, ze konden niet dieper graven want de mazouttank zat er onder, die pu moet zowat 60 cm diep zijn, dus moesten ze ergens anders herbeginnen, dan maar in het midden van het grasveld, naast de boompjes, maar natuurlijk die wortels van de boompjes zitten daar natuurlijk, dus dit is heel zwaar werk, ze zijn daar nu al twee dagen mee bezig en het is nog niet klaar, en de werkuren lopen maar op, nu heb ik gezien dat ze toch al met de buis bezig waren, vooraan hebben ze een grote put gegraven, volgens dat ik op de papieren zag moet dit een put zijn van 1 meter in het vierkant. Wij hebben palletten die we gebruiken om in de kelder alles van de grond af te zetten, voor als er eventueel water in komt, dus die hebben we er over gelegd, want moest er iemand in vallen zijn wij wel verantwoordelijk. Maar het is nog niet gedaan, dus vandaag moet hij nog terug komen. Maar als klap op de vuurpijl, was mijn toilet in de badkamer verstopt, mijn werkvrouw had mij gevraagd of ik nog een vulling had om in het bakje te doen tegen de geur en de kalk van het toilet, ik had gezegd nee, dus ik dacht dat ze dat had weggesmeten, nu bleek dat ze dit had laten hangen, en nu was dit op een of andere manier in het toilet gevallen, ik heb het niet gezien, maar de dagen na ze geweest was ondervond ik dat het toilet niet meer goed doorliep, en woensdag had ik er van, verstopt, de loodgieter heeft er alles aan gedaan maar kon het probleem niet oplossen, dus heb ik gebeld naar de algemene ontstoppingsdienst, als ze dezelfde avond nog moesten komen kosste het 90 meer, vermits we nog een paar toiletten hebben hebben we maar gewacht tot de volgende dag, s'morgens waren ze er al, hij heeft heel de boel moeten losmaken, en na veel moeite heeft hij het probleem kunnnen oplossen, gelukkig, het heeft mij wel nog eens 180 gekost, normaal hebben wij van die blauwe potten om in de waterbak te zetten maar ik vind ze nergens meer, ik zal er toch eens extra moeite voor doen om ze terug te vinden, want dit wil ik niet meer meemaken. Groetjes
Dag Ja op 2 augustus, wij stonden klaar om te vertrekken naar Nederland, kreeg ik telefoon van mijn neef, met slecht nieuws, hij vertelde dat zijn mama die nacht plots overleden was. Tijdens het weekend hadden ze haar naar het ziekenhuis moeten overbrengen, omdat haar hart ontregeld was, ze lag op intensieve, maar alles was terug ok, en haar zonen namen s'avonds van haar afscheid met de belofte dat ze de volgende dag terug naar een gewone kamer zou mogen. Maar s'nachts moest ze een paar maal na mekaar op de pan, en het moment dat ze op haar zij draaide om haar proper te maken moet ze plots een bloeding gedaan hebben, enfin ze was ineens weg, dood. Mijn zus was 7 jaar ouder dan ik, en al heel lang sukkelachtig, ze had zware polyartritisch in de hoogste graad, al haar gewrichten waren kapot, haar schouders zaten voledig geblokkeerd, ze kon zelfs niet meer aan aan gezicht om haar zweet af te kuisen, en zelfs met haar electronische rolstoel rijden werd een groot probleem, ze kon eigenlijk niets meer zelf. En het was al een hele tijd dat ze vroeg aan haar kinderen hoe lang nog, haar man was 7 jaar geleden gestorven, en toen zei ze al, ze hebben de verkeerde meegenomen, het is erg dat je haar nog vrij jong al moet missen, maar ik denk dat het voor haar zelf beter is dat ze is mogen gaan, nu heeft ze toch geen pijn meer. Het was al een hele tijd dat ik dagelijks met mijn zus in mijn gedachten zat, ze verbleef in een home, omdat ze na het overlijden van haar man niet meer alleen kon thuis zijn, maar ze voelde er zich nooit thuis, haar huis heeft ze dan uiteindelijk verkocht, het stond leeg, ik weet niet waarom ze het niet wilde verhuren, de week voordien had ik nog tegen mijn man gezegd ik wil eens naar Wiza, ik kon er zelf niet naartoe ik kende de weg niet en ik heb nog altijd geen gps, maar mijn man kon niet hij moest weg, en enkele dagen later verneem ik dan dat ze overleden is, ja ik zal daar altijd spijt van hebben dat ik haar niet meer gezien heb. Er was enorm veel volk bij de crematie, natuurlijk familieleden die je al jaren niet meer gezien hebt ja die zie je dan terug op een begrafenis, ook onze jongens waren er en dat vond ik wel tof. Ik doe er nog een foto bij van mijn zus op haar doodsprentje.. Lieve zus slaapt zacht Groetjes
Dag Gisteren vrijdag 30 juli is de schilder begonnen om de ramen te schilderen, eerst aan de buitenkant, om acht uur stonden ze hier al, en ze zouden werken tot 4 uur. Ik heb natuurlijk niet graag vreemd volk in huis, maar ja als het moet dan moet het he. Maar ik moest dus s'middags weg, want ik moest naar Pellenberg om de zenuwen in mijn rug dood te branden, enkele weken geleden is er een nog een infiltratie gebeurd om te zien of dit zou helpen, maar ik moet zeggen dat er niet veel verbetering heeft ingezeten, maar die spuiten zijn dan ook in een recordtempo gezet, in minder dan 5 minuten was het afgelopen, ik dacht al dat dit niet goed kon zijn, enfin omdat er niet veel verbetering was opgetreden na die inspuitingen vorige keer, wilden ze nu die branding nog niet doen, en hebben ze terug een infiltratie gegeven net als vorige keer, met dit verschil dat deze dokter er wel zijn werk van gemaakt heeft, hij heeft er toch meer dan 20 minuten over gedaan hij heeft mij wel serieus pijn gedaan, en blijkbaar is dit een reden dat er heel wat ontsteking aanwezig is in mijn rug, de prof had mij al gezegd dat het bij mij niet makkelijk was om de juiste plaats te vinden, er is ook al zoveel gebeurd in die rug, ik hoop echt dat het deze keer meer resultaat geeft, want als dit nu ook onvoldoende is dan doen ze die branding niet, dan zullen ze nog iets anders moeten uitvinden, want het is toch een beetje te erg om zo verder te doen, ik had de indruk dat het deze nacht toch al iets beter ging met mijn rug, de pijn in mijn bil is nog hetzelfde gebleven, maar misschien verbeterd dit de volgende dagen nog wel, ik hoop het. Ik heb nu terug een afspraak op 27 augustus, en dan zien we wel of ze kunnen branden of niet. Ik vroeg toch om enkele dagen voor 2 september af te spreken want ze hebben mij gezegd dat je de eerste dagen meer pijn hebt, dus ik hoop dan na vijf dagen dat dit toch wat minder is. Na Pellenberg zijn we nog naar de Carrefour geweest in Kessel Lo, we moesten niet veel hebben, het was gewoon om na 4 uur thuis te zijn, als de schilders weg zijn, ik heb wel een nieuw dekbedovertrek gekocht, ik vond dat ik eens een nieuw mocht hebben. Vandaag zijn de schilders terug gekomen om de buitenkant nog een tweede couche te geven, en volgende week komen ze dinsdag terug, wij hebben afgeproken dat we een paar dagen weggaan, misschien naar Nederland, we zien nog wel, misschien naar Zeeland, dat is toch wel een tijdje geleden, en dan kunnen die mensen rustig verder werken. Groetjes
Dag Mijn man van het sanitair is onze schouwen komen kuisen, en ook de verwarmingsketel, maar hij had geen goed nieuws, in feite is er niets aan de hand met de verwarmingsinstallatie maar het stoot teveel co2 uit, sinds vorig jaar is er een nieuwe wet goedgekeurd die aangeeft hoeveel co2 uitstoot toegestaan is van verwarmingsinstallaties, en wij zitten er een stuk boven naar het schijnt. Het is niet verwonderlijk natuurlijk, na 37 jaar moest dit er eens van komen, maar het ergste is dat het allemaal tegelijk komt, we hebben pas dubbel glas laten steken, wat al een zeer grote hap is uit ons budget, nu moet alles nog geschilderd worden, eerst al de ramen binnen en buiten, ook het terras dat dus ook in hout is ttz., het plafond, de afsluiting en de trap uiteraard, dan moet ons keuken en de living ook nog geschilderd worden, maar dat gaan ze doen het moment dat wij in Amerika zitten, maar nu komt er dus een nieuwe installatie bij voor de verwarming, ik ben altijd al tegen gas geweest, omdat ik dit veel te gevaarlijk vind, maar mijn installateur heeft dit dus weerlegd, hij zegt ook dat we er moeten aan denken dat de tank voor de mazout waarschijnlijk ook zal moeten vervangen worden, ja dan krijg ik het al helemaal, hij zegt moest die beginnen lekken dan is het einde hier niet van te overzien, dus zijn we nu toch al min of meer overtuigd om over te schakelen op aardgas, als alles toch zal moeten vernieuwd worden, dit wordt natuurlijk weer veel geld, maar ja als het moet dan moet het maar, enkel dat we nog met 2500 liter mazout in de tank hebben en die zouden we toch eerst willen opmaken voor we ons aan een nieuw avontuur wagen, we denken er ook aan om de haard misschien laten om te vormen tot gasaanvoer, het zou in ieder geval veel properder zijn, geen stof meer, ook moet je geen hout meer gaan halen, we hebben er wel nog veel luggen maar dan moeten we die maar aan onze zoon geven, we zien nog wel, enfin het zal nog wel even duren voor het zover is want eerst moeten de papieren nog opgestuurd worden naar Eandis en dan zal het toch nog een paar maanden duren voor er iets kan gedaan worden, we moeten nog een aannemer zoeken om een buis in de grond te steken vanaf de straat tot aan ons huis, dat is toch zo'n 25 meter, en dan moet er een put gegraven worden voor ons huis, waarvoor dit is weet ik niet, maar dat zien we nog wel. Enfin we weten weer waar we ons zorgen moeten ove maken. Met de kindjes gaat het blijkbaar goed in Slowakije, enkel onze Quido vraagt constant aan zijn mama wanneer hij terug naar huis mag, de drieling hebben het wel naar hun zin. Nog enkele weken geduld, ondertussen wordt er flink aan hun huis gewerkt, het dak moest ook vernieuwd worden, wat natuurlijk een zeer groot werk is, ik hoop dat alles in orde komt. Groetjes
Dag Ja ik weet het, het is al een tijdje geleden, maar ik had er telkens geen zin in, ik voel mij de laatste tijd een beetje meer lui dan normaal, ik heb het al moeilijk om iets te doen, en ik heb enorm afgezien van de warmte, ik weet niet hoe dit met jullie is, maar ik zweet mij gewoon te pletter. Die enkele dagen dat we naar Frankrijk geweest zijn is uiteraard heel goed verlopen, ik heb er trouwens een reis verslag van gemaakt op seniorennet onder de titel "Enkele dagen naar Frankrijk". Nu bereiden wij ons voor voor onze reis naar de USA, in september, de datum en onze hotels liggen alvast, ook onze ticketten zijn al bestel, we vertrekken op 2 september, en komen terug op 17 september, mijn man heeft er al goed zijn werk mee gehad om alles voor te bereiden, we gaan eerst enkele dagen naar Los Angeles, en dan met de auto voor een paar dagen naar Las Vegas, ik ben daar nog nooit geweest en ik moet dit toch eens gezien hebben, het is natuurlijk niet de bedoeling van duizende euros kwijt te spelen, ik wil gewoon de sfeer daar eens opsnuiven, want tenslotte is dit toch niets anders dan een vals beeld dat ze ons willen geven, een stad in de woestijn die volledig uitgebouwd is voor glitter en glamour, en shows. Volgens mijn zoon zijn er van die heel dikke vrouwen die in een rolstoel zitten omdat ze niet meer kunnen gaan van dikte, en die niet anders doen dan constant op die machines zitten te spelen voor geld en om hun dag door te komen, zielig toch. Onze kindjes zitten allevier momenteel in Slowakije, Silvia mijn schoondochter is ze maandag gaan wegdoen met het vliegtuig, en zij zelf is woensdag terug gekomen, alles staat natuurlijk in het teken van hun nieuwe woning die ze zo vlug mogelijk willen in orde krijgen. De eerste veertien dagen zij ze dus in Blankenberge geweest op hun penthouse, de kindjes gingen dan naar het vakantie patronaat, mijn zonen zijn daar ook geweest als ze klein waren, dat is goed de kindjes zitten dus heel de dag op het strand, onder begeleiding, en ze zijn kort bij huis. Ik zal er nog een foto bijdoen van de kindjes met hun mama op het strand. Groetjes
Dag Gisteren moest ik naar Pellenberg, voor een behandeling in mijn rug, om eindelijk van die verschrikkelijke pijn in mijn rug en bil af te raken. Maar de dokter heeft mij serieus bang gemaakt, niet zozeer voor de behandeling, alhoewel die ook niet van de poes is, maar voor de dagen erna. Ze zei mij dat ik zeker 2 a 3 dagen veel meer pijn ging hebben maar dat het nadien wel geleidelijk zou beteren. Nu zijn wij van plan om woensdag 23 juni voor enkele dagen naar Frankrijk te trekken, om er eens tussenuit te zijn, en ik zag het niet zitten om met nog meer pijn heel de dag in de auto te moeten zitten, dus mijn man had mij gevoerd, en binnne het kwartier stond ik al terug buiten, ik heb hem dan gebeld, hij was een wandeling gaan doen rond het domein, en is dan maar terug gekomen, ja ik zag dit echt niet zitten, het is nu al zo erg dus meer kon ik er niet bij hebben. Vandaag moet ik terug naar Pellenberg, naar de prof voor mijn schouder, want sinds die geopereerd is op 5 mei kan ik niet zeggen dat ik al veel vooruitgang geboekt heb, ik heb no altijd veel pijn, zelfs meer dan enkele weken geleden, ik ben eens benieuwd wat hij hierop zal zeggen, ik vermoed dat hij terug een inspuiting zal geven , niettegenstaande ik al een gehad heb sinds de operatie, enkele dagen voor we naar Rome vertrokken, en dan is het een tijdje beter geweest maar nu is het echt slecht. Even afwachten wat hij zal zeggen. Groetjes
Dag Ja Rome ligt ondertussen al een week achter ons, ik heb al wel een reisverhaal geschreven, je moet maar eens gaan kijken op reisverhalen, als je er zin in hebt, "Met rolstoel voor 4 dagen naar Rome",. De reis was gelukkig goed voorbereid door miijn echtgenoot, zo zaten we in een prachtig 5 sterren hotel in het hartje van Rome, een hotel dat gebouwd is in 1800, volgens ze daar in hotel zegden, en ik geloof het, het was een prachtig oud hotel, met overal prachtige oude tapijten aan de muren, prachtige muurschilderingen, overal houten vloeren die kraakten van ouderdom als je er over liep of in mijn geval dan reed. Maar wel met de tijd meegegaan, van al de moderne snufjes voorzien. Gelukkig dat we een gids gevraagd hadden voor één dag, die heeft met ons 6 uur in Rome rondgereden en ons alle bijzonderheden laten zien die moesten gezien worden, het was privé, dus nergens hoefden we te wachten, terwijl de andere mensen in lange rijen stonden aan te schuiven met vooraan iemand met een vlaggetje, konden wij overal door, en overal binnen, die mijnheer deed dit al 39 jaar dus hij kent de stad en de bezienswaardigheden op zijn duimpje, we hebben dan ook alles gezien en zijn overal geweest, hij legde dan ook alles uit in de taal die je wou, hij kon dan ook 6 talen vloeiend spreken, zo zei hij, en ik geloofde hem want hij sprong van het engels naar het frans lijk het niets is, het heeft ons uiteraard wel een beetje geld gekost dat spreekt voor zich, maar als je iets wil moet je er ook iets voor over hebben he. We wilden eerst zelf een auto huren, maar gelukkig dat we dat niet gedaan hebben, want het verkeer in Rome is dan ook moordend, echt niet te doen, ik weet niet welke verkeersregels ze daar respecteren, maar veel zullen het er toch niet zijn. Ik zet een foto's bij, een van mij met de zwitserse garde, Mijn man is al weer aan het voorbereiden voor onze volgende uitstap, eerst enkele dagen naar Frankrijk en dan in September naar Amerika, we zien wel. Groetjes
Dag Donderdagmorgen, ik was op van 7u30, mijn man staat op om 9 uur, en hij zegt wat denk je, rijden we eens naar Luxemburg, wetende dat we mijn sigaretten merk, Belga king size hier niet meer kunnen vinden, naar het schijnt worden die niet meer gemaakt. De reden daarvoor zou zijn dat ze te weinig verkocht worden. Dus wij naar Luxemburg in de hoop dat ze daar in Berchem waar we gewoonlijk benzine tanken, omdat het daar shell is en mijn man een kaart heeft van shell, toch nog een voorraad zullen hebben, wij naar Luxemburg. Om 11 uur zijn we vertrokken, op de heenweg vlot verkeer, niets aan de hand. Maar het was een serieuze tegenvallen, want nergens waren mijn sigaretten nog te vinden, dus heb ik van armoede een paar stangs korte belga meegebracht, mijn man zegt het is misschien een middel om te stoppen met roken, als je moet sigaretten gaan roken die je niet graag hebt, en ja misschien heeft hij wel gelijk. Dus we hebben dan daar iets gegeten , een beetje in de zon gezeten, want het was wel lekker weer, en dan terug naar huis, maar de terugrit was natuurlijk een ander paar mouwen, om Luxemburg uit te raken was het al moeilijk, maar dan ging het verder goed, tot een eindje voor Brussel, file en nog eens file, het was echt niet leuk meer, het laatste stuk hebben we er langer over gedaan dan voor de doorreis heel de weg, en dan te denken dat er zoveel mensen zijn die dit dagelijks meemaken, ik mag er niet aan denken. Nu vandaag zaterdag komt mijn werkvrouw, en ik vertelde haar dat we speciaal naar Luxemburg gereden zijn voor sigaretten voor mij, zegt ze, bij ons in de krantenwinkel liggen er nog ik weet niet hoeveel, ik dacht dat kan toch niet waar zijn, dus zij moest naar het containerpark met al onze oude kranten, en dan zou er er gaan halen, ik geloofde haar niet, maar wat bleek ze had inderdaad enkele stangen mee, zelfs nog aan de oude prijs, en ze hadden nog een paar pakken op overschot en die zouden ze voor mij weg leggen, ja nu was ik toch wel echt content, en het stoppen met roken zal ik nog maar een tijdje uitstellen. Ik heb haar dan maar een pak gegeven van die korte belga's die ik meegebracht had, dit is namelijk haar merk. Groetjes
Dag Dinsdag moest ik op controle naar Pellenberg voor mijn schouder, het is ongeveer 14 dagen geleden dat ik geopereerd ben aan mijn linker schouder, en ik moet zeggen het valt toch niet mee, de prof had mij gezegd dat ik een paar dagen erge last zou hebben, daarom moest ik ook 3 dagen in het ziekenhuis blijven, maar ik heb toch nu nog altijd veel te veel pijn om goed te zijn, mijn man is meegeweest, gewoonlijk als hij mij voert blijft hij buiten en gaat hij een wandelingetje doen maar nu wilde hij mee naar binnen bij de dokter, maar ik had geen geluk de prof was aan het opereren en ik moest het doen met een assistente, iemand die ik trouwens nog niet gezien had, maar blijkbaar wist zij toch alles van mij, en ze zegt dat de operatie op zich niet zo veel inhield, maar dat de gevolgen voor de patient, voor mij dus wel erg zijn, ze hebben namelijk van het bot een heel deel moeten afdoen om de druk op te heffen op het gewricht, en natuurlijk van als ze aan het bot moeten werken weet ik ook wel dat dit enorm veel pijn doet, zij zegt je moet rekenen op 6 tot 14 weken voor de pijn weg zal zijn, als je wilt zal ik een spuitje geven met cortizone met het gevolg dat je drie dagen veel meer pijn zult hebben maar dat het nadien wel beter zal zijn, denkende aan onze trip naar Rome volgende week, was dit misschien wel de beste oplossing, dus nog maar eens een spuitje, het zoveelste, ik ben de tel ondertussen kwijt maar het zijn er al zeer veel. In de namiddag zijn we dan nog naar de carrefour gegaan, mijn man zegt beter nu, voor de spuit je werkelijk veel last gaat veroorzaken, en ik moet zeggen dat was niet zo'n slecht gedacht want het is maar tegen avond aan dat het echt erg werd, maar ze had mijn goede medicatie voorgeschreven dat ik drie maal per dag mocht nemen, maar die nacht heb ik toch niet veel geslapen, ik ben toch een paar maal opgestaan om nog maar zo'n pil te nemen + een dafalgan forte, en dan heb ik toch nog een paar uur geslapen. Terzelfdertijd heb ik dan ook maar laten pasfoto's maken in de carrefour, ik wist dat daar zo'n machine stond, maar om er in te raken was het toch niet zo simpel voor mij, er stond wel een klein laag tabouretje, maar met twee stijve benen op een klein stoeltje gaan zitten is een ander paar mouwen, natuurlijk mijn linker been blokkeerde, ik zat vast, en ik kon niet gaan zitten, dan heeft mijn man mijn been buiten de box gebracht en dan lukte het in extremis toch, ik moest wel zorgen dat mijn hoofd er helemaal opstond, want die van de vorige keer stond een klein stukje van mijn hoofd er niet op en werden door de mevrouw van de gemeente afgekeurf, mijn foto's zijn gemaakt en alles is binnen voor mijn nieuw internationaal pasport, tegen dat we naar Amerika gaan, maar ik schrok wel van de prijs, zo'n paspoort kost al 80 , en als het het vlug wilt komt er nog eens 20 bovenop, dat is zo'n 10.000 bf. voor een pasport., enfin ik vind dit verschrikkelijk veel geld, maar ja als je het nodig hebt kan je niet anders dan betalen he, en het is eerst betalen voor ze er aan beginnen, ik moest het ook zelf gaan tekenen, die mevrouw is dan wel tot aan de auto gekomen, dat vond ik wel lief. Groetjes
Dag
