Dag Ze hebben zopas mijn nieuwe rolstoel gebracht, enfin een demo, want hij is natuurlijk nog niet van mij, maar ik mag hem voor een week uitproberen, eerst een paar dagen thuis en dan gaan we er maandag mee naar de zee. Maar makkelijk is het niet, hij draait heel kort, het is voorwielaandrijving, en ik moet er echt leren mee rijden, dan denk je zo moeilijk kan dit toch niet zijn, maar dan vergis je je, want het is wel degelijk moeilijk, de leverancier zegt ik zou straks terug in je andere stoel gaan zitten anders gaat je veel te veel vermoeid worden van je constant te moeten concentreren hoe je juist moet rijden, vooral om te draaien vergt het wel degelijk veel concentratie, je moet er constant je kopje bijhouden, ik ben toch al eens naar het toilet geweest en het was niet makkelijk maar het is toch gelukt. Ik weet dat ik heel voorzichtig zal moeten zijn maar ik zal het leren, hoe moeilijk het ook is, nu staat hij nog maar in de eerste versnelling om niet het gevaar te lopen overal tegenaan te rijden, maar achter een paar dagen verwacht ik dat dit al veel beter zal gaan, Het is die stoel waar ik in mijn vorige berichtjes een foto heb van gepost. Onderttussen is het zaterdagnamiddag en ik heb de rolstoel al weer aan de kant gezet, het is voor mij toch iets te moeilijk denk ik, ik denk niet dat het deze rolstoel is dat ik zal willen, hij is veel te lomp, de rug is veel te hoog, ik kan achter mij geen deur meer dicht doen, ik heb enorm veel problemen om naar het toilet te gaan, ik raak bijna niet recht en dan moet ik de rolstoel nog een heel eind achteruit rijden om op het toilet te kunnen, omdat mijn rechter been gestrekt is als ik ga zitten, en met mijn ander is het vrij onderaan en kan ik hem gewoon laten staan. Ik weet het niet misschien als ik er nog een beetje meer mee oefen dat het wel zal lukken, maar ik betwijfel het. Dus ik zit terug in mijn vertrouwde rolstoel, natuurlijk nu moet ik deze weer een beetje gewoon worden want die draait niet zo kort als die nieuwe, maar ik rij er al 6 jaar mee dus die is mij vertrouwd. Dus ik zeg tegen mijn man ik zal maandag maar bellen naar DAV dat ze niet moeten komen, of misschien toch om deze rolstoel mee te nemen, ik ben er nog niet uit wat ik nu zal doen, alleen met mijn manuele of ook met mijn electronische, ik weet het nog niet, het is een zware beslissing, maar ik wil wel op mijn gemak zijn het zal nu al moeilijk genoeg zijn denk ik. Groetjes
Dag Ja ik heb nog eens een mailtje gestuutrd naar mijn ex diensthoofd, het was enorm lang geleden, maar ze had mij met mail gefeliciteerd met mijn verjaardag, en ik had nog nooit gereageerd, dit heb ik nu recht gezet, ik heb vooral gevraagd ingeval ze iemand moest kennen die een huis zoekt met vijf slaapkamers, 2 badkamers en alles er op en eraan dat ze atijd contact mochten opnemen, ik heb haar dus meegedeeld dat het er in zit dat we misschien voor het eind van het jaar terug naar de kust verhuizen, ze zal wel schrikken denk ik, want dat zal ze zeker niet verwachten, ik weet dat ze nog altijd een afscheidsfeestje voor mij wilt organiseren om mijn 30 jarige loopbaan bij hun af te sluiten asl ik eind 2006 om gezondheidsredenen een paar maanden voor mijn 65 ste verjaardag op pensioen ben moeten gaan, maar tot hiertoe is het er nog niet van gekomen, voor mij hoeft dit helemaal niet, maar nu als ze hoort dat ik van hier zal vertrekken vrees ik toch dat ik er niet meer kan aan ontsnappen, ik wacht af. Moest er iemand onder jullie zijn die een groot huis willen huren, aangepast voor gehandicapten moet je maar contact opnemen, altijd welkom. Groetjes
Dag Enkele weken geleden, kwam mijn man een beetje in paniek naar mij, er zat iets in zijn bed, een heel klein beestje, ik had pas een paar dagen eerder in de krant gelezen van de bedwants die terug in opmars was, wel alleen in hotels, maar ik was toch niet gerust. Dus ik zoeken naar de krant waar ik het in gelezen had, want ik wist dat er een foto bijstond van die bewuste bedwants, na lang zoeken heb ik de krant gevonden, en gelukkig het trok er in de verste verte niet op, dan zei mijn man het is toch geen kakkerlak, ik zei nee want die ken ik, die heb ik genoeg gezien in het oud ziekenhuis in Blankenberge, ik het begin dat ik daar werkte, ik heb nog één maand in het oude ziekenhuis gewerkt voor we verhuisd zijn naar het nieuwe ziekenhuis, nml. Fabiola ziekenhuis, maar die eerste maand was het dus heel erg, ik stond op de kinderafdeling, en het ziekenhuis was helemaal ondergraven van de kakkerlakken, als we iets uit de kast pakten van linnen on s'morgens onze schorten wilden aandoen moesten we die eerst uitschudden om al de kakkerlakken er uit te krijgen, nee die kende ik, als we s'nachts tijdens de nachtdienst naar de keuken wilden om iets te gaan halen, moest je eerst het licht aansteken en een beetje wachten en dan zag je ze allemaal zo wegkruipen, daar was ik wel enorm vies van, maar zoals ik zeg ik heb er maar een maand moeten werken en dan zijn we verhuisd, ik heb wel het ongeluk gehad dat ik er zelf een week gelegen heb, geopereerd van een eierstokcyste, enfin ik was er toch die moment niet erg gerust op, maar ik heb nooit een in mijn bed gezien. Dus ik was gerust het waren geen wantsen en zeker ook geen kakkerlakken. Groetjes
Dag Vrijdag is de drieling verjaard, ze zijn drie jaar geworden, en mijn man belde om de mama te feliciteren met hun verjaardag, en in plaats van naar Drongen te komen had zij een beter idee, er zit in hun hof een rat en ze hebben rattenvergif gestrooid, dus kunnen ze onmogelijk paaseitjes verstoppen tussen de struiken met pasen, en vond zij het best dat ze met de vier kinderen naar hier kwam en dat wij hier bij ons maar de eitjes moesten verstoppen in de tuin, tenminste als het niet regende. Dus ja miijn man vond dit een goed idee, maar dan moest hij natuurlijk wel nog inkopen gaan doen, ze zouden komen tegen de middag en ze wilde dat wij dan frietjes met biefstaek klaar maakten, ze eten dit graag en thuis krijgen ze dit nooit, Silvia heeft zelfs geen frituurpan, dus ja wat zeg je dan. Mijn zoon was in het buitenland, dus is mijn schoondochter helemaal alleen met de vier kindjes naar hier gekomen, het is toch een rit van meer dan een uur, daar moet ik ze wel voor bewonderen, want tenslotte het is toch een hele verhuis om met 4 kleine kinderen naar hier te komen. Rond 1 uur waren ze hier, we hadden zaterdag al verse soep gemaakt, dus we moesten alleen nog frietjes en biefstaek bakken, met compote, ze hebben alle vier lekker gegeten, dan heeft S. eitjes in de hof gaan verstoppen, en ze vonden het heel leuk, mijn living zag er natuurlijk niet uit als ze weggingen maar dat was zo weer opgelost, er is dan wel degelijk leven in huis als ze hier allemaal zijn, maar ze hebben geen ruzie gemaakt en Quido was ook niet ambetant, dus alles is zeer goed verlopen, rond een uur of zes zijn ze terug vertrokken. Mijn man had het een beetje moeilijk hij heeft al een hele week pijn intercostaal hij wrijft zich in met voltaren emulgel en de dokter heeft hem voltaren voorgeschreven, maar de pijn was gisteren niet te harden vertelde hij mij, en dan met vier kleine kinderen rond je oren is dit natuurlijk niet zo plezant, ik heb hem dan 2 nurofen gegeven en dan is de pijn toch een beetje afgezwakt. Groetjes
Dag Ik heb mij nog maar eens laten verleiden om een brief te schrijven naar de CEO van Novartis, de farmaceutusche firma die de medicatie levert waardoor ik mijn twee benen ben kwijtgeraakt. Namelijk Cafergot en Dihydergot, de medicatie tegen migraine die ik vroeger nam en waardoor ik miijn twee benen ben kwijtgeraakt, ja kunt u zich dat voorstellen, dat is de oorzaak dat ik zonder benen door het leven moet. Ik heb in het verleden al enkele brieven en mails gestuurd naar de belgische afdeling van de firma, maar die meldden mij doodleuk dat ze niet verantwoordelijk zijn voor hetgeen mij is overkomen en dat ze mij dan ook niet kunnen helpen, kunt u zich dat voorstellen, de farmaceutische firma die die medicatie maakt en verdeelt als behandeling tegen migraine kunnen mij niet helpen en voelen zich niet verantwoordelijk, dit is toch de reinste verloochening dat je je maar kunt indenken, als er al iemand verantwoordelijk is zijn zij het toch wel. Vorig jaar is er in Amerika een vrouw een arm kwiijtgeraakt door een medicament, de farmaceutische firma voelde zich ook niet verantwoordelijk voor wat haar overkomen is maar hebben haar toch maar 2.000.000 $ schadevergoeding gegeven, waarom kunnen wij hier in Belgie nooit iets krijgen van zulke firma's, dit is toch niet fair meer, daarom schrijf ik de grote baas aan in Zwitserland en hoop toch dat hij een beetje menselijker is, ik laat het jullie weten als ik er iets van hoor. Groetjes Ik ga hem versturen
Dag Ja we beginnen er toch serieus aan te denken om naar zee te verhuizen, tenminste als we ons huis hier voor een deftige prijs kunnen verhuren, gemeubeld of ongemeubeld daar ziijn we nog niet uit. Gisteren is er al een schilder geweest om hier het een en ander in orde te zetten, boven moet er een nieuwe vloerbedekking komen, we denken er aan om er terug tapijt te leggen maar in tegels zoals in ons kamer, we hebben boven nog 4 kamers en een grote allee, een badkamer en een toilet. De masterbedroom en aanpalende badkamer is beneden, gelukkig voor mij natuurlijk, de keuken en de living moeten geschilderd worden, al de ramen moeten geschilderd worden aan de buitenkant, ook gaan we de ramen aan de voorkant vernieuwen door PVC ramen met dubbel glas, maar meer ook niet want dat zou ons een fortuin kosten en dat hebben we natuurlijk niet. Op 19 april gaan we dus voor een dag of vier naar zee, om te kijken of het ons aan staat en of we het wel zien zitten mits natuurlijk de nodige aanpassingen voor mij, als dit het geval is dan zouden we augustus september nog een paar weken naar Frankrijk willen en terwijl kunnen ons jongens het nodige hier laten weghalen en kunnen de nodige werken gebeuren, enfin we zijn nog maar even aan het dromen he, maar misschien komt het er wel van, we zien wel, enfin mijn man ziet het helemaal zitten, ik ben nog niet zo enthousiast, misschien komt dit nog wel, afwachten hoe het met mij verder gaat, op 6 april moet ik nog naar Pellenberg voor een behandeling en ik hoop echt dat die toch resustaat heeft en dat de pijn die ik heb in mijn rug en been toch een beetje onder controle kan gebracht worden. Groetjes
Maandag was het mijn verjaardag 22 maart 2010, ik werd 68 jaar , wie had dat ookt gedacht dat ik nog zo oud zou worden, ik niet met al wat ik tot hier toe heb meegemaakt, het is toch niet normaal meer, deze morgen kreeg ik al telefoon van Jacqueline, zij was de eerste om mij een gelukkige verjaardag te wensen, maar het gaat niet zo goed met Don naar het schijnt, hij is een week terug uit het ziekenhuis, nadat ze bij hem een nieuwe hartklep hebben ingeplant, maar hij wil niet eten en heeft nog overal veel pijn, ik zeg ja aan zijn borstbeen is dat wel normaal want dat hebben ze moeten doorzagen, en daar weet ik alles van, ik heb dat eens gebroken en ik kan je verzekeren dat doet geen deugd, ik heb dat voorgehad in Frankrijk, we waren een paar dagen in de bourgognestreek, Fernand wilde een beetje wijn kopen, en het bed in het hotel was vrij laag dus ik moest mij optrekken met mijn armen om in mijn rolstoel te kunnen komen, en opeens kreeg ik een verschrikkelijke pijn in mijn borstkas ter hoogte van mijn borstbeen, elke beweging was een marteling, we hebben dan gewacht tot we terug thuis waren om naar een dokter te gaan, dan hebben ze een scan genomen en inderdaad mijn borstbeen was gebroken, ik vroeg aan de dokter of hij dit nog had meegemaakt, maar dit bleek niet zo het geval te zijn, maar wat bleek dat ik dus ook osteoporose had, en dat was dus de oorzaak dat ik dit op die manier kon breken, ik heb daar toch 2 weken ziekenverlof moeten voor nemen, het was niet gedaan na twee weken maar toch beter, want ze kunnen daar dus niets aan doen he. Ik heb dan in de loop van de dag nog verschillende telefoontjes gehad, oa. van mijn zonen, en twee van mijn zussen, Greet heb ik niet gehoord maar die kwam maandag pas uit het ziekenhuis, na een opetatie aan haar eierstokken, dus die zal dat vergeten zijn, van mijn ventje heb ik mooie roosjes gekregen en we hebben ook een fles champagne gekraakt. Groetjes
Dag Ik had vandaag een afspraak bij de tandarts, het is al jaren geleden dat ik er nog geweest ben, maar ik heb dan ook niet veel tanden meer van mijn eigen, dus dat scheelt, nu had ik problemen met mijn gebitje van mijn achterste onderste tanden, doordat het tandvlees dunner wordt zakt het metalen bandje dat vooraan achter de tanden zit meer naar beneden en snijdt dit in mijn tandvlees, en op de duur is dit niet meer houdbaar dat het zo verschrikkelijk veel pijn doet, ik heb het dan ook een week niet meer ingedaan, tot deze morgen en nu deed het natuurlijk geen pijn meer, maar ik had een afspraak en ben toch maar geweest, mijn man heeft mij gevoerd, omdat ik er een beetje tegenop zag om mijn rolstoel zelf in en uit mijn auto te zetten, maar ik moet dit toch terug meer beginnen doen, mijn auto is nu vermaakt, ik heb dus een nieuwe batterij, en een apparaatje dat in het stopcontact zit om de batterij constant op te laden zodanig dat ze niet meer kan plat of kapot geraken ook als ik er niet veel mee rijd, het kost mij natuurlijk weer een bom geld, zo'n 300 , maar dan ben ik toch gerust, nu deze morgen kwam dan nog de verzekering van de auto, en inderdaad er is 4% bij gekomen sedert vorig jaar, kan dit allemaal zo maar , dus dat is weer meer dan 400 dat ik mag betalen, ik weet niet meer waar ik dit allemaal moet vandaan halen. Enfin we zullen maar niet zagen er zijn altijd ergere gevallen he. Groetjes
Dag Nadat mijn auto een hele lange tijd had stilgestaan, was het natuurlijk normaal dat mijn batterij kapot was, dus er zit een nieuwe batterij in, en nu heb ik zo'n machientje dat ik in het stopcontact moet steken en dan in mijn sigarettenaansteker en dan laad de batterij altijd op en kan ze niet meer plat geraken of kapot, dus dat is dan ook weer opgelost, ik mag natuurlijk niet vergeten om het aan te schakelen want anders dient het nog tot niets, natuurlijk heb ik er wel mogen voor betalen, het is toch weer een rekening van bijna 300 , maar ja ik heb dus geen keuze, als ik nog met mijn auto wil rijden moet dit dan maar, ik ben er ondertussen al mee naar Pellenberg geweest, en hij rijd weer perfect, Het rijden met de auto is geen probleem, maar het is er in geraken en er uit geraken dat is natuurlijk een ander paar mauwen, ik kon mijn rolstoel met enige moeite uit mijn auto krijgen, en het rechtstaan lukte mij ook redelijk, maar het in mijn rolstoel gaan zitten was iets moeilijker, ik kreeg mijn prothese niet ontkoppeld en viel met twee gestrekte benen in mijn rolstoel, en zat met mijn voet onder mijn auto geblokkeerd, dit was natuurlijk geen zicht, ik weet niet of het iemand gezien heeft, maar ja dan is dat maar zo, om in mijn auto te gaan, heb ik eerst mijn rechter armsteun werwijderd en dan zo over geschoven op mijn zit, ik riskeerde niet van niet recht te raken en dan zo weer een mal figuur te slaan, enfin het is mij toch gelukt. Dat is dus ook de reden dat ik niet zo makkelijk naar Delhaize zal gaan alleen, omdat het zo moeilijk is om in en uit mijn auto te komen, en daar is natuurlijk altijd zoveel volk dat ik liever heb dat ze daar geen getuige van zijn, ik heb geluk dat mijn man meestal de boodschappen doet. Vorige week zaterdag zijn we nog eens naar de Carrefour geweest, als we naar de Carrefour gaan dan mag ik mee met hem, dat is het feit, doordat we als we in verlof zijn, in Frankrijk, of Thailand of waar dan ook wij daar ook altijd naar de Carrefour gaan, en als hier dan ook gaan, we zo een beetje een vakantiegevoel hebben, enfin in het begin was dit toch altijd zo het geval, een tijdje later verminderd dat dan wel weer, het is wel zo dat in de Carrefour allez zo een beetje door elkaar staat, en dat alles constant van plaats veranderd, je moet dus dikwijls zoeken als je iets nodig hebt, maar ja ik vind dit niet zo erg, we trekken toch gewoonlijk tijd genoeg uit om te gaan winkelen, dus dat is niet echt een probleem. Groetjes
Dag Echt problemen met het broodbakken kan ik het niet noemen, het is al verschillende jaren dat ik zelf mijn brood bak, ik heb een goedkoop machine dat ik in de Aldi gekocht heb, ttz. mijn werkvrouw heeft dit eens meegebracht nadat ze de haak van mijn vorige machine samen met het brood aan de eendjes had gevoederd, het was trouwens het laatste dat ze die moment nog in de winkel hadden. Het bakken met het machine gaat prima, maar mijn man komt regelmatig een mijnheer tegen die zijn brood ook zelf bakt maar hij gebruikt zijn machine alleen om het deeg te maken, dan haalt hij het er uit en doet hij het in de gewone oven, 30 minuten op 50 graden om te rijzen en dan nog een half uur op 200 graden om te bakken. Ik heb dit ook al enkele keren geprobeerd, maar bij mij lukt dat dus niet, die deeg is zo moeilijk uit die ketel te krijgen, dat plakt daar aan, ik wil dit dan nog een beetje kneden maar dat lukt van geen kanten want dat plakt verschrikkelijk dat je daar echt niets kunt mee aanvangen, ik leg dit dan op aluminium folie, maar dat loopt natuurlijk helemaal uit, dus dat rijst dan nog wel een beetje maar dat is dan zo dun, dat je omzeggens niet veel meer over houd dan de korst, ik heb het dan al anders gedaan, pas uitgehaald als het begint te bakken, dus dan heeft het wel een goede vorm, maar als ik het dan wil snijden is het vanbinnen helemaal hol en niet gebakken, ik weet het niet, enfin nu bak ik mijn brood dus terug helemaal in mijn broodmachine en het is terug ok, als mijn man het zo niet graag heeft dan moet hij maar een brood meebrengen van de bakker, maar nu zegt hij er niets meer van dus ik hoop dat het zo blijft, ik vermoed tot hij die miijnheer terug tegen komt, maar ik heb hem gevraagd hoe lang precies hij zijn deeg in de machine laat, en misschien zal ik het dan nog eens proberen als ik dit juist weet. Groetjes
Dag Gisteren ben ik met mijn man naar Leuven geweest, naar Ortec, om mijn nieuwe electronische rolstoel uit te proberen, het is die dat ik vorige keer een foto van op mijn blog heb gezet, ik weet natuurlijk nog niet of ik hem wel zal kunnen kopen, want eerst moet er nog een multidisciplinair onderzoek gedaan worden en dat moet dan samen met het voorschrift van de dokter eerst opgestuurd worden naar de mutualiteit, maar iik mocht hem toch al eens komen testen, en ik moet zeggen het valt heel goed mee, het is voorwielaandrijiving, dus dat wil zeggen dat hij draait gewoon rond zijn as, je hebt dus bijna geen plaats nodig om te draaien, dit is natuurlijk wel een serieuse aanpassing, maar ik denk wel dat ik er rap zal mee weg zijn, en hier kan ik tenminste ook eens in rusten als ik dat al zou willen, ik kan hem met zit en rug helemaal naar achter laten kantelen, hij zit echt goed, in april gaan we een weekje naar zee, om eens uit te proberen of het allemaal wel zal lukken in het penthouse van mijn zoon, als we al naar zee zouden verhuizen, en ik mag de rolstoel een week thuis uitproberen, dus ik zal proberen om die stoel naar Blankenberge te krijgen, vermoedelijk met DAV, dus de dienst voor aangepast vervoer, het zal mij wel iets kosten maar ik wil hem toch ginder uit proberen, om te zien of mij dit lukt. Groetjes
Dag Bart heeft vorige donderdag Quido meegebracht om hier een paar dagen te komen logeren. Het was krokusvakantie en zijn mama heeft nog teveel last van haar tweede knie die onlangs is geopereerd, ze is nog dik, en ze heeft er een hematoom in, daardoor kan ze nog niet zo goed lopen en heeft ze nog vrij veel pijn, en om haar een beetje te ontlasten had ze gevraagd of Quido enkele dagen bij ons mocht komen, dat is geen enkel probleem, ik zelf kan er niet zoveel mee doen, maar mijn man is er vrijdag namiddag mee naar de cinema geweest, een animatiefilm, maar de film van de princes en de kikker was volledig volgeboekt, zij hadden al een uur moeten aanschuiven om binnen te raken zo druk was het en dan hebben ze nog een andere film moeten uitzoeken, Quido vond het niet erg, voor hem was deze film ook ok, hij gaat liever met mijn man naar de cinema dan met zijn mama zegt hij, dat is normaal, mijn man koopt hem dan een hele zak popcorn, en snoepjes en van zijn mama krijgt hij dat niet, maar ja voor die enkele keer dat hij dan hier komt mogen wij hem wel verwennen. Voor vrijdagavond wilde Quido macaroni met hesp en kaas hebben, hij eet dit zo graag zegt hij, als ik dan vraag of zijn mama dit veel maakt zegt hij dat zijn mama dit nooit maakt maar dat hij dit kent van op school. Dus heb ik maar macaroni klaargemaakt. Hij heeft er toch goed van gegeten, om te slapen maakt hij nooit problemen, om 8 uur als hij gegeten heeft maak ik hem klaar voor zijn bedje, dan mag hij nog een kwartiertje tv kijken en gaat hij naar boven, mijn man zet hem dan op mijn traplift en dat vind hij leuk, rond 12 uur maakt mijn man hem nog eens wakker om pipi te doen en dan slaapt hij tot rond 8 uur s'morgens. Normaal zou mijn man hem zaterdag terug doen met de trein, want Quido wilde absoluut eens met de trein reizen, hij heeft dit nog maar een keer gedaan, hij is met mijn man zo eens naar de zoo naar Antwerpen geweest, maar zaterdagmorgen belde zijn mama om te zeggen dat ze hem zouden komen halen op zondag en dan zouden ze de drieling meebrengen, ze wilden frietjes met beefstaek eten en compote. Ja thuis krijgen ze dit niet want Silvia bakt geen frieten. Dus zo gezegd zo gedaan, rond 1 uur waren ze hier, we hebben dan eerst de kindjes laten eten, eerst verse kervelsoep, Silvia zegde wel dat ze dit niet graag hadden maar ze vroegen allemaal nog bij, ze hebben alle vier lekker gegeten, S. had dan een paar taarten mee één met frachipan en een appeltaart, dus dit hebben ze dan nog gekregen als dessert, dan hebben we de salontafel aan de kant geschoven zodanig dat ze een grote ruimte hadden op het tapijt waar ze konden spelen terwijl de volwassenen aan het eten waren. Quido was wel uitgelaten, hij deed niet anders dan zijn broertjes plagen, maar S. was er gerust in dat hij ze geen pijn zou doen, en dat heeft hij dan ook niet gedaan, thuis hebben ze een speelkamer waar ze rustig kunnen spelen, maar hier moeten we ons behelpen, ik moet zeggen het is toch al iets beter verlopen dan de vorige keer als ze hier allemaal waren. Ze beginnen al goed te babbelen nu, maar dat zal wel te maken hebben met het feit dat ze nu naar de kleuterklas gaan wel nog maar een halve dag, maar toch, het is natuurlijk wel een beetje moeilijk B. en S. spreken tegen elkaar engels, S. spreekt tegen de kindjes Slovaaks en hun papa en op school spreken ze nederlands, allemaal toch niet zo simpel zou ik zeggen, maar ja ze spreekt er slowaaks tegen zoniet zouden ze haar ouders niet niet kunnen verstaan. In de namiddag zijn ze vertrokken en hebben we alles kunnen opruimen maar dat deden we met liefde. Groetjes
Dag Ja als ik de beelden zag deze morgen was ik op slag wakker, ik dacht die mensen willen gewoon naar hun werk en op zulke vreselijke manier wordt hun dit belet. Ik hoorde dat er misschien wel twintig doden te betreuren vielen, en 50 gewonden waarvan 11 zeer zwaar. Als ik dan hoor dat de oorzaak is dat een machinist het rode licht genegeerd heeft, vraag ik mij af hoe dit in deze tijd nog mogelijk is dat dit de oorzaak kan zijn van zo'n vreselijk drama. Zulke treinen zouden toch onmiddelijk tot stoppen moeten gedwongen worden, ze zien dit toch in de dispatching, of een treinbestuurden zulke fouten maakt, enfin ik begrijp dit allemaal niet meer zo goeg. Ik zit hier thuis gevangen, ik kan nergens meer naar toe, ik kan niet buiten met al die sneeuw, ik hoop dat hij gauw weg is, het zal beteren als we ooit aan de kust zullen wonen, dan kan ik wandelen op de dijk en zelf naar de winkel gaan, mijn man zegt dat de winkel kort bij de deur is, en niet als hier waar we voor alles minstens 7 km. moeten rijden om aan iets te raken, als het er al van zal komen, er moet nog zoveel geregeld worden, we weten nog niet wat we met ons huis hier moeten doen, verkopen, verhuren leeg, verhuren gedeeldelijk gemeubeld, ik weet het niet, maar ikwil dus ook niet van de eerste keer achter mij de bruggen opblazen, moest het niet lukken aan zee dan wil ik toch nog altijd kunnen terug komen, alhoewel dit misschien niet zo evident is, nu wonen we in een vrij groot huis, maar bij meer dan de helft kan ik niet bij, misschien met een beetje moeite wel, maar dat ontbreekt mij tegenwoordig, ik zoek een leuke hobby, maar weet echt niet wat, het zoeken naar een job om thuis te doen heb ik min of meer al een beetje opgegeven, maar ja je weet nooit dat er misschien toch nog iets uit de bus valt. Ik ben aan het breien maar heb er weinig zin in tegenwoordig, en toch zal ik er moeten aan voortdoen als ik wil dat het vestje van mijn kleinzoon af geraak. Groetjes
Dag Ik had al een bericht geschreven? en wilde er dan ook een foto van de rolstoel bijzetten, dit lukte niet, en zo is mijn bericht ook verdwenen, ik begrijp niet hoe dit kan, dus moet ik terug beginnen. Gisteren is er dus iemand van Ortec hier geweest om te kijken welke rolstoel voor mij best geschikt zou zijn, ik dacht dat ik nu 6 jaar zou moeten wachten voor een nieuwe, maar blijkbaar is dit nu nog maar 4 jaar, omdat ik nog geen 65 jaar was als ik mijn vorige rolstoel gekocht heb. Hij had geen folders of wat dan ook mee, maar hij heeft alles getoond langs de pc,en internet, en wat hij voor mij de beste vind ziet er inderdaad heel leuk uit, met enorm veel mogelijkheden om de zit te plaatsen en zo, ik zal er proberen om een foto er bij te zetten. De rug kan helemaal plat gelegd worden, heel de stoel kan met zit en beenstukken volledig plat gelegd worden, en de zit kan dan nog in de hoogte versteld worden, de technieker zegt mij dat dit wel de Rolls Royce van de electronische rolstoelen is. Er moet natuurlijk eerst nog een voorschrift van de dokter zijn, en ik moet nog een multidisciplinair onderzoek laten doen, om vast te stellen in hoe ver ik recht heb of zo'n rolstoel. Dus het is nog niet voor direct want dan moet de aanvraag nog naar de mutualiteit en dan duurt het nog een week of drie of vier voor ik antwoord krijg en dan moet hij nog besteld worden wat nog eens een week of zes in beslag neemt,dus als ik hem tegen het eind van het jaar zal hebben zal ik content mogen zijn . Groetjes
Dag Ja voor de zoveelste keer is ze weer niet afgekomen, en heeft ze weer niets laten weten. Vorige week vrijdag morgen belde ze om 8 uur om te zeggen dat ze ziek was, ze had koorts en lag plat, ik hoorde aan haar stem dat ze inderdaad een verkoudheid had. Dus ik moest mijn was nog maar eens zelf doen. De was doen op zich is natuurlijk niet zo moeilijk maar ik moet de was wel beneden krijgen, dus dan neem ik een tafelkleed waar ik de witte was in draai, dat pak moet ik dan op mijn schoot krijgen, wat vanuit zitende houding niet zo evident is, als dit gelukt is bind ik de hoeken samen met een knoop en dan rijd ik naar de keldertrap en gooi dit pak langs alle trappen naar beneden, dan rijd ik langs de voordeur naar achter toe om in de garage te komen, ik moet dat pak nog eens op mijn schoot krijgen en dan kan ik de was in de machine steken en kan dit gewassen worden. Voor de andere was, het gekleurd en de wol, neem ik mijn wasmand waar ik de overige was in doe, mijn man brengt dit dan naar beneden en zo kan ik de rest van de was verder af werken. Dus alles bij elkaar doe ik er wel een paar dagen over om alles gedaan te krijgen, want telkens moet ik die avette doen met mijn rolstoel naar de garage, en als alles klaar is brengt mijn man alles naar boven en kan ik aan de strijk beginnen. Natuurlijk de kuis kan ik niet doen, vanuit mijn rolstoel zie ik mij nog niet mijn huis kuisen, ik kan met moeite overal aan, ik kan nergens door, overal staat er wel iets in de weg, op de meest plaatsen kan ik gewoon niet bij, dus dat is voor mij onmogelijk om aan te beginnen, zelfs het stof afdoen is voor mij onmogelijk omdat ik gewoon nergen bij kan. Ik hoop dat ze morgen toch komt. Groetjes
Dag Ik had al lang niet meer met mijn auto gereden, en ja natuurlijk nu moet ik het bekopen. Ik wilde vorige week zelf naar Pellenberg rijden, voor een constultatie voor mijn schouder. Ik liet mijn man eerst eens proberen of mijn auto wel wilde starten, en wat ik min of meer verwachte hij deed het dus niet, maar ja wat wil je hij heeft zo lang stil gestaan, en dan zo'n zware vorst gehad, eigenlijk was dit niet te vermijden, hij staat dan wel binnen, maar als Silvia mijn werkvrouw er is dan laat ze de poort altijd open staan, en dan is het binnen ook koud natuurlijk, en is dat voor de auto ook niet zo ideaal, vooral als er niet mee gereden wordt. Ik zal de garagist moeten bellen, maar ik ben bang dat het weer zo'n zware rekening wordt, en dat ik het mij niet goed kan permitteren, maar ja als ik er nog wil mee rijden zal ik hem toch moeten laten komen en het probleem fixen, ik hoop dat het geen nieuwe batterij wordt want dat is toch direct een zware rekening he. Groetjes
Dag Gisteravond belde mijn zoon om te zeggen dat de kindjes alle drie braken en diaree hebben, hiij vroeg mij wat hij kon doen, hij zegt ze hebben bijna geen kleren meer om aan te doen, ze hebben alles al ondergespuwd. Ik zeg ja jongen dat is natuurlijk een probleem, je kunt ze geen suppo"s geven als ze diahree hebben en pilletjes om het overgeven te stoppen gaat ook al niet, ik zeg je moet wel zorgen dat ze voldoende vocht binnen krijgen, alhoewel dit niet makkelijkl zal zijn, zoniet moeten ze naar het ziekenhuis voor extra vocht langs een baxter. Ik zeg bel naar een dokter en vraag wat je kan doen, dat heeft hij dan gedaan, maar blijkbaar kon de dokter er ook niets aan verhelpen, hij zegt dit zal wel niet lang duren, het zal griep in de buik zijn. Dus vandaag belde hij terug, en gelukkig het was toch al een beetje beter. Hij zegt wat ze met die gastjes allemaal tegen komen, eigenlijk kan je niet anders dan er mee lachen, yoshka hadden ze een kommetje gegeven om in over te geven, en dat had hij heel keurig gedaan, maar dan heeft hij het omgekanteld in zijn bedje en is er in gaan zitten, dus veel avance heeft het niet opgleverd met hem een kommetje te geven, maar ja ze zijn nog geen drie jaar ze leren het nog wel. Zijn mama heeft het ook niet makkelijk, ze is pas geopereerd aan haar tweede knie van een meniscus, ze is ondertussen al terug moeten gaan naar het ziekenhuis omdat haar knie helemaal gezwollen was en nu blijkt ze met een groot hematoom te zitten in haar knie, dus dit doet behoorlijk veel pijn, ik zou haar moeten kunnen helpen maar ik kan met moeite voor mijzelf zorgen, ik weet het ook niet meer, in zo'n gevallen zie ik het soms ook niet meer zitten. Maar ja ik heb geen keuze ik moet verder hoe moeilijk het soms ook is. Groetjes
Je bent toch een sukkel als er iets mis is met je rolstoel
Dag Ja inderdaad, als je iets voor hebt met je rolstoel ben je echt wel een sukkel, dat mocht ik deze week nog maar eens ondervinden. Mijn man was naar Drongen, met mijn zoon naar een nieuwe eigendom gaan kijken met mijn zoon, hij wilt een groter huis kopen, want zijn huis wordt een beetje klein met zijn vier kinderen, en zo was hij op een gevallen die wel erg groot is, met vijf slaapkamers, voor hun zou dit ideaal zijn, zou kan hij aan elk kind zijn eigen kamer geven, maar er moet nog zeer veel werk in gedaan worden, en het is natuurlijk ook wel prijzig, enfin hij was dus weg. Bij het leegmaken van het afwasmachine had ik een glas laten vallen, en ik dacht dat ik alles had opgeraapt, en zelfs met mijn kruimeldief er over geweest, niet makkelijk natuurlijk als je alles vanuit de rolstoel moet doen. Dus ik was vrij gerust, mijn andere zoon was komen eten, nog niets aan de hand, ik ging beginnen strijken, ik rijd achteruit en op slag mijn achterste band volledig plat, ik dacht oh nee dat kan niet waar zijn, ik kon dus niet meer rijden, ik heb dan direct gebeld naar de firma van de rolstoelen, Ortec, die beloofde mij wel dat er iemand zou komen maar niet meer diezelfde dag omdat al de techniekers weg waren, ik dacht dat kan niet, ik kan niets doen, ik heb dan gebeld naar mijn werkvrouw om mijn rolstoel van beneden naar boven te halen om mij uit de nood te helpen, ik had geluk zij was net thuis gekomen en zou onmiddellijk komen, ondertussen kreeg ik telefoon van Ortec dat de technieker net was binnengekomen en dat hij binnen het half uur bij mij zou zijn. Natuurlijk de rolstoel stond niet beneden, die stond nog in mijn man zij auto, dan heeft ze maar de rolstoel van boven gehaald, zo kon ik mij toch een beetje uit de slag trekken en aan mijn strijk beginnen, natuurlijk die rolstoel is veel lager dan mijn electronische, maar wetende dat het niet lang zou duren ben ik zo dan maar aan de slag gegaan, en inderdaad een goed half uur later was de technieker daar en heeft hij er een nieuwe binnen en buitenband opgezet, want die was zo erg afgesleten dat het eigenlijk niet meer verantwoord was om dit niet te doen. De linker band zag er nog veel beter uit. Dien vriendelijke mijnheer heeft de laatste restjes glas nog verder opgekuisd opdat ik niet hetzelfde meer zou voor hebben, enfin ik was content dat alles terug in orde was. Mijne gewone rolstoel staat nog altijd op het terras die zal nog wel boven geraken een van de volgende dagen denk ik. Groetjes
Dag Mijn man wilt nu kost wat kost terug naar de kust gaan wonen. Het is mijn eigen schuld, hij kwam af dat we zoveel gemeentebelasting moeten betalen voor ons huis hier, door het hoge KI, en ik zei daarop laat ons het huis aan de kust verkopen en van dat geld een appartement kopen. Dit vond hij onmiddellijk een goed idee, maar ik kreeg al direct op mijn boterham dat dit zeker niet voldoende zou zijn om een appartement te kunnen kopen. Mijn zoon had daarom een beter idee, hij zegt komt in het appartement van ons en verhuurt jullie huis waar je nu woont, ja dat zagen we aanvankelijk wel zitten, maar dan begon ik te denken, zelfs zo erg dat ik er s'nachts mijn slaap van laat, ik heb er nachtmerries over. Als je bedenkt dat we nu in een vrij groot huis wonen , en dat dit van boven tot onder volgestouwd is met van alles en nog wat, dan zou je misschien ook zo reageren. Het desbetreffend appartement is gemeubeld, en wij hebben natuurlijk ook onze eigen meubelen natuurlijk, en die zouden we graag behouden, want nog maar een recente slaapkamer, een vrij recent lederen salon met toebehoren enz. Mijn man heeft in zijn bureau een boekenkast die een lange en een korte muur inneemt en vol boeken staat, waar moeten wij daar in godsnaam allemaal mee naartoe, hoe meer ik er aan denk hoe erger ik het krijg, ik zeg het, ik kan er al niet meer van slapen, maar het idee op zich om naar de kust te gaan trekt mij wel aan, nu moeten we om naar de dichtsbijzijnde winkel te gaan 7 km. rijden, er is niets van winkels of wat ook in de buurt, en daar zou ik natuurlijk makkelijk zelf buitern kunnen en op de dijk gaan "wandelen", al is het dan met mijn rolstoel, ik kan er zelfs alleen op uit, maar ik kan ook met mijn man er op uit, hetgeen hij hier in geen geval wilt doen, maar daar ziet hij het wel zitten, dus moest het van hem af hangen zou het snel mogen gaan, er is niets dat hem nu nog hier houdt zegt hij, en dat is ook zo, vermits mijn zoon het in Tremelo heeft overgenomen, hetgeen hij 10 jaar geleden heeft gestart, is hij hier niet zo veel meer nodig. En het werk dat hij nog doet, zoals goederen opkopen en zenden naar het buitenland zoals naar Kenia, dit kan hij van gelijk waar doen, overal is er telefoon en overal is er internet, dus dat is geen probleem, en hij is van de kust, dus ik begrijp het wel, ik heb er ook 10 jaar gewoond en in lhet ziekenhuis gewerkt tussen 1966 en 1976, maar ja dat is ondertussen 34 jaar geleden, en het is dus al zolang dat wij in dit huis wonen, mijn zonen zeggen dat ze zullen komen helpen om de kamers leeg te maken als het zo ver is, maar ik zie het toch niet zo positief in, ik ben er bang van. Ik heb er ook al over gedacht om ons huis hier gemeubeld te verhuren, maar ja wie zal dit dan huren, we hebben wel het voordeel dat het aangepast is om gehandicapten te huisvesten, doordat we twee trapliften hebben geinstalleerd en drie aangepaste toiletten hebben. Hier maak ik mij dus ook zorgen over, gelijk waar we komen moet dit dus ook aangepast worden of ik mag het vergeten, en als het iets is dat niet van ons is ben ik bang dat ik van alles zal schenden, hier zijn alle deuren geschonden door mijn rolstoel, enfin ik zit waarschijnlijk problemen te zoeken waar geen nodig zijn, ik weet het niet, we zien wel hoe het uitdraait. Groetjes
Dag Ja ze hebben er wel een zeer koude dag voor uitgekozen om voor de eerste keer naar de kleuterklas te gaan Mijn zoon en schoondochter zouden ze samen met hun oudere broertje naar school brengen. Ik ben zo benieuwd hoe ze het gesteld hebben, mijn zoon zou foto's doorsturen maar tot nu toe heb ik nog niets gezien, ze hebben er wel een genomen met hun schooltasjes op voorhand en die zal ik dan ook mee posten, maar meer weet ik nog niet te vertellen hoe ze het gesteld hebben. Groetjes
