Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
26-09-2025
Opus 368
OPUS CCCLXVIII
Vandaag 26 januari gedichtendag 2012. Hier start ik mijn ultieme gedicht van het schrikkeljaar. Als ik het voltooi, is dat op gedichtendag 2013. Het wordt dus een ding van 368 episoden.
De ware dichter camoufleert geen emoties (zoals een dame).
Zo klinkt mijn laatste haiku eveneens zo ben ik met de komst der jaren en 't verdwijnen van de grijze haren het met vele jury's graag oneens.
27/01/2012:
De ware dichter is niet altijd depressief, ook hij ziet humor in de zwartste dingen. Hij is nu eens hard en dan weer lief maar blijft zijn hart en ziel bezingen.
28/01/2012:
De ware dichter wil geen standbeeld, geld of roem hij mist geen fanclubs, lovende kritiek, wel voldoening van een glimlach en een bloem de hemelse vervoering van muziek
29/01/2012:
Ik zoek niet naar geschreeuw en naar sensatie, van mijn schrijven staat geen mens verstomd, het is een streven naar emotie en naar gratie geweekt in alles wat me zomaar overkomt
30/01/2012:
Het zijn dingen die ik voel vanaf mijn jeugd en vaak decennia in mijn bewustzijn knagen en de idee ten slotte, geef ik toe, doet deugd dat het verwoorden ook een lezer kan behagen.
31/01/2012:
Zeggen wat je voelt is meten met je honger lezen wat je schrijft is blussen wat je stookt, als confronteren van het ouder met het jonger de metamorfose van het voedsel dat je kookt
01/02/2012:
Schrijven met de woorden die je selecteert op waarde, kracht, verbeelding en potentie, in de taal die je door moeder werd geleerd, in grillig evenwicht met chaos en conventie
02/02/2012:
Je schrijft ze op zoals ze uit het niets verschijnen, je filtert ze en moeilijk kan je ze vervangen, want dan alleen gebeurt het dat ze plots verdwijnen met gevoelens die je naar het einddoel deden verlangen
03/02/2012:
En dan staat het allemaal daar zwart op wit, de voorbije drang historisch vastgelegd met voorbije dwang, geobsedeerde kracht en pit en denk je: hoe kreeg ik dat toch aldus gezegd ?
04/02/2012:
Zijn dit de vruchten van mijn eigen geest? Hoe kan het dat ik dit hier heb geschreven? Ben ik daarnet een ander mens geweest, of heeft iets kosmisch mij hiertoe gedreven ?
05/02/2012:
Neen, een muze is geen buitenaardse entiteit, men verzon ze om de mist te camoufleren die in vale slierten dweept met creativiteit van allen die met taal en stijl jongleren
06/02/2012:
Dan volgt de trots die wel eens aan de hoogmoed grenst, al is de trots vaak erg sereen en ook terecht. Want wie erkenning voor zijn werken wenst is iemand die uitsluitend tegen molens vecht.
07/02/2012:
Dichten lijkt verbazend vaak op zich ontlasten van obsessie die je innerlijk al dagen kwelt, op het bevrijden van soms zalige ballasten waarvoor na afloop puur verlossing geldt.
08/02/2012:
Als een dagboek van emoties op de weg naar nooit groeit elk woord vanzelf en zonder zorgen, blad na blad wordt volgepend en omgeplooid een nieuwe wenk van gisteren naar morgen.
09/02/2012:
Emoties zijn als dieren pril eenvoudig of zelfs mysterieus, en als planten freel erg kwetsbaar of bestendig. Als foto's stiekem opgedoken eens banaal dan weer scabreus maar ook als mensen stijf en saai, of vrolijk en behendig.
10/02/2012:
Ze komen onverwacht, onaangekondigd ongelegen en ze in je binnenste verstikken maakt je ziek, ze sublimeren en verwoorden is de een'ge zegen en ze verdringen maakt melancholiek
11/02/2012:
Doordat je ziet waar de anderen louter kijken doordat je luistert naar wat anderen niet horen zie je dat deze dingen 't hoogste prijken en hoor je niet de dingen die de rust verstoren.
12/02/2012:
Doordat je voelt wat niemand vindt door tasten, doordat je geuren snuift die niemand kan ruiken, kan je jezelf op onderschatte sensaties vergasten en proef je wat nog taboe blijft voor andere buiken.
13/02/2012:
Elk zintuig geleidt je door exotischer oorden die je vergasten op wat niemand zo kan ervaren dat jij alleen kan schakeren naar de juiste woorden die passen als wenken zo vaag als gebaren
14/02/2012:
Reizen langs de kronkels van betreden paden niet aangetast door schaduwen en schimmen net niet stikkend onder andermans gewaden strevend door te wroeten en te klimmen
15/02/2012:
Niet gegidst door meesterwerken om te imiteren dolend soms door tegen stroming in te stuwen, vol moed ook om uiteindelijk terug te keren ongeknecht en zonder zich te laten duwen
16/02/2012:
Met de wenteltrap der jaren groeit het uitzicht weidser dan voorheen, en zo brengt het door kantelen staren wat je ziet en weet bijeen.
17/02/2012:
Geroezemoes dempt wat je wenst te horen en je put je uit door 't selecteren van de dingen die je werk niet storen om daar dan verder mee te gaan proberen
18/02/2012:
En dan worstel je je weer geestdriftig recht vooruit belaagd door ongerichte schaduwen en licht, die putten ongenadig elke wil en poging uit terwijl je onverdroten op het einddoel blijft gericht.
19/02/2012:
Het lukt alleen mits uiterst hoge concentratie waarmee je alles wat je afleidt prompt elimineert en je ervaring handig vastlegt met veel gratie want je voelt dat dan alleen je goed presteert
20/02/2012:
En dan opnieuw bekruipt je dat pervers gevoel dat je alles nog veel te veel beredeneert en dat expressie verkwijn
Blijf maar binnen, kom niet buiten In je raam ontbreken ruiten. Kom niet buiten, blijf maar binnen Niets verlies je , niets te winnen. Buiten wil je nooit meer komen Niets meer zien, alleen nog dromen Binnen zal je eeuwig blijven Of je wenen gaat of kijven.
Sluit de deuren, dicht de ramen Nergens komen wij ooit samen, Dicht de ramen, sluit de deuren Wat kan jou dan nog gebeuren? Alle ramen keurig dichten Nergens zie je nog gezichten Alle deuren keurig sluiten Ver van licht en leven buiten
Als de jaren vastberaden beginnen te wegen als het evenwicht en de aandacht verzwakken, als haar woorden geen wet meer blijven zijn, als haar goedheid ervaren wordt als een zegen als slechts het verste verleden nog blijft plakken als souvenirs de enige remedie blijken tegen pijn
Dan lijkt vandaag weer lastiger dan voorbije dagen
dan is bewegen als een laatste stap naar voren zetten
dan is elk woord een herhaling van gesprekken van toen
dan is ja een antwoord en neen een vermoeide vlucht
dan is een glimlach iets als wat meer aandacht vragen
dan zijn oude gewoontes belangrijker dan wetten
dan is er echte liefde en warmte in elke zoen
dan is een stap achteruit snel sterven zonder zucht.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
