Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
28-05-2010
Thuiskomst
Terug naar huis
Wie van ons had ooit de droom zijn zoon te zien opgroeien tot een man die u nooit een kleinkind zou schenken maar zijn lot zou leggen in de handen van de leiders van uw land die zo hun loopbaan voor eeuwig met roem wilden beladen?
Wie van ons had ooit de wens
zijn zoon te zien sneuvelen in een staat die hij nooit had hoeven te bezoeken, maar er moest gaan strijden voor een zaak waar de burgers van ons land de ware betekenis voor de toekomst nooit van zullen snappen?
Wie van ons had ooit de hoop zijn kind te zien thuiskomen in een zak, die met eretekens en bloemen is beladen, maar vlug in de grond zou verdwijnen, onder nationaal gekleurde linten druipend van tranen machteloos geplengd omdat er niets te winnen was.
Waar zijn je blonde haren en je groene jas? Of draag je soms een wollen muts en is je jas naar de stomerij? Kom je op tijd of miste je de trein? Of heb je je soms van perron vergist?
Had ik bloemen moeten kopen, of had je achteraf vertwijfeld getwijfeld hoe je daarmee thuis zou komen?
Waar is je lichte tred, die je doet zweven langs de perken van het park? Heb je dan de brief niet goed gelezen, of werd die toch verkeerd besteld?
Kwam je soms bekenden tegen en werd je voor een drink gevraagd, of kon je nu gewoon niet komen en heb je mij vergeefs gebeld?
Zou ik nog langer op je wachten? Want er loopt hier iets geweldig fout. Waarom denk ik toch nog niet het ergste en tuur ik verder naar de drukke dreef die nog alleen jouw schaduw mist?
Dan voel ik pas na lichte aarzeling hoe het angstzweet op mijn huid langzaam opdroogt door de streling van je warme adem in mijn nek.
Licht en water in elk huis, rood licht, groen en weer oranje. Alle info haal je van de buis van internet tot voorbij Spanje gaat dat automatisch.
Koffie bij de boterham een kwinkslag naar je mooie ogen Namen kerven in de stam met jou naar boven mogen allemaal zelfs gratis.
Van je eigen keuken proeven samen nippen van een glaasje wijn In je aanwezigheid kunnen toeven Schenken, krijgen, bij je zijn zolang het niet te laat is.
Wat voor weer komt er vandaag? Zal de zon voor ons nog schijnen? Ligt er echt niets anders op uw maag? Kleur jij nooit eens naast de lijnen?
Slapen doe je vanaf middernacht en eten doe je als het middag is. Winkelen doet men toch op zaterdag en vrijdags wijkt het vlees voor vis
Maar in je hart voorspel je nooit wanneer de regenbuien je verrassen, Want emoties zijn dooreen gegooid en willen steeds mekaar gaan overklassen
Rouw en roem, verdriet en tegenslag Ontroering, euforie, ontgoocheling Elke dag beleeft men 't beeldverslag Dat ooit weer opduikt als herinnering
Schep vreugde tijdens een begrafenis en wees gerust weemoedig op een feest Traditie is niets dan een gevangenis Waar nooit een clown is in geweest
Danken is veel meer dan schuld bekennen Treuren is het daarentegen des te meer, Helpen is beminnen, niet verwennen Wie dat niet kan, praat beter over 't weer
Tegen dat de zon bijna geen schaduw schonk, behalve zwarte vlekken rond mijn voeten, zag ik in het natte versgespoelde zand een kronkelwulk die gulzig golven dronk alsof ze voor de plotse hitte wou gaan boeten door te sterven op het blinde witte land
Tegen dat de schaduw smachtte naar de nacht die grijzend dreigde in de donder van de oost zocht ik op de vloedlijn drogend in de wind ontgoocheld dat de wulk niet had gewacht. Ik had die nog zo gaarne, zeg maar, lief gekoosd, maar was misschien gevonden door een kind.
Tegen dat de zee opnieuw het strand bespoelde en de branding steeds het schuim verschoof dacht ik dromend aan voorbije jonge jaren Toen ik met mijn handjes aan de schelpen voelde vol vertrouwen in een eigen nieuw geloof dat zou verdwijnen in de bruine barse baren
Ontwaken met de zon straal in de ogen en de meeuwen horen vechten voor ik weet niet wat voor hen opeens belangrijk is, mij uit de wilde dekens wringen mogen na zuchten, snurken waar ik niets van weet en angst voor treurige verdoemenis Weer voelen hoe de kracht doorheen mijn spieren vloeit, weer plannen smeden na een week afwezigheid en blij zijn dat het leven mij zo ongenadig dwingend boeit dat ik een punt wil zetten achter ledigheid
Ontbijten samen met bezorgde blikken die getuigen van de liefde die ik voel, telkens ik me dapper wil herbronnen na gedwongen angst om ooit te stikken en weer kunnen doorgaan met het doel te reizen naar de zeven zoete zonnen
wegens gezondheidsredenen komen de zondagse zottigheden deel 1 pas later in de voormiddag op dit blog. Gelieve Frankie hiervoor te willen verontschuldigen. Dank voor uw bezoekje, tot straks?
Omdat de wind geen woning heeft en er ook geen zoeken wil, heb ik alle ramen wijd geopend, zodat al wat los ligt plots weer leeft, al worden alle kamers kil en zijn de straatgeluiden slopend.
Omdat de Heer geen dienaars heeft en er ook geen werven wil heb ik onze bijbel weer geopend Zodat Zijn boodschap plots weer leeft Al worden alle kerken stil En zijn de straatgeluiden slopend.
Ik weet het, uren worden dagen en jaren worden ooit wel eeuwen. Het heeft geen zin zich op te jagen, het heeft wel zin om uit te schreeuwen:
Ik geloof dat wij alles toch voorgoed vergeten Ik geloof dat wij toch zo bitter weinig weten.
Ik weet het, achter elke heuvel ligt een dal en melkwegen zijn te klein voor goden die zwarte gaten gooien door het heelal en sterren strooien om de tijd te doden
Ik geloof dat wij er beter niet over praten en onze ijdelheid best voortaan verlaten
Ik weet het, tijd en ruimte zijn een kwelling die wij verzinnen om de weg niet kwijt te raken Onze wetenschap staat ooit toch op de helling vermits wij geen van beide kunnen maken
Ik geloof dat ik gewoon wat meer geloven moet. Wat ik weet is fout, wat ik geloof, is goed.
Hoeveel maal reeds heeft de zon verliefden zien kussen uitbundig alsof de wereld voortaan aan hun voeten lag of stiekem, krampachtig pogend de passie te sussen omdat ook maar niemand hun liefde vermoeden mag?
Hoeveel wolken hebben al ruzie en verdriet verduisterd schrijnend vergroeiend met een vale rouwende lucht of lijdend en door argwaan en vijandschap ontluisterd als vluchtige getuigen van diep ontgoocheld gezucht
Hoeveel maal heeft de volle maan de rust teruggebracht in geschokte harten en verzoenend strelende handen Die mekaar vruchteloos zochten maar vonden in de nacht en het vuur van hoop op verbondenheid doen branden
Waarvan droom je zo allemaal, als je mama de deur van je kamertje gesloten heeft, en je laatste gedachten wegschuiven in de mist van een nacht zonder sterren of maan?
Speel je verder met je touwen of boeit je speelgoed toch opnieuw?
Ben je nog die stoute krokodil die speels je opa bijten wil ?
Waarom is het toch dat je je beertje zo krampachtig in je armpjes knelt?
Droom je soms dat je papa met jou in de kruiwagen rijdt, Je mama met je winkelen gaat terwijl je broertje slaapt?
Of dat je bij ons in de tuin keukentje speelt in de regenton?
Laat me dromen dat je mooie dromen hebt zodat mijn dromen stilaan op de jouwe lijken.
Vandaag is nu zoals het ooit eens gisteren was en eveneens de vele dagen die al eerder kwamen, maar vandaag krijg ik meer oog voor groener gras en snap ik beter waarom bidden stopt met amen.
Vandaag komt morgen vast wel onvermijdelijk terug voor jou, voor mij, voor u, voor ons hoop ik allemaal, Maar meer en meer voel ik mij zoals een zwakke mug, en vrees ik dat ik een of andere vandaag niet haal.
Vandaag is nu, aldus maak ik mij best geen zorgen, maar geniet nog veel van wind, van vorst en regenvlagen. Zolang een woord van liefde verder echoot dan tot morgen, hoef ik over twijfel aan de toekomst niet te klagen.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
