Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
07-09-2010
Appelmade
Appelmade
Ze bloosde als een appel na de zomer en de spots verdoezelden elke rimpel De presentator werd ineens een dromer, de microfoon de mast zonder wimpel
Ze kuchte bij de vraag omtrent haar vriendje maar de blikken vroegen meer dan wat muziek Geproduceerd door haar geheim machientje Voor eeuwig lieveling van het publiek
Ze streek haar vingers door haar haren aan de zijde van de camera die draaide Er zat verdriet in elk van haar gebaren: het vuur doofde zoals het vroeger laaide
Er zijn weinig appels over in de kelder als de winter haar een wollen hoedje koopt. Haar bedoelingen zijn niet echt helder als ze rustig naast een appelmade loopt
Een witte gloed die intrigeert na uren nacht die duister bracht Na lange reeksen rode lampen Een nieuwe dag die inviteert na routine ongeduld en jacht op nog wat troost doorheen de rampen
Een roze mist die me bedriegt, alleen geluk en rijkdom brengt geen zweem van overlast en zorgen, die illusies toch in slaap wiegt Met de hitte die mijn brein verzengt en snakken doet naar meer dan morgen
Achter muren vind je niet wat je weet want die muren houden niet van glas Maar zo'n muren kostten geld en zweet terwijl dat werk nu echt niet nodig was
Achter muren weet je niet wat je vindt, Daarom staan er altijd weer te veel die de band verbreken die ons bindt al verlies je op een dag je eigen deel
Bouw geen muren die je zelf verzint, poets je ramen en hang geen gordijnen 't Wordt hoog tijd dat ook jij begint eer de laatste zwaluw gaat verdwijnen
Vandaag flitst Frankrijk aan mijn oog voorbij Bordeaux Parijs Dakar zo lijkt het wel: Al die files auto's op een lange rij driedubbel soms, dan zit je in de knel
Een boterham, een waterslok, dan opeens wc, Pas op, een bus die kan daar niet voorbij met de vluchters van de Mediterrannee dicht achter zich zigzaggend op een rij
Nog tanken, want ik raak niet thuis Zet de muziek wat zachter in je oren Zeg papa, wat komt vanavond op de buis Zag je dat, dat was een hele hoge toren
Vanavond is vakantie weer een keer voorbij De grens van 't vaderland alweer eens niet gezien Straks weer naar school en wachten in de rij Nog even dromen van de zon misschien
Nooit tevoren zag ik blauwe luchten splijten tergend langzaam door de witte stalen vogel die een vluchtig lint van stuifmeel achter zich trekt Zoals macht en geldzucht levens openrijten die zonder angst voor bom, granaat of kogel doodsgevaar ondergaan dat elke oorlog wekt
Het afscheid van de vogel is als een zwart gat Waaruit zelden een soldaat zonder kleerscheuren Ontsnapt maar minstens alle onschuld achterlaat. Ooit komt de vogel hier net als een valse kat En spuwt gekwetste prooien uit haar deuren Naar geliefden met de zucht: nu is 't te laat
Je zag ze niet terug, je oude vrienden die op de treinen stomend door het land plichtsbewust al jaren de spoorweg dienden Toen trok je eensklaps naar het binnenland
Je was te trots om aan de kust te sterven waar je eindelijk was teruggekeerd Om niets je oude dag te laten bederven Maar alles liep helaas al gauw verkeerd
Je wilde voortaan anoniem gaan leven In een huis met witte duiven op het dak Je hebt nooit je memoires geschreven Omdat de kracht je telkens weer ontbrak
Je wandelstok heeft je alle moed ontnomen En doktershulp heb je lang versmaad Ik ben nog vaak bij je op bezoek gekomen Maar die ene keer kwam ik toch te laat
Als ik je volg langs de vloedlijn van het strand met jouw ontelbaar kleine peuterpasjes Zie ik de stempels van je voetjes in het zand die vochtig smelten net als miniplasjes
Soms stop je en kijk je gretig naar je opa om en sla je op de golven met je open knuistjes Dan weer wijs je in de richting van gebrom en ontspan je verwonderd je natte vuistjes
Je vertrouwt op je boeitjes als je voorover valt recht in het schuim van de deinende zee Dan richt je je op eer de golf over je knalt en schuif je weer neer en drijft een eind mee
Je glundert van pret en ploetert met je armen Dan voel je weer grond en rent naar ons toe Om je in je favoriete badhanddoek te warmen en fijntjes te zuchten: mammie ik ben moe.
Er zijn zo van die woorden die ik je niet graag hoor zeggen Want ze gaan over verdriet en pijn Soms lijken ze vergeten en spreek je ze heel lang niet uit, alsof ze lang niet meer bestaan Onverhoeds weerklinken ze dan weer om ons te overvallen Met rouw en pijn en leed Soms kan ik ze zelf niet mijden alsof ze getatoeëerd staan op mijn tong en op de jouwe; Gebrande woorden in ons leven, begonnen in een zalige roes golvend naar gevreesde zaligheid
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
