Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
03-11-2010
een dag voorbij
Een dag voorbij
een dag voorbij als een parel aan het snoer dat je afrolt van een onzichtbare klos
Een dag voor mij, als een stapje op een trede van een trap die eindigt in de mist
Een dag met jou als een bloem bij in de vaas en eentje minder in de tuin van het leven
Een dag samen is als een eeuwige zonnestraal die elke kalender overbodig maakt
Als je trekt aan de goede kant van 't laken, onopvallend zodat niemand gestoord wordt, vastberaden zonder echter op te geven, onversaagd steeds hopend op de toekomst, onvermurwbaar niet toegevend aan dreiging, geduldig want de tijd is oneindig, erg naïef omdat dit soms niet klopt, maar anders zou je stoppen met trekken, en als je niet trekt, doet iemand anders het en dan is alles om zeep !
Als je trekt aan de goede kant van 't laken, dan win je uiteindelijk respect en macht voor eeuwig, tot je ziet dat je aan 't kortste eind getrokken hebt
Net als carnaval de vasten wil doen vergeten, en het biertje op café de zorgen van het werk verdooft, zoals de omhelzing 's nachts de ruzies onbelangrijk maakt, de dagen op het strand de koude winternachten verhit de plannen voor later en de herinneringen aan voorheen de levenstaak kunnen sturen,
zo ontwaken we morgen, bedroefd om wie we verloren zijn, en getroost, dankbaar om wat ze betekenden, en omdat niemand al voor ons hoeft te treuren
Tel de jaren van je leven als de dagen van de week, Tel de uren van genieten als momenten van geluk.
Tel niet af naar wat moet komen want zelfs toekomst gaat voorbij.
Tel alleen de stappen van je denken en de trappen in je hart zodat de route van je leven, ver weg van je laatste doel net zo kronkelt dat geliefden kunnen reizen met jouw plan.
Tel met vreugde al wat goed is, want al het andere telt niet mee
Zacht voel ik het zoeken van je hand en je vingers die de mijne vinden, mij komen redden vanuit dromenland en me innig aan het leven binden
Je draait je nog wat dromend naar me toe en zucht half slapend: goed geslapen? ik zeg: ja maar 'k ben nog wel wat moe, je ziet me zwijgend amper gapen
Ik sluit verdoofd mijn ogen en verdwijn in snelle dromen kort en zonder meer, tot jij me stralend toevertrouwt: 't is fijn met jou de dag te starten elke keer
je warme armen brengen hoop vandaag en maken dat de dag begint met zon Je kus behoedt me voor te veel gejaag en fnuikt de vrees dat dit ooit stoppen kon
Een fee kwam gisteren voorbij, die lieve fee kwam echt voor mij. Ik vroeg die fee eerst: wie is daar? Hoe kom jij mijn huisje binnen, er staat geen kopje koffie klaar, niets valt hier voor jou te winnen.
De fee keek in een glazen bol, als van een oude toverkol: Ik wil je iets heel nuttigs leren en zal je exclusief verklappen welke dag ze jou cremeren en je stopt met rond te stappen !
Zo kan je je organiseren en tijdverlies elimineren ! Op dat moment nam ik het woord en zond de fee naar dromenland, ik had een vrouwenstem gehoord; Geen zorgen schat, niets aan de hand !
t.g.v. de verjaardag van mijn vrouwtje op 17/10/2010
Bij jou
Als het donker is buiten en in mijn gedachten, als mijn oren tuiten door de stad en de mensen, als mijn keel prikt door de dorst en de rook, als mijn handen zweten, en ruiken naar benzine
Dan zie ik jou, hoor ik jou proef je lippen ruik je adem en ik voel dat er niets nog belangrijker is dan bij je zijn.
Niets zo fijn als uitstel tot het echt niet langer kan het wachten op wat komen moet prangend onvermijdelijk en geen tegenhouden aan, De opluchting nadien na de capitulatie en de uiteindelijke overgave, De zo verrukkelijke nederlaag bij de begeleide knal de ontlading oncontroleerbaar beschamend in gezelschap maar uiterst subliem persoonlijk genot
Als de storm de bossen spoelt en al wat loszit dalwaarts sleurt, Als de stroomversnelling kolkt en je de dreiging van het onweer voelt, Dan besef je amper wat gebeurt als elke straat geheel ontvolkt
Dan is het de natuur die ons dicteert en ons falen cru accentueert
Als de golven eindelijk bedaren en strand inruilen tegen troost, Als de jutters speuren naar wat schatten, komt men naar de schade staren die zonder meelij werd geloosd als geschenkje voor de ratten
Als de wind verhuist naar elders dan controleer ik snel mijn kelders
Als de hemel stopt met wolken spuwen en de zondvloed lost over de daken, Als de dag verzwolgen is door duister Sluw verhullend 't wilde kluwen Dat niet stopt met angst te braken in ons hart dat krijst in gefluister
Dan sterft de kiem van overmoed en ga ik wandelen met mijn hoed
Zet de spade tegen de muur en leg de pen op de tafel, Draai de gaskraan nu maar dicht en klik die televisie uit.
Er staat een glas op de tafel en een kom die best vlug leeg moet. Er sterft een kind in haar armen en een koe in de bedding van een droge rivier. Er schiet een jongen naar zijn vader en hij hoort zijn zuster kermen maar hij zwijgt.
Draag je waterdichte boerka niet achterstevoren en kijk naar buiten Zit neer op je geld en bescherm het met je macht vergeet dat de tunnel onder je voeten misschien nergens heen leidt.
Je was mooi en onbereikbaar. Je dronk je koffie Met elegante gebaren en ik verstond niet wat je daar deed Behalve dan gezelschap zijn.
Je was ineens weg Ik weet niet waarheen als een zwaluw in oktober Waar geen mens om treuren wil die verheugd reageert zodra de lente komt.
Je keerde nooit terug in de naieve nabijheid van mijn jeugdig hart Het blijft nochtans je glimlach missen en de glimlach voor jou van de mensen om me heen.
Hier (Languedoc) houdt het echt niet op te stormen. Het strand staat onder water, het waterpeil reikt tot 10cm onder de bovenkant van de dijk !
Herfststorm
Spoel het stof van de ligstoel van de rust in de zomer van de treurend gele blaren die nog niet willen vallen
Sleur de kruimels naar de goot Samen met de doorweekte schaduwen die ruiken naar afgevallen pruimen vergeten bij de laatste ronde van de tuinman eer de hemel ontplofte met knallende stroomstoten naar de golven van protest die het lege strand veroveren En met een spattende zucht Het ruime sop verkiezen na een vruchteloze poging om emmertjes en schopjes te lokken door weerloze schelpen te strooien over proestend nat zand dat verdrinkt, hulpeloos happend Naar enig soelaas
Stil de strakke strepen aan de horizon en sterk de stramme spieren Tot de seringen bloeien
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
