Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
18-04-2011
Elias' eerste verjaardag
Eerste verjaardag
Je hebt er niet naar uitgekeken, die dag was net als de andere maar wij zien dat je alle weken steeds maar doorgaat met veranderen
Je snapt nog niet wat gaande is, waarom wij allen samen komen wat voor iets een verjaardag is en dat j' er later zal van dromen
Je ploft je handje in 't gebak en wrijft de slagroom in je haar je kijkt naar duiven op het dak en wij lachen met jou en mekaar
Je gaat slapen in je kleine bed tussen knuffels bont van kleuren en je spartelt lustig van de pret temidden 't feestelijk gebeuren
Je knuffelt mij zacht na een lange dag een helder lichtje schittert in je ogen, 't Geluk dat ik met jou beleven mag heeft alle zorgen zoetjes weggezogen
Het kaarslicht werpt mijn schaduw op de muur en ze nadert lieflijk langzaam die van jou tot er nog maar één schim rest, en op de duur geen verschil is tussen mijzelf en mijn vrouw
Als het duister van de kamer 't al verzwelgt en ons zuchten alle zorgen doet vergeten alle zwakke punten met een kus verdelgt komt het moment dat wij ons samen weten
Stenen praten niet, ze onthouden niets van wat ze horen en zien want zelfs dat doen ze niet,
stenen worden verplaatst en vaak verschopt naar nergens, zelfs gestapeld vastgekit gebeiteld vormeloos vervormd naar beelden buiten natuur
gerestaureerde stenen
voorwaar als verzworen door weer verweerd bewerkt voor eer en eigen roem, verbloemd met schilden blazoenen en vlaggen
Stevig gesteente misbruikt
voor ideeën en illusies dromen van eindeloze trappen, streven naar de hoogste hoeksteen en eroderend stom getuige van komen, gaan, verdwijnen maar stilweg stenen blijven
Wat je ziet en wie je kent hoe je lacht naar mij naar je broer en iedereen zit gegrift in mijn hart, als ik je naam hoor je foto zie je speelgoed opruim en verlang naar de dag dat je alles weer tevoorschijn haalt en vertelt wat anders is, wat je nu weer weet wat je beleeft en vooral dat je onze naam zegt als je hier niet bent dat je graag bij ons komt en je je vastklemt wanneer papa je wenkt wanneer mama je roept en de auto zucht eer hij je meeneemt
Morgen doe ik wat ik altijd heb uitgesteld wat ik liever doe dan wat ik nu verricht
Al heeft het geluk me nooit zo goed gekend sinds mijn huid rimpelt sinds mijn ogen misten sinds mijn smaak verdraagzaam is toch hoor ik waakzaam zingen van vreugde waar de hemel weg is waar de aarde weg smelt waar de mensen weg rennen waar de zeeën weg stromen alsof er steeds een nieuwe kalender komt na de oude blunders na de oude dwalingen na de oude verleiding na de oude illusies na de oude successen
Korte droom van alle mooie momenten, een blik over vervlogen tijd en wat belangrijker is wat nog komt en wat we toch nog gaan missen al willen we niet toegeven dat het te vroeg
Samen komen was vaak onmogelijk Samen eten smeedde de eerste band Samen praten duurde steeds te kort Samen denken bleef altijd eindeloos Samen werken bracht ons bij 't geluk...
Samen horen
is gewoon perfect Samen wonen brengt alles in beweging Samen reizen blijft thuis zijn bij jou Samen blijven met jou is ideaal Samen leven kan je niet voor eeuwig...
Samen genieten
dat is het allerfijnste samen Samen lachen is volmaakte vreugde Samen treuren is verwerkbaar verdriet Samen hopen om beter te beminnen Samen stoppen daar beginnen we niet aan
De tafel moest gedekt: alles opzij, maar waarheen? Bandopnemer op de koelkast want die blijft in de hoek De jurk is af, ze past perfect er staan stoelen genoeg ze zijn geteld.
Wie belt? Hij blijft toch niet te lang? er moet nog veel gedaan, en ja hoe laat komt de kookster?
Slaapwel, tot morgen Staan de flessen klaar en zijn de servetten gevouwen?
Geen vrijgezellenavond geen benul zelfs of dat toen al bestond, het regende niet en het was de Goede Week met de Grote Dag dus werd het vast zomer
Mijn handen knippen de hagenbeuk terwijl de ekster mijn nokpan vindt,
Het ruikt naar diesel en de kar is vol,
De wind waait over de resten heen van de stammen omver gezaagd gesneuveld tussen rabarber en aardbeien.
Ik hoor een tractor een betonmolen kruisend en achter zich de rem molesterend van een nerveuze SUV, blauw als nacht die de hemel wurgt met de wijzers van de klok,
Er zit een kip in het verkeerde hok, niet vertrouwd met zomertijd of zilverfonds maar wel met langere schaduw en het blaffen van een treurende hond
Opa kijk eens naar mijn hoofd ! ik heb een helm, een goede bril en een koptelefoon, ik ben piloot een echte piloot nee, niet van een vliegtuig ook niet van een Boeing, ook geen airbus,
ik ben piloot van een helikopter, die rijdt soms ook doet vroem
vroemmmmmmmmmmm
opa goed blijven zitten als ik vlieg want ik ben de piloot ik ben de baas
Elke dag van het jaar vier ik feest als nooit voorheen. Zonder drank, dans of dolle katers. Maar in mijn hoofd daar juich ik harder dan tevoren omdat de hoop weer tot leven komt dat ik een jaar later mag herdenken dat ik me vandaag een nieuw jaar geschonken heb.
Ik beloof dat ik elke dag blijf waarderen zelfs als ze geen vierentwintig uren telt, en bedank die etmalen een voor een, voor de kansen en de ogenblikken die me doen verlangen naar de volgende dag...
Ik wil naar huis, want hier houdt men niet van mij
Kom mij halen want het spookt hier rond mijn bed
Breng me thuis waar ik mijn man zag sterven waar mijn dochter me kwam troosten waar gisteren en vandaag versmelten
Neen, ik geloof ze niet, ik wil ze niet, ik ken ze niet ik vertrouw ze niet ze laten mij niet los !
Ik wil naar huis want daar zijn mijn wortels Kom mij halen want ik wil de voordeur sluiten Breng me thuis waar ik veilig zit bij de haard waar ik bloemen schik in een vaas waar mijn familie thuis is zodra ik er ben, morgen en vandaag
Zondag bericht gekregen dat mijn moeder onwel geworden was en in het UZ was opgenomen. Ondertussen is ze er bovenop en wacht ze op de resultaten van het onderzoek van haar hart. Ik hoop dat ze vlug weer thuis is...
Bloedklontertje 2632011
Als ik mijn pijn vergeten ben dan weet ik dat jij het leed nog voelt, als ik je mijn succes vertel dan geniet jij langer dan ik doe, wanneer verdriet mijn hart vervult, dan treur jij mee met mij, want jij bent mijn moeder.
Als je ogen naar me kijken zie ik mijn spiegelbeeld, wanneer je je hand in de mijne legt, voel ik de rimpels niet, maar de zoete zorg van een zachte moeder.
Ongenood en onnodig sloeg een bliksem naast je in en, nog bang voor wat niet gekomen is geveld in je ziekenbed vertellen je lieve lippen je verhaal alsof het een sprookje is, waar ik niet graag naar luister omdat ik dat laatste sprookje vrees.
En mama, dan stoort het mij als iemand je bij je voornaam noemt.
Rood en wit schuivend in de rij driedubbel in de rij oranje tegenstroom rijdend alsof het doel van de ene het vertrekpunt van de andere is, onzeker van waarheen en waarom tussen grillig lokkend neon, rijk aan kleur en vorm groot of klein, soms ver uiteen dan weer mekaar verblindend om de schaduw van het voorplan te verdringen, opdringerig als feestversiering kan zijn zonder boodschap (tenzij: het is Kerstmis) lang voorbij want ander licht dat ook voorbijgaat, is terug en verlengt de dag tot die zich terugplooit en de cirkel sluit
De knoppen van mijn appelboom barsten geluidloos open en de takken tekenen netten op de zachte hemel, en dan davert een tractor voorbij
Zachtjes komt de wieg tot stilstand
na het neuriën van de moeder die haar hoofd laat rusten bij de lichte adem van haar kind tot een quad hun slaap verscheurt
Een grasmachine spuwt knetterende rook en begeleidt het snijdend snoeien van een woeste motorzaag en de pendelaars in hun auto's die naar huis rijden op zoek naar rust.
Zelf heb ik nooit seizoenen willen tellen, ik telde er elk jaar slechts vier, en dan begon ik opnieuw een nieuwe lente een zomer vol hoop, een troostende herfst die treurt met vruchten en de winter toedekt met haar koude lakens
Zelf zie ik dat ze al mijn lentes tellen en alle lentes van elk ander alsof het aantal opnieuw de inhoud overtreft het gevoel ervan verstikt net zoals een kind dat snoepjes telt maar door trots vergeten is op tijd te eten
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
