Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
11-11-2009
Berlijn 1989/11/09 2.0
bij de 20-jarige herdenking van het slopen van de Berlijnse Muur
De muren van middernacht
Ik zie nog muren bij mensen die niet lachen, bij mensen die nooit lachen, behalve met hun eigen vondsten.
Ik zie nog muren bij mensen die rekenen, rekenen eer ze beminnen, wanneer er een batig saldo komt.
Ik zie nog muren bij mensen die geloven in alles wat ze kunnen kopen, maar nooit meer willen lossen.
Ik zie nog muren bij mensen die steeds werken, werken zonder eens te denken dat werken een middel is en geen doel.
Ik zie nog muren bij mensen die nooit werken, gewoon omdat ze denken dat anderen het voor hen wel doen.
Ik zie nog muren bij ouders die verdwalen op hun tocht naar hun eigen dromen en hun kinderen nachtmerries bezorgen.
Ik zie nog muren bij mensen die muren slopen en genieten van de klank van hun woorden, maar nieuwe muren bouwen om middernacht.
Ik weet dat je kiest de straat te volgen waar geen bord staat Misschien omdat de weg zo vlak is? Als de asfalt maar tot die bocht gaat, zal je zien dat het niet alleen gemak is.
Ik hoor dat je kiest
een lied te zingen zonder tweede strofe, met telkens opnieuw dat angstig refrein: het is de melodie van de blinde dove, zoals er jammer genoeg zo velen zijn.
Ik zie dat je kiest
voor de glitter, de glans van een zeepbel, het vuurwerk van een dronken roes. Je vreest een zwetend zwoegend zeemvel en pronkt met een haute couture bloes.
Ik voel dat je kiest
voor de trage eindeloze lijdensweg, en putten vult door andere te graven: zo hoef je niet te springen over de heg en ook je standpunten niet te staven
Ik denk dat je kiest
voor geluk dat opeens uit de hemel valt, als de branding over een zandkasteel, zelfs als mijn pijn je nog overvalt, heel even maar, totdat ik je verveel.
Als je mooi valt, word je gefotografeerd. Als je eindelijk valt, dankt de boer de Heer. Als je toch valt, dan ben je een kwelling. Als je te veel valt, ben je een ramp. In mijn glas ben je een welkome gast, in mijn bad mag je me omhelzen. In mijn keuken mag je je met alles moeien. In mijn tuin mag je leven brengen. Als je stolt, ben je mijn incognito vriend: dan koel je het drankje op de tafel. Dan toon je de piste waarop ik glijd, dan stuur je zelf alles wat rijden kan. Als men je mist, ben je een redder. Als men je vreest, ben je een vijand. Als men je heeft, ben je de helper. Als men je roept, roept men om water.
Hoe lang heb ik nog te leven? En jij? Waar is de muur? 2.0
Muur
Och kende ik maar de afstand naar mijn muur, zodat ik weten kon hoeveel stappen ik mag zetten, hoeveel keer ik je zal wekken, hoeveel kranten ik moet kopen, hoeveel maal ik nog kan luisteren, naar de muziek van je stem en het ritme van je adem.
Och wist ik maar welke muur de mijne zal zijn, zodat ik wenen kan wanneer de ziekte me velt, wanneer de knal me plet wanneer de honger me inhaalt wanneer ik alles verlies in de leegte van je blik en het einde van je plannen.
Och kon ik maar de muur zien met jouw naam, zodat ik zeggen kon dat elk woord het laatste wordt, dat elke zucht de laatste is, dat elke vraag een antwoord is, dat elke grens een draaikolk is in de diepte van je hoop, en de cirkel rond je wensen.
Meer dan twee miljard mannen bezig met macht, geld en vrouwen, kinderen, elkaar en vooral zichzelf, werken, zoeken, liegen en vertrouwen wanen zich de pijlers van het gewelf.
Meer dan twee miljard vrouwen bezig met tact, thuis en mannen, kinderen, intuïtie en vooral elkaar, zorgen, pronken, leugens bannen zalven wonden en kammen hun haar.
Meer dan twee miljard kinderen bezig met zoeken wie ze zullen zijn, mannen of vrouwen als voorbeeld maken hun keuzes, leuk of vol pijn: ze worden nog zo dikwijls veroordeeld maar horen uiteindelijk bevoordeeld
Als je ooit vindt dat je gelukkig bent en je afvraagt wat je nog verder drijft, als je die enige ware liefde kent en je twijfelt of dat wel eeuwig blijft,
Als je tevreden bent met je bestaan en je kunt je wensen relativeren zonder door de hel te moeten gaan of anderen te schaden of kleineren,
Als je ware vriendschap op prijs stelt en je nadenkt over wat je nog mist, dan is er angst die de dagen aftelt ooit te ontdekken wat je nooit wist.
Als dan die angst je ongelukkig maakt zo bang om ooit alles te verliezen, dank dan degene die over je waakt, voor elke dag dat je nog kan kiezen
Hoe vaak zei je me: 'Het is nu tijd!' en dacht ik: 'Tijd speelt geen enkele rol !' Ik liep recht naar jou en kreeg toen spijt. Het maakte me tegelijk bang en dol.
Toch liep je me nog gelijk voorbij en zuchtte ik om de weer gemiste kans, stond dus opnieuw achteraan in de rij: Zo kreeg je me totaal uit mijn balans.
Want de tijd vreet aan elk goed gevoel en doodt de verlangens van het vlees. Zo stuift ze uiteen: stoffig en koel, en roep ik je hierheen, verlamd en hees.
Had jij ooit een blackout in september, versuft door eenzaamheid en honger? Was jij ooit een zwaluw in december, alweer ouder, en nooit meer jonger?
Was je dan opeens je adres vergeten of liep je je eigen zoon voorbij, en vergat je urenlang te eten? Maakte een niemendal je blij, tot je op een donderdag verdwaalde en je foto verscheen op het scherm? Was het een reis die je betaalde om te vluchten aan pijn en gekerm?
Word je dan een honingbij in mei of een ooievaar in oktober? Vlieg maar mee, dan hoor je er bij: de winter wordt weer fris en sober.
Dit gedicht schreef ik nadat ik vernomen had dat ik voor de derde maal opa ging worden.
hip hip hip.....
Vervulling
Een ster kan je niet van de hemel plukken, want sterren zijn heter dan een zomerdag: ze zouden je 't leven uit handen rukken, als hun hitte je één keer beroeren mag.
Een dag kan je niet op je tafel zetten: ook dagen zijn sneller dan sterrenstof. Ze luisteren enkel naar hun eigen wetten, tenzij je ze grijpt voor de laatste plof.
Er zijn van die dagen die sterren lijken, door liefde getekend, door licht gedrenkt, ze doen je opnieuw naar de toekomst reiken, omdat ze je geven waar je steeds aan denkt.
Hoeveel tijd biedt mij de toekomst en kan die mij bekoren?
Hoeveel tijd van mijn leven
heb ik niet verslapen en voor de realiteit verloren?
Hoeveel tijd van mijn bestaan
zat ik niet te eten, te kijken zonder zien, te luisteren zonder horen?
Hoeveel dagen van mijn jaren
was ik niet aan 't werken aan dingen die vergaan, die niemand kan verstaan, en nu mijn dromen verstoren?
Hoeveel jaren al te samen
zag ik kinderogen glanzen, hoorde ik hun vreugdekreten, proefde ik de vruchten van hun succes voelde ik hun hart naar de toekomst hunkeren en wist ik: die tijd is nooit of nooit verloren!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
