Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
07-01-2010
Voor het slapengaan
Dicht bij mij
Ik veeg voldaan de kriebel van mijn wang, nadat je haren zachtjes mijn hals beroerden. De geur van je huid maakt me minder bang, sinds die ijle angsten mij vervoerden.
De warmte van je adem brengt me rust na het jagen van de taken, al die lange uren, Het is zo zalig telkens jij me zachtjes kust en ik bid dat dit eeuwig mag blijven duren.
Mijn vingers harken zachtjes door het goud, dat je wijze trekken tederzoet omkadert. Een weinig zilver fluistert: je wordt oud, geniet van elk verhaal dat je doorbladert
Ooit gekoesterd door je moeder, wier vinger je omklemde in een niet te lossen greep van altijd klamme vingertjes, gegroeid en afgericht in spelletjes en werkjes, uitgedaagd door andere gelijke die wenken en strelen, verbinden en streven, werken om te bereiken, missen en verwerven. Gestriemd door de zorgen en de tuigen die ze rimpelend hebben geschapen om uiteindelijk te kunnen rusten stijf en stram door alle jaren Meer betekenend dan alle gebaren die de tocht hebben gegidst, nu trillend op het blanke laken vangend de adem van mijn dank om wat ze deden al die jaren Lang voor de mijne aangevangen maar nu haast uitgeteld Gevouwen en berustend moe gesust, immer zacht, gekust in dankbaarheid.
Je lijnen zijn zilver zo broos en je woorden groeien hoger, als de spaarzame strijd van een krokus in het onkruid.
Er is kristal in je handen en je ogen varen vol golven die klotsen in mijn armen als de zon op je zij rijdt.
De diepte van je haren zaait heilig een onrust binnen in mijn heupen. Je muziek regent een boog van vreugde en groen geschitter in een statige veer omhoog.
Het leukste aan onze liefde is te zwijgen als ik iets te zeggen heb, je dan even diep in je ogen te kijken dan te luisteren naar wat ik net zeggen wou, maar wel gezegd door jou.
Het leukste aan onze liefde is te aarzelen als je iets graag wilt doen, me dan verlangend in mijn ogen te kijken, en me te volgen waarheen je vertrekken wou en ik je niet verklappen zou.
Het leukste aan onze liefde is even samen onze adem in te houden om naar hetzelfde doel te blijven kijken en dat te volgen, hand in hand in gedachten zonder op elkaar te wachten.
Een oogopslag bij het licht van een kaars verraadt een traan die glinstert van geluk. De muziek van stilte is echt iets raars en ik kom dichter met een zachte ruk.
Je zet je glas stil op de tafel neer, dan schuiven je pantoffels op de grond. Ik adem en de vlam wiegt heen en weer. Luie schaduwen dansen in het rond.
Mijn vingers glijden over die van jou en omklemmen je pols vol vertrouwen. Eventjes ril je, maar niet van de kou, wel door mijn streling binnen je mouwen.
Je haren filteren gouden kleuren die gauw mijn gedachten af doen dwalen. Dan ga ik op zoek naar warme geuren, heel behoedzaam, om toch niet te falen.
De poes rekt zich uit en spint fluisterzacht. Ze luistert graag mee naar wat je mij zegt, even heilzaam en broos was nooit de nacht wanneer je je hoofd op mijn schouder legt.
Mijn handen duwen de witte zak opzij, dat is althans -denk ik zo - mijn bedoeling. Hoog in de spiegel kijkt een monster naar mij, alleen met jou mis ik nu alle voeling.
Ik zie je niet, je zat zopas nog hiernaast. Ik hoor je niet, daarnet was er nog een zucht. Er komen hier vrachtwagens voorbijgeraasd, zwarte vlekken ontsieren de blauwe lucht.
Twee handen grijpen me vast, niet die van jou. Ik voel een natte warmte op mijn gelaat, door de voorruit waait de regen en de kou ik zou nu echt niet raden wie buiten praat. Metalen gensters schroeien zwart mijn kleren maar de pijn liet me waarschijnlijk in de steek. Iemand zegt: Ik zag dat hier al zeven keren En 't is al de tweede dode deze week Mijn schat, ik wil je zo graag vergezellen het bloed wegvegen dat vloeit uit je oren Als je me bezoekt, wil dan eerst eens bellen op die laatste reis mag men niemand storen.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
