Straks gedaan

Wolken voor de zon, maar we rijden naar de zee.

Je auto staat in panne, maar je kan met ons nog mee.

Het bloed is op, transfusie kan niet meer;

Je wandelt weg, want buiten is ’t goed weer.

Gedichten zijn ouderwets en uit de tijd

als je met de slaven van de oppositie vrijt.

Rijmen lukt nog amper,

zucht mijn muze schamper

en ze reikt me met een knipoog een half geopende oester aan:

Slurp maar, dit is leven, lach eens, want het is gedaan!



29/4/2018

29-04-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Niemandsland

Naast de rails van de Trans-Europese spoorlijn zonder ticket voor de volgende trein

die gewoonweg nooit zal komen, of zo u wil, hier zelfs nooit zal stoppen,

opgegeven door de fans, de volgers, de bekenden die me nooit erkenden,

niets te doen dan kniezend dromen van wat zon in Niemandsland

waar alleen de grenzen in mijn richting schuiven, gedrogeerd door brood en spelen.

De klokken luiden weer, na de beste week van alle goede, twee millennia lang,

alsof het zo hoort, maar niemand luistert.

31/3/2018

31-03-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Anders en vol leven.

Denk je dat ik dood ben?

Of dat ik jou niet meer herken?

Denk je dat mijn gedachten ophouden te bestaan

omdat iemand zegt van mij  'Het is gedaan’?

Denk je dat ik niets meer kan voelen

en niet meer op weg ben naar één van mijn doelen?

Denk je dat ik jullie heb verlaten

omdat ik met jullie niet meer kan praten?

Denk je dat ik niets meer kan zien

als ik er niets over zeg misschien?

Denk je dat ik je niet kan horen?

Toegeven, ik lijk wel echt verloren,

Maar denk je echt dat ik ophield met bestaan

Omdat iemand zei ‘Sorry, maar het is gedaan’?

Waarom denk je dat ik dood ben

Als ik mijn wereld eenvoudig anders verken

En betere dingen te doen heb dan te sterven,

Te speuren naar wie wat van mij zal erven,

Mijn woorden komen niet voort uit dementie

Alleen begrijp je mij in een nieuwe dimensie

Die me toelaat bij jou te zijn en te blijven

Zonder die mooie maar helaas dode lijven?

Dus doe maar alsof ik voorgoed verdwijn

En niet meer present op je weg kan zijn.

Waarom denk je trouwens dat ik dood ben

Terwijl ik alleen even aan iets anders wen

Waarvan ik hoop dat jullie het ooit ervaren

Alsof wij nooit eens anders samen waren.

8/3/2018 

08-03-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Koffietijd   (bij Marieke)

Met een geroutineerd gebaar werd het mes gewet

En daarna een kruis op het brood gekerfd,

Ondiep  maar vol betekenis.

De boterhammen en de plakken ham,

Vers van de haak getilde hesp,

Zout en vol beloften, aardappelen geraapt

Uit een muffe kelder, drie treden omlaag,

De scheuten eraf en gespoeld

Onder het kreunende water

Van een kermende pomp.

De kachel kleurt wit en de was droogt

Naast de fluitketel . Koffietijd.

 
4/3/2018

04-03-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Sleutels in de kudde

De uitweg zoeken als er geen problemen zijn,

piekeren over vragen die je niet stellen kan,

wakker liggen over nachtmerries die je ontsnapt zijn

dwalen in de richting die de wind je instuurt,

blind vertrouwen dat de kudde de ravijn vermijdt

vaststellen dat je je sleutels bent vergeten

en dan in je ogen wrijven

en zeggen dat alles ok is

omdat die stem vraagt of je goed geslapen hebt.




26/2/2018

26-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Cirkel

Ik had geen last van pijn,

van ziekte, verdriet of gemis,

'zorgen' was niet meer dan een woord

dat zoals alle andere nog niet bestond,

tot ik op deze wereld kwam.

Alvorens ik dit leven verlaat

Zal ik alle redenen kennen

Voor hun bestaan

En de problemen die ermee samengaan.

Liefde en geluk,

Schoonheid en de kruimel wijsheid

Die ik opraapte van God Zijn brood,

Aanwezig of niet: ziel en zaligheid.

Als de wereld achter me ligt,

Zal niets me nog ontbreken.

 23/2/2018

23-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

De zee

Schuim op de vloedlijn

als het restant van een scheerbeurt

Onaf door de interventie van de branding

Opstuwend tegen elke overwonnen golf

die zich strategisch terugtrekt

Na een vergeefse aanval op het jutgebied

Spat open in een kokhalzend gebries

Gekleurd als koffiefiltersap na de herkansing.

Minusculer dan de adem van de nevel

Die de vissers op hun wrakken misleidt

Zinken de restjes luchtbel in het bed van zand

Om nooit opnieuw de zelfde weg te volgen,

Nergens hun verhaal te doen

Niemand te helpen

Het leven te overleven.


22/2/2018

22-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

De berg

Morenen rusten uit

Met hun voeten als het ware bengelend in het water

Maar bengelen deden ze nog nooit;

Het lijkt zo

Na eeuwen weerstand bieden

Niet buigen, liever barsten en loslaten, drijvend

Op de trage stroom van tijd in jaren

Knipperend van dag in nacht, van koud naar warm

Van hoog naar laag

Meegevoerd in de gletsjer van verval

Om ten slotte te aanschouwen

Hoe de tong niet meer kan dromen

Van de zuivere sneeuw daar hoog.



21/2/2018

21-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Geluk









Geluk is als een hoge witte wolk
badend in de zon
Achtervolgd door een fietser op de snelweg
Zonder mast en zonder vlag er boven
Maar volop genietend aan de loef
Van het gezang van wielewaal
en nachtegaal
Handig laverend naar het westen
Strevend naar de droom
Dat zo
De zon niet ondergaat
En de sterren blijven staren
Met nooit vermoeide ogen.


4/2/2018

04-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Big brother, little sister










Mijn handel wordt zorgvuldig door de uniformen heel nauwgezet geobserveerd,
Mijn wandel wordt angstvallig door de telelenzen vol wantrouwen gecontroleerd,
Alleen de haan kraait vrij en vrolijk tot alleen gebed nog uitkomst biedt
Voor mijn klimtocht door de toortsverlichte tuin van Eden





Het gouden kalf ligt afgebladderd opgebaard in de ruïnes van de new-age prefab tempel
Een amalgaam van incompatibel samengeraapte resten zonder kwaliteitsstempel
van ideeën, theorieën en onvoldoende gemotiveerde hypothesen
en geen aanwezige ondertekent het rouwregister




Mijn handen reiken tot de uiteinden van de horizontale balk die in Golgotha hing
Aangezien mijn armen geschapen zijn eer men God door geld en macht verving.
Wat ik zeg en schrijf wordt wegens tunnelvisie genegeerd
Maar wat ik doe staat ergens toch geregistreerd.

2/2/2018

02-02-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Verrijzenis

 the sequel

Misschien is dit je extra dag

en heb je nog voor mij een extra lach,

een glimlach van hoop op een nieuwe dageraad

Na mistige sluimers als nachtmerries vol angst en kwaad.

Misschien is dit een extra jaar

en is het leven met beleven weldra klaar.

Klaar met lijstjes wensen onvolgroeid tot plannen

Die de daden onmachtig naar de jongsten moeten bannen.

Misschien komt er een extra kans

en wordt ons levenswerk muziek en dans.

Dan komt het loon dat iedereen verloren heeft geacht

De liefde waarop nog altijd ondanks onze spiegel wordt gewacht.

29/1/2018

29-01-2018 om 00:00 geschreven door Frankie

Aan elke lezer, die me leest tien jaar lang, aan elke toevallige voorbijganger:

****************************

Zalige kerst, gelukkig 2018!*

****************************

27-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Kerstmis 2017

Over de stad dwaalt de glinster van de langste nacht

terwijl de boosheid nog in de schaduwen schuilt,

loerend naar een onbewaakte kribbe.

Een kerstboom daagt de bezoekers uit

tot de zon ons in laag tegenlicht verblindt

en de mens heel even maar, vredig doet aarzelen.


22/12/2017

22-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

 Nergens niemand nooit

Als een pluisje dat door de wind gedreven over de velden zweeft

en niet terecht komt op de plek waar het naartoe heeft gestreefd,

Een zaadje dat nergens de nodige  warmte, vocht en voedsel vindt,

Een kind zonder moeder die het troost, verzorgt, knuffelt en bemint,

Als een hond die met zijn baasje mag gaan wandelen door het bos,

Nooit krijgt het dier ooit het touw van angst en schande nog los.

Het hoort niet als je elders gaat lopen dan met anderen in de rij

Toch is het opportuun gedwee te volgen, zet dus nooit een stap opzij.

Niemand hoort je als je stem niet echoot in de hoogste toren

Niemand ziet je daden als je de weg naar de top bent verloren.

Niemand vindt je als je heel je leven in het duister hebt getast,

Nergens heb je zonder de omweg langs voodoo nog houvast.




Niets vervangt de roem zo volledig als de liefde van een kind,

Het geeft de kracht die elk verlies en elke nederlaag overwint,

Het drijft je verder jaren nadat je moeder je lang heeft gelost,

Het helpt beter dan dat iemand beseft hoeveel moeite het kost,

Nooit  is er niets dat niemand ontroert tot je ganse lijf ervan beeft

En nergens sterker dan thuis besef je waar je in wezen voor leeft.



19/12/2017

19-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Contact bij de supermarkt.

Een auto wringt zich op de laatste vrije plek van de parking naast de kerk,

en het vrouwtje dat stuurde, heeft geen aandacht voor de knappe jonge dame.

Die heeft nog twee dozen met een wonderlijk product tegen lage prijs.

De regen jaagt beiden naar een afdak waar nog velen schuilen.

Winkelkarren knarsen druipend voorbij en worden van munten beroofd.

Poetst u zelf uw ramen? vraagt de juffrouw toch nog heel voorzichtig.

Ik heb nog recht op een laatste telefoontje, waagt het oudje toch.



18/12/2017

18-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Arm

Je hebt wensen, dromen, teksten, verzen en boeken geschreven,

je bent me zeven decennia trouw gebleven,

je greep naar mijn moeder, mijn broers, mijn kind'ren, mijn eten,

vooral mijn liefje mag ik niet vergeten.

Je waste mijn lichaam, je kamde mijn haar, je poetste mijn tanden,

je stuurde de helft van mijn beide handen,

Je krabde mijn rug, poetste mijn schoenen en verzorgde mijn baard

maar hebt niets van je ijver bewaard.

Je stuurde mijn slee, mijn fiets en ten slotte mijn wagen

maar kan nu geen last meer dragen.

Je bouwde mijn kasten, mijn verste dromen, mijn huis,

ik draag je wel verder, al werd je mijn kruis. 


13/12/2017

13-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Twijfel

Als de zon mij niet ziet

en de wind me niet horen wil,

Als de winter me niet voelt

en het zout van de grootste oceaan

me niet proeven kan,

dan kan ik eisen van de illusies

dat ze hun theorieën met mijn gedachten rijmen

om de wijzen te doen twijfelen

aan de geur van zelfgenoegzaamheid.

 9/12/2017

09-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Herkansing

Een zweem van honger

Kruidt de herinnering aan het perron

Dat geen woorden vond om mij te troosten

Toen de trein zonder mij vertrokken was.








het is een vreemde dorst

Die mijn fatsoen doet wankelen

En ik in geen kroeg of bron durf lessen

Zolang de klokken zondags luiden.

Soms verlang ik naar spijt

En lijkt dat een gemiste flashback

Naar een kruispunt bij  een voorbije keuze

waar een horizon ontbreken kon.

8/12/2017

08-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Sara

Niet door zaad van eigen bodem,

niet door hoop en verlangen

maar door een zoektocht naar equivalenten

Of een veredeld placebo van eigen bodem,

Wel  een droom van een cocktail

met de regenboog van mijn geliefde

en de bloesem die ze in mij bewondert

gemixt in een gemiste cocktail.

Zo heb ik jou als een vuurpijl in de nacht

als een droom die door mijn vingers glipt

als zand dat door de sferen suist

in een vorig leven tevergeefs verwacht.



6/12/2017

06-12-2017 om 00:00 geschreven door Frankie

Amen

Hoe het was, is het nog, maar anders,

zoals alles wordt wat het nooit geweest is,

omdat waar ook iets is, het elders ook kan zijn,

een kwestie van ruimte en tijd

van kennis en geduld

van nederigheid en besef

dat alle wetenschap grenzen heeft, 

beperkt door de grenzen van wat we zien en horen,

weten en onthouden.

Waarom is alles wat we leren kennen

binnen het vluchtige tijdsbestek

dat ons gegund is te ademen

een stofje

minuscuul en verloren

ongrijpbaar verzonken in een verleden

dat zoals al het voorbije

ooit eens toekomst is geweest?

Alles wat nog komen zal

is al lang geweest.

Alles wat we ontdekken

heeft altijd bestaan.

Alles wat we weten

hebben we bijgebeend.

Alles wat we leren

is louter besef

dat wij nooit en nergens

altijd en overal

kunnen bereiken.






Zo is het en zal het zijn

alle ijdelheid ten spijt.

Zo werd het en zo blijft het ook

alle overmoed ten spijt.

Wat ademt en leeft

Wat denkt en voelt

wat ziet en bemint

wat hoopt en streeft

moet zijn wat het is

en AMEN bekennen.


24/11/2017

24-11-2017 om 00:00 geschreven door Frankie