Zonsondergang
Wat ik heden schrijf, is morgen mijn tekst van gisteren,
en wordt onvermijdelijk verleden tijd,
zoals de angst voor al het onbekende in mijn leven
zal verbleken in de mist van wat ik echt ervaar,
zodra het weerbericht niet strookt met wat de hemel heeft besloten.
Wat ik morgen lees, is overmorgen overbodig;
als de ziekte elke hoop op later heeft doen slinken
en elk ding dat ik doe, is een aftocht na de laatste veldslag,
dan adem ik diep in, en blaas dan alles heel ver weg,
want de zon gaat nog altijd onder, zoals vroeger
24/2/2014
|