Op de Congoberg, in Vollezele (Vl.Br.) woonden vroeger talrijke mijnwerkers, die lang voor zonsopgang te voet naar het station stapten van Tollembeek, om dan naar de Waalse mijnen te gaan werken. Het was de enige manier om voor hun gezin de kost te verdienen. Dank zij hard labeur, en zonder veel daglicht te zien...(zie ook het allereerste gedicht op deze blog)

Als het geregend heeft, vind je soms iets glanzen op de velden: een scherf van een Romeinse dakpan, pot... want 2000 jaar geleden hadden de Romeinen op deze hoge droge plek een villa gebouwd. Archeologen doen er nog regelmatig interessante vondsten.





Congoberg
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

O berg, die zich naar Congo noemt,

en zich met veel verhalen roemt,

aan de  verste Vollezeelse rand

kijkt gij neer op ’t Pajottenland.

Gij ondersteunt de regenboog

vanaf wel honderd meter hoog,

en laat uw snelste duiven los

over het nog mistig  stille bos.

Als het zonlicht, moe gebrand,

schittert over de boer zijn land,

dan glinstert in de verse regen

soms iets kostbaars langs de wegen:

niet te betalen met ons geld,

maar wel gebroken door ’t geweld

van eeuwen zweten voor het brood,

dat ons weghoudt van de dood.