een apocalyptisch gedicht over liefde voor het leven




Ambitie

Het ergste toekomstbeeld uit mijn angstvisioenen
is, behalve dat ik jou niet meer zal kunnen zoenen,

dat mijn zeven zintuigen op passief gaan staan:
ik zal je in je keuken niet meer kunnen gadeslaan,
je zucht na je hazenslaapje niet meer kunnen horen,
niet meer proeven wat je klaarmaakte van te voren,
niet meer ruiken aan je vingers na het beminnen,
niet meer voelen wat je me aandoet, hier vanbinnen.
En als je me zegt dat ik eens ga eindigen in het gips,
is dat nog geen sluitstuk voor de Apocalyps!

Dan dreunt dat dolle denken door de diepe dalen
van mijn muze haar manifeste momentopname,
zodat ondanks het fatale fatum van je intuïtie,
ik kan genieten van elke seconde meer ambitie!