Vergeefs hopeloos
Een dorre tak breng je niet tot leven:
als je tegen me zwijgt, dan is het kil.
Je kan een dode niet te eten geven,
maar mijn kind heeft een eigen wil.
Ik wou dat ik die tak kon water geven,
maar mijn bron staat helaas droog
en in de schors krijg ik geen leven,
zelfs al plooi ik elke twijg omhoog.
Mijn tak is definitief afgebroken
en de splinters prikken veel te hard.
Je hebt ermee in mijn hart gestoken:
wit is niet wit meer, maar zwart !
Misschien struikel ik op een dag
over een tak vol doornen en knoesten,
die ik ooit koesterde en graag zag,
maar mijn fruitoogst wil verwoesten...
6/7/2009
|