Zomersnoepers
Ik zocht ze in mijn tuin, gisteren nog rijp en uitnodigend, nu spoorloos, en onvindbaar voor mijn gretige handen.
Ik speurde en dacht heel even dat ik me vergist had. Toen dwaalde ik wanhopig langs de appelbomen, zwaar beladen, hangend tot tegen de grond.
Ik knipoogde naar de perenboom, die me dit jaar niet vergat.
Toen schudde ik stevig aan de kale heester, en mijn koppel houtduiven vloog verschrikt op. Voldaan en tevreden.
Op de twijgen kleefde donkerrode smurrie en ik vertelde mijn vrouw: volgend jaar misschien, zijn er weer bessen op de vlier...
26/8/2009
|