De fles van Bob
Soms snijdt een herinnering mijn adem af,
soms doet de aanblik van een voorwerp pijn,
zoals de lege fles te zien die jij me gaf:
ik zou ze vullen voor jou met Franse wijn.
Toen reed ik weg, voor een zomerse reis. Toen dacht ik aan jou en aan wat je me zei. Toen kwam de vale man met de scherpe zeis. Toen was je de volgende in zijn lange rij.
Vaak start ik wel iets, maar maak het niet af.
Soms doet onverhoeds iets vreemds me beven:
zoals de vriend die je was, nu weg in je graf,
die me doet genieten van alles in 't leven.
11/9/2009
|