|
Woensdagnamiddag haal ik de kerstversiering uit mamas kast. Ik wil in de kamer toch wat kerstsfeer brengen.
Twee jaar geleden kon mama nog helpen met het versieren van haar kamer, nu zit ze vanuit haar zetel doelloos en totaal afwezig rond te kijken terwijl ik het kerstgerief uit een grote kartonnen doos haal. Enkel bij het zien van een goudkleurige slinger zegt ze: Oh, hoe schoon. Die hang ik dan ook maar meteen op aan het raam. Daartussen hang ik een groep goudkleurige kerstballen, maar daar heeft mama al lang geen interesse meer voor.
Het mooie kerststalletje met de prachtige witte porseleinen beeldjes zet ik op de bijzettafeltjes in de hoek van de kamer. Drie jaar lang bleef dit netjes opgeborgen in de kast. Nu mama niet meer rondstapt en niets meer kan stuk maken, denk ik dat haar mooie kerststal, die jarenlang thuis onder de kerstboom stond, wel veilig is voor haar. Plots wijst mama de kerststal aan en zegt weer: Oh, hoe schoon. Prima, denk ik, zo heeft zo toch nog weer iets van vroeger bij haar. Aan een knuffel-kerstman in stof, die Denise haar voorhoudt, schenkt ze niet de minste aandacht.
Als twee bejaardenhelpsters mama een hoogdringende intieme verzorging geven, laat ik hen de kerststal zien: Weer uit de kast gehaald. Mama loopt toch niet meer rond, dus dat kan nu wel weer, zeg ik. Maar ze kijken me alle twee bedenkelijk aan. Ja, jouw ma niet, maar s nachts zijn er wel nieuwe bewoners die durven op de kamers komen van anderen
en ja, de mensen van de nachtdienst kunnen niet alles in de gaten houden. Maar jij bent de baas, je doet natuurlijk wat je wilt, leggen ze mij bezorgd uit. Ik denk er nog even over na en overleg met Denise wat ik ga doen. Het zijn toch maar beeldjes, als ik ze weer in de doos stop heeft niemand er iets aan, vooral mama niet, opper ik. Maar mama heeft er steeds zo veel zorg voor gedragen, ze was zo gehecht aan die fraaie postuurtjes, dat ik ook niet wil, dat er iets mee gebeurt. Denise hakt de knoop door. Als je later zelf zin hebt om die mooie kerststal te gebruiken, gewoon als souvenir aan je mama, aan de kerstdagen vroeger thuis en de beeldjes zijn stuk of weg, zal het jou misschien heel veel spijten, zegt Denise.
Ik vind het zo jammer voor mama, maar om de kerststal en zijn beeldjes te beschermen voor mogelijke zieke verdwaalde demente vandalen, berg ik met spijt de kerststal weer op in haar kast. Gelukkig heeft mama daar geen erg in.
|
