Bonn 1770 –Wenen 1827 Duits componist, behoort tot de meest bewonderde componisten uit de westerse muziekgeschiedenis.Uitgaande van de Weense klassieke traditie ontwikkelde hij geleidelijk een individuele stijl, waarmee hij de voorbode werd van de romantiek. Hij heeft in de 19de eeuw een zeer grote invloed uitgeoefend.
____________________________
Mozart
Salzburg 1756 – Wenen 1791
Oostenrijks componist, geldt als een van de grootste fenomenen uit de muziekgeschiedenis. Zoon van Leopold Mozart en Anna Maria Pertl (1720–1778), toonde al zeer vroeg een grote muzikale aanleg, die vanaf 1760 door zijn vader werd ontwikkeld.
____________________________
Chopin
Frédéric François (Pools: Fryderyk Franciszek) Zelazowa Wola, bij Warschau, 1810 – Parijs 1849
Pools componist en pianist Chopin was de zoon van een Franse vader en een Poolse moeder.
Schreef vrijwel uitsluitend pianomuziek, waarin elegante, expressieve melodieën. Experimentele harmonieën en vrije vormen worden gecombineerd met een briljante pianotechniek. Zijn werk vormt het hoogtepunt van de romantische pianomuziek en is excellent voor het instrument geschreven. Het vormt een persoonlijke synthese van Pools-traditionele en West-Europese klassieke elementen. Aanvankelijk trad hij op als concertpianist. Later echter trok hij zich steeds meer uit de openbaarheid terug en concentreerde hij zich op het lesgeven.
____________________________
Mensen kun je vergelijken met muzieknoten . Als ze eenmaal op elkaar zijn afgestemd , vormen ze een prachtig orkest. Deze mooie tekst schreef Amouretje in mijn gastenboek.
Je familie een kaartje sturen van op een eiland dat je helemaal zelf hebt afgehuurd, dat is nog eens imponeren. Is zoiets alleen maar weggelegd voor de Votrons van deze aarde, denk je? Dat valt nogal mee.
De website www.privateilandsonline.com biedt 150 eilanden aan die je kan afhuren voor een huwelijksfeest, maar net zo goed voor uw jaarlijkse vakantie.
Het Kroatische eilandje Plocica kan je al afhuren voor 108 dollar per week, meldt de site, dat is omgerekend amper 68 euro. Twaalf hectare eiland zijn helemaal voor jou, net als een romantische vuurtoren die onderdak kan bieden aan veertien personen. De omgeving is ideaal om te duiken en de lagune met prachtig zandstrand uitermate geschikt voor kinderen.
Er zijn een aantal eilanden onder de 500 dollar beschikbaar, maar het kan een pak decadenter natuurlijk. Het meest luxueuze eiland is Musha Cay in de Cariben. Het 150 hectare grote eiland huur je voor 325.000 dollar per week. Maar daarvoor heb je dertig personeelsleden helemaal voor jou, onder wie een chefkok met wereldfaam. Het eiland met palmbomen, tropische vegetatie en exotische bloemen biedt plaats aan twintig gasten. Oh ja, telefoongesprekken zijn niet in de prijs inbegrepen. (ems)
Antwerpse prof ontwikkelt dieetpil op basis van eiwitten
Professor Luc Van Gaal en zijn team onderzoeken een nieuw type dieetpil op basis van lichaamseigen eiwitten of peptiden. De nieuwe moleculen worden momenteel uitgetest op Antwerpse obesitaspatiënten.
Vandaag zijn er slechts drie veilige antivetpillen op de markt waarvan de werking wetenschappelijk vaststaat. Daarmee verlies je gemiddeld 8% lichaamsgewicht. Wij zijn nu op zoek naar een middel waarmee je meer gewicht kan verliezen zonder nevenwerkingen, zegt professor Luc Van Gaal, diensthoofd endocrinologie en diabetologie van het UZA.
3 miljoen
Ruim 3 miljoen landgenoten hebben vandaag af te rekenen met overgewicht of zelfs obesitas. Die zwaarlijvigheid verhoogt hun risico op verschillende ziektes zoals diabetes, hoge bloeddruk en hart- en vaataandoeningen. Vandaag is 65% van alle nieuwe gevallen van diabetes type 2 rechtstreeks te wijten aan overgewicht. Door 4 kilo af te vallen in 4 jaar tijd kan maar liefst 60% daarvan worden voorkomen of minstens uitgesteld, becijfert professor Van Gaal.
Afvallen is dus de boodschap. Dat kan via een gezondere levensstijl. Maar bij heel wat obesitaspatiënten is de hulp van medicatie aangewezen om een blijvend resultaat te krijgen. Dé wonderpil, waarmee je 20 tot 25 kg verliest en die bij iedereen het gewenste effect heeft, bestaat vandaag niet en ze komt er de eerste 5 tot 10 jaar ook niet, weet professor Luc Van Gaal.
Eiwitten
Het team van professor Van Gaal voert momenteel zelf onderzoek naar een drietal moleculen op basis van peptiden. Dat zijn eiwitten die aanwezig zijn in de darmen en die ook invloed hebben op het eetgedrag. Die lichaamseigen stoffen zouden bij obese mensen te weinig aanwezig zijn. Door die stoffen bij hen extra in te spuiten, hopen we dat deze patiënten na 1 tot 2 jaar zon 10 tot 15% van hun lichaamsgewicht kunnen kwijtraken. In die aanpak zit veel potentieel."
"Er zijn nu dubbelblinde studies bij Antwerpse obesitaspatiënten aan de gang om het precieze effect te testen. Het is de bedoeling om een middel te vinden zonder nevenwerkingen, zodat de patiënten het ook langer kunnen nemen.
Antivetpillen
Vandaag zijn er slechts drie antivetpillen die echt werken. Al is het effect relatief beperkt en zijn ze lang niet voor alle patiënten geschikt door de bestaande nevenwerkingen. De meeste patiënten kunnen door de combinatie van dieet en pillen in een jaar tijd 5 tot 10% gewicht definitief verliezen. Het eerste middel, Xénical, heeft alleen de onplezierige maar ongevaarlijke bijwerking dat het voor wat vetverlies via de stoelgang kan zorgen. In de VS is het zelfs zonder voorschrift verkrijgbaar omdat het puur via de darmen werkt. Met Reductil vallen patiënten gemiddeld 8 tot 10% van hun gewicht af. Maar dit kan de bloeddruk licht verhogen."
"De derde pil, Acomplia, werkt zowel via de hersenen als via de vetcellen en de lever en geeft mooie resultaten op het globaal metabolisme. Maar in sommige gevallen kan het de neiging tot gemoedsstoornissen en depressie verhogen. Dat sluit al een hele groep obesitaspatiënten uit. Voor de wetenschap blijft het een hele uitdaging om efficiënte en veilige middelen te vinden, vooral voor die hoogrisicopatiënten, besluit Van Gaal.
De Nederlandse psycholoog Jeffrey Wijnberg is ervan overtuigd dat mensen het op relationeel vlak helemaal fout aanpakken. In zijn artikel in de krant De Telegraaf noemt hij de huidige relationele wereld 'absurd'. "Het besef lijkt volledig verdwenen dat het hebben van een relatie op zich al heel bijzonder is."
Hoge eisen Dat leidt Wijnberg onder meer af aan de hoge eisen die aan een levenspartner worden gesteld. "Vandaag de dag wordt het als normaal gezien dat aan een levenspartner hoge eisen worden gesteld.
"De taal die dan wordt gebezigd, doet denken aan vacatureadvertenties: de beoogde kandidaat heeft een universitair diploma, is stressbestendig, gemotiveerd en flexibel, en moet voorts beschikken over goede contactuele vaardigheden, kritische zelfreflectie en de wil tot harmonieuze samenwerking. "
En jij? Maar niet alleen nieuwe relaties hebben 'hoge instapvereisten', ook in bestaande relaties worden volgens Wijnberg de eisen steeds verhoogd, tot een van de twee moet afhaken. "Absurd", fulmineert Wijnberg. "Ik bedoel, kijk eens naar jezelf. Ben jij dan zo bijzonder, zo geweldig, zo speciaal? Meestal niet dus."
Uw fouten "Erger nog, als u heel kritisch in diezelfde spiegel blijft kijken, dan ziet u iemand die humeurig is, met nogal wat andere vervelende trekjes zoals het altijd gelijk willen hebben, het weigeren om 'sorry' te zeggen als u weet dat u fout zit en het onvermogen om complimentjes te geven. Grote kans is ook nog dat u onrustig en lawaaierig slaapt, veel persoonlijke ruimte in huis claimt en daarbij ook nog eens weinig initiatief toont om de ander te verrassen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de verschillende andere vervelende familieleden van u die uw partner er gratis bij krijgt, inclusief uw persoonlijke levensgeschiedenis waar niemand op zit te wachten."
Projectie Waarom verwacht je al die eigenschappen dan wel bij iemand anders? Dat is de ware vraag. In elk geval is het niet zo."merkwaardig dat relaties steeds weer stuklopen, vindt Wijnberg. "Je projecteert je eigen gebreken op de ander." Met andere woorden: wil je een langdurige relatie, wees je dan bewust van je eigen tekortkomingen, en mild voor die van je partner, temper de verwachtingen en wees blij met wat je hebt. (edp)
Water zuivert, helpt bij het afvallen en doet het velletje stralen. Dat wordt gezegd, maar is dat zo? Minimaal zouden we anderhalve liter moeten drinken per dag. Het Nederlandse tv-programma 'Radar' onderzocht en doorprikte een aantal mythes over het water. De resultaten staan te lezen op ze.nl.
1. Water zuivert Hoe meer water je drinkt, hoe netter ons lichaam. Onjuist, beweren de programmamakers. Water heeft geen zuiverend effect op het lichaam. Nieren zuiveren en gebruiken daarvoor het vocht dat we binnenkrijgen via eten en drinken.
Per dag filteren de nieren zo'n 180 liter vocht. Hiervan geven ze het grootste deel terug aan het lichaam, een veel kleiner deel van dit vocht wordt door de nieren als urine afgegeven aan de blaas. In deze urine zitten de gifstoffen en afvalstoffen die het lichaam niet nodig heeft.
Als er meer water wordt gedronken, betekent dat niet dat de nieren meer gifstoffen uit het lichaam halen. Meer water drinken, zorgt er alleen voor dat je meer gaat plassen, niet dat je nieren beter of meer gif- of afvalstoffen verwijderen.
2. Water doet afvallen Bij elk dieet wordt gewezen op veel water drinken. Water geeft een verzadigd gevoel en ook de afvalstoffen zouden beter door het water worden afgevoerd. Ook deze stelling klopt niet.
Afvalstoffen die in vet zijn opgeslagen, zijn helemaal niet oplosbaar in water. En daarom kunnen de afvalstoffen dus niet via urine het lichaam verlaten.
Een studie aan de Universiteit van Pennsylvania, bewijst dat er ook geen wetenschappelijk bewijs is voor de idee dat mensen die veel water drinken snel een voller gevoel hebben. Ook is geen enkel theorie gevonden dat het drinken van veel water goed zou zijn voor een elastische en zuivere huid.
3. Extra vocht is nodig We verliezen per dag gemiddeld 2,5 liter vocht. Uit vast voedsel halen we ongeveer een liter water. De overige anderhalve liter vocht dient het lichaam te halen uit vloeistof. Welke vloeistof doet er niet toe. Of dit water, vruchtensap, koffie, thee, bier of wijn, maakt in principe niets uit. Alleen bevat water natuurlijk geen dikmakers.
In principe is het helemaal niet nodig om naast een normale vochtinname ook nog anderhalve liter water te drinken. Wie 'normaal' drinkt, krijgt eigenlijk al genoeg vocht binnen. Ons sociale leven is al zo ingericht dat we vaak meer drinken dan nodig is. (lvl)
Tijdens de zomermaanden kom je allicht op een feestje of receptie in de buitenlucht terecht. Je hebt een degelijke camera, dus de kans is groot dat je wordt aangesproken om wat beelden te schieten. Onderschat die taak niet. Het is vaak moeilijker en vermoeiender dan je denkt. Je moet constant rondkijken en anticiperen om goede beelden te maken, waarin zowel licht, compositie als emotie perfect zitten. Van het feest zul je weinig meepikken
Instellingen
In de buitenlucht is er veel licht, dus kun je de gevoeligheid van je camera gerust op ISO 100 instellen. Tenminste: als het zonnetje van de partij is. Is het bewolkt, dan is een instelling op ISO 200 net iets beter. Kies in elk geval de laagst mogelijke gevoeligheid: hoe lager de ISO-waarden, hoe rijker de kleuren en hoe minder je beeld wordt verstoord door ruis.
De witbalans stel je bij zonnig weer in op het zon-pictogram, bij bewolkt weer op het wolkje en in de schaduw uiteraard in de schaduw-stand. Wanneer de weersomstandigheden voortdurend wisselen, kun je de witbalans beter op automatisch laten staan. Hou er dan wel rekening mee dat je camera raar kan doen als er opvallende kleurvlakken in beeld komen fotografeer je bijvoorbeeld met een rood tentzeil als achtergrond, zal de camera de dominantie van dat ene kleur op een verkeerde manier proberen te compenseren, waardoor vreemde kleurzwemen je beeld om zeep helpen.
Wil je het grootste deel van wat je wil vastleggen scherp in beeld hebben, dan kies je het beste voor een belichtingsinstelling met diafragmavoorkeur. Je kiest een hoog diafragmagetal zoals f/16 en de camera zal automatisch de overeenkomstige sluitertijd bepalen voor een optimale belichting. Let echter goed op dat de sluitertijd niet langer wordt dan pakweg 1/30ste van een seconde. Bij die sluitertijd treedt namelijk snel bewegingsonscherpte op. Sommige cameras zullen de sluitertijd knipperend weergeven als die gevaar op bewegingsonscherpte oplevert. Stel in dat geval een groter diafragma (dus een kleiner diafragmagetal) in, bijvoorbeeld f/11. Zaak is dus om de goede balans te vinden tussen een zo groot mogelijk diafragmagetal en een doenbare sluitertijd.
Scherptediepte
De scherptediepte beperken en enkel je hoofdonderwerp scherp in beeld brengen levert doorgaans echter veel mooiere fotos op. Die persoon of dat object lijkt dan los te komen van de achtergrond en het lijkt wel of je diepte creëert in wat nochtans een tweedimensionaal beeld is.
Ook om dit effect te bereiken kies je de diafragmavoorkeur, maar nu stel je een groot diafragma (en dus een klein diafragmagetal) in. Hoe kleiner het diafragmagetal, hoe beperkter de afstand waarin je onderwerp scherp wordt weergegeven. Het kleinste diafragmagetal dat je kunt instellen is afhankelijk van je lens. Sommige lenzen hebben een grotere maximale lensopening dan andere. Ze laten meer licht door, maar zijn ook groter, zwaarder en duurder.
Heb je echter een lens waarvan de maximale lensopening niet zo groot is, dan is er nog een trucje dat kan helpen om de scherptediepte toch te beperken. Je moet namelijk zoveel mogelijk inzoomen. In de telestand van een zoomlens is de scherptediepte door bepaalde optische factoren vanzelf al veel kleiner dan wanneer je uitzoomt tot in de groothoekstand.
Om compositorische redenen is het beter om geen afleidende elementen op te nemen in de voorgrond van je beeld. Zorg dus dat je hoofdelement de voorgrond is en dat enkel de achtergrond onscherp wordt.
Door het instellen van een klein diafragmagetal zal je camera een snellere sluitertijd instellen om tot een juiste belichting te komen. De kans op bewegingsonscherpte verkleint hierdoor aanzienlijk.
Een te korte sluitertijd kan je wel parten spelen als je een invulflits wilt gebruiken. Je flitser werkt niet goed bij extreem korte sluitertijden. De flitssynchronisatietijd is de kortste tijd waarop je je flitser kunt gebruiken. In de handleiding van je camera wordt die vast wel ergens vermeld. Meestal kun je flitsen tot een sluitertijd van 1/125ste tot 1/250ste van een seconde. Is de sluitertijd te kort om de invulflits te gebruiken, maak dan het diafragma kleiner. Daardoor wordt de sluitertijd automatisch langer.
Zon en mensen
Als fotograferen eigenlijk schrijven met licht is, dan zouden de omstandigheden ideaal moeten zijn als er heel veel licht is, zoals op een mooie, zonnige namiddag. Maar daar zou je je wel een lelijk in kunnen vergissen. Mensen in volle zon fotograferen is niet zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt. Wie recht in de zon kijkt, zal bijvoorbeeld zijn ogen dichtknijpen en de vreemdste grimassen trekken. Dat kun je dus het best vermijden.
Maar ook als je onderwerp het licht in de rug heeft, zit je snel met technische probleempjes. De kans is namelijk groot dat de zon in je lens schijnt, waardoor er vreemde lichtkringen je beeld gaan verstoren. Het kan ook een lichtzweem opleveren die heel je beeld bederft. Bovendien is de kans groot dat de personen die je in beeld wou brengen volledig onderbelicht zijn. Maar met een paar simpele trucs kunnen tegenlichtopnamen soms de mooiste worden.
Fotografeer je tegen de zon in, dan kun je storende reflecties krijgen. Je vermijdt die door de zonnekap op de lens te zetten. Ten eerste: zorg ervoor dat de meegeleverde zonnekap op je lens staat. Zo voorkom je in de meeste gevallen dat de zon recht in de lens schijnt. Voldoet die zonnekap niet, gebruik dan je hand om het in de lens vallende zonlicht af te schermen. Let er natuurlijk op dat je hand niet in beeld komt!
Sommige camera's hebben een preset voor fotograferen bij tegenlicht. Wanneer je die instelt, zal je camera rekening houden met de situatie en zijn belichting automatisch compenseren.
Heeft je camera niet zo'n preset of wil je zelf meer controle, stel de camera dan in op spotmeting. Daarbij houdt het lichtmetingssysteem enkel nog rekening houden met een beperkte zone in het centrum van je beeld. Als je die zone op je onderwerp richt, zal de belichting voor dat onderwerp ideaal zijn.
Bij tegenlicht kun je ook gebruik maken van een invulflits. Daarbij laat je de flitser op de camera afgaan, ook al is er overvloedig veel licht beschikbaar. Het flitslicht verlicht namelijk de persoon die je wilt fotograferen, zodat die ondanks het tegenlicht toch goed belicht is. De invulflits stel je in via het flitsmenu van je camera. In vele gevallen levert dat schitterende resultaten op.
Valt het zonlicht schuin op iemands gelaat, dan zul je merken dat een deel van zijn gezicht erg licht is en het andere deel een donkere schaduw vertoont. Dat is niet bepaald flatterend. Ook hier kan de invulflits een mooie oplossing bieden. Wanneer je de camera in volautomatische opnamemodus gebruikt of de scènepreset voor portretfotografie kiest, zal de camera in de meeste gevallen zelf beslissen om de invulflits te activeren. Doet hij dat niet, hou dan deze tips in je achterhoofd.
Checklist feestjes in de buitenlucht
* Gevoeligheid: ISO 100 of 200 * Opnamestand: diafragmavoorkeur * Diafragma: f/16 voor veel scherptediepte; groot diafragma voor weinig scherptediepte * Bij tegenlicht: gebruik spotmeting of de invulflits
Soms zijn dromen zo vreemd, levensecht of levendig dat we niet anders kunnen dan ons afvragen of ze iets betekenen. Daarbij kan je laten leiden door psychologen als Sigmund Freud ("dromen tonen wat je onderdrukt') of Carl Jung ("dromen zijn de vertaling van een vergeten deel"), door 'professionele' droomuitleggers of door wetenschappers.
Prisma Wie professioneel met dromen en droomonderzoek bezig is, heeft heel wat verklaringen voor 'vreemde dromen'. "In dromenland raakt de waarheid door elkaar gehaspeld, net als licht dat gebroken wordt door een prisma. Het is zeker geen reflectie van de waarheid", vindt professor Bert O. States.
Nuchter licht "Dromen zijn altijd raar als je ze nuchter, rationeel en wakker bekijkt", argumenteert Deirdre Barrett. Ze voegt er aan toe dat 'rare' dromen niet noodzakelijk negatief zijn. "Ze kunnen ook de creativiteit aanwakkeren, of een interessante en nieuwe kijk op de dingen geven. Voor kunstenaars zijn 'rare' dromen eerder een goed teken."
Robert Moss ziet het veel eenvoudiger: "Dromen zijn soms raar omdat ze enkel zo de aandacht kunnen trekken op iets dat we geblokkeerd hebben, of gewoon om ons te amuseren."
Soorten en interpretaties Er zijn verschillende soorten 'vreemde dromen', waarvan nachtmerries en dromen die zich herhalen de twee meest voorkomende zijn. Maar wat de interpretatie ervan betreft, begeven wetenschappers zich niet graag op glad ijs, al zijn ze het er allemaal over eens dat dromen nuttige info kunnen geven over gevoelens, gedachten of gedrag.
Hoogst persoonlijk Sommige dromen zijn zeer duidelijk, en komen in alle culturen voor (bv. tanden die uitvallen verwijzen naar angst om ouder te worden), zijn de meeste dat alleen voor de dromer (je hebt een stuk uit de krant en een stukje film bijeengeplakt, of ze reflecteren een bepaald gevoel).
Om die reden zijn universele verklaringen van dromen of tekens in dromen ook zeer onwaarschijnlijk. Om een stom voorbeeld te geven: voor een leeuwentemmer betekent dromen over leeuwen 'werk', voor een kleuter eerder 'angst'.
Alleen of in groep De enige die een droom dus kan verklaren is jijzelf. Zie je de verklaring niet onmiddellijk, geef jezelf dan wat tijd om over de droom na te denken. Vaak schiet het je in de loop van de dag wel te binnen.
In Amerika zijn 'droomgroepen' ook heel populair. Met enkele vrienden of sympathisanten interpreteer je elkaars dromen. De redenering is dat buitenstaanders soms beter een verband kunnen zien, omdat ze er niet middenin zitten.
Twee technieken Voor wie nog een beetje in het duister tast, zijn er twee gemakkelijke technieken die je op weg kunnen zetten. Bij de eerste stel je je voor dat de droom een deel van jezelf voorstelt. Je moet op zoek naar welk deel en wat dat je vertelt.
Bij de andere techniek werk je meer met wat de droom je geeft en associaties die het oproept. Droom je bijvoorbeeld over een trein, dan vraag je je af welk spoor je volgt, of welke lijn je zit. Droom je over schoenen, dan kan je je afvragen: schoenen hebben zolen, dat lijkt een beetje op zielen, dus misschien zegt het wel iets over je ziel? Succes niet gegarandeerd. (edp)
'The Sound of Music' is een van de meest succesvolle films ooit, en daar lijkt voorlopig geen einde aan te komen.
In juli van dit jaar gaat de originele villa van de familie von Trapp in de buurt van Salzburg immers een tweede leven tegemoet als hotel.
Het hotel zal gasten de kans geven in de slaapkamers van de oorspronkelijke bewoners te slapen of zelfs te trouwen in de kapel. "Het hotel zal een zegen zijn voor Salzburg", zegt Leo Bauernberger van de toeristische dienst van Salzburg. "Net zoals de film dat al jaren is voor de stad."
De film uit 1965 vertelt het, op waar gebeurde feiten gebaseerde, verhaal van een non (Julie Andrews) die als gouvernante aan de slag gaat bij baron von Trapp en zijn zeven kinderen.
Hoe het verhaal afloopt, hoeven we wellicht niet meer te vermelden. (hlnsydney/sps)
_______________________________
Maria von Trapp
Maria Augusta von Trapp, geboren Kutschera (Wenen, 26 januari 1905 - Morrisville (Vermont), 28 maart 1987) was de matriarch van de Trapp Family Singers. Haar verhaal en dat van haar familie om van de nazi's te ontsnappen na de Anschluss was de inspiratie voor de musical The Sound of Music.
Levensloop
Maria Kutschera, geboren in Oostenrijk, ging een rooms-katholiek klooster in Salzburg in en wilde een non worden. Toen ze nog steeds een novice was werd ze gevraagd om Maria, één van de zeven kinderen van weduwnaar en marinekapitein Georg von Trapp, les te geven. Maria en Georg von Trapp trouwden op 26 november 1927. Maria beweert dat hun eerste dochter Rosemarie geboren werd in 1929 maar volgens documenten in stadsarchieven blijkt dat ze geboren zou zijn op 8 februari 1928, enkele maanden na het huwelijk. Op de 'Declaration of Intention' om Amerikaans staatsburger te worden, wordt ook als geboortedatum van Rosemarie 8 februari 1928 aangegeven. Rosemarie zelf zei altijd dat ze in 1929 geboren werd en dat ze 9 jaar oud was toen Hitler Oostenrijk binnenviel in 1938 en dat ze 18 was toen haar vader overleed in 1947. Na Rosemarie kregen Maria en Georg von Trapp nog twee kinderen; Eleonore (Lorli), geboren op 14 mei 1931 en Johannes, geboren op 17 januari 1939.
De kapitein verloor zijn kapitaal in 1935. Het zat veilig op een bank in Londen maar om een vriend in het Oostenrijkse bankwezen te helpen trok hij zijn geld terug van de Engelse bank en belegde het in een Oostenrijkse die kort daarna bankroet ging. Oostenrijk zat in een economische crisis door Duitse druk en andere factoren.
Om te overleven begon de familie de liefde voor muziek om te zetten in een carrière. Nadat ze op een festival optraden in 1935 werden ze een populaire act. Kort na de Anschluss vluchtte de familie naar Italië en daarna naar de Verenigde Staten. Het familiehuis in Salzburg werd het hoofdkwartier van Heinrich Himmler.
Ze noemden zichzelf de Trapp Family Singers, intussen bestond deze uit tien kinderen en werd erg bekend waardoor ze door de wereld toerden. Na de oorlog richtten ze de Trapp Family Austrian Relief Inc. op, dat honderdduizenden kilos voedsel en kleding naar het verarmde Oostenrijk zond.
De familie vestigde zich uiteindelijk in Stowe, Vermont. Georg von Trapp stierf aan longkanker op 30 mei 1947. Marias boek The Story of the Trapp Family Singers, werd een bestseller. Er werden twee succesvolle Duits/Oostenrijkse films van gemaakt, Die Trapp-Familie (1956) en Die Trapp-Familie in Amerika (1958).
Het boek werd later aangepast voor de The Sound of Music, een fenomenaal succesvolle Broadway musical die ook verfilmd werd in de immens populaire film. Maria verkocht de rechten van het boek voor nog geen $10.000 en profiteerde dus niet mee van het enorme succes van de film.
In 1957 ging de familie uit elkaar op professioneel vlak en ging elk hun eigen weg. Maria en drie van haar kinderen werden missionarissen. Later keerde Maria terug naar Vermont en hield de Trapp Family Lodge open tot aan haar dood in 1987. Maria, haar man George en Hedwig von Trapp (1917-1972), het vijfde kind van Georg en Agathe von Trapp zijn begraven in het familiegraf in de Lodge. Zoon Werner, die in The Sound of Music Kurt genoemd wordt, overleed, 91 jaar oud, op 11 oktober 2007 in zijn huis te Waitsfield, Vermont.
De Lodge wordt nu opengehouden door Georg en Marias zoon Johannes en is één van de populairste toeristische trekpleisters van Vermont en is ook een concertplaats voor het Vermont Mozart Festival. Vier achterkleinkinderen treden nog op als de von Trapp kinderen. Ook Marias kleindochter Elisabeth is een zangeres.
Maria maakte een cameo-optreden in de filmversie van The Sound of Music: ze wandelt op het plein waar Julie Andrews het lied "I Have Confidence" zingt.
Fictieve Maria
Het leven van de Von Trapps zoals voorgesteld in de film The Sound of Music is niet volledig in overeenstemming met de werkelijkheid. De kinderen hadden allemaal andere namen en de film speelde zich af eind jaren dertig toen Maria Georg pas zou hebben leren kennen, terwijl ze rond die tijd in werkelijkheid al tien jaar getrouwd waren en twee kinderen hadden. Het huwelijk van Maria en Georg, waarvan Maria later zou zeggen dat het nagenoeg liefdeloos was geweest, werd aanzienlijk veel romantischer geschilderd dan het zich werkelijk had afgespeeld.
Waarom 'Für Elise' een vergissing was - Piet De Loof
De petites histoires achter klassieke meesterwerken
Beethoven schreef Für Elise eigenlijk voor ene Thérèse. De Bolero van Ravel is vooral een ode aan het machinetijdperk. Brahms componeerde amper drie van de ( hoeveel?) Hongaarse Dansen die hem beroemd maakten. In zijn nieuwste boek ontrafelt journalist en melomaan Piet De Loof de verhalen achter de grote meesterwerken uit de klassieke muziek. Roemruchte anekdotes worden daarbij doorprikt, om dan weer plaats te maken voor andere. De zogenaamde 'meisjes' uit het orkest van Vivaldi waren niet zelden ouder dan 50 jaar. Bach schreef zijn Goldbergvariaties helemaal niet voor een slapeloze graaf. Was Mozart als componist écht een wonderkind, en hoe zit het nu eigenlijk met dat Requiem?
Klassieke meesterwerken Het ware verhaal licht ook het doopceel van een reeks opmerkelijke figuranten: een dorpsonderwijzer bij Mozart, een psychiater bij Rachmaninov, de duivel bij Tartini. Waarom is het Ave Maria van Gounod niet zo onschuldig als het lijkt? En wie of wat staat centraal in de Radetzkymars van Strauss?
Dit boek is onthullend, maar ook grappig en bijwijlen ontroerend. Het is een must voor iedereen die houdt van muziek en van de petite histoire achter de grote componisten.
Piet De Loof (°1972) werkt als eindredacteur. Hij schrijft ook verhalen en boeken voor jong en oud, waarin muziek bijna altijd een hoofdrol speelt. Hij publiceerde eerder De dirigent is gevlucht (het relaas van legendarische muzikale premières) en debuteerde als jeugdauteur met De cello van mevrouw Rozas.
Meer ouders met erfelijke ziekte laten embryo screenen
De voorbije jaren is het aantal genetische tests om vooraf gezonde embryo's te selecteren die geen drager zijn van ernstige erfelijke ziekten sterk gestegen in ons land.
"Steeds meer patiënten met erfelijke ziekten in de familie die weten dat ze drager zijn, willen die aandoening niet langer doorgeven aan hun kinderen. Om dat te vermijden kiezen ze voor embryoselectie", zegt Willem Verpoest, kliniekhoofd van het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde aan de VUB.
Buitenlanders In 2005 voerde de VUB nog 260 van zulke genetische diagnoses op embryo's uit voor erfelijk belaste koppels, in 2006 waren dat er 340 en in 2007 420. Ook dit jaar zet die stijging zich verder door, zegt professor Maryse Bonduelle van het Centrum voor Medische Genetica VUB. "Er staat bovendien een zestigtal koppels op de wachtlijst."
De helft van de erfelijk belaste koppels die kiezen voor genetische diagnose aan de VUB komt uit het buitenland, vooral uit Duitsland, Frankrijk, Italië en Nederland. De VUB is veruit het grootste centrum dat zulke preïmplantatie genetische diagnoses (pgd) aanbiedt in Vlaanderen. Het grote verschil met de klassieke tests, zoals de vlokkentest of vruchtwaterpunctie, is dat met pgd de gezonde embryo's worden geselecteerd vóór de zwangerschap. Zo kan men een eventuele abortus vermijden.
Simpel uitgelegd nemen de artsen en genetici eicellen weg bij de moeder. Die worden bevrucht met zaad van de vader in een proefbuis. Na die in-vitrofertilisatie wordt bij het embryo een cel weggenomen en gescreend op de erfelijke ziekte. Enkel de gezonde embryo's worden ingeplant en kunnen tot een zwangerschap leiden.
Voortrekkersrol Het VUB-centrum speelt met de techniek zelfs op wereldvlak een voortrekkersrol. Er wordt getest op twee types ernstige erfelijke ziekten: aandoeningen die te wijten zijn aan een chromosomale afwijking, zoals monogolisme, en ziekten waarbij één gen een doorslaggevende rol speelt, zoals huntington, taaislijmziekte of erfelijke borstkanker. "Het gaat om ziekten die levensbedreigend of ernstig invaliderend zijn als je drager bent van het gendefect of de chromosomale afwijking hebt", verduidelijkt dokter Verpoest. "De laatste tijd komen er ook nieuwe ziekten bij waarvan een gendefect pas op latere leeftijd tot uiting komt."
Al vele honderden baby's van 'Belgische makelij' zijn sinds de introductie van pgd in 1993 via de techniek geboren, onlangs nog twee kindjes die vrij zijn van de genen voor de zwaarste vorm van erfelijke borstkanker. (Nathalie Carpentier)(demorgen)
Het aantal orang-oetangs in Indonesië en Maleisië is de afgelopen jaren fors afgenomen. Dat heeft wetenschapper Serge Wich van de Great Ape Trust vandaag gezegd.
Sinds 2004 nam het aantal orang-oetangs op het eiland Sumatra af met bijna 14 procent, omdat hun habitat steeds kleiner wordt als gevolg van illegale houtkap en de uitbreiding van palmolieplantages. Op het eiland Borneo daalde de orang-oetang-populatie met ongeveer 10 procent, als gevolg van ontbossing.
Toch reden tot optimisme Niettemin is er reden tot optimisme, zei Wich. Initiatieven van de Indonesische regering om bossen en orang-oetangs te beschermen kunnen volgens hem de redding betekenen voor de overgebleven 61.600 orang-oetangs. (novum/ap/eb)(demorgen)
BRUGGE - De film die de hele wereld naar Brugge doet kijken, heeft een hoofdpersonage dat de stad 'a fuckin' shithole' noemt. Maar 'In Bruges' werd wereldwijd prima onthaald, en het Brugse decor blijkt één van de grootste sterren van de film. 'We kregen meteen zin om naar Brugge te gaan.'
Bruggelingen konden gisteren eindelijk - zo'n vijf maanden nadat de film in première ging in de Verenigde Staten - gaan kijken naar In Bruges . De film met Colin Farrell en Brendan Gleeson vertelt het verhaal van twee misdadigers die in Brugge terechtkomen om er een tijdje af te koelen na een opdracht die helemaal fout liep.
De film werd grotendeels opgenomen in Brugge, maar de correcte benaming van de stad in de film is fuckin' Bruges .
' Maybe that's what hell is: the entire rest of eternity spent in fuckin' Bruges ', zegt Colin Farrells personage Ray aan het eind van de film. Brugge is in zijn ogen een shithole . 'Zelfs dwergen moeten drugs nemen om het hier uit te houden.'
Toch noemde de Brugse burgemeester Patrick Moenaert (CD&V) de film 'onbetaalbare promotie' voor zijn stad. Ook de Brugse hotels sprongen op de kar en maakten speciale In Bruges -menu's, verblijfsarrangementen en wandeltochten. De toeristische dienst van Brugge verspreidde meer dan 35.000 folders met uitleg over alle locaties van de film. Voor een film waarin Brugge een shithole wordt genoemd, een fuckin' shithole dan nog?
'Ray en Ken komen uiteindelijk tot het besluit dat Brugge helemaal geen shithole is, maar een prachtige stad, verborgen en onaangetast omdat hij geïsoleerd ligt in een shithole -land als België. Dat is een brutale, maar op een vreemde manier ook een vertederende openbaring', schreef de Engelse krant The Guardian , die In Bruges vier sterren gaf.
Ook andere internationale kranten waren laaiend enthousiast over de film, en vooral ook over Brugge. 'Ray's kinderachtige gescheld tegen de achtergrond van de tijdloze, perfect bewaarde en grondig uitgebuite schoonheid van Brugge is heel grappig', schreef de Amerikaanse krant Los Angeles Times . 'De stad houdt zich waardig staande tegenover een clown als Ray, die de schilderijen in het Groeningemuseum 'rommel die gemaakt is door spasten' noemt.' The Boston Globe vat het zo samen: 'Dit is beautiful Belgium op zijn best.'
'Het maakt me niet uit hoe je de naam van de Belgische stad in de titel uitspreekt, maar het is een hypnotiserende film die je niet loslaat, ideaal om in te verdwalen', schreef Peter Travers, de filmcriticus van het Amerikaanse tijdschrift Rolling Stone .
'Ik kreeg meteen zin om naar Brugge te gaan', zei David Letterman toen hij Colin Farrell te gast had in zijn populaire late night -show, maar Farrell zelf leek toch niet helemaal overtuigd. 'Met al die middeleeuwse gebouwen ziet Brugge eruit als een sprookjesstad. Maar we hebben er in de winter tien weken verbleven voor de opnames, en zo lang blijft de schoonheid niet hangen. Na vier uur 's middags was het er donker en liep niemand nog op straat. Ik dacht dat de pest was uitgebroken in de stad.'
'Dat onze naam vermeld wordt in een internationale topfilm is al een ongelooflijk cadeau voor onze stad', zegt de Brugse schepen van Toerisme Jean-Marie Bogaert. 'En wat telt zijn de beelden van onze stad, niet wat erover gezegd wordt. Op elke filmaffiche van In Bruges die in alle uithoeken van de wereld heeft gehangen, staat onze naam groot vermeld. Zo'n promotiecampagne kun je met geen geld ter wereld betalen.'
Een wolkenkrabber, die voortdurend in beweging is en wiens verdiepingen onafhankelijk van elkaar draaien, moet de nieuwe toekomst van het wonen inluiden. De eerste 'Rotating Tower' zal in 2010 in Dubai staan, kondigde de Italiaanse architect David Fisher in New York aan. Daar werden nu de eerste reserveringen aangenomen. Na Dubai volgt Moskou, maar ook Duitse ondernemers hebben hun belangstelling al getoond. "Dat kan in Berlijn, Hamburg, Frankfurt of München zijn", zei Fisher aan het Duitse persagentschap DPA.
De wooneenheden van zijn dynamische wolkenkrabber komen uit de fabriek en worden ter plaatse enkel nog aan een intern geraamte bevestigd. Dat bespaart werk en geld, zei Fisher. Windturbines tussen elke verdieping zorgen voor het energiegebruik van de bewoners en kan zelfs de buurt nog van stroom voorzien. De kopers van de luxewoningen met een prijskaartje vanaf 30.000 dollar (ruim 19.000 euro) per vierkante meter belooft Fisher "ontbijt bij zonsopgang en avondeten met de blik op de ondergaande zon". Door een druk op de knop of een mondeling bevel kunnen de bewoners zelf bepalen hoe snel en in welke richting hun verdieping zal draaien. (dpa/sps)(hln)
...
Dus je kan je al voorstellen dat er maar één wooneenheid per verdiep is en dat dat het prijskaartje serieus de hoogte injaagt! Ik vraag me ook af hoe ze het doen met de waterleidingen?
Midge Ure vervangt eind dit jaar John Miles op de Night of the Proms in België en in Nederland. Ure is de voormalige frontman van Ultravox.
'Vienna' en 'Do They Know It's Christmas' Midge Ure neemt op Night of the Proms in België en Nederland de gitaarpartijen bij de Electric Band voor zijn rekening. Met het symfonieorkest Il Novecento zal hij ook zijn hit 'Vienna' vertolken. Ure was in 2005 al te gast op Night of the Proms in Duitsland. Hij is de vroegere frontman van Ultravox, maakte deel uit van de synthesizerpopband Visage en bouwde ook een solocarrière uit. In 1984 was hij samen met Bob Geldhof de initiatiefnemer van Band Aid, de gelegenheidsband van Britse popmuzikanten die het door Ure geschreven 'Do They Know It's Christmas' uitbracht ten voordele van de hongersnood in Ethiopië.
Night of the Proms 2008 gaat door in het Antwerpse Sportpaleis op 24, 25, 29, 30 en 31 oktober en 1, 6, 7 en 8 november. (belga/lb)
Brrrr....zal dat toch in overweging nemen bij het boeken van een reis!
De vijf verschrikkelijkste landingsbanen ter wereld
Opgelet! Dit artikel is niet geschikt voor lezers met vliegangst. Of beter gezegd, landingsangst. Je schrikt al terug van een beetje turbulentie? Je slaat paars uit bij de gedachte alleen van een onzachte landing? Dan hebben we één wijze raad: boek vooral geen ticket naar de volgende bestemmingen, die wij met een gerust gemoed hebben bestempeld als de afgrijselijkste landingsbanen ter wereld.
Princess Juliana International Airport Princess Juliana International Airport Landingen op het vliegveld van het Caraïbische Sint-Maarten (Nederlandse Antillen) leveren met de regelmaat van de klok spectaculaire amateurbeelden op van verbouwereerde toeristen. Eigenlijk is de landingsbaan, die amper 2 kilometer lang is, enkel geschikt voor kleine en middelgrote vliegtuigen. Maar laat dit nu net de tweede drukste luchthaven van de oostelijke Caraïben zijn, waar dus heel frequent Boeings 747 en Airbussen A340 van de grote jongens rakelings over het strand scheren.
Paro Airport Paro Airport Paro Airport in Bhutan moet zowat de meest meedogenloze landingsplek op aarde zijn. Het vliegveld ligt letterlijk verstopt in een vallei, op 2,2 km hoogte midden in de Himalaya. De enige maatschappij die gek genoeg is om er naartoe te vliegen, is het plaatselijke Druk Air, dat haar piloten eerst een speciale training geeft voor ze hier mogen landen.
Gibraltar Airport Gibraltar Airport Maar het kan nog korter. De landingsbaan op Gibraltar is nauwelijks 1,8 kilometer lang en mondt bovendien vrolijk uit in de Middellandse Zee. Piloten moeten bij de landing dus een uiterste precisie aan de dag leggen en heel hard aan de handrem trekken wanneer ze de grond raken. En alsof dat nog niet genoeg klamme handjes oplevert, geniet Gibraltar dankzij zijn unieke ligging van uiterst onvoorspelbare en snel veranderende weersomstandigheden.
Matekane Air Strip (foto Tom Claytor) Matekane Air Strip Let op de nuance. We hebben het hier zelfs niet meer over een vliegveld of landingsbaan, maar over een landingsstrook. Een streepje zand dus, met een minuscule lengte van 400 meter, op 2.300 meter hoogte in de bergen van de Zuid-Afrikaanse enclave Lesotho. 'Size doesn't matter' horen we je denken, maar opstijgen is hier letterlijk een duik in de dieperik. Het is dus kwestie van zoveel mogelijk snelheid te halen, voor je met je toestel van de bergwand duikt, en hopelijk begint te vliegen.
Malé International Airport
Malé International Airport Om het met de woorden van een wijs individu te zeggen: Oogjes dicht en snaveltjes toe, als je binnenkort naar de Malediven zou vliegen. Paradijselijk heeft ook voor ons zijn grenzen. Tenzij je met een watervliegtuig aan wal wordt gezet, klinkt een landing op Malé International Airport in ieder geval beter dan ze eruit ziet. Prettige reis! (bdr)
