Een paar maanden geleden stond ik nog in twijfel : wat te doen met Rosa "Lavender Blue"? Het lag niet aan het roosje zelf want dat is een dankbare doorbloeier. Eén van de weinige rozen die het hier goed doen op onze Kempense zandgrond. Het lag meer aan het feit dat onze roosjes vorige zomer bijna compleet verdwenen waren onder de oprukkende Miscantus. Het heeft me dagen gekost om elk roosje te bevrijden. Op een bepaald moment heb ik overwogen de ganse border om te ploegen en helemaal opnieuw te beginnen. Gelukkig is het zover net niet gekomen. In maart-april kon je zien dat elk rozenstruikje tekenen van leven vertoonde en toen begon ik te dagdromen over roze wolkjes van kleine roosjes. En nu is het dus zover, de wolkjes zijn werkelijkheid geworden. Elke roos heeft krachtige, nieuwe scheuten gemaakt en je ziet haast niet meer dat ze aan het ergste zijn ontsnapt. Ze staan hier al een paar weken mooi te wezen. In augustus is er meestal een dipje in de bloei maar na een lichte snoei (enkel de uitgebloeide bloemhoofdjes eraf) begint het feest terug tot de vorst in november of december er een einde aan maakt. Sommige jaren heb ik er met Kerst nog bloemetjes in.
Op de bovenste foto zie je voorin Salvia nemorosa 'Ostfriesland' die nu op zijn mooist staat. De Salvia's worden omringd door verschillende doorlevende geraniums die naast uitbundig groeien en bloeien ook zichzelf vrolijk uitzaaien. Dit is echter makkelijk onder controle te houden en je kan er kennissen mee blij maken !
Onze zonnewijzer kan ook terug doen waar ie voor gemaakt is en dat is zvertellen hoe laat het is. Ik kan, op een goeie vijf minuten na, exact de tijd aflezen, behalve als de zon niet schijnt natuurlijk. Voordeel is dat je nooit batterijtjes moet vervangen die altijd tijdens het weekend plat gaan als de winkels gesloten zijn.
Moeilijk zichtbaar op de foto is de pot met een kleine olijfplant in. Vorig jaar in oktober gekocht, voor vijf euro dacht ik, als einde seizoenartikel in een tuincentrum. De overgebleven kuipplanten moesten plaats maken voor de Kerstmarkt en waren afgeprijst. De stenen pot was er uiteraard niet bij. Ons olijfje heeft in het voorjaar een grotere binnenpot gekregen en krijgt nu elke week een scheut meststof voor palmen. Ondertussen is ie al serieus gegroeid en heeft zelfs al vruchtvorming ! Ik gebruik maar twee soorten meststof voor kuipplanten. Eentje met wat meer stikstof voor palmen en alle andere bladplanten die niet bloeien en eentje voor oleanders, pelargoniums en andere bloeiers. Die laatste bevat wat minder stikstof maar wel extra fosfor en kalium om de bloei te bevorderen. Je kan natuurlijk voor bijna elke denkbare plant aparte meststof kopen maar daar doe ik niet aan mee. De fabrikanten en tuincentra zouden nochtans niets liever hebben. Enkel voor orchideeën maak ik een uitzondering. Ik gebruik ook vloeibare meststof, iets meer werk misschien dan met korrels maar beter te doseren. We komen nog wel eens terug op olijf & Co.
Op de onderste foto de roosjes van de andere kant uit gezien.
Alhoewel deze salvia volgens de kwekers roze zou zijn lijkt het voor mij althans meer op een zacht lila. Salvia nemorosa is normaal gesproken redelijk goed winterhard in onze contreien, afwachten of dat voor deze cultivar ook geldt. Ik heb het reeds meegemaakt met Coreopsis (meisjesogen). De gewone citroengele variant die vroeger al bij de bomma in de tuin stond is perfect winterhard. Enkele jaren geleden kwamen er ineens een aantal kleurvarianten (botergeel en zelfs roze) uit die na één (zachte) winter naar de eeuwige jachtvelden gingen. Even afwachten dus hoe het deze salvia volgende winter zal vergaan. Geef ze sowieso een zonnig plaatsje en zorg dat deze planten de voetjes droog houden in de winter.
Nu "pink" of niet, ik vind het persoonlijk wel een geslaagd kleurtje !
Paeonia lactiflora 'Coral Charm' heeft tijdens zijn bloei enkele verrassingen in petto. De bloemknoppen gaan eerst roze open om dan vervolgens oranje, creme en tenslotte wit te verkleuren. Ze hebben semi-dubbele bloemen. Op het internet vind je dat ze niet geuren, die van mij dus wel en nog hemels ook !
Zijn er dan geen nadelen aan deze plant want het klinkt bijna te mooi om waar te zijn ? Wel, zoals de meeste pioenrozen kan het enkele jaren duren voor ze bloeien en je mag ze niet te diep planten. Wat leem of klei in de bodem is een pluspunt maar een goeie schep compost doet ook wonderen !
Ze staan graag in de zon maar ze moeten niet de hele dag staan bakken, dus een paar uurtjes schaduw is ideaal.
De Turkse lelie (Lilium Martagon) komt in grote delen van Europa en Azië in de vrije natuur voor en is dan ook niet kieskeurig wat betreft grondsoort. Wel heeft ze voorkeur voor wat lichte schaduw, dus niet de hele dag in de volle zon. De sierlijke bloemen hangen in trossen aan de stelen. Het is een bolgewas maar dan wel een speciaaltje. De meeste zomerbloeiende bolgewassen plant je in het voorjaar, niet dus met onze Turkse lelie. Na de bloei in juni verschrompelen de bladeren al gauw (als ze al niet zijn opgepeuzeld door het leliehaantje). In september kan je de bollen rooien en verplanten als je dat nodig vindt (andere standplaats bvb.) Als ze het goed doen kan je ze ook rustig jaren na mekaar laten staan. Eens de bollen gerooid plant je ze best zo snel mogelijk terug want ze drogen snel uit. Planten dus in september als de grond nog lekker warm is.
Lelies zijn gevoelig aan leliehaantjes. Dat geldt zeker ook voor de Turkse lelie, als er één leliehaantje in de hele straat zit dan is het daar. Elke dag vanaf maart inspecteren want eens de kevertjes hun larven zijn uitgekomen is het hek helemaal van de dam. Zowel de kevertjes als de larven houden zich meestal op aan de onderkant van de bladeren. De kevertjes vang ik met de hand en knijp ze tot moes (sorry Gaia). Die rooie sloebers zijn bijna altijd met twee en doen naast lelies om zeep helpen haast niks anders dan kindjes maken. De larven bedekken zich met hun eigen uitwerpselen zodat geen vogeltje ze lust en zijn nog erger dan de kevertjes zelf. Je kan ze best met een harde waterstraal van het blad afspuiten. Eens op de grond raken ze niet meer terug boven. De kevertjes zelf moet je omzichtig benaderen want ze zien heel goed en laten zich op de grond vallen bij het minste onraad. Op de grond en op hun rug zijn ze bijna onzichtbaar maar als jij de scene verlaat zitten ze in no time terug boven want naast kruipen kunnen ze ook vliegen!
Ondanks deze beperkingen zijn het prachtige planten voor een plekje in de halfschaduw. De meeste andere lelies zijn zonnekloppers maar deze dus niet!
Ik heb deze foto bij valavond met flitslicht genomen zodat de bloemen er wat meer "uitspringen".
Je moet echt niet naar de tropen om felgekleurde beestjes te zien voorbijvliegen ! Wat denk je van dit koppeltje azuurjuffers die bezig zijn met de volgende generatie juffers te voorzien. Meneer is fel (azuur)blauw gekleurd en mevrouw houdt het op een eerder groen met zwart ensemble. Niet fel genoeg zegt u ?
Wat denk je dan van deze vuurjuffer ? Veel rooier kan toch niet meer ? Het seizoen van de juurjuffers loopt stilaan ten einde maar vanaf de tweede helft van juli pakt de eveneens rode koraaljuffer het over. De vuurjuffer heeft zwarte poten, de koraaljuffer is helemaal rood, poten inbegrepen.
En als het wat groter mag zijn stel ik jullie voor aan de viervlek. De vorige twee waren juffers en deze is een pak groter en is een "echte" libel.
Om af te sluiten heb ik nog een blauwe platbuik (mannetje) in de aanbieding. Als je wil weten hoe mevrouw platbuik er uit ziet moet je even terugscrollen naar 2 juni. Nauwelijks te geloven dat dit één en dezelfde soort is !
We hebben de voorbije jaren hier al zo'n 30 tal verschillende libellensoorten zien langskomen. Sommigen slechts sporadisch of zelfs maar éénmalig. Andere, zoals de azuurjuffers, met honderden tijdens de paartijd. Niet slecht als je weet dat er in België maar zo'n 70 soorten beschreven zijn. Da's dus bijna de helft van alle hier voorkomende soorten. Mede hierdoor breek ik telkens weer een lans om een vijvertje in de tuin te voorzien. Die moet niet zo groot zijn als het Zilvermeer in Mol of de plas van Hofstade. Iets ter grootte van een badkuip lokt ook al veel extra leven aan. En het leuke is dat je geen moeite moet doen om beestjes aan te trekken. Die komen echt wel vanzelf en sneller dan je denkt. Hier zaten de eerste kikkers al in de vijver nog voor deze compleet met water gevuld was. Toch leuk voor de kindjes om zo de natuur te kunnen leren verkennen. En met een stuk betonrooster (dat wel goed vast moet liggen) net onder het oppervlak kunnen er geen ongelukken gebeuren. Hoogstens een natte broek en da's met temperaturen van 30° en meer zoals vandaag ook geen ramp !
Het is een feit dat er altijd wel ergens onkruid in de tuin groeit en ook dat er momenten zijn dat het me echt niets kan schelen. Gisterenavond was zo'n momentje. Maar met een goed glaasje wijn en een boek of tijdschriftje kom ik doorheen deze moeilijke momenten.
Een tuin die piekfijn in orde is is natuurlijk fijn maar in mijn geordende chaos is het toch ook goed vertoeven ! De kikkers en de vogeltjes zijn er blij mee, waarom zou ik dan klagen ?
Geniet mee !
PS: voor de drank moet je zelf zorgen !
Vanuit mijn luie zetel heb ik zicht op kikkerland ! Om misverstanden uit te sluiten : het huis op de achtergrond is niet de conciergewoning maar het huis van de overburen.
Als je van van deze bloemetjes niet blij wordt weet ik het niet meer. De naam ben ik even kwijt maar ze komen wel elk jaar terug.
Iets ingetogener hieronder is de geel-purperblauwe combinatie van roos met rododendron. De rododendron is binnenkort uitgebloeid maar de roos zal nog heel de zomer doorbloeien !
Ook rond de vijver zie je duidelijk dat de zomer gaat beginnen (of begonnen is). Verschillende soorten doorlevende geraniums fleuren de oevers op en Salvia nemorosa doet ook zijn best. Nog enkele dagen mooi weer en de lavendel gaat er ook aan beginnen, kortom het wordt stilaan hoogzomer.
Gisteren hebben we de (eindelijk) de laatste tropenplanten op het terras kunnen zetten, de nachttemperatuur blijft nu boven de 10°. Ik heb het hier dan over Bougainvilla en Co. Pelargoniums en oleanders staan al veel langer buiten maar die kunnen veel beter met koudere nachten om en kunnen desnoods zelfs een graadje nachtvorst aan. Rond Kaap de Goede Hoop (Z Afrika) durft het soms ook al eens sneeuwen en daar moeten de pelargoniums die daar van nature groeien ook mee kunnen omgaan !
Iets meer dan een week geleden had je nog bijna een winterjas nodig. Deze week was het dan weer tropisch warm met als afsluiter gisteren een wolkbreuk om de hitte weg te spelen. Ik was al blij dat de voorspelde hagel en windstoten tijdens het onweer uitbleven. Zo'n 20 liter per vierkante meter is er gevallen. Dat is zo'n 40 ton over heel de tuin. Ik voel me ineens nogal belachelijk als ik met een gietertje de tuin rondga.
Met de hitte is de bloei van de roodbloemige rododendron voortijdig geëindig, Jammer maar niets aan te doen. Gelukkig bloeien de overige Rodo's nog wel. Rododendrons groeien tot op grote hoogte in de uitlopers van de Himalaya. Daar is het minder tropisch warm dan in de hete laaglanden.
Gisterenavond tussen de twee onweersgolven in kwam ik op een heuse slakkeninvasie uit. Op zo'n kwartiertje tijd had ik er uit het gazon alleen al zo'n 500 geplukt. Hoeveel er tussen de planten in de borders zaten wil ik niet weten. Ze daar tussenuit halen is onbegonnen werk. Daarom heb ik in de buurt van de Hosta"s en veratrums ecologische slakkenkorrels gestrooid. Waarom niet op het gazon hoor ik je denken ? Het antwoord noemt Berner Sennen. Ondertussen zijn de gevangen glibberige gluipers naar de eeuwige jachtvelden verhuisd. Hoe, dat wil je niet weten, er lezen misschien kinderen mee.
Deze ochtend zijn de kikkers verdacht stil. Dat was de vorige dagen wel anders. Ze zijn misschien nog onder de indruk van het onweer gisterenavond. Als straks de zon terugkeert zal het concert wel terug beginnen. Tot de paartijd voorbij is binnen enkele weken zal de buurvrouw het met oordopjes moeten zien te redden !
Deze rosse schoonheid is een platbuik libel. Meer bepaald een vrouwtje. Hoe ik dat weet ? De mannetjes zijn lichtblauw van kleur, dus tenzij je kleurenblind bent is het moeilijk ze onderling om te wisselen! Deze platbuiken zie je hier niet alle dagen maar elke zomer komen er wel eens enkele langs. Ze leven liefst langs traag stromend water met veel begroeing, dus een vijver met stilstaand water is niet hun eerste keus. Maar kijk, af en toe gebeurt het toch.
Ik heb ondertussen besloten zo af en toe toch nog eens iets op mijn blogje te zetten, maar zeker niet meer op bijna dagelijkse basis. Daar zijn mijn dagen wat te kort voor. Ik hoop dat jullie zo af en toe dan ook nog eens komen "piepen" op dit blogje!
't Is mooi geweest. Het zat al een tijdje te wringen maar nu wordt het definitief . Mijn inspiratie om nieuwe onderwerpen te blijven zoeken voor dit blogje begint op te drogen. Daarom gaan we de stekker eruit trekken. Beter te eindigen in schoonheid dan langzaam weg te kwijnen tot er geen kat meer komt kijken. Bernerhof zelf gaat uiteraard wel door, hopelijk nog voor vele jaren. Ik wil iedereen nog bedanken die in de afgelopen jaren reacties of commentaar in mijn gastenboek heeft achtergelaten.
Geniet van al het moois om je heen en blijf gezond ! En als je eens niet weet wat te doen op een regenachtige namiddag kan je nog eens terugbladeren naar oudere artikeltjes, het zijn er ondertussen honderden geworden
Deze zwarte schoonheid is een boomhommeltje. De meeste boomhommels hebben een roestbruin borststuk maar volledig zwarte exemplaren komen ook voor. Enkel een wit puntje achteraan doorbreekt dit kleurenpatroon.
Vroeger zag je ze enkel in onze bossen maar tegenwoordig zijn parken en tuinen ook in trek. In tegenstelling met andere hommels die hun nest meestal in een holletje in de grond maken zoekt de boomhommel het hogerop. Ze kiezen een plekje in één of andere boomspleet of soms zelfs een verlaten nestkastje. Het zijn vredelievende beestjes waar je normaal gesproken nooit last zal van hebben.
Geen enkel ander seizoen heeft zoveel bloeiende bomen en heesters als de lente. Op de foto zie je het krentenboompje in volle glorie staan. Later op het seizoen tooit dit boompje zich dan met kleine besjes die bij de vogels fel in trek zijn. Deze zijn ten andere ook niet slecht voor menselijke consumtie. Helaas is ons krentenboompje weeral bijna uitgebloeid, want het gaat snel deze tijd van het jaar.
Niet getreurd echter, de seringen staan klaar om de show over te nemen. En ook de Gouden Regen laat al dromen van het moois dat nog gaat komen.
En hoewel wat groot voor de meeste tuinen is een bloeiende kastanje ook een prachtig zicht.
En als je er niet genoeg van kan krijgen is er nog altijd de fruitstreek met zijn bloesems.
Tijdens één van mijn dagelijkse uitstapjes in de tuin werd mijn aandacht getrokken door een paar voelsprieten die onder een blad uitstaken. Het bleek een minuscuul klein vlindertje te zijn van nauwelijks iets meer dan één centimeter maar de voelsprieten waren buiten proportie, wel zo'n 5 cm lang ! Even googelen leerde dat dit een gevlekte langsprietmot was, een nachtvlindertje dus. Het beestje was weinig actief wat een meevaller was want ik moest me in allerlei bochten wringen om het op foto te krijgen. En ik ben ook geen 20 meer !
Echt zeldzaam zijn ze niet maar ze worden toch niet veel gezien. Ze zijn ten andere ook enkel actief tussen april en juni. En zo werd mijn lijstje van beestjes in de tuin weer wat langer !
Gisteren, toen de zon al heel stond laag wandelde ik nog eens door de tuin met mijn fototoestel. De combinatie van de laatste laagstaande zonnestralen, het frisse groen van struiken en bomen maakten dat de kleuren nu veel intenser zijn dan in de zomer. De japanse esdoorn kreeg ook nog net wat zonlicht dat bijna uit de grond leek te komen.
Dankzij de kalk en de meststof ziet het gras er nu ook mooi donkergroen uit en voorlopig(?) nog zonder bruine brandvlekken van een te hete zon. De maairobot heb ik donderdag uit z'n winterslaap gehaald. Die kan nu heel de zomer zijn baantjes trekken.
De berken staan bijna op ontploffen van het stuifmeel, mijn ogen hebben het geweten. Zonder oogdruppeltjes tegen de hooikoorts is het voor mij buiten huilen met de pet op. En dat kan je letterlijk nemen : tranen en snotteren tegen de pollen en de pet op om geen te rode knikker te krijgen. 't Is niet omdat het niet warm is dat het zonnetje niet brandt hoorde ik de weerman zeggen!
En toch zou ik deze tijd van het jaar voor geen geld willen missen. Er is werk genoeg in de tuin maar ga af en toe eens op een stoeltje zitten rondkijken en genieten hoort er ook bij. Da's één van de voordeeltjes van met pensioen te zijn. Het betaalt niet fantastisch maar je doet waar je zin in hebt !
Ondanks de nog koude nachten komen er toch dag na dag meer insecten de tuin bezoeken. Citroenvlinders, dagpauwogen en koolwitjes wisselen af met een enkel oranjetipje. Je moet wel wat geduld hebben om zo'n oranjetipje op de foto te krijgen want lang blijven ze niet stilzitten. Na een aantal pogingen lukt het echter meestal wel !
Ook de bijtjes en hommeltjes zijn al druk in de weer. Getuige daarvan is dit "vosje". Dit is een uitbundig gekleurd solitair zandbijtje dat hier in het voorjaar wel eens opdaagt. Je kan ze enkel tegenkomen van maart tot eind mei !
En de volgende dagen blijft de zon schijnen. Dat belooft nog veel moois !
Lysichiton camschatcensis (Moeras aronskelk) is een waterplant voor een plekje aan de rand van de vijver. Ze komen oorspronkelijk uit het uiterste oosten van Azië. De plantdiepte is zo'n 10 cm onder de waterspiegel. Vroeg in het voorjaar komen er grote witte bloemen aan de Moeras aronskelk. Het zijn eigenlijk niet de echte bloemen, maar het zijn de schutbladen van de bloem die zo prachtig wit kleuren. De echte bloem zit in deze schutbladen verscholen. Het zijn een soort groen gekleurde dikke aren zoals bij de echte aronskelk waar ze absoluut geen familie van zijn. Nadat de bloemen zijn uitgebloeid, geeft het grote glimmend groene blad de rest van het jaar sierwaarde aan het ondiepe watergedeelte van de vijver.
Als een groot aantal bloeiende Lysichitons bij elkaar staan, verspreiden die soms een onaangename teerlucht (zwavelverbindingen) !
Er bestaat ook nog een gele variant : Lysichiton americanus !!!
Ook dit is een mooie moerasplant. De eerste jaren gedraagt deze zich vrij netjes maar dan loopt het mis. In tegenstelling met L. camschatcensis is dit een invasieve exoot en het is zelfs verboden deze in te voeren of te kweken in Europa. Hou het dus maar op de witte soort of je kan tot het einde van je dagen trachten L. americanus uit te roeien!
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
