De boerderij

De boerderij is voor mij een plek waar ik echt heel veel genoten heb. We stonden op een camping, vlak bij de boerderij, zodoende ben ik in aanraking gekomen met een paar superlieve mensen. Mocht in de loop der jaren van alles meemaken wat maar op een boerderij is. Ben bij een bevalling van een koe geweest, die met een keizersnee haar kalf ter wereld moest krijgen. Ik was stomverbaasd;  die vetlagen waar doorheen gesneden moest worden, voordat de veearts eindelijk bij het kalf kon. Beetje eng om naar te kijken, maar ook machtig interessant .

Zo draaide ik ook schaapjes in het weiland om, als ze op hun rug lagen. Ze konden zich dan niet terug rollen en moesten een klein duwtje hebben; als ze dat niet kregen gingen ze na een tijdje dood want dan was alles ingeklapt en stikken ze. Ook bij het lammetjes krijgen was ik graag aanwezig, hoewel ik ook vaak met de schaapjes meevoelde die voor het eerst moesten bevallen. Ze hadden ook pijn. Moest vaak hun kopje vasthouden als de boer bezig was het  lammetje te halen. Ze hebben prachtige ogen de schapen en die stonden echt angstig dan.

Op een gegeven moment mocht ik, omdat ik autorijles had, met een oude auto over het land rijden, dan deed ik nog wat ervaring op. Die auto was een kleine bestelwagen. Als er een schaap dood was, werd het met de auto opgehaald. Zo ook een dag dat de boer en boerin weg moesten. Ik zou een beetje op de schapen passen. Ik liep drie keer een rondje langs de schapen, alle dagen. Deed ook net of ze van mij waren ! De 2de keer dat ik langs liep, lag er een schaap dood . Erg vond ik dat. Ik dacht, ik ga de auto halen, laad dat schaap op en breng het naar de stal. En als niemand er dan bij is, dan gaat alles. Kon de auto starten en reed zo het weiland in naar het schaap. Er lag een schuine plank in de auto, die kon je tegen de achterkant aan zetten en dan rolde je het schaap zo de auto in (dacht ik).

Nou, zo gezegd zo gedaan. Het viel tegen ! Het schaap gaf niet mee natuurlijk, was zo stijf als een plank, heb me rot getild. Terwijl ik met dat schaap aan het worstelen was, komt er ineens een enorme zucht uit dat beest ! Ik ben van mijn leven nog niet zo geschrokken…Sloeg zo wat steil achterover en stinken ! Niet te geloven !

Ik heb nog even afgewacht of het schaap nog meer verassingen had, maar dat was zijn laatste zucht, niet uit zijn bekkie, maar uit de andere kant…

Later hoorde ik van de boer, dat er altijd lucht in zo’n schaap blijft hangen en als je er dan mee aan het tillen gaat, gebeurt het dat dan die lucht ontsnapt. Had ik graag geweten, was ik niet zo geschrokken.

Maar alweer wat geleerd !

Eliza

26-02-2008 om 00:00 geschreven door Eliza

08-12-2008 om 23:58 geschreven door eliza

Gevaarlijk spelletje...

We woonden vroeger achter de Albert  Cuip, de grootste markt van Amsterdam. Als kind zijnde haalde je kattenkwaad uit, maar 1 keer is me dat absoluut niet goed bevallen. Mijn broers hadden een spel uitgevonden. Als de mark ‘s avonds afgelopen was, kwamen er altijd grote vrachtwagens om de boel op te ruimen en wat deden mijn broers, zij gingen aan de achterklep hangen en reden zo een stukje mee met de vrachtwagen. Als de vrachtwagen dan harder ging rijden lieten ze los. Ze hadden gezegd dat het leuk was, en een fluitje van een cent. Toen wou ik mij niet laten kennen, dus ik ook op een gegeven moment hangen aan de klep en dan mee laten slepen… Ja, maar toen de vrachtwagen harder ging rijden dorst ik nooit meer los te laten. Wat hebben mijn arme beentjes toen gerend, doodsangst heb ik uitgestaan en was zeer dankbaar dat er een voorbijganger was die de vrachtwagenchauffeur verwittigde dat ik achter aan die klep hing. Ik heb nog nooit zo op mijn kop gehad, eerst door de vrachtwagenchauffeur en later thuis door mijn ouders, want ik was zo van streek dat het verhaal er wel uit kwam, terwijl ik mijn broers had  moeten beloven het niet te vertellen, want nu kregen zij een nog zwaardere straf dan ik. Zij hadden het voorbeeld gegeven. Ik mocht een week niet naar buiten na school, zij twee weken niet !

Eliza

08-12-2008 om 15:07 geschreven door eliza

Het “toverstokje”

Dat ik op mijn leeftijd nog les krijg van mijn kleinzoon Sven in seks, is niet te geloven !

Gisteren belde mijn zoon op:

“Mam, kan je de kinderen te slapen hebben, het is wel kort dag, maar ik kwam een paar vrienden tegen en die gingen te stappen en ik wou graag mee?”

“Ik vind het prima knul,  breng maar.”

“Ok, fijn mam !”

Daar waren ze dan, met hun 6 knuffeldieren. Sven met zijn Nintendo computer en Indra met haar paraplu. Het regende wel toen ze kwamen, maar de andere ochtend was het prachtig mooi weer, maar toen moest de paraplu mee, tegen de zon. Ik had wel gezegd dat ik de paraplu niet zou vast houden onderweg, dat moest ze zelf doen. Ze hebben heerlijk geslapen, maar werden om 5 uur wakker, dat was toch echt te vroeg. Ze zijn allebei wat verkouden, dus ik vroeg of ze wat wilden drinken ? Ja oma, groene limonade !” OK, maar toen zakte ik weer voor mijn oma diploma. Ik vroeg of ze honger hadden ? Ze keken elkaar eens aan… nou, als oma zegt dat we honger hebben, dan hebben we honger !

“Willen jullie een broodje kaas ?”

“Ja oma.”

Dus twee broodjes kaas, niet goed natuurlijk om 5 uur ‘s morgens. Sven had hem aardig gauw op, maar Indra die zat er mee te teuten en op een gegeven moment:

“Oma ! allemaal kruimels in bed nou kan ik niet slapen !”

“Pffff…”  Knuffels opzij, kruimels uit bed werken, rest van het broodje door oma opgegeten, lekker slapen nu. Dat lukte tot 8 uur knappe tijd. Toen moest er gewassen en aan gekleed, dus Sven moest schoon ondergoed aan.

“Indra je mag niet kijken hoor !”

Maar hij gaat vlak voor zijn zus toch zijn onderbroekje uitdoen.

Indra gelijk: “Ha ha… ik zie een piemel !”

Ik keek  even om het hoekje, staat Sven te zwaaien met zijn slurfje.

“Oma, ik heb een toverstokje !”

“Oh ja ?”

“Ja :”  

Hij pakt zijn piemel, haalt het velletje naar achter en zegt:

“Kijk oma, daar is de echte !”

Dat was dan zijn eikeltje. Zegt Indra ook nog:

“Ja en soms is hij hard en dan weer zacht, goed hé !”

Toen vond ik het toch welletjes.

“Prachtig ! Maar nu echt aankleden, want we gaan met Rocky even wandelen, zullen we de geitjes en de schaapjes wat appel brengen en dan komt pappa jullie weer halen.”

Idra moest per se haar paraplu mee en  ondanks dat ik had gezegd “Ik draag je plu niet !”, sta ik er toch mee op de foto. Dus weer gezakt. Al met al toch een leerzame ochtend. Deze tijd is echt zo heel anders dan toen ik klein was. We hebben vast wel eens wat gezien van onze broers,  maar geen haar op je hoofd dat je er wat van zei en nu gaat het allemaal zo frank en vrij. Het is ook beter in deze tijd dat er vroeg geleerd wordt hoe het allemaal zit, maar dat "toverstokje" vond ik nog zo heerlijk onschuldig.

Eliza

08-12-2008 om 13:12 geschreven door eliza

Gelijkenissen

Heeft u dat ook dat u op uw vader of moeder lijkt ? Bij mij is het zo, dat ik heel veel op mijn moeder lijk. Ik heb een jeugdfoto van mijn moeder en een van mij en ja hoor, je ziet erg de gelijkenis. Het was wel apart dat mijn twee broers en ik ook wat van elkaar weg hebben en dat alleen mijn zusje Kitty zo’n donker uiterlijk had en dat zij echt op mijn vader en zijn familie lijkt.

Dat heb ik trouwens wel geweten hoor… Tante Beb, een zuster van mijn vader, woonde bij ons om de hoek. Ze kwam heel vaak en meesstal nam ze voor Kitty iets mee en ik kreeg een aai over mijn bol ! Dat is als je klein bent echt wel heftig hoor. Vroeg me altijd af wat ik verkeerd gedaan had ? Mijn moeder heeft daar toen een eind aan gemaakt, ze zei: “Beb als je wat voor Kitty meeneemt, dan ook voor Els of anders voor geen van tweeën”.  En nog meer apart vind ik, dat ik heel het karakter van mijn vader heb en Kitty dat van mijn moeder. Wat zit dat toch wonderlijk in elkaar !  Ja, hoe dat allemaal ontstaat is vooraf bepaald en daar moet je het dan mee doen …

Eliza

07-12-2008 om 23:18 geschreven door eliza

Foto’s

Foto’s maken ga ik steeds leuker vinden. Nu heb ik een foto van Liv, mijn buurmeisje, gemaakt boven 1 hoog op dat piepkleine balkonnetje.

Wat ik allemaal in deze foto zie ? Ten eerste een beeldschoon meisje, prachtig krullend haar, kijkt heel dromerig. Ook zie ik een meisje op een piepklein balkonnetje, eenzaam…

Ze heeft er niet voor geposeerd, maar de foto vind ik echt mooi geworden .

Voelde me wel een beetje schuldig. Liv was 2 uur bij mij beneden in de tuin. Ze mag  dan doen en laten wat ze wil, had heerlijk met een waterpistool al mijn plantjes nat gespoten wou weer naar een slak kijken. Die zoeken we dan, zetten hem op een groot wit papier en het mooiste vond ze dan als hij uit zijn huisje kwam. Eerst de voelsprietjes, dan de oogjes op steeltjes, dan komt zijn lijfje er onder uit en glijdt hij (of zij) over dat vel papier. Samen met Indra, mijn kleindochter kunnen ze daar zeker een uur naar kijken.

Maar nu was ze alleen en speelde ze net zo met de slak. Totdat ik nog eens een kijkje ging nemen in de tuin en daar Liv vond, die heerlijk met haar kleine garnalenvingertjes de slak helemaal uit zijn huisje aan het halen was. Huisje fijn geknepen en nu maar kijken hoe trek ik die slak eruit.

Het is natuurlijk wel het willen weten hoe zoiets in elkaar zit, maar dat vond ik echt niet leuk hoor. Probeer haar duidelijk te maken, dat die slak een levend wezentje was die je dan gewoon dood maakt. Dat gezichtje van haar… door mijn preek begreep ze nu wel dat dit niet de bedoeling was. Ik heb haar toen ook naar boven gestuurd.

Ik kwam terug met Rocky  van een wandeling, stond Liv er, denk ik, nog over na te denken op dat piepkleine balkonnetje  Ik pakte gauw mijn camera om dat vast te leggen.

Eliza

24-05-2008 om 09:10 geschreven door Eliza

07-12-2008 om 11:10 geschreven door eliza

Het kauwtje

In de “Donkere duinen”, een mooi park was ik hertjes aan het fotograferen toen er vlak bij mij op het hek, een kauwtje ging zitten. Met zijn glimmende oogjes keek het me aan, alsof het wou zeggen: “Nou, het is mooi weer en ik heb een goede bui, dus… als je me op de foto wil zetten, ga je gang maar !” Hij ging er nog eens goed voor zitten en ik maakte deze mooie foto. Het leek zelfs wel of hij ook een beetje menselijk was, ik had hem bijna de foto laten zien…

Ik geloof zelfs, dat het hetzelfde kauwtje was dat een week te voren op Sven zijn schouder en op Indra haar arm kwam zitten, toen Chris, mijn zoon, met zijn kinderen ook in de Donkere duinen was. Dat was volgens Chris een tamme kauw.

Leuk dat ik hem ontmoet heb en toen ik wegging, bedankte ik hem netjes en ik geloof heilig dat hij even met zijn kopje neigde.

Eliza

07-12-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Ganzengedicht

Alle vissen zwemmen in het water

Eendjes hou je snater

In een groen weiland

Lopen reigers aan de slootkant

Ganzen gak, gak, gak

Eten op hun gemak

Het gras wat voor de koeien was

De boer niet in zijn sas

Hij probeert ze weg te jagen

Want zijn koeien gaan klagen

Die groene ganzenpoep

Maakt van onze melk spinaziesoep

Dat mag niet gebeuren

De mensen gaan dan zeuren

Denk maar niet dat we groene melk kopen

Dus doen we voor niets de hele dag lopen

De hele dag vies gras eten

De melk kan je dan wel vergeten

De boer maakt veel geluid

De ganzen vliegen alle kanten uit

Ze lachen achter de boer zijn rug

Morgen zijn we vlug weer terug

Er helpt geen lieve moeder aan

Dat we ons ganzengangetje weer gaan

Dat is jullie afgeraden

Want dan kom ik met het geweer geladen

Schiet jullie ganzen allemaal voor de kont

De veren vliegen dan in het rond

Nou worden we bang

Boer zegt pang

Laten we maar verderop gaan

Daar waar die andere koeien staan

Daar is zeker weten

Het gras veel lekkerder om te eten

Eliza

06-12-2008 om 12:45 geschreven door eliza

Het zwanenpaar

Ik heb u al veel foto’s van ons zwanenpaar laten zien op het oude blog, u zult inmiddels wel gezien hebben dat het helemaal anders is geworden. Ik word enorm geholpen, om het blog zo mooi te laten zijn. Ik fotografeer graag, ik mag graag verhaaltjes en gedichtjes schrijven, maar om alles zo mooi te maken daar heb ik hulp bij gekregen waar ik zeer dankbaar voor ben.

Het zwanenechtpaar ken ik al zolang ik hier woon, bijna 4jaar. Ze zijn echt altijd bij elkaar, onafscheidelijk, ik heb ook wel gehoord dat als er een dood zou gaan, de ander dan altijd alleen zou blijven, dat is trouw tot in de dood. Gisteren mocht ik er getuige van zijn dat mevrouw en mijnheer in bad gingen. Ze waren niet preuts iedereen mocht genieten van hun bad in die hele grote badkuip de sloot.

Ik hoorde toen ik Rocky uit wou laten, best wel lawaai. Nieuwsgierig ging kijken en ja hoor, mijnheer en mevrouw Zwaan waren aan het baden. De lange hals helemaal onder water, dan met die natte hals de rest van hun hals poetsen, dan enorm met hun grote vleugels de rest van hun verenpak nat maken en ten slotte  maar weer poetsen met hun snavels. Een heel ritueel, wat een paar keer herhaald werd, een prachtig gezicht. Ik was blij dat ik zo dichtbij woonde en dat ik gauw mijn camera had gepakt, want het zijn geweldige foto’s geworden, al zeg ik het zelf. Ik wil u ook graag getuigen laten zijn van een wasbeurt die mevrouw en mijnheer Zwaan mij  zonder valse schaamte lieten zien.

Eliza

06-12-2008 om 12:30 geschreven door eliza

Doe-het-zelf klusjesvrouw

Doe-het-zelf klusjesvrouw

Dat is me wat, nou nou

Ik denk, dat doe ik toch even

Wou ik mijn tuinchrysant laten leven

Moesten onderin de plastiek pot 2 gaten

Waren al voorgestanst, zouden zo loslaten

Ik met hamer en schroevendraaier erop af

Sta gewoon paf

Timmer me helemaal moe

Maar die gaten geven niet toe,

Komt de buurvrouw langs, kijkt het zo eens even aan

Waarom niet met de scherpe kant van de hamer meteen slaan ?

Op de kont van de schroevendraaier wou echt niet lukken

Twee klappen met de hamer en daar vielen de ronde stukken

Simpel uit de pot

De buurvrouw lacht zich rot

Had maar eerder gekomen, dat is toch wat

Chrysant er in, dat was dat

Klusjesvrouw zijn valt niet mee

Maar de gaten zitten er in, alle twee

Simpeler klusje als dit is er vast niet

Maar dat scheelt mij een biet

Heb het toch lekker zelf gedaan

Het volgende klusje komt er vast gauw aan

Ik haalde altijd hulp meteen

Als het kon van iedereen

Probeerde het niet eens, stom hoor

Ik krijg het nu door

Dat het best leuk is, vooral als het lukt

Wordt ook meteen uit mijn sombere gedachten gerukt

“Werken is het beste medicijn “ zei mijn vader altijd

Heb ik onthouden, al ben ik hem al jaren kwijt.

Eliza

21-08-2008 om 21:00 geschreven door Eliza

06-12-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Schoentje zetten

Ja, wanneer Sinterklaas in het land is zijn er ook allemaal rituelen. Als de Sint jarig is geeft hij alle kinderen ook een  verjaardagscadeau. Hoe het “schoentje zetten” is ontstaan,  misschien kan iemand mij dat vertellen ik weet het echt niet. Er moest voor het paard stro en een wortel  in de schoen gedaan worden, omdat het lieve beest voor alle kinderen over de daken liep en dan kon je niet slapen en heel stiekem ‘s morgensvroeg kijken of er al wat in zat. Dan niet van vreugde gaan gillen als je een marsepeinkikker in je schoen had.

Anno 2008, huize Oma Els gaat het tegenwoordig anders… Ik bel mijn zoon: “Komen ze nog hun schoentje zetten ?” Er werd een beetje lauw op gereageerd:

“Nu niet ma, we moeten nog eten, morgen !”

“Ook goed, nee niet goed, want dan ben ik het weekend weg !”

“Nou, dan zondagavond, als je terugkomt ma ?”

Prima, had ik nog even tijd om wat te bedenken. Ik had van Sven heel toevallig gehoord, dat hij nog niet helemaal klok kon kijken; wel hele uren, maar de rest nog niet zo goed. Indra is gek met alles wat met prinsesjes te maken heeft, dus oma op pad. Hulpsinterklaas, een moeilijke rol hoor. Een marsepeinen kikker dat was al lang niet meer het enige. Er was in de loop van de jaren toch wel een cadeau bij gekomen, dus op zoek…

Kom ik in de boekenwinkel een boek met een klok erin tegen, waar kabouters je leerden elke bladzijde verder, hoe en klok werkt. Bingo ! dit is voor Sven. Nou kabouters… het was al lang soldaten en schieten en weet ik veel wat hij al niet op de pc voor spelletjes doet. Maar de klok was  het belangrijkst toch ? Voor Indra vond ik in dezelfde boekenwinkel een kleurboek,  met allemaal prinsessenplaatjes om te kleuren. Prima dat is het, alleen was de helft van de tekening nog niet te zien want die moet je dan,  door lijntjes naar elkaar toe trekken te voorschijn halen, van nummer 1 naar nummer 2 enz. Was misschien wel een beetje moeilijk, maar ik dacht dat verbroedert broer en zus,  door Sven Indra te laten helpen…niets mis mee toch ?

Zondagavond daar waren ze. Twee plastiek klompjes van deze tijd, maar geen stro, geen wortel of een  appel. Klompjes voor het nepkacheltje zetten, liedje zingen… Sven met een gezicht van ‘vooruit dan maar’, het Sinterklaas Kapoentje rolde heel gauw uit zijn mond. Indra was daar helemaal niet tevreden mee: “Ik wil zie ginds komt de stoomboot !”   Okééééé’ dan, eerste couplet, klaarrrrrr, nee hoor gaat nog verder. Sven die had het wel gehad, Indra zong het tweede couplet ook nog ,

Nou kinders, kom op, lekker slapen, doeiii !

“Mam morgenavond om zeven uur komen we kijken of Sinterklaas nog langs geweest is. Stel je nou eens voor, dat die man zo moe was dat hij echt geen zin meer had ? Kan toch ?”

“Neeeee, dat kan echt niet hoor !”

Dus ik de boeken mooi ingepakt, snoepgoed in een zakje erbij… Prima, Hulpsint heeft het goed gedaan. Maandag 7 uur ja daar waren ze, wel heel nieuwsgierig, maar Indra was zeer vermoeid en dan is ze niet op haar best.

” Oh, snoepjes ! Wat zijn dat nou voor snoepjes ? Ik lust die niet !” Indra in de bocht. Sven bekeek zijn snoepjes maar zei niets, hij is tenslotte al 4 jaar ouder dan zijn zus.  

“Oh, pakjes !” Indra maakt haar pakje open…

“Oma, dat kan ik nog helemaal niet !”

“Gaat Sven je toch helpen !”

“Sven zit altijd met zijn Nintendo computerspelletje !”

Foutje in de gedachtegang van de Hulpsint.

Sven maakt zijn pakje open…

“Oh, een klok, maar die kabouters ? Sint weet toch wel hoe oud ik ben ?”

“Ja  Sint had ook opgevangen dat je alleen de hele uren kon lezen.”

Hulpsint kreeg onverwacht hulp van papa Chris.

“Kijk eens Sven, op elke bladzijde staat precies hoe laat het is, ook het half uur en het kwartier goed hé ?”

Jammer, hadden er soldaten of robots in gestaan dan was het geweldig geweest,  nu zo zo…

“Oma ik lust echt die soepjes niet !”…Indra.

“Lieverd, lust je pepermuntjes ?”

“Ja die lust ik wel”

“Oké, ik denk dat Sinterklaas niet boos is als we ruilen.” Oma heeft altijd rolletjes ‘Mentos’, een soort pepermunt in huis. Indra blij.

Sven: “Oma, zou Sinterklaas het ook goed vinden als ik de snoepjes ruil voor pepermunt ?”

“Nou, als het voor Indra mag,  mag het voor jou ook !”

“Ja, maar ik vind het wel een beetje stom !”

“Hoezo stom ?”

“Sinterklaas weet toch alles, hoe kan hij dan snoepjes geven die we niet lusten en waarom geen robots met een klok ?”

Ja toen moest ik alle zeilen bij zetten om niet uit mijn rol te vallen van Sint zijn hulp. Ben dus zwaar ondergewaardeerd. Chris zei nog gauw:

“Bedankt Sinterkklaas, maar nu gaan we naar huis en naar bed !”

”Dank u Sinterklaasje !”

Geen bedankje voor Hulpsint, ja weten hun veel, gelukkig maar.  Volgend jaar moet Hulpsint zich toch nog meer verdiepen in de cadeaus. Geen kabouters en geen lijntjes…

Eliza

05-12-2008 om 18:47 geschreven door eliza

Vrijwilligster

Ik weet niet of ik u al eens verteld heb over mijn vrijwilligerswerk, ik doe dat voor "Tafeltje-dekje". Het houd in dat ik maaltijden inpak in warmhouddozen voor mensen die niet meer thuis kunnen koken en dan toch via “Tafeltje-dekje” elke dag warm kunnen eten. Deze maaltijden worden gekookt in de keuken van het  ouderentehuis ‘De Lichtboei’.  Er zijn dan weer vrijwilligers die de maaltijden rondrijden, ieder heeft zijn eigen wijk.

Alle vrijwilligers en mensen die iets doen voor “De Lichtboei”, waren vandaag uitgenodigd om met de ouderen Sinterklaas feest te vieren. Om tien uur werden we verwacht. De sfeer zat er al goed in, er speelde een fijn orkestje,  liedjes die meegezongen konden worden. Er werd mee gezongen uit volle borst, heel gezellig. Aangezien ik daar ook van hou was het ‘kaasie’ voor mij (Amsterdamse uitdrukking voor ‘echt iets voor mij’).

Er werd koffie, thee en warme chocolade melk geserveerd,  met een heerlijk stuk banket letter.

De muziek nodigde zelfs een paar uit tot dansen en als 1  schaap over de dam is, volgt de rest. We kregen heerlijk warm eten, soep vooraf en daarna groenten, aardappels en zacht vlees met een lekkere saus. Als toetje een heerlijk ijsje in de vorm van een’ Mijter’, de hoed van Sinterklaas.

Voor het eten hebben we ook nog ‘karaoke’ gedaan,  meezingen met een band. De tekst zag je voor op een scherm,  je kon zelf uitzoeken welk liedje je wilde meezingen. Er stond een liedje bij waarvan ik het refrein kende. Het ging zo:

Janes, Janes pak me nog een keer

Pak me nog een keer

Pak me nog een keer

Janes, janes pak me nog een keer

Als je het nou niet doet

dan kan je het niet meer

Want Janes ging mijlen van haar heen

liet haar zo maar alleen dusssssss?

Het leek me leuk om de zaal wat aan het lachen te maken, nou dat is gelukt hoor. Als ik mij op de foto zie, met die kleine armpjes, daar zat ik mee te zwaaien; het moet er best grappig uitgezien hebben.

Sinterklaas met wel 6 Pieten kwamen en het personeel werd eerst bij Sint geroepen, maar toen  Tante Sjaan, een echte Amsterdamse, bij  Sint moest komen,  zei ze heel hard: “Krijg het lazarus, maar ik kom niet !”. Gieren hebben we gedaan. Ze ging echt niet hoor.

Een potje bingo kon ook niet ontbreken, dus allemaal bingokaarten en “bingo” roepen als je het had. Gelukkig voor mij 1 potje maar, want ik kan er gewoon niet tegen als ik nog maar één nummer moet en iemand anders roept “bingo !”  Brrrrr niets voor mij.

Toen zou de artiest van de middag komen, dat waren 3 Volendamse jongens. Ze zongen best wel mooi, maar het moest allemaal zo loeihard. Ik vond het welletjes en ben Rocky wezen ophalen. Even langs Joop om te vertellen hoe het was geweest en toen naar huis.

Heerlijk toch mijn eigen huisje weer…

Eliza

05-12-2008 om 17:26 geschreven door eliza

Regen, regen, regen

Vandaag is,

buiten alles vaag.

Door al die regen op het raam,

is het beslagen, ik schrijf jou naam.

Je bent ver maar altijd dichtbij

je hoort gewoon bij mij.

Je zit in mijn hoofd, in mijn hart

jij deelde met mij vreugde en smart.

Het wordt weer ‘Kerst’, het 4^de jaar

zonder jou, blijft nog steeds raar.

Je vond het altijd maar gedoe,

van dat versieren werd je moe.

Maar eenmaal aan de gang, deed je het toch,

maar elk jaar hetzelfde, geen sterretje wat anders mocht

7 rode ballen aan een lint voor het raam, steeds weer

werden die uit de kerstdoos gevist, keer na keer

Jij keek niet wat dit jaar de kleurentrend was

7 rode ballen en een kerstman op de deur, kerst begint dan pas

Ik mis je, hoe moeilijk het soms ook kon zijn

Het doet nog pijn,

Het verzacht, hoe langer de tijd wordt,

Je was bij mij toch nog te kort.

We zouden oud worden samen

Ik zie nog hoe ze je meenamen.

Jij had je strijd gestreden,

ik leef nog in het heden

Moeizaam red ik mij wel, het moet

Voor jou en mij en voor ons eigen bloed.

Je kleinkinderen worden  groot:

“Oma jouw opa is toch dood ?”

Eliza

05-12-2008 om 16:38 geschreven door eliza

Een klein vervolg nog op “Herman”

“Herman” is wel gebakken en gegeten,  maar het was geen succes.  Ja “Herman”, ik had praktisch alles gedaan om een goede vriendschapskoek te maken, maar vandaag moest het gebeuren. Ik moest eigenlijk nog twee keer voeding geven, dus eerst nog een keer,200 gram bloem, 200 dl melk, 200gram suiker en dat had ik morgen ook weer moeten doen, maar na deze keer eten geven moest ik “Herman gaan scheiden in 5 porties en daar zat hem nou net de kneep ! Ik had niemand om de weesjes te geven, ik had al veel te veel van “Herman “verteld en al mijn kennissen zeiden dan ook: “Ik geen Herman !”  “Ik ook niet !”… “Joop dan ?” “Nee, ik spoel “Herman” door de wc”!

Dat kon ik de weesjes niet aan doen, dus ik dacht, ik geef hem niet meer te eten, ik schep er een beker van af en de rest bak ik gewoon. Er moesten stukjes chocolade in, had ik niet, dus de chocoladepasta kwam er aan te pas. Nootjes had ik niet… Hé, pindakaas, daar zitten ook nootjes in ! Een flinke lepel pindakaas erin. Er moest bakpoeder in, had ik niet, later dacht ik: had maar wat bier genomen dat wordt met oliebollenbeslag ook wel gebruikt, dat gist ook. Niet aan gedacht… Kaneel, vergeten, maar wat ik het meeste miste was gewoon een beetje zout.

Want natuurlijk heb ik “Herman” gegeten, voelde me wel een kannibaal, maar “Herman” zou niet voor niets geleefd hebben. Het baksel wou niet rijzen, ik was bang dat het te heet was, dus heb de temperatuur iets minder gedaan. Ik had er pasta in gedaan, dus de kleur van “Herman”was best al wat bruin. Toen ik na een uurtje bakken keek, schrok ik en heb “Herman” eruit gehaald, met als gevolg het beetje wat “Herman” gerezen had, klapte in. Ik heb eigenhandig “Herman” om zeep geholpen, terwijl ik zo mijn best had gedaan, alles voor hem over had ! Ik heb van “Herman” 4 plakjes gegeten; hij was niet helemaal gaar, maar dat was niet zo erg. Dat hij zo flauw was dat vond ik echt minder.

Met tranen in mijn ogen heb ik ”Herman” in kleine brokjes gesneden. Morgen wordt er een feestmaal voor de meeuwen op het grasveld voor de deur bereid. Ik zal “Herman” met eerbied uitstrooien en op gepaste wijze afscheid van hem nemen. Hij rust zalig in de maagjes van de meeuwen. Ik zal nog wel eens aan “Herman” denken…

Eliza

05-12-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Levertraan

Levertraan, een heel vies goedje

Als je sterk wilde worden dan moest je

Elke dag een eetlepel naar binnen werken

En dan vooral niet laten merken

Hoe vies je dat vond

Bleef heel lang hangen in je mond

Maar “nee” zeggen was er niet bij

“Als je later groot bent, bedank je mij

Dan zul je je moeder dankbaar zijn “

Ja hoor, waarom ben ik dan zo klein ?

Eliza

27-03-2008 om 18:38 geschreven door eliza

04-12-2008 om 12:36 geschreven door eliza

Kleinkinderen

Kleinkinderen !  Gods gave dat ik ze heb. Ben weer behoorlijk verkouden, veel hoofdpijn en vervelend zijn. Dat gaat omdat je niets omhanden hebt, je kan je de hele dag zielig vinden. Maar dan gaat de telefoon…

“Mam, ik zit erg omhoog ! Kunnen de kinderen vanmiddag een paar uurtjes bij jou ?”

Wou eerst echt zeggen “ik voel me niet goed”,  maar ik mag ze toch ook erg graag zien, dus gezegd “breng ze maar !” Sven moest na een uurtje weer weg want die ging op school een of andere veldloop doen . Indra bleef bij mij. We hebben eerst sprookjes geluisterd op cd, waar ook de boeken bij waren. Dus als je naar de cd luisterde, kon je gelijk in het boek de plaatjes zien. Niets geen DVD, toch vond ze het echt spannend.  Roodkapje ! Alleen, snapte ze echt niet  hoe de wolf Roodkapje en Oma had opgegeten  en hoe ze dan later levend uit de buik van de wolf kwamen ? Ik maar uit gelegd dat de wolf echt niet gekauwd had, dus oma en Roodkapje helemaal in een keer doorgeslikt had.

“Oma, dat kan helemaal niet, want zo’n grote mond heeft de wolf helemaal niet !”

Nou, daar zit je dan met je goeie gedrag…

“Indra, in sprookjes kan alles !”

Nou gelukkig maar dat oma en Roodkapje nog lang en gelukkig leefden.

Ik had een setje “paaseieren schilderen” gekocht en was het vergeten met Pasen.

Dus vanmiddag hebben we eieren geschilderd. Dat is mooi, het gekookte ei kan tussen twee dopjes in geklemd worden; er zat een veer in en waterverf en een kwast erbij .Indra vond het prachtig, die kliederde er maar op los, maar met Sven kreeg ik moeilijkheden. Toen hij terugkwam van de veldloop was hij best al moe. Nu wou hij eigenlijk de eieren heel mooi schilderen, dat ging niet zo goed met die waterverf. Hij begint me daar te huilen ! Ik vroeg wat er nu aan de hand was ?

“Ik kan het niet, het word niet mooi !” Woest was hij.

Chris en ik zeiden:  “Doe niet zo gek, dan doe je het toch gewoon over !” Maar dat was het niet.

“Ik kan het niet, dus dan doe ik het niet over !”

“Maar waarom huil je dan ?”

“Jamaar, ik wil wel schilderen, alleen mooi !”

Wat moet je daar nu mee ? Hij was niet te troosten en ik zei nog wel:

”Oma kan geen veldloop lopen en jij moet nog een beetje oefenen met eieren schilderen !”

Nog harder huilen. Ik snapte er niets van volgens Sven en hij wou er niet meer over praten. Oké, hij mocht zijn frustratie op het ei bot vieren, eerst helemaal beurs slaan en dan pellen en opeten…weg ei, probleem opgelost !

Heerlijk die kleinkinderen, ik was de hele middag mijn verkoudheid vergeten.

Alleen geestelijk beremoe en de puinhoop door mijn huis, dat is ook best erg, maar als ze weg zijn, is het in een half uurtje weer opgeruimd.

Eliza

26-03-2008 om 00:00 geschreven door Eliza

04-12-2008 om 00:21 geschreven door eliza

Mensen hou van elkaar 

Mensen hou van elkaar

Het is niet moeilijk echt waar,

Kijk naar elkaar en luister

Praat met elkaar, geen gefluister.

Neem de moeite elkaar wat beter te begrijpen

Laat lieve gedachten rijpen

Geef aan elkaar door

Waar leven we anders voor

Het is zo makkelijk een glimlach

Je kunt ze gratis schenken elke dag

Een woord van troost welgemeend

Smelt een hart die was versteend

Het kost helemaal niets het is zo makkelijk

Als de ander terug glimlacht ben je rijk

Geeft je troost  voeding in een verdrietig hart

Misschien een klein lichtje in de smart

Proberen kan altijd, telkens weer

Blijven doen,  keer op keer

Eliza

03-12-2008 om 10:01 geschreven door eliza

Monster

Er is een monster opgedoken in de sloot

Het moest, anders gingen de vissen dood

Maar toen ik het baggermonster zag

Dacht ik, oh lieve help, ach !

al die nesten in wording van de fuut en de waterhoen

Waarom komen ze het nu doen

Het echtpaar Zwaan

helemaal ontdaan

Wisten niet waar ze het moesten zoeken

vluchten naar de uiterste hoeken

Ik vond dat ik op de bres  moest

Ik ging dan ook behoorlijk woest

De opzichter opzoeken om mijn verhaal te vertellen

De man was niet blij, heeft heel wat met natuurliefhebbers te stellen

“Mevrouw wat wilt u nou ? het moet toch gebeuren

Er zit te weinig water in de sloot, we hebben anders dooie vissen te betreuren

De vogels zijn veel te vroeg met hun nest maken

Door het warme weer kunnen wij niet achterop raken !”

Ik wist dat hij gelijk had

Maar voor mijn gevoel was het heel wat

Voel bijna wat mijn vogelvriendjes voelen

Wou dat ik hun taal sprak kon ik uitleggen wat we bedoelen

Dat het voor de vissen moest

Dus houd ik me maar koest

Eliza

13-02-2008 om 00:00 geschreven door eliza

03-12-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Opnamen Pop Stars (deel 3).

Eindelijk, lekker warm in de bus naar Hoorn. Heb ik weer een aardig gesprek met een mevrouw die naast me zat aan de andere kant van het pad, want Rocky zat op zijn handdoek naast me en de roltas tussen de banken gefriemeld. Ik had wat laten vallen en die mevrouw was zo vriendelijk het op te rapen. Ik hoorde aan haar uitspraak dat ze ook Amsterdamse was. Ik vroeg het haar en het was zo. Zet twee Amsterdamse vrouwen naast elkaar in een warme bus en het is feest hoor. Ik vertelde waar ik naartoe ging; we haalde herinnerringen op over de markten, de grootste in Nederland de Albertcuip. Ja, die was niet meer wat hij was, nu was de Dappermarkt het einde. Maandag ’s morgens, op de Noordermarkt, de “lappenmarkt”, waar je heel goedkoop allerlei dingen kon kopen en aan het eind van die markt is ook nog een rommelmarkt. Toen kregen we het ook over de computer. Gelukkig was zij ook fan, ja en toen ging ik vertellen van mijn blog. Het leek haar leuk, dus papier en pen en het blog adres opgeschreven.

Ik dacht, wel ach, daar hoor ik niets meer van, maar dat had ik als Amsterdammer niet mogen denken, want toen ik zondagavond thuis kwam, was er een berichtje van die mevrouw uit de bus !  Ja en dat zijn cadeautjes van de dag hé .

Heelhuids en zonder vreemde dingen op het station in Hoorn, wou ik eigenlijk niet uitstappen, want het zag er zo guur uit en het was weer een end later. Maar ik  mocht niet blijven in de bus, dus Rocky, de roltas en ik de bus uit.

Gelukkig kwam Ron na tien minuten en konden we naar Astrit rijden, die klaar stond met een heerlijke pan hachee. Wat echt fijn was na zo’n koude dag.

Alles goed gegaan, lekker geslapen en de andere dag om 5 uur rijden naar de opnamen van Pop Stars. We gingen ook nog een vriend van Ron ophalen, die ging ook mee. Nou, Tante Els met twee kanjers naar Pop Stars ! Het was geweldig, ik ging echt met hen en een heleboel  andere mensen uit mijn dak. Als je zag hoe  mooi de lichten waren, prachtige spots met allerlei kleuren, machtig. Voordat we naar binnen gingen, ben ik met Lowie onder het bord  “Pop Stars” op de foto gegaan. Was wel grappig, Lowie is niet zo groot, ik ook niet en we hadden allebei een rode jas aan. Dus alleen het baardje en de puntmuts ontbraken nog of we waren kabouter ‘POP’ en ‘FLOP’ !

Toen Ron op de foto wou met mij, heb ik mijn jas uit getrokken. We moesten er om half 7 zijn, we waren er om kwart over 6, dus mooi op tijd. We mochten om kwart over 8 pas naar binnen, dat was wel een tegenvaller. Ik moest zo nodig mijn laarsjes met een klein hakje aandoen, wist 'niet' dat ik een kwartier moest lopen van de parkeerplaats naar studio 24, wist 'niet' dat ik twee uur moest wachten. Ik ben na een uur wachten gewoon op de grond tegen de muur gaan zitten, mijn knieën wilden niet meer.

Die avond was geweldig, we zaten alleen niet zo goed. We keken tegen de ruggen aan van de gasten. Dus toen ging ik even staan en wou hen aan de voorkant fotograferen. Ik zag wel wat wapperen aan het eind in het donker, maar toen werd ik  op mijn schouder getikt en werd er mij vriendelijk verzocht  om niet steeds door het beeld te lopen…Jammer, ik was niet knap genoeg dus.

We waren om half 12 thuis, heerlijk een kop thee en dan naar bed. De andere dag zouden Astrit en Ron mij in de middag naar huis brengen, maar er was al weer een verrassing in de maak…

Ron heeft een tante die werkt  in de schouwburg van Hoorn. De middagvoorstelling van de “André van Duin Revue” was niet uit verkocht en ze hadden twee vrij kaartjes. Ik zei: gaan jullie gerust, ik blijf gewoon lekker thuis, maar nee Astrit is niet te vinden voor zoiets en de tante wist  dat Ron er gek op is, dus daar ging Tante Els met Ron naar de “Andre van Duin Revue”. Het was echt mooi en goed, maar we zaten op het balkon en dan heb je toch niet zo’n binding met het toneel. Zodoende heb ik een stukje gemist, ik ben in slaap gevallen… Ja, je wordt een dagje ouder hé !

De schouwburg van Hoorn is een hypermodern gebouw. Het past eigenlijk niet bij het oude stadje. Hoorn is en heel leuk stadje om te bekijken. Het dak en de muren van de schouwburg waren van plaatwerk, blauw-groen van kleur. De binnenkant was werkelijk prachtig, ook heel modern met heel veel kleuren.

Kleuren heb ik het weekend genoeg gezien. Ron en Astrit zijn  superkanjers. Ron om zijn tante zo te begeleiden en Astrit zo lief om op Rocky te passen. Heerlijk die twee. Ron en Astrit hebben mij om 8 uur weer voor mijn huisdeur afgezet, ze wilden gelijk terug, omdat het voor Ron toch ook wel zeer vermoeiend was geweest. Maar genoten had hij wel. Ik heb ze allebei een dikke pakkerd gegeven en zowas mijn weekend uit !

We zijn vandaag nog aan het bijkomen. Ik heb een snipperdag genomen, heerlijk een paar uur in bed zitten lezen. Rocky vandaag in het tuintje uitgelaten, even mijn knieën koesteren.

Geweldig, maar niet elke week…

Eliza

03-12-2008 om 00:00 geschreven door eliza

Eerste jonge eendjes

Ik heb ze weer gezien, de eerste jonge eendjes, zo schattig. Ik ben gauw naar binnen gerend om de camera te halen en er was een buurvrouw zo lief om brood te gooien, kon ik de foto’s maken.

Ze zijn best weer aardig geworden. De kleintjes gingen even achter een verkeerde moeder aan. Toen moeder eend brood at, kwam er een waterhoentje van de over kant ook even kijken of er voor haar ook een stukje brood was. Maar toen er ook een grote meeuw kwam, stond de waterhoen rechtop in het water, heftig te klapperen met haar vleugels en de meeuw droop af. Dus de kleintjes hadden er een beschermmoeder bij, want zij heeft een nest aan de overkant en daar zullen dan binnenkort ook wel kleintjes worden geboren.

Ben toch erg dankbaar dat ik hier zo mooi woon en alles van zo dichtbij mag meemaken. Vanmorgen was er ook een jong scholekster van het dak gevallen. Die domme vogels leggen hun eieren op de flat drie hoog, op het dak.  Als de kleintjes dan willen leren vliegen, dan vallen ze naar beneden, maar dan zoeken vader en moeder ze wel op, geven ze eten, net zo lang tot ze kunnen vliegen .

Maar dat wisten wij  niet. Dus toen Astrit voor de deur stond met een jonge vogel, wisten we toch even niet wat we ermee moesten. Hebben de politie gebeld, want die zijn  tenslotte je beste kameraad toch ?

Die vertelde ons dat we de dierenambulance moesten bellen en die kwam tien minuten later. Ze hebben de vogel op ons dak (wij wonen beneden en 1 hoog dwars tussen de flats in) gezet, zodat vader en moeder ze weer terug hadden, want er liep nog een kleintje op het dak.

Het ergste vind ik wel, dat ik altijd en overal mijn camera bij me heb en dat ik er pas aan dacht toen de ambulance wegreed. Had ik de kans een jonge scholekster van heel dichtbij te fotograeren zo maar verkeken, door alle consternatie !

Wel weer een en al belevenis vandaag, helemaal geweldig.

Eliza

25-05-2008 om 01:35 geschreven door Eliza

02-12-2008 om 19:40 geschreven door eliza

Opnamen Pop Stars (deel 2.)

Ja alles schoon. ‘Herman’ tevreden, naar de bus dan maar weer. Komen daar net op tijd, hoeven we niet te bibberen. Rocky kort houden, tas met wielen intakelen, geld aan de chauffeur geven, dan alles doorslepen en eindelijk zitten..

We rijden een paar haltes (ik wist hoe koud het in zo’n bushokje was). Staat er een jonge vrouw op de bus te wachten met twee kinderen, kleintjes en een buggy, zo’n opvouwbaar wandelwagentje. Ze blijft bij de zij-ingang wachten tot de buschauffeur de deuren open doet.

“Hallo !” zegt de buschauffeur, “wilt u het karretje dichtklappen en hier instappen ?”

Wagentje heel moeilijk dicht, een kindje onder haar arm en het ander kindje (was ongeveer 6 jaar) achter haar aan. Heeft ze 50 euro in haar handen. Op het plekje waar je je geld kan neerleggen, staat duidelijk aan gegeven dat er niet met 50 euro betaald mag worden.

“Mevrouw het spijt me, maar ik kan dit niet aanpakken. Ik zou veel te veel wisselgeld moeten meenemen en dat is weer gevaarlijk voor ons !”

Ja, het was duidelijk zat, maar ze had niets anders bij haar en daar stond ze dan… Dan kan ik het toch echt niet aanzien en zeg:

“A.u.b, hier heb je geld voor de bus, instappen en doorlopen !”

Zij keek verbaasd, de chauffeur keek verbaasd en het was muisstil in de bus…

“Dank u wel !”

Dus rijden maar weer…

Op het station in Den Helder eruit. De Inter-lijnbus staat aan de zijkant van het station. Het was nog vroeg en ik had trek. Even naar het stationwinkeltje. Staat voor het winkeltje het kleine meisje uit de bus…

“Hallo, zou jij misschien Rocky even kunnen vast houden, die mag het winkeltje niet in ?”

Ja hoor en nog bedankt voor de centjes in de bus !”

Nou, dan sta je ook even te kijken dat zo’n meisje dan netjes bedankt. In het stationwinkeltje de roltas maar even in een hoekje, wat snoepjes in een puntzak doen, even wat te lezen, flesje water (geen hete koffie meer). Klaar, betalen maar. Word ik aan mijn mouw getrokken en staat dat vrouwtje met geld in haar handen:

“A.u.b en nog bedankt !”

Nou dan voel ik me fijn dat ik even geholpen heb hoor. Winkeltje uit, ernaast een bloemenwinkeltje, even iets leuks voor Astrit kopen. Dat gedaan, wil mijn roltas pakken… Hé !waar is hij ? Oh help, nog in het stationwinkeltje ! Hoop maar dat hij er nog is. Gelukkig stond hij nog in het hoekje. Moesten weer een tien minuten wachten voor de Inter-lijnbus kwam. Staan er twee jongens van ongeveer 12 jaar schat ik, ook te wachten, zien Rocky zo bibberen…

“Oh mevrouw, wat zielig, zal  ik uw hondje even dragen, dan heeft hij het wat warmer ?”

“Nou graag, dan geef ik jullie een snoepje !”

Om de beurt werd Rocky vast gehouden. Toen de bus kwam heeft een jongen ook mijn tas op wielen in de bus gesjouwd. Nou, mijn dag kon al niet meer stuk !

( Wordt vervolgd.)

Eliza

02-12-2008 om 16:56 geschreven door eliza