Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ik weet niet of ik u al eens verteld heb over mijn vrijwilligerswerk, ik doe dat voor "Tafeltje-dekje". Het houd in dat ik maaltijden inpak in warmhouddozen voor mensen die niet meer thuis kunnen koken en dan toch via Tafeltje-dekje elke dag warm kunnen eten. Deze maaltijden worden gekookt in de keuken van hetouderentehuis De Lichtboei.Er zijn dan weer vrijwilligers die de maaltijden rondrijden, ieder heeft zijn eigen wijk.
Alle vrijwilligers en mensen die iets doen voor De Lichtboei, waren vandaag uitgenodigd om met de ouderen Sinterklaas feest te vieren. Om tien uur werden we verwacht. De sfeer zat er al goed in, er speelde een fijn orkestje,liedjes die meegezongen konden worden. Er werd mee gezongen uit volle borst, heel gezellig. Aangezien ik daar ook van hou was het kaasie voor mij (Amsterdamse uitdrukking voor echt iets voor mij).
Er werd koffie, thee en warme chocolade melk geserveerd,met een heerlijk stuk banket letter.
De muziek nodigde zelfs een paar uit tot dansen en als 1schaap over de dam is, volgt de rest. We kregen heerlijk warm eten, soep vooraf en daarna groenten, aardappels en zacht vlees met een lekkere saus. Als toetje een heerlijk ijsje in de vorm van een Mijter, de hoed van Sinterklaas.
Voor het eten hebben we ook nog karaoke gedaan,meezingen met een band. De tekst zag je voor op een scherm,je kon zelf uitzoeken welk liedje je wilde meezingen. Er stond een liedje bij waarvan ik het refrein kende. Het ging zo:
Janes, Janes pak me nog een keer
Pak me nog een keer
Pak me nog een keer
Janes, janes pak me nog een keer
Als je het nou niet doet
dan kan je het niet meer
Want Janes ging mijlen van haar heen
liet haar zo maar alleen dusssssss?
Het leek me leuk om de zaal wat aan het lachen te maken, nou dat is gelukt hoor. Als ik mij op de foto zie, met die kleine armpjes, daar zat ik mee te zwaaien; het moet er best grappig uitgezien hebben.
Sinterklaas met wel 6 Pieten kwamen en het personeel werd eerst bij Sint geroepen, maar toenTante Sjaan, een echte Amsterdamse, bijSint moest komen,zei ze heel hard: Krijg het lazarus, maar ik kom niet !. Gieren hebben we gedaan. Ze ging echt niet hoor.
Een potje bingo kon ook niet ontbreken, dus allemaal bingokaarten en bingo roepen als je het had. Gelukkig voor mij 1 potje maar, want ik kan er gewoon niet tegen als ik nog maar één nummer moet en iemand anders roept bingo !Brrrrr niets voor mij.
Toen zou de artiest van de middag komen, dat waren 3 Volendamse jongens. Ze zongen best wel mooi, maar het moest allemaal zo loeihard. Ik vond het welletjes en ben Rocky wezen ophalen. Even langs Joop om te vertellen hoe het was geweest en toen naar huis.
Herman is wel gebakken en gegeten,maar het was geen succes.Ja Herman, ik had praktisch alles gedaan om een goede vriendschapskoek te maken, maar vandaag moest het gebeuren. Ik moest eigenlijk nog twee keer voeding geven, dus eerst nog een keer,200 gram bloem, 200 dl melk, 200gram suiker en dat had ik morgen ook weer moeten doen, maar na deze keer eten geven moest ik Herman gaan scheiden in 5 porties en daar zat hem nou net de kneep ! Ik had niemand om de weesjes te geven, ik had al veel te veel van Herman verteld en al mijn kennissen zeiden dan ook: Ik geen Herman ! Ik ook niet ! Joop dan ? Nee, ik spoel Herman door de wc!
Dat kon ik de weesjes niet aan doen, dus ik dacht, ik geef hem niet meer te eten, ik schep er een beker van af en de rest bak ik gewoon. Er moesten stukjes chocolade in, had ik niet, dus de chocoladepasta kwam er aan te pas. Nootjes had ik niet Hé, pindakaas, daar zitten ook nootjes in ! Een flinke lepel pindakaas erin. Er moest bakpoeder in, had ik niet, later dacht ik: had maar wat bier genomen dat wordt met oliebollenbeslag ook wel gebruikt, dat gist ook. Niet aan gedacht Kaneel, vergeten, maar wat ik het meeste miste was gewoon een beetje zout.
Want natuurlijk heb ik Herman gegeten, voelde me wel een kannibaal, maar Herman zou niet voor niets geleefd hebben. Het baksel wou niet rijzen, ik was bang dat het te heet was, dus heb de temperatuur iets minder gedaan. Ik had er pasta in gedaan, dus de kleur van Hermanwas best al wat bruin. Toen ik na een uurtje bakken keek, schrok ik en heb Herman eruit gehaald, met als gevolg het beetje wat Herman gerezen had, klapte in. Ik heb eigenhandig Herman om zeep geholpen, terwijl ik zo mijn best had gedaan, alles voor hem over had ! Ik heb van Herman 4 plakjes gegeten; hij was niet helemaal gaar, maar dat was niet zo erg. Dat hij zo flauw was dat vond ik echt minder.
Met tranen in mijn ogen heb ik Herman in kleine brokjes gesneden. Morgen wordt er een feestmaal voor de meeuwen op het grasveld voor de deur bereid. Ik zal Herman met eerbied uitstrooien en op gepaste wijze afscheid van hem nemen. Hij rust zalig in de maagjes van de meeuwen. Ik zal nog wel eens aan Herman denken
Kleinkinderen !Gods gave dat ik ze heb. Ben weer behoorlijk verkouden, veel hoofdpijn en vervelend zijn. Dat gaat omdat je niets omhanden hebt, je kan je de hele dag zielig vinden. Maar dan gaat de telefoon
Mam, ik zit erg omhoog ! Kunnen de kinderen vanmiddag een paar uurtjes bij jou ?
Wou eerst echt zeggen ik voel me niet goed,maar ik mag ze toch ook erg graag zien, dus gezegd breng ze maar ! Sven moest na een uurtje weer weg want die ging op school een of andere veldloop doen . Indra bleef bij mij. We hebben eerst sprookjes geluisterd op cd, waar ook de boeken bij waren. Dus als je naar de cd luisterde, kon je gelijk in het boek de plaatjes zien. Niets geen DVD, toch vond ze het echt spannend.Roodkapje ! Alleen, snapte ze echt niethoe de wolf Roodkapje en Oma had opgegetenen hoe ze dan later levend uit de buik van de wolf kwamen ? Ik maar uit gelegd dat de wolf echt niet gekauwd had, dus oma en Roodkapje helemaal in een keer doorgeslikt had.
Oma, dat kan helemaal niet, want zon grote mond heeft de wolf helemaal niet !
Nou, daar zit je dan met je goeie gedrag
Indra, in sprookjes kan alles !
Nou gelukkig maar dat oma en Roodkapje nog lang en gelukkig leefden.
Ik had een setje paaseieren schilderen gekocht en was het vergeten met Pasen.
Dus vanmiddag hebben we eieren geschilderd. Dat is mooi, het gekookte ei kan tussen twee dopjes in geklemd worden; er zat een veer in en waterverf en een kwast erbij .Indra vond het prachtig, die kliederde er maar op los, maar met Sven kreeg ik moeilijkheden. Toen hij terugkwam van de veldloop was hij best al moe. Nu wou hij eigenlijk de eieren heel mooi schilderen, dat ging niet zo goed met die waterverf. Hij begint me daar te huilen ! Ik vroeg wat er nu aan de hand was ?
Ik kan het niet, het word niet mooi ! Woest was hij.
Chris en ik zeiden:Doe niet zo gek, dan doe je het toch gewoon over ! Maar dat was het niet.
Ik kan het niet, dus dan doe ik het niet over !
Maar waarom huil je dan ?
Jamaar, ik wil wel schilderen, alleen mooi !
Wat moet je daar nu mee ? Hij was niet te troosten en ik zei nog wel:
Oma kan geen veldloop lopen en jij moet nog een beetje oefenen met eieren schilderen !
Nog harder huilen. Ik snapte er niets van volgens Sven en hij wou er niet meer over praten. Oké, hij mocht zijn frustratie op het ei bot vieren, eerst helemaal beurs slaan en dan pellen en opeten weg ei, probleem opgelost !
Heerlijk die kleinkinderen, ik was de hele middag mijn verkoudheid vergeten.
Alleen geestelijk beremoe en de puinhoop door mijn huis, dat is ook best erg, maar als ze weg zijn, is het in een half uurtje weer opgeruimd.
Eindelijk, lekker warm in de bus naar Hoorn. Heb ik weer een aardig gesprek met een mevrouw die naast me zat aan de andere kant van het pad, want Rocky zat op zijn handdoek naast me en de roltas tussen de banken gefriemeld. Ik had wat laten vallen en die mevrouw was zo vriendelijk het op te rapen. Ik hoorde aan haar uitspraak dat ze ook Amsterdamse was. Ik vroeg het haar en het was zo. Zet twee Amsterdamse vrouwen naast elkaar in een warme bus en het is feest hoor. Ik vertelde waar ik naartoe ging; we haalde herinnerringen op over de markten, de grootste in Nederland de Albertcuip. Ja, die was niet meer wat hij was, nu was de Dappermarkt het einde. Maandag s morgens, op de Noordermarkt, de lappenmarkt, waar je heel goedkoop allerlei dingen kon kopen en aan het eind van die markt is ook nog een rommelmarkt. Toen kregen we het ook over de computer. Gelukkig was zij ook fan, ja en toen ging ik vertellen van mijn blog. Het leek haar leuk, dus papier en pen en het blog adres opgeschreven.
Ik dacht, wel ach, daar hoor ik niets meer van, maar dat had ik als Amsterdammer niet mogen denken, want toen ik zondagavond thuis kwam, was er een berichtje van die mevrouw uit de bus !Ja en dat zijn cadeautjes van de dag hé .
Heelhuids en zonder vreemde dingen op het station in Hoorn, wou ik eigenlijk niet uitstappen, want het zag er zo guur uit en het was weer een end later. Maar ik mocht niet blijven in de bus, dus Rocky, de roltas en ik de bus uit.
Gelukkig kwam Ron na tien minuten en konden we naar Astrit rijden, die klaar stond met een heerlijke pan hachee. Wat echt fijn was na zon koude dag.
Alles goed gegaan, lekker geslapen en de andere dag om 5 uur rijden naar de opnamen van Pop Stars. We gingen ook nog een vriend van Ron ophalen, die ging ook mee. Nou, Tante Els met twee kanjers naar Pop Stars ! Het was geweldig, ik ging echt met hen en een heleboel andere mensen uit mijn dak. Als je zag hoemooi de lichten waren, prachtige spots met allerlei kleuren, machtig. Voordat we naar binnen gingen, ben ik met Lowie onder het bordPop Stars op de foto gegaan. Was wel grappig, Lowie is niet zo groot, ik ook niet en we hadden allebei een rode jas aan. Dus alleen het baardje en de puntmuts ontbraken nog of we waren kabouter POP en FLOP !
Toen Ron op de foto wou met mij, heb ik mijn jas uit getrokken. We moesten er om half 7 zijn, we waren er om kwart over 6, dus mooi op tijd. We mochten om kwart over 8 pas naar binnen, dat was wel een tegenvaller. Ik moest zo nodig mijn laarsjes met een klein hakje aandoen, wist 'niet' dat ik een kwartier moest lopen van de parkeerplaats naar studio 24, wist 'niet' dat ik twee uur moest wachten. Ik ben na een uur wachten gewoon op de grond tegen de muur gaan zitten, mijn knieën wilden niet meer.
Die avond was geweldig, we zaten alleen niet zo goed. We keken tegen de ruggen aan van de gasten. Dus toen ging ik even staan en wou hen aan de voorkant fotograferen. Ik zag wel wat wapperen aan het eind in het donker, maar toen werd ikop mijn schouder getikt en werd er mij vriendelijk verzochtom niet steeds door het beeld te lopen Jammer, ik was niet knap genoeg dus.
We waren om half 12 thuis, heerlijk een kop thee en dan naar bed. De andere dag zouden Astrit en Ron mij in de middag naar huis brengen, maar er was al weer een verrassing in de maak
Ron heeft een tante die werkt in de schouwburg van Hoorn. De middagvoorstelling van de André van Duin Revue was niet uit verkocht en ze hadden twee vrij kaartjes. Ik zei: gaan jullie gerust, ik blijf gewoon lekker thuis, maar nee Astrit is niet te vinden voor zoiets en de tante wistdat Ron er gek op is, dus daar ging Tante Els met Ron naar de Andre van Duin Revue. Het was echt mooi en goed, maar we zaten op het balkon en dan heb je toch niet zon binding met het toneel. Zodoende heb ik een stukje gemist, ik ben in slaap gevallen Ja, je wordt een dagje ouder hé !
De schouwburg van Hoorn is een hypermodern gebouw. Het past eigenlijk niet bij het oude stadje. Hoorn is en heel leuk stadje om te bekijken. Het dak en de muren van de schouwburg waren van plaatwerk, blauw-groen van kleur. De binnenkant was werkelijk prachtig, ook heel modern met heel veel kleuren.
Kleuren heb ik het weekend genoeg gezien. Ron en Astrit zijnsuperkanjers. Ron om zijn tante zo te begeleiden en Astrit zo lief om op Rocky te passen. Heerlijk die twee. Ron en Astrit hebben mij om 8 uur weer voor mijn huisdeur afgezet, ze wilden gelijk terug, omdat het voor Ron toch ook wel zeer vermoeiend was geweest. Maar genoten had hij wel. Ik heb ze allebei een dikke pakkerd gegeven en zowas mijn weekend uit !
We zijn vandaag nog aan het bijkomen. Ik heb een snipperdag genomen, heerlijk een paar uur in bed zitten lezen. Rocky vandaag in het tuintje uitgelaten, even mijn knieën koesteren.
Ik heb ze weer gezien, de eerste jonge eendjes, zo schattig. Ik ben gauw naar binnen gerend om de camera te halen en er was een buurvrouw zo lief om brood te gooien, kon ik de fotos maken.
Ze zijn best weer aardig geworden. De kleintjes gingen even achter een verkeerde moeder aan. Toen moeder eend brood at, kwam er een waterhoentje van de over kant ook even kijken of er voor haar ook een stukje brood was. Maar toen er ook een grote meeuw kwam, stond de waterhoen rechtop in het water, heftig te klapperen met haar vleugels en de meeuw droop af. Dus de kleintjes hadden er een beschermmoeder bij, want zij heeft een nest aan de overkant en daar zullen dan binnenkort ook wel kleintjes worden geboren.
Ben toch erg dankbaar dat ik hier zo mooi woon en alles van zo dichtbij mag meemaken. Vanmorgen was er ook een jong scholekster van het dak gevallen. Die domme vogels leggen hun eieren op de flat drie hoog, op het dak. Als de kleintjes dan willen leren vliegen, dan vallen ze naar beneden, maar dan zoeken vader en moeder ze wel op, geven ze eten, net zo lang tot ze kunnen vliegen .
Maar dat wisten wijniet. Dus toen Astrit voor de deur stond met een jonge vogel, wisten we toch even niet wat we ermee moesten. Hebben de politie gebeld, want die zijntenslotte je beste kameraad toch ?
Die vertelde ons dat we de dierenambulance moesten bellen en die kwam tien minuten later. Ze hebben de vogel op ons dak (wij wonen beneden en 1 hoog dwars tussen de flats in) gezet, zodat vader en moeder ze weer terug hadden, want er liep nog een kleintje op het dak.
Het ergste vind ik wel, dat ik altijd en overal mijn camera bij me heb en dat ik er pas aan dacht toen de ambulance wegreed. Had ik de kans een jonge scholekster van heel dichtbij te fotograeren zo maar verkeken, door alle consternatie !
Wel weer een en al belevenis vandaag, helemaal geweldig.
Ja alles schoon. Herman tevreden, naar de bus dan maar weer. Komen daar net op tijd, hoeven we niet te bibberen. Rocky kort houden, tas met wielen intakelen, geld aan de chauffeur geven, dan alles doorslepen en eindelijk zitten..
We rijden een paar haltes (ik wist hoe koud het in zon bushokje was). Staat er een jonge vrouw op de bus te wachten met twee kinderen, kleintjes en een buggy, zon opvouwbaar wandelwagentje. Ze blijft bij de zij-ingang wachten tot de buschauffeur de deuren open doet.
Hallo ! zegt de buschauffeur, wilt u het karretje dichtklappen en hier instappen ?
Wagentje heel moeilijk dicht, een kindje onder haar arm en het ander kindje (was ongeveer 6 jaar) achter haar aan. Heeft ze 50 euro in haar handen. Op het plekje waar je je geld kan neerleggen, staat duidelijk aan gegeven dat er niet met 50 euro betaald mag worden.
Mevrouw het spijt me, maar ik kan dit niet aanpakken. Ik zou veel te veel wisselgeld moeten meenemen en dat is weer gevaarlijk voor ons !
Ja, het was duidelijk zat, maar ze had niets anders bij haar en daar stond ze dan Dan kan ik het toch echt niet aanzien en zeg:
A.u.b, hier heb je geld voor de bus, instappen en doorlopen !
Zij keek verbaasd, de chauffeur keek verbaasd en het was muisstil in de bus
Dank u wel !
Dus rijden maar weer
Op het station in Den Helder eruit. De Inter-lijnbus staat aan de zijkant van het station. Het was nog vroeg en ik had trek. Even naar het stationwinkeltje. Staat voor het winkeltje het kleine meisje uit de bus
Hallo, zou jij misschien Rocky even kunnen vast houden, die mag het winkeltje niet in ?
Ja hoor en nog bedankt voor de centjes in de bus !
Nou, dan sta je ook even te kijken dat zon meisje dan netjes bedankt. In het stationwinkeltje de roltas maar even in een hoekje, wat snoepjes in een puntzak doen, even wat te lezen, flesje water (geen hete koffie meer). Klaar, betalen maar. Word ik aan mijn mouw getrokken en staat dat vrouwtje met geld in haar handen:
A.u.b en nog bedankt !
Nou dan voel ik me fijn dat ik even geholpen heb hoor. Winkeltje uit, ernaast een bloemenwinkeltje, even iets leuks voor Astrit kopen. Dat gedaan, wil mijn roltas pakken Hé !waar is hij ? Oh help, nog in het stationwinkeltje ! Hoop maar dat hij er nog is. Gelukkig stond hij nog in het hoekje. Moesten weer een tien minuten wachten voor de Inter-lijnbus kwam. Staan er twee jongens van ongeveer 12 jaar schat ik, ook te wachten, zien Rocky zo bibberen
Oh mevrouw, wat zielig, zalik uw hondje even dragen, dan heeft hij het wat warmer ?
Nou graag, dan geef ik jullie een snoepje !
Om de beurt werd Rocky vast gehouden. Toen de bus kwam heeft een jongen ook mijn tas op wielen in de bus gesjouwd. Nou, mijn dag kon al niet meer stuk !
Ja een hele belevenis.Ik zou met Ron, een goede kennis waar ik ook in juni op de bruiloft was. Ron trouwde toen met zijn Astrit naar Hilversum gaan om de opnamen van Pop Stars bij te wonen. Astrit houdt niet echt van drukte en ze wou zelf niet mee naar de opnamen. We moestenvan Hoorn naar Hilversum. Ik moest eerst nog van Den Helder naar Hoorn. Ron moest vrijdag werken en zou mij om half 5 opwachten op het station in Hoorn.
Ja, daar ging ik dan. Ik wou 1 uur eerder in de stad zijn, omdat ikalsnog sleutels bij wou laten maken. Rocky ging mee. Ik had wel een beetje spijt dat ik zijn vachtje er af had laten halen, het was vrijdag mistig en bar koud. Een bibberende Rocky aan de lijn, een kar met wieltjes achter mij aan. Ik dacht dan hoef ik niet te sjouwen, maar de bus in en de bus uit viel toch allemaal niet mee.
Ik zit dus met een bibberde Rocky in het bus hokje. Ik zette hem op mijn schoot, want ik zat op het bankje in het bushokje. Hij bibberde zo dat ik hem stevig tegen mij aandrukte. Ik zou mijn geld even pakken voor de bus Ik overal voelen in mijn jaszakken, in mijn handtas, nergens mijn portemonnee ! Zit ik dus een kwartier te bibberen samen met Rocky en moest toch weer naar huis.
Thuis gekomen lag de portemonneeop het aanrecht, en daarop staat ook Herman.
Ik zal u even aan Herman voorstellen, Herman is een vriendschapskoek.
Woensdagavond stond de buurvrouw van hiernaast voor de deur, ze had aangebeld, ik deed open
Hallo ! zei ze Ik heb wat voor je !
Ik zag iets wits in iets glazigs en ze had een blad papier in haar handen
Dit is Herman ! Ja, dat is het begin van een vriendschapskoek
Het was een beetje beslag
Gaat u nou maar binnen het papier lezen wat erbij hoort, dan snapt u het wel !
Oké, bedankt !
Was wel een beetje verwonderd,want naar mijn weten was ik helemaal niet een vriendin van de buren. Ik binnen met dat enge glaasje met beslag. Oké, zal ik maar het papier gaan lezen
Hallo, ik ben Herman, ik word een vriendschapskoek als u mij goed verzorgt.
Doet u mijn ineen grote beslagkom en doe een schone theedoek over mij heen en zet mij op kamertemperatuur.
Dat is dag 1.
Dag 2 en drie roer mij drie keer per dag.
Dag 4: Herman heeft honger, geef hem meel, suiker en melk.
Dag 5-6-7, mij drie keer roeren per dag.
Dag 9: Herman heeft honger, dus meel melk en suiker geven, goed door elkaar doen en 3 keer roeren per dag.
Dag 10:Herman goed doorroeren, in 5 porties verdelen en 4 porties weggeven aan vrienden.
Herman heeft weer honger, weer melk suiker en meel erbij + 2 eieren, alles heel goed kloppen. Als Herman goed geklopt is kan er wat chocolade bij en gekruimelde noten. Het beslag in een bakvorm doen en dan 1uur en een kwartier bakken en dan moet Herman klaar zijn om opgegeten te worden.
Arme Herman !
Dat was dus even de geschiedenis van Herman.Ik ga terug naar vrijdag
Ik zou dus naar Hoorn met de bus, de Interliner, die reed rechtstreeks naar Hoorn. Dat vond ik makkelijk, hoefde ik niet over te stappen. Maar eerst was ik weer naar huis terug gelopen om mijn portemonnee te halen
Herman moest die dag wel eten hebben maar ik moestde andere bus weer halen, anders kwam ik te laat in Hoorn. Ik had even wat tijd voordat ik weer naar de bus moest en had mijn goede trui en broek al aan. Ja, je gaat uit zaterdag, ik was dus netjes gekleed. Ik pak mijn portemonnee en zie Herman staan op het aanrecht. Ach ik geef Herman vlug toch even zijn meel, suiker en melk . Ik kan niet bij het meel ( had de theedoek al van Herman afgehaald), ik pak een lange vork, waar ik altijd vlees aan prik, ga in de kast achter de pot meel met de vork ,ik haal hem naar voren en ja hoor, de pot bloem valt naar beneden, neemt in zijn val een doosje waarin roomboter inzit en natuurlijk dat plonst in Herman
Nou, de ellendewas niet te overzien ! Mijn jas die ik nog aan had, zat onder Herman, mijn zwarte lange broek, onder Herman, mijn glimmende schoenen, onder Herman ! Nou ik zal maar niet vertellen wat ik even bromde, het was niet veel goeds. Ik kon Herman wel met bak en al in de container gooien ! En ik moest nog steeds de bus halen, ik had nog 7 minuten de tijd U weet misschien wat aangemaakt meel doet, het word beton ! Zo goed en zo kwaad als het ging maakte ik me schoon. Ook het aanrecht, want ik kon het toch niet laten om Herman dood te laten gaan. Dus even goed Herman zijn eten gegeven, even goed doorgeroerd en dan vliegensvlug, met portemonnee, op naar het station en dan de bus naar Hoorn. Er gebeurde onder weg nog van alles, dus hetwordt vervolgd !
Mijn zus Kitty en ik schelen anderhalf jaar in leeftijd. Ik ben ouder dus.
Mijn broer Rien scheelt ook anderhalf jaar weer met mij, hij dus ouder.
Ja dat moet ik er even bij vermelden, anders komt mijn verhaal niet tot zijn recht.
Want ik vond dat altijd zeer oneerlijk, dat mijn broer Rien wel later naar bed mocht, omdat hij ouder was, maar mijn zus en ik moesten altijd gelijk naar bed. Mijn moeder maakte van ons ook altijd een tweeling, misschien heeft u die ervaring ook wel meegemaakt ? Mijn moeder maakte alle kleren zelf, dus twee dezelfde rokken twee dezelfde jurken, alles dus dubbel. Nu was ik vroeger best een sloddervos, nu iets minder, maar mijn zus Kitty daarentegen, super netjes.
Ja, hoe zusjes zo kunnen verschillen Het wou dus wel eens voorkomen, dat ik iets gemorst had en dan gauw de bloes van mijn zus aantrok en mijn gemorste bloes inhaar kastkant hing, (we hadden allebei een kant van de kast.) Nou, als mijn zus dan gauw iets aan wou trekken, kon het zijn dat het niet schoon was ! Nu vind ik het schandalig, maar toen had ik er geen problemen mee. Mijn zus kon daar razend om zijn en terecht natuurlijk.
Maar s avonds in bed wij sliepen ook samen in een twijfelaar, net geen tweepersoonsbed vochten wij dat nog wel eens uit, met woorden dan, maar werden dan toch steeds nijdiger op elkaar. Dan ging mijn zus breeduit in bed liggen, dus had ik een klein plekje en ik konhaar vreselijk kwaad maken als ik dan een pepermuntje at, want dan ging ik expres hard kauwen en dat kraakte dan behoorlijk .
We waren zó aan het bakkeleien dat mijn vader het spuugzat was. Hij kwam met zijn timmermanspotlood, duwde ons allebei een kant op en zette op het heldere witte onderlaken, een kaarsrechte streep in het midden en we mochten er vast niet overheen komen. Dat durfden we ook niet, want als ons vader zich ergens mee ging bemoeien, dan hadden we het wel bont gemaakt hoor ! Mijn pepermuntjes werden ingenomen en zo moest de rust terug keren
Pudding , ik kon het niet laten, in de winkel grijnsde zij mij aan, het is vast een zij, want ze was zo mooi roze en had een kapje van donker rood . Ze zag er zo begeerlijk en betoverend uit, ik kon niet ander, dus voorzichtig pakte ik haar uit het schap en deed haar in mijn winkelmandje. De schoonheid betalen en dan naar huis .
Had ook weer een cadeau van de dag. Kom in de winkel mijn buurjongen van twintig jaar geleden tegen. Was een flinke man geworden, woont helemaal niet in de buurt maar was toch daar boodschappen aan het doen. Ik had natuurlijk weer teveel boodschappen verzameld en was al aan het denken hoe : krijg ik ze thuis ?
Rocky zat ook nog aan het eind van het winkelcentrum, aaneen bloemenkar vast voor de bloemenwinkel, de bloemenman past dan een beetje op. Ik kijk Ronald lief aan en vroeg of hij op de fiets was ? Nee buurvrouw, ik ben me de auto ! Ach kun je mij dan niet even een slinger naar huis geven, het is dichtbij en je zou mij er enorm mee helpen, zei ik met mijn verleidelijkste glimlach.
Ach, die arme jongen kon er gewoon niet onderuit en zei heel beleefd: Dat doe ik hoor ! Ik was blij met hem. Dus Ronald zet mij met Rocky en de boodschappen keurig voor de deur af. Ik binnen de boodschappen uitpakken en opruimen. Ja hoor, daar was dat begeerlijke puddinkje weer in beeld Het water liep me in de mond en ik heb haar meteen uit haar plastiek jasje gedaan, het rode kapje verdeelde zich over de pudding. Ik vond het bijna aanranding, maar kon toch de verleiding niet langer weerstaan. Haar naam was Mona, als je een tikje tegen de schotel gaf waar ik haar op had gedrapeerd, dan schudde ze heel sexy heen en weer. Dat weerhield mij er niet van om een lepel te pakken, op mijn gemak te gaan zitten en dan stukjes uit haar roze lijf te gaan scheppen, met mijn ogen dicht zalig genieten van haar romige smaak. Er zat ook een vleugje frambozensmaak aan en het rode kapje was van rode bessensaus.
Mmmmmmm dat is toch goddelijk genieten hoor, voordat ik het wist was de helft van Mona al opgegeten en met moeite heb ik hetplastiek jasje weer over haar heen geschoven en haar voor één nachtje koel weggezet .
Ik weet zeker dat zij morgen op mij staat te wachten, ALS ik de nacht kan weerstaan
De visite die mij meeneemt naar de boerderij is er nog niet,dus even gauw beschrijven wat ik vanmorgen voelde en hoorde
U weet, we hebben een mooi pad achter het huis met knotwilgen. Die staan nu vol in blad, een beetje grijsgroen. Vanmorgen ik was vroeg en het was nogdromerig stil is daar ineens de merel hoog in de boom tussen de flats en die zingt zo prachtig. De lucht is een beetje pastelkleurig. Ja, hoe beschrijf je dan hoe je je voelt ? Gewoon gelukkig dat ik dat allemaal mag horen en zien, misschien een beetje zweverig, maar zo voelde ik me ook. Ik had het alleen graag met een persoon willen delen die me na aan het hart ligt, dan zou je hand in hand samen genieten van de stilte, de merel en alles wat je ziet.
Ik hoop voor mijn waterhoentjes dat ze door iemand worden verzorgd. Ze weten niet beter of ze krijgen brood s morgens. Kon ik ze maar vertellen dat ik wel terugkom.
Spaghetti heerlijk om te eten maar hoe ? Kreeg van Joop gisteren om een uur ofvijf, een heerlijk schaaltje spaghetti aangereikt. Ik was echt niet lekker dus hij had getelefoneerd dat hij voor mij spaghetti mee zou koken.
Chris mijn zoon had net Indra bij mij even gebracht, omdat Chris wat boodschappen ging halen voor mij . Dus daar was dat verrukkelijk ruikende schaaltje spaghetti. Mijn kleindochter is al net als ik, ze lust bijna alles.
Oma, ik lust ook wel spaghetti !
Nou, dan pak ik twee vorken en dan gaan wij samen dat schaaltje leegeten .
Maar natuurlijk had oma het op een bordje moeten doen en aan tafel gaan zitten, maar deze oma is niet zo opvoedkundig, deze oma is voor de pret en dat hadden we ! Eerst aan het aanrecht met zn tweeën, maar dit was te hoog voor Indra.
Kom maar, we gaan op bed zitten, handdoek om ons heen en dan lekker smikkelen.
Ja,maar we hadden het in de keuken al geprobeerd zonder handdoek, dus op haar truitje zaten al wat oranje spikkels en op mijn truitje hetzelfde, dus de handdoek was eigenlijk al te laat.
Geeft niet zegt Indra, is toch een oude trui en oma, jij hebt toch ook een oude trui aan ?
Daar was ik mij niet van bewust, dus die kan ook de voddenhoop op. Wij op het randje van het bed, met zn tweeën spaghetti eten; leuk die slierten in je mond en dan maar slurpen. Hé oh !...als ze dat straks thuis doet is het bal !
Oma ook slierten slurpen. We hadden een pakje snoetenpoetsen gevonden, vochtige geurende doekjes. Dat was vroeger om haar gatje af te vegen, maar nu is ze helemaal zindelijk, dus kwamen de snoetenpoetsen mooi van pas voor onze snoeten. Elke keer nam ze een nieuwe, zodat er ook een bergje oranje vochtige doekjes op het nachtkastje lag. Het werd echt een troep, maar die oogjes van Indra glommen. Met de handen werden de champignons uit de saus gevisten weer slurp, slurp, slurp
Oma, kan Rocky ook slurpen ?
Ja hoor, dat kan hij ook ! Vrolijk werd Indra er van . Rocky zijn snuitje was ook oranje ,dus Indra ook het snuitje van Rocky poetsen
Zo ziet u maar, spaghetti kan je op vele manieren eten en echt, ik zal haar ook leren met een lepel en een vork de slierten netjes rond draaien en dan keurig in je mond stoppen, maar dit was gewoon de spontaniteit op dit moment en we hebben er allebei van genoten. Nog even met wat warm water de ergste oranje spikkels wegwerken op onze trui en klaar was kees.
Als je een hond hebt, dan moet je elke dag naar buiten. Je hebt mazzel als het niet regent. Want kou, daar kun je je tegen kleden. Dus elkedag als ik naar buiten kijk en het is droog, begint voor mij de dag prettig. Het mooiste is natuurlijk als de zon schijnt. Vanmorgen is alles grauw. Ja, plicht roept, dus ik dacht eerst, dan maar gauw een loopje doen. Maar ik ga het lopen nu gewoon om het lopen, leuk en fijn vinden.
Dus vanmorgen bleef Rocky eerst tussen de hegjes staan.
Had zijn plas al gedaan.
Dacht: je kan me wat, het is te koud.
Maar ik lachte en zei
Rocky als je ook van mij houdt, dan ga je nu mee
We belanden vandaag niet weer aan zee
Dat beloof ik jou,
En kom nu maar gauw
De wind waait vandaag wel
Maar kan geen kwaad voor ons vel
Dus Rocky gaat toch mee, rent heen en weer
We lopen deze keer
Toch wel weer een uur door het bos
Rocky mag daar ook heerlijk los
Ik heb het bos weer herontdekt
Prachtige hoge dennenbomen, zo hoog als mijn nek strekt
Die ene boom, van 35 jaar geleden
Die is dus nog steeds niet moe gestreden,
Hij groeide, is enorm groot, gelijk een koning
Dat was mijn beloning
Ik kon hem omarmen en verwonderd naar hem kijken
Hem met andere bomen vergelijken
Hij staat op zijn schitterende plek
Een beetje op een openstuk
Ik barst dan van geluk
Dat hij er nog is, iets uit het verleden
Wat niet uit mijn leven is gegleden
Dat is blijheid voor mij
En als je door het bos loopt, zachtjes, stil
Je stappen gedempt doorbladeren, is er niets anders wat ik wil
Kom net weer uit het bos gewandeld, wat eigenlijk helemaal niet de bedoeling was, want we hadden hier een pannenkoekenfeest. We waren met zn vijven, maar er staat nog rommel alsof er tien mensen gefeest waren. De kleinkinderen moesten even worden opgevangen tussen de middag; 12 uur van school, 1 uurweer op school. Dus 1 uurtje om naar huis te lopen, te eten en weer terug. Het was vanmorgen erg vies weer, dus ik zat er toch wat mee. Maar Astrit, mijn fijne buurvrouw, met Liv, mijn vriendinnetje, die waren thuis. Dus ik heb gevraagd of Astrit even de kinderen wou oppikken uit school,dan zou ik de tafel gedekt hebben,we zouden samen een pannenkoekenfeest maken.
Helemaal geslaagd ! De pannenkoeken waren niet te heet, de stroop was goed en de suiker nog lekkerder. Had ook een appel gesneden in dunne plakjes,die werden mooi gerangschikt op de pannenkoek, daar ging weer suiker overheen en dan maar smullen. Mag van mij dan ook met handen gegeten worden, had er wel vork en mes bij gelegd, niet zon erg scherp mes, dus zelf snijden was het helemaal, zelf stroop erop doen was minder. Dat ging zo hard,Indra wou het oprollen en wat ik vreesde gebeurde ook, alle stroop liep zo uit de pannenkoek gelukkig op het bord, waar zij op mijn verzoek boven was gaan hangen. Die stroop op je kleren geeft zon kleefboel; maar handjes werden ook kleverig Geen nood, oma heeft altijd een nat washandje in de buurt en een klein handdoekje,dus : vieze snuitjes, vieze handjes, zo opgelost ! ( Niets geparfumeerde doekjes, geen snoetenpoetsdoekjes, moet je allemaal weer weggooien; nu gewoon het washandje en handdoek wassen en klaar.)
Toen haasje rep je weer naar school.
Rocky moest nodig uit. Vanmorgen heeft hij een plasjegauw onder het balkon vandaan gedaan, want het regende zo hard, maar toen de kinderen naar school waren was het droog,Ik zoumet Rocky even tot het eind van het pad en dan weer gauw naar huis. Maar daar liep een buurvrouw ook met zon klein hondje als Rocky en die had pas Marieëndal ontdekt; hoe fijn het is om daar te lopen, dus waarom niet een eindje meegelopen ?
Was erg lekker,ook wat gezelliger om samen een eind op te lopen. Natuurlijk ben ik weer helemaal uit mijn dak gegaan voor de beukennootjes, schors, zelfs mos heb ik meegenomen. Alleen geen tas mee, dus alles in de zakken van mijn splinternieuwe jas, moet kunnen
Ook nog wat buitendoppen, de bolsters, van de kastanje; met een beetje fantasie is het net een egeltje, om die dan in je jaszak te doen best pikkerig.Kon ook gelijk niets meer oppakken want het prikte door alles heen; thuis voorzichtig de zakken geleegd en alle zand en stukjes mos, boven de gootsteen er uitgeklopt.
Ja en toen stuiterde ik tegen de resten van het pannenkoekenfeest aan !Er waren jammer genoeg geen kaboutertjes die het opgeruimd hadden voor mij, dus even flink de handen uit de mouwen. De afwas is gedaan, de tafel schoongeveegd, de servetten in de prullenbak; ik moet alleen nog afdrogen maar het loopt niet weg. We hebben erg veel mazzel gehadmet het lopen, want nu klettert de regen weer volop tegen de ruiten. Het is helemaal donker nu, ik heb de kachel aan, met blozende wangen zit ik heerlijk droog, schrijf mijn verhaal en voel mij gelukkig. Het is eigenlijk bijna een soort dagboek.
Mijn zoon Chris komt straks nog,om samen met mij een kop koffie te drinken, daar een moorkop bij, zon grote soes vol slagroom, bovenop heerlijke chocola. Erg onhandig om op te eten, vooral als je het deftig met een vorkje wil doen. Het fijnste is gewoon je hele neus er in begraven en grote happen nemen,wel zorgen voor een servetje want je ziet er dan niet uit;grote mensen mogen dat gewoon niet, maar op dat moment ben ik even geen groot mens. Super slecht voor mijn gewicht,maar dat is nu even niet aan de orde. Wel oppassen dat ik niet elke dagwat verzin, om weer te zondigen met zoetigheid en andere lekkere dingen.
Daarbij denken we dan aan Simon, zijn vader, mijn overleden man; die zou vandaag anders 64 jaar zijn geworden. Mijn man was stapelgek op een moorkop, dus dan eten wij ter nagedachtenis een moorkop. Dit wordt de derde keer dat we dat doen op de verjaardag van Simon, dat hoop ik nog lang te doen. Verder gaat het leven gewoon zijn gang,; vergeten doe je nooit, maar het krijgt een plekje in je herinnering.
Ja, er was getrouwd en na twee jaar zou er een baby komen; geweldig vond ik het. Een buurvrouw van twee huizen verder, liep ook in verwachting, we zouden eigenlijk ongeveer tegelijk uitgerekend zijn, dus ook zon beetje gelijk bevallen.
Een schoonzusje zou twee weken eerder als ik bevallen, dus ik loop netjes mijn tijd uit (dacht ik).
Ik ben natuurlijk maar en klein vrouwtje, 1,53 meter; nou op het laatst kon ik een kopje op mijn buik zetten en dat rolde er dan echt niet af.
Nou de tijd naderde dat mijn schoonzusje toch echtmoest bevallen, maar er kwam geen bericht uit Amsterdam. Daar maakte ik me dus wel een beetje zorgen om, een beetje maar, want ik wist zelf amper hoe ik moest lopen .En ja hoor, de buurvrouw bevalt van een heerlijke zoon; apetrots natuurlijk, maar met mij gebeurde er even niets. Dus een week later, werd ik toch wel een beetje ongedurig, het was nog een week voor mijn verjaardag; ik dacht nog: het zal mij toch niet overkomen dat de baby op mijn verjaardag komt ?
Maar voorlopig was het nog een dag voor mijn verjaardag en 's avond zeiden de buren:kom gezellig bij ons zitten.Het was gezellig, maar af en toe voelde ik even een prikje in mijn rug. Dat merkte de buurman op en omdat hij zelf twee weken eerder, een zoon kreeg ,wist hij er natuurlijk alles van af. Dus hij zei: Simon (dat was mijn man) let op, kijk op je horloge, kijk hoe lang het duurt voor dat er weer iets komt. Nu, ik was daar niet blij mee, zat al niet goed in mijn vel, omdat ik ook niets van mijn schoonzusje hoorde. De buurman bleef maar zeuren, ook als ik even ging verzitten. Ze waren zo aan het zeuren ,dat ik niet 12 uur wou afwachten, omdat ik dan jarig was. Ik wou alleen maar naar mijn eigen huis.
Thuis, toen het allemaal wat rustiger was,voelde ik me toch wat beter, maar s nachts om half 4 kwamen de weeën toch wel heftig en vroeg ik Simon om toch de dokter maar te waarschuwen. ik zou niet thuis bevallen maar in een verpleeghuis, waar ze me wel verpleegden ,maar de eigen huisarts moest de bevalling doen.
Door dat het s avond nogal druk was geweest door de buurman en ik ongerust was voor mijn schoonzusje, plus ik heb een geestelijk gehandicapt zusje. Ergens speelde dat ook een rol, de hormonen en de zenuwen gierden door mijn lijf en ja hoor, Siem moest me toch midden in de nacht maar naar het verpleeghuis brengen. De dokter kwam nog niet, want bij het eerste kind kwam het toch niet zo snel (dacht hij).
Toen ik in het verpleeghuis kwam ging het toch best wel snel. Hoewel, toen ik even rustig met een verpleegster gepraat had, bleven de weeën even weg.
Maar s morgens, dus WEL op mijn verjaardag, om 6 uur, toen moest het toch eigenlijk gebeuren, maar dat mocht niet, want de huisarts moest de bevalling doen, dus moest ik de weeën tegenhouden ! Nou,begin er maar eens aan, als je eindelijk je kind op de wereld wil zetten, maar het mocht nog niet ! Dus werd mij gezegd:Hijg maar als een hondje HEGGE, HEGGE, HEGGE !
Nou dat was echt geen feest hoor, dus ik raakte behoorlijk gestrest en toen eindelijk de dokter kwam, zag ik het niet meer zitten en wou er gewoon mee uitscheiden. Ik dacht laat nu maar zitten die handel, maar dat kan natuurlijk niet, dus dokter was zo vriendelijk mij toch maar weer in beweging te krijgen en ja, toen mocht ik eigenlijk persen en toen wist ik het gewoon niet meer. Dokter zegt: Doe nu maar net of je drukken moet !en ze hadden de dokter eigenlijk nog nooit zien lachen, maar nu schoot hij in de lach, op mijn vraag: Komt het dan daar uit ?
Hoe ver weg kun je zijn als je dat zegt hé ! In ieder geval mijn zoon kwam uiteindelijk om 10 over 7 op de wereld en we waren gelijk verliefd op onze mooie baby. En ja, hij blijft zijn hele leven, gelijk met zijn moeder jarig, zolang ik nog leef. Mijn schoonzusje haar baby, werd doodgeboren; daarom hadden ze niets gezeg ,omdat ik nog moest bevallen
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
