Beroofd van mijn passies stalk ik het leven Schielijk loopt het van me weg geen antwoord na het roepen een verre echo slechts
Bezie ik jouw ogen dan houd ik me sterk Grappend maak ik me er met een kwinkslag van af en denk aan vluchten
Gesprekken die diep gaan ontlopen we beide Er valt niets te schaven aan het noodlot dat valt in het grijs van oude luchten
Heimwee blijft hangen dof sluierend om het leven als ochtendnevel over het verlaten veld dat ondanks de nieuwe morgen droevig gaat zuchten
Floreanne
Reacties op bericht (4)
15-10-2009
....
Dit is zo droef en toch kan heimwee ook mooi zijn
15-10-2009 om 20:33
geschreven door merel
14-10-2009
Weer
een van je heel mooie gedichten, die zoveel droegheid herbergen. voel dan steeds de behoefte om je over je bolleke te strelen en te troosten.
Warme groet.
Michelly
14-10-2009 om 22:56
geschreven door Michelly
06-10-2009
Dag Floreanne
Al een hele tijd niet meer op je blog geweest. Maar wat een prachtige teksten staan hier toch.
Vriendelijke groeten van Loewiesa
06-10-2009 om 15:57
geschreven door Loewiesa
05-10-2009
Lieve groetjes van uit De Klinge
Ik kom je een fijne maandag wensen
05-10-2009 om 22:32
geschreven door Pip
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
