Carina had alles mooi versierd tijdens een van de koudste ochtenden van de voorbije weken. Vandaag mijn 65^e verjaardag, toch een beetje een speciale leeftijd. Je hoort dan meteen officieel bij de “oude” mensen. Ik denk vooral aan het maandelijks pensioen dat ik eindelijk zal krijgen.

De dag begon al meteen met slecht nieuws. Al enkele maanden geleden had ik er voor gezorgd dat zangeres Dinny Dynamite voor mijn verjaardag zou optreden in hotel Marina en al weken was ik reclame aan het maken om alles te promoten. Helaas, deze ochtend vroeg kreeg ik een zieke Dinny aan de telefoon. Geen optreden vandaag dus maar ze zou wel een vervanger zoeken. Intussen gingen wij ontbijten bij La Livi, een goede basis om de dag door te komen.

Die vervanger van Dinny werd intussen gevonden maar het was geen onverdeeld succes. Ronald Touwslager had geen slechte stem maar op een overvloed aan redelijk onbekende Nederlandse liedjes zat maar weinig volk te wachten. Na de pauze ging het iets beter met een meer internationaal gericht repertoire maar een geslaagde show kon je het toch niet noemen. De bingo maakt dan weer alles goed want onze tafel ging weer met een aantal prijzen lopen.

Om deze speciale dag af te sluiten gingen we nog iets eten bij Belgomar, lekker als altijd.

Gisteren zondag AA Gent tegen Antwerp, allebei hopend op een plaats in de eindronde. Eerlijk ? Buske stamp langs beide kanten maar toch vooral bij rood-wit en we mochten dus gelukkig zijn met een 2-2 gelijkspel. Gelijk gaan spelen op het veld van een rechtstreekse concurrent is nog niet zo slecht.

Na de wedstrijd bleven we nog iets eten en daarna liep het café snel leeg. Uitbaters Jerry en Yenny kwamen er bij zitten met hun avondeten en zo hebben we nog gezellig wat gepraat én plannen gemaakt om binnenkort iets samen te doen, daarover later meer.

Vandaag werd weer een dag in het kader van mijn nakende verjaardag. Deze keer naar Belgomar met enkele kameraden van de VVB. Eindelijk had Carina een slachtoffer gevonden om een Châteaubriand mee te delen, twee zelfs. Iedereen aan tafel was tevreden met zijn/haar keuze en een dessertje werd ook zonder problemen “soldaat gemaakt”. We eindigden op het terras van de RaRa tot de zon onder ging.

Het verhaaltje van vandaag heeft al een heel verleden. Zoals jullie weten gaan we regelmatig voetbal kijken in café Panaché en meestal eten we daar dan ook iets. Kokkin/eigenaar Yenny is van Domenicaanse afkomst maar haar vol au vent, stoofvlees, biefstuk friet enz moet niet onderdoen voor wat wij vroeger thuis kregen voorgeschoteld. Enkele maanden geleden had ik haar gevraagd om eens een keer een specialiteit van haar herkomstland te maken. Ja, dat ging ze wel eens doen maar er werd niet echt iets gepland. Tot enkele weken geleden, ik voelde mijn verjaardag naderen en misschien was het wel een goed idee om met de hele camperplaats aan tafel te gaan. Ik sprak af met Yenny dat ze haar goesting mocht doen mits enkele beperkingen : niet te pikant, geen ingewanden, geen vis. Dat was geen probleem en vandaag was het dan zover. De hele groep werd over enkele auto’s verdeeld en hop, we reden naar Benidorm.

De hele zaak was versierd en we konden meteen genieten van een cava. We begonnen met sancocho, een zeer lekkere soep die bij iedereen in de smaak viel. Daarna werd de tafel volgezet met allerlei potjes en bordjes zodat een buffet ontstond en iedereen kon nemen wat er voor hem of haar lekker uitzag. Het duurde niet lang of iedereen was helemaal overtuigd van de kookkunsten van Yenny. En hoe lekker alles ook was, je krijgt iedereen pas echt stil als een dame blanche op tafel wordt gezet. Met een aantal Italiaanse koffies en soberanos + nog een afzakkertje van de zaak zat iedereen helemaal vol en konden we terug naar onze berg rijden. Voor herhaling vatbaar !

Eergisteren kregen we voor de tweede keer deze winter een optreden van Guido op onze berg. Ook deze keer weer allemaal zorgvuldig gekozen covers (Cohen, Bos, Goldsboro ed) en ondanks de door een verkoudheid gehavende stem zeer aangenaam om naar te luisteren.

Daar kregen we honger van en we wandelden naar Albeniz om lekkere scampi’s in look te eten.

Gisteren weer naar de VVB-namiddag in hotel Marina, deze keer met James Cameron als gast en wat een gast ! Formidabele stem én een Bob Marley medley, wat wil je nog meer !?

Afsluiten deden we bij La Livi met voor mij een vispannetje en voor onze pa en Carina een boterzachte biefstuk. Uiteraard gevolgd door een dessertje en koffie.

En toen ging het mis. Bij het naar de auto wandelen ging Carina door haar knie en knotste tegen het trottoir. Gelukkig kwam er aan de overkant net een groep sportievelingen aan en daar was ook medisch geschoold personeel bij die even konden helpen. Op de rechterknie kon niet meer gerekend/gesteund worden maar van het ziekenhuis wil Carina natuurlijk niet weten. Dan maar de auto gaan halen en met veel moeite haar op de achterbank gekregen. Hier boven heb ik aan Walter hulp gevraagd om haar in de caravan te krijgen.

En dan vandaag, grote verrassing : Carina vond het toch geen slecht idee om toch maar naar het ziekenhuis te gaan. Normaal raad ik altijd Clinica de Benidorm aan maar eerder deze winter hebben we hier iemand met een gebroken voet gehad en het duurde daar toch wel heel erg lang om daar geholpen te worden. Daarom besloot ik om vandaag met Carina te kiezen voor IMED Hospital de Levante. Wat een verschil in onthaal en snelheid ! Iemand die je uit de auto helpt, allemaal perfect Engels sprekend personeel, direct een rolstoel onder je kont, onmiddellijk onderzocht en foto’s genomen, knie in de windels gedraaid, medicijnen voorgeschreven, afspraken gemaakt enz – allemaal op minder dan twee uur tijd.

En – belangrijk – het verdict : geen breuk maar wel een afspraak voor een MRI scan volgende week en daarna naar de traumatoloog. Dossier bij het Belgisch ziekenfonds is intussen ook in orde, dat ging allemaal vlot.

Vrijdag gingen we geheel onverwacht eten bij Transilvania, samen met Rob en Letty. De prijs/kwaliteit verhouding blijft daar onklopbaar en ook al was het een afscheidsetentje, het was daarom niet minder gezellig.

Gisteren zaterdag stond er een meet&greet van OpSinjoor op het programma. Lees : een kleine bijeenkomst van geocachers in Benidorm. Daarna moesten we de tijd nog vol krijgen tot de wedstrijd van RAFC tegen KVM. Eerst zijn we langs de winkeltjes en de duifjes gewandeld en dan besloten we om iets te gaan eten bij Va Bene. Het restaurant ging pas open om 19u maar geen nood want gelegenheden genoeg om iets te drinken in de buurt. We kwamen terecht bij Urban Beach, schitterend ingerichte zaak op de zeedijk met – ook op dit vroege uur – een dj met bonkende bassen. De mojito de nispero en de caipirinha smaakten uitstekend maar intussen was er niet genoeg tijd meer op nog naar het Italiaanse restaurant te gaan. Dan maar naar de Burger King, qua contrast kan dat tellen. Volgende keer, als we meer tijd hebben, doen we het nog eens uitgebreid over – beloofd !

Als snel bleek dat we ons niet hadden moeten haasten want de voetbalwedstrijd was slaapverwekkend en Antwerp fameus ondermaats met als gevolg de eerste thuisnederlaag van dit seizoen.

Vandaag fietsten we naar de markt in Albir, dat was lang geleden. Onder de stralende zomerzon was het over de koppen lopen en een vrije plaats vinden op een terrasje was onbegonnen werk. Dan maar weer naar de caravan, in het zonneke zitten en mensen uitlachen – in het bijzonder onze (voorlopige) buren die over alles klagen en zagen.

Deze middag trokken we, zoals elke woensdag, naar hotel Marina voor de VVB clubnamiddag. Iedereen kreeg een flesje cava aangeboden en de prijzentafel van de bingo was helemaal “gevalentijniseerd”. Onze tafel ging weer met een heleboel prijzen lopen en zo moet het.

En omdat ik dringend nog eens goede punten moest scoren reden we naar restaurant Kathmandu. Het werd al snel duidelijk dat het een goed idee was om te reserveren want op alle tafels stonden naamkaartjes. De hele zaak was trouwens mooi versierd met een roosje en rozenblaadjes op elke tafel. We bestelden à la carte en alles was even lekker. Op het einde kregen we ook nog aardbeien en pralines als extra.

Gewoonweg een schitterende zomerdag vandaag, vlotjes 25 graden in de schaduw en dus terrasjesweer. Eerst wandelden we rustig naar café Albeniz om daar iets te drinken. Omdat we vlak bij de markt waren, besloten we om ook eens te gaan kijken bij – verdwenen - café Jose. De nieuwe uitbaters gaan verder onder de naam bistro Belle Epok, wat toch een beetje doet vermoeden dat ze Franstalig zouden kunnen zijn.

De dienster liet ons meteen een affiche zien om een jazz avond te promoten. Ze sprak daarbij Engels maar ik probeerde toch maar : “Vous êtes francophone ?” en het antwoord was “no, with saxophone”. Met zo’n dingen moet ik dus echt heel hard lachen maar tegelijk mag je dan niet de indruk wekken dat je iemand uitlacht.

We bestelden iets om te drinken en bekeken terwijl het menu met volwaardige gerechten maar ook met tapa’s. Als tussendoortje kozen we croquetas caseras (ham/gamba/champignon) en een russische salade. De kroketten waren absoluut huisgemaakt en heerlijk. De russische salade zag eruit als een schilderijtje, extra kleurig door verschillende tinten kaviaar. Maar zowel Carina als ik vonden hem niet lekker. Moeilijk om te zeggen wat er mis was : niet te zout, niet te zuur, niet te wat dan ook – de structuur was gewoon raar. De dienster/eigenares kwam afruimen en zag dat we de helft van de salade hadden laten staan en toen we vertelden dat het niet lekker was, kwamen er bijna tranen aan te pas. Ze vertelde fier over hun keuken waar alles à la minute bereid wordt en dat ze het heel erg vond dat we niet tevreden waren. Even later kwam ook de echtgenoot/chef kok buiten om te vragen waarom we het niet lekker vonden. We vertelden dat we niet precies konden zeggen wat er mis was met het gerecht en prezen zijn kroketten maar niets hielp : hij begreep niet dat de salade waar iedereen zo positief over is, niet onze goesting was.  We begonnen ons al ongemakkelijk te voelen, misschien hadden we toch beter alles opgegeten.

We vroegen de rekening en zagen onmiddellijk dat de salade niet aangerekend werd. Dat wilden we niet, maar ze waren beiden onverzettelijk : niet lekker is niet betalen. Dat hebben we uiteraard met de fooi goedgemaakt en volgende keer proberen we gewoon iets anders van de kaart.

De laatste dagen hebben we wisselvallig weer. De nacht van donderdag tot vrijdagavond heeft het regelmatig geregend, dat was een hele tijd geleden en meer dan welkom.

Gisteren ben ik met onze pa en Angelina naar de campingbeurs in Alicante geweest, Carina had geen goesting. Onze pa gaat elk jaar maar bij mij was het al even geleden. Ik had enkele jaren geleden afgehaakt omdat het aanbod niet interessant genoeg meer was. Deze keer viel het mee, er waren veel merken caravans en campers aanwezig. De NEO van Nomade Nation (nee, ook nog nooit van gehoord) kreeg mijn voorkeur bij de buscampers en bij de caravans de Adria Alpina 663HT, helaas allebei veel te duur. (Semi)integrale campers interesseren me niet meer en zijn zelfs met een dik pensioen niet te betalen.

Na een hot-dog reden we terug naar Benidorm. De bedoeling was om 17u naar een geocaching bijeenkomst te gaan maar de regen hield ons thuis. Vandaag is het opnieuw droog maar heel winderig.

Gisterenavond hing het al in de lucht en vanmorgen was het snel duidelijk : alles lag onder een laagje zand, afkomstig van de Sahara. Een fenomeen dat bijna elk jaar wel een keertje voorbij komt maar deze keer was de laag dikker dan gemiddeld. Als ervaren overwinteraar weet je dan al snel hoe de rest van de dag er zal gaan uitzien : om beurten de tuinslang gebruiken of over en weer lopen met emmertjes, op het dak kruipen enz. Zelf bekijk ik het allemaal graag van op een afstand. Ik heb wel de ramen van de Skoda een beetje doorzichtig gemaakt, je weet maar nooit als je ergens dringend heen moet en je ziet niet waar je rijdt.

Met een bang hartje trokken we gisteren naar café Panaché om iets te eten en vooral om de wedstrijd RAFC-Club Brugge te zien. Ik was er niet gerust in, de vorige wedstrijden waren niet echt denderend – ook al pakten we regelmatig punten. Het duurde tot een stuk in de tweede helft voor de West-Vlamingen de te verwachten goal maakten en daarna veranderde alles. Antwerp zette meer druk en Club trachtte steeds meer tijd te winnen, ook al waren er echt wel ernstige blessures bij. In ieder geval : we kwamen gelijk dank zij een wereldgoal van Corbanie. Het fantastische winnende doelpunt kwam van Ondrejka in de toegevoegde tijd. Zo werd het toch nog een mooie overwinning tegen FC Epilepsie.

“Op den berg” waren intussen ook Leo en Wilma aangekomen en zat iedereen nog gezellig buiten te kletsen.

Helemaal niet gepland was ons bezoekje aan Zero Zero met diezelfde Leo en Wilma. Dit restaurant blijft toch telkens weer verrassen.

Het was weer zover : opstaan midden in de nacht ! Trouwe lezers weten wat dat wil zeggen : een dagje weg met de VVB, deze keer naar Cartagena. Enkele kilometers vóór de stad stopten we bij distilleerderij Licor 43, een zeer populaire likeur, niet alleen in Spanje want intussen uitgevoerd naar 80 landen.

De zoete drank kende zijn oorsprong in het begin van onze jaartelling onder de naam Liquor Mirabilis en is doorheen de eeuwen uitgegroeid tot de drank die we nu kennen. De “moderne” versie is ontstaan in de jaren 40 van de vorige eeuw. Sinds de oprichting is het bedrijf nog steeds in handen van de familie Zamora en brengt regelmatig nieuwe varianten op de markt. In de beginjaren rolden zo’n 3000 flessen per dag van de lopende band, tegenwoordig zijn dat er 15000 per uur !

We kregen een filmpje te zien + een rondleiding in het kleine museum met – indien gewenst – Nederlandstalige gids. We konden ook het productieproces volgen maar om geen geheimen prijs te geven mochten daar geen foto’s gemaakt worden.

Na het bezoek konden we alle soorten proeven en ze waren niet gierig. We kregen cocktail ideetjes voorgeschoteld en er werden zelfs hapjes bij geserveerd. Uiteraard is er ook een winkel aanwezig en ik denk dat ze een record omzet geboekt hebben. Zelf hebben we de 43 met chocolade en de 43 crème brûlée – de nieuwste creatie – gekocht en er waren maar weinig mensen die niks kochten.

Na al de aankopen opnieuw de bus in en een kwartiertje later konden we uitstappen vlak bij het centrum van de stad. Daar hadden we anderhalf uur tijd om de stad te verkennen, veeeel te weinig dus voor een stad met een geschiedenis die terug gaat tot de derde eeuw voor Christus. Het werd dus kiezen en zo wandelden we door de Calle Mayor met zijn mooie huizen en maakten we foto’s van de vele standbeelden die je overal tegenkomt. We liepen ook een stukje langs de haven om zo een zicht te krijgen op een duikboot die hersteld werd. We deden ook flink wat trappen om te genieten van het uitzicht op het Romeinse theater en de omgeving.

Om 14u15 werden we naar het restaurant gebracht waar geboekt was voor onze groep. Eerlijk is eerlijk : één van de beste restaurants waar we al gegeten hebben tijden onze excursies.

Na een terugrit van twee uurtjes stapten we rond 19u van de bus in Albir.

Een regelrechte schande was het gisteren, veel meer kan je niet zeggen over de prestaties van Antwerp op het veld van Eupen. Een landskampioen volledig onwaardig. Ik had het voor het begin van de competitie al voorspeld : het zou een moeilijk jaar worden voor stamnummer 1 en dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Een individuele speler kan al eens een slechte dag hebben maar een hele ploeg die zwaar ondermaats presteert … Zou het mét Vermeeren wel beter geweest zijn ? Dat zullen we nooit weten maar het is wel spijtig dat jonge talenten constant weggekaapt worden door buitenlandse grootmachten.

Gelukkig kunnen we al die miserie doorspoelen met wat films of series op de laptop. Met bijvoorbeeld Chupa of Zeevonk, de perfecte zondagavond films voor de hele familie. Enkele dagen geleden vonden we ook de miniserie Mr Bates vs The Post Office absoluut de moeite waard en van Big George Foreman (film over de bokser) hebben we ook genoten.

Vandaag kregen we een alarmerend bericht over de camping in Sint-Job. Er was ingebroken in een aantal caravans maar na een controle van iemand ter plaatse kregen we te horen dat bij ons alles in orde zou zijn.

Dinsdag kregen we een onverwacht berichtje, Ingrid en Oswald (Feathers & More) waren enkele uurtjes in Benidorm en wilden ons graag zien. Wij dus naar het oude centrum en daar konden we meteen kennis maken met de mama van Oswald en zijn broer en vriendin. Per toeval kwamen we Chrisje (camping België) ook nog tegen. Na een terrasje keerden we terug want tegen de avond waren we afgesproken met Monique en Philip. Met hen gingen we naar Grieks restaurant Santorini om hun laatste avond in Spanje te “vieren”.

Woensdag was het weer tijd voor de vaste VVB-namiddag. Zonder zanger(es) deze keer want die had zijn kat gestuurd. In de plaats daarvan kregen we een muziekbingo, altijd plezant als afwisseling.

‘s Avonds zaten we in de Panaché om Antwerp te zien winnen in de beker van België, de finale komt steeds dichterbij. Serge (Sergio) was ook weer aanwezig en toonde zich een waardig verliezer als OHL supporter. Een rondje voor de hele zaak was het gevolg !

Gisteren en vandaag kregen we echt zomerweer en dus werd er uitgebreid in het zonnetje gezeten.

Vandaag werd de zomerdag afgesloten bij Zero Zero.

Een hele dag doorbrengen in een café, het is mij nog niet vaak – misschien zelfs nooit – overkomen. Vandaag dus wel ! Al vóór 12u30 zaten we bij de Panaché en om 13u kregen we ons eten geserveerd zodat vanaf half twee onze aandacht volledig naar de wedstrijd van Antwerp tegen Charleroi kon gaan. Het werd een vrij gemakkelijke 4-1 overwinning en daarna konden we het veldrijden in Benidorm volgen met eindelijk Van Aert op de eerste plaats.

Daarna kon het feestprogramma beginnen en langzamerhand kwamen er meer koersliefhebbers naar “ons” voetbalcafé afgezakt. Op een bepaald moment stond er evenveel volk op het trottoir dan er binnen zat. We kregen de virtuoze gitarist Rafa Raposo en daarna zangeres Syla voorgeschoteld. Als verrassing kwam ook Sergio enkele nummers brengen, het blijft een fenomeen !

Net toen we wilden vertrekken kwam de politie de boel verzieken : te luide muziek. Al bij al een fantastische dag!

Maandag waren we afgesproken met Philip, Monique, Gery en Roza op camping La Media Legua, de nieuwste aanwinst hier in de buurt - tussen Benidorm en Albir. Een grote moderne camping die nog niet helemaal afgewerkt is, van de zwembaden kan je voorlopig nog niet genieten. Na de aperitief gingen we naar Zero Zero, dat blijft een aparte ervaring. Of weet jij wat je op je bord mag verwachten als er mahammara, nigiri of chaufarijst op het menu staan ? Altijd even lekkere, verrassende en kleurrijke gerechten + altijd vegetarische mogelijkheden.

‘s Avonds werd er gekeken naar Golda, over de Israelische president tijdens de Yom Kipoer oorlog in 1973. Ook een aantal afleveringen van De zonen van Van As zorgden voor wat amusement. Gisteren stond dan weer de nieuwste Scorsese op ons te wachten, Killers of the Flower Moon. Altijd de moeite waard, zeker met DiCaprio en De Niro in de hoofdrollen maar meer dan 200 minuten is toch wel heel lang voor deze slome film.

Gelukkig hadden we ‘s middags de beentjes al kunnen los gooien tijdens de VVB-bijeenkomst. Artiest van dienst was Nacho en zijn optreden was veel zwakker dan we van hem gewend zijn. Daarna hadden we een tafel bij de Panaché gereserveerd. Niet alleen om te eten maar vooral om naar de bekerwedstrijd tegen OHL te zien. Maar ja, die sneeuw …

Vandaag werd dan weer een superdag : mooi weer en 's middags naar Almafra om iets te drinken en knabbelen met Philip, Monique en onze pa.  's Avonds werd het voor RAFC een droom die uit kwam.  Ook al gaat het dit seizoen iets minder in de competitie, tijdens het gala van de Gouden Schoen werden alle prijzen door de oudste club van het land gewonnen. Belofte-goal-speler-doelman-trainer van het jaar, allemaal in de pocket.

Overigens was de show zelf niet echt hoogstaand.  Slecht camerawerk, rommelig ...

Gisteren iets gaan eten bij Universal en ‘s avonds eindelijk naar Napoleon gekeken, het duurde even voor ik een versie in goede kwaliteit kon vinden. Hier en daar zit er een indommelmomentje in en volgens de historici zijn er veel zaken die niet kloppen maar de veldslagen zijn absoluut spectaculair. Een zeven op tien.

Vandaag werden we opgehaald door Robert en Annick om samen naar de rommelmarkt van La Nucía te rijden. Daniël en Rosette zaten ons al op te wachten en hadden super lekkere croissants bij. Na de markt was het tijd om af te zakken naar LaCena Beach, een restaurant op de zeedijk van Altea (tegen de grens van Albir). Daar was ter gelegenheid van Robert zijn verjaardag een tafel gereserveerd. Om eerlijk te zijn : vorig jaar waren we zwaar teleurgesteld bij LaCena in de hoofdstraat van Albir. Bijna alles viel daar tegen : onvriendelijke bediening en – nog erger – slecht eten. Ik ga er nog steeds van uit dat al het personeel die dag liever was thuis gebleven want als we er voorbij wandelen, is de zaak steeds goed gevuld en zoiets kan je niet volhouden als je altijd faalt qua restaurantbeleving.

Vandaag was helemaal anders, hoewel van dezelfde restaurantketen was dit veeeeeeel beter. De ligging met onbelemmerd zicht op zee, ruime zithoeken, goede bediening en prachtig interieur dragen allemaal bij tot een positieve ervaring. Enkele details zoals de uitgefreesde QR code maken het speciaal.

Er is een uitgebreide keuze en ook de vegetariërs worden niet vergeten. Alles werd keurig geserveerd en de porties waren rijkelijk én lekker, hier komen we zeker terug ! Bedankt aan ons tafelgezelschap.

Maandag was de wekker ingesteld om ons wakker te maken om 5u30. De bedoeling was om te voet naar de luchthaven te wandelen maar het was toch wel heel koud en er werd besloten om de korte afstand met de taxi te overbruggen. Voor minder dan 10 euro werden we afgezet bij Antwerp Airport. Het vliegtuig stond al klaar en zonder enige vertraging lieten we de koekenstad achter ons om twee uur later in Alicante te landen. De is wat ze noemen de wind van achter.

We waren amper vijf minuten buiten en Robert kwam al aangereden en nog vóór de middag waren we terug bij onze caravan. We hadden een beetje schrik want het had de vorige dagen flink gewaaid maar er was geen schade.

Later op de dag werd het moeilijker : veel van onze favoriete restaurants hadden hun sluitingsdag of waren nog aan het profiteren van hun laatste vakantiedag in de eindejaarsperiode. Gelukkig stond er bij Universal nog steeds witloof op de kaart en dat smaakte.

Woensdag gingen we na de wekelijkse VVB bijeenkomst eten bij Belgomar en zo konden we dan meteen abuela Katy gelukwensen met haar recent geboren kleindochter. Meteen hebben we ook iets bijgeleerd : Pampers zijn hier niet te vinden, hét merk is hier Dodot – dat weten we dan ook …

Vandaag beleefden we een fantastische namiddag. Naar jaarlijkse traditie was er een nieuwjaarsbuffet van de VVB en deze keer was er een speciale editie vanwege het dertigjarig bestaan van de club. De opkomst was minder dan vorige jaren maar er werd wel dubbel zo hard gefeest ! De hapjes en voorgerechten bleven maar komen en na de soep was de honger al over. Toch werden we daarna nog verwend met sorbet, vis of vlees als hoofdschotel én dessert met koffie. Alles even lekker !

Tussendoor werden nog een aantal mensen in de bloemetjes gezet voor hun jarenlange inzet voor de club. Er was ook een tombola voorzien en de nummertjes werden door een onschuldige hand getrokken, die van onze pa. En hij deed dat goed want ik won een flink uit de kluiten gewassen mand - gevuld met worst, flessen wijn, turron enz. In totaal zes kilogram op de weegschaal.

Het hele feestelijke gebeuren werd overgoten met verschillende optredens. Zang en dans, voor elk wat wils en de dansvloer stond dan ook regelmatig vol. Afgesloten werd – zoals altijd – met “Amigos para siempre”. Een mooie dag en zijn geld absoluut waard.

Wat hebben we tijdens de eerste week van 2024 gedaan ? We hebben genoten van de malse regen maar het was wel een beetje overdreven. De eerste weken ontsnapten we meestal nog al die nattigheid maar nu hebben we toch regelmatig de volle laag gekregen. Normaal blijf je dan binnen maar soms heb je geen keuze. We moesten oa naar het nieuwe Cadix ziekenhuis voor een controle. Wat een gebouw ! Heel veel ruimte, om de 20 cm een stopcontact en een rare liftenfilosofie

We zijn ook goedendag gaan zeggen bij vrienden in Ekeren om een fles gin te ruilen voor een fles whisky. We kregen daar frietjes en stoofvlees voorgeschoteld en dat was meteen ook zo een beetje de enige dag dat we niet op restaurant zijn geweest. Dat wil echter niet zeggen dat we niet zelf gekookt hebben want ik heb nog nooit zo veel in de keuken gestaan dan nu. Ik zie de vraagtekens al in jullie ogen … Tijdens het slechte weer hebben we heel veel dagschotels gemaakt voor schoonmama Yum. Ze heeft nu voor meer dan een maand vers bereide maaltijden in haar diepvries zitten : wortelpuree met worst, nasi goreng, soep, witloof met broccolipuree, tagliatelli bolognese, spaghetti arrabiata, hamburgers met erwtjes+wortelen en champignonsaus enz

Zelf durfden we de eigen creaties niet aan en dus gingen we naar de Chinees eten, zijn we met Lieven en Miranda iets gaan eten in de Vlegel (Mortsel) en samen met Yum zijn we natuurlijk ook bij Anoot gaan eten. Deze avond hebben we trouwens ons verblijf in België daar mee afgesloten. Morgenvroeg vertrekken we naar Spanje, net nu het hier mooi zonnig weer wordt. Ik heb eens gekeken naar vorig jaar. Toen was het in Spanje bij aankomst 30 graden, als de voorspellingen nu juist zijn zullen we tevreden moeten zijn met de helft. Wat nog altijd 20 graden warmer zal zijn dan in België.

Ik zal maar beginnen met alle lezers een gelukkig nieuwjaar te wensen, ook al geloof ik niet dat het in 2024 veel beter gaat worden. Het zal waarschijnlijk nog heter, nog duurder, nog natter worden en ik verwacht wereldwijd nog meer ambras.

Wij zijn het nieuwe jaar in ieder geval goed begonnen. Zoals de voorbije jaren vierden we kerstmis bij de familie van Carina en oudejaarsavond bij de familie in Lochristi. Gezellige avondjes met lekker eten, spelletjes, quizzen en heeeeeeeeeel veel geschenken. Gisteren namen we dan afscheid en spoorden met de trein naar Antwerpen om onze nieuwjaarswensen over te brengen aan Yum. We beginnen nu aan onze laatste week in België en we zullen proberen hier en daar af te spreken met vrienden.

Intussen zijn we al meer dan een week in België en die week was gevuld met een bezoekje aan de kerstmarkt in Antwerpen, op restaurant, nog eens op restaurant, gaan winkelen, nog eens gaan winkelen en nog meer winkelen. Niet alleen in de supermarkt om niet te sterven van honger en dorst maar toch vooral ook om geschenkjes te kopen. Eerst voor het kerstfeest bij Yum en deze week moesten er pakjes voor onder de boom in Lochristi gekocht worden. Het is niet altijd even gemakkelijk maar we zijn er toch weer in geslaagd om voor iedereen iets te vinden. En uiteraard krijgt er iemand sokken …

Met de regen valt het voorlopig mee en over de temperatuur hebben we helemaal niet te klagen.

Vandaag heb ik mijn dreadlocks laten bijwerken in Gent en daarna zijn we samen nog wat blijven hangen in het centrum om nog wat meer te winkelen. Ook een appeltaart en een Brusselse wafel mogen figureren in dit verhaaltje.