De winterdagen huilen steevast van verdriet
met geweld drijven ze op grijsdoor de lucht
in een natte en loomlijvige traagheid
noordwestenwinden verpesten de atmosfeer
met hun ontstuimige krachten
lijken net die bezetenen
die niet te temmen zijn .
Uiteindelijk is ook de regen aan zijn dans begonnen
de zottemanskuren blijven komen en gaan.
ik zit er middenin tussen stofhagel en watersneeuw
haast me huiswaarts ver van alle weergrillen
Morgen wordt het beter.
Ingrid Lenaerts
|