Hier ben ik thuis in klare dagen
onder de regenbogen
weerspiegelend licht
waarneming op zijn vreemdst

woorden van verwondering
zweven als veertjes in mijn hofd
zag jou weer en begreep
hoe ontwapenend je glimlachte
en ik stil werd in je schaduw.


Ingrid Lenaerts

Bedanken maakt blijheid wakker
in het kleine en in het grote moment
een greep in de bloemenmand
een zacht gebaar met zilveren schaduw
een vogel naar de vrijheid
de zon op je rug met het milde woord
dat de wind je brengt.
Het is allemaal om te koesteren
in de binnenkamers van een leven.

Ingrid Lenaerts

In de dakgoot groeit
in stilte een paardenbloem
overschouwt  de straat

Ze vraagt niets niemand
geniet met volle teugen 
zon in overvloed

Ingrid Lenaerts 

Varen niet laten
te water over zeeën
tot je er thuis bent

Ingrid Lenaerts

Je behoort tot de de dans van het leven
onuitsprekelijke verwondering beslaat me
als nieuwe hoeven onder een paard
het vuur dat knettert van onderhuidse warmte

Draag me zonder voorwaarde 
over de bruggen van zware dagen 
als een pluim aan je toverhoed 

dat ik je vergezel hier en nu 
altijd als een begeerde en onmisbare
ik wuif je toe en je ziet me niet 
ik vraag je en ik moet geen antwoord
ooit behoor ik ook  tot de dans van leven. 

Ingrid Lenaerts

Een muurgedicht schreit
zijn wilde eenzaamheid uit
vraagt ieders aandacht

Ingrid Lenaerts