Het lijkt een illusie dat deze weg naar de hemel gaat hij slingert zich hogerop en wij hier beneden zien aan beide kanten braambesstruiken in hun naaktheid van een winterseizoen
vogels kwetteren vulgair op het midden van de weg om resten brood de hemel is flauw geblauwd op grijs zoals op een aquarel wij gaan onze illusie achterna de vogels stuiven weg verder gebeurt er niets meer op deze stille weg
Een mollig engeltje in het gras rustig op zijn buik klapwiekend met zijn vleugels beentjes achteruit in de lucht steunend op zijn beide ellebogen daagt mij uit hem te bekijken hij kirt van plezier op deze zonnige dag geloof ik nu mezelf?
