|
Zij schikt haar woorden als bloemen
de herinneringen borrelen
in een een herboren taal
de verzen zijn als jong grassen
die tussen de crocussen bloeien
zij getuigt van ontwaken
uit een lange slaap
na de doornige pijn van jaren
ze voelt zich helder en weer vrij
in het licht van de eerste zonnestralen.
Ingrid Lenaerts
|
