de winter blijft  zoals een dictator
hij wil niet wijken  van zijn grondgebied
gebruikt verdoken gladde wegen
ijzige wind die hij huilen laat
als een slijper aan zijn draaibank
e
en bede om zijn vertrek
 wordt miskend
we moeten hem voorlopig dulden
hoewel ik hem de boom in wens
of in een gat der aarde waar
hij als kwade geest
in rook kan opgaan.

Ingrid Lenaerts

krakkemiek de dag
het levert je energie
voor tien,zelfs nog eentje meer.

Wat hoor ik daar ?
Krakkemieken ken je niet
Je kan het leren
het kost je niets
en het is plezierig prettig.

grappig vraag je?
de ervaring leert het je
kom een dagje langs krakkemieken
éénmaal gedaan
en dan kan je niet meer zonder

wees welkom
 bij de krakkemiekers.

Ingrid Lenaerts

Heldere nacht en vorstelijke kou

om u tegen te zeggen

met gesluierde kristallen ademtocht

over de naderende morgen zie ik de poolster dansen

terwijl ze guitig knipoogt-zo denk ik maar-

naar deze slaapkop die zich wakker schudt.

Ingrid Lenaerts

Het sneeuwt bij Valentijnsdag
de rode rozen die je me gaf
tintelen van vreugde in mijn armen

ik voel me vederlicht
dartel als de sneewvlokken
in hun buitelingen

in je ogen zie ik weerspiegeling
van schitterende lichtjes
zoals bakens  voor wie liefde erkent

ik geef je mijn hart  en ziel
voor elke dag die komen mag
ik voel de warmte van je hand
heel dicht tegen me aan.

Laat ons deze momenten
als blijvende herinnering
.


Ingrid Lenaerts


 

Sneeuw in de vlakte
de ijzigstille velden
zwijgen hun winter.

Ingrid enaerts

Ze zat langs de wegrand , de duisternis
gehuld in zwart ribfluweel
ze zat te staren naar het uiteinde van de nacht
de maan was afwezig
de sterren  die avond al vertrokken
naar een andere hemel

de duisternis zong haar klaagzang
voor wie het horen wou
door merg en been gingen haar kreten
ik huiverde in mijn dromen
en plots was ze verdwenen
met de komst van het licht

Ingrid Lenaerts

Antenne te kijk gezet

Dakbewoner ik alle stilte

Eenzaam, allicht een beetje

Ondanks informatieve functie

Antenne doet wel dromen

Stelt me ruimtetechnologie voor

Een raket klaar voor de start

Antenne, zal echter niet vertrekken

ook niet onbemand

is nu de rustplaats voor duiven

die haar bekladden met

hun visitekaartjes in geel en wit

en bovendien erg vuil

Antenne te kijk gezet

Ingrid Lenaerts

de lucht beantwoordt
de vraag om sneeuwt niet
zomaat wordt hij uitgeschud
over akkers en velden
de wind in het noordwestergat
geselt ons in het gezicht
de korrelige hagel klettert
op de straat zolas bij een onweer
even later gaapt de zon
door een bleke winterspleet
het weer is ziek
 teveel aan sneeuw
 en neerslag
en daarbij dan nog de kou
het is allemaal om vlug te vergeten.

Ingrid Lenaerts

Maan en sterren treffen elkaar
in een heldere nacht geen zucht rondom
de lucht is zwanger hoogblauw
daarboven wordt gewerkt
de hemellichamen reizen kris kras
zoals mieren  in bedrijvigheid
de maan kijkt stil en ongedwongen
zij wacht over de nacht daar beneden

Ingrid Lenaerts

Een kind dat echt speelt
vergeet begin vraagt niets meer
zo buiten zijn rol

Ingrid Lenaerts

Winter je laat je weer voelen
je ogen staan kouder dan het ijs
je adem stolt in mijn haren
je vriend de noordenwind blaast
de rillingen op mijn rug

je woorden bevriezen de dag
je hebt de zon verkild
tot een koude afstandelijkheid
heb  je weer sneeuw in petto?
beteken je weer gevaar op de weg ?

laat die dingen toch eens minder opduiken
en spaar ons toch een beetje.

Ingrid Lenaerts

de nacht kijkt somber
door duisternis belegerd
lichten plots gedoofd 


Ingrid  Lenaerts

Het lijkt een illusie
dat deze weg naar de hemel gaat
hij slingert zich hogerop
en wij hier beneden
zien aan beide kanten
braambesstruiken
in hun naaktheid
van een winterseizoen

vogels kwetteren vulgair
op het midden van de weg
om resten brood
de hemel is flauw geblauwd op grijs
zoals  op een aquarel
wij gaan onze illusie achterna
de vogels stuiven weg 
verder gebeurt er niets meer
op deze stille weg 

Ingrid Lenaerts