Een Vlaamse gaai vecht
om een korst brood op de weg
een ekster rooft ze

Ingrid Lenaerts

Op de trappen zit
een meisje met balonnen
 plots verknalt haar droom.

Ingrid Lenaerts

De zomer was zonder einde
het huis op de spookberg gloeide
in het avondrood
we hoorden de nachtvogels fadderen
onze ramen stonden open
de geur van hars bereikte de kamers
de takken kraakten in hun skelet
de maan stond als een oranje bloem
in de nacht brak de stilte in de vijvers 
kikkers kwaakten hun rockconcert
terwijl de heksen hun sabbat vierden

en wij hadden een wereld lief
tussen de lakens
zonder voorwaarden

Ingrid Lenaerts

Het zwembad feest zijn sociëteit
van nieuwbakken snobs in burgerpak
even nippen aan champagneglas
bijhorende hapjes, pasjes en praatjes.
Dan het sorbet en barbecue
een nieuwe toast en dan de zwempartij.
met en zonder slip of BH
het scoort exentriek en tropical
dit glamourwaterbal
het is cool en flashy
Zo hoor je erbij bij de sociëteit
van poenscheppers en grootdoenerij
de outsider schudt meewarig het hoofd.
ze hebben het al weer bekokstoofd
andermans geld geroofd

Ingrid Lenaerts

Regen roffelt luid
op het platte dak dat druipt
bij  wat zonneschijn

Ingrid Lenaerts

Wanneer Carmela alle lichamelijkheid ontkent

Geput uit een preutse erfenis die ze koestert

Want zij was van haar vader de ongewenste worp

Met horens en scherpe duivelsklauven

Door zijn lief bevestigd in de wilde vereniging

van man en vrouw die ze aanhoorde

Tussen de dunne muren van hun nachten

Kosmische orkanen van hete lijven die weerklonken

Wanneer zij nu tussen de lakens woelt

En zelfs haar verlangens niet in de rij kan houden

Ontsnappen wilde hengsten uit hun stallen

Op zoek naar de voldoening van vervlogen tijden

Wanneer Carmela de morgen ziet verschijnen

Bezweet en verward in haar zotte angsten

Wil ze dat de weids aarde openscheurt

En haar met deernis in haar diepten verbergt .

Ingrid Lenaerts

Donkere wolken drijven jachtig aan
de hemel schijnt op aarde te hangen
het rommelt en roffelt in de oranje mist
net een stel heksen opweg met bezems
naar de zwarte sabbat die dreigt te klauwen
bliksemschichten doorkruisen de lucht
net de gifpijlen van een driftige God
Het begint te regenen bij bakken
de wind jaagt het water overal tussen
zelfs onder de ramen door binnenshuis
de aarde lijkt te vergaan
in deze waterlellende
hulp we verzuipen
Keer dit weer naar af

Ingrid Lenaerts