Soms denk ik je te kennen
Ergens weerspiegelen dezelfde wolken
inmijn binnenwateren
Hetgrijpt me bij de keel
als eenhand van herkenning
dan benik droom
maar dan ontglipt me plotsvaste voet
ga ik dobberentussen de vele vragen
wie jij wel bent en wel niet
wie ik ben en wie niet
danmoet ik zelf de oplossing zoeken
want jij vlucht in de sterren
zit te pinken tot de volgende volle maan
eer je weer een glimp op aarde laat vallen.
Ingrid Lenaerts
|