Hij vroeg het licht klaar te worden
het liet zich niet pramen
en verscheen in helder gewaad.
sindsdien hangt een gele zon
aan het uitspansel te stralen
Wij zien haar slechts nu en dan
met mondsjesmaat van een mooie dag
Het leven is de noodzaak
als dagelijks brood
van groei en warmte
dat onze condities bepaalt
Heer en meester
van begin en einde
geboorte en dood

.Ingrid Lenaerts

Het is geen nieuwe belevenis
bedacht de waterdruppel triest
terwijl hij schoof en schoof
over het raam tussen klevend stof
hij moest neerwaarts ritsen
want de zwaartekracht bood
geen andere keuze ,dat wist de druppel
hij was liever rechtsreeks in zee gevallen
waarbij  hij onmiddellijk weer verbonden was
met zijn vrienden de overige druppels

Nu liept hij maar eenzaam
uit te dunnen in meanders
over een oud raam van een herberg.
Bij de eerste zonnestralen droogde hij op
verdampend in de blauwe lucht.
Dat was dan een banale variante
in zijn heel korte bestaan.

Ingrid Lenaerts

Het gras groeit niet meer
de sprieten verbeurd verklaard
na de eerste vorst

Ingrid Lenaerts

Al klaar voor het feest
pronkt  de hulsteboom met  rood
op zijn doorntakken

Ingrid Lenaerts

In het herftbos rookt
de schouw van het jachthuis bruin
buiten schalt een hoorn
de groene jagers
drinkebroers en stamtafel
klinken op succes
arme dieren daar 
rennen er amechtig weg
de rode dood wacht


Ingrid Lenaerts

De beuken verkleurd
in wijnrood herfstornaat zijn
een beetje stervend

Ingrid Lenaerts

Waar de grond me beroert
onverklaarbare  verbondenheid
wil ik je afbakenen dat terrein
waaruit liefde uit de bodem ontspringt
als een heldere bron
de droom die mij een boodschap brengt
zoals exotische bloesems bedwelmen
het vierkant van veiligeheid
in je armen waar we beiden onsterfelijk zijn
maar heel even  deze absurbditeit handhaven
om te verdwijnen op onze vleugels van papier
de naïvelingen  van diezelfde beminde aarde
diep in haar buik.

Ingrid Lenaerts