Waterkillig nat en neerslachtig
op straat waait regen tegendraads
met striemen als gesels in 't gezicht
de windstoten duwen je opzij als een bokser
zwaargewicht moet je tegenop tornen
met een paraplu voer je een heus gevecht
wagens kruisen je pad
de douche rioolwater krijg je cadeau
grimmig en moe ploeter je ver
als waterhoen
 uitgeput

thuis echter  wacht warmte
bij de kachel in schone kleren.

Ingrid Lenaerts

Een wirwar van takken
een groot kluwen
de dans van de krulhazelaar in de wind
als heel veel vraag -en uitroeptekens
staat hij bijna in bot

is hij misleid  door deze vreemde winter
door storm en regen dooreen geschud
Hij herkent zijn jaargetijde niet  meer
zijn  biologische klok op hol
ach arme boom.

Ingrid Lenaerts

Een vreemd gevoel ,dokter
waarvan ik niet genees
en u die mij tranerig vindt
als onaangepast aan een heden
van plastiek haast en geweld

om die heimwee naar dat oude huis
met zijn krakende trappen
zijn gefilterd licht in hall en vestibule
de geur van boenwas ik ruik hem nu nog
al had ik hem pas uitgesmeerd
het salon met zijn bergèrezetels
de open haard bij herfstweer
de thee in de avondschemering
de staanpendule en de koekoeksklok
de berbertapijten op de vloer
de reis naar het oosten

Ik vraag niet veel , dokter
dat ik niet je zoveelste nummer ben
dat je even  luistert...
schatplichtig aan de heimwee
waarvan u mij niet verlost

Ingrid Lenaerts

boemerang laat zich gooien
wentelt door de lucht
overkop spiraalsgewijze 
zoeft  hij weer
Het effect wordt eraan gekoppeld
zoals wagons elkaar  verbinden
en  zie daar is hij weer
voor dezelfde prijs

Ingrid Lenaerts

Regendruppels op het oude raam
bij een loodzware rotdag
druipt het verdriet in kromme paden
baant het nat zich een weg
door zwaartekracht in zijn lijf

Buiten luistert alles naar grijs
de wind zorgt voor  wervelingen
in de dans van oud papier
kale bomen schreien uit het naakt
om betere tijden en begrip.
Ik  zoek een schuilplaats in je hart.

Ingrid Lenaerts

Mijn  hond springt tegen me aan
bepaalt zijn weg trekt en snuffelt
blaft en blaft wat ik doen moet
zijn wil drijft hij door zelfs aan de leiband
maakt hij mij diets dat ik volgen moet
dat hij zijn liefje wil opsporen
dat hij mij niet nodig heeft
Hij kan het wel alleen
Wat dacht je ? Hem zijn intimiteit ontzeggen ?
Hij doet  dit toch ook niet bij mij
Waar wacht ik nu nog op ?

Ingrid Lenaerts

Een beetje geheim op zolder
een koffer verborgen schatten
dat stukje donkere kamer
het verdoken luik in een  boot
zoenen achter de heg
zweten dat je barst
verboden liefde

een loodzwaar leven vol beslotenheid
in de grot van Ali Baba tussen 40 rovers
op je rug getorst een muildier zwijgplicht

Zeg hier hier de toverfomule
sesam open u
en ik zal klaar staan met mijn vangnet
om je last te verlichten

Ingrid Lenaerts

Weet je liefste eigenwijs en afhankelijk
de vergelijking tussen de grenzen
wanneer wel en wanneer niet
het houden van is een godengeschenk waard

Ontgoocheling boort een gat in de grond
het laat zich niet zo meteen weer vullen
het blijft gapen alsof het wacht om verklaring
Het waarom stelt soms heel veel vragen
aan de stroman die de poten wegzaagde
alvorens de stoel in twee kraakte
Ontgoocheling is de trage vijand
die met gesloten vizier ten aanval gaat
de lafaard die zijn gezicht niet laat zien
maar je verlamt met zijn gifpijlen
de doodsteek toedient zonder medelijden
als je hem niet uit het zadel ligt.

Ingrid Lenaerts

Ik ben van alle grote mensen thuis
kan ik je vertellen ze maken alles moeilijk
Zij zeggen dan ingewikkeld het leven
we hebben heel veel problemen zegt hij
papa krabt in zijn haar
telt zijn centen op de tafel
mama heeft altijd hoofdpijn
wanneer ze slapen gaat
mama zegt dazt ze nooit tijd heeft
ik heb alle tijd van het hele huis
ik moet me haasten roept mama
anders te laat  , ik moet toch nergens heen
ik moet van mama naar school
ikzelf blijf liever thuis
Grote mensen zijn rare beesten
en ze zeggen dat ik ook zo zal worden
Wacht maar zegt mama
je tijd komt wel
de tijd moet niet komen  hij is er al
Ik wil niet groot worden 

Ingtrid Lenaerts