Vlak naast de kerk een slingerend pad
onder de gele linde blaren
op een stil kerkhof
de graven opgepoetst
geschrobd en geschuurd
voor de jaarlijkse huldedag
aan de overledenen

het kerkhof moet verdwijnen
de polder wordt onder water gezet.
Ook de doden zullen verhuizen
De grote enquête: wat denkt u ?
Moet het kerkhof blijven ja of neen?
Geef uw mening ,beste mensen

Ik voel me misselijk worden.

Ingrid Lenaerts

In de schaduw van witte kruisen
huivert een moeder bij het soldatengraf
van haar zoon
hij keerde niet weer van de grote oorlog
die van hem een held maakte
tegen wil en dank

terwijl hij huilde van angst
als een verlaten kind
in het slijk van loopgraven

Het is al heel lang geleden
maar zij mist haar kind
voor altijd

Zij wou geen held
zij wou alleen haar zoon,
zijn kinderen ....
Oneindig verdriet drukt op een schouder
in de schaduw van witte kruisen

Ingrid Lenaerts

Zo zichtbaar herfst
door broze dunne eikenblaadjes
in bijna blozend fluweel
in het dunne licht
hangen als lampionnen
aan de moedertak
ze draaien rond
in een flauwe najaarswind
die hen met één ruk
kan vernietigen.
Het leven aan een draadje
en dan het afscheid ongevraagd
de val op het blarentapijt
wachtend op het afsterven.
Zo zichtbaar niet te ontkomen
herfst.

Ingrid Lenaerts