Op zoek naar de overkant van het leven
door het bos van paddenstoelen en zwammen
die ruiken naar vergankelijkheid en dood
Op zoek tussen verre geesten en verwanten
van dit onbekende verblijf  dat samenvalt
met het niets ,brult hij scheurend
door de geheimen van de nacht
die 's morgens nog nasmeulen
wanneer de overkant van het leven in zicht is
nog slechts één ademtocht
wil hij niet vertrekken met geen paarden

Mijn vader klemt zich aan zijn lakens vast
stampt de schipper plat in zijn boot
wil opnieuw deze kant van het leven zien.
En wonder boven wonder haalt hij weer winst.
wij willen hem alle tegoed nog gunnen.

Ingrid Lenaerts

Wij alsof we zitten prinsheerlijk onder de sterren
de nacht te bevragen naar zijn charmes
zijn parfum en omfloerste stem in de hals
een mand boordevol zomers verlangen denken

we weten dat het nog winter is nu het sneeuwt
in onze verzen het bos wit als poedersuiker
spinnenwebben als kanten kragen aan de boom
wellicht schaatsers in onze droom op het ijs.

Morgen vieren we onze helden in rondelen
Einstein die het heelal uit zijn hoofd haalde
die de formules doorzag en klaarstoomde
de wetenschap in dienst sprak van relatviteit

Wij hebben kriebels van zoveel gedachten vleugels
woorden die ons stuwen tot behoefte of begeerte
de wens wie durft zich in liefde waden of dompelen
vrede hopen want wij geen helden van het laatse uur

hebben nu alleen slaap.

Ingrid Lenaerts

Weet dat ik in dit lege huis iets zoek

maar weet niet wat of waar in hoeken

of op kanten de waarheid op haar kop.

Ooit was dit lege huis mijn thuis

dat de volle waarheid sprak

maar zij moordde woorden in mijn hoofd

dreef me tot de rand in wanhoop

die voorbijtrok als een school vissen

die hier in schoonheid voorbijzwom.

Ze sloot ramen en deuren

ontkende ons bestaan

tot ik nu alle herinneringen bevel gaf

haar te vermorzelen.

Vandaar deze onwerkelijke tocht

weet dat ik in dit lege huis iets zoek

iets meer dan mijn geborgenheid

Ingrid Lenaerts

En ik mis je even erg
als zou je alle pannen van het dak halen
als zou je de glimlach in je ogen doven
en nooit meer knipogen

als boogschutter die zijn laatste pijlen mist
en ik mis je nog altijd
over alle rotspartijen heen
bij woelige zee
zal ik glibberen tot houvast

en trouw aan onze wetten
zwijgen dat ik zweet, zo  zegt men
en ik mis je even erg
als de boom in winter zijn blaren.
Ingrid Lenaerts

We spreken tien jaar voorheen
was hij nog ad rem der dagen
geen warhoofd met trieste blik
een treurige hond die schotel likt
en smikkelt pannenkoek met bruine suiker

de man die nu rondzwalpt
de nachtzuster grijpt op schunnige wijze
we spreken gewoon één dag heden.

Ingrid Lenaerts

Nauwlijks te eten slechts vervuild water
dromend van een klare bron
die hij  ooit zag op een grotesk reclamebord
slapend op een luizige strozak
tussen de betonplaten waar de wind door giert
een vader die nooit thuiskomt
tenzij loeiend en brullend van
teveel alcohol in de aders
moeder gebroken enkele weken geleden
overleden in het zoveelste kinderbed
het joch in kwestie de broers en zussen
blootsvoets schooiend door de straten
Met welk onrecht moet hij leven
op de valreep van deze schitterende wereld ?
eindbestemming : een willekeurige straat
in Calcutta.

Ingrid Lenaerts

Vriesdauw verhardt gras
schraal spichtig priemen pijlen
naalden uit de grond

Ingrid Lenaerts

Wij alsof we zitten prinsheerlijk onder de sterren
de nacht te bevragen naar zijn charmes
zijn parfum en omfloerste stem in de hals
een mand boordevol zomers verlangen denken

we weten dat het nog winter is nu het sneeuwt
in onze verzen het bos wit als poedersuiker
spinnenwebben als kanten kragen aan de boom
wellicht schaatsers in onze droom op het ijs.

Morgen vieren we onze helden in rondelen
Einstein die het heelal uit zijn hoofd haalde
die de formules doorzag en klaarstoomde
de wetenschap in dienst sprak van relatviteit

Wij hebben kriebels van zoveel gedachten vleugels
woorden die ons stuwen tot behoefte of begeerte
de wens wie durft zich in liefde waden of dompelen
vrede hopen want wij geen helden van het laatse uur

hebben nu alleen slaap.

Ingrid Lenaerts

Allround lief op maat gesneden
wat ben je mijn geluk op engelenvleugels
vierentwintig uren een klok rond
loop ik met jou in mijn hoofd
kijk in je ogen als een kaleidoscoop
voel de kleurrijke warmte van je lijf
als een openbaring in de tuin van Eden
wellicht draag ik een roze bril
maar die moet je me laten
op mijn berg van groene hoop
mijn allround lief  van dag en nacht
wil je me koesteren als de schat
uit al je dromen mijn zevende ster
en magisch getal der liefde.

Ingrid Lenaerts

Bij het bruine ven
valt klamme stilte op doek
Dan  kraken takken

Een schichtig konijn
vlucht snel door hoge grassen
roetst weer zijn pijp in

Ingrid Lenaerts

Je maakt me blij
zoals een kermisvogel
fluitend bij het eendjesvissen
het vrije woord dat in je hoofd groeit
 de daden die we willen laten openbloeien
Je maakt me ernstig
 met de intensies van het goede doel

terwijl wij de vredespijp roken
rond het kampvuur van onze gedachten
voor een betere wereld
die geen utopie mag blijven
zoals wij elk jaar op 11 november
betrachten

Ingrid Lenaerts

Het herfstgetijde
dan novemberrillingen
kraakt vrieskou vooreerst

Ijsbedauwd  tuinpad
een vogel scharrelt wat brood
de zon hangt verlaagd

Ingrid Lenaerts

Bossen lijken dood
roerloos de kale bomen
in hun winterslaap

Ingrid Lenaerts

Grijsgrauw overspant
de valavond zijn lichaam
dood in november

dood op de vaartdijk
het gras vergeeld in zijn ziel
wacht op wintertijd.

Ingrid Lenaerts

Aan het boeket het kaartje "zomaar"
aan huis besteld zonder naamvermelding
een omvangrijke bos rode en witte rozen

Wie zou deze geheimzinnige  schenker zijn
tevens de aanbieder van vele vragen
van waar wie wat wanneer waarom
zonder enige aanduiding

Ze voelde zich zienbaar overrompeld
zelfs bloednerveus door deze attentie
nu haar rust verstoord werd.

neen, het was geen pretje
ondanks de hemelse pracht van het boeket
Zoals het kan verkeren

Ingrid Lenaerts

Oude man aan bed
blootsvoets en bibberend
weigert koppig elke hulp
ontkent afhanklijkheid
zoals een drenkeling
een reddingsboei weigert

Valt als een gevelde boom
op de koude vloer
zijn moordenaar loert
om het hoekje
lacht als een volmaakte overwinnaar
de tanden klapperend
in zijn doodshoofd

Ingrid Lenaerts