Hij weigerde te antwoorden
hij had nooit met de tijd gesproken
ben je mal hij was niet vatbaar
absurditeit
En als ik wou antwoorden op de vraag
"heb je ooit met de tijd gesproken ?"
dan was dat mijn probleem.
Hij wenste me veel geluk
bij het op zoek gaan naar  tijd
die van hem was te kostbaar

Dan heeft hij de tijd al gevonden
zonder aarzelen gelukzak
Ik zoek nog alle dagen meer tijd
en wil hem o zo graag eens ontmeoeten
te zeggen dat hij veel te snel voorbij schiet.
Zo absurd ?. 
 
Ingrid Lenaerts

De dagen dat ze sip keek
dat waren er etttelijke
ze waren talrijker
dan zonnenschijn op haar gezicht
Ze had geen goede reden
Haar gewoonte zei ze
ze was er niet verwonderd over
ze wist dat men haar vaak vroeg
"Heb je weer azijn gedronken vandaag?"
Ze antwoordde dan steevast
"Niet allen vandaag, maar ook gisteren
eergisteren
en morgen zal ik dat ook wel doen."
Je moet het haar niet meer vragen.


Ingrid Lenaerts

Bij honderden zitten ze daar

de rioolratten van rivier en stort

op hun dagelijkse afspraak

van de voedseleverdeling

Ze hebben nachtelijk werk geleverd

eng en veel geknaag en gezeur

terplaatse wemelt het nu

van grijze koppen en lange staarten.

Er wordt weer aftocht geblazen

ze gaan opnieuw de riolen in

Hun aanvoerder wil weer vreten

de wegen moeten gecheckt

zepiepenonverstaanbare taal

in hun tumult van processie

Meisjes, mannen vrouwen

we gaan weer ten aanval

er is genoeg voor iedereen

tas toe en geniet ervan.

bedenk ook uw oudere makkers

geef mild van uw buit

bij de volgende meeting op de belt.

Ingrid Lenaerts

Er is wel altijd iets of iemand die hem beloert
neem nu dat gele blad dat niet wil vallen
daar aan die boom
waar hij tegenover zit in het stadspark
het tuurt naar zijn doen en laten
hij zou het wel willen wegrukken
en schreeuwen : vertrek

Dan huist wel ergens een ander iemand
die de plooien en de vormen  van zijn lijf drinkt
die telt hoeveel maal hij zijn neus beroert
die zijn stappen telt
hoe hij zijn handen vouwt.

Het is die verdomde grote wereld
die hij niet wil
hij wil eruit weg
Niemand laat hem gaan
hoe hij ook aan zijn ketting rukt.
Hij blijft gevangen.


Ingrid Lenaerts

Zee keert zich binnenste buiten

laat haar diepste wateren beroeren

schuimkoppen van een woedende

gestrikt door de wind

in klauwen van zijn bandeloosheid

stormvogels kleven als klieders verf

aan grauwgrijze lucht die dreigt

zijn wereld te verpletteren

buitenmatig watergewicht

Op het stand rammelt wrakhout

waartussen zeerovers schatten verborgen

de zon gaat geniepig schuil

daan plots schittert zij oogverblindend

voor de wereld en zijn water

Zie daar is de regen weer

ongenadig voor ons wringend lijf

tegen de storm in.

Ingrid Lenaerts