|
Er is wel altijd iets of iemand die hem beloert
neem nu dat gele blad dat niet wil vallen
daar aan die boom
waar hij tegenover zit in het stadspark
het tuurt naar zijn doen en laten
hij zou het wel willen wegrukken
en schreeuwen : vertrek
Dan huist wel ergens een ander iemand
die de plooien en de vormen van zijn lijf drinkt
die telt hoeveel maal hij zijn neus beroert
die zijn stappen telt
hoe hij zijn handen vouwt.
Het is die verdomde grote wereld
die hij niet wil
hij wil eruit weg
Niemand laat hem gaan
hoe hij ook aan zijn ketting rukt.
Hij blijft gevangen.
Ingrid Lenaerts
|
