Het is geen nieuwe belevenis
bedacht de waterdruppel triest
terwijl hij schoof en schoof
over het raam tussen klevend stof
hij moest neerwaarts ritsen
want de zwaartekracht bood
geen andere keuze ,dat wist de druppel
hij was liever rechtsreeks in zee gevallen
waarbij  hij onmiddellijk weer verbonden was
met zijn vrienden de overige druppels

Nu liept hij maar eenzaam
uit te dunnen in meanders
over een oud raam van een herberg.
Bij de eerste zonnestralen droogde hij op
verdampend in de blauwe lucht.
Dat was dan een banale variante
in zijn heel korte bestaan.

Ingrid Lenaerts