Gisteren met een uurtje vertraging om 21u, plaatselijke tijd, in San Diego aangekomen. Mijn eerste verre vlucht. Het viel best mee. Zo een boeing vliegt namelijk veel stabieler als de normale vliegtuigen waarmee ik mijn korte trips doe. Ik heb dus eigenlijk onterecht schrik gehad op voorhand ;-). Maar bon, als het niet voor mijn dochter is, krijgen ze me toch niet te rap meer voor 12 uur in een vlieger, hoor. Het regent, Griet vindt het koud, maar de dees zweet zich te pletter. Het moet ergens nog een 18 graden zijn. Beetje bijpraten, kennismaken met 2 van de 3 roommates (een garcon in een restaurant en een radioloog), het huis bewonderen, slaappilleken pakken (ik kom immers net uit een Belgische nacht) en dodo. Vandaag, zaterdag ben ik precies Jelle in Wonderland: de tuin is Astrid Bryan-gewijs amasing, het padje waarmee je, van de tuin, rechtstreeks naar het strand afdaalt komt bijna uit een sprookjesboek, de zon schijnt veelbelovend, zelfs de surfers zijn 'very Californian way' van de zon, van elkaar en van de golven aan het genieten. De villa's al of niet met oceaanzicht zijn Amerikagewijs groot en zeer wel omgeven met omheiningen. ;-) Mitt Romney heeft er hier eentje. Met oceanview of course!We zijn er net gepasseerd. Verder nog inkopen gedaan. We gaan immers Belgian food maken voor een aantal gasten, vanavond. Enneugh... ik heb ook nog uuuuren tijd gestoken in het klaar maken van 1 vierkante meter verwilderde tuin om er een kruidentuintje in aan te leggen. Een tuin hebben waar je de citroenen, de mandarijnen en de guava's maar van de bomen moet trekken...zonder kruidentuintje, kan niet, vind ik. Daarbij, dan kunnen ze binnen een paar maanden nog eens aan mij denken als ze basilicum, dragon, munt, thijm, bieslook, marjolein gaan plukken om hun gerechtjes op te fleuren ;-). Niet dat de roommates van Griet veel koken. Griet is de enige die haar potje zelf maakt. Voor haar 3 roommates is 'koken', de tafel dekken en iets ergens afhalen. Maar bon, de munt zien ze wel zitten, 'to make mojito's '. Voila, morgen gaan we kruiden kopen en planten en naar het wonderbaarlijke golfterrein Torrey Pines. Iedereen spreekt er van als zijnde 'spectacular', ik ben benieuwd!
Hij heet Jens, is 32, Duitser. Ziet er 18 uit! Is op terugweg naar huis, van Santiago de Compostella. De heenweg van zijn heimat naar Santiago ging via Bordeaux. De terugweg meer via 'het binnenland'. Van 18 maart al, is hij onderweg. Bijna 8 maand, dus. Hij schrijft af en toe een artikel over zijn perikelen voor een plaatselijke krant, ginder tegen Keulen. Daar krijgt hij 60 euro per artikel voor. Voor zijn ganse tocht was 3000 euro voorzien. Waarvan nu nog 600 euro overblijft. Der Jens heeft ook nog, afgezien van deze krantenartikels, een eigen website. Kwestie dat de krantenlezers kunnen volgen hoe het hem vergaat. Heeft zijn reis naar Compostela iets met spiritualiteit te maken? 'Neen, niks! Ik heb mezelf al gevonden. ;-) ;-) Ik loop gewoon graag rond. Kijk graag rond, drink indrukken in. Praat met mensen en weet graag waar ze mee bezig zijn. Dit is niet mijn eerste reis. Ik was al eens in India voor 8 maand. En verder heb als 'slow' toerist al 42 landen gezien, geproefd, geroken.... Specifiek over deze Compostella-trip schrijf ik een boek.' Jens praat heel vlot, drukt zich precies en doordacht uit. Kan uitstekend gedocumenteerd, feiten, geschiedenissen en gebeurtenissen aanhalen waar ik een beetje van achter over val. Hoe kan iemand zoals hij, die totaal niet gestudeerd heeft, zo slim uit de hoek komen? Tja. Ik ben blijkbaar de enige niet die zijn expertise op prijs stelt... Na zijn Indiareis bijvoorbeeld, werd hij meermaals door de univ uitgenodigd om te komen spreken in het kader van 'futorologisch onderzoek'. Futu...wat? Awel, in die wetenschap probeert men modellen neer te zetten die moeten bepalen hoe de markt zich zal gaan ontwikkelen, ergens in de wereld, in de toekomst. Voor de rest is Jens boomzager van beroep (Ik vind dit niet uit).;-) ;-). Maar of hij daarmee, beroepshalve verder gaat gaan, voorlopig niet. Eerst zijn boek schrijven. En onderwijl rustig thuis bij de partner (een pianist). Om dan, vermoedelijk binnen 2 jaar, te voet naar Jeruzalem te trekken. Eneugh...je partner, vind hij al je rezien OK? Ja hoor. Hij moet niet zo noodzakelijk dagelijks bij me zijn. Af en toe, tijdens mijn reis, mekaar ergens treffen, is prima. En dan serieus: 'Ik zet trouwens nergens een stap zonder mijn knuffel Paul'. For the record: Paul is een pluche OLH-beest. CouchSurfers! Ze blijven je verbazen.
Iemand het Centre Pompidou Metz al gezien? Ikke dus wel, dik in orde! Een aanrader! En wat meer is, de stad Metz zelf is ook de moeite waard. Mooi! Veel groen. Parken om jaloers op te zijn. Er is zo veel 'park' dat elke Metzenaar 40 vierkante meter groen heeft (zeggen de oortjes in het toeristisch busje). Metz is heel Duits. Kaiser Wilhelm kon het in 1870 niet laten zich in zijn net veroverde stad met de urbanisatie te moeien. Met succes zou ik zo zeggen...Het station is precies een breedgerekt kasteel. Der kaiser had hier privé vertrekken. Het zal daarmee zijn, dat het er zo 'kastelerig' uit ziet. De brede straten/lanen doen mij aan Bad Homburg (Duitsland) denken. Ze hebben met hun brede pastelkleurige gebouwen uit 1870-1890, ook al iets 'Kaiserlich'. Google astublieft eens op Avenue Foch Metz, dan zal je zien wat ik bedoel. Het is pinkstermaandag en behoorlijk warm. Gans Metz, oud en jong, is blijkbaar op de baan: ze zonnen, watersporten, fietsen, lopen, wandelen, kuieren of rusten, in dat langerekt prachtig park langs de oevers van de Moezel. Schitterend! Metz krijgt van mij de prijs van de meest fitte stad: ik heb op mijn 2 uur durende wandeling geen enkele, maar dan ook geen enkele dikke mens tegen gekomen ;-). Noem mij een snob, maar zo iets maakt mij nu gelukkig zie ;-) Van fitte mensen gesproken, mijn gastheer is tandarts en loopt de marathon. Zijn vrouw is dokter en ook al een sportieve. Ze wonen in een heerlijk 'achteraf' huis. Dat is een huis dat achter een ander huis staat. Aan de straat heeft het dan enkel een poortje en een padje dat naar hun voordeur leidt. Hun huis en tuin is een paradijsje. Zo veel privacy! Ze tracteren me s'avonds in de stad op een maaltijd... Hmmmmmm. Van op het terras van ons restaurant hebben we een heel mooi zicht op de kathedraal van Metz. Mijn gastheer is vriendelijk, maar toch ook een beetje een 'gereserveerde' persoon, net als zijn echtgenote. Helemaal anders dan de gastheer en -vrouw van Nancy, waar ik 4 dagen geleden mocht verblijven. Dat waren nu toch eens bijzonder hartelijke en 'open' mensen, zie. Zo van die, die je (na 10 minuten) precies al jaren kent... Hup, en nu naar bed. Ik heb een eigen apartementje met badkamer en toilet. Ik zou het op hotel niet beter kunnen hebben....CouchSurfing, I am fan!
24, 25, 26 mei 2012: Nancy, Frankrijk: met mijn gat in de boter!
Ik wilde al zo lang eens de Place Stanislas zien in Nancy, Loraine, in Frankrijk. Awel, c'est chose faite! Ik moest hier toch in de buurt zijn om te golfen, dus hebben we even cultuur en golf verbonden. Ah ja? Hoe dat? Bezoek aan Nancy en zijn Art Nouveau (2 dagen), golf in Faulquemont (2 dagen) en daarna bezoek aan het Centre Pompidou -Metz (1 dag). In Faulquemont ben ik op hotel, in Nancy en Metz wordt er geCouchSurfed.
Ik logeer in Nancy bij een zeer sympathiek koppel van mijn leeftijd. Ze heten Francois en Marie. Hij is een burgerlijk ingenieur op pensioen, Marie is jonger en werkt nog. Marie kookt graag en goed. Dat heb ik al 2 dagen kunnen ondervinden. Een diner met alles er op en er aan: aperitief met hapjes, hoofdpla, wijn, kaas en dessert. Heeeeerlijk! Francois is heel groot en elegant. Hij loopt bij voorkeur rond in een wit pak, met een witte hoed op, en beige schoenen. Echt klasse. Ze wonen in een ruim appartement, heel mooi ingericht, smaakvol. Ik heb een eigen kamer en een eigen badkamer. Om maar te zeggen dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen. Behalve in Versailles en in Wenen, was ik nog nooit zo mooi gelogeerd. Ik ben een sjansjaard!!!
Afgezien van een prima logement en uitstekend eten, heb ik interessante conversaties en een schitterende privé gids, in wit kostuum, met witte hoed ;-). C'est beau la vie! Wat zeg ik? Meer, het is een feest!
Vanavond komt Mark uit Cardiff overnachten. Mark is Bachelor Philosofie en neemt een 'break' in zijn studies 'op zoek naar zichzelf'. ??? Ik heb even getwijfeld of ik hem wel in huis zou nemen. Hoe dat? Wel, toen ik in Budapest, CouchSurfgewijs, logeerde bij Arpad, had Arpad, na één jaar CouchSurfers van over de hele wereld gastvrijheid te hebben verleend, op zijn CouchSurf pagina het volgende geschreven: 'Beste vrienden, jullie moeten mij excuseren, maar na 1 jaar ervaring met CouchSurf heb ik volgende regels opgesteld: '1) Mensen die hier logeren en nauwelijks weten in welke stad ze verblijven, blijven best buiten. Ik ben zeer fier op mijn stad Budapest, en verwacht van jullie, ook voor haar, een klein beetje respect. 2) Mensen zonder manieren, niet welkom 3) Mensen 'op zoek naar zichzelf', zoek best een andere logeerplaats, ik ben geen therapeut. Voila, omwille van regel 3 van Arpad uit Budapest, had ik zo mijn twijfels. Mark uit Cardiff is immers, zoals hij het zelf stelt ook 'op zoek naar zichzelf'...Maar... Mark ziet er op zijn foto op zijn CS-profiel zo ontwapenend uit ...Helemaal niet onze Schimmige Medemens, Scheeflopend Van Het Peuteren In Eigen Ziel. Enneugh, viel dat mee, dat Peuteren? Ba ja, heel goed. Van gepeuter geen sprake. Een hele vriendelijke jongen. Praat graag en gemakkelijk. Is blij met alles en dankbaar voor alles: een bad, een Grimbergs abdijbiertje, vlaamse stoverij met erwten/wortelen en patatjes, een Orval, een Gueze. Een dvd-film met Marilyn Monroe (Seven Year Itch, had ik zelf nog niet gezien, heel vermakelijk). Een bed. Een ontbijt. Een lunchpakket. Vertelde me hoe in het UK de maatschappij op één generatie veranderde van zorgstaat naar 'ieder voor-zichzelf-staat, volgens Amerikaans model. Dat impliceert dat zijn vader nog kwasie gratis naar de universiteit kon en dat hij, de zoon, 25 jaar later, daarvoor 12.000 euro moet ophoesten (inschrijvingsgeld!). Tja, dat is toch wel een drastisch ingrijpen! Mark leeft van +- 1 euro per dag, gedurende zijn trektocht. Have en goed zit in een serieus zware rugzak: een minitentje, een slaapzak die tegen minus 10 graden kan, kook-en eetgerei, kledij, een beetje eten. Hij slaapt bij gastvrije mensen of in dat tentje. Is al 9 weken onderweg. Heeft in dat ding geslapen, in Engeland, toen het buiten vroor! Hij vertelt dat iedereen zo vriendelijk is. Mensen vragen hem, onderweg of hij geen drinken nodig heeft, of stoppen hem fruit of iets zoets toe...Hij zegt dat het hem deugd doet te ondervinden, dat de mens intrinsiek beter is, dan het beeld dat geschetst wordt in de krant, TV, tijdschrift. Yea, I agree. Na elke CouchSurf ervaring kom ik namelijk zelf compleet positief opgeladen terug thuis. Onze Goedbedoelende Medemens. Hij bestaat echt! De kans dat hij rond jou staat in ZEEEEER groot. Alez, salukes hé, Mark, succes met het vinden van slaping in Brussel.
Vanavond, donderdag 20 april, komt er een Hollands meisje van 23 overnachten. Ze fietst van Amsterdam naar Parijs, blijft daar dan 6 dagen en daarna gaat het weer terug. Ze gebruikt als fietsroute een stukje van de route Amsterdam-Santiago. Net zoals Humfrey van een week geleden, maar die doet de ganse route helemaal tot in Santiago (2000 km vanuit Amsterdam!). Ze komt van Antwerpen, waar ze ook een Couch geSurft heeft. Het is best wel een mooi stukje weg, zegt ze. Langs de Schelde vanuit Antwerpen langs het jaagpad over Temse en Hamme naar Dendermonde en daar, in Dendermonde, het jaagpad nemen naast de Dender. Ze heet Myrthe. Een correct, beleefd, beetje verlegen meisje. Ze zal elke dag een logement met CouchSurf hebben zegt ze. Haar volgende 2 adressen zijn bij Franse single mannen. Myrthe kent geen knop Frans. Hopelijk kennen die Franse mannen een beetje Engels. Ze is nog een zeer onervaren CouchSurfster. We drinken Belgisch bier en eten balletjes in tomatensaus met blé. Dat heeft ze nog nooit gegeten. Daarna wat CouchSurf ervaringen uitwisselen. Samen nog naar een film kijken. Ze heeft hem niet uitgekeken: ze was moe. Als ze 's anderendaags, na een stevig ontbijt, vertrekt, geef ik haar de goede raad mee van toch een minigeschenkje voor de volgende gastvrouw/heer te voorzien. 'Het moet niet veel zijn, iets symbolisch. Als je eten, drinken en slaping krijgt is een kleine tastbare dankbetuiging toch het minste wat je kan doen' argumenteer ik. .. Dan moet jij eens boven gaan kijken, zegt ze.... Als ik boven in de logeerkamer kom, ligt er op het bed, een zeer lief bedankbriefje samen met een pakje chocolade van Cote d'Or. Goed zo!
Eergisteren kreeg ik een CS-mail uit eindhoven: 'Mag ik overnachten bij jou? Ik ben per fiets op weg naar Santiago.' 'Ba ja, jong, kom maar af.' Hij heet Humfrey, moet ergens vooraan in de 40 zijn en komt uit het dorp Mierlo, tegen Eindhoven. Hij is onderwijzer. Weet veel over geschiedenis, praat gemakkelijk en is vrijgevig. Hij heeft een minikadootje mee en tracteert me een pizza hier bij de Italiaan in Aalst. Tja, die kadootjes, ik ben er zeer gevoelig aan. Door de band kun je het zo stellen: wie met lege handen komt heeft GEEN manieren. Zo iemand ben je beter kwijt dan rijk. Het moet niet veel zijn, dat kadootje... Het gaat hem om de geste. Wanneer men eten, drinken en slaping voor niks krijgt, moet men toch uit zichzelf weten dat een klein beetje tastbare dankbaarheid toch het minste is wat men kan terug doen. De meeste CouchSurfers zijn wel zo goed opgevoed, dat ze daaraan denken. Maar ja, uitzonderingen zijn er altijd. Zoals dat Russisch koppel in 2010. Nare ervaring! (mijn enige nare ervaring met gasten) Wat een ongemanierde kinkels! Tja, de volgende Rus die hier wil logeren, zal goede papieren moeten hebben ;-). Om niet te zeggen dat hij/zij van adel zal moeten zijn ;-) ;-). Humfrey heeft, als hij hier aankomt, dag 3, van zijn 60daagse fietstocht achter de rug. Hij is een beetje moe en heeft spierpijnen in het rechterdijbeen. Ik geef hem voordat hij gaat slapen een Myolastan, spierontspanner. Kan alleen maar deugd doen. Propere jongen, die Humfrey: doucht s'avonds voor het slapen gaan en doucht opnieuw 's ochtends voor zijn vertrek. Zoals iedereen prijst hij het logeerbed de hemel in. 'Wat een goede matras'. 'Ik weet het, iedereen stoeft er op! Succes op je fietstocht, schrijf je me als je aangekomen bent? ' Kus en Knuffel. Slukes!
Zondagavond 25 maart komt Henri uit Epernay opnieuw even langs. Hij is op terugweg van Middelkerke. Middelkerke is gejumeleerd met Epernay, vandaar. Hij mocht ;-), daar in Middelkerke, zijn bijdrage gaan levering aan een vergadering ivm die 'jumelage' ;-). Ik zie Henri (waar ik in september 2010, 5 dagen gecouchsurfed heb) toch wel regelmatig. Laat ons zeggen, een keer of 3 per jaar. Hij is ondertussen zo een beetje geadopteerd door mijn familie. Het is een aangename mens. Typisch Frans: heeft altijd wat te vertellen en ...hoort zichzelf graag bezig. Maar...geen nood, wij horen hem ook graag bezig ;-). Hij was onlangs voor 2 weken in Burkina Fasso. Burkina Fasso? Jaja, in dat land bevindt er zich ook een gemeente die in die net genoemde 'Jumelage' zit. Verhalen! Over de ginder gangbare vrouwenbesnijdenis. Over vrijen met zo een vrouw. Over de emancipatie van de vrouw. Over hoe langzamerhand in dat stukje van Afrika de mannen hun macht verliezen. Over armoede en Joy de Vivre. Over hoe blanke mannen daar 'hebbedingen' zijn, ongeacht hun leeftijd en standing. Over fotograferen daar in Afrika. Over nauwelijks verdienende onderwijzers en klassen van 40 kinderen. Over huiswerk maken onder een straatlantaarn omdat er thuis geen licht is. Over ...Van Alles. Dat is altijd al zo geweest, met 'den Henri': zet ons samen en we zitten te vertellen tot 3u 's nachts. Hij is ook met mij naar Brussel gereden en heeft me een bescheiden etentje betaald. In ruil speel ik dan een beetje gids op de Grote Markt in Brussel en omliggende straten. Ik heb hem ook een cashmiere sjaal gekocht (5 euro). Zwart uiteraard. Zijn keuze. Een fotograaf gelijk Henri, vindt zwart 'chique'.Terwijl ik dat alleen maar dodelijk vervelend vind. Beikes: van top tot teen in het zwart gekleed. En dat in ALLE seizoenen! Smaak: er is niet over te discuteren, meneer.
Een pralinemaakster? Jep! Ze komt uit budapest en heet Katalin. Ze is lang, slank, verzorgd, goed opgevoed, slim en ....een Belgiëfan. Ze was al eens in België, voor een jaar. Erasmusproject. Ze heeft hier een chocoladeverslaving opgedaan. En ons speciaal bier kent ze als de beste. Zij, op een Oilsters terras tegen de garcon: 'Geef me maar een Blue de Namur'. Amaai, dat bier kende ik zelfs nauwelijks. Ik heb het 1 keer gedronken in Brugge, ook op een zonnig terras. 'Hoe komt ge erbij om pralines te leren maken in de chocolaterie van Wieze, Katalin?' 'Awel, Danielle, ik wil een exclusief pralinenwinkeltje openen in Budapest, samen met mijn moeder. Ik heb een diploma handelswetenschappen. Ik heb 1 jaar in een firma gewerkt in Budapest, net genoeg om te weten dat dat mijn ding NIET is. Ik wil met mijn handen bezig zijn. Mijn ma is een commersante in de textiel en mijn pa zit in de voeding, alletwee zelfstandigen. Ik ben enige dochter. Mijn lief is 6 jaar ouder dan ik en een begenadigd computertechneut. Hij vindt dat ik moet doen wat ik leuk vindt, en dat is niet noodzakelijk dat waarvoor ik gestudeerd heb... ' 'Slimme jongen!' 'Ja, en een lieve. We gaan trouwen 15 augustus. Weet je dat hij mijn eerste en enige Geliefde is. Ik heb nooit een andere gehad. Ik ken hem al 8 jaar.' 'Hoe schattig!...Awel, Katalin, aan de tedere manier waarop je met hem telefoneert, weet ik zeker dat jij hem en hij jou heel gelukkig zal maken....Laat je me iets weten als je winkel opengaat?' 'Tuurlijk, ge moogt komen en bij mij logeren.' 'Thank you, It's a deal!'
