Andenne is een stad in de provincie Namen in en ligt op een hoogte van 110 meter. De gemeente Andenne ligt aan weerszijden van de rivier de Maas, de stad Andenne bevindt zich aan de zuidoever. Ten zuiden van de Maas begint ook de streek van de Condroz.

Wij vertrekken met onze wandeling in Sclayn, we verlaten het dorpje en wandelen al vlug langs de Maas. Met prachtige zichten op de rotsen langs de oever van de rivier. Steken de Maas over om langs het station van Sclaigneau te gaan. Weer een eindje langs de Maas, verbazend hoe moei de natuur hier is op de oever van de Maas al bestaat het grootste gedeelte uit beton. Vetplantjes tussen de stenen die nu prachtig in bloei staan, met zijn gele bloempjes trekken ze vlinders aan en tussen de betonblokken leven de Muurhagendissen we zien een paar mooie exemplaren. Op het water eenden en ganzen en witte zwanen met hun jongen wat mooi toch. Is genieten van de natuur.

Een andere reliek uit het verleden dat we tegen komen zijn de bunkers. We wandelen steeds wat verder en blijven nog even langs het water. We komen langs de “Carrieres de Nameche” hier is duidelijk nog veel activiteit, wat verder wandelen het dorp in langs een kasteel dat nu deel uitmaakt van de school. We zijn nu in Nameche en wandelen het dorp binnen. En steken nog eens de Maas over. Zo komen we in THON. Door het dorpje en langs een paar mooie huizen. Dan komen we aan de ruïne van het kasteel van Thon.

De gemeente Thon-Samson is een van “De Mooiste Dorpen van Wallonië”. Historische waren het altijd twee gescheiden dorpen en, hoewel ze tegenwoordig verenigd zijn, laat het straatbeeld van Thon en Samson wel degelijk eigen bouwkundige en erfgoedkundige kenmerken zien. De gevarieerde natuurlijke rijkdom van Samson vult de fraaie homogeniteit van de Condrozbouwstijl van Thon perfect aan. De oude woonkern van het dorp, gelegen in een groene omgeving van weiden en kreupelhout, strekt zich uit langs de Rue de Thon, die de verbinding vormt tussen Samson en de plateaus.

Hier prachtige bouwkundige huizen en vooral de kerk Saint-Rémi en dE tegenover gelegen Herenhoeve zijn bijzondere mooie bouwwerken. We wandelen het dorp uit en slaan nu de weg naar Bonneville in. We komen aan de Saint Firmin kerk van Bonneville en het tegenover gelegen Kasteel van Bonneville, dit geheel heeft een ‘L’-vorm en wordt voorafgegaan door een park. Het werd in meerdere keren gebouwd, vandaar dat de kalkblokken ook uit verschillende tijdperken dateren. Het gebouw vormt een vierkant, dat geflankeerd wordt door drie vierkante torens, waarvan één uit 1538. De mooie gevel in traditionele Maaslandse stijl nodigt ons uit om nader kennis te maken met een subtiel samenspel van rode baksteen en horizontale stroken van kalksteen. Het was Jacques Zuallart, heer van Sclayn en van Bonneville, die in het begin van de zeventiende eeuw het initiatief nam voor de bouw van de hoofdvleugel (noorden, naast de kerk). In 1690 moest zijn zoon Tilman Zuallart, die helemaal aan de grond zat door de bouw van het kasteel, het eigendom afstaan aan zijn hoofdschuldeiser, ridder Jean-Hubert de Tignee.

Sindsdien werd het kasteel van Bonneville bij erfenis tien generaties lang doorgegeven, tot aan zijn rechtstreekse afstammeling en huidige eigenaar, ridder Baudouin de Theux. De klassieke Frans geïnspireerde tuin uit de achttiende eeuw bleef omzeggens ongewijzigd sinds de aanleg. Hij strekt zich over ongeveer anderhalve hectare uit ten noorden en ten westen van het gebouw. Een prachtige plek om even tot rust te komen en te genieten van dit prachtige geheel.

In de zaal is controle en rust. We wandelen na de rust verder nu door de weilanden tot we weer in Sclayn komen met zijn prachtige Ardeense huizen. Een pracht van een wandeling en hebben volop genoten van het erfgoed, de bouwstijlen en de natuur, wat moet je meer hebben om een mooie en aangename wandeling te maken.

Kanne is een plaats in het zuidoosten van Belgisch-Limburg. Het is een deelgemeente van de gemeente Riemst en ligt pal aan de Belgisch-Nederlandse grens, onder de rook van Maastricht. Kanne ligt aan de Jeker en wordt in tweeën gedeeld door het Albertkanaal. Het gedeelte aan de oostelijke kant van het kanaal, heet Neerkanne, het andere, aan de westelijke kant, heet Opkanne. Kanne ligt in het dal tussen het Plateau van Caestert (de Sint-Pietersberg) en de Muizenberg.

Zijn de overige deelgemeenten van Riemst komdorpen op het Haspengouws krijtplateau, dan heeft Kanne een uitgesproken valleisite. Het ligt immers aan de benedenloop van de Jeker die enkele kilometers stroomafwaarts van de dorpskom in de Maas uitmondt. Het Jekerdal is ca. 40 tot 50 meter in het krijtsubstraat ingesneden. Plaatselijk zijn de valleihellingen dan ook zeer steil. Bijzonder fraai in dit verband is de “Slingerberg” in de Zusserdel waar de weg zich doorheen een droog dalletje naar boven kronkelt. Het smalle interfluvium tussen het Maas- en het Jekerdal noemt de Sint-Pietersberg.

Het landschappelijk meest aantrekkelijke deel van deze heuvelkam situeert zich precies op het grondgebied van Kanne en noemt het “plateau van Caestert”. Het microklimaat en de kalkrijke bodem bezorgen dit plekje een voor Vlaanderen unieke kalkflora. Zowel vanuit Wallonië als Nederland legt de cementindustrie echter een zware hypotheek op de toekomst van dit natuurgebied. We wandelen het dorp uit en wandelen het natuurpark binnen. We wandelen hier op de grens tussen België en Nederland. Aan de Nederlandse kant van de grens ligt er de Duivelsgrot en het Poppelmondedal. We wandelen erlangs. We wandelen door de prachtige natuur en gaan dan richting Neercanne. We komen aan Château Neercanne, voorheen Château Agimont geheten, vlakbij het dorp, maar op Nederlands grondgebied in de gemeente Maastricht.

Het kasteel is het enige terrassenkasteel van Nederland. Het werd in 1698 op de resten van een oudere burcht gebouwd door de militair gouverneur van Maastricht Daniël Wolff baron van Dopff. Na Belgiës onafhankelijkheid ijverde de toenmalige eigenaar, Baron van Thier, ervoor dat zijn bezit bij het Koninkrijk bleef. De mergelstenen muren rond de zuidelijke boomgaarden van het kasteel werden zo de landsgrens tussen België en Nederland. Van deze muren staan nog enkele delen overeind. De Heilig-Grafkapel en het voormalige Kanunnikenhuis van de Sepulchrijnen pal naast de boomgaard werden echter Belgisch. Het kasteel en de buitenplaats zijn nu in het bezit van Stichting Het Limburgs Landschap. De binnenplaats, de bossen en enkele delen van de tuinen zijn vrij te bezoeken. Wij nemen ruim de tijd om even et verpozen bij dit uitzonderlijke monument.

We wandelen dan weer de natuur binnen met prachtige zichten over het mergellandschap. Dan komen we terug in Kanne gaan langs de barokke Heilig-Grafkapel, die volledig uit mergel of kalksteen opgetrokken is. De kapel werd door Herman Jekermans, een timmermanszoon en bezoeker van het heilige land in 1647 gebouwd als kleine kopie van de H. Grafkerk te Jeruzalem om zijn belofte bij behouden terugkeer na te komen. Vooral de gevel van de kapel is sterk geornamenteerd met onder meer Toscaanse pilasters en beeldhouwwerk. De kapel werd in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. Vandaag is ze prachtig gerestaureerd en in bijzondere goede staat en ze is open zodat iedereen een bezoekje kan brengen.

We wandelen nog even door Kanne en gaan ook nog even tot aan het Albertkanaal. Hier eindigt dan onze mooie wandeling in Kanne.

Naast Jalhay zelf ligt in de gemeente nog de deelgemeente Sart, ook wel Sart-lez-Spa) Het riviertje de Hoëgne vormt een stuk van de grens tussen de twee deelgemeenten. In de deelgemeenten liggen nog diverse kleine dorpjes en gehuchtjes verspreid.

In deelgemeente Jalhay liggen rond het centrum de gehuchten Foyr, Herbiester, Surister en Charneux. In Sart liggen naast het centrum zelf nog onder meer de dorpjes en gehuchten zoals Solwaster, Tiège, Wayai, Royompré en Nivezé. Nivezé is een vrije grote kern in het zuiden van de gemeente, vlakbij het centrum van het naburige Spa. Onze wandeling start in Sart. Al vlug bevinden we ons in het bos met de naam “Bois de Staneux” is een uitgestrekte bos met mooie zichten over het landschap. We steken het riviertje over en komen zo aan het volgende gehuchtje hier een uitgestrekte lam farm. Het zijn leuke beestjes om gade te slaan, wij moeten weer verder.

Zo komen we na een tijdje in Stockay hier weer mooie natuurbeelden, hier wandelen we de oude spoorwegzate op en hier is de natuur heel mooi en bijzonder. Een bijzonder stukje natuur krijgen we hier te zien en we vervolgen onze wandeling en komen zo terug in Sart-Lez-Spa. Zo eindigt een mooie wandeling in een bijzondere streek.

Het internationale 5-sterren wandelgebied Sint-Pietersberg telt 20 prachtige landschapswandelingen, tussen de Jeker en de Maas. Deze wandelingen starten aan 7 infoplaatsen, verspreid over het grensgebied van Nederland, Vlaanderen en Wallonië. Aan elke vertrekplaats heb je de keuze uit 3 of 4 routes van verschillende lengte. De kortste wandeling is 2,8 km, de langste 13,5 km. De creatieve wandelaar kan de routes combineren tot een langere, zelfs meerdaagse tocht.

Om deze wandelingen tip top te houden zijn er een 50 tal AMBASSADEURS die de wandelingen controleren of de afpeiling correct is of er sluikstort is of er andere problemen zijn. Een ploeg van Sint-Pietersberg doet de nodige herstellingen en de gemeente werken aan het sluikstorten. Iedere zes maanden komen de Ambassadeurs samen om ervaringen uit te delen en elkaar beter te leren kennen. Er word een bezoek aan het FORT SINT-PIETER aangeboden door de stad Maastricht. We spreken af op de parking van het fort. En gaan dan samen met de gids een bezoek brengen aan het fort.

In Fort Sint Pieter stappen we terug in de tijd en herbeleven de geschiedenis tijdens een rondleiding door Fort Sint Pieter. De enthousiaste gids neemt ons mee op pad, leid ons rond langs onder andere de waterput, de schietgaten en de kanonnengalerij en ondertussen kun je genieten van prachtige verhalen vol anekdotes en weetjes. Het fort dateert uit begin 1700 en is grotendeels nog intact of gerestaureerd. Buiten is het uitzicht over de stad, de Maas en het omringende landschap van indrukwekkende schoonheid. Gelegen in het Natuurmonument de Sint Pietersberg is sinds 1974 een beschermd natuurgebied en is in totaal 133 ha groot. Natuurmonumenten beheert de grotten van de Sint Pietersberg sinds 1995 en het erop gelegen fort Sint Pieter sinds 2009. Dit bijzondere landschap, aan de rand van de stad Maastricht gelegen, is grotendeels aangewezen als beschermd natuurmonument en wordt beheerd door de Vereniging Natuurmonumenten. Natuurmonumenten is op dit moment bezig met het in ere stellen van Fort Sint Pieter. Zo zijn nu de caponniere (schietgatengalerij) en de noordgevel van de kanonbatterij Zuid hersteld. Een bijzonder mooi monument met een gids die ons een hele aangename tijd bezorgen. Na het bezoek wandelen we naar SLAVANTIE een kleine 2km. 

Een stukje geschiedenis: 

Nu is Buitengoed Slavante ingericht als „Grand Café” met de allure uit de tijd van haar oorsprong. De hele inrichting en entourage doet u onmiddellijk denken aan de „vervlogen tijden van toen”. Inmiddels is er naast de salon van Slavante een serre bijgebouwd, zodat er ook voldoende ruimte is om gezelschappen te ontvangen. Op de grote terrassen is het heerlijk toeven in de prachtige natuur op de helling van de Sint Pietersberg.

Hier genieten we van een gezellige tijd samen met een broodmaaltijd en de gelegenheid om nog wat bij te praten en elkaar beter te leren kennen. De activiteit is zeker een succes en maakt het allemaal de moeite waard. En zo blijven de wandelpaden tip top voor de wandelaars die na ons komen.

Onze wandeling vertrekt in Geulle in het centrum. We verlaten Geulle en komen aan de watermolen. Molen van Hulsen gelegen op de Molenbeek heeft een lange geschiedenis. Gedurende bijna drie eeuwen werd deze watermolen, samen met de Bovenste Molen, Kasteel Geulle en een groot aantal landgoederen vererfd in adellijke families.

In de jaren 1878-1879 werd de Onderste Molen afgebroken en herbouwd, waarna tevens hier een boerenbedrijf gevestigd was. Tot 1960 is de molen commercieel gebruikt. We wandelen het molenpad op dat achter de molen loopt en langs de vergaarvijver. We wandelen verder met toch een paar mooie vergezichten als we de Snijdersberg op wandelen. Hier het panorama op het Maasdal en het dorpje Hulsen, wat verder het Julianakanaal en wat verder de Maas. Aan de overkant van de Maas ligt België met het Kempisch plateau. Nu wandelen verder door het bos en het is klimmen en dalen.

Wel mooi en de natuur is prachtig. We komen in Broekhoven door het bos waar de bodem bedekt is met Daslook. Spijtig dat foto’s geen geuren kunnen geven want de geur van daslook is zeer sterk en geur naar look. We wandelen verder langs de Hussenberg en de Snijdersberg waar we Moorveld binnen wandelen.

Enkele boerderijen en wat huizen verder komen we in Meerssen. Dan verder langs Moerveld en Geulle door het Oostbroek met een heel groot gedeelte bos dan komen we in Brommelen een eind langs de spoorweg langs een reeënweide en dan komen we weer terug aan ons vertrek een prachtige wandeling met veel natuur en wat historische gebouwen.

Andrimont is een deelgemeente van Dison die zijn naam ontleende aan de beek die doorheen de gemeente stroomt. Tot in de 18de eeuw was het niet veel meer dan een bescheiden gehucht. In 1735 slaagden ambachtslui erin om textiel te spinnen van opmerkelijke kwaliteit. Deze nijverheid bleef zich gedurende de hele 19de eeuw ontwikkelen, maar evenmin als Verviers kon Dison weerstand bieden aan de crisis waardoor het na de Tweede Wereldoorlog werd getroffen.

Onze wandeling laat ons nog verschillende gebouwen uit deze rijke periode zien. We wandelen door Andrimont en komen zo aan de rue Sous le Chateau met een prachtige kasteelhoeve en aan het kasteel van Ardrimont spijtig dat we maar de achterkant kunnen zien gelegen in een prachtige omgeving. We komen in Dison met zijn kerk en zijn bijzonder kerkhof, eindelijk het oude kerkhof rond de kerk met zijn bijzonder toegang met hardstenen zuilen met jaartelling 1768 en een overdekte gang met oude grafzerken. We wandelen even rond de kerk en komen aan de pomp voor de kerk.

Het is een prachtig plein, we wandelen het dorp uit en krijgen prachtige zichten over het golvend landschap. Het is hier nog altijd “Het Land van Herve” met zijn prachtig zichten en zijn weilanden. Nog altijd komen we langs prachtige oude weidebarrier die er verlaten bijstaan hopelijk worden deze kleine historische erfgoed bewaard. We wandelen nu in Wooz een gehucht met veel weilanden. We wandelen nu in het Bois Mignon. Mooi om door te wandelen. Hier is de natuur bijzonder mooi met zijn golvend landschap nu wandelen we terug naar Andrimont terug langs de kerk en het plein.

Dan wandelen we het park van het kasteel binnen. Het kasteel “Chateau d’Andrimont” gelegen in het “Park d’Ottomont” nu eigendom van de gemeente. Het is wel een mooi kasteel en park. In een wapensteen staat de vermelding 1814-1896 Mont-Clotilde.

Wij verlaten het park en komen terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.

BERTRANGE-LUX. 

Onze tweede wandeling in Luxemburg is in Bertrange. Even buiten de hoofdstad. Een landelijke omgeving waar we wandelen. Eerst een stukje door de velden en weilanden tot we in het centrum van Strassen komen in het park is onze controle en rustpost.

Na de rust weer verder en we verlaten Strassen. En wandelen nu een heel eind door de bossen. Mooie zichten hebben we maar het weer zit weer tegen, regen en wind. Na een heel eindje door de bossen komen we terug in Bertrage. In rue du Mamer een prachtige hoeve met ingebouwde kapel, heel mooi. Dan wat verder het kasteel met twee hoektorens dat nu dienst doet voor verschillende verenigingen.

Weer wat verder komen we aan het oudste gedeelte van de stad op het plein de fontein met hoenderen heeft iets te maken met de geschiedenis van het stadje, hier ook het kasteel van Bertrange en de kerk die we even binnen lopen. En dan komen we terug aan ons vertrek. Een mooie landelijke wandeling alleen spijtig van het regenweer.

Auf dem Mullerthal Trail. Quer durch die felsen & schluchten der kleinen Luxemburger Schweiz. Pinsteren is de tijd van het jaar dat in “Grand Duche de Luxembourg” de wandelingen in Beaufort doorgaan. Zaterdag en maandag is het wandelen in Beaufort. De wandeling zaterdag is er eentje door de weide omgeving van Beaufort. Een pracht van een wandeling door bossen en vanop de hoogte hebben we een prachtig panorama over Bigelbach.

Gewoon prachtig een boerderij met bloeiende hoogstambomen en groene weilanden in het dal. De weide omgeving met bossen wat is dit prachtig en dank zij de zon is het werkelijke een bijzonder zicht. Het kerkje en de huizen in het dal wat een zicht. Wij wandelen verder en gaan dan het bos in. Hier is het gewoon prachtig om te wandelen. Op de open plekken waar bloemen bloeien komen we onze eerste citroenvlinders tegen. Wat is dat toch fijn. We wandelen verder langs de Kummel en komen zo terug in Beaufort. We komen langs het kasteel. Wat een prachtige gelegenheid om het kasteel te bezoeken, met onze inschrijvingskaart kunnen we Gratis het kasteel bezoeken. 

De geschiedenis van het ontstaan van Beaufort is ietwat ingewikkeld. Volgens een oorkonde werd de heer van Beaufort Wauthier de Wiltz et Beaufort in het jaar 1192 als eerste bewoner vermeld. Tegelijkertijd werd ook de bouw van de kernburcht op het eind van de 12e eeuw vermeld. De bouw van de burcht kan men twee hoofdstukken onderscheiden, hetgeen vooral zichtbaar is aan de binnenhof van de burcht. Hier vindt men duidelijk sporen van een romaanse en een gotische bouwfase.

Toen de heren van Beaufort in de 14e eeuw aan de mannelijke zijde uitstierven, kwam het complex in 1348 in het bezit van Adelheid van Beaufort en haar echtgenoot Wilhelm von Orley. Hun nakomeling Johann von Orly werd beschuldigd van vertrouwensbreuk tegen zijn landsheer, waarna keizer Maximiliaan I de burcht en het heerschap Beaufort confisqueerde en het aan een andere leenheer gaf. Door een huwelijk kwam het in de 16e eeuw uiteindelijk in het bezit van Bernard von Velbrück en vervolgens via zijn nicht werd Gaspard de Heu de eigenaar. In de strijd van de Nederlanden voor onafhankelijkheid van Spanje ondersteunde de Heu de prins Maurits van Oranje waardoor hij door de Spanjaarden in de gevangenis belandde. Hij werd aangeklaagd voor verraad en ketterij en schuldig bevonden, waarna hij in 1593 in het openbaar werd terechtgesteld. De burcht werd vervolgens door Spanjaarden namens koning Filips II van Spanje in beslag genomen en vervolgens beleend aan de graaf Peter Ernst I van Mansfeld.

Aan het einde van de 1630er jaren was de heerlijkheid Beaufort door de Dertigjarige Oorlog dusdanig door schulden belast dat de burcht openbaar verkocht moest worden Op 27 november 1639 verwierf de gouverneur van de provincie Luxemburg Jean de Beck het eigendomsrecht met al haar hauteurs, juridictions, noms droits et actions, biens censes et revenus et Grallem et toutes ses appartenances et dépendances. Hij bouwde 15 meter boven de huidige ruïne een tweede slot in renaissancestijl, dat hij gebruikte als zijn nieuwe residentie. De voltooiing van het nieuwe slot beleefde hij echter niet meer door zijn vroegtijdig overlijden. Zijn zoon Georg zorgde voor de verdere bouw. Aangezien de oude burcht voortaan niet meer bewoond werd door de familie, raakte deze in de loop van de volgende eeuw in verval. Pas in 1928 braken er weer betere tijden aan voor de inmiddels in een ruïne veranderde burcht, toen deze werd aangekocht door Edmond Linckels. Linckels liet het puin uit de burcht verwijderen en maakte deze toegankelijk voor bezoekers. 

 Wij gaan door het kasteel en genieten van de prachtige beelden in en rond het kasteel, genieten van de zon op de binnenplaats. En nemen ruim de tijd om het kasteel te bezoeken. Na het bezoek wandelen we terug naar ons startlokaal. Maandag komen we de tweede wandeling hier doen. Op de terugweg kunnen we even stoppen in NIEDERWEIS.

Schloss Niederweis: Dit juweeltje werd gebouwd door Franz Anton Baron Eduard von der Heyden. Aangezien slechts een paar documenten over de geschiedenis van het kasteel bestaan, kan over de leeftijd en geschiedenis van de gebouwen niet veel meer gezegd worden. Het wapen van de voormalige Heren van Niederweis boven de trappen van de hoofdingang met de sluitsteen met het jaar 1751, zijn een van de weinige getuigenissen over de tijd van de bouw van het kasteel. Franz Eduard Anton von der Heyden is geboren op 11/01/1693 in Niederweis. Hij maakte op jonge leeftijd carrière en was voorzitter van de Provinciale Raad van Luxemburg, de hoogste ambtenaar van de Luxemburger land.

De laatste Baron von der Heyden, Clemens Wenceslaus overleed in 1840 ongehuwd. Hij liet zijn hele fortuin aan het district Bitburg voor de opvoeding van weeskinderen en de zorg voor ouderen. Kasteel Niederweis werd meerdere malen gehuurd en zo verloor het door de jaren heen zijn oorspronkelijke karakter. Pas in 2005 kwam het kasteel weer tot leven. Familie Schneider verwierf het juweel en begon op een liefdevolle en gedetailleerd werk het te restaureren tot wat het ooit was. Wij bezoeken het kasteel en gaan zeker een kijkje nemen in het Koffiemuseum.

Waar het aangenaam is te vertoeven en om de lekkere zelf gebrande koffie en de home make vlaaien te proeven. Een bijzondere plek om te genieten en een kijkje te nemen in de geschiedenis. We verlaten Niederweis en keren terug naar Irrel waar we naar Sudeifelbrennerie gaan om even te kijken en er een maaltijd te nuttigen. Het prachtige weer weerhoud ons om naar de vakantiewoning te gaan en maken nog een rondwandeling in Irrel. We wandelen naar het Westwallmuseum. PANZERWERK KATZENKOPF. De van 1937 tot 1939 gebouwde bunker „Katzenkopf“ is de meest noordelijke en vandaag de enige bunker van de voormalige „Westwall“ die te bezichtigen is. Vandaag is het gesloten maar we kunnen er rustig rondwandelen.

We wandelen door de prachtige natuur, vlinders en orchideeën en dan komen we aan de Irreler wasserfällen is eigenlijk niet helemaal correct. Het zijn stroomversnellingen en geen watervallen die van enorme hoogten komen, desondanks is deze wandeling zeer de moeite waard we wandelen verder en komen terug in Irrel waar we onze avond afsluiten met een Schöfferhofer Wiezen.

Maandag 20 mei 2013. 

De wandeling vandaag is een wandeling door de rotsenformaties met woorden moeilijk te beschrijven maar de pracht van deze wandeling met zijn meters hoge rotsen de brugjes over het riviertje de diepe kloven gewoon te mooi voor woorden. De wandeling in Beaufort is telkens weer een topper ook dit jaar weer. Wij kijken al uit naar de volgende editie.

We willen als eerste reisdoel vandaag naar de Liboruskapel in Ernzen en de daar onder liggende kluis. We komen aan het ERNZERHOF waar we de auto kunnen parkeren spijtig dat het gesloten is.

Het is het voormalige kloostergoed van Echternach. We volgen de bewegwijzering naar de Liboriuskapel. Steile trappen leiden naar de kapel boven de vallei van Sauer. Van het platform in de voorkant van de kapel is er een prachtig uitzicht over de romantische Echternach, de oudste stad van het Groothertogdom Luxemburg. De kapel werd gebouwd ter ere van St. Liborius (bisschop van LeMans), en in 1680 werd ze voor het eerst genoemd. In het begin van deze eeuw werd op dezelfde plaats een nieuwe kapel gebouwd, maar tegen het einde van de 2de Tweede Wereldoorlog werd ze verwoest. In 1951 werd ze her opgebouwd op dezelfde plaats, de derde kapel die er nu nog staat. Prachtige zichten op Echternach spijtig dat het regent en er hangt een mist over het dal. We dalen nu een eind af naar de kluis. Sinds het einde van de 16e Eeuw bewoonde monniken het klooster van Echternach, en kluizenaars woonden in de rots uitgehouwen kluis onder de kapel. Nog steeds zichtbaar zijn de overblijfselen van drie kamers, deuren, trappen en ramen en nissen en een wijwatervat bij de ingang. Ze bewerkten de bijbehorende kleine tuin en een wijngaard. Toen keizer Jozef II in 1783 de contemplatieve orden had ingetrokken, verliet de laatste van hen de rots kluis. We kijken wat rond en genieten van de prachtige omgeving.

Wat verder wandelen we langs de Irreler Mühle de oude watermolen nu een hotel. We wandelen nu terug naar Irrel om in de Sudeifelbrennerei een lekkere maaltijd te nuttigen. Zo eindigt onze eerste dag van onze wandelvakantie in Irrel

VOERENDAAL meet in totaal 3142 hectaren en ligt in het groene landschap tussen Heerlen, Valkenburg, Simpelveld, Gulpen-Wittem en Nuth. De gemeente met zijn 5 Kerkdorpen heeft een lange geschiedenis. Reeds in de Romeinse tijd was Voerendaal bewoond. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de resten die zijn aangetroffen van een bad gebouw, tempeltjes en een vijver.

In de nabijheid van de huidige hoeve Ten Hove zijn zelfs de resten aangetroffen van een heuse Romeinse villa. Wij wandelen vandaag vanuit Kunrade. De term schilderachtig gaat zeker op voor de dorpskern Kunrade met zijn typische lintbebouwing. Gelegen op de grens van Parkstad Limburg en het Zuid-Limburgse Heuvelland weet Kunrade als geen ander het beste uit twee ‘werelden’ te combineren. Schitterende panorama’s en aandacht voor traditie maken van onze wandeling een ware ontdekkingstocht.

Vooral de bijzondere steen die hier gevonden en gebruikt word geef de gebouwen een speciale uitstraling. “ Kunradersteen” we komen langs de groeve. De Kunradersteengroeve bestaat sinds 1902. Aanvankelijk als kalkbranderij en steengroeve, nadien als handelsbedrijf in natuursteen. Wij zijn als handelsonderneming actief bezig sinds 2003 met o.a. het bewerken en verhandelen van gebruikte Kunradersteen, afkomstig uit sloopprojecten. 

Na de groeve wandelen we de natuur in met weidse zichten en veel groen, mooi nom te wandelen. Ons volgende dorp is Ubachsberg, ligt op het Plateau van Ubachsberg ten zuiden van de plaats Voerendaal. Ten noorden van Ubachsberg ligt het natuurgebied Kunderberg. Ten zuiden van de Kunderberg liggen de Putberg en de Keverberg. Hier wandelen we meestal door het groene landschap niet te verwonderen dat hier verschillende natuurgebieden liggen. Gewoon prachtig weer wandelen we verder. Dan komen we in het prachtige dorpje Colmont. Eigenlijk is Colmont geen dorp maar een buurtschap van Ubachsberg. Teld Colmont 30 huizen en boerderijen met ca. 80 inwoners. Een aantal van deze huizen zijn opgetrokken uit Kunradersteen. Aan een T-splitsing staat een bidkapel, opgetrokken in kunradersteen. Ze is in 1946 gebouwd uit dankbaarheid dat het gehucht geweldloos bevrijd werd in de Tweede Wereldoorlog. De kapel is gewijd aan de heilige Cornelius. De buurtschap ligt in het overgangsgebied tussen de Duitse Eifel en de Belgische Ardennen.

De omgeving is ook rijk aan natuurgebieden zoals de Vrouwenheide, de Kunderberg en de Putberg. Hier liggen ook resten van kalkovens. Nu verlaten we Colmont en wandelen de weg Hooggats af naar Winthagen. De bewoning in Winthagen is ontstaan vanuit de pachthoeve Winthagerhof. De hoeve wordt reeds vermeld in 1448. De huidige Winthagerhof dateert uit 1721 . Samen met Overste FUREDALL en de Heggenleenhof (Op Gen Hek) was het een onder- en achterleen van Walraff Theodoor, Baron van Schellaard van Obbendorff, vrijheere van de Herrschaft Schinnen (1528). Bij het dorp zijn de resten van zes oude kalkovens gevonden. Deze zijn te zien langs de weg van Kunrade naar Winthagen. Winthagen heeft een beschermd dorpsgezicht. Een aantal woningen is opgeknapt in een stijl die past binnen het beschermd dorpsgezicht en ze ogen prachtig. Een gezellig dorpje om even door te wandelen.

Het kapelletje van Winthagen is gebouwd in 1955 en gewijd aan Maria Sterre der Zee. Zowel het ex- als het interieur zijn van Kunradersteen. Het Mariabeeld is gemaakt door de beeldhouwer Jean Weerts. In de buurt staat ook een gietijzeren wegkruis en een oude waterpomp. Wat verder komen we aan de kasteelhoeve van Winthagen en dan nog even verder en we wandelen weer Kunrade binnen langs “Op Gen Hek” en dan komen we terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling met prachtige erfgoed en natuur.

De zes dorpjes die van deze gemeente deel uitmaken, liggen netjes op een rij naast elkaar langs de Geer, die hier enkele van de bekoorlijkste plekjes.

Wij wandelen eerst een eindje langs de Geer en dan genieten we van de prachtige omgeving en natuur. We wandelen het veld in met zijn akkers en velden. De akkers met gele bloemen steken af tegen de groene velden. Spijtig dat het weer wat tegen zit regen en zwaar bewolkt. We komen onze vrienden Fleron en Josefine tegen en wandelen samen met hen de rest van het parkoers. Dan komen we in Wonck, hier controle en rust post in de mergelgroten.

Na de controle komen we terug uit de grot en gelukkig de zon schijnt waardoor het geheel nog mooier word. Wat een prachtige zicht over het landschap. De zon schijnt maar even en donkere wolken komen over het landschap. Wel mooi om te zien de donkere wolken en de gele bloemen. Nog een eind door het mergellandschap en dan komen we terug aan ons vertrekpunt. Een korte maar mooie wandeling alleen spijtig dat het weer tegenvalt.

Het landschap van Marchin, een plaatsje aan de rand van het Congroz-plateau, ten zuiden van Huy, werd gevormd door de bedding van de zes beken die de Hoyoux voeden.

In de ver uit elkaar gelegen gehuchten geven oude boerderijen uit de 16de -18de eeuw, kapellen en molens de kans om kennis te maken met de verscheidenheid van bouwmaterialen. Het vertrek van onze wandeling op het Place de Belle Maison geeft al een indruk van de verschillende bouwwijzen in de streek, de kerk van Marchin “Sint Hubertuskerk” uit 1844 is nog uitzonderlijk open en we kunnen even een kijkje nemen. Dan steken we het grasperk over en vertrekken we voor onze wandeling. De natuur ontwaakt uit zijn winterslaap en de fruitbomen staan in bloei. Wat een pracht als de natuur ontwaakt.

We wandelen verder en komen zo in Bellegrade, hier verschillende huizen uit lokale steengroeven, ook een groot wit kasteel gelegen in een prachtig park. We wandelen verder komen in Ronheuville (Fleron) hier prachtige gebouwen een grote hoeve met toren en prachtige gebouwen. Uitgestrekte velden en weilanden zijn ons deel. We komen in het “Bois Mavelin” en Bertranfontaine een heuvel op 240 meter. Nog wat verder en we zijn in Solieres.

Dan keren we terug naar ons vertrekpunt Marchin. Als we beneden aan de klim naar het park aanvatten staat voor ons het kasteel Marchin. Chateau Belle-Maison uit de XVIII e eeuw en de aanpalende Vierkantshoeve uit de XVe eeuw. Nu klimmen we terug naar ons vertrekpunt een pracht van een wandeling in een zalige lente zon.

In vogelvlucht zullen we U alvast laten genieten van onze Mei-Bloesemtocht, die ons door het prachtige dal van de Geul, en niet te vergeten de mooie bossen van Vijlen zullen voeren. Alle afstanden, passeren de Martinuskerk.

Dit indrukwekkende Godshuis is gebouwd rond 1860 en ligt 192,5 meter boven ANP. Vanuit de verre omgeving torent ze uit boven een gemeenschap, die op allerlei gebied actief is. En zoals het spreekwoord zegt: “hoge bomen vangen veel wind”; is dit ook op dit monument van toepassing. De weersinvloeden geselen het gebouw en de toren; onderhoud is ten alle tijden geboden. Hierna duiken we in het landschap omlaag en zien aan de rechterzijde de resten, van wat eens, een trotse cementfabriek was.

Het was trouwens de eerste cementfabriek van Limburg. In de bodem zat het “Gulpens krijt” en dat leverde een uitstekende grondstof voor de cement-industrie. We lopen verder tussen een wijnplantage door naar het Rotterbos. Even daarna bereiken we de 1ste rust in de “schuur” van Staatsbosbeheer. We wandelen door het Vijlenerbos naar het Geuldal. Hier bevindt zich de “Heimansgroeve” genoemd naar de natuurpedagoog, Eli Heimans, die hier in 1911 de eerste fossielen uit de steenkooltijd ontdekte. Wat verder komen we langs de Cottessergroeve.

Wat verder komen we aan de boomgaard Bellet, wat prachtige zichten op de vakwerkhuizen die hier temidden van het groen staan, deze boomgaard is ook een prachtig oude hoogstambomen die in bloei staan we wandelen door de boomgaard vergezeld van de geuren van de bloesems gewoon genieten van al de pracht. We komen aan de vakwerkhoeve Bervesj weer een pracht van een vakwerkhoeve. We komen in de vallei van Cottesserbeek en de Berversbergbeek.

Weer een eindje verder en komen aan de vakwerkhoeve Termoere. We komen nu ij het dorpje Cottessen wat een prachtige vakwerkhuizen krijgen we hier te zien, is genieten. Nog een heel eind door de prachtige omgeving en dan komt de kerk van Vijlen in zicht en nog even en we zijn terug in het clubhuis ons vertrekpunt.

Wat een prachtige wandeling. Wat een lieve wandelvrienden het is voor ons een wandelfeest.

Het internationale 5-sterren wandelgebied Sint-Pietersberg telt 20 prachtige landschapswandelingen, tussen de Jeker en de Maas.

Deze wandelingen starten aan 7 infoplaatsen, verspreid over het grensgebied van Nederland, Vlaanderen en Wallonië. Aan elke vertrekplaats heb je de keuze uit 3 of 4 routes van verschillende lengte. De kortste wandeling is 2,8 km, de langste 13,5 km. De creatieve wandelaar kan de routes combineren tot een langere, zelfs meerdaagse tocht. De wandelroutes zijn in beide richtingen bewegwijzerd met symbolen op houten palen. De bewegwijzering is uniform, of je nu in Nederland, Vlaanderen of Wallonië wandelt. Waar nodig is er gepaste infrastructuur aangebracht om het gebied van de Sint-Pietersberg toegankelijk te maken: bruggen, trappen, afsluitingen, leuningen, poortjes,... De bewegwijzering en de infrastructuur worden regelmatig gecontroleerd en hersteld.

Wij wandelen en controleren vandaag de i3. Kanne groen een dikke 5km. Tussen de Jeker en de Maas verrijst het kalkplateau van de Sint-Pietersberg. De hellingen bestaan uit een afwisseling van graslanden, akkers en hellingsbossen, die begroeid zijn met kalkminnende plantensoorten. De gaten en spelonken zijn een veilige schuil- en overwinteringplaats voor vogels, zoogdieren en insecten. Onder de oppervlakte van de Sint-Pietersberg ligt een doolhof van ruim 60 km. gangen waar honderden vleermuizen een veilige winterslaapplaats vinden.

Natuurmonumenten streeft ernaar de waardevolle kalkgraslanden en heischrale graslanden te herstellen en uit te breiden. In Nederland is er nog maar 20 ha. kalkgrasland, waarvan ruim 5 ha. op de Sint-Pietersberg. Er groeien zeldzame planten als kalketrip, kaardebol en wilde marjolein. In 2004 werd de bijenorchis gezien, een orchidee die sinds 1900 hier niet meer voorkwam. Om de toestand van de kalkgraslanden optimaal te houden graast er een kudde mergellandschapen. We wandelen nu door het dorpje en klimmen de Tiendeberg op.

Op de site van “Sint Pietersberg” word de Tiendeberg als volgt beschreven ” De permanente graslanden op de steile hellingen van de Tiendeberg behoren tot de oudste van Vlaanderen. Al in de Middeleeuwen gebruikten de bewoners van Kanne deze hellingen als gemeenschappelijke weide. Op de graslanden liet men nauwelijks bomen of struiken groeien om de grasproductie optimaal te houden. Hierdoor ontstond een warmer (micro)klimaat, ideaal voor de schrale en warmt minnende vegetatie en de bijhorende fauna. De bodem van de Tiendeberg is heel uitzonderlijk. Op de hellingen komen kalk, geel zand, grind en leem aan de oppervlakte. Als water en vuur botsen deze kalkrijke en zure bodems, elk met hun typische planten. Dit zorgt het hele groeiseizoen lang voor een unieke bloemenzee. Om het open karakter in stand te houden worden schapen en geiten ingezet. Het resultaat mag er zijn: zeldzame planten en dieren doen het erg goed en iedereen kan genieten van de weidse vergezichten.” Wij genieten van de prachtige wandeling.

We doen de controle op de palen en bewegwijzering en zo kunnen de wandelaars die na ons komen ook genieten van een zorgeloze wandeling. We komen terug in Kanne waar onze wandeling eindigt.